บทที่ 165 สองการนัดเจอกัน

“อะไรนะ” ฉินหลั่งมองอย่างดีใจ ก่อนจะรีบเดิน เข้าไปหาโข่งลิ่งเสียน “คุณโข่ง ได้เบาะแสของจงยู่แล้ว เหรอครับ”

“อืม”โข่งลิ่งเสียนพยักหน้ารับ เขากดเปิด โทรศัพท์ ก่อนจะยื่นมาตรงหน้าฉินหลั่ง รูปภาพบนหน้า จอโทรศัพท์เป็นรูปมือข้างหนึ่งกำลังจับโทรศัพท์ไว้ ฉิน หลั่งเห็นก็รู้ทันทีว่าเป็นโทรศัพท์ของจงยู่ เขาดีใจจนพูด อะไรไม่ออก ก่อนจะยิ้มกว้างอย่างดีใจ กดจะใช้นิ้วกดไป ที่หน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะพูดติดอ่าง “นี่ นี่มัน เป็น เป็น โทรศัพท์ของจงยู่นี่นา”

“อืม ใช่ครับคุณชายใหญ่ พวกเราพบโทรศัพท์ เครื่องนี้ที่เมืองหลินอาน จากการตรวจรอยนิ้วมือบน โทรศัพท์ทำให้เราแน่ใจว่าเป็นโทรศัพท์ของคุณหนูจงยู่ แน่นอน ตอนนี้คุณชายยังมองออก ทำให้ยิ่งมั่นใจเข้าไป ใหญ่”โข่งลิ่งเสียนพูดยิ้มๆ “ตอนนี้มีโอกาสเป็นไปได้สูง ว่าคุณหนูจงยู่จะอยู่ที่เมืองหลินอาน ผมเตรียมจะกำหนด ให้เมืองหลินอานเป็นจุดค้นหาหลัก ผมเชื่อว่าเราจะต้อง ได้เบาะแสในเร็วๆนี้แน่ๆครับ”

“ดีมากครับ รบกวนพวกคุณแล้ว รอผมหาตัวจงยู่ กลับมาได้ ผมจะให้รางวัลพวกคุณอย่างดีเลย”ฉินหลั่ง พูดอย่างอารมณ์ดี
“คุณชายใหญ่อย่าพูดแบบนี้สิครับ เป็นหน้าที่ ของพวกเราที่ต้องทำงานรับใช้ตระกูลอยู่แล้วครับ”โข่ง ลิ่งเสียนรีบพูดอย่างตกใจ

“จริงสิครับคุณชทยใหญ่ ตอนนี้เบาะแสของคุณ หนูจงยู่เริ่มชัดเจนขึ้นแล้ว คุณชายไม่ต้องออกตามหา ด้วยตัวเองหรอกครับ ยกให้เป็นหน้าที่ของพวกเราก็ พอแล้ว”

“ไม่ครับ ผมตัดสินใจแล้ว ก่อนหน้านี้ผมยังไม่รู้ว่า จะไปตามหาเธอที่ไหน แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมจะไปตาม หาเธอที่เมืองหลินอาน” ฉินหลั่งส่ายหน้าแล้วพูด โข่ง ลิ่งเสียนกับเฉินวันเชียนพยายามพูดเกลี้ยกล่อม แต่ฉิน หลั่งมีความคิดแน่วแน่ที่จะออกตามหาจงยู่ด้วยตัวเอง พวกเขาจึงได้แต่ยอมแพ้ไป

หลังจากคุยกับพวกโข่งลิ่งเสียนได้สักพัก ฉิน หลังเห็นว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว จึงตัดสินใจจะออก เดินทางวันพรุ่งนี้แทน เขากลับขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะจอง ตัวรถไฟฟ้ารอบสิบเอ็ดโมงของวันพรุ่งนี้ ในขณะที่คิดว่า จะไปกินข้าวกลับมารีบพักผ่อน จะได้มีเรี่ยวแรง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะก่อน สายเรียกเข้าเป็น เบอร์แปลก พอกดรับสายฉินหลั่งถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายคือกู่ ซาเพื่อนสนิทของเผิงเมิ่งนั่นเอง

“คุณฉินคะ สวัสดีค่ะ ต้องขอโทษที่ต้องโทรมาร บกวนคุณในเวลานี้ด้วยค่ะ” กุซ่าพูดอย่างระมัดระวัง ตอนงานเลี้ยงประจำตระกูลของเผิงเมิ่ง ตอนที่เธอเห็น ฉินหลังขับรถเฟอร์รารี่ราคาแพงมาที่งาน แล้วยังเผารถจนเป็นตอตะโกเธอก็ตกใจมาก ฉินหลั่งถึงขนาดทำให้ ประธานบริษัทยกรถเฟอร์รารี่ราคาแพงให้แบบนี้ พอ คิดถึงสิ่งที่ตนเองทำกับฉินหลังก่อนหน้านี้ กู่ซาก็กลัวจน ตัวสั่น

“มีอะไร คุณพูดมาเถอะ”ฉินหลั่งตอบเสียงเรียบ

“คืออย่างนี้ค่ะ ฉันติดต่อมาหาคุณเพราะเรื่อง ของเผิงเมิ่งค่ะ หลังจากจบงานเลี้ยงของตระกูลพวกเธอ เผิงเมิงก็กลายเป็นคนนิ่งเงียบ ซึมเศร้า ไม่ยอมออกไป ไหน เอาแต่ของตัวเองอยู่ในห้อง ทุกเช้า ฉันมักจะเห็น เธอตาบวมแดง ฉันเป็นห่วงเธอมาก”

พอได้ยินกุซ่าพูดถึงเผิงเมิ่ง ฉินหลั่งก็ใจกระตุก ก่อนจะนึกภาพเด็กสาวที่สดใสร่าเริงคนนั้นขึ้นมาใน สมอง

“ฉันรู้ว่าเธอยังลืมคุณไม่ลง ฉันอยากจะขอร้องให้ คุณหาเวลามาเจอหน้าเธอสักครั้งได้ไหมคะ ถ้าเป็น อย่างนี้ต่อไป เธอจะต้องทรุดโทรมแน่ๆค่ะ” กู่ซาพูดอย่าง เป็นห่วง

“ได้ คุณบอกกับเธอ พรุ่งนี้เก้าโมง ผมจะรอเธอ อยู่ทะเลสาบยุ่นซีในมหาวิทยาลัย

จีนหลิง ให้เธอไปเจอผมที่นั่น”ฉินหลั่งเริ่มใจอ่อน สุดท้านจึงตอบรับคำขอร้องของกุซ่าไป กู่ซ่ากล่าว ขอบคุณก่อนจะกดวางสายไป

ในขณะที่ฉินหลั่งกดวางสายจากกุซ่า สังเส่นเอ๋อ เองก็กำลังคุยโทรศัพท์กับซุนเยว่ และได้รู้จากปากซุนเยว่ ว่าฉินหลั่งกำลังจะเดินทางไปจากจีนหลิง ทำให้เธอ ตกใจมาก

หลังจากที่เธอมั่นใจว่าคนที่ฉินหลั่งชอบคือ ตนเอง สังเส่นเอ๋อก็เอาแต่จินตนาการถึงตอนที่ตัวเอง กลายเป็นแฟนของฉันหลั่ง เธอรอคอยมาโดยตลอด รอ ว่าเมื่อไหร่ฉินหลั่งจะมาสารภาพรักกับตนเอง ขอแค่ฉิน หลังมีท่าทีจะเข้ามาจีบเธอ สังเส่นเอ๋อก็จะรีบตอบรับ ทันที

แต่สองวันมานี้ สังเส่นเอ๋อไม่ได้รับข่าวคราวของ ฉินหลั่งเลย ถึงแม้เธอจะร้อนใจ แต่พอคิดถึงเรื่องที่ฉิน หลังหลงรักเธอหักปักหัวป่า สังเส่นเอ่อก็ใจเย็นลง เธอ คิดมาเสมอว่าจะต้องเป็นตัวเองแน่นอน ในตอนนี้พอได้ ข่าวว่าฉันหลังกำลังจะเดินทางไปจากเมืองจีนหลิง สั่ง เส่นเอ๋อจึงเริ่มร้อนใจขึ้นมา ถ้าฉินหลังไปเจอผู้หญิงคน อื่น แล้วไม่ชอบเธออีก เธอจะทำยังไง

เธอยิ่งคิดยิ่งร้อนใจ เธอคิดว่าตัวเองควรจะลงมือ ก่อนซะแล้ว ก่อนที่ฉินหลังจะเดินทางไปจากจีนหลิง เธอ จะต้องเป็นแฟนของฉินหลั่งให้ได้ ถึงแม้จะเป็นแฟนเขา ไม่ได้ อย่างน้อยๆเธอก็ต้องมีความสัมพันธ์ที่แนบชิดกับ ฉินหลั่งให้ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ ถึงแม้ฉินหลังจะเดินทางไป จากจีนหลิง เธอก็สามารถใช้ข้ออ้างเพื่อจะเดินทางไป กับฉินหลั่งด้วยได้

หลังจากวางแผนไว้ในใจ สังเส่นเอ๋อก็กดโทรหา ฉินหลั่งทันที

พอเห็นสังเส่นเอ่อโทรมา ฉินหลังก็รู้สึกแปลกใจมาก แต่ก็ยังกดรับสายเธอ

“ฉินหลั่งคะ หลังจากปิดเทอมฤดูร้อน ฉันก็อยู่แต่ บ้าน เบื่อมากเลย พวกเพื่อนๆก็กลับบ้านไปกันหมด ฉัน อยาก.. ฉันอยากให้คุณออกไปเที่ยวกับฉันพรุ่งนี้ได้ไหม คะ”สังเส่นเอ๋อพูดอย่างเอียงอาย

“ขอโทษด้วย พรุ่งนี้ผมจะเดินทางไปจากจีนหลิง แล้ว” ฉินหลั่งพูดเสียงเรียบนิ่ง สังเส่นเอ๋อตกตะลึง ก่อน จะรู้สึกดีใจมากที่ตนเองโทรมาหาเขาก่อน ไม่อย่างนั้น ฉินหลั่งเดินทางไปตอนไหนเธอคงไม่รู้

“คุณจะไปแล้วเหรอคะ ไปไหนคะ ให้ฉันไปด้วย ได้ไหมคะ ยังไงฉันก็อยู่บ้านไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว” ถึงแม้ สังเส่นเอ๋อจะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองแล้ว แต่คำ พูดของเธอก็เปิดเผยออกมาว่สเธอกำลังร้อนใจแค่ไหน

ไม่ต้องหรอก ผมไปเองดีกว่า ผมจะเดินทางพรุ่ง นี้ตอนสิบเอ็ดโมง ผมมีธุระต้องไปที่เมืองหลินอาน”ฉิน หลั่งจะไปตามหาจงยู่ที่เมืองหลินอาน จะพาสังเส่นเอ๋อ ได้ด้วยเพื่ออะไรกัน

สังเส่นเอ๋อรีบพูด “สิบเอ็ดโมงยังพอจะมีเวลานี่คะ คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนสิคะ ถึงจะแค่เดินเล่นเดินเล่นที่ ทะเลสาบยุ่นซี แค่นั้นฉันก็ดีใจแล้ว นะคะ”

ฉินหลั่งไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

“คุณยังคงไม่ยกโทษให้กับเรื่องที่ฉันเคยทำกับ คุณสินะคะ”สังเส่นเอ๋อพูดขึ้นมา น้ำเสียงของเธอสะอึก สะอื้นเล็กน้อย “ฉันก็รู้ว่าที่คุณพูดที่บ้านพัก ว่าคุณยกโทษให้ฉันแล้ว คุณแค่พูดโกหกฉัน เมื่อก่อนฉันทั้งด่า ทั้งเหยียดหยามคุณ คุณคงจะรู้สึกผิดหวังในตัวฉันแล้ว”

“คุณอย่าคิดอะไรบ้าๆ ผมบอกว่ายกโทษให้คุณ แล้ว แน่นอนว่าเป็นความจริง คุณไม่ต้องเสียใจแล้ว” ฉิน หลั่งได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของสังเส่นเอ๋อ จึงเริ่ม ใจอ่อน “คุณบอกว่าเดินเล่นที่ทะเลสาบยุ่นซีใช่ไหม แต่ ผมบอกไว้ก่อนนะ ผมมีเวลาอยู่ด้วยไม่มาก คงจะเดินเล่น กับคุณได้แค่รอบเดียว”

“อืม แค่มีคนเดินเล่นด้วย ถึงจะแค่ห้านาทีฉันก็ ดีใจแล้วค่ะ” สังเส่นเอ๋อพูดอย่างดีใจ “งั้นพรุ่งนี้เก้าโมง เช้าเราเจอกันที่ทะเลสาบยุ่นซีนะคะ”

“ไม่…. สิบโมงดีกว่า เก้าโมงผมตื่นไม่ไหว”ฉิน หลั่งนิ่งคิด ตนเองนัดเจอกับเผิงเมิ่งตอนเก้าโมงไปแล้ว จะให้ชนกับนัดขอวสังเส่นเอ๋อไม่ได้ จึงต้องพูดโกหก ออกไป เขาคิดว่าเวลาหนึ่งชั่วโมงน่าจะคุยกับเผิงเมิ่ง เสร็จ แล้วเดินเล่นกับสังเส่นเอ๋อ ก่อนจะเดินทางไปที่ สถานีรถไฟฟ้า เพื่อเดินทางไปที่เมืองหลินอาน

“ได้ค่ะ คุณบอกว่ากี่โมงก็กี่โมงงั้นพรุ่งนี้สิบโมง เจอกันนะคะ”สั่งเส่นเอ๋อพูดจบก็กดวางสายไป

สังเส่นเอ๋อหมุนโทรศัพท์ในมืออย่างดีใจ เธอคิด ว่าฉันหลั่งเดินทางตอนสิบเอ็ดโมง แต่กลับยอมมาเดิน เล่นกับตนเองตอนสิบโมง นั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า เขาชอบเธอ พรุ่งนี้เธอจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้ เพื่อ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉินหลั่งจะได้แนบแน่นขึ้น ไปอีก
วันต่อมา สังเส่นเอ๋อเดินทางมาถึงทะเลสาบยุ่นซี ตั้งแต่แปดโมงเช้า ข้างกายเธอยังมีชายร่างใหญ่ยืนอยู่ ด้วย

เมื่อวานสังเส่นเอ๋อคิดอยู่นานมาก ว่าเธอจะทำยัง ไงให้ฉินหลั่งที่เป็นคนเย็นชา ยอมสารภาพรักกับตนเอง ในช่วงเวลาสั้นๆ

สังเสนเอ๋อเค้นสมองคิดอยู่นานจนในที่สุดก็คิด แผนนี้ขึ้นมาได้

ตอนที่เธอเดินเล่นกับฉินหลั่งอยู่ ให้คนแสดงตัว เป็นคนร้ายเข้ามาจู่โจมเธอ ให้ฉินหลั่งทำหน้าที่เป็นฮีโร่

เข้ามาช่วยสาวงาม

ระหว่างนั้น ฉินหลั่งอาจจะยิ่งรู้สึกลึกซึ้งมากขึ้น จนสารภาพความรู้สึกกับเธอก็ได้ ถึงแม้ฉินหลั่งจะไม่พูด หลังจากที่ช่วยเธอจากอันตรายได้ เธอจะยอมพลีกาย ตอบแทนบุญคุณเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่นา จริง ไหม

พอคิดว่าฉินหลั่งเองก็ชอบเธอมากถึงขนาดนั้น สังเส่นเอ๋อคิดว่า ขอแค่เธอสารภาพรักออกไปฉินหลั่ง จะต้องตอบรับเธอแน่ๆ

“ของที่ฉันสั่งให้นายซื้อมา เอามาด้วยหรือเปล่า “สังเส่นเอ๋อถ่ามชายหนุ่มร่างใหญ่ข้างๆ

“วางใจได้เลย เตรียมไว้แล้วเรียบร้อย ดูสิ ทั้ง หน้ากากไอ้โม่ง หรือก็คือถุงน่องสีดำ มีดปลอมที่ใบมีด มุดเข้าไปได้ รวมถึงเลือดปลอม” ชายร่างใหญ่เอาอุปกรณ์ทั้งหมดออกมาให้สังเส่นเอ๋อดู

“ห้ามให้เขามองออกเด็ดขาด เขาเข้ามาสู้ด้วยแค่ สองสามหมัดนายก็รีบวิ่งหนีไปซะ ห้ามใจเขาจับตัวไว้ได้ เด็ดขาด เข้าใจไหม” สังเส่นเอ๋อพูดสั่ง

“วางใจได้เลย ผมจะไม่ทำให้แผนคุณพังลง แน่นอน ถึงยังไง ผมก็เป็นถึงนักแสดงตัวประกอบเลย นะ”ชายร่างใหญ่พูดอย่างภาคภูมิใจ

“เอาล่ะ ถือโอกาสตอนที่เขายังมาไม่ถึง เรามา ลองแสดงดูสักรอบ จะได้ไม่เสียแผน” สังเส่นเอ๋อพูดจบ ก็เดินตรงไปที่ข้างทะเลสาบ ก่อนจะนั่งหันเข้าหา ทะเลสาบ

“ผมจะเริ่มแล้วนะ”ชายร่างใหญ่เอาถุงน่องครอบ ศีรษะ ในมือถือมีดไว้ แล้วเดินเข้าไปหาสังเส่นเอ๋่อ

พอเดินเข้าไป เขาก็รัดคอของสังเส่นเอ๋อไว้ แล้ว จ่อมีดไปที่คอของสังเส่นเอ๋อ

“จะทำอะไร ปล่อยฉันนะ ฉินหลั่งคะ ช่วยฉันด้วย” สังเส่นเอ๋อตะโกนอย่างตกใจกลัว

“กรีด… คุณ …. คุณจะทำอะไร รีบปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ นะ ไม่อย่างนั้นฉันโทรเรียกตำรวจจริงๆด้วย”ในขณะนั้น เอง มีเสียงร้องดังขึ้นมาข้างๆทะเลสาบ สังเส่นเอ๋อหันไปมอง จึงเห็นหญิงสาวสองคนยืน

อยู่ห่างออกไปยี่สิบกว่าเมตร

หญิงสาวที่เดินเข้ามาคือเผิงเมิ่งกับคู่ซานั่นเองพวกเธอเดินเข้ามาก็เจกเข้ากับเหตุการณ์ตรงหน้าพอดี จึงกรีดร้องอย่างตกใจ ถึงแม้เผิงเม่งจะกลัว แต่คนร้าย เอามีดจี้คอของสังเส้นเอ๋ออยู่ แต่อาจจะปากคอสังเส่นเอ๋ อได้ตลอดเวลา เธอไม่ทันได้คิดอะไรมาก ก็รีบตะโกน ออกมาซะก่อน

คู่ซาจับโทรศัพท์ด้วยมือสั่นเทา เตรียมจะโทร เรียกตำรวจ

“เฮ้ คุณคนสวยทั้งสอง อย่าโทรหาตำรวจนะ”สั่ง เส้นเอ๋อรีบห้ามไว้ ก่อนจะหันไปพูดกับชายร่างใหญ่ข้าง หลัง “ปล่อยก่อนสิ โง่หรือไง”

หลังจากที่ชายร่างใหญ่ปล่อยมือออก สังเส้นเอ๋ อก็รีบเดินมาหยุดตรงหน้าเผิงเมิ่งกับกู่ซา ก่อนจะพูด ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่ คนร้าย ฉันกับเขากำลังล้อเล่นกันอยู่นะ”

เดิมที่สังเส่นเอ๋อคิดว่ามหาวิทยาลัยจีนหลิงปิด เทอมแล้ว คงจะไม่ค่อยมีคนมาเดินเล่นที่นี่ จึงไม่ทัน ระวังตัว คิดไม่ถึงว่าจะทำให้ผู้หญิงทั้งสองคนเข้าใจผิด ไปได้

“ล้อเล่นเหรอคะ”เผิงเมิ่งกับกู่ซาเกาท้ายทอย สองคนนี้มาล้อเล่นแบบนี้ในมหาวิทยาลัย มันไม่แปลก ไปหน่อยเหรอ แต่พวกเธอไม่รู้จักสังเส่นเอ๋อ อีกฝ่ายจะ ล้อเล่นกันยังไงก็ตามใจเธอก็แล้วกัน เผิงเมิ่งยิ้มบาง งั้น ก็ดีแล้วค่ะ พวกเราเข้าใจผิดกันไปเอง เชิญพวกคุณตาม สบายเลยค่ะ”
พอพูดเสร็จ เผิงเมิ่งกับกู่ซาก็เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ ข้างทะเลสาบ

สังเส่นเอ๋อเดินกลับไป แล้วฝึกซ้อมกับชายร่าง ใหญ่ต่ออีกหลายรอบจนใกล้จะเก้าโมง เธอเห็นว่าผู้ หญิงทั้งสองคนยังคงนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ ไม่มีท่าทางจะจาก ไป ถ้าฉินหลั่งมาถึง ผู้หญิงสองคนนี้บอกความจริงกับ ฉินหลั่งขึ้นมาจะทำยังไง

สังเส่นเอ๋อกังวลใจ เธอเดินมาหยุดตรงหน้าเผิง เมิ่ง “พวกคุณสองคนนั่งอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว ไม่ไปเดินที่ อื่นบ้างเหรอคะ”

“พวกเรากำลังนั่งรอคนอยู่ค่ะ”เผิงเมิ่งตอบ ก่อน จะยิ้มละไม

สังเส่นเอ๋อพูดว่าแย่แล้วในใจ พอเห็นว่าผู้หญิง ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่นี่นานมากแล้ว ถ้าฉินหลั่งมาถึงแล้ว เธอจะทำยังไงดี

“คุณคะ เดี๋ยวตอนที่พวกเราแสดงละคร ถ้ามีคน อื่นเข้าใจผิด พวกคุณไม่ต้องบอกความจริงเขาได้ไหม คะ” สังเส่นเอ๋อพูดกับสองสาว

“หมายความว่ายังไงคะ พวกคุณคิดจะทำอะไรเห รอคะ”เผิงเมิ่งฟังไม่เข้าใจ

“โธ่” สังเส่นเอ๋อถอนหายใจอย่างจนใจ ดูท่าทาง คงต้องยอมบอกความจริงกับเผิงเมิ่งและกู่ซาซะแล้ว สั่ง เส้นเอ๋อจึงรีบพูดอธิบาย “คืออย่างนี้นะคะ…”