รวยชั่วข้ามคืน?

บทที่ 301 ยังมีความหวัง



บทที่ 301 ยังมีความหวัง

เมื่อเห็นลูกชายตกที่นั่งลำบาก แถมลูกชายยังมีพี่ น้องมากมายที่ยืนหยัดเพื่อเขา ในใจหนูจื้อก็รู้สึกยินดี เพื่อนตัวน้อยเหล่านี้ดีกว่าเพื่อนเก่าที่เขารู้จักกันมา หลายปีเสียอีก

“ขอบคุณพี่น้องมาก!”

หยูหมิงเดินไปหยุดต่อหน้ากลุ่มคน พูดว่า “วันนี้ เรียกทุกคนมา นอกจากอยากให้ทุกคนเป็นแรงผลักดัน ให้ครอบครัวพวกเราแล้ว ยังอยากให้ทุกคนยื่นมือ บรรเทาทุกข์ครอบครัวหยุด้วย ตอนนี้บริษัทหัวเสร์ต้อง ใช้เงินอย่างน้อยสองพันห้าร้อยล้านหยวนกว่าจะผ่าน วิกฤตครั้งนี้ไปได้อย่างมั่นคง แต่ครอบครัวหนูมีเงิน กองทุนสภาพคล่องในมือแค่ห้าร้อยล้านหยวน”

เมื่อทุกคนได้ยินว่าต้องการเงินกองทุนสองพันห้า ร้อยล้านหยวนก็ตกตะลึง พวกเขามาวันนี้ ใครมีเงินออก เงิน มีแรงออกแรง

มีคนร้องท้วงทันที

“คุณชายหยู จัดการให้คุณเรียบร้อยแล้ว ผมซุน เจี้ยนออกห้าล้าน บัตรอยู่นี่ คุณถือได้เลย!”

ซุนเจี้ยนยื่นบัตร ICBC ใบหนึ่งให้หยูหมิง แถมยัง พูดอย่างถ่อมตัว “อย่าติว่ามันน้อย นี่คือในเงินกันกระเป๋า ที่ผมเก็บออมมากว่าหลายปีเชียว ฝั่งคุณพ่อผมนั้นพอผม
บทที่ 301 ยังมีความหวัง

เมื่อเห็นลูกชายตกที่นั่งลำบาก แถมลูกชายยังมีพี่ น้องมากมายที่ยืนหยัดเพื่อเขา ในใจหนูจื้อก็รู้สึกยินดี เพื่อนตัวน้อยเหล่านี้ดีกว่าเพื่อนเก่าที่เขารู้จักกันมา หลายปีเสียอีก

“ขอบคุณพี่น้องมาก!”

หยูหมิงเดินไปหยุดต่อหน้ากลุ่มคน พูดว่า “วันนี้ เรียกทุกคนมา นอกจากอยากให้ทุกคนเป็นแรงผลักดัน ให้ครอบครัวพวกเราแล้ว ยังอยากให้ทุกคนยื่นมือ บรรเทาทุกข์ครอบครัวหยูด้วย ตอนนี้บริษัทหัวเสร์ต้อง ใช้เงินอย่างน้อยสองพันห้าร้อยล้านหยวนกว่าจะผ่าน วิกฤตครั้งนี้ไปได้อย่างมั่นคง แต่ครอบครัวหยูมีเงิน กองทุนสภาพคล่องในมือแค่ห้าร้อยล้านหยวน”

เมื่อทุกคนได้ยินว่าต้องการเงินกองทุนสองพันห้า ร้อยล้านหยวนก็ตกตะลึง พวกเขามาวันนี้ ใครมีเงินออก เงิน มีแรงออกแรง

มีคนร้องท้วงทันที

“คุณชายหยู จัดการให้คุณเรียบร้อยแล้ว ผมซุน เจี้ยนออกห้าล้าน บัตรอยู่นี่ คุณถือได้เลย!”

ซุนเจี้ยนยื่นบัตร ICBC ใบหนึ่งให้หยูหมิง แถมยัง พูดอย่างถ่อมตัว “อย่าติว่ามันน้อย นี่คือในเงินกันกระเป๋า ที่ผมเก็บออมมากว่าหลายปีเชียว ฝั่งคุณพ่อผมนั้นพอผมกลับไปแล้วค่อยไปเอามา”

“คุณชายหยู ผมออกสองล้าน!”

“อ่ะนี่ คุณชายหยู ในบัตรมีอยู่สามล้าน! เท่าไร ล้วนเป็นใจจริงของผม ที่เหลือพี่น้องค่อยคิดหาวิธีกันอีก ที่”

“คุณชายหยู หนึ่งล้าน! ถือเอาไว้ใช้ก่อน ผมจะ กลับไปล็อบบี้คุณพ่ออีก ให้เขาเอาให้ครอบครัวคุณมาก หน่อย ถ้าไม่ไหวจริงๆ ผมจะขายรถนอกคันนั้นไป!”

คุณชายรวยรุ่นที่สองทุกคนต่างลงขันบริจาค ยื่น บัตรธนาคารที่ตัวเองเตรียมไว้เรียบร้อยให้

อันที่จริงหม่าหยางไม่อยากให้ เพราะสถานการณ์ ของเขาค่อนข้างพิเศษ พวกเขาครอบครัวหม่าเพิ่งมาที่ หลินอานเมื่อสิบกว่าปีก่อน หม่าหยางไม่เหมือนกับคน อื่นเสียหน่อยที่โตขึ้นมาพร้อมกับหยูหมิงและเห็นหยูห มิงเป็นพี่ใหญ่

หม่าหยางรู้วิกฤตที่ครอบครัวหยูเผชิญในตอนนี้ ไม่ได้ใหญ่ธรรมดา ครอบครัวหยูอยากฟื้นตัวกลับมาเป็น เรื่องยากมาก มีเปอร์เซ็นต์ตกต่ำสูง นับจากนี้อาจวิ่ง ทะยานดิ่งเหว และไม่มีวันฟื้นตัว

เอาเงินตั้งมากมายให้ครอบครัวหยูในเวลาแบบนี้ ในความคิดเขาเป็นการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำดีๆ นี่เอง แต่คุณชายรวยรุ่นที่สองต่างพากันเอาเงินให้ทุกคน มีแต่เขาที่ไม่ให้ นี่คงไม่ได้ทำให้เขาเด่นหัวโดขึ้น อย่างเห็นได้ชัดเชียวเหรอ

เขาได้แต่ให้เล็กน้อยพอเป็นพิธี

หม่าหยางใช้ไหล่สะกิดเถียนซิง ก่อนขยิบตาให้ เธอ ให้เธอร่วมมือกับเขา

ระหว่างทางมาก่อนหน้านี้ หม่าหยางปรึกษากับ เถียนซิงแล้วว่าถึงขั้นนี้ควรต้องทำอย่างไร

ถึงแม้เถียนซิงจะรู้สึกว่าไม่เหมาะ แต่ก็ยังพยัก หน้าอยู่ดี

เถียนซิงอยู่กับหม่าหยางตั้งนานขนาดนี้ ถึงบาง ครั้งหม่าหยางจะอารมณ์เสียใส่เธอบ้าง แต่ภาพรวมก็นับ ว่าไม่เลวทีเดียว เถียนซิงก็รู้สึกว่าด้วยรูปลักษณ์ของเธอ คิดอยากหาคุณชายรวยรุ่นที่สองที่มีคุณสมบัติโดดเด่น กว่าหม่าหยางนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย

ดังนั้นเธอจึงผูกดวงใจทั้งหมดยึดติดกับหม่า หยาง หวังใจว่าหม่าหยางได้มีงานมงคลกับหม่าหยาง โดยเร็วที่สุด

หม่าหยางเดินไปหยุดข้างๆ หยูหมิง ล้วง บัตรCCBใบหนึ่งออกมา มองหยูหมิงก่อนพูดว่า “คุณ ชายหยู ในบัตรนี้มีอยู่สามล้าน คุณโปรดรับไว้ด้วย ครอบ ครัวหยูมีส่วนไหนที่ต้องการความช่วยเหลือ คุณแค่ ออกปากก็พอ ผมหม่าหยางจะช่วยสุดแรงใจ ยินดีรับใช้ สุดความสามารถแน่นอน”

“หม่าหยาง..
หยูหมิงคิดไม่ถึงว่าหม่าหยางพี่น้องที่ไม่ได้โตมา พร้อมกับตัวเองก็จะสนับสนุนตนในเวลาแบบนี้ด้วยเช่น กัน ในใจเขาซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง

คุณชายรวยรุ่นที่สองคนอื่นๆ ต่างรู้สึกชื่นชมการก ระทำของหม่าหยางอยู่ในใจ

“ขอบคุณ…” หยูหมิงตบไหล่หม่าหยาง แล้วตั้ง ท่าจะเก็บบัตรธนาคาร

“ปัดโถ่ คุณชายหม่า”

ในเวลานี้ เถียนชิงที่อยู่ด้านข้างหม่าหยางก็ โพล่งขึ้นมา “คุณหยิบบัตรผิดแล้ว บัตรนี้เป็นบัตรCCBที่ มีเงินสองแสนใบนั้น บัตรที่มีเงินสามล้านเป็นบัตร ICBC ต่างหาก!”

“คุณชายหยูอย่าถือโทษเลยนะ หยิบผิดอย่าง สะเพร่าเสียได้” หม่าหยางหันไปเอ่ยขอโทษกับหยูหมิง จากนั้นก็ปลิ้นกระเป๋าออกมาอีกครั้ง พูดอย่างตื่นตกใจว่า

“บัตรล่ะ บัตร ICBC ใบนั้นของผมอยู่ไหน”

“คุณชายหม่า บัตรใบนั้นฉันเห็นคุณเสียบใส่แจ็ค เก็ต LILANZ สีดำตัวนั้น คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลืมหยิบ บัตรออกมาด้วยเหรอ” เถียนซิงพูดขึ้น

“โถ่เอ้ย จริงๆ เลย ดูสมองผมสิ”

หม่าหยางตบหน้าผากตัวเองทีหนึ่ง หันไปพู ดกับหยูหมิง “คุณชายหยู คุณดูสิ เมื่อวานผมตั้งใจเสียบ บัตร ICBC ไว้ในเสื้อผ้าโดยเฉพาะ เตรียมจะเอามาให้ คุณวันนี้ ต้องโทษที่ผมสะเพร่า เมื่อเช้าหยิบเสื้อผ้าชุดหนึ่งมาลวกๆ แล้วก็ออกมาเลย”

“คุณชายหม่าไม่ต้องโทษตัวเองหรอก น้ำใจของ คุณผมได้รับแล้ว” หยูหมิงเอ่ย

“ขอบคุณคุณชายหยูที่ให้อภัย บัตรสองแสนนี้ คุณเก็บเอาไว้ กลับไปผมจะส่งบัตรสามล้านใบนั้นมาให้ คุณทันที” หม่าหยางพูดอย่างองอาจ

เมื่อเห็นว่าผู้น้อยผู้ใหญ่คนอื่นๆ ไม่ได้สงสัยอะไร เกี่ยวกับตน แถมหยูหมิงยังดูเหมือนจะซาบซึ้งตนมาก ในใจหม่าหยางก็ลำพองสุดๆ

“ครั้งนี้ฉันจ่ายไปแค่สองแสน คนอื่นเทน้ำทิ้งตั้ง หลายล้าน ฉันนี่มันฉลาดจริงๆ โว้ย หยูหมิง นายไม่ต้อง ฝังใจกับบัตร ICBC ที่มีเงินสามล้านของฉันอีกเชียวนะ นั่นมันไม่มีอยู่จริงเลยด้วยซ้ำ แค่หยอกนายเล่นนะ ฮ่าๆ”

หม่าหยางกับเถียนซิงกลับไปในหมู่กลุ่มคนอีก

ครั้ง พอเห็นสายตาที่หม่าหยางมองมาที่ตนเหมือนกับ คนกระจอกผยองจนลืมตัว ในใจเถียนซิงก็ยิ่งรู้สึกขาย หน้าน้อยๆ

แต่เธอก็ยังระบายยิ้มบางๆ ให้หม่าหยาง ผู้ชาย คนนี้เป็นคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันในอนาคตกับเธอ เขา โกหกคนอื่นได้ ขอเพียงไม่โกหกตนก็พอแล้ว

ผู้น้อยผู้ใหญ่ทั้งหมดต่างพากันแสดงท่าทีของ ตนให้หยูหมิงเห็น

หยูหมิงคำนวณคร่าวๆ คุณชายรวยรุ่นที่สองยี่สิบ กว่าคนรวบรวมเงินให้เขาสี่สิบกว่าล้าน!
ดูแล้วไม่น้อยเลย แต่สำหรับเงินกองทุนที่ ต้องการถึงสองพันห้าร้อยล้าน ก็ยังเป็นน้ำน้อยแพ้ไฟ อยู่ดี

คุณชายรวยรุ่นที่สองคนอื่นๆ ต่างก็มองออก เงิน แค่นี้ที่พวกเขาให้มันน้อยเกินไป คิดอยากช่วยครอบครัว หยูข้ามผ่านวิกฤตให้ครั้งนี้ เป็นไปไม่ได้เลยสักนิด

“พวกเราเพิ่งเรี่ยไรเงินได้แค่นี้เองเหรอ มันยังไม่ ถึงครึ่งของร้อยล้านเลยด้วยซ้ำ น่าขายหน้าชะมัด”

“นั่นสิ นี่มันต่างอะไรกับไม่ให้เลย”

“ถ้าแพร่งพรายออกไปจะทำให้คนนอกหัวเราะ เยาะเอาได้ พวกเราคุณชายรวยรุ่นที่สองทั่วทั้งหลินอาน ก็มากันถ้วนหน้าแล้ว สุดท้ายก็ยังช่วยฟื้นคืนชีพครอบ ครัวหยูไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะคนพวกนั้นที่จ้องเล่นงาน ครอบครัวหยูอยากทำลายครอบครัวหยู คงยิ่งหัวเราะ ชอบใจเข้าไปใหญ่!”

“ผมจะโทรหาพ่อผมเดี๋ยวนี้เลย ให้เขาเอาเงินให้ ครอบครัวหยูหนึ่งร้อยล้าน!”

หยูหมิงห้ามทัพคุณชายรวยรุ่นที่สองที่ตั้งท่าจะ โทรไปหาพ่อคนนั้นเอาไว้เขาพูดกับบรรดาคุณชายรวย รุ่นที่สองด้วยแววตาเจือแววขอบคุณ “เหล่าพี่น้อง ขอบคุณทุกคนมาก น้ำใจที่พวกคุณมีต่อผมหยูหมิงนั้น ผมรู้ชัดแล้ว วันนี้ทุกคนลุกมาประคองผม ผมก็รู้สึก ขอบคุณมากแล้วจริงๆ!”
“แต่ว่าบริษัทหัวเสร์จะทำอย่างไร คุณชายหยู ลง หยูไม่มีเงิน บริษัทหัวเสร์ใกล้ล้มละลายแล้วเหรอ…”

“เป็นตายล้วนมีโชคชะตา ร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นอยู่กับ สวรรค์ ฟังบัญชาสวรรค์เถอะ” เวลานี้หยูจื่อพูดขึ้นอย่าง สงบ แต่คำพูดกลับมีความเย็นเยียบอย่างไร้ที่สิ้นสุด

ไม่!”

หยูหมิงหันไปเอ่ยปฏิเสธกับบิดา “พ่อ ถึงเงินไม่ พอ แต่ขอเพียงพวกเราทุกคนรวมพลังกัน ผมเชื่อว่าต้อง ชนะสวรรค์ได้ ไม่มีอุปสรรคที่ข้ามผ่านไม่ได้ บริษัทหัว เสร์จะไม่มีวันตกต่ำ!”

“ใช่ ลุงหยู คนมีใจมั่น ก็ย้ายเขาไท่ซานได้!”

“กลุ่มบริษัทหัวเสร์หยั่งรากอยู่หลินอานมานาน ขนาดนี้ เป็นหลักประกันชีวิตของครัวเรือนตั้งเท่าไร หากบริษัทหัวเสรจะตกต่ำ ประชากรหลินอานก็คงไม่ เห็นด้วย”

หลงเย็นมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ข้างๆ อย่าง เงียบเชียบ ทำตัวตามคำกล่าวที่ว่าผู้ชมข้างสนามเห็นชัด กว่า เธอรู้ สองพันห้าร้อยล้านนั้นต่างหากที่เป็นกุญแจ สำคัญ ไม่มีเงิน คงได้แต่ฟังบัญชาสวรรค์จริงๆ เท่านั้น แล้ว

เธอค่อยๆ เดินออกจากห้องทำงานเงียบๆ เดินวน ไปเวียนมาอยู่ที่ทางเดินเท้าด้านนอก หลงเย็นนึกถึงคน ที่พอจะช่วยแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันได้….ฉินหลั่ง
ถึงแม้ตอนนี้หลงเย็นก็ยังไม่รู้ว่าครอบครัวที่ฉิน หลังอาศัยอยู่นั้นเป็นแบบไหนกันแน่

แต่จากท่าทีที่ครอบครัวหยูปฏิบัติต่อเขา และ ครอบครัวจงในเย็นจีน ที่มีต่อเขา เซี่ยงไฮ้โข่งลิ่งเสียนก็ เป็นผู้ใต้บัญชาของเขาไหนจะน้องชายของเขาที่มีฉายา ว่า “คุณชายสอง” ที่ปรากฏตัวในงานแต่งของหยูหมิง และพี่สาว สามารถร้องสั่งให้แขกเหรื่อทั้งหมดในงาน หันมามองได้

ตระกูลนี้แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย อาจจะ แข็งแกร่งถึงขั้นที่เธอก็ไม่สามารถจินตนาการได้

ถึงแม้ฉินหลั่งจะบอกว่าเขาถูกไล่ออกจากบ้าน แต่โลกก็ยากจะคาดเดา บางทีตอนนี้เขาอาจกลับบ้าน แล้วก็ได้ใครจะไปรู้

ไม่ว่าอย่างไร เธอก็รู้สึกว่าคนที่สามารถแก้ไข

สถานการณ์ในตอนนี้ได้ก็มีแต่ฉินหลั่งเท่านั้นแล้ว

หลงเย็นล้วงมือถือออกมากดเปิดรายชื่อผู้ติดต่อ พอเห็น “ฉินหลั่ง” ใจดวงน้อยของเธอก็เต้นแรงโดยไม่รู้ ตัว

เธอไม่ได้โทรหาฉินหลั่งมานานแล้ว นับตั้งแต่คืน นั้นที่ฉินหลั่งแต่งงานกับพี่สาว เธอก็ปิดล็อคห้องหัวใจ ของตัวเองเอาไว้แน่นหนา

เธอพยายามลืมฉินหลั่งมาโดยตลอด ก่อนเมื่อ วาน มีผลลัพธ์ที่แน่นอนแล้ว อย่างน้อยๆ เธอก็ไม่ได้ฝัน ถึงฉินหลั่งเมื่อวานนี้ แต่เวลานี้ทอดมองอักษรจีนสองตัวคำว่า “ฉินหลัง” ที่เด่นหราอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ ความ รู้สึกที่เป็นปกติของเธอก็คุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง

ลักษณะของฉินหลั่งปรากฏในหัวของเธออีกครั้ง

ทำให้เธอเหม่อลอย

หลงเย็นสูดหายใจเข้าลึกๆ กดลงไปที่เบอร์โทร ของฉินหลั่ง

เย็นจีนในเวลานี้ ฉินหลังกำลังนิ้วตะกร้าผลไม้ใบ หนึ่งเดินเข้าไปในโรงพยาบาลหรินซิน ห้องผู้ป่วยของ ต้ายเฉียนโป๊

ในห้องผู้ป่วย ต้ายเฉียนหลิ่วเพิ่งจะคอย ประคบประหงมพี่ชายให้ทานข้าวเสร็จ เวลานี้กำลังเก็บ จานชาม พอเห็นฉินหลั่งเดินเข้ามา สองพี่น้องต่างพา กันตื่นเต้นผิดวิสัย

“ฉินหลั่ง นายเป็นอย่างไรบ้าง” ต้ายเฉียนโป็นึก อยากลงจากเตียงผู้ป่วยเดี๋ยวนั้น

“ค่อยๆ หน่อย พี่ต้าย ผมไม่ใช่คนนอกเสียหน่อย พี่จะเกรงใจกับผมขนาดนี้ทำไมกัน” ฉินหลั่งรีบร้อนก้าว ขึ้นหน้า ให้ต้ายเฉียนโป๊เอนตัวลงนอนดีๆ

ฉินหลั่งถามไถ่กับต้ายเฉียนหลิวเล็กน้อย อาการ บาดเจ็บของต้าเฉียนโปฟื้นตัวได้เร็วมาก

“พี่ต้าย วันนี้มาเยี่ยมพี่ ผมยังนำข่าวดีมาบอกพี่ ด้วยนะ!”

ฉินหลั่งมองต้ายเฉียนโป๊และพูดว่า “อาการเจ็บของพี่ครั้งนี้ หัวหน้าเหยาได้ยื่นคำร้องการบาดเจ็บทาง

อุตสาหกรรมให้พี่ด้วย นี่เป็นเอกสารที่ผมถ่ายมา หรือพูด

อีกอย่างคือ ค่ารักษาพยาบาลของพี่ครั้งนี้มหาวิทยาลัย เย็นจีนจ่ายให้ทั้งหมด พี่ก็ไม่ต้องมัวแต่คิดว่าจะคืนเงิน ให้ผมแล้ว”

ฉินหลั่งใช้โทรศัพท์ถ่ายมา ยื่นภาพเอกสารที่ ยืนยันว่าต้ายเฉียนโป๊บาดเจ็บในหน้าที่ให้ต้ายเฉียนโป๊ดู ต้ายเฉียนหลิ่วผู้เป็นน้องสาวก็ประชิดเข้าใกล้เช่นกัน

“ช่างดีเหลือเกิน พี่คะ! พี่ไม่ต้องมัวแต่คิดจะออก จากโรงพยาบาลไปหาเงินมาคืนพี่ฉินให้เร็วที่สุดแล้ว!” ต้ายเฉียนหลิวระบายยิ้มดีใจพูดกับต้ายเฉียนโป๊

“เด็กน้อย พี่พูดตั้งแต่เมื่อไรว่าจะรีบเอาเงินคืนฉิน หลั่งน่ะ ความสัมพันธ์ของพี่กับฉินหลั่ง พี่สนเหรอ ต่อให้ พี่ไม่คืนเขา พี่ฉินของเธอจะว่าอะไรพี่ได้”

ต้ายเฉียนโป๊พูดติดตลก เห็นว่าอาการบาดเจ็บ ของตัวเองถูกยืนยันให้เป็นการเจ็บป่วยจากหน้าที่แล้ว สภาพจิตใจที่ห่วงแต่อยากรีบไปทำงานหาเงินในช่วง หลายวันที่ผ่านมาของเขาก็สงบลงมาบ้างแล้ว

ต้ายเฉียนโป๊มองทางฉินหลั่ง ความรู้สึกที่ศรัทธา และซาบซึ้งต่อเขาในใจยิ่งมีมากขึ้น พร้อมพูดว่า “ฉิน หลั่ง ครั้งนี้ก็คงเป็นเพราะนายเอ่ยปากแทนฉันด้วยสินะ ขอบใจ รอฉันหายดีแล้ว กลับไปจะเลี้ยงเนื้อหัวหมูนาย เอง!”

“ได้ พี่ต้าย นี่พี่สัญญากับผมเองนะ ผมจะรอ!” ฉินหลั่งพูดพลางหัวเราะร่าเริง

ตอนที่ทั้งสองกำลังพูดคุยเข้าขา มือถือของฉิน หลั่งก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกจากหลงเย็นนั่นเอง ภาพ หน้าตาอมชมพูนวลเนียนของหลงเย็นสะท้อนอยู่ในหัว ฉินหลั่ง ทำไมยัยคนนี้ถึงนึกโทรหาตนได้กันนะ

ฉินหลั่งกดรับโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกสงสัย “ว่าไง หลงเย็น ทำไมถึงนึกโทรหาฉันขึ้นมา”

ได้ยินเสียงที่มีอำนาจดึงดูดของฉินหลั่ง หลงเย้ นก็เหม่อลอยน้อยๆ จากนั้นก็รีบคืนสติกลับมา พูดว่า

“ฉินหลั่ง มีเรื่องหนึ่งคุณลองดูว่าคุณช่วยได้หรือ เปล่า ตอนนี้สถานการณ์ของครอบครัวหยูที่หลินอาน อันตรายมาก ต้องรวบรวมเงินถึงสองพันห้าร้อยล้านโดย ด่วนถึงอาจจะช่วยพวกเขาก้าวข้ามวิกฤตได้ ตอนนี้ครอบ ครัวหยูมีไม่ถึงหกร้อยล้าน พวกเขาก็อับจนหนทางแล้ว คุณมีวิธีพอจะควักเงินออกมาสักสองพันล้านหรือเปล่า”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ