บทที่ 6 ใครส่งของขวัญให้มากที่สุดกันแน่

“หนึ่งวันก็คือวันหนึ่ง : ฉันด่านายแล้วทำไม ไอ้หนูน้อย คิดว่าส่งแค่ห้าหยวนแล้วจะแน่เหรอ จะต่อปากต่อคำกับฉันก็ต้องคิดให้ดีๆก่อน ใน กระเป๋าอันโล่งโจ้งของคนน้ำหน้าอย่างนาย จะมี ทุนอยู่สักเท่าไหร่กันเชียว”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x2ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x3ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x4ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x5ชิ้น”

วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน ส่งให้5ชิ้นรวด (ปืน ธนบัตร) 5ชิ้น ก็เทียบเท่ากับสามร้อยหยวน5อัน เชียวนะ!

จางเจียซินถูกสิ่งนี้ทำให้ตกตะลึงมาก เธอเบิกตาโต ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ดูฉาก นี้บนไลฟ์สดอย่างไม่อยากจะเชื่อ

สองมือของเธอกุมไว้ที่อก ท่าทางปลื้มอก ปลื้มใจเป็นอย่างมาก “คุณพี่วันหนึ่ง พี่ส่งของ ขวัญให้ฉันมากมายขนาดนี้ ฉัน ….ฉันดีใจมาก จริงๆนะ” จางเจียซินรีบส่งจูบแบบมีเสียงมาทาง หน้าจอหลายๆครั้งทันที

“พี่วันหนึ่งคะ พี่เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันหรือ เปล่าคะ” จางเจียซินกะพริบตาปริบๆ

“เกาหยวน” วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่งคำสั้นๆ ออกมาสองคำ

“เกาหยวนเจ้าหลานนี่ มีเงินหน่อยแล้วคิดว่า แน่เหรอ ฉันละอยากเอายายมันจริงๆ !” หยินห้าว ด่าออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

เกาหยวนพูดขึ้นอีกครั้ง “เจียซิน ตั้งให้ฉัน เป็นผู้ดูแล !”

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” จางเจียซินรีบพยักหน้า ดำเนินการบนโทรศัพท์ครั้งสองครั้ง แล้วเกา หยวนก็ถูกตั้งให้เป็นผู้ดูแล

“เมื่อกี้เจ้ายาจกหยินห้าวมันกล้าด่าฉัน ฉันจะ ให้นายด่าอีก” พอเกาหยวนส่งข้อความนี้ออกมา แล้ว บนหน้าจอก็มีข้อความจากระบบแจ้งขึ้นมา “ปลาที่บินได้ถูกผู้ดูแลปิดเสียงเป็นเวลาหนึ่งวัน”
“บ้าเอ้ย ฉันถูกปิดเสียงแล้ว” หยินห้าวกดมือ ถืออย่างร้อนรน แต่ข้อความที่พิมพ์เสร็จแล้วก ลับไม่สามารถส่งออกไปได้

เกาหยวนพูดต่อไปบนหน้าจอสาธารณะ “หยินห้าวเจ้าคนยาจก ถ้ามีปัญญานายก็ลองส่ง มาอีกสิ นายลองส่งมาดูสิ ฮ่าฮ่า”

“ขอบคุณพี่เกาที่ส่งของขวัญให้ฉันอย่าง มากมายนะคะ ตอนนี้ฉันจะเต้นให้พี่เกาดูโดย เฉพาะเลยนะคะ” พอพูดจบ จางเจียซินก็ยืนขึ้น มา แล้วเริ่มเต้นรำ

แถบข้อความก็ระเบิดแล้วเช่นกัน ข้อความ ถูกเลื่อนอย่างรวดเร็ว

“เฟย์หว่องไล่ฉันไปครึ่งถนน : ฉันก็ว่าบัญชีที่ มีความหมายขนาดนี้เป็นของใครกัน ที่แท้ก็พี่เกา นี่เอง พี่เกาเจ๋งไปเลย”

“หนุ่มหล่อ : พี่เกาออกตัวก็ต้องไม่ธรรมดา อยู่แล้ว ในห้องเราก็มีแต่พี่เกานี่แหละที่รวยที่สุด”

“หล่อจนไม่กล้าเข้าห้องน้ำ : พี่เกา ตอนนี้เล่น

อยู่ที่ไหนเหรอ” “ตอนนี้กินเหล้าอยู่กับพี่น้องที่อาคารอ้วยขวง พอถึงกลางคืนจะไปโรงแรมสุ่ยจิง ส่วนเรื่องที่ว่า

ไปทำอะไร ขอไม่พูดกับพวกนายดีกว่า ฮ่าฮ่า”

เกาหยวนคุยสนทนาอย่างออกรส
“ยังต้องถามอีกหรือไง วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันไง ฮ่าฮ่า พี่เกาเจ๋งมาก” มีคนออกมาประจบเกา หยวนอีกครั้ง

“หยินห้าวไอ้หน้าxนั่น ส่งแค่ห้าหยวนยังกล้า มาท้าทายฉัน ดูสภาพขาดสารอาหารกับท่าทาง ปัญญาอ่อนของมันสิ แค่เห็นฉันก็อยากจะอ้วก แล้ว”

“เกาหยวนเจ้าหมอนี่มันอยากโดนอัดสินะ” หยินห้าวโกรธควันออกจมูก ขายหน้าต่อหน้าคน อื่นเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่ประเด็นหลักก็คือ นี่มันอยู่ในไลฟ์สดของจางเจียซิน

ยินถึงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ก็เลยส่ง ข้อความออกไป

“จากรังไหมสู่ผีเสื้อ : เกาหยวน ยังไงก็เพื่อน ร่วมชั้นกัน พูดแบบนี้เหมาะสมแล้วเหรอ

“ไฮ ไอ้หน้าXXXมาอีกคนแล้ว” เกาหยวน ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ไอ้คนข้างบนจะต้องเป็นยินถึงหรือไม่ก็ฉิน หลั่งแน่นอน พวกที่อยู่กับหยินห้าวก็มีแค่เจ้า ยาจกสองตัวนี้เท่านั้นแหละ !”

เกาหยวนกำลังด่าอย่างเมามัน “ยาจก เดนตายอย่างพวกนายสองคน จนกว่าไอ้หยิน ห้าวอีก มีเงินหรือไงถึงได้กล้าออกหน้าแทนคนอื่น มีปัญญาก็มาแข่งส่งของขวัญกับฉันสิ ฉัน ยอมให้พวกนายร่วมมือกันทั้งสามคน กล้าไหม? ฉันจะทุบให้ระเบิดในหมัดเดียวเลย”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x2ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x3ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x4ชิ้น”

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้x5ชิ้น”

เกาหยวนส่งออกมาอีกห้าชิ้นรวด

“ขอบคุณค่ะพี่เกา ขอบคุณมากจริงๆ ยังไม่ เคยมีคนส่งของขวัญให้ฉันมากมายขนาดนี้มา ก่อนเลย พี่นี่เยี่ยมที่สุดเลย รอพี่กลับมา มหาวิทยาลัยแล้ว ฉันจะเลี้ยงไอศกรีมนะคะ” จาง เจียซินสองมือกอดอก ยิ้มหวานแล้วขอบคุณเกา หยวนสารพัด

“หนุ่มหล่อ : เจ๋งไปเลย พี่เกา !”

“ฉันเป็นคนเลี้ยงหมูที่อยู่ห้องข้างๆ : wow ไม่เคยเห็นใครใจกว้างเท่าพี่เกามาก่อนเลย พี่เกาจะ กลับมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวน้องไปรับเอง”

“สุนัขตัวที่สอง : มีใครเห็นไหมว่ารูปโปรไฟล์ ของพี่เกาหล่อสุดๆไปเลย รสนิยมที่ไม่ธรรมดา จะมีใครเทียบได้อีก”

เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆก็ทยอยกันออกมา ประจบประแจง และมุมมองการเลียแข้งเลียขา ของทุกคนก็สุดยอดมาก

“ฉินหลั่งกับยินถึงเจ้ายาจกสองตัวนั้นเห็นรี ยัง นี่ก็คือสิ่งที่ผู้คนต้องการ คนอย่างพวกนายก ล้ามาสู้กับฉัน หนี ไม่รู้จักประมาณตน” เกาหยวน ส่งเสร็จ ก็ปิดเสียงบัญชีของยินถึงด้วยอีกคน ทันที

“ปัง” ยินถึงโกรธจนทุบโต๊ะคอมพิวเตอร์หนึ่ง

ที่

“ยินถึง ไม่เป็นไรใช่ไหม อย่าใส่ใจคำพูดของ ไอ้หลานเกาหยวนนั่นเลย !” หยินห้าวพูดปลอบ ใจยินถึง เพราะยังไงที่ยินถึงไปกระตุ้นเกาหยวน เข้าก็เพราะช่วยออกหน้าแทนเขา

“เจียซิน รอบตัวฉันมีเศรษฐีเต็มไปหมดเลย นะ ต่อไปถ้าดูเธอไลฟ์สด ฉันจะลากพวกเขา ทั้งหมดเข้ามาด้วย จะได้ช่วยส่งของขวัญให้เธอไง” เกาหยวนเริ่มโอ้อวดอีกครั้ง “บัญชีสองอัน ของพวกหยินห้าวฉันจะช่วยเธอเก็บไว้ก่อน รอ ให้แฟนคลับเยอะแล้ว ค่อยบล็อกพวกเขา พวก ยาจกอยู่ในไลฟ์สดไปจะมีประโยชน์อะไร ฉันยัง รู้สึกขายหน้าแทนพวกเขาเลย”

ในขณะนั้นเอง ข้อความจากระบบก็ปรากฏ ขึ้นในช่องไลฟ์สดอีกครั้ง

“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้ 1 ชิ้น”

จางเจียซินยังคงดื่มด่ำอยู่กับปืนธนบัตรห้า อันที่เกาหยวนส่งให้เธอเมื่อครู่ คนที่กำลังดูไลฟ์ สดคนอื่นก็เลยเห็นเข้าก่อน ทันใดนั้นแถบ ข้อความก็เดือดขึ้นอีกครั้ง

“หนุ่มหล่อ : พระเจ้า มีคนส่งเรือรบอวกาศให้ ด้วย !”

“กรกฎาคม ไร้เดียงสา : พวกรวยซ่อนรูปเห รอ! คนในชั้นเราเหรอ ใครกัน !”

“ไม่หล่อไม่คิดเงิน : แค่นี้ก็ได้…เรือรบอวกาศ แล้วเหรอ ? ไลฟ์สดมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ ฉันก็ อยากไปเปิดไลฟ์สดบ้างแล้ว”

“ยู่เซิ่ง หัวใจล้มเหลว : จางเจียซิน นี่เป็นแฟน

เธอเหรอ เจอเศรษฐีรุ่นที่สองเข้าหรือไง” จางเจียซินตอนนี้ถึงได้สังเกตเห็น เธออึ้งไปครู่หนึ่ง สองมือปิดปาก ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะมี คนส่งเรือรบอวกาศให้เธอจริงๆ พอเข้าไปใกล้ หน้าจอโทรศัพท์แล้ว ก็ตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าจะพูด อะไรออกมาดี ทำให้แค่หัวเราะโง่ๆเท่านั้น

“พระเจ้า นี่ใครกัน เรือรบอวกาศราคาห้าพัน หยวนเลยนะ คนในชั้นเราเหรอ” หยินห้าวเบิก ตาโตอ้าปากค้างมองหน้าจอมือถือ

“ต้องไม่ใช่คนในชั้นเราแน่ๆ คนในชั้นเรา นอกจากเกาหยวนแล้ว คนอื่นๆก็เป็นคนธรรมดา หมด ใครจะมีเงินส่งให้มากขนาดนั้น” ยินถึงจ้อง หน้าจอโทรศัพท์ ต่างก็งงงวยไปด้วยเหมือนกัน

“ห์ แค่ส่งเรือรบอวกาศแล้วคิดว่าจะแน่หรือไง คิดว่าคืนอื่นเขาจะไม่มีปัญญาส่งหรือไง รอก่อน เถอะ ฉันก็ส่งอันหนึ่ง ถ้าแข่งเรื่องเงิน เกาหยวน คนนี้ยังไม่เคยแพ้ใครมาก่อนเลย” เกาหยวนเห็น ว่าเดิมทีบนแถบข้อความมีแต่คนชื่นชมเขา จู่ๆตัว เด่นก็เปลี่ยนไป ทำให้รู้สึกรับไม่ค่อยได้

ข้อความของเกาหยวนพึ่งจะเด้งขึ้นมาบน หน้าจอ ข้อความของระบบดูเหมือนจะเป็นลูกหมี ที่วิ่งออกจากรัง เด้งขึ้นมารัวๆ

“ชิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้ 1 ชิ้น”

“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้x2ชิ้น”

“ชิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้x3ชิ้น”
“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้x4ชิ้น” “ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้x5ชิ้น”

“ซิงเฉินส่ง (เรือรบอวกาศ) ให้x10ชิ้น”

“พระพระพระ.” ตั้งแต่ตอนที่ซิงเฉินส่ง

เรือรบอวกาศอันที่ห้าออกมา ในปากของหยิน ห้าวก็เหลือแค่คำว่า”พระ”อยู่แล้ว

ข้อความในแถบข้อความของช่องไลฟ์สด กระโดดขึ้นด้วยความเร็ว3เท่าของเมื่อครู่แล้วใน ตอนนี้ ข้อความชื่นชม ประจบสอพลอ ไม่รู้ว่า มากขึ้นกว่าเมื่อกี้ไปกี่เท่าต่อกี่เท่าแล้ว

จางเจียซินเกือบจะถูกซิงเฉินทำให้ตกใจจน แทบเสียสติอยู่แล้ว เธอสองมือจับผม ไม่ว่ายังไง ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมซิงเฉินถึงส่งข้อความให้เธอ มากมายขนาดนี้ เรือรบอวกาศสิบเอ็ดชิ้น นี่ก็ เท่ากับว่าเป็นเงินห้าหมื่นห้าพันเลยนะ !

“ขอบคุณพี่ซิงเฉินนะคะ ตอนนี้ฉันได้บ้าไป แล้ว ฉันคิดไม่ออกเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง พี่ซิงเฉิน พี่บอกมาเถอะ ว่าพี่อยากเห็นเจียซินแส ดงอะไร ฉันจะฟังพี่ทุกอย่างเลย” จางเจียซินจ้อง มองหน้าจอด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ให้ฉันเป็นคนดูแล ให้ฉันเป็นผู้ดูแลแค่คนเดียวก็พอ” ซิงเฉินส่งข้อความออกมา

“ได้ค่ะ ฉันจะตั้งค่าให้พี่เดี่ยวนี้เลย” จางเจียซิ นรับปากทันทีโดยไม่ต้องคิด ซิงเฉินส่งมาตั้งห้า หมื่นห้าเลยนะ คำขอของเศรษฐีแบบนี้ยังไงก็ ต้องตอบสนอง !

จางเจียซินกดตั้งค่าบนหน้าจอโทรศัพท์ เมื่อ ก็ซิงเฉินพูดว่า ให้เขาเป็นผู้ดูแลแค่คนเดียวก็พอ มองดูบัญชีของเกาหยวน แววตาของจางเจียซิ นก็แน่วแน่ ปลดเกาหยวนออกจากตำแหน่งผู้ ดูแล แล้วตั้งซิงเฉินให้เป็นผู้ดูแล

“พี่ซิงเฉินคะ ฉันตั้งค่าเสร็จแล้วนะ ผู้ดูแลมี แค่พี่คนเดียว” ตั้งค่าเสร็จ จางเจียซินก็ส่งยิ้ม

หวานมาทางหน้าจอ

ระบบแจ้งเตือนขึ้น

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันถูกผู้ไลฟ์ปลดออกจาก ตำแหน่งผู้ดูแล”

“ซิงเฉินถูกผู้ไลฟ์ตั้งค่าให้เป็นผู้ดูแล”

เพียงแค่ครึ่งนาทีสั้นๆ บนหน้าจอก็มีข้อความ แจ้งเตือนเด้งขึ้นมาอีกครั้ง

“ปลาที่บินได้ถูกปลดล็อกจากการปิดเสียง”

“จากรังไหมสู่ผีเสื้อถูกปลดล็อกจากการปิด

เสียง”
“ฉันพูดได้อีกครั้งแล้ว ! ฮ่าฮ่า พี่ซิงเฉินผู้มี ความชอบธรรมคนนี้ ฉันชอบ !” หยินห้าวลิงโลด ทันที หัวเราะปากกว้าง

หยินห้าวส่งข้อความเข้าไปในไลฟ์สดอีกครั้ง “เกาหยวน สบายดีไหม ก้าวออกมาหน่อยสิ !”

ยินถึงเมื่อครู่ก็โมโหจนจุกพอสมควร ก็ออก มาพูดบ้าง “ห้าหมื่นห้าสำหรับนายก็เป็นแค่ตัว เลขน้อยๆสินะ ส่งมาให้ทุกคนเบิกเนตรหน่อยสิ”

“พี่ซิงเฉิน ขอบคุณมากนะคะ ฉันจะเชิญพี่มา มหาวิทยาลัยจีนหลิง ฉันจะพาพี่ทัวร์ มหาวิทยาลัยเอง แล้วจะเลี้ยงข้าวพี่ด้วย !” จาง เจียซินกะพริบตาปริบๆ ท่าทางออดอ้อนน่าดึงดูด ใจเป็นพิเศษ

“ไม่ต้องหรอก แค่เงินเล็กน้อย” ซิงเฉินพูดขึ้น

“ฉันก็แค่อยากบอกคนบางคนว่า นายมีเงินก็ ดี แต่มีเงินแล้วยังวางท่า ดูถูกคนนั้นคนนี้ แบบนี้ ไม่ดี ทุกคนก็เป็นคนเหมือนกัน ควรเคารพซึ่งกัน และกัน อย่ารังแกคนอื่นให้มากนัก !” ซิงเฉินส่ง ประโยคที่ให้ข้อคิดออกมาคำหนึ่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ