บทที่ 477 เป็นเมียน้อยก็ยังดี

สายตาที่ดุร้ายของเฉินเมิ่งลู่ ทำให้ฉินหลั่งหันไปสบตากับอีก ฝ่ายตามสัญชาตญาณ สายตาแหลมคมเฉียบแหลม

ใช่แล้ว สายตาของเฉินเมิ่งลู่อันตรายมาก

ในตอนนี้เฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านและพวกผู้หญิงไปอีก ด้านของคฤหาสน์ เริ่มพูดคุยกันขึ้นมา

เฉินเมิ่งล่อะแฮมเสียงดัง ไม่ได้พูดอะไรก็เดินออกไป ต้อนรับแขกทันที

“ฉินหลั่ง คิดไม่ถึงว่าฉันจะมาเมืองเย็นจีนใช่ไหมล่ะ” สัง เส่นเอ๋อหัวเราะ ใบหน้ากลับมีความเขินอายเล็กน้อย

“ไม่ได้พาพี่สะใภ้มาด้วยเหรอ?” สังเส่นเอ๋อพูดขึ้น

“อืม เธอมีธุระน่ะ” ฉินหลั่งพูดเบาๆ สังเส่นเอ๋อหน้าแดงฉ่า ไปถึงใบหู ให้ความรู้สึกเหมือนจะแย่งสามีชาวบ้าน เธอเป็น ที่รักของชายทุกคน แต่กลับไม่คิดว่าจะหลงรักชายในตอน แรกที่เธอเกลียดนักหนา โลกนี้มีเรื่องแปลกมากมาย

สังเล่นเอ๋อในตอนแรก ต่อมาที่ตามจีบฉินหลั่งแท้จริงแล้ว ไม่ได้รักจริง แต่เป็นเพราะอยากจะได้ขึ้นที่สูงมากกว่า แต่ ตอนนี้เธอหลงรักฉินหลั่งเข้าอย่างจริงจัง เพราะความหล่อ เหลาของฉินหลั่งเป็นสิ่งที่ชายทั่วไปไม่มี และความสูงส่งของ ฉินหลั่งก็ไม่มีชายธรรมดาหน้าไหนมาเปรียบเทียบได้

ถือว่าเป็นความสุขในระยะสั้นแล้วกัน สังเส่นเอ๋อตอนนี้ก็ ดีใจมากแล้ว เป็นโชคครั้งใหญ่จริงๆ! แต่คำนี้จะพูดออกไป ได้ยังไง? เดี๋ยวฉินหลั่งจะคิดว่าเธอต่ำเอาได้

“ไม่มีอะไรฉันไปก่อนล่ะ” ฉินหลั่งมือยัดเข้ากระเป๋ากางเกง พูดอย่างเรียบเฉย เพราะสายตาที่ร้อนผ่าวของสังเส่นเอ๋อ รู้สึกขอแค่ฉินหลั่งกวักมือ อีกฝ่ายก็คงโผล่เข้ากอดแล้ว

หัวใจสังเส่นเอ๋อเต้นตึกตักไม่หยุด ทันใดนั้นก็พูดว่า: “งั้น พี่ฉินหลั่ง พวกเรา….ถ่ายรูปด้วยกันได้ไหมคะ?”

พูดแล้วสังเส่นเอ๋อก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ตรงหน้าของทั้ง สอง เอาตัวที่หอมฟุ้งของตัวเองเข้าใกล้ฉินหลั่ง และกดถ่าย รูปทันที

ท่าทีนั้น ความตื่นเต้นนั้น ก็เหมือนกับสาวน้อยที่เจอกับไอ ดอลตัวเอง

และเฉินเมิ่งลู่กับเพื่อนๆ ยังมีพวกลู่เสี่ยวม่านอีก ก็ต่างมี สีหน้าอึ้งกันหมด ตายามคนนี้ ทำให้สังเส่นเอ๋อผู้หญิงที่สวย ที่สุดหลงรักงั้นเหรอ?

อย่าว่าแค่พวกเขาเลย พวกหวงเกอกับโจวซินยังต้อง มึนงงเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

พวกเพื่อนมหาลัยของฉินหลั่งก็รู้ประวัติของฉินหลั่งมาบ้าง แต่ก็เป็นข่าวลือจากภายนอกตลอด ลือกันต่อๆมา แต่ครั้งนี้ พอเห็นสายตาสังเล่นเอ๋อที่เต็มไปด้วยความหลงใหล ถ้าไม่ ชอบแล้วคืออะไรได้อีก?!

ยังดีที่พอถ่ายเสร็จแล้ว สังเส่นเอ๋อก็เดินออกไปทันที และ ฉินหลั่งรู้สึกคฤหาสน์ก็ดูแล้ว ควรจะออกไปได้แล้ว

ในตอนนี้หวงเกอก็รีบมาตรงหน้า เขารู้สึกว่าวันนี้รู้สึกผิด ต่อฉินหลั่ง ผู้หญิงพวกนั้นทำเกินไปจริงๆ ดังนั้นจึงจับฉินหลั่ง ไว้และพูดว่า: “เพื่อไปเถอะ! ฉันแนะนำเพื่อนๆ ให้พวกนาย รู้จัก!”

โซฟาในห้องโถงคฤหาสน์มีผู้ชายนั่งอยู่ ดูแล้วจะดูโตกว่า หวงเกอและพวกฉินหลั่ง

“นี่เป็นเพื่อนๆจินหวู่หุ่ยในเมืองเย็นจีน ถ้าต่อไปเจอปัญหา อะไรก็มาหาพวกเขาได้” หวงเกอพูดกับเพื่อนๆของเขา

“ประธานหม่า ผมไม่ได้จะพูดชมตัวเองนะ แต่พูดเตือน ด้วยความหวังดี ถ้ามีโอกาสต้องมาทำความรู้จักกับหัวหน้า ของพวกเรานะ!”

“หัวหน้าของพวกเราอายุก็ประมาณยี่สิบกว่า แต่ก็มีชื่อ เสียงไปทั่วประเทศจีนแล้ว ไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์ที่สนิท แน่นแฟ้นกับพวกคนใหญ่คนโต และยังได้ยินว่ามีคนปลื้ม เขาอยู่ด้วย นี่ไง ทางฝ่ายทหารอาจจะเชิญเขาไปทำหน้าที่ อะไรอีกด้วย!” “เก่งขนาดนี้เชียวเหรอ? หัวหน้าของจินหวู่หุ่ยมาจากไหน กัน ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเลย?” ประธานหลี่ก็รู้สึกแปลกใจ

“ข่าๆ ประธานหลี่ ผมขอพูดอะไรหน่อยนะ คุณนะไม่สนใจ อะไรเลยจริงๆ ผมจะบอกให้นะ ตอนนี้ขนาดเด็กผู้ชายข้าง ถนนยังเคยได้ยินอำนาจของหัวหน้าพวกเราเลย!”

“ดูแล้วฉันคงไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ แก่แล้ว นายรีบพูด เถอะ หัวหน้าเคยทำอะไรแล้วบ้าง?” ประธานหลี่เหมือนเด็ก นักเรียนที่ถามคำถาม

“เรื่องของจอมยุทธเป็นความลับมาโดยตลอด พวกเราที่ เป็นศิษย์ก็ไม่จำเป็นต้องไปสืบหาหรอก แม่น้ำเหลือง ปีนี้ฤดู หนาวมีการแข่งขันการต่อสู้ระดับโลก หัวหน้าพวกเรา สุดท้ายก็ปราบหัวหน้ามาเฟียแก๊งหัวชิงได้ นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่ ดังสะท้านไปทั่วโลก เพราะโลกการต่อสู้ของประเทศจีน ก่อน หน้านั้นก็ถูกคนของจ้านอู่หย่าปราบไปแล้ว”

ศิษย์ในจินหวู่หุ่นคนนี้พูดอย่างสนุกสนาน พูดอย่างเพลินๆ เหมือนตัวเองผ่านมาแล้วกับตัว ที่จริงฉินหลั่งมองแวบไป ก็รู้ ว่าศิษย์คนนี้ในตัวตนดูธรรมดามาก การต่อสู้ก็ไม่ได้เรื่อง นับว่าเป็นศิษย์แค่ผิวเผิน

แต่ว่า คนที่ปราบจ้านอู๋หย่าได้เป็นตัวเอง ทำไมเขาถึงบอก ว่าเป็นหัวหน้าพวกเขาล่ะ? “สำนักเอ๋อเหมย สำนักเส้าหลิน เขาบูตึ้ง ถูกแก๊งหัวชิง ปราบมาแล้วหลายครั้ง”

“คุณท่านจงจิ๋วเจินรู้ใช่ไหม ยังต้องเคารพต่อหน้าฉินหลั่ง เลย”

“ก่อนหน้านั้นได้ข่าวมาว่าทหารรับจ้างฝรั่งที่เก่งกาจยังถูก หัวหน้าพวกเราจัดการในระยะเวลาสั้นๆเลย ตอนนั้นไม่มีคน ช่วยได้..”

ฉินหลั่งสูตหายใจเข้าลึกๆ ศิษย์ที่ต้อยต่ำแบบนี้ ทำไมถึงรู้ เรื่องตัวเองฆ่าทหารรับจ้างได้ และเขาบอกว่านั่นเป็นฝีมือ ของหัวหน้าพวกเขา

“ประธานหลี่ ขอแค่คุณรู้จักกับหัวหน้าพวกเรา รับรอง ว่าการงานของท่านต้องได้ดีแน่ ความร่ำรวยจะมาหาคุณ เอง.. ” อีกฝ่ายพูดขึ้น

“เป็นไง? ฉินหลั่ง พวกเราชาวบ้านธรรมดาจะรู้เรื่องพวกนี้ ได้ยังไง ดังนั้นต้องเป็นเพื่อนกับทุกคนไว้อย่างน้อยก็จะได้ เปิดโลกมากขึ้น” หวงเกอก็รู้สึกสนอกสนใจมาก

“ยี่สิบกว่า?”

“ปราบหัวหน้าแก๊งหัวชิง?”

“กลุ่มทหารรับจ้างต่างประเทศ?”

“มีเส้นสายทั่วเมืองเป็นจีน?” ข่าวพวกนี้ทำเอาหวงเกอ หยินห้าว ยินถึงต่างตื่นเต้นมาก รู้สึกเลือดสูบฉีดดีขึ้นมา โจวซินกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆก็ต่าง ซึ่งชะงัก รู้สึกหน้าต่างอีก โลกที่ไม่เคยเห็นถูกเปิดออกได้ กลิ่นบรรยากาศใหม่ๆ

“อายุน้อยขนาดนี้? เป็นถึงฮีโร่อีก นี่สิเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว ของพวกเรา งั้นเขามีหน้าตายังไงกัน?”

มีผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้น

“หน้าตาหล่อเหลา ไม่มีหญิงคนไหนที่เห็นแล้วไม่หวั่น ไหว” ศิษย์จินหวู่หุ่นพวกนั้นพูดด้วยสายตาเปล่งประกาย

“ว้าว!” ทุกคนต่างกรีดร้องขึ้นมา นี่เป็นฮีโร่ลำดับหนึ่ง จริงๆ เป็นฮีโร่ที่ไม่มีจุดอ่อนหรือที่ด่างพร้อยเลย

“นายมีโทรศัพท์เขาไหม ตอนนี้ฉันจะได้โทรหาเขา” หญิง คนหนึ่งไม่มีความลังเลเลยสักนิด อยากจะรีบลงมือทันที

“คือ….” พวกศิษย์ของจินหวู่หุ่ยยิ้มเหยาะๆพูดว่า: “พวก เรามีระดับที่ต่ำ จะมีโทรศัพท์ของหัวหน้าได้ยังไง น้องสาว ลองหาวิธีเองดีกว่านะ”

ในตอนนี้ ฉินหลั่งก็พูดขึ้นว่า: “น้องคนนี้ พวกนายไม่มี โทรศัพท์ของหัวหน้าเข้าใจได้ แต่หน้าตาของหัวหน้าก็น่าจะ เคยเจอนะ เขาชื่ออะไรพวกนายรู้ไหม?”

พูดแล้ว ฉินหลั่งตั้งใจขยับขึ้นไปตรงหน้าพวกเขา “คือว่า..ไม่เคยเจอจริงๆ ปรมาจารย์ฉิน พวกเรารู้แค่ว่า ชื่อว่าปรมาจารย์ฉิน หัวหน้าหายตัวไปมา ไม่ใช่คนธรรมดาที่ จะเข้าพบได้ง่ายๆ ”

ทุกคนได้ยินแล้วต่างพยักหน้ากัน พูดมาก็ถูก คนพอถึง ตำแหน่งไหน ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะได้เห็น

มีเพียงฉินหลั่ง ที่หัวเราะออกมา