บทที่ 272 กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นใครรับ

“แล้วจะทำไม? แกคิดจะทำอะไร? ฉันจะบอกอะไร ให้ว่าฉันคือคุณชายของกรุ๊ปเหว่ยฮุย ลูกพี่ลูกน้องของฉัน คือคนของตระกูลซ่งแห่งเย็นจีน ถ้าแกกล้าแตะต้องฉัน แม้แต่ปลายนิ้ว ฉันไม่มีวันปล่อยให้แกมีชีวิตรอดออกไป จากเย็นจีนแน่นอน” ฟางเจิ้งพูด โดยปกติแล้วเมื่อเขาบอก ชื่อของตัวเองแล้ว ต่อให้เป็นคนที่น่ากลัวแค่ไหน ก็ไม่มี ใครกล้าแตะต้องเขา

“แค่มีสถานะแบบนี้หน่อย แกก็สามารถทำทุกอย่าง ที่ตัวเองต้องการได้ยังงั้นเหรอ? ” ฉินหลังถาม แล้วเขาก็ เดินเข้าไปหาฟางเจิ้งทีละก้าว

“ฉันขอเตือนว่าอย่าเข้ามา! ” ฟางเจิ้งถอยหลังไป ตรงเตียง ในใจเขาก็รู้สึกหวาดกลัวฉินหลัง เพราะว่าคนที่ ดุร้ายอย่างเฉิงเหมิ่งยังไม่สามารถฆ่าเขาได้สำเร็จ

ฟางเจิ้งถอยหลังจนไปหยุดอยู่ข้างเตียง แล้วก็นั่ง ลงบนเตียง แล้วก็เอามือดันให้ถอยไปด้านหลังเรื่อยๆ จน ถอยไปถึงหัวเตียง เขาก็ไม่มีทางให้ถอยอีกแล้ว

“พี่ใหญ่ ครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมหัวร้อนไป หน่อย ก็เลยหาคนไปฆ่าพี่ …”ทันใดนั้นฟางเจิ้งก็เปลี่ยน สีหน้าทันที เขาหน้ามุ่ยแล้วมองไปที่ฉินหลั่ง

ตอนนี้เอง ฉินหลั่งเดินไปถึงข้างเตียง ซ่งอวียืนอยู่ ด้านหลังของเขา พอเห็นว่าฉันหลั่งไม่ได้ป้องกันตัวเอง กล้ามเนื้อแขนทั้งสองข้างของซ่งอวี่ก็กระชับขึ้น ความ โหดเหี้ยมปรากฏขึ้นในสายตาของเขา เขาได้เข็มขัดสีดำ ในยูโดเลยนะ
จากตำแหน่งของเขากับฉินหลั่งในตอนนี้นั้น เขา สามารถรัดคอของฉินหลั่งได้อย่างง่ายดาย พอรัดคอของ ฉินหลั่งได้แล้ว เขาก็จะเหมือนกับงูเหลือม ค่อยๆ รัด ร่างกายของเขาให้แน่นขึ้นเรื่อยๆ จนฉินหลั่งขาดใจตาย

ตอนที่ซ่งอวี่เตรียมจะลงมือนั้น ก็เห็นฟางเจิ้งหยิบ ปืนพกออกมาจากใต้หมอนอย่างรวดเร็ว เล็งไปที่ฉินหลั่ง แล้วก็ตะโกนด้วยรอยยิ้มว่า “ไปตายซะ”

ฟางเจิ้งพกปืนติดตัวไว้ตลอด เมื่อกี้จู่ๆ เขาก็พึ่งนึก ขึ้นได้ว่าเขาซ่อนปืนไว้ใต้หมอน ดังนั้นเมื่อกี้ที่เขาถอย หลังขึ้นเตียง และขอร้องอ้อนวอนขอความเมตตาจากฉิน หลั่ง ก็เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจจากเขา ลดความ ระมัดระวัง แล้วก็หยิบปืนออกมา เพื่อฆ่าฉินหลั่ง

“ปังๆๆ ”

ฟางเจิ้งยิงฉินหลั่งสามนัดติดต่อกัน

ฉินหลังตกใจเล็กน้อย ตอนที่ฟางเจิ้งปืนขึ้นมานั้น ร่างกายของเขาก็หลบอย่างรวดเร็วเหมือนกับเสือชีต้า กระสุนทั้งสามลูกของฟางเจิ้งพุ่งเข้ากำแพง ไม่มี ลูกไหนยิงโดนฉินหลั่งเลย

“เอ๊ะ…”

ความเร็วของฉินหลั่งทำให้ฟางเจิ้งอุทานออกมา อย่างตื่นตะลึง เขาเร็วมากแล้วนะ ทำไมฉินหลั่งถึงได้หลบ ทัน? ฟางเจิ้งหาร่างของฉินหลั่ง แล้วก็เล็งปืนไปที่เขาอีก ครั้งทันที

แต่ว่าก่อนที่เขาจะเหนี่ยวไก่ ก็เห็นแสงหนึ่งวูบวาบ หลังจากนั้นก็มีเสียง “ติ้ง” ดังขึ้น ใบมีดฟันเข้ากับปืนพกของฟางเจิ้ง มีประกายไฟพุ่งออกมาเล็กน้อย ฝ่ามือของฟางเจิ้งสั่น ถือปืนต่อไปไม่ได้

“ตับ”

ปืนหล่นลงบนเตียง ฟางเจิ้งไม่คำนึงถึงความเจ็บ ปวดเลย อยากจะยื่นมือไปหยิบอีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีเงา ของมือหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา แล้วปืนก็หายไปแล้ว

ฟางเจิ้งเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ก็เห็นว่าฉินหลั่งถือปืน นั้นอยู่ในมือแล้ว ตอนนี้เอง ปากกระบอกปืนก็ถูกชี้มาที่หัว ของเขา

เมื่อได้เห็นทักษะที่ยอดเยี่ยมของ ฉินหลั่งแบบนี้ ซ่

งอวี่ก็แอบกลัวอยู่เหมือนกัน โชคดีที่เมื่อกี้เขายังไม่ทันได้

ลงมือทำอะไร ไม่ยังงั้นก่อนเขาจะบีบคอของฉินหลั่งนั้น ฉินหลังน่าจะจัดการชีวิตเล็กๆ ของเขาก่อนแล้ว “โอ๊ย..”ฟางเจิ้งกลัวมากจนเหมือนวิญญาณของ เขากำลังจะช็อก จิตใต้สำนึกของเขาสั่งให้เขานอนลงบน

เตียง แล้วก็มองกระเจี๊ยวของตัวเองที่เมื่อกี้ทุกอย่างยัง

ปกติ แต่ว่าตอนนี้มันได้หดตัวไปแล้ว

“แกอยากลองชิมรสชาติของถั่วลิสงไหม? ” ฉิน หลั่งถามอย่างเยือกเย็น

“ไม่ ไม่ๆๆๆ ….”ฟางเจิ้งตั้งสติได้ แล้วก็รีบปฏิเสธ อย่างรวดเร็ว

เขาคุกเข่าลงบนเตียง แล้วก็ก้มหัวให้ฉินหลัง “พี่ ใหญ่ฉินหลัง ผมผิดไปแล้ว ผมหัวร้อนไปช่วงเวลาหนึ่ง ขอร้องคุณอย่าคิดแค้นกับผสมเลยนะ ผมมันเป็นแค่คน ต้อยต่ำที่ไร้ยางอาย….
“มานี่ฉินหลั่งมองหน้าเฉิงเหมิ่งแล้วพูด

“ครับ…”เฉิงเหมิ่งตอบด้วยความรู้สึกประหม่า แล้ว ก็เดินไปหยุดอยู่ข้างๆ ฉินหลั่ง

“ใช้ปืนกระบอกนี้ยิงมันสามนัด! “ฉินหลั่งยื่นปืนให้ เฉิงเหมิ่ง ในเมื่อฟางเจิ้งกับเฉิงเหมิ่งจะฆ่าเขากับต้ายเฉียน โป้ ฉินหลั่งก็ต้องให้พวกเขาได้ชดใช้

ตอนนี้เขาไม่ใช่คุณชายของตระกูลฉินอีกต่อไป แล้ว เขาไม่สามารถใช้อำนาจของตระกูลฉินมาแก้ไข ปัญหาได้อีก เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนี้ เขาจะลงมือด้วยตัว เองไม่ได้ ไม่ยังงั้นจะเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองครั้งใหญ่

เฉิงเหมิ่งรีบปืนไป แล้วก็ค่อยๆ มองไปที่ฟางเจิ้งที่ นั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง พร้อมกับพูดด้วยเสียงสั้นว่า “คุณชายฟาง ขอโทษนะครับ”

“เฉิงเหมิ่ง ทรยศยังงั้นเหรอ ลองกล้ายิงฉันดูสิ! ฉัน จะฆ่าแก” ฟางเจิ้งกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก

“ขอโทษนะครับ คุณชายฟาง ! “เฉิ่งเหมิ่งค่อยๆ ชู ปืนขึ้นช้าๆ

จากท่าทีที่สงบนิ่งของฉินหลั่งนั้น เขารู้ดีว่า ถ้าเกิด ว่าตัวเองไม่ทำตามที่ฉินหลั่งพูด ถ้ายังงั้นน่าจะเป็นเขาเอง ที่ถูกยิง

“แก…”ฟางเจิ้งสั่นไปทั้งตัว เขามองไปที่ซ่งอวี่ แล้ว ก็ขอร้อง “พี่ชาย รีบบอกให้มันหยุดเร็ว เร็ว มันจะยิงแล้ว

นะ…”

“เฉิงเหมิ่ง ! “ซ่งอวี่เรียก
“พี่ชาย ยังมีพี่ที่ดีต่อผมรีบบอกให้มันวางปืนลง เร็ว…”

ฟางเจิ้งมีความสุข พี่ชายออกตัวช่วยเขาแล้ว เขา มองไปที่เฉิงเหมิ่ง แล้วก็ตำหนิว่า

“รีบวางปืนลงสิ พี่ชายฉันเป็นใครแกไม่รู้หรือยังไง? ถ้าเกิดว่าแกกล้าฝ่าฝืนคำพูดของเขาล่ะก็ ตระกูลซ่งไม่มี วันปล่อยแกไปแน่ รีบวางปืนลงเดี๋ยวนี้! ”

“ฟางเจิ้ง”

ซ่งอวี่มองมาที่ฟางเจิ้งอีกครั้ง เขาขมวดคิ้วแน่น ท่าทางของเขาไม่ได้เหมือนกับว่าจะหยุดเฉิงเหมิ่งเลย ฟางเจิ้งใจเริ่มเต้นแรง

ซ่งอวี่พูดต่อ “นายลงมาจากเตียงก่อน ยืนที่พื้น ให้ เฉิงเหมิ่งยิงนายสามนัด ถ้าเกิดว่านายคุกเข่าอยู่บนเตียง เฉิงเหมิ่งจะยิงได้ไม่แม่น ถ้าเกิดว่ายิงผิดที่ มันก็จะไม่ดีกับ นายเองนะ”

ที่แท้ที่ซ่งอวี่เรียกเฉิงเหมิ่งไว้ ไม่ใช่เพราะว่าจะ หยุดเขา แต่ว่าให้ฟางเจิ้งลงมาจากเตียง เพื่อให้เฉิงเหมิ่ง เล็งได้ดีกว่า!

ฟางเจิ้งแทบจะพังทลายแล้ว

“พี่ ช่วยผม….”ฟางเจิ้งรู้สึกหมดหวังอย่างมากแล้ว ซึ่งอวี่คือความหวังเดียวของเขา

“ลงมา!”

ซึ่งเอวีลากฟางเจิ้งลงมาจากเตียง เขาหวังดีกับฟาง เจิ้งจริงๆ ถ้าเกิดว่าขดอยู่บนเตียง ตำแหน่งที่ไม่อันตรายอย่างขา เท้า ก็ไม่สามารถยิงได้ มันก็ถือว่าเป็นการบังคับ ให้เฉิงเหมิ่งเล็งไปที่หัวของฟางเจิ้งไม่ใช่เหรอ?

“นายขอร้องฉันไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก…

ซึ่งอวี่ขมวดคิ้วแล้วพูด

ฟางเจิ้งตั้งสติได้ทันที แล้วก็หันไปมองฉินหลั่ง

“คุณฉิน ปล่อยผมไปเถอะ ผมเป็นลูกเศรษฐีนะ ผม สามารถให้เงินคุณได้เยอะแยะมากมาย ขอแค่คุณอย่าให้ เฉิงเหมิ่งยิงเลย ขอร้องล่ะ ผิวของผมมันบอบบาง โดนยิง สามนัดผมอาจจะตายได้เลยนะ!”

ในตอนนี้ฟางเจิ้งนั้นเป็นเหมือนขอทาน ตอนนี้เขา ลืมไปทั้งหมดแล้ว ว่าเมื่อตอนกลางวันตอนที่อยู่ต่อหน้า ครอบครัวมหาวิทยาลัยเย็นจีนนั้น เขาเย่อหยิ่งและ เผด็จการขนาดไหน แต่ว่าตอนนี้เขาเหมือนกับที่เขาเรียก เมื่อตอนบ่ายว่า “หมา” ที่กำลังขอความเมตตา

“แกยังมัวแต่รออะไรอยู่! ” ฉินหลั่งไม่มีความเห็น อกเห็นใจให้ฟางเจิ้งเลยแม้แต่นิดเดียว เขากดดันเฉิงเหมิ่ง อีกครั้ง

“ครับ…”เฉิงเหมิ่งตอบรับ แล้วก็เล็งปืนไปที่ขาของ

ฟางเจิ้ง

“ปีงๆๆ ”

มีเสียงปืนสามนัดดังขึ้นในคฤหาสน์ ฟางเจิ้งถูกยิง ที่ขาขวาติดต่อกันสามนัด เลือดไหลออกมาจากบาดแผล ทั้งสามทันที

ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องที่เหมือนหมูถูกเชือดของฟางเจิ้ง

“โอ๊ย..”

เขาล้มลงที่พื้น มือทั้งสองข้างกอดขาของตัวเองไว้ ความเจ็บปวดที่เหมือนกับคลื่นของน้ำตกซัดโหมกระหน่ำ ได้กระตุ้นเยื่อหุ้มสมองของเขา ทำให้เขารู้สึกว่าตายไปซะ ยังดีกว่าอยู่อีก

บนพื้นเต็มไปด้วยแอ่งเลือดสีแดงสดอย่างรวดเร็ว

“ดีมาก เรื่องนี้ถูกแก้ไขแล้ว ฉันจะไปละ!” ฉินหลั่ง มองไปที่ฟางเจิ้งที่กำลังนอนเจ็บปวดทรนทรายอยู่ที่พื้น แล้วก็เดินไปยังประตู เขาอยากจะไปดูอาการของต้าย เฉียนโป๊ที่โรงพยาบาลหน่อย

แต่เฉิงเหมิ่งที่ยิงฟางเจิ้งเมื่อกี้นี้ ตอนนี้เขาตกอยู่ใน สถานการณ์ที่อันตรายมากกว่าเดิมแล้ว

คนทำเขาทำร้ายนั้นก็คือฟางเจิ้ง ตระกูลฟาง ตระ กูลซ่งจะจัดการกับเขายังไงกัน?

หลังจากงุนงงอยู่สักพัก เฉิงเหมิ่งก็เลือกที่จะหนี โดนตำรวจจับยังจะดีซะกว่า ถ้าเกิดว่าโดนคนของตระกูล ฟางกับตระกูลซ่งจับล่ะก็ ถ้ายังงั้นผลลัพธ์มันก็ไม่สามารถ คาดเดาได้แล้ว เขามีโอกาสสูงมากที่จะถูกฆ่า

เฉิงเหมิ่งวิ่งหนีออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลฟางหัว ซุกหัวซุน ขึ้นรถSagitarของตัวเองด้วยความรวดเร็ว แล้ว ก็หนีออกไปจากชุมชน

ฟางเจิ้งยังคงนอนร้องอย่างเจ็บปวดอยู่ที่พื้น สาวๆ ที่อยู่บนเตียงนอนกอดกันอยู่ตรงมุมด้วยความตกใจ และซ่ งอวี่ก็รู้สึกโล่งใจ ยังดีที่เขามีไหวพริบ โยนความรับผิดชอบให้ฟางเจิ้ง ไม่ยังงั้น คนที่ถูกยิงคงไม่ใช่ฟางเจิ้งเพียง คนเดียวแน่นอน

ซ่งอวี่ไม่ได้กัมลงดูอาการของฟางเจิ้งในทันที แต่ ว่าเขาหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมา นั่งลงบนเตียง แล้วก็ใส่ กางเกงใน กางเกง เสื้อ ค่อยๆ ใส่ทีละตัว

ตอนนี้เอง ร.ป.ภ.ของชุมชนก็รีบเข้ามาในคฤหาสน์ เห็นฟางเจิ้งที่นอนอยู่ที่พื้น ทุกคนก็อึ้งไป ใครกล้าขนาด นั้น ที่ยิงคุณชายฟาง ?

“เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้! ” ซ่งอวี่มองร.ป.ภ.ที่ยืน อึ้งอยู่แล้วออกคำสั่ง ร.ป.ภ.พวกนั้นพยักหน้าทันที แล้วก็มี คนหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออกไปยังเบอร์ฉุกเฉิน

“…พี่ชาย ผมทำตาม …สิ่งที่พี่บอกแล้ว พี่ต้องช่วย ผมแก้แค้นให้ได้นะ ฆ่าไอ้ร.ป.ภ.คนนั้น….แล้วก็เฉิงเหมิ่ง ผมอยากให้พวกมันแย่กว่าผมเป็นร้อยเท่า..” ฟางเจิ้งเริ่ม ปรับตัวกับอาการเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ขาได้บ้างแล้ว เขา เงยหน้าขึ้นมาด้วยความยากลำบาก มองไปที่ซ่งอวี่แล้วก็ พูดออกมา

“โอเค ฉันจะจดจำการเสียสละที่นายทำเพื่อฉันใน ครั้งนี้”

ซ่งอวี่เดินไปหยุดอยู่ข้างๆ ฟางเจิ้งแล้วย่อตัวลง เขาลูบหัวของฟางเจิ้งเบาๆ หลังจากนั้นสายตาก็มองออก ไปข้างนอกช้าๆ ความเกลียดชังปรากฏขึ้นที่ม่านตาของ เขา เขาพูดเสียงเบาว่า “ฉันจะต้องให้ไอ้ร.ป.ภ.คนนั้นรับรู้ ได้ถึงความรู้สึกที่อยากจะตายมากกว่าอยู่ ให้มันได้รู้สึก หมดหวัง หลังจากนั้นก็จะจัดการชีวิตมันด้วยตัวเอง! ”
ซ่งอวี่ไม่มีทางอนุญาตให้คนที่มีฝีมือทางด้านศิลปะ การต่อสู้สูง แล้วยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตัวเองมีชีวิตรอดต่อ ไปหรอก

ฉินหลั่งนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ แล้วก็โทรหาต้ายเฉียน โป๋ ถามก็ได้ความว่า ต้ายเฉียนโปัถูกส่งไปที่โรงพยาบาล หรินซินในเย็นจีน ฉินหลั่งก็รีบตามไปที่โรงพยาบาลหรินซิ นทันที

พอลงจากรถแท็กซี่ ฉินหลั่งก็วิ่งเข้าไปที่ชั้น3ของ โรงพยาบาล แล้วก็เห็นพี่ชายและน้องสาวของต้ายเฉียน โป๊ในห้องผู้ป่วยทั่วไป ส่วนตายเฉียนโป์ก็นอนอยู่บนเตียง แผลของเขายังไม่ได้รับการรักษา

“ฉินหลั่ง นายมาแล้วเหรอ นายไม่ได้เป็นอะไรก็ ดีแล้ว …”เห็นฉินหลั่งปลอดภัย ต้ายเฉียนโป๊ก็สบายใจ แล้ว

“พี่ต้าย ทำไมไม่ให้ที่โรงพยาบาลดูแผลหน่อย มัน ผ่านมานอนแล้วนะ? ” ฉินหลั่งถามอย่างกังวล มองดู บาดแผลที่ศีรษะของตายเฉียนโป๊ เขารู้สึกเป็นกังวลมาก

“โรงพยาบาลจะไม่ผ่าตัดให้ของฉันถ้าไม่มีเงิน ห้องนี้พวกเราจ่ายเงินไป150ถึงจะได้เข้ามาอยู่….”

ต้ายเฉียนหลิ่วกอดแขนของต้ายเฉียนโป้ แล้วก็พูด กับฉินหลั่ง สายตาของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ทันใดนั้นต้ายเฉียนหลิ่วก็ยืนขึ้น แล้วก็เดินไปหาฉินหลั่ง คุกเข่าต่อหน้าฉันหลั่งแล้วพูดว่า

“พี่ใหญ่ฉินหลั่ง ให้พวกเรายืมเงินหน่อยเถอะค่ะ ให้พี่ฉันได้ผ่าตัดก่อน วางใจเถอะ เงินที่ฉันยืมคุณ ฉันต้องคืนให้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแค่นักเรียน แต่ว่า ฉันสามารถทำงานพาร์ทไทม์ได้ ขอให้คุณช่วยพี่ชายฉัน ด้วยนะคะ..

เสียงของต้าเฉียนหลิ่วนั้นสะอึกสะอื้น ฟังแล้ว ทำให้คนรู้สึกเศร้ามาก

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ฉินหลั่งจะเคยบอกแล้วว่า เรื่อง เงินให้เขาเป็นคนรับผิดชอบเอง แต่ว่าต้ายเฉียนหลิ่วไม่ เชื่อ เธอนึกว่าฉินหลั่งพูดผิวเผินเท่านั้น อยู่กับพี่ชายมา ตลอดหลายปี ต้ายเฉียนหลิ่วเห็นคนที่ปากก็เรียกว่าพี่น้อง แต่ว่าตอนที่พบเรื่องเดือดร้อน กลับวิ่งเอาตัวรอดอย่างไว

ต้ายเฉียนหลิ่วหวังว่าฉันหลั่งจะให้พี่ชายเธอยืมเงิน เพื่อผ่าตัด รักษาพี่ชายให้หายก่อน ส่วนเรื่องเงินก่อนนี้ไม่ ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ตายเฉียนหลิ่วก็จะคืนให้ฉินหลั่ง

“ต้ายเฉียนหลิว ลุกขึ้น พี่ไม่ได้เป็นอะไร แค่ซื้อผ้า ก๊อซและแอลกอฮอล์มาจัดการเองก็ได้แล้ว รีบลุกขึ้นมา เร็ว!” ต้ายเฉียนโป๊เห็นน้องสาวของตัวเองพูดแบบนี้ ฉิน หลั่งเองก็เป็นแค่ร.ป.ภ. แล้วก็พึ่งจะมาด้วย เขาจะมีเงิน ที่ไหนมาให้ตัวเองยืม?

มองดูต้ายเฉียนหลิ่วที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้าของตัวเอง ฉินหลั่งก็รู้สึกซาบซึ้งใจ เธอเป็นน้องสาวที่ดีจริงๆ

ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินออกไปนอกห้องผู้ ป่วยอย่างรวดเร็ว “พี่ ทำยังไงดี? เพื่อนร่วมงานของพี่ไปแล้ว แผล ของพี่ถ้ายังไม่ผ่าตัดมันจะติดเชื้อได้นะ….”ต้ายเฉียนหลิ่ว

ตกใจแล้ว เธอลุกขึ้น แล้วก็ไปนั่งลงข้างๆ ต้ายเฉียนโป๊พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างเจ็บใจ

“ไม่เป็นไร พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า พี่น่ะหนังหนา พวกเราแค่ไปซื้อผ้าก๊อซแล้วก็แอลกอฮอล์ก็ได้แล้ว! ” ต้ายเฉียนโป๊พูด

ถึงแม้ว่าเขาจะเข้าใจ “พอเรื่องมาถึงตัวก็หนี”ของ ฉินหลั่ง ยังไงค่าผ่าตัดก็ตั้งหลายหมื่น ตัวเองก็เป็นแค่ รป.ภ. กว่าจะคืนเงินให้เขาได้ก็คงต้องใช้เวลาหลายปี แต่ ว่าในใจของต้ายเฉียนโป๊ก็รู้สึกผิดหวัง

“พี่ นอนลงก่อน เดี๋ยวฉันไปซื้อผ้าก๊อซกับ แอลกอฮอล์…”ต้ายเฉียนหลิ่วพูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปที่ ประตู

“พลัก” เธอเดินชนร่างหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นมอง ก็ พบว่านั่นคือฉินหลั่ง

“เธอจะไปทำอะไร? ” ฉินหลั่งถาม

“ฉันจะไปซื้อผ้าก๊อซกับแอลกอฮอล์มาทำแผลให้พี่ ชายฉัน” ต้ายเฉียนหลิ่วมองฉินหลั่งด้วยสายตาที่ ประหลาดใจเล็กน้อย ทำไมเขาถึงกลับมาอีกครั้ง? ”

“แผลของพี่ชายเธอรุนแรงขนาดนี้ จะรักษาได้เองก็ แปลกแล้ว” ฉินหลั่งรู้สึกว่านี่มันเป็นเรื่องไร้สาระเล็กน้อย มองไปที่ด้านหลังของตัวเอง ด้านหลังของเขามีหมอคน หนึ่ง พยาบาลอีกสองคน ฉินหลั่งพูดว่า “คุณหมอครับ รีบ มาผ่าตัดให้เพื่อนผมเลยครับ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ