บทที่ 33 ฉันจะแข่งกับคุณ

“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่แฟนฉินหลั่ง”จงยู่ก็ฝืน ยิ้มแล้วพูดกับเส้เหวินจิ้ง พูดจบจงยู่ยิ้มให้กับฉินหลั่ง แล้ว เดินไปที่ประตูไม่พูดอะไร ฉินหลั่งก็รีบเดินตาม

ส่วนอีกด้านเสี่ยวหงก็ตกใจจนพูดไม่ออก นี่คือ แฟนตัวจริงของเจ้านาย อยู่ข้างนอกก็หาใหม่? นี่ก็ไม่มี ความรับผิดชอบเกินไปใช่มั้ย? ผู้หญิงอย่างจงยู่ออกจะเป็น คนดี เจ้านายใหม่ก็คงพูดจาหว่านล้อมล่อเธอให้ได้เธอมา จนได้ ซึ่งมันแย่มาก! วันนี้โดนจับได้ ก็สมควรละ!

เสี่ยวหงก็ไม่ได้เข้าข้างฉินหลั่งที่เป็นเจ้านายเลย แต่กลับคิดในใจดีมาก!

“จงยู่ เธอฟังฉันอธิบายก่อน….”ฉินหลั่งก็คว้ามือจง ยู่ไว้อยากจะอธิบายให้เธอว่า เขาเลิกกับเส้เหวินจิ้งแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว

“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉินหลัง ขอบใจนายมากนะที่ หลายวันมานี้ดูแลฉันเป็นอย่างดี เลยทำให้พวกนายเข้าใจ ผิดกัน ฉันขอโทษ นายควรกลับไปหาแฟนของนาย”จงยู่ก็ รู้สึกไม่พอใจฉินหลั่งเล็กน้อย

ทั้งที่เขาก็มีแฟนแล้ว ทำไมยังมาทำดีกับฉันแบบนี้ เขาไม่รู้เลยเหรอว่าหลายวันมานี้ ทำไมเธอไปหาเขาที่ ทะเลสาบยุ่นซีวันเพื่ออะไร?

“ฮ่าๆ นั่งร่าน เธอคิดมากไปหรือเปล่า? ว่าคนอย่าง ฉันจะเป็นแฟนของผู้ชายธรรมดาอย่างฉินหลังได้ยัง ไง?”ในเวลานั้น เส้เหวินจี้ก็เดินยิ้มเข้าไป เธอก็พูดจาดูถูกฉินหลั่ง: “เธอลองดูสิว่าส่วนไหนของตัวเขาที่พอคู่ควรกับ ฉัน แต่ว่าดูเหมาะกับเธอดีนะ สภาพก็จนทั้งสอง ต่างคน ต่างก็ไม่รังเกียจกัน”

ในใจของจงยู่ก็เกิดความตื่นเต้น รู้สึกที่สูญเสียฟื้น ฟูกลับคืนมา ฉันก็คิดอยู่ว่าฉินหลั่งไม่หลอกฉัน จงยู่ก็จ้อง มองไปที่ตาของฉินหลั่ง ก็เกิดเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง

เสี่ยวหงก็ยิ้ม ยังดีที่เจ้านายใหม่ไม่ได้จับปลาสอง มือ ไม่อย่างนั้นละก็ ในใจเธอก็คงดูถูกเขา!

เสี่ยวหงรู้สึกไม่พอใจเส้เหวินจึงเป็นอย่างมาก ผู้ หญิงบ้าคนนี้จงใจหาสร้างปัญหาให้เจ้านายใหม่เหรอ? หล่อนก็ไม่ใช่แฟนฉินหลั่งสักหน่อย คนเขาจะอยู่กับใคร ก็ เรื่องของฉันหลั่ง เธอมายกมือวาดเท้าหมายความว่ายัง?

“เหวินจึ้ง เลือกเสื้อเสร็จหรือยัง?” ขณะนั้น ข้าง นอกก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา ในมือถือเครื่องดื่มอยู่ สองขวด รูปร่างผอมสูง ไม่รู้ว่าฉีดสเปรย์ใส่ผมมากแค่ ไหน มันดูแล้วเหนียวแข็ง จูจี้เหวินนี่เองจะเป็นใครละ จูี้ เหวินมองเห็นฉินหลั่ง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่พอใจเล็ก น้อย: “ไอ้หมอนี่อยากโดนดีหรือไง ถึงมาตามดื้อเหวินจี้ งอีกแล้ว?”

เขาพูดด้วยท่าทางทีโอ้อวด อย่างกับว่าฉินหลั่งนั้น สามารถรังแกได้ง่ายๆ

“ที่รักคะ ให้คุณไปซื้อน้ำหนึ่งขวด ทำไมไปซื้อนาน จัง” เส้เหวินจึ้งก็วิ่งไปหาจู้จี้เหวิน แล้วกอดเอวของจูจี้เหวิน จากนั้นก็มองไปที่จงยู่อย่างโอ้อวดแล้วพูดว่า: “คนนี้ต่าง หากแฟนของฉัน มีเงิน ทั้งสูงทั้งหล่อ ไม่เหมือนผู้ชาย ธรรมดาอย่างฉินหลั่ง”
“ที่รักคะ วันนี้ฉินหลั่งไม่มาตามตื้อฉันหรอกค่ะ วันนี้ เขาพาแฟนสาวของเขามาซื้อเสื้อผ้า”พูดอยู่ เส้เหวินจึงก็ ปุ๋ยปลาไปทางจงยู่

“โธ่เอ๊ย ดูสิสาวน้อยคนนี้แต่งตัวขี้ริ้วขนาด ดูเหมาะ กับผู้ชายธรรมดาอย่างฉินหลั่ง!”จูจี้เหวินวางมือลงเอวล่าง ของเส้เหวินจึ้งแล้วลูบเบาๆ แล้วหัวเราะอย่างสนุกสนาน

“จงยู่ เธอเข้าไปลองดูชุดนี้เหมาะมั้ย”ฉินหลั่งเองก็ ไม่อยากสนใจเส้เหวินจึ้ง แล้วกระซิบบอกกับจงยู่

“ชุดเดรสชุดนี้ก็สวยดีนะ ฉันเองก็อยากลอง”เส้เห วินจึงคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของจงยู่ แล้วมองดูอย่างมีชัย “ผู้หญิงไม่มีเงินอย่างเธอ ก็ไปหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับเธอ ใส่ อย่างเช่นราคาไม่กี่สิบหยวนตามตลาดนัด ร้านขายส่งก็ เหมาะสมกับเธอดี”

หลังจากพูดเสร็จ ก็ถือชุดเดรสเข้าไปในห้องลอง เสื้อ ไม่กี่นาทีต่อมา เธอใส่ชุดเดรสนั้นออก เดินแสดงออก มาอย่างมีชัยมาอยู่ตรงหน้าจงยู่และฉินหลัง: “ชุดเดรสชุด นี้ไม่เลว ใส่อยู่บนตัวฉันได้พอดี แต่ถ้าใส่อยู่บนตัวคนบาง คน ก็คงจะทำให้กระโปรงนี้พัง”

ฉินหลั่งตอนนี้มองดูเส้เหวินจิ้งเหมือนกับคนบ้า และไม่มีใจที่จะสนใจหล่อน

“เราไปดูด้านโน้นกัน”ฉินหลั่งและจงยู่เดินไปอีกอีก ด้านหนึ่ง “เหวินจิ้ง ถ้าเลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เรากลับกัน

เถอะ”จจี้เหวินพูดกับเส้เหวินจึ้ง วันนี้เขาพาเส้เหวินจี้มา

เตรียมซื้อเสื้อผ้าให้เธอแค่ชุดเดียว ที่CHIบSHUIเป็นร้านเสื้อผ้าระดับชั้นนำ เขาไม่กล้าที่จะใช้จ่ายทิ้งที่นี่

“กลับ? ล้อเล่นอะไรเนี่ย ฉันยังซื้อไม่พอ!”ตอนนี้เส้ เหวินจึงยังไม่อยากกลับ ฉินหลั่งพาจงยู่มาซื้อเสื้อผ้า ถ้า ตัวเองไม่ซื้อเยอะกว่าเขาสองสามชุด เธอก็จะรู้สึกขาย หน้าต่อหน้าฉินหลั่ง

ในเวลานี้ในใจของเส้เหวินจี้เสียความมั่นใจตัวเอง เป็นคนทั้งฉินหลั่งก่อนไปเอง ก็เพราะรังเกียจที่เขาไม่มี เงิน ถ้าตอนนี้ตัวเองไม่ซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุดต่อหน้า ฉินหลัง เพื่อแสดงว่าตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่าตอนที่คบอยู่กับ เขา ฉินหลั่งก็คงจะดูถูกเธออยู่ในใจ

ไม่มีทาง!

เส้เหวินจึงไม่มีปล่อยให้ฉินหลั่งหัวเราะเยาะตัวเอง แน่ เธอต้องซื้อเสื้อผ้ามากกว่าฉินหลั่ง!

เส้เหวินจึงกำลังคอกอยู่ ฉินหลั่งก็เลือกชุดเดรส พร้อมกับจงยู่ได้หลายชุดแล้ว เขายืมรออยู่ที่หน้าห้อง

ลองเสื้อเพื่อรอให้จงยู่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ

เส้เหวินจี้ควงแขนของจูจี้เหวิน เดินไปทางฉินหลั่ง ทีละก้าว เกือบจะถึง ประตูห้องลองเสื้อผ้าก็เปิดออก จงยูในชุดเดรสสีขาวนวลค่อยๆเดินออกมา เส้เหวิน

จึงหยุดเดิน เธอเบิกตากว้างแล้วมองไปที่จงยู่ นี่เป็นเด็ก สาวลูกเป็ดขี้เหร่คนเดียวกับเมื่อกี้จริงเหรอ?

“เป็นยังไงบ้าง?”จงยู่ใส่ชุดเดรสใหม่เอี่ยม ไม่ สามารถเดินต่อไปได้ เดินไปอยู่หยุดตรงหน้าฉินหลั่ง แล้ว ถามอย่างตื่นเต้น

“สวยมาก”ดวงตาฉินหลั่งเปล่งประกาย พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข

“นายโกหก..”คำพูดฉินหลั่งทำให้จงยู่เขินอาย ในใจก็รู้สึกมีความสุข ในเวลานั้น ฉินหลั่งก็วางมือบนไหล่ จงยู่ แล้วค่อยๆหมุนตัว และภาพจงยู่ที่สวยงามก็ปรากฏ ขึ้นอยู่บนกระจก

ชุดเดรสสีขาวนวลสวมใส่อย่างหรูหราอยู่บนเรือน

ร่างอันเรียวยาวของจงยู่ ใบหน้าที่ขาวเนียน ริมฝีปาก สีชมพู และดวงตาทั้งสองที่เปล่งประกาย นั้นช่างงดงาม ยิ่งนัก!

จงยู่เห็นตัวเองในกระจก ก็นิ่งอึ้งไปเลย คนใน กระจกอย่างกับนางฟ้าบนฟ้าเลย นี่ฉันจริงเหรอ?

“โอเค ถ้าอย่างนั้นช่วยเราห่อชุดนี้ให้เราด้วย”ฉิน หลังรู้สึกพอใจกับชุดนี้มาก เขามองตาจงยู่ ก็รู้ว่าจงยู่ก็ ชอบเหมือนกัน

เสี่ยวหงตอบรับทันที แล้วก็ช่วยจงยู่ถอดชุดเดรส ออกมาแล้วก็ห่อให้อย่างดี แล้วก็รับการ์ดของฉินหลั่งไป รูดชำระตามยอด

ถึงแม้ว่าเสี่ยวหงจะไม่เข้าใจว่าทำไมฉินหลั่งต้อง มาซื้อของในร้านของตัวเอง แล้วเสียเงิน แต่เขามองออก ว่า น่าจะเกี่ยวข้องกับจงยู่ ฉินหลั่งทำเพื่อจงยู่ขนาดนี้ ดูไป แล้วเขาก็เป็นผู้ชายที่ดี ในใจของเสี่ยวหงรู้สึกดีต่อฉินหลั่ง ก็มากขึ้นไปอีก

ฉินหลั่งยังอยากจะเลือกเสื้อผ้าอีกหลายชุดให้จงยู่ แต่จงยู่พูดยังไงก็ไม่เอา ชุดเมื่อกี้ก็หมดไปแล้วหนึ่งพัน สองร้อยหยวน ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าชุดไหนที่ราคาถูกเลย จงยู่ไม่อยากให้ฉันหลั่งใช้เงินอย่างไม่จำเป็น

“ถ้าไม่ซื้อ อย่างนั้นเราไปกันเถอะ รอบหน้าค่อยพา เธอมา”ฉินหลังพูดกับจงยู่ด้วยรอยยิ้ม

“อืม ชุดนี้ฉันก็ใส่ได้นานแล้ว”จงยู่พูดเบาๆ ทั้งสอง เตรียมจะเดินออกไปทางประตู

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะไปละเหรอ?”เวลานี้ เส้เหวินจึง เดินมาตรงหน้าฉินหลั่งอย่างโกรธๆ

ตอนนี้เธอและจงยู่ก็ซื้อชุดแบบเดียวกัน ซึ่งนั่น แสดงให้เห็นว่าเส้เหวินจึงไม่ได้ดูสูงส่งไปกว่าฉินหลั่ง ที่ สำคัญ ยิ่งไปกว่านั้นจงยู่ที่ใส่เสื้อผ้าใหม่ในตอนนี้ทำให้ เธอตกใจ เธอไม่อยากยอมรับ แต่ในใจเธอก็คิดว่า จงยู่ สวยกว่าตัวเอง!

ทำให้เส้เหวินจึงนั้นโมโหมาก ถ้าไม่เอาคืน เส้เหวิน จี้ก็คงจะบ้าตายแน่น!

ฉินหลั่งไม่อยากสนใจเส้เหวินจี้ และต้องการที่จะ หลีกเลี่ยง แต่เส้นเหวินจี้ก็เหมือนคนพาล ฉินหลั่งเดินไป ซ้าย เส้เหวินจไปขว้างทางซ้าย ฉินหลั่งไปทางขวา เส้เห วินจี้ก็เดินไปขว้างทางขวา ยังไงก็ไม่ให้ฉินหลังออกจากที่ นี้

“ตกลงเธอจะเอายังไง?”ฉินหลั่งไม่มีคำจะพูดแล้ว มองไปที่เส้เหวินจี้

“นายไม่ใช่ว่าพาผู้พื้นบ้านคนนี้มาอวดเหรอ? ถ้ามี ปัญญาก็อวดให้มันที่สุดสิ ตอนนี้ฉันจะให้นายแข่งกับฉัน ดู ซิว่านายไอ้ผู้ชายธรรมดาอย่างนายจะซื้อเสื้อผ้าได้มากแค่ ไหน หรือว่าแฟนฉันซื้อได้มากกว่า!”เส้เหวินจึงตัดสินใจแล้ว ทำให้ฉินหลั่งอับอาย

จงยู่ดึงมือของฉินหลั่ง แล้วแอบสายหัวส่งให้เขา อย่างกังวล เสื้อผ้าที่นี่แพงเกินไป นอกจากนี้ก็ไม่ความ หมายอะไร

ได้ ฉันจะแข่งกับเธอเอง!”ฉินหลั่งส่งสายให้จงยู่ สบายใจได้ จากนั้นก็มองไปที่เส้เหวินจิ้งแล้วดอบตกลง ถ้า เกิดว่าเขาไม่ตอบตกลง ดูท่าทางเส้เหวินจิ้ง ก็คงไม่ยอม ปล่อยพวกเขาไป

“ฮ่าๆ ที่รักค่ะ คุณว่าฉินหลั่งหมอนี่สมองมีปัญหา หรือเปล่า สภาพอย่างทันยังกล้าแข่งกับเรา ไม่ดูสภาพตัว เองเลย”เส้เหวินจี้หัวเราะขึ้นอย่างโอหัง

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้จู้จี้เหวินในใจก็ไม่ได้มีความ สุขขนาดนั้น แข่งซื้อเสื้อผ้าที่CHIU-SHUI บ้าไปแล้วหรือ ไง? เสื้อผ้าที่นี่แพงกว่าที่อื่นหลายเท่า!

แต่เส้นเหวินจึงถูกได้ว่าพวกเขามาถึงจุดนี้แล้ว จูจี้ เหวินก็ไม่แข่งก็ไม่ได้ เขาคิดว่ายังไงก็ตามแข่งกับฉินหลั่ง ตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสชนะ ก็แค่ซื้อเสื้อผ้าไม่กี่ชุด ฉินหลั่งก็ยอมแพ้แล้ว

“ฉินหลั่งนะฉินหลั่ง ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะชมแกว่า ฉลาด หรือชมว่าใจดี เดี๋ยว ฉันจะทำให้แกรู้ ว่าฉันกับแก มันคนละชั้นกัน”จี้เหวินยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

เมื่อเส้เหวินจึ้งทั้งสองได้พูดคำดูถูกออกมา ในใจ จงยู่ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา แต่ฉินหลั่งและเสี่ยงหงกลับหัวเราะ สองคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?ร้านนี้เป็นของฉัน แกยังกล้ามา แข่งกับฉันใครซื้อเสื้อผ้าได้เยอะกว่า? มันน่าสนใจจริงๆ
แน่นอน ฉินหลั่งก็ไม่พูดออกมา แต่เขายังไม่ ต้องการให้ใครรู้ตัวตนของเขา โดยเฉพาะจงยู่

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ บนตัวนายก็เหลือแค่เงินที่ถูก รางวัล ครั้งที่แล้วก็โง่บริจาคไปแล้วหนึ่งแสนสามหมื่น ฉัน คิดดูแล้วบนตัวนายก็ไม่น่าเหลือเงินเท่าไหร่แล้ว?”เส้เหวิน จี้ก็ยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา: “ฉันจะคอยดูว่าวันนี้นายจะเอาอะไร มาแข่งกับฉัน!”

เมื่อพูดจบ เส้เหวินจี้ ก็เอื้อมมือออกไปและชี้ไปที่ กระโปรงจีบ: “ช่วยห่อให้ฉันด้วยนะ” “จะห่อมั้ยคะ คุณผู้ชาย?”เสี่ยวหงจงใจซักถามจูจี้ เหวิน เธอดูออกว่าจู้จี้เหวินนั้นไม่ค่อยมีเงิน การตัดสินใจ

ทั้งหมดขึ้นอยู่กับจูจีเหวิน

“ห่อ”กระโปรงจีบที่ขายในราคาหนึ่งพันห้าร้อย จูจี้ เหวินก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน แต่เมื่อกี้ก็ปล่อยพูดออกไป แล้ว ตอนนี้เขาก็จำเป็นต้องซื้อ และแสร้งทำเป็นไม่สนใจ “ก็แค่หนึ่งพันห้าร้อยเอง ก็แค่เท่ากับอาหารมื้อเดียวของ ฉันเอง ฉินหลั่ง ฉันมีปัญญามาสิ!”