รวยชั่วข้ามคืน?

บทที่ 452 แขกมากันแล้ว



บทที่ 452 แขกมากันแล้ว

ผู้ชายวัยกลางคนคนนั้นขยับมือเล็กน้อย ก็หิ้วทนิ่งต้าฟู่ ที่ตัวอวบใหญ่ออกไปเลย

“เฮ้อ พูดจริงๆนะ ทุกคนต่างก็ลำบากกันทั้งนั้นแหละ” ผู้เชี่ยวชาญด้านตลาดหลักทรัพย์คนนั้นพูดทอดถอนใจ

ต่อจากคำพูดของนิ่งต้าฟู “ไม่ลำบากให้พวกคุณเป็นห่วงหรอก” จางต้าไห่ ตะคอกใส่อีกฝ่ายทันที เลขาของหลี่เสี่ยนทำงานยังไงเนืี่ย

คนพวกนี้เข้ามาได้ยังไง? มันไม่ควรเลยจริงๆน้า! พอคนนั้นเห็นจางต้าไห่ถลึงตาใส่ ก็หดคอไม่กล้าพูด อะไรอีก

ส่วนฉินหลั่งตอนนี้ไปเข้าห้องน้ำ หลังจากเขาลุกขึ้น และรีบเดินไป ไม่นานก็หาตัวนิ่งต้าฟูกับผู้ชายวัยกลาง คนที่หิ้วตัวเขาไปเจอ พวกเขาอยู่ที่ช่องทางเดินของ ห้องน้ำ บนใบหน้านิ่งต้าฟู่ยังมีรอยขึ้นอยู่ ดูท่าจะพึ่งล้าง หน้ามา

ผู้ชายวัยกลางคนกดซิการ์ไว้และใช้ซิการ์มาชี้หน้านิ่ง ต้าฟูพลางว่า: “เมื่อกี้นายเกือบเปิดเผยความลับ”

“ไม่เป็นใครหรอก คนพวกนั้นน่ะขนาดชื่อตระกูลฉิน ยังไม่เคยได้ยินเลย พวกมันจะรู้ได้ไงว่าฉันพูดอะไร? ฉัน แค่ไม่ชอบท่าทีหยิ่งของพวกมัน เลยแกล้งข่มพวกมัน เท่านั้นเอง!” นิ่งต้าฟู่พูด

“อืม ฉันเตือนนายนะ เก็บปากเก็บคำไว้หน่อย จริงสิเอกสารเตรียมไปถึงไหนแล้ว?” ผู้ชายวัยกลางคนถาม

“วางใจเถอะ ฉันถูกฉินหยวนดันขึ้นมาเป็นCFOสี่ห้าปี แล้ว เป็นคนสนิทของเขา กระบวนการพัฒนาของบริษัท ฉินซื่อในหลายปีมานี้มีอะไรบ้าง แอบเล่นตุกติกเรื่องภาษี หรือเปล่า มีการค้าอะไรที่บอกใครไม่ได้ไหม ฉันจะไม่รู้ได้ ยังไง?” นิ่งต้าพูแค่นเสียงหี: “ถ้าไม่ใช่เพราะฉินป์อสงไม่ ชอบหน้าฉัน หาทางถีบฉันตกจากตำแหน่งหลายครั้ง บวก กับพวกฉินเว่ยเฉิง ฉินเทียนชอบเป็นปฏิปักษ์กับฉัน ฉันมี หรือจะทรยศตระกูลฉินเพื่อเงินก้อนหนึ่ง?”

“วางใจเถอะ ต้าหัวทางนั้นฉันติดต่อไว้แล้ว ขอแค่นาย รายงานตามจริง เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนจะโอนเข้าบัญชี นายทันที” ผู้ชายวัยกลางคนปากคาบซิก้าร์ เขาสูดควัน ซิการ์เข้าปอดพลางว่า: “ตระกูลฉินถืออำนาจบาตรใหญ่ ในจีนมานานเกินไปแล้ว มีศัตรูเต็มไปหมด คนที่อยาก ทำลายตระกูลฉิน ไม่ได้มีเพียงแค่ตระกูลสินเท่านั้น เพียง แต่พวกเขาม่มีความสามารถสู้กับตระกูลฉินอย่างเปิดเผย เท่านั้น พวกเขาจะคอยให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลังเอง ครั้งนี้นายละทิ้งฝ่ายผิดมาเข้าข้างฝ่ายถูกอย่างพวกเรา เป็นความคิดที่เฉียบแหลมมาก”

“ท่านสิน ได้ยินว่าพี่ชายคุณกับฉันกั่วซิ่งเป็นลูกน้อง ของนายกเทศมนตรีหม่าทั้งคู่เลย แถมความสัมพันธ์ยังไม่ เลวด้วย ทำไมถึงได้ลงมือกับตระกูลฉินล่ะ?” นิ่งต้าฟู่ถาม คำถามที่เขาไม่เข้าใจมาโดยตลอดออกมา

แต่เขาถามแบบไร้สมองไปซะหน่อย ตระกูลฉินกับ ตระกูลสินต่างเป็นตระกูลที่มีอำนาจไปทั่วทั้งจีน มีหรือจะยอมอยู่กันอย่างสันติแป้งกันคนละครึ่งได้?

แต่อีกด้านหนึ่งก็บ่งบอกแล้วว่า ตระกูลฉินกับตระกูล สินเดิมที่ไม่มีความแค้นต่อกัน มีช่วงหนึ่งยังมีความสัมพันธ์ อันดีต่อกันอีกด้วย

ฉินกั่วซึ่งกับสินหน่ายเชียนของตระกูลสินเป็นเพื่อนรัก กันมาหลายปี นี้ก็ไม่ใช่ความลับอะไร

“เหอะเหอะ” ผู้ชายวัยกลางคนหัวเราะออกมา เขาดึง ซิการ์ที่คาบไว้ที่ปากลงมา สีหน้าเขาดูเลือนรางท่ามกลาง ควันซิการ์ เขาพูดเสียงเนิบๆว่า: “นายไม่เข้าใจ ในฐานะ คนตระกูลสิน การคงอยู่ของตระกูลฉินได้ขวางทางการ ขยับขยายของตระกูลสินแล้ว นี่เป็นโชคชะตา ไม่เกี่ยวกับ ความรู้สึก โลกธุรกิจะมีผู้นำสองคนไม่ได้ จีนเพียงหนึ่ง เดียวไม่เพียงพอที่จะให้สองตระกูลใหญ่มาอยู่รวมกัน ต่อ ไปนายจะเข้าใจเอง…”

ฉินหลั่งได้ยินมาถึงตรงนี้ ก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว งานสัมมนาที่จัดขึ้นโดยบังเอิญแบบนี้ เขากลับได้เห็นคน สำคัญอย่างยิ่งต้าฟูสวามิภักดิ์ตระกูลสินกับตาตัวเองซะ งั้น

นี่ไม่เท่ากับบอกว่า การยั่วเย้าและโจมตีต่างๆที่ตระกูล สินทำกับตระกูลฉินเกิดขึ้นบ่อยเป็นเรื่องธรรมดางั้นสิ?

หลายปีมานี้ตระกูลฉินพัฒนาอย่างก้าวกระโดด ตระกูลสินเองก็ตามติดไม่ลดละ นี่คงจะถึงเวลาที่ความ จริงจะเปิดเผยแล้วกระมัง

พอได้ยินคนตระกูลสินเมื่อกี้พูด ดูเหมือนการโจมตีที่มีต่อตระกูลฉินจะไม่ได้มาจากตระกูลสินเท่านั้น พวกเขาคง รวบรวมหลายอำนาจอื่นๆไว้ด้วยกัน ดูท่าคงไม่ได้คิดจะ คานอำนาจง่ายๆแบบนั้นแน่ เหมือนจะเป็นการประลอง แบบเอาเป็นเอาตายมากกว่า

“นายนิ่งต้าฟูนั่นเป็นลูกน้องที่ฉินหยวนดันขึ้นมา คง เพราะคุณปู่ไม่ชอบนิสัยเขา หรือไม่ก็เป็นเพราะรู้นิสัยที่ไม่ ดีของเขา ทำให้อยากเปลี่ยนเขาออก ดังนั้นพอตระกูลสิน เข้ามาซื้อตัว เขาเลยทรยศทันที ตระกูลสินก็ใจป้าเหมือน กันนี่นา มาทีก็หนึ่งร้อยล้านเลย รายได้ปีหนึ่งของนิ่งต้าฟู่ พึ่งจะห้าหกล้าน ก็ต้องเห็นเงินแล้วตาโตเป็นธรรมดาอยู่ แล้ว”

สินค้าหัว คนรวยอันดับต้นของเย็นจีน?

แต่ว่าฉินหลั่งในตอนนี้กลับไม่เห็นตระกูลสินนี่อยู่ใน สายตาเลยสักนิด ตอนนี้เขาไม่เหมือนก่อนแล้ว ไม่ได้เป็น คุณชายน้อยที่ต้องคอยอาศัยตระกูลปกปักรักษาอีกแล้ว แต่เป็นเจ้าสำนักสำนักหนึ่งที่สะท้านสะเทือนไปทั่วทั้งจีน ตระกูลสินครั้งนี้ดูท่าจะเอาจริง แต่กลับลืมการมีอยู่ของ เขาซึ่งก็คือฉินหลั่งไป

เพียงแต่ว่าฉินหลั่งในตอนนี้ก็ไม่ได้คิดจะรีบแจ้งข่าว ทรยศของนิ่งต้าฟู่กับตระกูลฉินทันที มันเป็นแค่ท่าทาง ต่อให้นิ่งต้าฟู่โดนจับได้และได้รับการลงโทษจากตระกูล แล้วยังไงล่ะ ต้นเหตุจริงๆอยู่ที่ตระกูลสิน ขอเพียงทำลาย บริษัทต้าหัวและฉินต้าหัว ปัญหาทั้งหมดก็คลี่คลายแล้ว

ทำลาย ฉินหลั่งพูดถึงการทำลาย เพราะตระกูลสิน ไม่ใช่ตระกูลธรรมดา ถ้าอยากจะให้มันสิ้นซาก มีแต่ต้องทำลายเท่านั้น

“ฉันจะดูสิว่าพวกแกจะใช้วิธีการอะไรมาตัดสินท่าทีที่ ฉันจะทำกับพวกแก หวังว่าพวกแกจะไม่เลวร้ายมากเกิน ไปนัก ไม่งั้นอาจจะได้เจอกับภัยพิบัติที่คาดไม่ถึงก็ได้” ฉิน หลั่งบ่นพึมพำกับตัวเอง

ฉินหลั่งที่กลับมานั่งในงาน เขาดื่มไวน์แดงไปก็ครุ่นคิด ด้วยสีหน้าหนักอึ้งประหนึ่งมีภูเขาทับอยู่

เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มองเจ้านิ่งต้าฟูที่จิตใจคิดคด ทรยศคนนั้นแม้แต่นิดเดียวอีก

คิดไม่ถึงล่ะสิว่า ที่นี่จะมีลูกหลายตระกูลฉินลีกลับนั่ง อยู่ด้วยคนหนึ่ง

งานเลี้ยงนี้ดื่มกันจนถึงเที่ยงคืน เพราะเป็นงานเลี้ยง ฉลอง ทุกคนเลยดื่มกินกันอย่างเต็มที่ สุดท้ายหลี่เสี่ยนกับ จางต้าไห่คะยั้นคะยอขอส่งฉินหลั่งกลับที่พัก ฉินหลั่ง ปฏิเสธไป ตัวเขาเองเดินบนถนนคนเดียวกลางดึก เขา อยากจะคิดว่าทางข้างหน้าจะเดินต่อไปอย่างไรอย่างสงบ ซักหน่อย

แสงไฟสลัวข้างทาง รอบข้างสงบเงียบมาก ตอนนี้เอง มีเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากด้านหลัง ฉินหลั่งหันไปมอง หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่คอยเดินตามเขามาเงียบๆไม่ใกล้ไม่ ไกล เหมือนจะอยู่เป็นเพื่อนฉินหลั่ง

ฉินหลั่งสงสัยเล็กน้อย กวักมือเรียกพวกเขาให้มาเดิน ด้วยกัน

“คุณฉินสวัสดีค่ะ” หลี่เสี่ยนสีหน้าแดงเล็กน้อย “ดีกขนาดนี้แล้วเดิมไม่ควรมารบกวน แต่เบื้องบนฟังโทรมา เมื่อกี้ ให้พวกเรารีบเชิญคุณฉินไปที่กองทัพ พวกเรารอ คอยการชี้แนะของคุณฉินมากค่ะ”

“ผมบอกแล้วว่าไม่สนใจ” ฉินหลั่งตัดบทออกมาทันที ครั้งที่แล้วที่เขายอมออกหน้าไปช่วยตัวประกันให้เป็น เพราะเขารู้จักอึ้งยังอยู่ก่อนแล้ว ครั้งนี้ไม่ได้ เขาไม่มีทาง เห็นด้วยแน่นอน

แต่หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่กลับยังคงดึงดันตามเขาไม่ เลิก มาแนวหนังจีนโบราณไม่ยอมรับไม่ลุกขึ้นยืนแนวนั้น

ฉินหลั่งหัวเราะอย่างหน่ายใจ พวกเขาเดินไปจนถึง ถนนเส้นเล็กที่เงียบสงัด สามารถได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบา ของทั้งสามคน ยิ่งเดินไปข้างหน้ายิ่งเงียบมากขึ้น หลี่เสี่ย นจู่ๆพูดขึ้นมาว่า

“เหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากลนะ!”

“ใช่ รอบด้านเงียบมากเกินไป” จางต้าไห่พูดด้วย

“แถมเมื่อก่อนฉันไม่ใช่ว่าไม่เคยเดินทางนี้ ปกติเวลานี้ คนเดินไม่น้อยเลยนะ” จางต้าไห่เสริม

“เหอะเหอะ นั่นเป็นเพราะวันนี้มีแขกมาน่ะ” ฉินหลั่งพูด เสียงเรียบ

“แขกอะไร?” หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ถามอย่างสงสัย


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ