บทที่ 81 เธอยอมที่จะคบกันฉันไหม

“แกทำอะไร อย่าโง่นะ ฉันดูแล้วเขาไม่เห็นจะ เหมือนคนแบบที่เธอพูดถึงเลย เธอที่ดูที่เขาใส่สิ ดีกว่า ขอทานข้างทางไม่เท่าไหร่เอง..เพราะกู่ซามองฉิน หลั่งอยู่แวบเดียว ก็เลยมีความทรงจำที่ไม่ดีเป็นพิเศษ ต่อฉินหลั่ง เธอเองก็ไม่อยากจะคิดว่าเธอจะเริ่มเล่นตลก กับฉินหลั่งมาก่อน

“แกหยุดพูดก่อนน่ะ” เผิงเมิ่งมองกู่รอบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองฉินหลั่ง “เพื่อนนักเรียน สวัสดีค่ะ…”

“ขอโทษนะ ผมขอตัวก่อน” ฉินหลั่งเองก็เกิด ความไม่ประทับใจต่อกุซ่าเหมือนกัน จิตใต้สำนึกของเขา รู้สึกว่า เผิงเมิ่งอยู่กับกู ซ่า ก็คงจะมีนิสัยแบบเดียวกัน จะ กวนก็ไม่ได้จะหลบเลี่ยงก็ไม่ได้? ฉินหลั่งพูดจบ ก็ก้าว ยาวๆ เดินทางด้านหน้า

“แกดูนะแก…” เผิงเมิงมองอู่ซาอย่างกล่าวโทษ รอบหนึ่ง จากนั้นก็ดึงมือของเธอ ตามหลังฉินหลังไป

ฉินหลั่งรู้สึกคอแห้ง กำลังเดินผ่านโรงอาหาร พอดี ฉินหลั่งเข้าไปซื้อน้ำเย็นๆ แก้วหนึ่งในโรงอาหาร

รับน้ำมะนาวจากคุณป้าคนหนึ่งผ่านหน้าต่างแล้ว ฉินหลั่งก็เอาบัตรโรงอาหารแตะที่เครื่อง กลับไม่มีเงิน โรงอาหารของพวกเขาแปลกมาก นอกจากบัตรโรง อาหารแล้วก็จ่ายได้แค่เงินสด วีแชทกับ Alipay ไม่ได้รับ อนุญาตให้ใช้
เงินสดของฉินหลั่งโยนใส่หน้าคนขับรถแล้วไป วันนั้น ตอนนี้ฉินหลั่งจึงไม่มีเงินมาจ่ายตังค์ “เอ่อ ป้าครับ คือว่าผมไม่…” ฉินหลั่งกำลังจะหันไปเตรียมขอโทษ ก็ได้ยินเสียงดัง “ป” มาจากเครื่องข้างๆ ตัวเงินถูก ชำระเรียบร้อยแล้ว

ฉินหลั่งหันหน้าไป เป็นสาวสวยสองคนที่เพิ่งคุย กับเขาก่อนหน้านี้พอดี

เพียงแค่เห็นหญิงสาวร่างบางผิวขาวราวหิมะคน นี้ ผมม้าปิดอยู่บนหน้าผากทั้งสองข้าง ดวงตาทั้งโตทั้ง เป็นประกาย สันจมูกโด่ง ริมฝีปากบางสีชมพู ทั่วทั้งตัวดู แล้วประณีตเป็นพิเศษ

ตอนนี้ เธอกำลังส่งยิ้มบางๆ ให้ฉินหลั่ง

ฉินหลั่งไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเธอต้องช่วย ตนเองจ่ายเงิน กำลังจะแสดงท่าทางว่าขอบคุณเธอสัก หน่อย

กู่ซาดึงมือเผิงเมิ่ง ขมวดคิ้วน้อยๆ กล่าวว่า “ทำไม เธอถึงจ่ายเงินให้เขาอีกละ เขาโม้ถึงเงินสิบล้านขนาด นั้น เฟอร์รารี่ก็สามารถโม้ออกมาได้ ฉันว่าเขาก็เป็นคน บ้าเงิน นิสัยใจคอก็ไม่เท่าไหร่ เธอก็ยังไปใส่ใจเขาขนาด นี้อีก…”

ไม่นับเรื่องที่ฉินหลั่งเป็นคนช่วยเผิงเมิ่งไว้ในคืน นั้น กู่ซาก็ไม่ได้สนใจฉินหลั่งแม้แต่นิดเดียว อีกอย่าง และเธอเองก็รู้สึกว่า ฉินหลั่งไม่ได้มีความเก่งกาจอะไร มากมายอย่างที่เผิงเมิ่งพูด ก็แค่คนขี้แพ้ที่คุยโม้โอ้อวดไปเรื่อย

“ซาซา!” ได้ยินกุซ่าพูดอย่างนี้ เผิงเมิ่งเริ่มโกรธ ขึ้นมานิดหนึ่งแล้วจริงๆ ไม่ว่าที่ฉินหลั่งคุยโทรศัพท์เมื่อ ครู่จะเป็นการโม้หรือเปล่า ในใจเผิงเมิ่ง ฉินหลั่งเป็นฮีโร่ ที่ยิ่งใหญ่ของเธอ!

ฉินหลั่งได้ยินคำพูดของกุซ่า ในใจก็เกิดความ สงสัยขึ้นมา กู่ซาบอกว่า “อย่าเอาใจใส่เขา” หมายความ ว่ายังไง? ฉินหลั่งอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเส้เหวินจึงและ หยางซื่อฉี ตอนที่พวกเธอสองคน “ใส่ใจ” เขา ต่างก็ กำลังคิดว่าจะหลอกเงินตนเองอย่างไรดี

เป็นไปได้เหรอที่สาวน้อยที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร คนนี้ ก็กำลังโลภเงินของเขาอยู่? อันนี้น่าจะพอเป็นไป ได้ เรื่องที่ฉินหลั่งบริจาคเงินมากกว่า 1 ล้านหยวนก่อน หน้านี้ ในโรงเรียนมีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้

คิดถึงตรงนี้ ฉินหลังอดไม่ได้ที่จะมีร่องรอยของ ความโกรธขึ้นมา และเขาไม่คิดที่จะโดนหลอกจากผู้ หญิงคนไหนอีก ผู้หญิงคนไหนที่ตั้งใจจะหลอกลวงเขา ไม่ว่าจะดูดีสักแค่ไหน แต่ฉันหลั่งกลับมองว่าน่าเกลียด แทบตาย

เขาวางน้ำมะนาวไว้ตรงหน้าต่าง หมุนตัวเดินออก

ไปจากโรงอาหาร

เผิงเมิ่งตามหลังฉินหลั่งไปทันที เธอไม่รู้ประวัติ ความเป็นมาของฉินหลั่ง เลยไม่เข้าใจว่าทำไมฉินหลั่ง ถึงไม่ชอบเธอขนาดนี้
ฉินหลั่งสแกนเรียกหารถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งใน วิทยาเขต คิดอยากกลับไปที่หอพัก อย่างนี้ถึงจะกำจัด พวกเผิงเมิ่งออกไปได้

คิดไม่ถึงว่าเผิงเมิ่งเองก็จะสแกนเรียกหารถมอเต อร์ไซค์คันหนึ่งเหมือนกัน ตามหลังเขามาไม่ห่าง

“เฮ้ คุณรอก่อนสิ” เผิงเมิ่งถีบจักรยานอย่างบ้า คลัง น้อยมากที่เธอจะขี่รถจักรยาน ท่าทางขี่รถของเธอ จึงทลักทุเลมาก

ฉินหลั่งไม่ได้สนใจเธอเลย ยังคงตั้งใจปั่น จักรยานของตนเองต่อไป

“คุณหยุดก่อน ฉันมีเรื่องหนึ่งจะคุยกับคุณ” ต้อง ใช้ความพยายามอย่างหนักมาก กว่าเผิงเมิ่งจะขึ้นไป เคียงอยู่ระดับเดียวกับฉินหลั่งได้ เธอเอียงศีรษะ พลาง หอบหายใจพูดกับฉินหลั่ง

ฉินหลั่งไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย เหยียบคันเร่ง ไปไม่กี่ครั้ง รถจักรยานก็พุ่งไปข้างหน้า ทั้งห่างเพิ่งเมิ่ง ไว้ด้านหลังไกลๆ อีกครั้ง

“รอฉันด้วยสิ จะขี่เร็วขนาดนั้นทำไม?” เผิงเมิ่งใช้

แรงขี่รถจักรยานอยู่ด้านหลัง แต่ว่าช่องว่างกับฉินหลั่ง

ยิ่งนานยิ่งมาก

ฉินหลั่งยังคงไปต่ออย่างสบายใจ อีกฝ่ายจะมา “หลอก” เขา ทำไม่เขาจะต้องให้โอกาสเธอด้วยล่ะ?

ขี่ไปจนถึงสนามหน้าห้องสมุด ฉินหลั่งเพิ่งหัก เลี้ยว ก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังดัง “โครม” ฉินหลังหันกลับไปดูทันทีจักรยานของเผิงเมิ่ง พุ่งเข้าไปใน สนามหญ้าสีเขียว เผิงเมิ่งเองก็ล้มลงบนสนามหญ้าเช่น กัน

ตอนนี้เอง ฉินหลั่งเลยรู้สึกผิดอยู่บ้าง ยังไงก็เป็น เพราะเผิงเมิ่งไล่ตามตนเอง ถึงได้ล้มลง

ฉินหลั่งเห็นเผิงเมิ่งที่ล้มลงบนสนามหญ้า มองมา ทางตนเองอย่างน่าสงสาร ในใจฉินหลั่งก็อ่อนยุวบ ท้าย ที่สุดจึงขี่เลี้ยวกลับไปยังตำแหน่งของเผิงเมิ่ง จอด จักรยานอย่างดี ฉินหลั่งเดินเข้าไปหาร่างของเผิงเมิ่ง

“วิ่งหนีอีกสิ ทำไมไม่หนีไปอีกล่ะ?” เผิงเมิ่งที่ล้ม อยู่บนพื้น มองฉินหลั่งพลางพูดอย่างโกรธเคือง ตอนนี้ เธอโกรธฉินหลังเข้าจริงๆ แล้ว

“คุณเป็นยังไงบ้าง” ฉินหลั่งเอ่ยถามเบาๆ

“ขาหักแล้ว ข้อเท้าก็หักแล้ว คุณหาวิธีเอาเอง เถอะ” เผิงเมิ่งพูดพลางจ้องฉินหลั่ง

ฉินหลั่งถอนหายใจแผ่วเบา ยื่นมือออกไปทาง เผิงเมิ่ง

เผิงเมิ่งมองดูมือที่ฉินหลั่งยื่นออกมา ถึงแม้ว่าจะ โกรธ แต่ท้ายที่สุดก็ยังจับเอาไว้ ฉินหลังออกแรง ดึงเผิง เมิ่งขึ้นมา

“โอเคใช่มั้ย?” ฉินหลั่งพยุงเผิงเมิ่ง สอบถาม อย่างเป็นห่วง

“เจ็บข้อเท้านิดหน่อย…” ท่าทีของเผิงเมิ่งอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว

“คุณช้าหน่อย…” ฉินหลั่งพยุงเผิงเมิ่งเดิน

กะเผลกอย่างช้าๆ ไปที่ก้อนหินข้างทาง เผิงเมิ่งถูกฉิง หลั่งพยุงอยู่ ในใจก็แอบดีใจขึ้นมา

“ข้อเท้าฉันเจ็บ คุณช่วยนวดให้ฉัน…” เผิงเมิ่งม องตาของฉินหลั่ง กล่าวเสียงอ่อน

มองท่าทางน่ารักของเผิงเมิ่งแล้ว ฉินหลั่งก็ทน ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ช่างเถอะ ยังไงซะ ตัวเองก็ทำให้เค้า ล้มเองนี่นา ให้นวดก็นวดๆ ไปเถอะ

ฉินหลั่งย่อลงตรงหน้าเผิงเมิ่งจับเท้าที่สวม รองเท้าส้นแบนของเผิงเมิ่งไว้ในมือ ขยับข้อเท้าของเผิง เมิ่งเบาๆ

ในสนามหญ้ารอบๆ นักเรียนชายไม่กี่คนที่กำลัง นั่งอ่านหนังสืออยู่ มองเห็นฉากนี้ ไหนจะยังมีสมาธิใน การอ่านหนังสือได้อีก สายตาล้วนแอบมองไปที่ตัวของ ฉินหลั่งกับเผิงเมิ่ง

ในใจของพวกเขาอิจฉาแทบตายแล้ว ผู้หญิงที่นั่ง อยู่บนก้อนหินสวยขนาดนั้น เหมือนสาวสวยใครจะไม่ อยากประคองดูแลไว้ในมือล่ะ อย่างไรก็ตามตอนนี้ เธอ เหมือนจะคบอยู่กับผู้ชายในชุดธรรมดาๆ ดูไปแล้ว เหมือนเป็นคนขี้แพ้คนหนึ่ง ที่สำคัญกว่านั้น เขากำลังจับ เท้าของสาวสวยแถมนวดให้เบาๆ

ผู้ชายที่มองอยู่โดยรอบต่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พวกเขาต่างหวังว่าจะเป็นตนเองที่เป็นคนนวดเท้าให้สาวน้อยคนนั้น

“เป็นยังไงบ้าง?” ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้น ถามเสียง อบอุ่น

“ยังเจ็บอยู่นิดหน่อย” เผิงเมิ่งพูดเสียงเบา เดิม เธอคิดว่าฉันหลั่งจะเป็นผู้ชายแข็งกระด้าง ไม่ละเอียด อ่อน ตอนนี้ดูๆ ไปแล้ว เขาก็ยังมีด้านที่พิถีพิถันและอ่อน โยนเหมือนกัน

เผิงเมิ่งประทับใจในตัวฉินหลั่งเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ ฉินหลั่งยังย่ออยู่บนพื้น นวดเท้าให้เผิงเมิ่งอย่าง ระมัดระวัง

“คุณรู้สึกยังไงบ้าง?” ตอนนี้เอง จู่ๆ เผิงเมิ่งก็ถาม ขึ้นเบาๆ

“หมายความว่าอะไร?” การเคลื่อนไหวของฉิน หลั่งหยุดชะงัก เขามองเผิงเพิ่งอย่างแปลกประหลาด

“ถ้าคุณคิดว่าฉันไม่เลวล่ะก็ พวกเราลองคบกันดู หน่อยมั้ย…” ที่ถามฉินหลั่งออกไปอย่างนี้ เผิงเมิ่งก็แค่ พูดตามจริง ตอนที่เห็นฉินหลั่งในคืนนั้น เธอรักฉินหลั่ง ตั้งแต่แรกเห็น เธออยากจะลองพยายามกับฉินหลั่งดู หากว่าไม่เหมาะสมกันล่ะก็ ค่อยเลิกกันก็ได้แล้ว

“เอ่อ…” ฉินหลั่งวางเท้าของเผิงเมิ่งหลง เขายิ้ม จางๆ ลุกขึ้นยืน ถ้าเป็นเหมือนอย่างที่เขาคิดล่ะก็ เผิงเมิ่ งมีเรื่องแอบแฝง ตั้งใจมาเข้าใกล้เขา

ก่อนหน้านี้ตัวเองก็ไม่เคยเจอเผิงเมิ่งมาก่อน เจอหน้ากันไม่ถึง 1 ชั่วโมง เผิงเมิ่งก็มาสารภาพรักกับตนเอง แล้ว บนโลกนี้ยังมีความรักแบบไม่มีเหตุมีผลอยู่อีกหรอ? หรือว่าเผิงเมิ่งมาเพราะจะหลอกเงินของตนเองกันนะ

ฉินหลั่งฝืนยิ้ม จากนั้นก็หมุนตัวช้าๆ เตรียมจากไป

“เดี๋ยวก่อน…” เผิงเมิ่งลูกขึ้นจากก้อนหิน ดึงฉิน หลั่งไว้ “ฉันอยากเป็นแฟนของคุณ คุณหมายความว่ายัง ไงกันแน่?”

ที่ผ่านมาล้วนเป็นคนอื่นไล่ตามเผิงเมิ่ง เผิงเมิ่ง เพิ่งสารภาพรักกับคนอื่นครั้งแรก ก็ถูกทำไม่สนใจแล้ว จะไม่ให้เธอโกรธได้ยังไง?

ผู้ชายที่อยู่รอบๆ ต่างแอบฟังเพิ่งเมิ่ง หัวใจกำลัง หลั่งเลือด แม่สาวที่สวยขนาดนั้นทำไมถึงไปมองผู้ชาย คนขี้แพ้ได้ แล้วยังสารภาพรักกับเขาอีก! ตนเองแต่ง ตัวดีกว่าผู้ชายคนขี้แพ้คนนั้นตั้งมากโข ทำไมถึงไม่เจอ เรื่องดีๆ แบบนี้บ้างล่ะ?

“เธอถามว่าฉันหมายความว่ายังไง? พวกเราเจอ หน้ากันไม่ถึง 1 ชั่วโมง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่อว่าอะไร เธอก็มาสารภาพรักกับฉันแล้ว เธอคิดว่าฉันไม่มีสมอง หรือยังไง เห็นว่าเธอสวยก็เลยให้คำตอบแบบตกลงไป ง่ายๆ มั่วชั่วแบบนี้เหรอ?” ฉินหลั่งยิ้มอย่างเย็นชาแล้ว มองมายังเผิงเมิ่งแล้วถาม

“เป็นฉันที่ประมาทเกินไปเอง ฉันชื่อเผิงเมิ่ง นี่คุณ กำลังคิดว่าฉันหลอกคุณอยู่รึเปล่า? ไม่ใช่นะ” เผิงเมิ่งรีบ อธิบายอย่างรวดเร็ว “ที่จริงก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันมาก่อนแล้ว”

“เคยเจอ?” ฉินหลั่งมีสีหน้าแปลกใจ สาวน้อยที่

สวยขนาดนี้ ถ้าเคยเจอมาก่อนล่ะก็ ฉินหลั่งต้องมีความ ประทับใจถึงจะถูก “อึม ไม่เพียงแค่เคยเจอกัน คุณยังช่วยฉันเรื่อง

ใหญ่เรื่องหนึ่ง…” เผิงเมิ่งพูดพลางพยักหน้า พูดถึง สถานการณ์วันนั้นของเธอกับฉินหลั่งให้ฟังออกรอบ ฉิน หลั่งถึงนึกได้ขึ้นมา เหมือนที่สนามวันนั้นจะมีผู้หญิงอยู่ ด้วยหนึ่งคนจริงๆ

“วันนั้นฉันไม่มีวิธีแล้วจริงๆ โชคดีที่คุณปรากฏตัว

ออกมาทันเวลา ไล่พวกเขาหนีไปหมดเลย ฉันรู้สึกว่า

คุณหล่อมาก ก็เลยหาเบาะแสมากมาย มาหาคุณที่ มหาวิทยาลัยจีนหลิง” “ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง..” ฉินหลังพยักหน้าช้าๆ เขา เพิ่งจะเชื่อตอนนี้เอง ว่าเผิงเมิ่งไม่ได้มาหลอกลวงเขา

เพื่อเงินของเขา

ตอนนี้เองที่กู่ซาวิ่งมาถึงเบื้องหน้าของเผิงเมิ่งอ ย่างรวดเร็ว เมื่อครู่เธอไม่ได้ขี่รถมา ได้แต่เดินตามหลัง มา เห็นรถที่ล้มอยู่บนสนามหญ้า กู้ซาจึงถามอย่างกังวล “เผิงเมิ่ง เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

เผิงเมิ่งไม่สนใจ สายตาของเธอจดจ้องอยู่ที่ ใบหน้าของฉินหลั่งตลอด

“ดังนั้น คุณเต็มใจที่จะคบกับฉันมั้ย?” เผิงเมิ่งใน ตอนนี้ค่อนข้างที่จะมั่นใจ เธอรู้สึกว่าขจัดความเข้าใจผิดแล้ว ข้อเสนอของตนเอง ฉินหลั่งจะต้องตอบตกลงกับ ตนเองแน่นอน

“อะไรนะ เธอสารภาพรักกับเขาแล้ว เขามันก็แค่ คนขี้แพ้ธรรมดาคนหนึ่งเอง…กุซ่าพูดอย่างรีบร้อน ใน สายตาของเธอ แม้แต่นิ้วเท้าของเผิงเมิ่งก็ยังดีไม่พอ แต่ ว่าเธอเองก็รู้นิสัยของเผิงเมิ่งดี ขอเพียงเป็นของที่เธอ หมายตาล่ะก็ ไม่มีทางเปลี่ยนใจง่ายๆ แน่

“ฉันเตือนแกนะ ว่าต้องรู้สภาพของตัวเองหน่อย อย่ามองรูปร่างที่ดูดีของเผิงเมิ่ง แค่ใช้สมองในทางที่ ผิด. คู่ซ่าชี้นิ้วไปที่ฉินหลั่ง กล่าวเตือนเขา

“ไม่ยินยอม” ฉินหลั่งพูดออกมาสามคำเบาๆ

“แกรู้ถึงฐานะของเผิงเมิ่งหรือเปล่าถึงได้กล้า ตกลง แกนี่มันหน้าด้านจริงๆ …” กู่สบถด่าฉินหลั่งไป รอบหนึ่ง ถึงจะเพิ่งรู้ตัวว่าที่ฉินหลังพูดคือ ไม่ยินยอม เธอตื่นตะลึงจากที่เธอดู ด้วยฐานะของเผิงเมิ่ง ขอเพียง เป็นผู้ชายปกติทั่วไปร้อยทั้งร้อยก็ต้องตอบตกลงอย่าง แน่นอน

กู่ซาอดไม่ได้ที่จะมองเผิงเมิ่ง เห็นเพียงแต่เผิงเม่ งกัดริมฝีปากเบาๆ ปรากฏท่าทางของความผิดหวัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ