บทที่ 85 คุณเข้าใจเขาดีกว่าฉันเหรอ

“พี่สาว พี่ดูแฟนหนุ่มของพี่สิ เขาทำให้แฟนผม ตกใจจนต้องเดินหนีแล้วเนี่ย” เผิงหนานยิ้มให้ตอนพูด ออกมาอย่างดีใจ

เผิงเมิ่งเบิกตาจ้องเผิงหนานอย่างเย็นชาอยู่แวบ หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนใจเขา และหันไปกระซิบกับฉินหลั่งที่ อยู่ด้านข้าง “เราปลีกตัวไปข้างๆ ดีกว่า คุณหิวน้ำไหม ฉันจะไปเอาน้ำเป็บซี่มาให้ดื่ม”

พูดไป เผิงเมิ่งก็ลากฉินหลั่งเดินไปทางที่วาง พวกน้ำผลไม้เอาไว้ด้านหน้าของโต๊ะเครื่องดื่มตัวยาว แต่ว่าสายตาของฉินหลั่งเอาแต่เพ่งมองไปที่ตัวเผิง หนาน เขาคิดถึงข่าวเส้เหวินจึ้งของหลายวันที่ผ่าน

ครั้งสุดท้ายหลังจากที่เจอกับเส้เหวินจึ้งที่ ร้านCHIU-SHUเน้น ฉินหลั่งก็ไม่ได้เจอกับเจออีกเลย เขายังเป็นห่วงมาก เส้เหวินจึงติดหนี้จี้เหวินตั้งสาม แสนห้า จูเหวินให้คนมาหาเธอทำอะไร ฉินหลั่งก็ถาม เพื่อนคนอื่นๆ เรื่องของเส้เหวินจิ้ง พวกเขาก็ต่างพูดว่า เส้เหวินจึ้งหยุดยาว มีบ้างที่กลับมาที่หอพักเป็นครั้ง คราว ส่วนใหญ่แล้วอยู่ข้างนอกมหาวิทยาลัยมากกว่า

เพราะว่าไม่ได้เจอกับเธอมาตลอดเลย อีกอย่าง ชายหนงมารดาของจงยู่กลับมาแล้ว ฉินหลั่งเองก็ลืม เรื่องนี้ไปสนิท วันนี้พลันมาเจอกับเส้เหวินจึ้งได้ในใจของเขามีแต่คำถามต่างๆ ผุดขึ้นมาถามเส้เหวินจึงตั้ง มากมาย

“พี่หนาน แฟนเด็กนี่ พี่ไปหลอกล่อมายังไง? ดู แล้วไม่เลวทีเดียว” ไฮโซที่ยืนล้อมรอบเผิงหนานเอ่ย ปากถาม

“เธอชื่อเส้เหวินจึ้ง ที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้กับ มหาวิทยาลัยจีนหลิงเหรอวันหนึ่งตอนเช้าฉันไม่มีอะไร ทำ เลยได้เดินแถวมหาวิทยาลัยจีนหลิง ได้ยินว่าวันนั้น เป็นวันที่จัดงานนิทรรศการภาพถ่าย ฉันก็อยากเข้าไปดู สักหน่อย ตอนที่เดินเกือบถึงสนามด้านหน้าห้องสมุดนั้น สาวสวยคนหนึ่งอยู่ดีๆ ก็เดินชนฉันเข้าอย่างจัง คนสวยที่ ว่าก็คือเส้เหวินจึ้ง ฉันเตรียมตัวด่าเธอแล้ว แต่เห็นว่าเส้ เหวินจึ้งหน้าตาสวยมาก วินาทีนั้นเลยได้แต่กลืนคำพูด เจ็บแสบนั้นลงคอ”

“พี่หนานนี่ฉลาดจริงๆ” คนอื่นต่างยิ้มให้ พวกเขา เป็นคนพวกเดียวกับเผิงหนาน เลยไม่รู้สึกว่าเผิงหนาน ช่างจอมปลอม

“งั้นสิ” เผิงหนานพูดได้อย่างได้ใจ “ตอนนั้นเส้เห วินจึงร้องไห้คร่ำครวญ ฉันถามเลยรู้ว่า ที่แท้เธอไปติด หนี้ไว้สามแสน เธอคงเห็นว่าฉันมีเงิน เลยดึงมือฉันเอา ไว้ แล้วพูดว่าให้ฉันช่วยเธอจ่ายหนี้ให้ เธอก็จะยอมเป็น แฟนฉัน และยอมให้เป็นของเล่นให้ฉัน พูดกันตามความ จริง ฉันก็ไม่ได้ขาดผู้หญิงเลย แต่เธอหน้าตาตรงตามที่ ฉันชอบพอดี มันก็แค่สามแสนกว่าไม่ใช่เหรอ ฉันเลยให้ เธออย่างเต็มใจ ก็แค่นั่นแหละ เธอเลยมาเป็นผู้หญิงของฉัน”

“พี่หนานนี่สายเปย์ชัดๆ เงินสามแสนกว่าพูดออก มาว่าจะจ่ายก็จ่ายง่ายจริง”

“พี่หนาน เด็กสาวนี่ได้ตามสเปคของพี่ พี่ก็คงเล่น สนุกมาสักพักแล้วใช่ปะ? คงไม่เหมือนคนก่อนๆ ไม่ถึง หนึ่งเดือน ก็ถูกพี่เขี่ยทั้งแล้ว”

“แกนี่พูดไร้สาระเพื่อเงินตั้งสามแสนยังไงก็ต้อง ใช้คืน ต้องทำการ “วิจัย” เธอให้ถ่องแท้หน่อย เงินพวกนี้ ไม่ใช่จ่ายไปฟรีๆ ใช่ไหม” ถึงแม้ว่าเผิงหนานจะเป็นไฮ โซก็ตาม แต่ว่าเขาก็ฉลาดในการใช้จ่ายเงินมาก “ตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ “ฝึกทำเรื่องอย่างว่า” บนเตียงกับเธอเลย แต่ว่าของดียังไงก็ไม่ต้องรีบ ตอนนี้ฉันก็พยายามพัฒนา อย่างรวดเร็ว เพราะบนเรือนร่างของที่มีหลายอย่างที่น่า ลิ้มลอง..”

เมื่อได้ยินคำพูดของเผิงหนานนั้น หัวคิ้วของฉิน หลังย่นเข้าหากันเล็กน้อย

“ฉันไปห้องน้ำก่อน” ฉินหลังพูดกับเผิงหนานมา หนึ่งประโยค จากนั้นก็หันตัวแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า “เผิงเมิ่ง ฉันรู้สึกว่าฉินหลั่งกับคนที่ชื่อว่าเส้เหวิน

จิ้งมันแปลกๆ อยู่นะ” กุซ่ามองไปที่เผิงเมิ่ง แล้วถามด้วย ความสงสัย เผิงเมิ่งไม่ได้พูดอะไร เธอได้แต่มองแผ่นหลัง

ของฉินหลั่งที่เดินห่างไปอย่างเงียบๆ

ในห้องน้ำ เส้เหวินจึงกำลังพิงกับผนังกำแพงเธอกำลังคิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย เมื่อครู่ตอนที่สบตากับ ฉินหลั่งนั้น ทำไมฉินหลั่งกับลูกพี่ลูกน้องที่มีศักดิ์เป็นพี่ สาวของเผิงหนานถึงอยู่ด้วยกันได้? เมื่อครู่เขาคิดอะไร อยู่ในใจเรื่องของตนเอง? ก่อนหน้านี้อยู่ดีๆ ฉินหลั่งก็ เป็นคนมีเงินไปซะได้ หรือเป็นเพราะว่าความสัมพันธ์ที่ ฉินหลั่งมาคบกับพี่สาวของเผิงหนาน..

เส้เหวินจึงสายตาพร่ามัว พอเห็นว่ามีคนเดินเข้า มาจากด้านนอกที่สะท้อนมาจากกระจก เลยรีบปรับสภาพ อารมณ์และท่าทางของตนเอง แล้วยิ้มให้กับคนที่เดิน เข้ามา แต่กลับพบว่าคนที่เดินมานั้นคือฉินหลั่ง

รอยยิ้มของเธอค้างเติ่งทันที จากนั้นก็กอดแขน ตัวเองเอาไว้ พร้อมทั้งเขยิบพิงผนังกำแพง ปากก็เผลอ หลุดพูดออกมา “ไอ้คนขี้แพ้”

ฉินหลั่งถึงกลับถอนหายใจทันที หลายวันที่ผ่าน มานี้ เส้เหวินจึงไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขาเดินมา ข้างกายเส้เหวินจึง

“ไสหัวไปซะ! แกมันเหม็นเน่ามากไม่รู้ตัวเหรอ?” เส้เหวินจึงพูดอย่างขยะแขยง ตอนนี้ได้ด่าทอฉินหลั่ง ออกไป มันทำให้ความอัดอั้นตันใจและอาการไม่มีความ สุขลดน้อยลงไปได้ส่วนหนึ่ง

“พูดจบแล้วฉันจะไป” ฉินหลังรู้แล้วว่า ตอนนี้เส้ เหวินจึงไม่อยากจะเห็นหน้าตนเอง “เผิงหนานไม่ใช่คน ดี เธอรีบไปจากเขาให้เร็วจะดีกว่า หากคบกับเขาต่อไป เธอจะแย่หนักกว่ากับการเจอจี้เหวินอีก”
“แกแช่งฉันใช่ไหม?” เส้เหวินจึงหันหลังกลับ พร้อมทั้งโมโหเกรี้ยวกราดตอนที่มองมาที่ฉินหลั่ง “แก ยังมีหน้ามีบอกฉัน ตัวแกเองมาอยู่กับพี่สาวของเผิง หนาน เผิงหนานไม่ใช่คนดี งั้นพี่สาวของเขาก็ไม่ใช่คนดี

เด่นอะไร” “คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันก็แค่เตือนคุณด้วยความ หวังดี อีกอยาก ฉันก็ไม่ใช่แฟนของเผิงเมิ่ง” ฉินหลั่งพูด ออกไป

“แกยังแถไปเรื่อย!” เส้เหวินจึงไม่เชื่อคำพูดของ ฉินหลังสักนิด “เมื่อครู่ตอนที่ฉันอยู่ที่สวนดอกไม้นั้น ทำไมแกไม่พูดออกมาล่ะว่าเผิงเมิ่งไม่ใช่แฟนแก? อย่า คิดว่าแกจะหลอกฉันได้นะ ก่อนหน้านี้ที่แกบริจาคเงิน หนึ่งล้านกว่า ยังมีอีก ร้านCHIU-SHUI ที่ได้มาเพราะว่า มีความสัมพันธ์กับเผิงเมิ่งใช่ไหม? แกมันก็แค่แมงดา เกาะผู้หญิงกิน เผิงเมิ่งเลี้ยงดูแกเงินของแกก็คือของ เธอใช่ไหม?”

“อะไรนะ…” ฉินหลั่งได้ยินแล้วถึงกับตะลึงพรึง เพริด ทำยังไงถึงจะเปลี่ยนความคิดทุเรศของเส้เหวินจึง ได้นะ?

“เชอะ ถูกฉันมองออกแล้วก็ทำตัวไม่รู้เรื่องละสิ” เส้เหวินจึ้งยิ้มให้อย่างเยือกเย็น “ดูไม่ออกเลยนะฉินหลั่ง ความสามารถในการจีบหญิงของแกจะสูงส่งขนาดนี้ ตอนแรกก็มาหลอกเด็กเฉิ่มอย่างจงยู่ จากนั้นค่อยเลื่อน ขั้นมาที่เผิงเมิ่ง การให้เผิงเมิ่งเลี้ยงดูแก แล้วแกค่อยไป เลี้ยงดูจงยู่ แผนการเล็กๆ นี้แกทำได้ไม่เลวทีเดียว ฉินหลัง แกก็ไม่คิดว่าตนเองน่าขยะแขยงบ้างเหรอไง?”

“ฉันล่ะยอมแพ้คุณจริงๆ” ฉินหลั่งเงยหน้าขึ้น อย่างหมดคำพูด “ฉันก็แค่อยากจะบอกกับคุณว่า เผิง หนานนั้นก็แค่อยากจะเล่นสนุกกับคุณเท่านั้นเอง เมื่อครู่ เขายังพูดตอนที่คุณไม่อยู่อยู่เลย ว่าเขาแค่อยากเล่น สนุกบนเตียงกับคุณ อีกอย่างก่อนหน้าที่คุณจะมานี้ ฉันก็ เห็นกับตาว่าเขาทั้งโอบกอดและพร่ำจูบกับผู้หญิงอีก

คน…”

“แล้วจะยังไงล่ะ?” เส้เหวินจิ้งพูดออกมาตามปกติ มันทำให้ฉันหลั่งหมดคำพูดทันที

“ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ฉันรู้ทั้งหมด ว่าเผิงหนาน ก็แค่อยากจะสนุกกับฉันเท่านั้นเอง แต่ว่าเขาก็ช่วยฉัน คืนเงินให้เจ้าหนี้ และยังซื้อชุดสวยๆ เครื่องสำอางให้ฉัน ใส่ แค่นี้มันก็พอแล้ว”

“มันแน่นอนอยู่ ที่เขากำลังเล่นสนุกอยู่กับฉัน ฉัน ก็กำลังหลอกใช้เขาเหมือนกันนี่? ถ้าฉันมีโอกาสได้ แต่งงานกับเขาจริงๆ ฉันก็จะกลายเป็นเมียของคนรวยไป ทันที หรือว่าฉันไม่ได้แต่งกับเขา ฉันก็ไม่กลัว เพราะว่า เขาพาฉันไปรู้จักบรรดาไฮโซตั้งมากมายขนาดนี้ ฉันไม่ เชื่อหรอกว่าจะไม่สามารถดึงดูดไว้ได้สักคน แค่ฉันจับ สักคนได้ ต่อไปฉันก็จะเป็นคุณนายตกถังข้าวสารแล้ว มันดีซะยิ่งกว่าเด็กหนุ่มอ่อนหัดอย่างแกเสียอีก”

ฉินหลั่งพบว่าการที่คนเองตั้งใจเข้ามาเตือนสติเส้ เหวินจึงมันเป็นเรื่องตลกไปแล้ว ที่แท้เส้เหวินจึ้งก็คิดถึง เรื่องหนทางตนเองได้ดีแล้ว ถึงแม้รู้ว่าเผิงหนานนั้นเป็นผู้ชายเหี้ยๆ ที่ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว แต่ว่าเส้เหว็นจึงก็ยัง ยินยอมที่จะเล่นสนุกๆ ไปกับเขาด้วย

ฉินหลั่งหันหลังให้แล้วเดินออกไป แต่ก็ถูกเส้เห วินจึงคว้าตัวเองไว้ ฉินหลั่งได้แต่มองมาทางเธออย่าง หมดคำพูด

“ที่แกมาเตือนฉัน หรือว่าในใจแกยังไม่สามารถ ลืมฉันได้?” เส้เหวินจิ้งจ้องมองฉินหลั่งอย่างได้ใจ “แกนี่ มันช่างน่าสมเพชจริงๆ ฉันทิ้งแกไปตั้งหลายครั้งแล้ว แก ชอบฉันขนาดนี้เลยเหรอ? แกคงหวังว่าฉันจะกลับไปหา ใช่ไหมอย่างโง่เลย คนทุเรศอย่างแกฉันไปกับหมา ยัง ดีกว่าการอยู่กับแก!”

“คุณอยากพูดอะไรก็เอาที่สะดวกใจไปเลย?” ฉิน หลั่งรู้สึกเสียใจขึ้นมาจริงๆ เส้เหวินจึงนี่ช่างไม่สามารถ เอามาเปรียบเทียบได้เลย ตอนนี้เขาอยากจะออกไปสูด อากาศข้างนอกให้ปลอดโปร่ง

“ไอ้คนขี้แพ้ แกจะไปแล้วเหรอ?” เส้เหวินจึ้งจับ หัวไหล่ของฉินหลั่งเอาไว้ ทำราวกับแบบนั้น

“ปล่อยมือ!” ฉินหลั่งใช้แรงสะบัดออก แต่ว่ามือ ของเส้เหวินจึงยังคงเกาะติดเหมือนก้ามปู ดึงเขาเอาไว้ แน่น “คุณคิดจะทำอะไร?”

“ทำอะไรเหรอ?” แววตาของเส้เหวินจิ้งฉายแวว ความเย็นยะเยือกออกมา เมื่อคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่ฉิน หลั่งสร้างความอับอายให้ตนเอง เส้เหวินจึงได้แต่โกรธ แค้นหมั่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ว้าย แกทำอะไร!”

“ปล่อยฉัน แกมันไอ้โรคจิต!”

“มาช่วยหน่อยเร็ว”

เส้เหวินจึงคว้ามือของฉินหลั่งเอาไว้จากนั้นก็ ตะโกนดังลั่น

“แก-“เวลานั้นเองฉินหลั่งเข้าใจแผนการของเส้ เหวินจิ้งทันที เสียงฝีเท้าดังมา เส้เหวินจึงแสยะยิ้มให้กับ ฉินหลั่ง ตอนที่ปล่อยแขนฉินหลั่งนั้น จากนั้นก็กุมที่คอ เสื้อของตัวเอง แล้วก็วิ่งชนมาตัวเผิงหนานที่วิ่งมาหา

“เป็นอะไรไปที่รัก?” เผิงหนานโอบกอดเส้เหวินจ้ ง แล้วถามขึ้นมาด้วยความรีบร้อน คนอื่นๆ ต่างมายืน ล้อมตัวเส้เหวินจิ้งเอาไว้ในเวลานี้ ฉินหลั่งก็เดินช้าๆ ออกมาจากห้องน้ำ

“มัน!” เส้เหวินจึงชี้ไปที่ฉินหลั่งด้วยอาการ

“อับอาย” อย่างร้อนรน “เมื่อครู่เขารังแกฉันในห้องน้ำ ฮือๆ.”

“อะไรนะ!” เผิงหนานมองไปทางฉินหลั่งอย่าง

โกรธแค้น

“เก่งนี้ ไอ้เด็กนี้ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง ขนาดผู้หญิงของพี่หนานยังกล้าแตะต้อง”

“ดูหน้าตากรู้ว่าไม่ใช่คนดี ไอ้เหี้ย ขนาดที่บ้าน ของพี่หนานยังกล้ามาอวดดี”

“จัดการมัน!”
เผิงหนานโมโหจนดวงตาเกรียวกราด เขาปล่อย ตัวเส้เหวินจิ้ง จากนั้นก็ก้าวไปทางฉินหลั่ง “ไอ้คนขี้แพ้ ให้แกอยู่ในงานเลี้ยงต่อก็ไว้หน้าแกมากเลย แกยังไม่ อายอีกใช่ไหม? มาขี้ใส่หัว กู ใส่สั่งสอนให้แกหลาบจำคง

ไม่ได้แล้ว!” คนอื่นๆ ต่างกอดอกทุกคน แล้วมองมาที่เผิง หนานกับฉินหลั่งที่กำลังมีเรื่องสนุกให้ดู เพื่อรอดูเวลาที่

เผิงหนานต่อยหน้าฉินหลั่ง

เผิงหนานนั้นกำหมัดแน่น วินาทีต่อมาก็ต่อยมาที่ ใบหน้าของฉินหลัง

“อย่าแตะต้องเขา!” ทันใดนั้นเอง ด้านหลังของ เผิงหนานก็มีเสียงดังชัดดังมา

เผิงหนานหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าคนอื่นต่างหลีก ทางให้ เผิงเมิ่งเดินมาหาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เผิงเมิ่งจ้องเผิงหนานตาถนน พร้อมทั้งมายืนกั้น

กลางระหว่างเขากับฉินหลั่ง เพื่อยืนขวางอยู่ด้านหน้า ฉินหลั่ง แล้วมองมาที่เผิงหนาน “พี่หมายความว่าไง?” เผิงหนานจ้องเผิงเมิ่งและ

ถามกลับด้วยสายตาจ้องเขม็ง

“เขาเป็นคนของฉัน ใครก็แตะต้องไม่ได้” คำพูด ของเผิงเมิ่งที่พูดออกมาก็เหมือนพูดลอยๆ

“มันทำมิดีมิร้ายกับแฟนฉันนี่ ฉันยังแตะต้องมัน ไม่ได้อีกเหรอ?” เผิงหนานพูดด้วยความโมโห กระฟัดกระเฟียด
“ฉินหลัง คุณไปแตะต้องตัวเธอหรือเปล่า?” ผิง เมิ่งยังคงจ้องเผิงหนานตาเขม็ง และก็ไม่ได้หันศีรษะ กลับมาถาม แค่ถามคำถามฉินหลั่งแทน

“เปล่านี่ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย เธอสร้างเรื่อง โกหกเอง” ฉินหลั่งมองไปที่เส้เหวินจึงตอนที่พูด ผู้หญิง คนนี้ช่างน่าขยะแขยงมาก

“แฟนฉันพูดแล้วนี่ ว่าเขาไม่ได้ทำ” เผิงเมิ่งพูด ออกมาอย่างเย็นชา

“แล้วทำไม่ฟังคำพูดที่แฟนผมพูดบ้างล่ะ ว่ามัน ทำมิดีมิร้าย ที่มันพูดออกมานั้นเป็นความจริงทั้งหมด แต่ ที่แฟนผมพูดมันกลับโกหกไปหมดใช่ไหม?” เผิงหนาน พูดอย่างรีบร้อนจนน้ำลายกระเด็นออกมาแล้ว

“แกเชื่อเธอได้ แต่ว่าไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องฉิน หลั่ง!” น้ำเสียงที่เผิงเมิ่งพูดตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ คือ “ความเย็นชา” เมื่อได้ยินแล้วก็ไม่มีทางออกอีกแล้ว

“เผิงเมิ่ง!” เผิงหนานตะคอกใส่เสียงดังลั่น เขา โมโหจนหน้าแดงแจ๋ นับศักดิ์ในตระกูลแล้ว ศักดิ์ของเผิง เมิ่ง เขาไม่มีทางทำอะไรได้ สุดท้ายได้แต่ใช้นิ้วชี้ชี้มาที่ เผิงเมิ่ง “ได้ คุณเก่ง คุณมันเก่งมาก…”

สภาพของเผิงหนานในตอนนี้ก็เหมือนกับ กระป๋องแก๊ส ความโมโหเกรี้ยวกราดที่คับแน่นอยู่ในใจ “พี่เผิงเมิ่ง พี่เอาแค่เข้าข้างไปหน่อยไหม!” เวลา นั้นเอง เส้เหวินจึงเริ่มเปิดปากพูด เธอมองไปที่เผิงเมิ่ง

แล้วยิ้มให้อย่างเย็นชา “มันบอกว่ามันไม่ได้แตะต้องฉันคุณก็เชื่อมั่นแล้วใช่ไหม? คุณเพิ่งคบกับมันไม่กวันเอง เข้าใจมันดีกว่าฉันอีกเหรอ ฉันกับมันคบกันมาปีกว่า!”

เส้เหวินจึ้งเห็นว่าเผิงเมิ่งคอยเอาแต่ปกป้องฉิน หลั่ง เลยมีความรู้สึกโมโหขึ้นมาอยู่ในใจ เธอเลยไม่หวัง ให้ฉันหลั่งกับเผิงเมิ่งคบกันได้อย่างสนิทใจต่อไป เส้เห วินจิ้งเลยจงใจทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน ไปซะ เพื่อให้ทั้งสองคนได้เลิกกัน ในทางกลับกัน ทางที่ ดีสุดคือการให้เผิงเมิ่งร่วมมือกับเธอแก้แค้นฉินหลั่ง