บทที่ 16 พวกเขามาเข้าห้องน้ำ

“ที่รัก พวกเราจะไปกินข้าวที่ไหน?” เส้เหวินจี้ งยิ่งมองจูจี้เหวินก็ยิ่งสบายตา

“รออีกเดี่ยวเดียวเธอก็รู้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้ม บางๆ มือหนึ่งกำลังจับพวงมาลัยอยู่ อีกมือหนึ่ง ยื่นไปวางอยู่บนต้นขาของเส้เหวินจึ้ง กำลังลูบๆ ไล้ๆอยู่

เสื้อผู้หญิงอย่างเขารู้ว่า ในมหาวิทยาลัย ตนเองไว้หน้าเส้เหวินจึงเป็นอย่างดี ลวนลามเธอ แค่นี้ เส้เหวินจึ้งจะว่าอะไรได้

เส้เหวินจึ้งมอง มือของจูจี้เหวินที่วางอยู่บน ต้นขาของตนเอง ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในที่สุดจูจี้เหวินก็จอดรถไว้ที่หน้าโรงแรม แห่งหนึ่ง

“ว้าว Sofitel Galaxy Hotel ที่รัก พาฉันมา กินข้าวที่นี่เหรอ?” เส้เหวินจึ้งเบิกตาโพลง มอง ตึกที่หรูหราด้านหน้าอย่างไม่กล้าจะเชื่อ

อยากให้รู้ว่า Sofitel Galaxy Hotel เป็นหนึ่ง ในโรงแรมระดับสูงที่สุดของจีนหลิง!

“ดีใจไหม ตอนนี้พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ฉันจองโต๊ะไว้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้มบางๆพูดขึ้น วันนี้จองโต๊ะไว้ที่ Sofitel Galaxy จูจี้เหวินก็เสียเงินไป มากมายแล้ว อันที่จริงกินข้าวที่ Sofitel Galaxy ไม่ต่ำกว่าสองพันหยวนแน่นอน สำหรับนักศึกษา คนหนึ่ง กินข้าวหนึ่งมื้อต้องจ่ายถึงสองพันหยวน ก็แพงเกินไปจริงๆ!

แต่เห็นเส้เหวินจึ้งมีความสุขขนาดนี้ จูจี้เหวิน ก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว!

เส้เหวินจึ้งกำลังคล้องแขนของจูจี้เหวิน เดิน เข้าไปในประตูใหญ่ของโรงแรม

ในทันที บริกรสาวก็เดินเข้ามาทักทายทั้ง สองคน: “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่..Sofitel Galaxy. ขอถามหน่อย…เอ่อ…ไม่ทราบว่าคุณ ได้จองโต๊ะไว้หรือยังคะ?” บริกรพูดจบ ก็ยิ้ม เขินๆ: “ดิฉันเพิ่งมาใหม่ การทำงานยังไม่ชำนาญ นัก โปรดเข้าใจดิฉันด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไร” จูจี้เหวินพูด: “ฉันจองโต๊ะเอาไว้ แล้ว เบอร์ 8!”

“เบอร์ 8 ได้ค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปเดี่ยวนี้ ตาม ดิฉันมาเลยค่ะ!” บริกรพูดจบ ก็เดินนำหน้าไป

เดินตามบริกรขึ้นไปชั้นสอง เดินมาถึงโต๊ะ เบอร์ 8

ได้เห็นถึงวิวทิวทัศน์ของโต๊ะเบอร์ 8 จูจี้เหวิน กับเส้เหวินจึ้งก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก สมภาคภูมิที่เป็นโรงแรมใหญ่ระดับสูงของเมืองจีนหลิง เพียงเรื่องการตกแต่งโรงแรมอื่นๆก็ไม่สามารถ เปรียบเทียบได้แล้ว!

พื้นที่กว้างขวาง โคมไฟแขวนคริสตัล เชิง เทียนสีทอง เก้าอี้และผ้าปูโต๊ะที่เรียบง่ายแต่ยัง คงหรูหรา!

พวกเขาเพิ่งจะนั่งลง นักดนตรีที่ประกอบ ด้วยกลุ่มของชาวต่างชาติผมทองตาฟ้าที่เป็น ระเบียบก็เดินเข้ามา! ดีดหีบเพลง สีไวโอลิน และ ยังมีวาไรตี้โชว์ที่ใช้จานเปล่าในการแสดงอีก

ด้วย!

เพียงครู่เดียวตำแหน่งที่นั่งของจูจี้เหวินก็ กลายเป็นจุดสนใจของทั้งร้าน!

คนอื่นๆทยอยๆหันมามองแล้วส่งสายตา

อิจฉามาที่พวกเขา!

ขณะนี้ เส้เหวินจึงรู้สึกว่าตนเองมีหน้ามีตา เป็นพิเศษ ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่ได้รับความ เคารพและชื่นชม!

“ขอบคุณมากๆเลย ที่รัก ฉันมีความสุขสุดๆ เลย!” เส้เหวินจึ้งกอดจูจี้เหวินด้วยความดีใจ นึกถึงก่อนหน้านี้ที่อยู่กับฉินหลั่ง ทำได้เพียงกิน อาหารข้างทางเท่านั้น เส้เหวินจึ้งยิ่งดีอกดีใจที่ ทิ้งฉินหลั่งไป!
เส้เหวินจึ้งจึงถ่ายเซลฟี่: “มา ที่รัก มอง

กล้อง!”

เส้เหวินจึ้งกับจูจี้เหวินเซลฟี่ไปแล้วหนึ่งรูป และเจตนาถ่ายวิวทิวทัศน์ของโต๊ะกินข้าว กับ ชาวต่างชาติกี่คนนั้นเข้าไปด้วย! โพสลงไปใน แวดวงเพื่อน พร้อมทั้งยังระบุตำแหน่งสถานที่ เป็นพิเศษอีกด้วย

ครู่เดียว ในแวดวงเพื่อนก็เริ่มมีคนตอบกลับ มาแล้ว

“เหวินจึ้ง ไม่นึกว่าเธอจะหนีไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy แล้ว! เจ๋งมาก!”

“เมื่อไร่จะพาฉันไปบ้าน เพื่อนฉันยังไม่มีใคร เคยไปเลยนะ!”

“คุณนายเศรษฐี เลี้ยงหน่อย!”

ภายใต้เสียงที่อิจฉาและประหลาดใจ ทำให้ ความภูมิใจที่ไม่เคยมีมาก่อนของเส้เหวินจึง ขยายตัวมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้เธอแน่วแน่ว่า ทิ้งฉิน หลั่งเป็นตัวเลือกที่ฉลาดเฉียบแหลมจริงๆ! ถ้า เธอยังคบกับฉินหลั่งอยู่ ชีวิตนี้ ตนเองก็ไม่ต้อง คิดจะเหยียบทางเข้าของ Sofitel Galaxy หรอก!

ทางด้านฉินหลั่ง ตอนที่ฉินหลั่งเห็นเส้เหวินจึ้ง จูบกับจูจีเหวินต่อหน้าทุกคน ในใจของเขาเจ็บ ปวดเล็กน้อย แต่ที่มากกว่า กลับเป็นการทอดถอนใจที่เส้เหวินจึงไม่รู้จักเอาตัวรอดเสียเลย

เขารู้ดีว่า จูจี้เหวินเป็นคนยังไง ไม่นึกว่าเส้เห วินจิ้งจะยอมคบกับคนอย่างนี้! โง่เหลือเกินจริงๆ!

จูจี้เหวินขับแค่พาสสาทคันหนึ่ง? ดีมากแล้ว เหรอ? เรื่อยๆเปื่อยๆตนเองก็ได้เฟอรารี่มาขับ แล้ว!

“นายคงไม่ได้กำลังคิดถึงเธอใช่ไหม?” เสียง ผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาข้างกายฉินหลั่ง

ฉินหลั่งกลับมาจากห้วงความคิด แค่มอง ไม่รู้ ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หลี่เสี้ย มายืนอยู่ข้างกาย ตนเอง

“เปล่า แค่รู้สึกว่าเส้เหวินจึ้งไม่ค่อยคุ้มค่าเลย ก็เท่านั้น!” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ

“นั่นก็เป็นกรรมที่เธอเองต้องได้รับแล้วแหละ ทิ้งผู้ชายดีๆที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างนาย แล้วไป คว้าจี้เหวินขยะสังคมอย่างนั้น” หลี่เลี้ยพูดอย่าง ไม่พอใจ กำลังมองแววตาของฉินหลั่งแล้วก็มี รอยยิ้มเล็กน้อย: “ไป เย็นนี้พวกเราไปกินข้าวกัน ฉันเลี้ยงนาย! เซียนหย่าจุนนอกมหาวิทยาลัย นายอยากกินอะไรก็ได้”

“อ้อ…” หลี่เลี้ยพูดอย่างนี้ ฉินหลั่งจึงนึกขึ้นได้ ก่อนหน้านี้ตนเองเคยพูดเอาไว้ว่าจะเลี้ยงข้าวหลี่ เสี้ย กี่วันนี้มานี้ก็ยังไม่ได้ทำสักที
“ครั้งนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง ไป พวกเราไปกินข้าว ที่ Sofitel Galaxy Hotel กัน!”

“ฉินหลั่ง ครั้งที่แล้วที่นายเพิ่งอกหัก ที่ขี้โม้ อาไว้ก็ช่างมันเถอะ วันนี้นายยังจะมามุกนี้อีกเห รอ?” หลี่เสี้ยมองฉินหลั่งยิ้มๆพูดขึ้น

Sofitel Galaxy นั่นเป็นสถานที่อะไร หลี่เสี้ ยก็รู้ดี ไม่ใช่ที่ที่นักศึกษาอย่างพวกเขาจะไปกิน ได้อยู่แล้ว

“มากับฉันก็พอ!” ฉินหลั่งก็ขี้เกียจจะอธิบาย กับหลี่เสี้ย

ฉินหลั่งดึงหลี่เสี้ยมาจนถึงหน้าประตู มหาวิทยาลัย เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง ไป Sofitel Galaxy Hotel ทันที

ลงจากรถแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่รีรอ ดึงมือของหลี่ เสี้ยเข้าไปทันที

หลี่เสี้ยลนลานแล้ว รีบดึงฉินหลั่งเอาไว้ ขมวดคิ้วพูด: “ฉินหลั่ง เลิกเล่นได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ ที่พวกเราควรจะมานะ”

ฉินหลั่งยิ้มบางๆพูดขึ้น : “เธอสบายใจได้ ใน เมื่อฉันพาเธอมาเลี้ยงข้าว ก็ต้องไม่ทำให้เธอเสีย หน้าอยู่แล้วสิ” กำลังพูด และไม่สนใจหลี่เสี้ยอีก แล้ว ดึงเธอเข้าไปในโรงแรมทันที
“เดี่ยวก่อน ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำ”

เข้าไปในห้องโถง เห็นการตกแต่งห้องโถง เหลืองอร่ามแวววาวมาก หลี่เสี้ยก็ขี้ขลาดเสีย แล้ว เธอรู้สึกว่าขาอ่อนเล็กน้อย ในใจกังวลมาก เป็นพิเศษ อยากจะไปผ่อนคลายที่ห้องน้ำสัก หน่อย

“อื้ม ฉันไปด้วย!” ฉินหลั่งทอดถอนใจเล็ก น้อย

หลี่เสี้ยเข้าไปในห้องน้ำหญิง ฉินหลั่งอยู่ที่ อ่างล้างมือ

ตอนนี้ มีคนสองคนเข้ามาจากด้านนอก เป็น เส้เหวินจึ้งกับจูจี้เหวินนั่นเอง เมื่อครู่เส้เหวินจึงไม่ ระวังทำของหวานหกใส่เสื้อผ้า จูจี้เหวินจึงพาเธอ

มาล้างออก

“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”

เส้เหวินจึงคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฉินหลั่งจะมา

ปรากฏตัวอยู่ที่นี่

“เหวินจึ้ง….”

ฉินหลั่งก็ประหลาดใจมากทีเดียว

“นายเรียกว่าเหวินจึงงั้นเหรอ?”

จูจี้เหวินเดินเข้าไปอย่างโมโห ทำปากมุ่ยด่า ออกมา ราวกับว่าถ้าฉินหลั่งไม่ยอม เขาก็จะไม่เกรงใจแล้ว: “ฉันจะเตือนนายเป็นครั้งสุดท้าย ต่อ ไปอย่ามาเรียกชื่อของเหวินจึ้ง ยิ่งห้ามคิดอะไร กับเธอทั้งนั้น!”

ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไรกับจูจี้เหวินอีก หันกลับ ไปล้างมือ

ดวงตาของเส้เหวินจึ้งกลอกไปกลอกมา เดิน เข้าไปที่ก๊อกน้ำที่อยู่ใกล้ฉินหลั่งที่สุด เปิดก๊อก เอานิ้วมืออุดช่องที่น้ำไหลเอาไว้ เอียงหัวก๊อกน้ำ แล้วหันไปมองฉินหลั่ง จากนั้นก็เอานิ้วมือออก น้ำ จึงพุ่งไปทางฉินหลั่ง

“เธอ…” หน้าของฉินหลั่งเต็มไปด้วยน้ำที่พุ่ง

ออกมา

“ฮ่าๆ สมน้ำหน้านาย!” เห็นฉินหลั่งที่มีน้ำไหล ลงมาจากบนหัว เส้เหวินจึ้งก็หัวเราะปลาบปลื้ม

ฉินหลั่งไม่อยากจะทะเลาะกับพวกเขา ใน เมื่อไม่ทำให้พวกเขาไม่พอใจ ฉันก็ยังไปไม่ได้อีก ใช่ไหม?

ฉินหลั่งอยากจะออกไปจากประตู เส้เหวินจึ้ง ใช้ไหล่กระแทกเข้าไปที่จูจี้เหวินเบาๆ แล้วส่ง สายตาให้ จูจี้เหวินเข้าใจและแย่งชิงเอาไว้ก่อน ฉินหลั่ง ขวางอยู่ที่ทางเข้า แล้วยังใช้ขาพาดเอา ไว้บนประตู

“อยากจะไปแล้วเหรอ? จะง่ายขนาดนั้นที่ไหนล่ะ? นายเรียกว่าพี่ชาย กับพี่สะใภ้สัก หน่อยสิ แล้วพวกเราจะปล่อยนายออกไป!”

เส้เหวินจึ้งมองฉินหลั่งแล้วยิ้มอย่างเย็นชา: “ฉันดูแล้วนายคงจะแอบเข้ามาสินะ! เป็นแค่คน จนๆก็ยังกล้าที่จะมา Sofitel Hotel นายนี่มันกล้า หาญจริงๆ! ถ้าวันนี้นายไม่เรียก ฉันก็จะเรียก รปภ.ของโรงแรมมา!”

เธอกลับอยากให้ฉินหลั่งได้ลิ้มรส การเรียก แฟนเก่าว่าพี่สะใภ้มันรู้สึกยังไง!

เส้เหวินจึงรู้สึกว่ายิ่งได้รังแกฉินหลั่ง ในใจ ตนเองก็ยิ่งมีความสุข

ฉินหลั่งโมโหขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ ฉันยอม อ่อนข้อให้พวกเขามาพอแล้วนะ พวกเขาได้คืบ แล้วจะยังเอาศอกอีกสินะ?

พอดีกับตอนนี้ หลี่เสี้ยเดินออกมาจากข้างใน แล้ว และเธอก็ได้ยินที่เส้เหวินจึ้งพูดเมื่อครู่

“เส้เหวินจึ้ง เธอเกินไปหรือเปล่า พวกเราไป ยั่วอะไรเธอเหรอ เธอมีสิทธิ์อะไรถึงจะเรียก รปภ.มาจับพวกเรา?” หลี่เสี้ยมองเส้เหวินจึ้งอย่าง โมโห

“อ้อ เธอก็อยู่ที่นี่สินะ เป็นหมาตัวผู้ตัวเมียคู่ หนึ่ง!”
เส้เหวินจึงยิ้มเย็นชา กลอกสายตาเจ้าเล่ห์ พูดขึ้น: “ฉันมีสิทธิ์อะไรถึงเรียกรปภ.มาจับพวก เธอ เป็นไปได้ว่าพวกเธอสองคน ไม่ได้มากินข้าว ที่นี่ ห์ พวกเธอสองคนคิดว่าที่นี่เป็นKFC ที่พวก เธออยากจะเข้าก็เข้ามาได้งั้นเหรอ!”

ท่าทีที่รุนแรงของเส้เหวินจึงพูดจนหลี่เสี้ย

เงียบกริบ

เมื่อกี้ที่อยู่ในห้องน้ำ หลี่เสี้ยก็เข้าใจแล้ว ฉิน หลั่งลากตนเองมาที่นี่ ต้องล้อตนเองเล่นแน่ๆ!

ตอนแรกที่เธอออกมา ก็อยากจะลากฉินหลั่ง ออกไปจากที่นี่อยู่แล้ว คิดไม่ถึง ไม่นึกว่าจะเจอ เส้เหวินจึ้งกับจูจี้เหวินที่นี่

เห็นท่าทางนี้ของเส้เหวินจิ้ง กลัวว่าคงจะคุย กันดีๆไม่ได้แล้ว ถ้ายังรอต่อไปเธอก็ไม่รู้ว่าจะมี เรื่องอะไรออกมาอีก รีบออกไปจะดีกว่า

“ฉินหลั่ง พวกเราไปกันเถอะ” หลี่เสี้ยดึงฉิน หลั่งเตรียมจะออกไป!

“คิดจะไปอย่างนี้!”

เส้เหวินจึงกับจูจี้เหวินขวางอยู่ที่ประตูห้องน้ำ เริ่มร้องตะโกนเสียงดัง: “ทุกคนรีบมาดูเร็ว มีคน ไม่กินข้าวแต่ตั้งใจมาเข้าห้องน้ำในโรงแรม ทุก คนรีบมาดูเร็ว ผู้จัดการโรงแรมล่ะ ไม่จัดการ หน่อยเหรอ?”
เส้เหวินจึงตะโกนขนาดนี้ แขกที่ผ่านไปผ่าน มารอบๆก็โดนดึงดูดเข้ามากันทั้งนั้น

“ทุกคนดูชายหญิงคู่นี้สิ แอบมาเข้าห้องน้ำใน Sofitel โรงแรมเปิดประตูเอาไว้เพื่อทำธุรกิจ คุณ จะมาใช้ฟรีๆอย่างนี้ ไม่อายเหรอ? ห้องน้ำชั้นสูง ขนาดนี้ ไม่ต้องจ่ายเงินสักเหมาเดียว ก็โชคดีได้ ใช้ห้องน้ำดีขนาดนี้แล้ว คุณคิดว่าบนโลกนี้มีเรื่อง ดีขนาดนี้เหรอ?”

เส้เหวินจึ้งพูดอย่างนี้ คนอื่นก็เริ่มคำรามออก มาตามๆกัน

“นั่นสิ ตอนนี้คุณภาพชีวิตของคนน่ากังวล จริงๆ มาเข้าห้องน้ำสะเปะสะปะได้ยังไง?”

“ด้านนอกก็มีห้องน้ำสาธารณะไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปเข้า? ไม่ยอมจ่ายเงินแล้วยังคิดจะเข้า ห้องน้ำชั้นสูง ทำไมความคิดดีขนาดนี้?”

“กลัวว่าจะไม่ได้แค่มาเข้าห้องน้ำอย่างเดีย วน่ะสิ คงยังคิดจะแอบใช้อินเตอร์เน็ตด้วย ถ้าไม่ โดนพบเข้าซะก่อน พวกเขาอาจจะหามุมนอน หลับตรงไหนก็ได้นะเนี่ย”

ตอนนี้ ผู้จัดการโรงแรมก็มาแล้ว

เส้เหวินจึงเดินเข้าไปต่อหน้าของผู้จัดการ ชี้ไปที่พวกฉินหลั่ง พูดเสียงแหลม: “ผู้จัดการ คุณ ดูสิตอนนี้จะจัดการยังไง? ถ้าใครๆก็สามารถมา เข้าห้องน้ำได้ ฉันว่าโรงแรมพวกคุณก็ไม่ได้ชั้น สูงขนาดนั้นเหมือนกับที่ด้านนอกเค้าพูดกันนะ”

“รอสักครู่นะคะ”

ผู้จัดการยิ้มสู้ แล้วก็หันไปทางฉินหลั่ง: “คุณ ทั้งสองคะ สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดของ โรงแรมพวกเราเตรียมไว้เพื่อแขกของพวกเรา เท่านั้นค่ะ ไม่ได้บริการคนภายนอก ตอนนี้ ขอให้ พวกคุณออกไปเถอะค่ะ ขอโทษนะคะ”

“ฉินหลั่ง พวกเราไปเถอะ” หลี่เลี้ยพูดกับฉิน หลั่งอย่างขี้ขลาด โดนคนมากมายมองอยู่ หลี่เสี้ ยก็รู้สึกขายหน้าทำตัวไม่ถูกแล้ว

แต่เวลานี้ ฉินหลั่งกลับดึงเธอเอาไว้มองเธอ อย่างสุขุม: “พวกเราไม่ไป”

“ผู้จัดการก็ไล่แล้ว พวกเธอยังไม่ไปอีก นี่ หน้าไม่อายจริงๆนะ!” เส้เหวินจึงตอบโต้ขึ้นมาอีก “พวกเธอยังคิดจะใช้อินเตอร์เน็ตของที่นี่อีกใช่ ไหม? ยังคิดจะเดินไปเดินมาต่อหน้าแขกที่เสีย เงินขนาดนี้อย่างพวกฉัน ตั้งใจทำให้พวกฉัน สะอิดสะเอียน ไม่ให้พวกฉันกินให้อร่อยอย่าง เต็มที่ สุดท้ายก็ทำให้ชื่อเสียงของ Sofitel Hotel ฉาวโฉ่ใช่ไหม?”
ผู้จัดการก็คิดแบบนั้น ฉินหลั่งตั้งใจสร้าง ปัญหา เธอขมวดคิ้วขึ้นมา: “คุณผู้ชายคะ เชิญ คุณออกไปตอนนี้เถอะค่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะ เรียกรปภ.แล้วนะคะ!”

ในใจของเส้เหวินจึงดีใจอย่างยิ่ง เธอคาด หวังว่าจะได้เห็นฉากที่ฉินหลั่งโดนรปภ.พาออก ไปจริงๆ

“พวกเขาเป็นลูกค้า แล้วพวกเราไม่ใช่เหรอ?” ฉินหลั่งมองผู้จัดการแล้วพูดขึ้น: “ฉันจองโต๊ะ ที่นี่เอาไว้แล้ว”

“พวกนายจองโต๊ะไว้แล้ว?” เส้เหวินจึ้งปรากฏ ท่าทางประหลาดใจ แล้วก็หัวเราะออกมา เธอดู แล้ว ที่ฉินหลั่งพูดอย่างนี้ก็เป็นแค่เรื่องตลก

ถ้าคนจนอย่างฉินหลั่งสามารถจองโต๊ะที่ Sofitel Galaxy Hotel ได้ นั่นก็ลดระดับเกินไป แล้ว และคงไม่โดนเรียกว่าเป็นโรงแรมที่จองโต๊ะ ได้ยากที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองจีนหลิงหรอก!

ฉินหลั่งเอ้ยฉินหลั่ง นายโง่พอแล้วจริงๆ! นาย คิดจะใช้ประโยคนี้กู้สถานการณ์เหรอ แต่ ผลลัพธ์ก็แค่ ทำให้นายล้มลงไปอย่างน่าเวทนา กว่าเดิม!

เส้เหวินจึงค่อนข้างรอไม่ไหวที่อีกเดี๋ยวจะได้ เห็นฉินหลั่งท่าทางเก้ๆกังๆหลังจากโดนถามจนไปต่อไม่ได้แล้ว!

คนอื่นๆก็ยังคงมีท่าทีที่อยากจะดูโชว์นี้ต่อไป เสื้อผ้าของฉินหลั่งดูแล้วก็ไม่เหมือนกับ คนที่ สามารถจองโต๊ะที่ Sofitel Hotel ได้จริงๆ

“คุณผู้ชายคะ โปรดอย่าท้าทายความอดทน ที่มีขีดจำกัดของฉันเลยค่ะ ถ้าคุณยังสร้าง ปัญหาต่อไปอีก อย่างนั้น ต้องขอโทษด้วย ฉันคง ทำได้เพียงใช้กำลังบีบบังคับตามมาตรการแล้ว ค่ะ!” ผู้จัดการวางวิทยุสื่อสารไว้ที่ข้างปากแล้ว

หลี่เสี้ยก็กังวลใจ ตอนนี้ในหัวของเธอกำลัง ครุ่นคิดวิธีกู้คืนสถานการณ์อย่างบ้าคลั่ง แต่อันที่ จริงเธอก็เป็นแค่นักศึกษาจนๆ อยู่ใน Sofitel Hotel เธอไม่มีกำลังพอที่จะช่วยเหลืออะไรได้ ตั้งแต่แรกแล้ว!

“ฉันจองโต๊ะเบอร์ 8 ของโรงแรมพวกคุณไว้ ไม่เชื่อคุณก็ดู!” พูดแล้ว ฉินหลั่งก็เปิดมือถือของ ตนเอง เอาข้อความที่จองสำเร็จแล้วให้ผู้จัดการ ดู!

“ฮ่าๆ พวกนายจองโต๊ะเบอร์ 8? บังเอิญเกิน ไปแล้ว พวกเราก็จองโต๊ะเบอร์ 8 ไว้พอดี นายว่า น่าสนุกไหมล่ะ?” แค่เส้เหวินจึ้งได้ยินฉินหลั่งพูด จบ ก็หัวเราะขึ้นมาทันที

เธอรู้สึกว่า ก่อนที่ฉินหลั่งจะมา เพื่อรับมือกับคนของโรงแรม จึงทำการปลอมแปลงข้อความ ขึ้นมา แค่คิดไม่ถึง ไม่นึกเลยว่าโต๊ะที่เขาปลอม แปลงจะเป็นโต๊ะของตนเอง

นี่ก็วิ่งชนกำแพงจนหงายหลังแล้วนะ!

ผู้จัดการรับมือถือของฉินหลั่งมาดู บน ใบหน้าก็รีบเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มทันที คืนมือถือให้ ฉินหลั่งอย่างนอบน้อม: “ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อ ครู่เข้าใจผิดแล้ว เป็นความผิดของพวกเราเองค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ