บทที่ 137 นายเคยทำด้ายแดงหายมาก่อนใช้มั้ย

เกิดอะไรขึ้น? โจวซินมาเชิญตัวเองไปแล้วยัง อิดออดว่าต้องไปให้ได้ เนื่องจากตัวเองกับหวงเกอเป็น เพื่อนที่ดีต่อกัน แล้วยังมีสังเส่นเอ๋ออีก เรื่องนี้มันก็ยิ่งน่า สงสัยเข้าไปใหญ่ ทั้งๆที่สังเส่นเอ๋อเกลียดตัวเองจะตาย พวกหล่อนพยายามทำอะไรกันแน่? ฉินหลั่งเริ่มสงสัย แต่ว่าคนเขามาเชิญแบบนี้ ตัวเองจะปฏิเสธก็ไม่ได้

“ก็ได้”ฉินหลังตอบตกลง

“อย่างนั้นก็ดี คืนนี้สองทุ่ม ฉันกับเส้นเอ๋อจะรอ นาย ไม่เจอไม่กลับ” พูดจบ โจวซินก็วางสาย ส่งเส้นเอ๋ อก็นั่งอยู่ข้างๆหล่อน เมื่อได้ยินฉินหลั่งตอบตกลง ส่ง เส่นเอ๋อก็ดีใจมาก ก็ยิ้มมุมปาก

ครั้งก่อนที่ถนนคนเดินถนนตันเฟิ่ง โจวซินและส่ง เส้นเอ๋อถูกคนหม่าเก๋อที่แกล้งตาบอดลักพาตัวไป ต่อ มานายหนุ่มรวยลึกลับคนหนึ่งก็สั่งให้โข่งลิ่งเสียนช่วย พวกหล่อนออกมา ในตอนนั้นพวกชายหนุ่มที่ส่งพวก หล่อนกลับมามีพฤติกรรมที่แปลกๆ ทั้งหมดนี้ชี้ตัวตน นายหนุ่มรวยผู้ลึกลับคนนี้มาที่ฉินหลั่ง

ในคืนนั้นโจวซินและสังเส่นเอ๋อตกลงกันจะให้ ความสำคัญในเวลาชีวิตปกติของฉินหลั่งมากขึ้น ดูว่า เขาตั้งใจจะปกปิดฐานะหรือเปล่า หรือว่าอันที่จริงแล้ว เขาเป็นทายาทมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยคนหนึ่ง

แต่ไม่กี่วันต่อมา พฤติกรรมของฉินหลั่งในโรงเรียนก็ยังคงเหมือนเดิม โดยไม่มีสัญญาณอะไรที่บ่ง บอกของคนรวยเลย

โจวซินรู้สึกว่าบางที่พวกหล่อนมีโอกาสเจอฉิน หลั่งน้อยไป ก็เลยยังไม่พบเบาะแสใดๆ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ในใจของส่งเส้นเอ๋อ สงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ เธออยากรู้มากจริงๆ ฉินหลั่งคือนาย หนุ่มรวยผู้ลึกลับหรือเปล่า

โจวซินก็อยากรู้เหมือนกัน ทั้งคู่เลยตกลงกัน ตัดสินใจว่า พวกหล่อนจะริเริ่มชวนฉินหลั่งออกมา มา ตรวจสอบอย่าง “จดจ่อ”ครั้งหนึ่ง มาดูว่าฉินหลั่งปกปิด ฐานะที่แท้จริงของตัวเองกับพวกหล่อนหรือเปล่า

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ทั้งสองคน คิดถึงราย ละเอียดของในช่วงหลายวันที่ผ่านมาซ้ำๆ ในใจก็มีเจ็ด สิบเปอร์เซ็นต์ที่คิดว่า ฉินหลั่งต้องมีอะไรปิดบังพวก หล่อน เขามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นทายาทเศรษฐีที่ สามารถสั่งโข่งลิ่งเสียนได้

“ดูเธอซิ ยังไม่ได้เจอเขาเลย ก็ยิ้มได้ขนาดนี้ ถ้า เกิดเจอเขาจริงๆ เธอจะทำยังไงเนี่ย”โจวซินล้อส่งเส่นเอ๋ อ

“ฉันยิ้มที่ไหนกันล่ะ?”ส่งเส่นเอ๋อยังไม่ยอมรับ แต่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นไม่อาจปิดบังได้: “โจวซิน เธอว่าฉันหลั่งคือนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วยพวกเราจริง หรือเปล่า?”

“ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันคิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง การแสดงออกของคนพวกนั้นที่มาส่งพวกเรา ฉัน คิดว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์น่าจะเป็นฉินหลั่ง ไม่อย่างนั้น ด้ายสีแดงทั้งสองเส้นนั้นจะอธิบายอย่างไร เมื่อพวกเรา ด่าฉินหลั่งคนพวกนั้นก็จ้องมองมา แล้วจะอธิบายยังไง”

“อืม”ส่งเส่นเอ๋อพีมพำเบาๆ: “อย่างนั้นพวกเราจะ ถามเขายังไงดี จะถามฐานะเขาไปตรงๆเลยเหรอ?”

“โธ่เอ๊ย เส้นเอ๋อนะเล่นเอ๋อ ฉันว่าเธอคิดถึงฉิน หลั่งจนบ้าแล้วมั้ง?”โจวซินเขกหัวส่งเส้นเอ๋อเบาๆ: “ถ้า เธอถามเขาแบบนี้ ยังคิดว่าเขาจะพูดความจริงกับเธออยู่ เหรอ? เราต้องพูดอ้อมค้อม ห้ามให้เขามองออก แบบนี้ ก็จะสามารถล้วงฐานะที่แท้จริงของฉินหลั่งออกมาได้ที่ ละนิด”

“เส้นเอ๋อ เธอกระซิบบอกฉันมานะ ว่าเธอชอบฉิน หลั่งขึ้นมาแล้วใช่มั้ย?”โจวซินเข้าใกล้ส่งเส้นเอ๋อ แล้ว ถามเบาๆ เมื่อเห็นส่งเส้นเอ๋อไม่พูดด้วยความเขินอาย โจวซินก็ลูบไหล่ของเธออีกครั้ง: “บอกมาบอกมา เธอ สบายใจได้ ฉันมีหวงเกอ ไม่แย่งฉินหลั่งของเธอหรอก”

“ถ้าเกิดว่าเขาเป็นนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วย พวกเรา ฉันก็ชอบเขาไปโดยปริยาย ผู้หญิงใครจะไม่ ชอบคนที่มีความสามารถบ้างล่ะ”ในที่สุดส่งเส่นเอ๋อก็พูด ออกมา: “แต่ถ้าเขาไม่ใช่นายหนุ่มรวยผู้ลึกลับ เขาอยู่ใน สายของฉัน ก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ฉันกับเขาคงเป็นไปไม่ได้ อย่างแน่นอน”

“เธอก็ค่อนข้างจริงจัง ไปเถอะ เรากลับไปที่ หอพักก่อน เดี๋ยวก็ค่อยไปเจอฉินหลั่งที่ผับโอวโล่ “จากนั้น โจวซินและส่งเส่นเอ๋อก็กลับไปที่หอพัก

หนึ่งทุ่มครึ่ง ฉินหลั่งก็เดินออกนอกมหาวิทยาลัย ไปทางผับโอวโล่ เกือบจะถึงอยู่ล่ะ ชื่อฮุยจากธนาคาร ซิตี้แบงก์ก็โทรศัพท์มาหาเขา

“คุณฉินหลั่งครับ สองวันก่อนผมช่วยคุณซื้ออาคา รหลิงอู่มาแล้วครับ ทั้งหมดเป็นแปดร้อยเจ็ดสิบล้าน ผม ได้ติดต่อกับคุญโข่งแล้ว หนึ่งชั่วโมงกว่าๆก่อนหน้านี้ นี่เอง เอกสารขั้นตอนต่างๆผมช่วยคุณจัดการเรียบร้อย หมดแล้ว ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมจะรีบไปพูดคุณด้วยตัว เอง”ชื่อฮุยดูตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจัดการกับ จำนวนเงินมากขนาดนี้ และโข่งลิ่งเสียนมอบค่า คอมมิชชั่นให้เขาหนึ่งล้าน

“ดีมาก ตอนนี้ผมยังไม่ว่าง เอาแบบนี้ละกัน เดี๋ยว ผมจะติดต่อกลับไปหาคุณช่วงสองสามวันนี้ ผมอยากจะ ไปดูที่คุณด้วยตัวเอง” ฉินหลั่งคิดว่าโข่งลิ่งเสียน ไม่ช่วย ตัวเองจัดการเรื่องนี้ ก็เพื่ออยากให้ตัวเองรู้เองว่าจะต้อง ทำธุรกิจอย่างไร เขาก็ไม่อยากโยนเรื่องไปที่โข่งลิ่งเสีย นเลยพูดแบบนั้น

ชื่อฮุยเห็นด้วยและตกลง เพียงฉินหลั่งโทรหา เขา เรียกเขามาเขาก็จะมา

วางสายเสร็จ ฉินหลั่งก็ก้าวเข้าไปไม่กี่ก้าว ก็ เข้าไปที่ผับโอวโล่

“ฉินหลั่ง อยู่นี่”โจวซินโบกมือให้ฉินหลั่ง ส่งเส่น เอ๋อก็นั่งดื่มเครื่องดื่มอยู่ที่โต๊ะ ไม่ได้มองไปทางที่ฉินหลัง แต่มือของเธอกำแก้วไว้แน่นๆ

“นั่งก่อน พวกเราสั่งเฮนเนสซี่ให้นายแล้ว น่าจะ ถูกปากนายนะ”โจวซินอดไม่ได้ที่จะดีใจมากไปหน่อย และฉินหลั่งมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นทายาทมหาเศรษฐี ที่ร่ำรวย

“อืม ก็ดี”ฉินหลั่งยิ้มบางๆ เขามองไปที่ส่งเส่นเอ๋อ ที่นั่งอยู่ข้างๆ และเห็นว่าเธอไม่ได้มองตัวเองเลย เอาแต่ดื่มเหล้าเอง ก็ถอนหายใจในใจ ถ้าไม่อยากเจอ ฉัน แล้วจะเชิญฉันมาทำไมล่ะ?

ฉินหลั่งจะคิดถึงได้อย่างไร ว่าที่ส่งเส้นเอ๋อวันนี้

ไม่มองเขา แต่ไม่ใช่เพราะเธอเกลียดเขาเหมือนเมื่อ

ก่อน แต่เธอรู้สึกตื่นเต้น ยิ่งกลัวว่าจู่ๆถ้าเกิดเธอเปลี่ยน

มามีท่าทางที่ดีต่อฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็จะสงสัย

“ส่งเอ๋อ ฉินหลั่งมาแล้ว เธอไม่ทักทายฉินหลั่ง หน่อยเหรอ?”โจวซินอยู่ระหว่างตรงกลาง แล้วกระซิบ

บอก

“นายมาละเหรอ”ส่งเส้นเอ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่ฉินหลั่ง แต่ว่าสายตานี้ทำให้ฉินหลั่งรู้สึก แปลกใจเล็กน้อย ปกติสายตาที่ส่งเส่นเอ๋อมองเขาเต็ม ไปด้วยความรังเกียจ แต่สายตาเมื่อกี้ ในแววตามีความ อ่อนโยนและความไม่เป็นธรรมชาติ ตัวเองมองผิดไป หรือเปล่า? ฉินหลั่งส่ายหัวเพื่อดึงสติกลับมา

ฉินหลั่งมองไปที่ส่งเส่นเอ๋ออีกครั้ง วันนี้เธอแต่ง หน้าอย่างละเอียดอ่อน ซึ่งสวยกว่าหลายๆครั้งที่เขาเคยเห็นมาก่อน ร่างที่นั่งเงียบๆอยู่บนที่นั่งนั้นสวยงามมาก จริงๆ

โจวซิน และส่งเส้นเอ๋อแลกเปลี่ยนคำทักทายกัน กับฉินหลั่ง แล้วทั้งสองสบตากัน ก่อนที่จะเริ่มแผนของ พวกหล่อน

“ฉินหลั่ง ทำไมไม่เคยได้ยินนายเล่าเรื่องเกี่ยวกับ ครอบครัวของนายมาก่อนเลย เราเล่าให้เราฟังบ้าง”โจว ซินนำหัวข้อการสนทนามาสู่คำถามนี้อย่างเป็นธรรมชาติ

“ครอบครัวของฉันธรรมดามาก พ่อแม่เป็นชาวนา แล้วฉันก็ยังเป็นนักศึกษาคนแรกในครอบครัว…”คำถาม นี้ไม่ได้ทำให้ฉันหลั่งลำบากใจอะไร เจ็ดปีที่อยู่ใน “การ ประเมินการฝึกทดสอบความยากจนของครอบครัว” ฉิน หลังก็มีข้อแก้ตัวอยู่ก่อนแล้ว โจวซินถามสองถึงสาม คำถาม ฉินหลั่งก็จัดการกับมันอย่างใจเย็น

โจวซินและส่งเส่นเอ๋อสบตากัน เป็นสีหน้าแวว

ตาดูไม่เข้าใจ โจวซินขยิบตา แล้วพวกหล่อนก็ถามต่อ ไม่เชื่อว่าจะไม่มีพิรุธอะไรเลย

“ฉันช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นนายอยู่ที่มหาวิทยาลัยเลย หายไปไหนมา?”

“ไปทำงานข้างนอก พวกเธอก็น่าจะเคยได้ยิน หวงเกอพูดมาบ้าง ค่าใช้จ่ายของฉันได้มาจากการ ทำงานพาสไทม์ด้วยตัวเอง”

“ฉินหลั่ง นายเข้าใจหลักการทางเศรษฐศาสตร์ หรือเปล่า? ฉันกับโจวซินสนใจมาก นายเล่าให้พวกเราฟังบ้างซิ”

“พวกเธอก็มองฉันสูงไป ฉันไม่รู้เรื่องรู้หลักการ ทางเศรษฐศาสตร์ใดๆเลย พวกเธอก็รู้ สาขาวิชาของฉัน คือการสวนพฤกษศาสตร์ พูดตรงๆก็แค่ปลูกต้นไม้…”

“นายรู้หรือไม่ว่าพวกเศรษฐีอันดับต้นๆอย่างLi Ka-shingให้การศึกษากับลูกพวกเขาอย่างไร?”

“นายคิดอย่างไรกับตลาดหลักทรัพย์ในปัจจุบัน?”

“นายเคยไปที่โรงแรมBerkeley Hotelมาก่อน

มั้ย?”

“ในอนาคตนายสนใจอุตสาหกรรมอะไร?”

สำหรับคำถามพวกนี้ทั้งหมดของโจวซินและส่ง เส้นเอ๋อ ฉินหลั่งก็บอกแต่ว่าตัวเอง ไม่เข้าใจ” “ไม่รู้” “ไม่เคยไป” แต่นี่ไม่ใช่เพราะเขาจงใจแกล้งทำหรอก เพราะตระกูลฉินซ่อนเร้นซ่อนตัวมาหลายร้อยปี พวกเขา มีชนชั้นสูงมากมาย และประเด็นปัญหาเกี่ยวกับทาง วิชาชีพเหล่านี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยตนเอง

สิ่งนี้ทำให้โจวซินและส่งเส้นเอ่อมึนงง นี่มันเกิด อะไรขึ้น พวกหล่อนถามคำถามที่คิดว่าคนทายาทมหา เศรษฐีจะต้องเข้าใจ ที่สำคัญ พวกหล่อนก็แน่ใจว่า ฉิน หลังไม่รู้ตัว ว่าพวกเขาจงใจทดสอบฉินหลั่ง

ทำไมฉินหลั่งไม่สามารถตอบคำถามได้แม้แต่ข้อ เดียว! โจวซินและส่งเส่นเอ๋อมีลางสังหรณ์ว่า ฉินหลั่งก็เป็นแค่ผู้ชายยาจกธรรมดา ไม่ใช่ทายาทมหาเศรษฐี อย่างที่พวกหล่อนคิด

ส่งเส้นเอ๋อหายใจเข้าลึกๆ

“ฉินหลั่ง ฉันจำได้ว่าครั้งก่อนที่ไปเดินถนนคน เดิน คุณยายคนนั้นให้ด้ายหนึ่งเส้นเชื่อมโยงบุพเพกับ นายและโจวซินสองเส้น อยู่ที่นายใช้มั้ย?”สุดท้ายโจวซิ นก็เริ่มต้นด้วยคำถามนี้

ดวงตาของส่งเสนเอ๋อก็เปล่งประกายขึ้นเช่นกัน ครั้งก่อนพวกหล่อนเจอด้ายแดงสองเส้น เพียงแค่แน่ใจ ว่าด้ายแดงสองเส้นนั้นใช่ฉินหลั่งทำตกหรือเปล่า ก็ สามารถยืนยันได้ว่า ฉินหลั่งใช้นายหนุ่มรวยที่ช่วยพวก หล่อนหรือเปล่า

“ใช่แล้ว มีอะไรเหรอ?”ฉินหลังตอบอย่างไม่เป็น ทางการ และหยิบด้ายแดงสองเส้นออกจากกระเป๋า

เมื่อเห็นด้ายแดง โจวซินและส่งเสนเอ๋อต่างก็ดีใจ พวกหล่อนรู้สึกว่ากำลังใกล้จะรู้ฐานะของฉินหลั่ง

“ฉันดูหน่อย”ส่งเส่นเอ๋อหยิบด้ายแดงในมือของ ฉินหลัง และมองดู ดูเหมือนว่ามันจะเป็นด้ายแดงสอง เส้นที่เห็นในมาเซราติในวันนั้น

“ฉันถามนายหน่อย ด้ายแดงสองเส้นนี้นายก็ไม่ ผูกมันไว้ มันหล่นหายได้ง่ายๆ นายเคยทำมันหายมา ก่อนใช่มั้ย หรือว่านายเคยทำมันหล่นไว้ที่ไหนมา ก่อน?”ส่งเส่นเอ๋อผูกเชือกสีแดงทั้งสองอย่างเป็น ระเบียบ ในขณะที่ถามฉินหลั่ง
ถ้าฉันหลังบอกว่า เขาทำด้ายสีแดงทั้งสองเส้นนี้ หายไปในรถ อย่างนั้นส่งเส้นเอ๋อและโจวซินก็ไม่ต้อง สงสัยเลย ว่านายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วยพวกหล่อนครั้ง ก่อน จะต้องเป็นฉินหลั่งแน่ๆ แต่ฉินหลั่งได้ปกปิดฐานะ กับพวกหล่อน

“เคยหายไปจริงๆด้วย….”ฉินหลั่งพูดอย่างไม่ เป็นทางการ และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิด ปกติ

ทำไมโจวซินและส่งเส่นเอ๋อถึงถามคำถามพวกนี้ กับฉัน? “เศรษฐศาสตร์” “Berkeley Hotel” “การศึกษา ของคนที่รวยที่สุด ช่วงเวลานี้ฉันอยู่ที่ไหน?”. ไม่ดี! พวกเขากำลังพูดอ้อมค้อมเพื่อถามตัวตนของฉัน! เมื่อ เห็นแววตาที่เปล่งประกายของส่งเส่นเอ๋อและโจวซิน ฉินหลั่งก็ยิ่งแน่ใจ

ทำไมตอนนี้พวกหล่อนถึงมาถามฉันเคยทำด้าย แดงหายหรือเปล่า? ทันใดนั้นฉินหลั่งก็จำสถานการณ์ใน วันนั้น ได้เขาทำด้ายแดงทั้งสองเส้นนี้หายไปบนมาเซรา ติ และหลังจากนั้นคนของเขาก็หาเจอ ในวันนั้นพอดีกับ ว่าส่งเส่นเอ๋อและโจวซินพวกหล่อนก็อยู่บนมาเซราติ ด้วย!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินหลังก็เข้าใจความตั้งใจของส่ง เส้นเอ๋อพวกหล่อนทันที ต้องการใช้ด้ายแดงทั้งสองเส้น นี้เพื่อยืนยันตัวตนของตัวเอง เมื่อได้เห็นดวงตาอันร้อน แรงของส่งเว่นเอ๋อ ถ้ารู้จักฐานะของตัวเองแล้ว มันจะ เป็นปัญหาใหญ่ ฉินหลั่งไม่พร้อมใจที่จะเปิดเผยฐานะของตัวเองให้พวกหล่อนรู้

เครั้งก่อนตักอาหารที่โรงอาหาร ด้ายแดงก็ หล่นออกมาจากกระเป๋า ยังดีที่ฉันเห็นก่อน ไม่อย่างนั้นก็ ไม่เจอแล้ว…”ฉินหลังเปลี่ยนคำพูดของตัวเองกลางคัน

“โรงอาหาร?”โจวซินและส่งเส่นเอ๋อตกใจมาก ส่ง เส้นเอ๋อก็ซักไซ้: “นายเคยทำมีหายที่อื่นหรือเปล่า อย่าง เช่น..”

เธออยากจะถามฉินหลังไปตรงๆว่าทำหายที่มา เซราติหรือเปล่า แต่มันชัดเจนเกินไป เธอไม่สามารถพูด เช่นนี้ได้แน่นอน

“อ๋อ ฉันนึกออกแล้ว!”ฉินหลังท่าทางเหมือนกับ คิดออก

“ที่ไหนเหรอ?”ดวงของโจวซินและส่งเส่นเอ๋อกะ พริบ

“ในรถ!”ฉินหลั่งพูดเสียงดัง

“รถอะไร?”ส่งเส้นเอ๋อถามอย่างลุกลี้ลุกลน

“รถประจำทาง!” ฉันลุกขึ้นยืนเสียสละที่นั่งให้กับ คุณยาย เลยหล่นอยู่บนเก้าอีก ยังดีที่คุณยายเดือน ฉัน!”ฉินหลั่งแกล้งโง่แล้วพูด

แม่งรถประจำทาง โจวซินและส่งเส่นเอ๋อต่างก็กุม ขมับตัวเอง และพวกเธอก็เกือบจะพังทลาย