บทที่ 509 กิเลนหยกที่แตก

หวงฮ่านโจวเพิ่งบรรจุศพ ยังไม่ได้ฝังศพเลย เถียนเสี่ยวเอ๋อก็ ไปเล่นชู้กับชายคนอื่นแล้ว สายตาของฉีนหลั่งเริ่มเดือด เพราะโมโห

เขาได้ยินหวงเกอบอกว่า เถียนเสี่ยวเอ๋อและหวงฮ่านโจว มีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ครั้งก่อนไปวิลล่าจื่อจวู้น ก็ไปถึงแล้วก็กลับ ฉินหลั่งกลับจดจำใบหน้าของเธอได้ไม่ลืม

แต่ก็ยังคิดไม่ถึง ว่าเธอจะหักหลังหวงฮ่านโจว

เดิมที เรื่องของคนอื่นแบบนี้ ฉินหลั่งจะไม่อยากไปสนใจ แต่พอเห็นเข้า ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไร

จากที่กอดกันก็เห็นว่า ทั้งสองไม่ได้พบกันครั้งแรก ไม่ใช่ ความรู้สึกอ่อนโยนที่มีให้กันครั้งแรก

ฉินหลั่งเขย่าโทรศัพท์ถามจงยู่ “รูปนี้คุณเป็นคนถ่าย

หรือ?”

“ใช่นะสิ ฉันรู้ว่าคุณบาดเจ็บ บ่ายเมื่อวานก็เลยขึ้นเขาไป เก็บยาแถวๆ นี้”

จงยู่พูดกะพริบตาตอบกลับไป “ฉันเห็นบริเวณนั้นมี สมุนไพรที่สามารถรักษาบาดแผลภายนอกได้ ก็เลยไปเก็บ มา”
“พอเก็บเสร็จแล้ว ก็เห็นว่าวิวมันสวยดี ก็เลยถ่ายรูปกลับ

มาด้วย”

เธอถามอย่างสงสัย “ทำไมหรือ?”

“รูปนั้นมันเป็นอะไรหรือ?”

“เปล่า ถ่ายได้สวยดี”

ฉินหลั่งเอารูปของเถียนเสี่ยวเอ๋อส่งมายังโทรศัพท์ของ ตนเอง จากนั้นก็พูดยิ้มๆ กับจงยู่ว่า “โอเค พวกเรากินข้าว

เถอะ”

จงยู่พยักหน้า “ปะ”

เธอยกอาหารเช้าเข้ามา ใบหน้าผมเรียวสวยสง่

อาหารที่เลือกก็สดใหม่ แล้วยังมีสรรพคุณบำรุงร่างกาย จงยู่ละเอียดลออเช่นนี้เสมอ

“ฉินหลั่ง ตระกูลเมิ่งไม่ได้เป็นตระกูลเล็กๆ ที่ไหนนะ คุณ

ไปหาเรื่องเช่นนั้น เดี๋ยวมีภัย”

สายตาของจงยู่ดูเป็นห่วง

“ทำไมไม่คิดเพื่อนฉันด้วย?”

“ถ้าคุณเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะทำอย่างไร? ฉินหลั่ง ฉัน อยากจะออกไปอยู่อย่างสงบๆ ออกไปจากการฆ่าฟันพวกนี้”

“ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่?”
ฉินหลั่งยิ้มตบหน้าอกตนเอง

จงยู่ใช้สายตาอ่อนโยนมองฉินหลั่ง “คุณตาของฉันบอก ว่า เมิ่งชิงอวี่ไปหาเขา หวังว่าเขาจะลงมือแทนตระกูลเมิ่ง จะ ต้องไม่เป็นผลดี…ต่อคุณแน่”

ปากของจงยู่กระตุกๆ แต่ก็ไม่อยากพูดคำว่า ตายออกมา

“คุณตาของฉันก็เลยแกล้งโง่ไป เสนอ3ข้อเสนอไป ต้อง เป็นเงินสด3ร้อยล้าน เอาโรงแรมซีเอ่อ แล้วก็ที่ดินเปล่าใน เมืองเย็นจีน”

“ไม่คิดว่าเพิ่งชิงอวี่จะรับปากเลยทันที แต่คุณตาของฉันไม่ ได้รับตอบรับไป เลยให้ฉันมาถามคุณว่าจะรับมืออย่างไร”

“มันนี่นะไอ้โง่เมิ่งชิงอวี่นี่ ผมเป็นถึงหลานเขยของคุณ ท่านจง ใครเขาจะขายหลานเขยตัวเองกัน? ฮ่าๆ”

“แต่ทำไมเขาถูกปล่อยตัวออกมาเร็ว? หวังเฉินก็ไม่ใช่ เล่นๆ นะ..” ฉินหลั่งสงสัย

“เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆ วันนั้นตระกูลเมิ่งยิงปืนมาทางผม ดูถูกเหยียดหยามผมสารพัด ผมคิดว่าพวกมันยังได้รับกรรม ไม่สาสม” ฉินหลั่งกล่าว

“เช่นนั้นก็ขอให้คุณท่านจงรวยๆ ให้คุณท่านจงรับค่าจ้าง มาเลย ตอบรับไปเลย เพื่อหลอกซื้อใจมัน”

ฉินหลั่งจะกระทืบเมิ่งเหมิงเหมิงให้ตายคาตีน มันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว แต่ที่พวกตระกูลเมิ่งยังรอดมาได้นั้น ก็จะไม่พ้น ไม่กี่วันนี้แล้ว

“ทำไมท่านจงไม่โทรหาผมโดยตรงเลย จะอ้อมต้อมทำไม กัน?” ฉินหลั่งถาม

“คุณตาอาจจะไม่สะดวก กำลังของตระกูลเมิ่งจะดูถูกไม่ได้ แต่คุณตาบอกว่า ถ้าคุณมีปัญหาอะไร เขาจะช่วยเหลือ แน่นอน”

“อืม” ฉินหลั่งพยักหน้า

ตอนเย็น จงยู่ออกไปซื้อกำข้าวด้านนอก ฉินหลั่งก็เดิน ลมปราณฟื้นพลังอยู่ที่บ้าน ในตอนนั้นเสียงโทรศัพท์ของจงยู่

ก็ดังขึ้น

“ฉินหลั่ง เมื่อครู่ฉันเห็นคนสะพายกระเป๋าคนหนึ่ง ฉันชน เขาแล้วกระเป๋ามันหล่นพื้น ของด้านในมันแตก เขาเปิดมัน ออก เป็นกิเลนหยกตัวหนึ่ง”

“เขาจะให้ฉันชดใช้3แสน”

ฉินหลั่งขมวดคิ้วเบาๆ รู้สึกว่าจงยู่จะถูกพวกต้มตุ้นเสีย แล้ว แกล้งทำให้ของเสียหายเพื่อเอาเงิน

จงยู่พูดจากฝั่งนั้น “เขายังได้เอาใบเสร็จการซื้อกินเลน หยกออกมาให้ดูด้วย แล้วยังลากฉันไปร้านขายหยกเพื่อคุย ด้วย”
“ตอนนี้ พนักงานในร้านยืนยันว่าเขาเพิ่งที่อกิเลนหยกไป เมื่อเข้า ตอนที่ซื้อไปยังสมบูรณ์ดี”

ฉินหลั่งครุ่นคิต ถ้าร้านหยกนั้นสร้างเรื่องขึ้นมา เข้าจะไป พังร้านมันเสีย

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ฉินหลั่งก็มาปรากฏที่ร้านหยกเฟย

หลง

ฉินหลั่งที่เพิ่งเดินเข้าร้านขายหยกเป็นครั้งแรก ก็เห็นว่า ร้านนี้มีสองชั้น กว้าง2000ตารางเมตร รอบๆ เครื่องหยกและหินหยกที่ยังไม่ได้แกะ เต็มไปด้วย

พอมองจำนวนและคนงาน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เถ้าแก่ คงจะมีทรัพย์สินเป็นพันล้าน

แต่ฉินหลั่งก็ไม่ได้สนใจความรวยของเถ้าแก่ พอเดิน

เข้าไป ก็มองหาจงยู่

ไม่นาน เขาก็มองเห็นจงยู่ที่กำลังถือตะกร้าผัก

จงยู่ถูกล้อมไว้ในกลุ่มคนหลายคน

หัวหน้าก็คือผู้หญิงวัยกลางคน อายุ40กว่าปี ใส่เงินใส่ ทองเต็มตัว จมูก โด่ง ดูปากร้ายๆ ดูแล้วไม่น่าจะคุยง่าย

“จงยู่ อย่าเพิ่งรีบร้อน”

ฉินหลั่งวิ่งเข้าไป แล้วแยกคนที่มุงอยู่ แล้วจับแขนจงยู่พูดว่า “เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง”

“ฉินหลั่ง คุณมาแล้วหรือ?”

จงยู่จับฉินหลั่งแล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณอย่าเพิ่งโมโห นะ ทำของเขาเสียหาย ก็ชดใช้แล้วกัน”

“แต่ว่า ฉันแค่เดินเฉียดไหล่เธอไปเท่านั้น ถูกแค่มุมเดียว ของกระเป๋า แต่ไม่ได้ออกแรงอะไรเลย”

จงยู่รู้ไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่ก็ได้แต่พูด เธอเตรียม ยอมรับความซวยแล้ว

“มันตกลงมาเองจริงๆ”

“เอะเถอะ จงยู่ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

ฉินหลั่งยิ้มๆ ตบไหล่จงยู่ “คุณไปพักก่อน”

“คุณเป็นใคร เป็นสามีเธอหรือ?”

หญิงวัยกลางคนส่งเสียงไม่พอใจ “คุณมาก็ดี ภรรยาของ คุณทำกิเลนหยกฉันแตก แล้วไม่มีเงินชดใช้ คุณไปเอาเงิน มาให้แทนเธอเลย”

“ไม่เช่นนั้นฉันจะโทรหาตำรวจให้มาจับพวกคุณไป”

“ฉันก็ไม่ได้เป็นคนมั่ว กิเลนหยกซื้อมาเท่าไร พวกคุณก็ ชดใช้เท่านั้น”

เธอเอาใบเสร็จการซื้อมาวางตรงหน้าฉินหลั่ง
ฉินหลั่งมองไป ราคา3แสน พอดิบพอดี เพิ่งซื้อมาได้ไม่

นาน

“วางใจเถอะ ถ้าพวกเราทำเสียหายเอง ผมจะชดใช้ แต่ถ้า ไม่เกี่ยวกับภรรยาผมเลย ก็อย่าคิดจะได้เงินสักแดงเดียว”

ฉินหลั่งเปิดกระเป๋าเป้นั่นออก ด้านในเป็นเศษหยกที่แตก จริงๆ ดูรอยแตก ก็มองยากว่าแตกนานหรือยัง แต่คุณภาพ ถือว่าเป็นของอย่างดีเลยทีเดียว

กิเลนหยกเช่นนี้ ราคา3แสนก็ถูกต้องแล้ว

“หมายความว่าอย่างไรกัน?”

หญิงวัยกลางคนตวาดด้วยความโมโห “ทำไมมาว่าฉัน โกง?”

“ทั้งหยกนี่ ใบเสร็จนี่ คุณตาบอด มองไม่เห็นหรือไง?”

“ฉันเพิ่งซื้อไปจากที่นี่ ยังไม่ถึงชั่วโมงก็แตกแล้ว ถ้าไม่ใช่ ภรรยาคุณทำมันแตก หรือว่าฉันจะสมองเบลอทุบมันแตกเอง

ละ?”

“ถ้าไม่เชื่อฉัน ก็ไปถามคุณผู้หญิงในร้านดู ดูสิว่าฉันได้ซื้อ ที่นี่หรือไม่?”

“ยังมีลูกค้าคนอื่นๆ ด้วย พวกเขาก็เห็นฉันซื้อกิเลนหยกนี่”

“คุณอยากจะโมเม ก็บอกมา อย่ามาพูดปั่นประสาทฉัน”
หญิงวัยกลางคนโมโหมาก “สรุปว่า วันนี้คุณต้องจัดการ

ให้ฉัน”

ฉินหลั่งหยิบโทรศัพท์มา อยากจะตรวจสอบกล้องวงจรผิด

ในที่เกิดเหตุ

3แสน ฉันชดใช้ให้”

ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงใหญ่ๆ ส่งเข้ามา

ฉินหลั่งและคนอื่นๆ หันไปมอง เห็นเถียนเสี่ยวเอ๋อและชาย

หญิงหลายคนเดินเข้ามา

หนึ่งในนั้น ก็คือชายคนในรูปที่ฉินหลั่งเห็น

“เถ้าแก่!

เห็นชายวัยกลางคนปรากฏตัว พนักงานและยามในร้านก็

ทำความเคารพ

ชายวัยกลางคนไม่ได้ส่งเสียงอะไร พยักหน้าตอบรับเบาๆ

เพื่อเป็นการตอบรับ

เขาทำท่าวางมากอยู่เบื้องบน ราวกับคนในร้านไม่คู่ควร

อยู่ในสายตาของเขา

ฉินหลั่งหยีตา รู้สึกไม่ค่อยดีกับไอ้ชายคนนี้เสียเท่าไร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ