บทที่ 98 รู้สึกทะแม่งๆ

วันนี้ช่วงเช้า ขณะที่จงยู่นอนสลบอยู่นั้น เย็นนี้ได้ วางแผนอยู่ในหัว ร่างแผนการทั้งหมด เธอจะต้องแย่ง ฉินหลั่งมาให้ได้ อีกอย่างเธอก็จะทำให้ฉินหลั่งผิดหวัง ในตัวจงยู่อย่างหมดสิ้น

เมื่อวานหลิวอันฉีได้ทำให้เธอเข้าใจ ผู้หญิงคน หนึ่งหากมีลูกกับผู้ชาย ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะไม่รักเธอ ก็ ต้องยอมรับชะตากรรม

ดังนั้นตอนนี้เป้าหมายสูงสุดของเย็นนี้ก็คือ ต้องมี ลูกกับฉินหลั่ง เย็นนี้ได้วางแผนไว้ในหัวสมอง เธอได้หารายชื่อ

ผู้ติดต่อในโทรศัพท์จนเจอเบอร์ของคนที่ชื่อ “หลี่หรุ่ย”

แล้วกดโทรออก ไม่นาน หลี่หรุ่ยก็รับสาย

“สาวสวย นึกยังไงถึงได้โทรหาฉัน ว่างมั้ย ฉันจะ เลี้ยงข้าวเธอ….” เสียงที่หื่นกามของหลี่หรุ่ยดังออกมา จากโทรศัพท์

“พอได้แล้ว ฉันกลัวจะหลงนายจนหัวปักหัวป่า” เย็นนี้หัวเราะเยาะ เมื่อปีที่แล้วเธอเกือบจะหลงกลหลี่ห รุ่ยแล้ว ตามที่เธอรู้มา แค่กินข้าว ก็มีผู้หญิงสี่ห้าคนหลง กลหลี่หรุ่ยแล้ว

“ดูเธอพูดซิ ฉันจะกล้าทำให้เธอหลงหัวปักหัวป่า

เหรอ?”
“วันนี้ที่โทรหานายจะแนะนำสาวสวยให้นายคน หนึ่ง ยังเป็นเด็กน้อยที่บริสุทธิ์เลย” เย็นนี้พูดอย่างตรง ไปตรงมา

“จริงเหรอ! สวยมั้ย?” หลี่หรุ่ยฟังถึงตรงนี้ ก็เกิด อารมณ์ขึ้นมาทันที เย็นนี้ได้ส่งรูปถ่ายของจงยู่ให้หลี่ห รุ่ยทางโทรศัพท์ หลี่หรุ่ยดูแล้ว ร่างกายก็มีปฏิกิริยาทันที สาวน้อยคนนี้ช่างสวยเสียจริง เหมาะกับฉันมาก ฉันจะ ทำให้ครั้งแรกของเธอนั้นตรึงตาตรึงใจ…

เวลานี้เย็นนี้ยังสามารถนึกภาพที่หื่นกามของหลี่ หรุ่ยออก

“เธอเป็นเพื่อนของฉัน คืนนี้พวกเราจะนั่งเครื่อง กลับจินหลิง แฟนของเธอชื่อฉินหลั่ง ถึงเวลานายก็บอก ว่า ฉันหลั่งให้นายมารับเธอ เธออาจจะขึ้นรถของนาย สำหรับต่อไปควรจะทำยังไง ฉันคิดว่านายคงเข้าใจ มากกว่าฉันนะ” เย็นนี้พลางคิดและพูด

“แฮ่ๆ ธรรมชาติ ดูแล้วเหมือนพวกหัวอ่อน หลอก ง่าย แต่ว่าฉันไม่รู้จักแฟนของเขานี่นา เธอจะเชื่อฉันได้ อย่างไร?”

“ข้อนี้นายไม่ต้องสนใจ ฉันจะจัดการให้นายเอง เมื่อถึงเวลานายก็แค่พูดตามที่ฉันบอกก็พอ ทะเบียนรถ ของนายคืออะไร..”

สายตาเธอแฝงด้วยความชั่วร้าย พลางเล่น โทรศัพท์ พลางวางแผนอยู่ในหัว

หลายนาทีผ่านไป เย็นนี้หยุดเล่นโทรศัพท์ เธอเปิดไปที่หน้าข้อความ พิมพ์ข้อความส่งให้จงยู่ ช่วงเช้า เย็นนี้ได้เคยแอบส่งข้อความระหว่างจงยู่และฉินหลั่ง แล้ว ขอเพียงจงยู่ไม่ดูวันที่ ก็จะไม่รู้ว่าถูกล็อกไว้

“ตั้งตอง”

จงยู่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็น “ฉินหลั่ง” ที่ส่ง

ข้อความมา

“จงยู่ วันนี้ฉันยุ่งทั้งวันเลย จนกระทั่งตอนนี้ยัง ประชุมอยู่เลย คืนนี้อาจจะไปรับเธอที่สนามบินไม่ได้แล้ว แต่ว่าเธอวางใจได้ ฉันจะให้เพื่อนไปรับเธอที่สนามบิน เขาชื่อหลี่หรุ่ย ขับรถcadillac ทะเบียนรถ A7512 กลับ มาต้องระวังตัวด้วยนะ

จงยู่ผิดหวังเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันก็สงสัยนิด หน่อย ทำไมฉินหลั่งถึงมีเพื่อนที่ขับรถcadillacล่ะ? แต่ มาคิดถึงฐานะของฉินหลั่ง จงยู่ก็เข้าใจแล้ว

เธอรู้สึกว่าข้อความนี้ของฉินหลั่งนั้นดูแปลกๆ แต่ ว่าแปลกตรงไหนจงยู่ก็คิดไม่ออก

จงยู่ทั้งโทรศัพท์ไว้บนเตียง เธอค่อยๆเดินไปที่ กระเป๋าเดินทาง หยิบสมุดที่มีกุญแจล็อกเอาไว้ มันคือ สมุดบันทึกของจงยู่ ตั้งแต่มัธยมปลาย เธอก็มีนิสัยที่ ชอบเขียนบันทึก มันเป็นการผ่อนคลายของเธอ ระบาย ความรู้สึกอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ หรือว่าเรื่องที่ เจ็บปวด จงยู่ก็จะบันทึกไว้ในสมุดเล่มนี้

เธอนั่งอยู่ด้านหนังโต๊ะหนังสือ ค่อยๆขีดเขียนขึ้น

มา
“วันที่ 4 เดือน 6 ปี 2019 วันพฤหัสบดี ท้องฟ้า ปลอดโปร่ง”

“เมื่อวานเป็นวันที่ฉันเข้าร่วมแสดงกับ (Hello , girls ) ฉันคิดไม่ถึงว่าเย็นนี้จะคิดร้ายกับฉัน…ขณะที่ ฉันโดนหมาตะครุบจนล้มไปในน้ำนั้น ร่างกายของฉันมี เพียงความรู้สึกเดียว-เจ็บ เจ็บเหมือนโดนเจาะที่หัวใจ ฉันเลือกที่จะยอมแพ้อย่างอ่อนล้า วินาทีที่กำลังจะตาย ในสมองของฉันมีภาพของฉินหลั่ง และคำพูดที่เขาเคย พูดได้ผุดขึ้นมาในหัวของฉันทีละประโยค .ฉิน เทียนบอกกับฉันว่าเขาได้จัดการคนที่รังแกฉันทั้งหมด แล้ว..ฉันโทรหาฉินหลังสองสาย แต่เขาไม่ได้รับ แม้แต่สายเดียว เขาบอกว่าเขายุ่งอยู่ ในใจของฉันรู้สึก เศร้าเล็กน้อย แต่ว่าฉันก็ไม่โทษเขาแม้แต่นิด เดียว…ฉินหลั่งให้เพื่อนของเขาหลี่หรุ่ยมากับฉันที่ สนามบิน……”

เขียนไปหนึ่งชั่วโมง จงยู่จึงค่อยๆหุบสมุดบันทึก แล้วใช้กุญแจที่อันประณีตล็อกมันเอาไว้ สมุดบันทึกของ เธอไม่เคยมีใครได้อ่านมาก่อน

เวลาหนึ่งทุ่ม เฉินจิ้งอี้ก็ได้พาพวกจงยู่ เรียกรถ

สองคัน มุ่งหน้าไปสนามบินโดยตรง

หลังจากนั่งเครื่องไปหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินก็ได้

ค่อยๆร่อนลงที่สนามบินจินหลิง

เฉินจิ้งอี้และกั่วย่าหนานได้พยุงจงยู่ ค่อยๆเดิน

ออกมาจากในสนามบิน
พวกเฉินจิ้งอี้เตรียมตัวจะพาจงยู่ไปที่โรงพยาบาล จินหลิง แต่ว่าจงยูได้ปฏิเสธ

“พี่เฉิน ย่าหนาน พวกพี่ไม่ต้องสนใจฉันแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปเอง” จงยู่ยิ้มแล้วกล่าว: “ฉันได้บอกฉิน หลั่งแล้ว เขาจะมารับฉัน”

“อ่อ ที่แท้ก็รอแฟนนี่เอง พี่เฉิน ย่าหนาน พวกพี่ อยากเร่งจงยู่อีกเลย ไปอยู่เซี่ยงไฮ้มาตั้งนาน ไม่เห็น หน้าแฟนจงยู่ก็คงไม่วางใจ….” เย็นนี้จงใจพูดล้อเล่น ก็ เพราะไม่อยากให้พวกเฉินจิ้งอี้ยุ่งกับเรื่องนี้

“ไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องโทรหาฉินหลั่งก่อน เห็น เขาแล้วพวกเราถึงจะวางใจ…เฉินจิ้งอี้พูดแบบนี้ จงยู่ ทำได้เพียงโทรศัพท์ไปหาฉินหลั่ง แน่นอนยังคงโทรไม่ ติดเหมือนเดิม เย็นนี้ได้ปิดเสียงไปแล้ว

“พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉินหลั่งบอกกับฉันแล้ว

เขาจะให้เพื่อนของเขามารับฉัน เขาขับรถcadillacสีดำ พวกเธอช่วยฉันดูด้วย..”จงยู่มองไปที่พวกของเฉินจิ้ งอี้แล้วอธิบาย เวลานี้ เย็นนี่แอบส่งข้อความให้กับหลี่หย ให้

เขาขับรถเข้ามา เดิมทีเธอยากจะรอให้พวกเฉินจิ้งอี้จาก ไปเสียก่อนค่อยเรียกหลี่หรุ่ยขับรถเข้ามา เห็น สถานการณ์ตอนนี้แล้ว ไม่เห็นจงยู่ขึ้นรถ เฉินจิ้งอี้และกัว ย่าหนานคงจะไม่ยอมกลับไปก่อนแน่นอน

เพื่อสาวสวยที่บริสุทธิ์อย่างจงยู่ หลี่หรุ่ยมารอที่ สนามบินตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้ว ได้รับข้อความของเย็นนี้เขาก็ได้ขับรถไปยังประตูสนามบิน

“เฮ้ย ใช่คันนั้นหรือเปล่า?” เจนนี่ “ตาไว” มอง เห็นรถcadillacที่กำลังวิ่งอยู่: “พวกเธอรออยู่ที่นี่ ฉันไป ช่วยเธอดู…”

ขณะที่พูด เย็นนี้ก็วิ่งไปที่รถcadillacอย่าง รวดเร็ว

หลี่หรุ่ยเลื่อนกระจกรถลงมา เธอมองเห็นจงยู่ที่ อยู่ไม่ไกลแล้ว ตัวจริงสวยกว่าในรูปมาก เขาได้ยิ้มให้กับ เย็นนี้ทันที: “คนสวย เพื่อนเธอสวยๆทั้งนั้นเลย แต่ละคน สวยแบบไม่มีใครยอมใครเลย ครั้งนี้ฉันจะจัดการคนนี้ให้ ได้ก่อน ที่เหลือหากมีเวลาช่วยฉันติดต่อไว้ด้วย สำเร็จ คนหนึ่ง ฉันจะให้ค่าแนะนำเธอหนึ่งหมื่นหยวน..

“ฟันนายเป็นอะไรเหรอ?” เย็นนีมองหลี่หรุ่ยอย่าง ไม่พูดไม่จา เห็นฟันหน้าของเขามีรูสองรู ทันใดนั้นก็รู้สึก แปลกใจ

“ไม่มีอะไร” หลี่หรุ่ยรีบเอามือมากมปากเอาไว้ เขาอายที่จะพูด เพราะไปตอแยสาวในมหาวิทยาลัยจิน หลิง เลยถูกจนซ้อมเป็นแบบนี้

“ยาสลบของนายให้ฉันหน่อย” เย็นนียื่นมือไป ทางหลี่หรุ่ย เธอคุ้นเคยกับแผนการของหลี่หรุ่ย รู้สึกใน ตัวของเขาต้องมีของแบบนี้

“ทำไม?”

“ทำไมพูดมากจัง จะให้หรือไม่ให้ หากไม่ให้สาว สวยคนนี้ คืนนี้นายยังอยากจะนอนกอดเธอใต้ผ้าห่มอีกมั้ย?”

ได้ๆ เอาไป!” หลี่หรุ่ยหยิบขวดยาจากกล่องเก็บ

ของ ยื่นให้กับเย็นนี เย็นนี้ก็ยิ้ม แล้วได้นำยาสลบใส่ เข้าไปในกระเป๋าตัวเอง “ที่ฉันสอนนายจำได้แล้วใช่มั้ย?” ได้ยินหลี่หรุ่ย

ตอบแบบจำยอม เยันนีก็ได้บอกกับเขาอีก คืนนี้ต้องสนุก ให้เต็มที่เลยนะ ต้องแสดงสัญชาตญาณเดรัจฉานของ นายกับสาวสวยคนนี้ ใช่แล้ว นายเป็นสมาชิก “91pron(เว็บโป๊) ไม่ใช่เหรอ ถ่ายขั้นตอนทั้งหมดเอาไว้ อัพลงในเว็บ สาวขี้เหงาคนอื่นได้เห็นถึงความเก่งกาจ ของนาย ก็อาจจะมาหานายด้วยตัวเอง..”

“ใช่น้อ ฉันทำไมถึงคิดไม่ได้?” หลี่หรุ่ยยิ้มที่มุม ปาก ฟันหน้าได้หายไปสองซี่ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะน่า เกลียดแค่ไหน

“พอแล้ว ไปกันกันเถอะ” พูดจบ เย็นนี้ก็ได้โบกมือ

ไปทางพวกจงยู่: “จงยู่ ฉันถามชัดเจนแล้ว เขาก็คือคน ที่มารับเธอ… หลี่หรุ่ยได้ขับรถไปยังด้านหน้าของจงยู่ เขาเดิน

ลงไปอย่างสุภาพบุรุษ: “สวัสดีครับ คุณก็คือคุณจงยู่ใช่

มั้ย? ผมเป็นเพื่อนของฉินหลั่ง ผมชื่อหลี่หรุ่ย มารับคุณ

โดยเฉพาะ”

เวลานี้หลี่หรุ่ยไม่ทื่นกามแม้แต่นิดเดียว ในทาง กลับกัน มองดูแล้วเป็นชายหนุ่มที่เป็นสุภาพบุรุษ ทำให้ สาวๆทั้งหลายรู้สึกดีไม่น้อย
“อ่อ ขอบคุณนะ” จงยู่พูดกับหลี่หรุ่ยเสร็จ ก็หัน ไปหาพวกเฉินจิ้งอี้: “พี่เฉิน เอาละ ตอนนี้พี่ก็ไม่ต้องเป็น ห่วงความปลอดภัยของฉันแล้วนะ พวกพี่รีบกลับกันเถอะ มันเริ่มดึกแล้ว”

พวกเฉินจิ้งอี้ต้องเห็นจงยู่ขึ้นรถแล้วถึงจะจากไป จงยู่ขึ้นรถของหลี่หรุ่ย ก็โบกมือลาพวกเฉินจิ้งอี้ หลี่หรุ่ย ก็ได้ขับรถ ค่อยๆลับตาไป

“เอาล่ะ ในที่สุดจะอยู่ก็ได้กลับไปแล้ว พวกเราต่าง คนต่างกลับบ้านของตัวเองกันเถอะ” เฉินจิ้งอี้พูดจบ หญิงสาวทั้งห้าคนต่างร่ำลากัน ต่างคนต่างจากไป

เย็นนี้ยืนรอรถอยู่ที่ข้างถนน รอจนกระทั่งทุกคน นั่งรถจากไปหมดแล้ว เธอได้กลับไปที่สนามบินอีกครั้ง

เธอมั่นใจว่าคืนนี้จงยู่ต้องเสียตัวอย่างแน่นอน ใน เวลาเดียวกันก็ต้องทำให้ตัวเองมีลูกของฉินหลั่งให้ได้ หากพลาดโอกาสที่ดีในคืนนี้ อยากที่จะใกล้ชิดฉินหลั่ง อีก มันก็จะยากมาก อีกอย่าง หากมีลูกก็เท่ากับว่ามีป้าย อาญาสิทธิ์ หากเรื่องที่หลี่หรุ่ยทำได้ถูกเปิดเผย เธอไม่ เชื่อ ตัวเองมีลูกของฉินหลั่งแล้ว เขาจะยังทำอะไรตัว เธออีก

ร่างคำพูดในใจไม่กี่นาที เย็นนี้ได้หายใจเข้าลึกๆ

กดเบอร์ของฉินหลั่งแล้วโทรออก “ฮาโหล สวัสดี ใครเอ่ย?” เสียงของเฉินหลั่งได้ ดังออกมาจากโทรศัพท์ ทำให้เย็นนี้ตื่นเต้น เขาเป็นถึง

ลูกมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย
“สวัสดีฉินหลัง ฉันชื่อเย็นนี้เป็นสมาชิกในทีมของ จงยู่ พวกเราเคยเจอกัน.” เย็นนีพยายามพูดอย่าง อ่อนโยน ในใจของเธอรู้สึกกระวนกระวาย อย่างไรเสีย เมื่อก่อนเธอก็เคยดูถูกฉินหลั่งมาก่อน

“เธอโทรหาฉันมีธุระอะไร…” เสียงของฉิน หลังเย็นชาเล็กน้อย เขาไม่ชอบเย็นนี้เป็นอย่างมาก แต่ เขาเป็นคนที่ใจกว้างอย่างน้อยก็ควรที่จะฟังว่าอีกฝ่ายจะ พูดอะไร เพื่อมีความเกี่ยวข้องกับจอยู่ล่ะ?

“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ตอนนี้ฉันอยู่สนามบิน..” ได้ยินเย็นนี้อยู่สนามบิน ฉินหลั่งรีบถามขึ้นทันที: “พวก เธอกลับมากันแล้วเหรอ? จงยู่ล่ะ ตอนนี้ก็อยู่สนามบินเห รอ?”

“ไม่ นายฟังฉันก่อน พวกจงยู่จะตามมาทีหลัง ตอนนี้พวกเธอยังมีธุระที่ต้องจัดการที่เซี่ยงไฮ้ คาดว่า กำลังคุยงานกับบุคคลสำคัญอยู่ ดังนั้นทางที่ดีนายอย่า เพิ่งโทรหาเธอ เธอเองก็คงไม่รับ..” เย็นนึกลัวว่าฉิน หลั่งจะโทรหาจงยู่ แบบนี้แล้ว แผนที่เธอวางไว้ก็จะสูญ เปล่า

“แบบนี้เองเหรอ…” ฉินหลั่งพูดด้วยเสียงที่ ต่ำ”เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ?”

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ ที่ฉันกลับมาล่วงหน้า เป็น เพราะว่าฉันได้รับบาดเจ็บที่เซี่ยงไฮ้ เบอร์โทรของนาย จงยู่เป็นคนให้ฉันเอง ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบิน ถือกระเป๋า เดินทางใบใหญ่มาก หนักมากด้วย ฉันตัวคนเดียวค่อน ข้างที่จะลำบาก ตอนนี้เพื่อนของฉันต่างก็มีธุระ ดังนั้นฉันจึงลองถามนายดู นายจะสามารถมาช่วยฉันหน่อยได้ มั้ย.. เย็นนี่พูดอย่างระมัดระวัง

เบอร์โทรของตัวเองจงยู่เป็นคนให้ เกรงว่าความ หมายของจงยู่ก็คงอยากให้ตัวเองไปช่วยเธอที่สนามบิน จงยู่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้อยู่แล้ว

“ฉินหลั่ง ได้หรือเปล่า ฉันไม่มีทางอื่นแล้วจึงได้ โทรหานาย หากมีคนช่วยฉัน ฉันก็คงไม่รบกวนนาย หรอก. .”

ไม่ว่ายังไงฉินหลังก็ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันทะแม่งๆ แต่ก็ตัดสินใจช่วยเธอ

“ได้ ฉันจะไปตอนนี้ ฉินหลั่งตอบตกลง ก็ได้ออก จากวิลล่า เรียกรถ ไปสนามบินโดยตรง..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ