บทที่ 521 ดาบโลหิตชั่วร้าย

ดาบนี้ดูเยือกเย็นมาก ดูแล้วก็เป็นเหมือนตั่งตาบเล่มหนึ่งที่ สามารถตัดเหล็กได้เหมือนดั่งโคลน เป็นฝีมือการหล่อหลอม จากที่สูงสุดของประเทศญี่ปุ่น

ดาบแบบนี้ คนประเทศจีนต่างก็มีเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ เจ็บปวด สืบทอดกันมา ตอนนี้ถูกกลฉีขุยดึงออกมา ปรากฏในห้องจัดเลี้ยง การ

รวมตัวของนักศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน ทำให้ผู้คนต่าง ก็รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปอยู่ในศตวรรษที่แล้ว

คลื่นไส้ เกลียดชัง บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรู้สึก เกลียดชังโกรธแค้นต่างปกคลุมอยู่ภายในใจนักสู้ของ ประเทศจีน ในทันที

เพียงแต่ ไม่เหมือนกับดาบคาตะนะที่อยู่ในมืออิงจิ่งหลิง ดาบเล่มนี้ยาวกว่า และสีของดาบมีแค่เพียงแสงสีที่เย็น อยู่ สองสี คือ สีขาว กับสีแดง

มองดูแล้วก็เหมือนเป็นดาบที่กระหายเลือด บนนั้นไม่รู้ว่า อาบไปด้วยเลือดของนักสู้มากมายขนาดไหน

“คืนนี้ ให้ผมฟันหัวของพวกคุณที่นี่ทุกคนขาดเถอะ”

มือทั้งคู่ของกลฉีขุยค่อยๆวางลง ตาบเล่มนั้นก็ลดต่ำลงตาม ตั้งเป็นแนวนอนอยู่ตรงหน้าอกกลฉีขุย

“ดาบเลือด?”

“ศิษย์พี่นี่ท่าน เอาดาบเลือดของอาจารย์มาหรือ?” เย่หยวนเฟ่ยจื่อ พูดขึ้นอย่างตกใจ

ดาบเลือด ทุกวันเช้าบ่ายและเย็นในช่วงเวลาที่กำหนด จะ ต้องแช่ด้วยเลือดสด เหมือนกับคนที่จะต้องทานข้าว

ดาบเลือดสามารถเพิ่มพลังของมันเองได้ กดพลังของคน อื่น ไม่ก็ไม่ต้องซักดาบออกมา หากซักดาบออกมาแล้วก็จะ ต้องกลายเป็นศพ

ดาบเล่มนี้เป็นดาบซามูไรที่มีชื่อเสียงที่สุดของญี่ปุ่น เสี่ยว ฉวนอู่เจิ้งดูแลรักสามาตลอด คิดไม่ถึงว่าอธิบดีในครั้งนี้ จะ เอาดาบเลือดของเสี่ยวฉวนอู่เจิ้ง มอบให้กับกลฉีขุยใช้

เย่หยวนเว่ยจื่อตะโกนร้องขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “พวกคุณ แย่แน่ หัวเราะเยาะคนประเทศจีน พวกคุณจะไม่รอตกันสัก คน”

ดาบเลือดเห็นเลือด แทบเป็นที่รู้กันไปทั่วประเทศญี่ปุ่น เสี่ยวฉวนอู่เจิ้งมอบตาบนี้ให้กับกลฉีขุยนั้น แฝงไปด้วยความ หมายลึกซึ้ง

นี่เป็นการจะให้นักศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีนยอมก้ม หัวลงอยู่ภายใต้ญี่ปุ่น
เย่หยวนเฟ่ยจื่อเข้าใจแล้ว อาศัยฝีมือที่ล้ำเลิศของกลฉี ขุย บวกกับดาบเลือดสมบัติที่หาที่เปรียบมิได้ของประเทศ ฉินหลั่งไม่มีทางหนีพ้นจากชะตาที่จะถูกฆ่าตาย

นักสู้ญี่ปุ่นต่างก็กลายเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นอย่างมาก นี่เป็น ดาบเลือดที่มีประสิทธิภาพอย่างไม่คาดคิด ภาพใน จินตนาการของพวกเขาคือหัวของฉินหลั่งตกลงพื้นแล้ว ส่วน นักสู้ประเทศจีนที่มางานเลี้ยงในครั้งนี้ แต่ละหัวต่างก็ก็ไหล มาเทมา แสดงให้เห็นถึงพลังที่แข็งแกร่งของนักรบญี่ปุ่น

เหลิ่งเชียนชิวรู้สึกตื่นตา จึงพูดขึ้นว่า “สหายฉินระวัง ดาบ นี้ชั่วร้ายนัก”

“ฮ่าๆ พวกคุณเพิ่งรู้หรอ แต่ทุกอย่างก็สายไปแล้ว วินาทีที่ ชักดาบ ถือเป็นการประจักษ์ให้เห็นถึงการตายหมู่ของพวก คุณ” กลฉีขุยตะโกนพูดอย่างดุเดือด สายตาที่กวาดมอง เห็นพวกนักรบเป็นเหมือนดั่งมดไร้ค่า

พูดเสร็จ ร่างกายกลฉีขุยก็เต็มไปด้วยพลังอาฆาตทันที น่า กลัวราวกับปีศาจ พูดขึ้นด้วยเสียงแหบว่า “ดาบเล่มนี้ ผม เคยใช้แค่สองครั้ง ครั้งแรกผมใช้มันฆ่าคนไปร้อยคน”

“ครั้งที่สอง ผมใช้มันฆ่าคนไปพันคน”

“คนประเทศจีน เป็นพวกคนต้อยมาเสมอ ต้องใช้ตาบสั่ง สอนพวกคุณว่า จะต้องทำตัวเป็นคนยังไงตลอด”
“วันนี้ ผมเอาชีวิตคุณก่อนฉินหลั่ง ไม่สิ ประธานพันธมิตร ศิลปะการต่อสู้ของเมืองเย็นจีน เช่นตาบแรก วิญญาณซามูไร อมตะนิรันกาล”

เขาแสดงให้เห็นถึงการดูถูกเหยียดหยามและความหยิ่ง ผยองของคนสูงส่ง

ฉินหลั่งเอามือไขว้หลังแล้วลุกขึ้นยืน มองดูอีกฝ่ายแยกฟัน แยกกรงเล็บอย่างไม่แสดงอาการใดๆ

“พวกคุณอ้างว่าตนเป็นคนมีอิทธิพลเหนือกว่า แท้จริงแล้ว ก็โง่เขลา”

“ดาบแบบนี้พวกเราเคยใช้กันมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง แล้ว”

“แต่เสียดาย พวกคุณรับเอาวัฒนธรรมจีนของประเทศจีน มา กลับไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ ไม่เหมือนกับเป็นสัตว์เดรัจฉาน ตัวหนึ่งหรือ?”

“คุณ..กล้าดูถูกผม?” แววตากลฉีขุยฉายแววอาฆาต อย่างที่สุด

“ไม่” ฉินหลั่งยังคงเอามือไขว้หลัง พร้อมพูดขึ้นว่า “ผมไม่

ได้ดูถูกคุณ ผมพูดความจริง”

“เฮ้อ ดาบเลือด ดาบเลือด ก็แค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น” ฉิน หลั่งพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา
เวลานี่ เหลิ่งเขียนชีวกระโจนมาข้างหน้า พร้อมพูดว่า “ประธาน ผมขอรับอาสาเอง มอบการต่อสู้อันดับแรกให้ผม เถอะ

ฉินหลั่งส่ายหัว พูดขึ้นว่า “พี่เหลิ่ง ไม่เป็นใร”

“มีผมคนเดียวก็เพียงพอแล้ว”

“อยาก ไปตายเถอะ” กลฉีขุยซูดาบเลือดขึ้นมาอย่างดุเดือด แล้วก็ฟันไปที่ฉินหลั่ง

เงาของดาบพาดผ่านเส้นโลหิตเป็นแนวยาว เหมือน วิญญาณร้ายภายใต้แสงไฟ

ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องไห้ของปีศาจดังออกมาจากดาบ เสียงนั้นดึงดูดจิตใจของผู้คนไปสู่ความโศกเศร้าอย่างไม่รู้

ตัว

คนที่อยู่ในงานต่างก็ตกใจ นี่คือดาบเลือดหรือ? เป็นการ ทำให้จิตใจกระสับกระส่ายกระวนกระวาย

แดนฟ้า ปรมาจารย์แดนฟ้าของญี่ปุ่น แปลกประหลาด อย่างไม่สามารถคาดเดาได้

ตอนนี้จิตใจของผู้คนมากมายต่างก็กระสับกระส่ายแล้ว กำลังสั่นไปทั้งตัวและวิญญาณ ดวงตาฉายแววหวาดกลัว อย่างที่สุด

อ๊าก..
ลูกสาวของนักธุรกิจคนหนึ่งที่ไม่มีไม่รู้วิชาศิลปะการต่อสู้ ร้องให้ออกมาเจ็บปวดทรมานจนไม่อาจควบคุมตนเองได้

และสีเลือดบนดาบเลือดยิ่งอยู่ก็ยิ่งสด ยิ่งอยู่ก็ยิ่งคาว เสียงร้องไห้ตั่งเสียงปีศาจบนตาบก็ยิ่งโหยหวน

ต่อมา ทุกคนเห็นว่า เหมือนฉินหลั่งจะนิ่งอึ้งไป

ใช่ นิ่งอึ้งไปแล้ว เหมือนถูกอะไรกดให้อยู่ตรงนั้น สีหน้าไร้ ซึ่งความรู้สึก เป็นเหมือนดั่งรูปปั้น

ดาบนั้น พลังแห่งดาบเลือดจองจำฉินหลั่งอยู่ในสายเลือด

จากนั้นก็มีร้องโหยหวน การร้องโหยหวนที่ยาวนานและ ดุร้าย แต่ก็เต็มไปด้วยความลึกลับเย้ายวน ราวกับคนเลี้ยง แกะ ถูกสั่งให้รีบเดินทาง

สีหน้าผู้คนเปลี่ยนไปอย่างมาก เหลิ่งเชียนชีวลุกขึ้นมาใน ทันใด กลับพบว่าตนเองไม่สามารถก้าวเท้าออกไปได้ และเห ลิงซุนอวี่ลูกสาวที่อยู่ด้านข้าง ดวงตาปรากฏให้เห็นถึงความ ตกใจจนอึ้ง เหลิ่งเชียนชีวรีบใช้มือปิดตาลูกสาวไว้ไม่ให้เขา มองเห็นอีก

ทุกคนในงานเลี้ยง ณ ตอนนี้ ส่วนมากต่างก็ถูกกักตัวไว้ ด้านข้าง อยากที่จะก้าวเท้าทั้งคู่ออกไปสู่ตายกับกลฉีขุย แต่ กลับเหมือนติดอยู่ในดิน โคลน ก้าวเท้าไม่ออก

ตอนนี้ทั่วทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เย็นจีน เป็นเหมือนลูกแกะที่พร้อมจะถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ ไม่มีใครสามารถหนีรอดพ้น ไปได้

ในใจพวกเขาต่างก็คิด ฉินหลั่งก็ต้องตกอยู่ใน สถานการณ์แบบนี้แน่

ส่วนพวกนักรบของญี่ปุ่น แต่ละคนต่างก็มีท่าทีหยิ่งผยอง พร้อมลุยทุกเมื่อ เตรียมตัวรอคอยช่วงเวลาที่ดีที่สุดแล้วก็เริ่ม โจมตีฆ่าตามอำเภอใจ

ใช่ โจมตีฆ่าตามอำเภอใจ แม้แต่เด็กที่ตามผู้ใหญ่มาร่วม สนุก ก็จะไม่มีทางปล่อยไป

มีเพียงแบบนี้ ศิลปะการต่อสู้ของประเทศจริงถึงจะ สามารถตกอยู่ภายใต้การควบคุม มีเพียงแบบนี้ คนประเทศ จีนจึงจะหวาดกลัวญี่ปุ่น

ทุกคนวิตกกังวลอย่างที่สุด เพราะเหตุเกิดขึ้นอย่าง กะทันหัน ทุกคนต้องเผชิญหน้ากับความตายอย่างไม่คาดคิต

เหยีหยวนเม่ยจื่อหัวเราะ รอยยิ้มแฝงไปด้วยความเยาะ เย้ย ดูถูก ความเคร่งขรึมปรากฏบนใบหน้าหัวหมู “ฉินหลั่ง คุณเป็นปรปักษ์กับพวกเรา นั่นถือเป็นการหาที่ตาย ผมจะ ทำให้คุณเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้ ให้คุณได้รับความทุกข์ ทรมานอย่างที่สุด สูญเสียศักดิ์ศรี”

กลฉีขุยหัวเราะเสียงดัง ดาบเลือดห่างจากหัวของฉินหลั่งเพียงนิ้วเดียว

“ฉินหลั่ง หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เย็นจีนประเทศ จีน คุณจำไว้ คนที่ฆ่าคุณ คือกลฉีขุย”

“เหลวไหล ดาบไร้ค่าของคุณทำไมยังไม่ฟันลงมา” น้ำ เสียงที่เยือกเย็นนี้ทำให้กลฉีขุยอึ้งไปทีนที

น้ำเสียงนี้แฝงไปด้วยความเกลียดค้าน แฝงไปด้วยความ

เยาะเย้ย และแฝงไปด้วยความเบื่อหน่าย หลังจากนั้น ฉินหลั่งใช้นิ้วมือปัดดาบเลือดเล่มนั้นไปด้าน ข้าง กลฉีขุยรู้สึกว่าแขนของตนเองชาขึ้นมาในทันใด เกือบที่

จะโยนดาบเลือดนั้นทิ้งไป

“ซูถงเหวิน เซอถงกุ่ย” ฉินหลั่งท่องบนกลอนด้วยเสียงเบา

“มาตรฐานไม่เหมือนกัน จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่ สติปัญญา

ของบรรพบุรุษไม่ได้มีไว้ประดับจริงๆ”

เห็นท่าทีนิ่งอึ้งของกลฉีขุย ฉินหลั่งพูดต่อว่า “แดนฟ้าของ พวกคุณ กับแดนฟ้าของพวกเรา มาตรฐานไม่เหมือนกัน”

“แดนฟ้าของคุณนี้ เทียบเท่ากับแดนฟ้าของพวกเราที่ กำลังเริ่มต้น”

ในใจกลฉีขุยตกใจอย่างไม่สามารถใช้ภาษาบรรยายได้

ทำไมฉินหลั่ง ถึงไม่ถูกดาบเลือดสะกดจิต แม้กระทั่ง ผลกระทบสักนิดก็ไม่มี