บทที่ 395 อุทิศตัวเพื่อความปลอดภัยของคุณ

อึ้งยังหน้าแดงด้วยความอาย มือเท้าอยู่ไม่สุข เหล่าชาย หนุ่มในที่นั้นที่ทะยานอยากไล่ตามอึ้งย้ง ในใจร้อนรุ่มดั่งไฟ เผา แต่กลับไม่มีแม้สักคนที่กล้าออกเสียงช่วย ไม่กล้า แม้แต่จะหายใจแรงด้วยซ้ำไป

ผมทองแน่ใจว่าไม่มีใครกล้าหือแน่ แม้แต่ตัวอึ้งย้งเอง ก็ตาม คงจะเห็นการต่อสู้จนตกใจกลัวไปแล้ว ดังนั้นถึงเขา จะเดินกะเผลกขาข้างเดียว ผมทองก็ยังแยกเขี้ยวยิงฟันได้ โดยไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย

ความจริงแล้วเธอไม่ได้กลัว เธออับอาย หลายร้อยคน มองมาอย่างไร้มารยาท ในสมองเธอสับสนยุ่งเหยิง ทันใด นั้นก็ไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ได้

ภายใต้ความสิ้นหวัง อึ้งย้งตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ ตะโกนดังเท่าไหร่ นอกจากเสียงหัวเราะแล้ว ก็ไม่มีผู้ชาย คนไหนในค่ายของเธอที่กล้วพูดออกมาเลย ฉินหลั่งคนนั้น ผู้ซึ่งเธอตั้งความหวังไว้สูงมาโดยตลอด ก็ไม่เอ่ยอะไรอีก ความรู้สึกเย็นยะเยือกเกาะกุมหัวใจของเธอ ความสิ้นหวัง จากก้นบึงชัดเจนขึ้นมาจนหน้าถอดสี

ในเวลานั้นเอง น้ำเสียงเย็นชาก็เอ่ยขึ้น

“หลีกไป”

น้ำเสียงเยือกเย็น ท่าที่ราวกับมองดูซากสัตว์

คนคนนั้น แน่นอนว่าคือฉินหลั่ง น้ำเสียงไม่ได้สูง แต่มีพลังที่แทรกซึมเข้าไปในจิตใจของ

ผู้คน

จังหวะนั้น ทั่วบริเวณก็เงียบลงอีกครั้ง

เป็นเขาอีกแล้ว เป็นเขาทั้งสองครั้ง ที่ปรากฏตัวในช่วง เวลาสำคัญ

ผู้คนต่างมองไปที่ฉินหลั่งอย่างเงียบงัน ออกมาตอนนี้ก็ เท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?

ผู้คนเฝ้าดูความระอุของสถานการณ์ต่อไปอย่างเงียบ ๆ

ผู้หญิงบ้าผู้ชายหลายคนพากันสายหัว ฉินหลั่งดูดีมากที เดียว แต่ออกตัวช่วยอึ้งย้งในตอนนี้ ต่อให้เป็นคนบ้าก็ต้อง ดูสถานการณ์ซะบ้าง สมองใช้การไม่ได้แล้วรีไง!

ผมทองเหลือบมอง ไอ้หน้าหล่อนี่อีกแล้ว เขาถูกจ้องกลับ มา รู้สึกกลัวฉินหลั่งอย่างประหลาด แต่จะยอมโอนอ่อนให้ ตอนนี้มันจะได้เหรอ? กำลังคนสี่ห้าร้อยคนจะถูกสายตาใน ฝูงชนคุกคามรีไง?! ฮ่าฮ่า!

“แกพูดอะไรวะ?!”ผมทองยังคงจับมือถือแขนอึ้งย้งอย่าง ไม่ยอมรามือ ด้วยการหนุนหลังของกลุ่มอันธพาล คิดว่าตัว เองได้ยินผิดไปรึเปล่า? ก่อนเปลี่ยนอารมณ์เป็นคนโหด เหี้ยมไร้ความปรานี

ผมทองถึงกับแคะหูแล้วทำท่าทางเป็นฟังอีกครั้ง เขาคิด ว่าอีกฝ่ายคงเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม ได้กล้ามาท้าทายพวก เขา?!

“กล้าหาญซะจริงนะ? อยากจะเป็นฮีโร่มาช่วยสาวงามรี ไง?!”ผมทองยืนพิงไม้ค้ำ ชายฉกรรจ์เจ็ดแปกคนเดินมา ล้อมด้วยรอยยิ้ม รอเพียงคำสั่งฆ่าคำเดียวเท่านั้น

แต่ฉินหลั่งนั้นแม้แต่เปลือกตาก็ไม่กระตุก ราวกับว่าไม่ เห็นคนพวกนั้นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

“ฉันบอก ให้ปล่อยอุ้งตีนนั่นซะ”ฉินหลั่งมองผมทองอย่าง เย็นชา เดิมทีก็ขี้เกียจจะพูดให้มันหลายคำอยู่แล้ว เขาไม่ อยากเสวนาอะไรให้มากความ

น้ำเสียงของฉินหลั่งราบเรียบ แต่กลับทำให้ผมทองแทบ คลั่ง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าท้าทายเขา

พรึบ!

ชายฉกรรจ์สีหน้าถถึงทึงล้อมกรอบเข้ามาอีกครั้ง

แน่นอนว่า ในสายตาของฉินหลั่ง คนเหล่านี้ไม่เพียงใช่ ไม่ใช่เสือก แม้แต่สุนัขก็ยังเทียบไม่ได้

“โอ้โห กล้าหาญมาก ในเจ้าขยะพวกนี้มีนายที่กล้าลุกขึ้น มา แถมยังถึงสองครั้ง? ได้คิดถึงผลสรุปบ้างรึเปล่า?”ผม ทองตัดสินใจไว้แล้ว วันนี้จะต้องฆ่าไอ้คนไม่รู้จักกลัวตายนี่ ให้ได้

ฉินหลั่งแค่ยิ้มก็ยังคร้านจะยิ้ม ถึงแม้ว่าผมทองที่จะดู ตลกอยู่บ้าง เขาเพียงแค่เอามือข้างหนึ่งออกจากกระเป๋า แล้วชี้สองนิ้วไปที่ผมทอง

“ฉันจะพูดอีกแค่ครั้งเดียว ฉันจะเอาเงินให้นายจริง ๆ สำหรับผู้หญิงคนนี้ อย่าได้แตะต้องเธอ ไม่งั้นผลที่ตามมา ได้ร้ายแรงแน่” “โอเค โอเค งั้นก็ดี…”ผมทองฉีกยิ้ม หัวเราะอย่างน่าสะ

พรึงกลัว เขาถูกท่าทางอย่างราชาของฉินหลั่งยั่วโมโหเข้า แล้ว ในที่นี่คนที่เป็นราชาควรจะเป็นเขาไม่ใช่รีไง?!

“เสียบมัน สิบมีดหกรู!”ผมทองโบกมือ สีหน้าแววตาดุร้าย

ถ้าไม่สับฉินหลั่งซะ จากนี้ใต้หล้าคงไม่มีที่ให้เขาผมทอง แล้ว บอสของแก๊งม้าก็คงไม่ปล่อยเขาผมทองไปแน่

ชายฉกรรจ์หลายคนรีบพุ่งเข้ามาทันที ฉินหลั่งไม่แม้แต่ จะปกปิดร่างกาย เขายกมือขึ้นเกาหน้า..

“พี่ชาย! ”

อึ้งยังที่อยู่ข้าง ๆ จะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเธอเอา ความกล้ามาจากไหน ถึงได้พุ่งตัวเข้าไป เธอยื่นแขนเข้าไป กอดขาของพวกอันธพาล แล้วพูด “ฉันตกลงกับพวกนาย แต่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ!”

“เงื่อนไขอะไร?”หัวใจของผมทองสั่น แม่งรูปร่างโคตร ยั่ว…

น้ำลายของผมทองแทบจะหกออกมา เสียงของพวกสา วน้อยนะน่าฟัง ราวกับนกขมิ้นร้องเพลงบนยอกไม่

อึ้งยังนั้นคิดเพียงว่าจะช่วยพี่ชายที่ไม่ประมาณตนคนนี้ ยังไง ความจริงเธอก็ไม่ใช่ติ่งดารามีออาชีพ เพียงแค่เชื่อ คำยกยอฉินหลั่งในทีวีจึงคิดวิธีการเผชิญหน้ามาอย่างดี ตอนนี้แม้แต่ชื่อของฉินหลั่งก็นึกไม่ออกแล้ว เธอพูด

“ขอแค่พวกนายปล่อยฉินตงพี่ชายฉันคนนี้ไป ก็ได้ตามที่ พวกนายต้องการ แต่พูดให้ชัดนะ….ว่า….ว่า….หนึ่งคืนเป็น ยังไง?!”

ใบหน้าของอึ้งย้งเป็นสีเทาซีดราวกับคนตาย แต่ก็แน่วแน่ มาก ฉันปกป้องนายเต็มที่ พี่น้องที่ดีต้องมีน้ำใจ พูดยังไงให้ ไม่ต้องเห็นฉินตงถูกแทงกลายเป็นสิบรู ตอนนี้ต่อต้านไปก็ ไม่มีความหมาย ต่อให้วรยุทธจะสูงส่ง แต่จะให้สู้กับคนสี่ ห้าร้อยที่อาวุธครบมือได้หรือ?!

“ฉินตง?! ไม่เคยได้ยินนะ ฮีๆ ๆ คำไหนคำนั้น ฉันกำลัง รอคำนี้ของเธออยู่เชียว!วางใจเถอะ ในเมื่อพูดออกมาแล้ว ย่อมมีค่า ฉันจะไม่ปล่อยเธอแม้แต่นาทีเดียว!”ผมทองกลืน น้ำลาย จ้องมองหน้าอกอวบอั๋นของอึ้งย้งอย่างเพ้อฝัน

“ตกลง คำไหนคำนั้น! ปล่อยเขาไปซะ!”อึ้งย้งเอ่ยเสียง กังวาน ท่าที่น่าเกรงขามทำเอาเหล่านักเรียนที่อยู่ด้านหลัง เบิกตาตะลึงมอง บางคนหลั่งน้ำตาอย่างเลื่อมใสต่ออึ้งย้ง!

จังหวะนั้น ในที่สุดฉินหลั่งก็เคลื่อนไหว จงยู่ยิ่งซาบซึ้งจน น้ำตาไหลพราก

ทั้งสองสบตากัน เขาเอ่ยขึ้นในใจ “เด็กสาวคนนี้มี คุณธรรมนัก…

ดวงตาเหมือนหนูของผมทองฉายประกายชั่วร้าย เขา ขยิบตาให้พวกอันธพาล ก่อนที่อันธพาลเหล่านั้นจะตะโกน ออกมาอย่างจงใจ

“แก ไม่มีอะไรแล้ว ไปซะ!”

ฉินหลั่งยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยอะไร ส่วนผมทองนั้นจ้องเขม็ง ไปที่ฉินหลั่ง เอ่ยขึ้นในใจ “อย่าได้ใจนัก! รอให้พวกแกไป ก่อน ฉันจะส่งคนตามไปเก็บแก พวกสาวๆ ก็จะขึ้นเตียงกับ ฉันอย่างเชื่อฟัง! ฮ่าฮ่า ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว….

ในขณะที่กำลังกลอกตาไปมาอยู่นั้น ทันใดนั้นฝูงชนก็ แตกตื่น รูปขบวนของลูกน้องผมทองก็ยุ่งเหยิงอย่าง รวดเร็ว จากนั้นชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็วิ่งมาหาผมทอง

“พี่ผมทอง รีบไปดูเถอะ! ทางนั้น!”

ชายฉกรรจ์ตะโกน

“ตกใจอะไรฉันไม่ได้จะฆ่าแกสักหน่อย!”ผมทองสะดุ้งตื่น จากฝัน ด่าไปยกใหญ่ ก่อนมองตามสายตาของทุกคนไป ด้านหลัง ชั่วพริบตานั้น เขาตกตะลึงจนแข็งที่อ!

เสียงฝีเท้าดังกระหึ่มขึ้นในสนามม้า พื้นราวกับถูกเสียง ฝีเท้านี้สั่นสะเทือน ดั่งกลองกัมปนาท

แล้วทุกคนก็มองไปด้านหลัง

เพียงปราดเดียว ทันใดนั้นกำลังห้าร้อยคนของแก๊งม้า

อีกทั้งผู้คนน่าสงสารที่ถูกล้อมไว้ ก็ต้องตกตะลึงจนเบิกตา แทบถลน!

ตึงตึงตึงตึง…

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว!