บทที่ 206 ให้พวกเขาออกไป

พอฉินหลั่งได้ยินดังนั้นสีหน้าก็ดูมึนงงทันที เขา ฟังไม่ออกเลยว่าผู้ชายคนนี้พูดภาษาอะไร เขายิ้มอย่าง เก้อเขินและถามว่า “Can you speak English ? ”

ผู้ชายคนนั้นตบหูตัวเองแล้วก็โบกมือ แสดงให้

เห็นว่าฟังไม่เข้าใจ เขาเอาแต่พูดกับฉินหลังว่า “Sayamahusatupakejtisumint-rasa.” คนอื่นๆที่อยู่รอบๆต่างก็งงๆ ทุกคนไม่เข้าใจว่า

ผู้ชายคนนี้พูดว่าอะไร

“นำทิชชูเปียกกลิ่นมินต์มาให้เขาหนึ่งห่อ” ทันใด นั้นหลินจูก็พูดขึ้นมา

ฉินหลั่งไม่ทราบเช่นนั้น ก็หยิบทิชชูเปียกกลิ่น มินต์ออกมาให้เขา แล้วก็ยื่นมือผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้น ก็คลี่ยิ้มออกมาทันที แล้วก็รับทิชชูเปียกนั้นไป”

“Berapabanyak”ผู้ชายคนนั้นหยิบกระเป๋าตังค์ ออกมาแล้วถามอีกครั้ง

“Hanya2yuan”หลินจูมองผู้ชายคนนั้นแล้วก็ ตอบ เป็นภาษาเดียวกับผู้ชายคนนี้

ผู้ชายคนนั้นหยิบเงินให้ฉินหลั่ง10บาท หลังจาก นั้นก็เบียดกลุ่มคนออกไป

ฉินหลั่งเห็นว่าหลินจูสามารถคุยกับผู้ชายต่าง ชาติคนนั้นได้ และฟังจากที่หลินจูพูดแล้ว ท่าทางของเธอยังดูเป็นธรรมชาติมาก เขาทั้งรู้สึกแปลกใจและอยาก รู้อยากเห็น ก็เลยเอ่ยปากถาม “หลินจู ดูไม่ออกเลยว่า เธอสามารถพูดภาษาต่างประเทศได้ด้วย เขาพูดภาษา อะไรเหรอ?”

“นายดูไม่ออกเยอะเลยนะ เขาพูดภาษามลายู” หลินจูทำแพนเค้กไปด้วย แล้วก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจพร้อม กับตอบเขา

“เธอพูดภาษามลายูได้ยังไงกัน?” ฉินหลั่งถาม เธอด้วยความประหลาดใจ

“พูดได้ก็คือพูดได้นั่นแหละ ไม่มีอะไรที่เกินความ สามารถหรอก” หลินจูตอบเขาแบบส่งๆไป เธอส่งแพน เค้กให้ลูกค้า หลังจากนั้นก็มองฉินหลั่งแล้วพูดว่า “เพื่อนร่วมชั้นเก่าของนายคงไม่ได้เรียกนายมาที่นี่เพื่อ ให้มาช่วยฉันหรอกมั้ง ถ้าเกิดว่านายยังไม่ไป เธอต้อง โกรธตายแน่นอน”

“ฉันบอกแล้วว่าฉันกับผู้โยวเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้น กันเท่านั้น เธออย่าจงใจพูดอะไรแบบนี้เลย” ฉินหลั่งพูด ไม่ออก

พอคิดว่าอยู่ในรถขายอาหารนี้ก็นานแล้ว ก็เย็นชา กับผู้โยวไปหน่อยจริงๆ ฉินหลั่งก็เลยถอดเสื้อออก แล้วก็ หยิบโค้กออกมาจากตู้ แล้วก็วางเงินไว้ให้หลินจู

“เธอทำงานไปก่อนนะ ฉันไปก่อนล่ะ” พอฉินหลั่ง

พูดจบ ก็ออกจากรถขายอาหารไป

หลินจูมองดูแผ่นหลังของฉินหลั่งแล้วก็ยิ้มเยาะ”นายพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ได้ชอบเธอ นายกล้าบอก ไหมว่าโค้กกระป๋องนี้ไม่ได้ซื้อไปให้ผู้โยว?”

ฉินหลั่งหันกลับมาอยากจะอธิบาย แต่ว่าหลินจูก็ มองเขาพร้อมกับยิ้มอย่างเย้ยหยัน ก็รู้ว่าไม่สามารถพูด ได้ ก็เลยพูดไปว่า “แล้วแต่เธอจะคิดแล้วกัน” หลังจาก นั้นก็เบียดออกจากกลุ่มคนไป

ฉินหลั่งมาที่ทางเข้าE-2ตามที่ผู้โยวบอก ก็เห็น คนหนุ่มสาวที่สวมชุดอาสายืนต่อแถวอยู่สองแถม กำลัง ชี้แนะให้ผู้ชมเข้าไป หนึ่งในนั้นก็คือผู้โยว ฉินหลั่งเดิน เข้าไปหาผู้โยว

“ผู้โยว ดื่มน้ำหน่อย….”ฉินหลั่งยื่นโค้กให้ผู้โยว พร้อมกับพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ขอบคุณนะ นายนั่งอยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน ตอนนี้คน ที่จะเข้าสนามเยอะมาก ฉันค่อนข้างยุ่งเลย” ผู้โยวมอง หน้าฉินหลั่งแล้วก็คลี่ยิ้ม หลังจากนั้นก็บอกเขา ฉินหลั่ง นั่งลงข้างๆผู้โยว เขาเห็นว่าตอนที่ผู้โยวต้อนรับแขกต่าง ชาตินั้น เธอใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว ก็รู้สึก ชื่นชมเธออยู่ในใจ

ตอนนี้เอง ก็มีคนรูปร่างที่สวยงามเดินมาไกลๆ ยืนอยู่ตรงหน้าผู้โยวกับฉินหลั่ง เธอสวมชุดเครื่องลาย ครามสีฟ้าและสีขาว แต่งหน้าละเอียดอ่อนและประณีต เหมือนนางแบบเดินบนรันเวย์ นั่นก็คือเถียนซิง !

“เถียนซิง กระเป๋าเป้ฉันล่ะ?” พอฉินหลั่งเห็น เถียน ซิง ก็รีบยืนขึ้นทันที ชี้ไปที่เถียนชิงแล้วก็เอ่ยปากถาม

“กระเป๋าเป้? ฉันทิ้งไปนานแล้ว!” เถียนซิงยิ้มเย้ย

หยัน

“เธอเป็นบ้ารึยังไง!” พอฉินหลั่งได้ยินว่ากระเป๋า เป้ตัวเองถูกโยนทิ้งไปแล้ว ในใจก็รู้สึกท้อแท้ แล้วก็พูด ออกมาด้วยความโกรธ

“ ไอ้ยาจก นี่นายเป็นใครถึงมาด่าฉัน? ฉันจะ บอกอะไรให้นะ ในกระเป๋าเป้มีไดอารี่อยู่เล่มหนึ่งไม่ใช่ เหรอ? ฉันน่ะเผามันทุกหน้าเลยล่ะ!” เถียนซิงยิ้มเย้ย หยันพร้อมกับพูดออกมา

“นั่นคือของที่ฉันรักมากที่สุด เธอกลับเผามัน ยัย ผู้หญิงแรด… ” พอคิดว่าไดอารี่ของจงยู่ถูกเผาจนกลาย เป็นขี้เถ้า ฉินหลั่งก็สั่นไปทั้งตัว อยากจะพุ่งไปอยู่ตรง หน้าเถียนซิง แล้วก็ตบปากเธอสักที

แต่ว่าอาสาสมัครหลายคนที่อยู่ด้านข้างห้ามเขา ไว้ ผู้โยวเองก็ห้ามฉินหลังไว้เหมือนกัน พร้อมกับกระซิบ ว่า “เธอเป็นผู้นำทางนะ เดี๋ยวต้องนำนักกีฬาเข้าสู่สนาม ถ้าเกิดว่านายทำร้ายเธอตอนนี้ เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ”

ฉินหลั่งพยายามอดทนเก็บความโกรธของตัวเอง ไว้ แล้วก็มองหน้าเถียนซิงด้วยสายตาที่เย็นชา

ไอ้ยาจก ยังคิดจะทำร้ายฉันยังงั้นเหรอ นาย คู่ควรยังงั้นเหรอ!”เถียนซิงเห็นว่าฉินหลั่งถูกคนอื่นห้าม เอาไว้ ก็สบายใจขึ้นเยอะ

สายตาของเธอมองไปยังผู้โยว แล้วก็ยิ้มอย่างดูถูก “ผู้โยวนะผู้โยว ดูท่าทางเธอจะคบฉินหลั่งจริงๆ จะ ให้ฉันพูดยังไงดีล่ะ ตาต่ำจริงๆเลย!”

“เธอดูตัวเธอเองสิ ได้เรียนถึงมหาวิทยาลัยเจียง หนาน แล้วตอนนี้เป็นยังไง ก็ยังเป็นแค่อาสาสมัครตัว เล็กๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำได้แค่ยืนอยู่หน้าประตู นำทางให้คนเข้าไปในสนาม ส่วนฉันน่ะนะ ไม่เหมือนกับ เธอ ฉันเป็นผู้นำทางนักกีฬา ทำแค่ยืนอยู่ข้างหน้าและ นำทางนักกีฬาเข้าสนามเพียงเท่านั้น แล้วอีกฝ่ายทีมที่ ฉันเดินนำให้ก็คือทีมประเทศจีน ตอนไลฟ์สดฉันจะได้ ถ่ายตั้งหลายวินาทีเลยนะ!”

“เธอได้มาเพราะความสัมพันธ์กับหม่าหยาง นี่มัน ควรค่ากับการโอ้อวดแล้วเหรอ?”ฉินหลั่งยิ้มเย้ย

“นายจะมายุ่งอะไรว่าฉันจะได้มายังไง ผลก็คือฉัน ได้อยู่สูงส่งกว่าแฟนของนาย! แฟนของนายเหมาะกับ แค่ยืนอยู่หน้าประตูเพียงเท่านั้น ส่วนฉันจะปรากฏใน ไลฟ์สด!” เถียนชิงจ้องหน้าฉันหลังแล้วพูด แล้วก็มองดู เสื้อผ้าที่ตัวเองกำลังสวมใส่อยู่ พร้อมกับยิ้ม “เห็นชุดบน ตัวฉันไหม? นี่มาจากดีไซน์เนอร์ชาวอิตาลีเลยนะ ทั้ง สนามมีเพียงแค่40คนเท่านั้นที่ได้ใส่ ราคา2หมื่นกว่า แล้วก็ดูสิว่าแฟนของนายใส่อะไร ชุดอาสาสมัคร ฮ่าๆ ๆๆๆ ยังอยู่ห่างจากฉันเยอะเลยนะ”

ตอนแรกผู้โยวก็มองเถียนซิงด้วยสายตาที่โกรธ เคือง แต่ว่าพอได้ยินเถียนซิงเรียกตัวเองว่าเป็นแฟน ของฉินหลั่ง หัวใจของเธอก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ หน้าก็เริ่มแดง ก็เลยก้มหน้าลง
“ที่รัก ทำไมยังไม่เข้าไปอีกล่ะ?” มีเสียงของ ผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นจากไม่ไกลเท่าไหร่นัก แล้วก็เห็น ชายร่างสูง แต่งตัวแฟชั่นสไตล์วัยรุ่น มองดูโทรศัพท์ไป ด้วย แล้วก็เดินเข้ามาด้วย คนๆนั้นก็คือหม่าหยาง

“คุณชายหม่า คุณมาพอดีเลย คุณมาดูสิ ยาจกทั้ง สองคนอยู่ที่นี่!”เถียนซิงกอดแขนของหม่าหยางแล้วก็ พูด

“นี่คือครั้งที่แล้วที่เฉียนเฉิงหยวน คนที่อยากจะ ลูบมือเธอ สุดท้ายก็เลยโดนอ้ายทาวตีเข้าใช่ไหม? ฮ่าๆ ๆๆ ฉินหลั่งนายเองก็มาที่นี่เหมือนกันเหรอ?”หม่าหยาง ยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“ผู้โยว เธอเองก็ควรจะแสวงหาอะไรหน่อยนะ เห็นรึยัง จะหาแฟนก็ควรจะหาผู้ชายอย่างคุณชายหม่า ยาจกอย่างฉินหลั่งใครกันที่อยากได้? แทนที่จะได้เงิน กลับต้องเสียเงินแทนก็คงไม่มีใครต้องการหรอกนะ” เถียนซิงพูดอย่างภูมิใจ

“ที่รัก เริ่มสายแล้ว เดี๋ยวฉันเข้าไปกับเธอดี กว่า”หลังจากพูดจบ หม่าหยางก็เดินเข้าไปในสนามกีฬา พร้อมกับเถียนซิง

“นายนั่งตรงนี้ก่อน อย่าไปโกรธคนแบบนี้เลย ไม่ คุ้มค่า ….”ผู้โยวให้ฉินหลั่งนั่งลงที่ด้านหลังของตัวเอง แล้วเธอก็เริ่มช่วยเหลือแขกอีกครั้ง

ตอนทุ่มครึ่ง ในที่สุดงานต้อนรับคนเข้างานก็จบ ลงแล้ว
“พวกเราเข้าไปข้างในสักแป๊บหนึ่งไหม?” ผู้โยว พูดกับฉินหลั่ง ตอนนี้อารมณ์ของฉินหลั่งก็สงบลงเล็ก น้อยแล้ว เขาพูดอย่างแปลกใจว่า “เธอไม่ได้บอกว่าไม่มี ตั๋วหรอกเหรอ?”

ผู้โยวกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สวยงามว่า “พวกเรามี ห้องโถงสำหรับให้พักผ่อนพิเศษ ในนั้นมีทีวี พวกเราดู ไลฟ์สดกันก็ได้”

ผู้โยวกับฉินหลั่งกำลังจะเดินเข้าไปข้างใน ทันใด นั้นด้านหลังก็มีเสียงคนเรียกเขาไว้ “ฉินหลั่ง ! ”

ฉินหลั่งจำเสียงของหลินจูได้ เขาหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าหลินจูกำลังรีบเดินเข้ามา “พวกนายจะเข้าไปใน ยิมกันใช่ไหม? พาฉันเข้าไปด้วยสิ!”

ฉินหลังถาม “นี่คุณเถ้าแก่เนี้ยะที่ทำธุรกิจอย่าง ละเอียดถี่ถ้วน ไม่ดูแลกิจการแล้วเหรอ?”

ผู้โยวคลี่ยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ตอนนี้คนเข้าไปใน สนามหมดแล้ว ใครจะมาอุดหนุนหลินจูกันล่ะ แล้วอีก อย่าง ก็ไม่ใช่ว่าในรถขายอาหารของหลินจูจะไม่มีคนอื่น อยู่สักหน่อย”

ฉินหลั่งก็เลยนึกขึ้นได้ว่าหลินจูยังจ้างคนมาอีก คนหนึ่ง

“ผู้โยวฉลาด ฉินหลั่งเอ้ย สมองของนายมีแต่ขี้ เลื่อยหรือยังไงกัน!” หลินจูเอามือเคาะหัวฉินหลั่งพลาง พูด

ฉินหลั่งเห็นหลินจูกับผู้โยวเป็นพวกเดียวกันเหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรข้องใจกันยังไงยังงั้น เขาก็รู้สึก ดีใจ แล้วก็ดูถูกตัวเองว่า “ครับ สมองผมมันมีแต่ขี้เลื่อย!”

ผู้โยวพาฉินหลั่งกับหลินจูเข้าไปด้านในเขตพัก ผอนที่ฝ่ายจัดงานเตรียมไว้ ที่นี่มีประมาณ 4,500 ตาราง เมตร และยังมีทีวี LCD 8 ตัวถูกแขวนไว้ที่ผนังทั้งสี่ด้าน กำลังถ่ายทอดสดพิธีเปิด ในห้องโถงมีคน ประมาณ100คน ทุกคนต่างก็พูดคุยกัน พวกฉินหลั่งไป ย้ายเก้าอี้มา นั่งลงหน้าทีวี

สองทุ่มตรง ดอกไม้ไฟตระการตา เป็นการบอกว่า พิธีเปิดได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ที่เริ่มมาก่อนก็มีงานแสดงทางวัฒนธรรมสองโชว์ หลังจากนั้น ผู้บรรยายในทีวีก็กล่าวว่า “ต่อไปนักกีฬาจะ เข้าสนาม….”

ในหน้าจอทีวีก็ปรากฏกลุ่มนักกีฬาจากนานา ประเทศเริ่มนำโดยสาวผู้นำทางเข้ามาในสนาม

UAE

โอมาน

ไทย

ญี่ปุ่น

ในที่สุดคณะผู้แทนเจ้าภาพชาวจีนจะเข้าสู่สถาน ที่ มีเสียงปรบมือต้อนรับจากผู้ชมอย่างอบอุ่น แล้วก็เห็นเถียนซิงถือป้าย ประเทศจีน” นำหน้ามา เถียนซิงได้ออก ทีวีอยู่10วินาที ในไลฟ์สดพิธีเปิดงานนี้ มันยาวมาก เถียนซิงที่อยู่ในกล้องนั้นก็คลี่ยิ้มที่อ่อนหวาน

เมื่อคนในห้องโถงเห็นสิ่งนี้ต่างก็ชมเชยผู้หญิง ในภาพนั้นช่างสวยจริงๆ

หลังจากนักกีฬาเข้าสู่สนามกระบวนการอื่น ๆ ก็ เริ่มขึ้น

ทุกคนกำลังดูการถ่ายทอดสดอย่างตั้งใจ

ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินคนสองสามคนเข้ามาในห้อง โถงพูดเสียงดัง

“คุณชายหม่า เมื่อกี้ในไลฟ์สดฉันสวยไหมคะ?”

หม่าหยางเดินโอบเถียนซิงเข้ามาพอดี “สวย ฉันดูไลฟ์สดอยู่ ตอนที่เธอปรากฏตัวนั้น ทั้ง สถานที่ก็เต็มไปด้วยความสวยงามของเธอเลย”หม่า

หยางยิ้ม แล้วก็ประคองเถียนซิงไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง

“ยัยผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นนี่”พอหลินจูเห็นเถียนซิง ก็พูดออกมาเบาๆ

ในห้องโถงนั้นมีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้จักหม่า หยาง หลายคนก็จำได้ ว่าเถียนซิงก็คือสาวสวยในไลฟ์ สดเมื่อกี้นี้ ทุกคนก็ต่างลุกขึ้นทักทายหม่าหยางกับเถียน ซึ่ง

” คุณชายหม่า นี่แฟนคุณเหรอครับ? สวยมาก เลย!”
“ใช่ เมื่อกี้ตอนที่เห็นในทีวีอย่างกับนางฟ้าแห

นะ”

“คุณชายหม่า คุณก็มาดูพิธีเปิดที่นี่เหมือนกันเห รอครับ”

“ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว แฟนของฉันหม่าหยาง

ต้องสวยที่สุดแน่นอนอยู่แล้ว”หม่าหยางหัวเราะออกมา เสียงดัง “เอ๊ะ พวกมันก็อยู่ที่นี่ด้วย” เถียนซิงเหลือบไป

เห็นพวกฉินหลั่ง แล้วก็ดึงแขนหม่าหยาง สายตามี

ประกายความชั่วร้าย

เถียนซิงเดินมาหยุดอยู่ข้างๆฉินหลั่งมองหน้าผู้ โยวกับฉินหลั่งแล้วก็พูดว่า “พวกนายไม่เห็นเหรอว่าฉัน กับคุณชายหม่าเข้ามา? ทุกคนต่างก็ยืนขึ้นทักทายพวก เรา แต่พวกนายกลับนั่งอยู่แบบนี้นะเหรอ?”

“พวกเธอเข้ามาแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเรา ด้วย?”หลินจูพูดพลางยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“ตายแล้ว ยัยอัปลักษณ์ นี่แกกล้าพูดกับฉันแบบนี้ เหรอ!” เถียนซิงพูดด้วยความโกรธ “ฉันเป็นผู้นำคณะ นักกีฬาเลยนะ พวกเธอมาเทียบกับฉัน ก็เป็นแค่ขยะ! ยัง กล้ามาพูดกับฉันแบบนี้อีก!”

เถียนซิงพูดออกมาเสียงดัง “ทุกคนดูสิคะ สาม คนนี้ สองคนในนี้เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของฉัน พวก เขาได้เรียนมหาลัยดีๆอย่าง มหาวิทยาลัยเจียงหนานแต่ว่าตอนนี้กลับมาเป็นยาจก ส่วนผู้หญิงคนหนึ่งก็เป็น แค่ loser พวกเขามาที่นี่เป็นแค่อาสาสมัครเท่านั้น ก็คิด จะเนียนเข้ามา! แล้วก็ยัยหน้าตาน่าเกลียดคนนี้อีก ใน ห้องโถงนี้พวกเรามีแต่หนุ่มหล่อกับสาวสวย คนที่ หน้าตาแบบนี้ ควรจะไล่เธอออกไป!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ