บทที่ 474 เจอกันอีกครั้ง

กลางคืนสองทุ่ม วิลล่าจื่อจวู้น

หวงเกอในมหาลัยก็ถือว่าเป็นคนมีเงินอยู่ระดับหนึ่ง ตอน นี้ก็ยังเป็นคนแรกที่ซื้อคฤหาสน์ได้อีก

วิลล่าจื่อจวิ้นตั้งอยู่ในเขตเมืองเย็นจีนที่ผสมผสานระหว่าง พื้นที่เมืองและชนบท บรรยากาศสวยมาก แต่ก็ไม่ใช่พื้นที่ วิลล่าชั้นหนึ่งของเย็นจีน ก็คงจะอยู่ในระดับกลาง

แต่พอหยินห้าวกับยินถึงเพื่อนคนอื่นๆ ในหอมาแล้ว วิลล่า จื่อวั้นก็คือสวรรค์ เดินเข้าไปในเขตวิลล่า รู้สึกมีหน้ามีตา ขึ้นมาเลย

คฤหาสน์หลังนี้ที่จริงหวงเกอซื้อมาได้แค่สามวัน ราคา แปดร้อยล้าน ที่จริงหวงเกอต้องผ่อนประจำอยู่ทุกเดือน แม้ จะกดดันมาก แต่เขาก็ยังมีความสุข เขารีบเชิญเพื่อนๆทุกคน มาปาร์ตี้ด้วยกัน

ฉินหลั่งไม่คิดว่า พวกเขาจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง และ หวงเกอก็เหมือนจะตั้งตัวอยู่ที่เมืองเย็นจีนแล้ว

เพราะฉินหลั่งเคยเห็นบ้านตระกูลจง คฤหาสน์หรูหราแบบ นั้น ดังนั้นก็จึงไม่ค่อยตื่นเต้นกับวิลล่าจื่อจวู้นเสียเท่าไหร่ เขา ในตอนนี้ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว เห็นสิ่งภายนอกมาก เยอะมากมาย สายตาก็จึงยกระดับขึ้นมาด้วย

แต่เขาก็ยังดีใจกับหวงเกอมาก หวงเกอบอกว่าเดี๋ยวโจว ชินจะมาที่นี่ คฤหาสน์นี้เขาให้โจวซินเป็นของขวัญวันเกิด ดู แล้วพวกเขาคงอยู่ด้วยกันแล้วสินะ

คฤหาสน์ตกแต่งได้ครบเครื่อง ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เมื่อวานหวงเกอก็ขนของเข้ามาอยู่แล้ว บอกว่าเพื่ออุ่นบ้านไว้

เพื่อนสี่คนในหอพักเจอกัน สนิทสนมกันมาก ก็ต่างถาม สารทุกข์สุกดิบของแต่ละคนกัน

นอกจาเพื่อนๆ ในหอพักแล้ว ยังมีคนที่หวงเกอพามา ชาย หญิงบรรยากาศวุ่นวายมาก ดูแล้วทุกคนก็คงจะมีความสุข กันมาก

พอเห็นฉินหลั่งกับหยินห้าว ยินถึงกับคนอื่นๆ เสียงหัวเราะ พูดคุยภายในห้องก็ดูเงียบลงมาก สายตาที่มองมาทางพวก เขาเต็มไปด้วยคนแปลกหน้าและขับไล่

สามคนสวมชุด ธรรมดา โดยเฉพาะคนที่อยู่ในสังคมระดับ สูง ยังเป็นของแบบที่หาซื้อได้ง่ายตามแผงขายข้างทาง

พวกเขาเหมือนคนบ้านนอกเข้าเมือง ให้ความรู้สึกไม่เข้า พวก โดยเฉพาะฉินหลั่ง เสื้อที่สวมในหอการค้าเทียนอิงเมื่อ คืนก็ยังไม่ได้เปลี่ยน ดูแล้วเก่าไม่ว่า และยังธรรมดาอีกด้วย มองไปแล้วแม้แต่เสื้อผ้าตามแผงขายก็ยังไม่มีเงินซื้อ “ฉินหลั่ง? นายมาแล้วเหรอ?”

ในตอนนี้ก็มีหญิงสาวที่ยิ้มหวานเดินเข้ามา

เป็น โจวซิน ตอนนี้ผิวของโจวซินขาวขึ้นกว่าเดิม ดวงตาก สว่างเปร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย หุ่นก็ยังเพรียวบางดูแลได้ไม่เลว เลย เธอกับหวงเกอยืนด้วยกัน คนหนึ่งหล่อเหลา หุ่นล่ำ อีก คนหุ่นเพรียวบาง มีเสน่ห์ ดูเข้ากันมาทีเดียว

“ไม่ได้พาแฟนสาวมาด้วยเหรอ?” โจวซินถาม: “ฉินหลั่ง นายได้สังเกตหรือเปล่าว่าตอนนี้นายนะหล่อกว่าเมื่อก่อน มาก ไหนพูดสิ กินยาอมตะอะไรมาหรือเปล่า หล่อมากเลย ฉันตกใจมากเลยนะ”

“ที่ไหนกัน พี่สะใภ้ชมเกินไป” ฉินหลั่งพูดด้วยรอยยิ้ม และ ก็ไม่ได้อธิบายว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีแฟน

ที่จริงโจวซินก็เข้าใจฉินหลั่งอยู่บ้าง แต่เธอก็ยังสงสัยใน ตัวตนของฉินหลั่งมาโดยตลอด ไม่ค่อยเชื่อข่าวลือพวกนั้น เท่าไหร่ จะว่าฉินหลั่งมีเงิน ต่อสู้เก่ง แต่ว่าดูแล้วนอกจาก ความหล่อแล้ว การแต่งตัวก็ธรรมดามาก ผู้คนส่วนมากก็พูด ลือกันแบบใส่ไข่ใส่นม คงจะพูดมาเกินกว่าเหตุแน่นอน

“ฉันยังกังวลกลัวว่านายจะไม่มาแล้วเสียอีก” โจวซินพูด และยิ้ม

“วันนี้เป็นวันฉลองขึ้นบ้านใหม่ของหวงเกอ และเป็นวัน เกิดของพี่สะใภ้ด้วย ฉันจะไม่มาได้ยังไง?” ฉินหลั่งยิ้ม นิสัย ของโจวซินไม่เลว และยังพูดดีกับพวกเขาที่เป็นคนจนอีก ด้วย

“พี่สะใภ้ นี่ของขวัญ สุขสันต์วันเกิดนะ”

โจวซินรับมา ของขวัญด้านนอกดูธรรมดามาก เป็นแค่ถุง พลาสติกสีดำ ส่วนของด้านใน รู้สึกไม่หนักมาก คงไม่ใช่ของ มีค่าอะไร โจวซินรับของมาถือไว้ที่มือ:

“ขอบคุณนะ ฉินหลั่ง”

หยินห้าวกับยินถึงก็ซื้อของขวัญมาเหมือนกัน ดูแล้วก็ เหมือนของไม่มีค่าอะไร แต่โจวซินก็รับมาด้วยรอยยิ้ม ทุกคน ต่างรู้จักกันดี อีกฝ่ายบ้านเป็นยังไงก็รู้กันหมด ก็ไม่รังเกียจ ของขวัญอยู่แล้ว

“ฉินหลั่ง พวกนายเดินเล่นเองตามสบายเลยนะ” โจวซินชี้ ไปในคฤหาสน์พูดกับฉินหลั่ง: “ที่จริงบ้านก็ไม่ใหญ่มาก หรอก แต่วิวรอบๆก็ถือว่าใช้ได้ ฉันกับหวงเกอเดินอยู่หลาย รอบ ถึงได้ดัดสินใจซื้อคฤหาสน์หลังนี้ ที่สำคัญราคาพอรับ ได้น่ะ”

“แปดร้อยล้านเลยนะ ครั้งนี้รวมฉันกับหวงเกอและพ่อแม่ ก็ต่างเอาเงินเก็บทั้งหมดออกมา เท่ากับว่ารวบรวมมาทุก บาททุกสตางค์ พึ่งเข้ามาในสังคม จะมีเงินเยอะได้ยังไง พวก เราแต่ต้องรีบเท่านั้นเอง” ฉินหลั่งหัวเราะ นิสัยของโจวซินไม่โอ้อวด บอก สถานการณ์จริงกับพวกเขาทั้งหมด ไม่ได้มองพวกเขาเป็น คนนอก หอพักเดียวกัน แตกต่างจากคนอื่น

“บอกกับค่าผ่อนอีก บ้านหลังนี้พอสำหรับพวกเราจ่าย หลายปีเลยล่ะ ตอนนี้ฉันกับหวงเกอเป็นทาสของบ้าน พวก นายอย่าเรียนแบบล่ะ” โจวซินพูดความจริง

“พี่สะใภ้ อย่าถ่อมตัวไปเลย ทั้งชีวิตนี้ของพวกเราไม่รู้ว่า จะซื้อคฤหาสน์หลังนี้ได้หรือเปล่า แปดร้อยล้านเชียวนะ พวก เราสามคนรวมเงินกันซื้อก็ไม่ได้หรอก พี่สะใภ้ก็พอใจได้แล้ว ล่ะ” ยินถึงพูดหยอกๆ

ไม่ต้องสงสัยเลย แม้ขั้นตอนการซื้อบ้านจะยากแค่ไหน หวงเกอก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเขา ซื้อคฤหาสน์ใน เมืองเย็นจีนได้ ถือว่าเท่มากแล้ว

“ฮ่าๆ ยินถึงชอบล้อเล่นเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ ขอบใจที่ ชมนะ” โจวซินหัวเราะอย่างมีความสุข รู้สึกพอใจขึ้นมาระดับ หนึ่ง ความลำบากของการซื้อบ้านก็หายไปทันที

ฉินหลั่งมองตามที่โจวซินและอธิบาย ก็หัวเราะพยักหน้า “ไม่เลวๆ คฤหาสน์หลังนี้ดีมาก”

โจวซินก็ดีใจเห็นพวกเขาสำรวจพอสมควรแล้ว ก็เตรียม ตัวออกไปต้อนรับแขกคนอื่นๆ ในตอนนี้ก็มีหญิงสาวเดิน ออกมาด้วยกลิ่นตัวที่หอม เสื้อคลุมไหล ผมลอน เสื้อผ้าแสบ ตา สวมรองเท้าส้นสูง เดินมาอย่างรวดเร็ว “โจวซิน ฉันไม่ได้จะว่าเธอนะ ตอนนี้ยังไงเธอก็เป็นคนรวย

แล้ว”

หญิงสาวคนหนึ่งทาปากแดงแปรัด ทันใดนั้นก็ปิดทางไป ของโจวซิน มองฉินหลั่งและหยินห้าวคนอื่นๆ : “คนแบบนี้เธอ พามาบ้านได้ยังไง เธอไม่รู้สึกอายเหรอ? ราคาตกจริงๆ!”

“บ้านหลังนี้ แปดร้อยล้าน ราคาตัวเธอก็ขึ้นมาแล้ว ญาติ และเพื่อนจนๆพวกนี้น่าจะไม่มาหาสู่กันน้อยๆนะ เข้าใจ ใหม?”

“นั่นสิ ไม่งั้นเพื่อนบ้านคนอื่นจะว่าเธอเป็นบ้านนอกได้นะ คนรวบในข้ามคืน ส่งผลไม่ดีกับตัวเธอนะ” หญิงสาวข้างๆก็ พูดขึ้น

หญิงสาวพวกนั้นทำเหมือนไม่มีใครอยู่ ไม่เอาฉินหลั่งและ คนอื่นๆไว้ในสายตาด้วยซ้ำ แม้จะมองไปแล้ว นั่นก็เต็มไป ด้วยความดูถูก สายตามีแต่ความหัวเราะเยาะ

“เธอ..” หยินห้าวโกรธแล้ว แต่ยินถึงลากเขาไปด้าน หลัง ความหมายคือไว้หน้าโจวซิน อย่าทะเลาะกันเลย

ฉินหลั่งกลับเงยหน้าขึ้นมา มองผู้หญิงพวกนั้น เสื้อผ้าดู ใหม่ก็จริง แต่คนที่ใส่กลับไม่เหมาะกับชุดขนาดนั้น ทุกคน แต่งหน้าจัดกันหมด ถ้าให้เขาพูดนะ การแต่งตัวแบบนี้สิถึง น่าอับอาย ทำตัวเหมือนคุณหนูบ้านรวยข้ามคืน คิดว่าแต่ง หน้าแล้วก็เป็นนางฟ้าเลยงั้นเหรอ