รวยชั่วข้ามคืน?

บทที่ 479 นายมีรถเฉพาะ



บทที่ 479 นายมีรถเฉพาะ

ฮ่าๆๆๆ ลู่เสี่ยวม่านที่อยู่ข้างๆหัวเราะขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่

ต่อมาทุกคนก็มองฉินหลั่งด้วยสายตาเฉียบแหลม และฉิน หลั่งก็ทำหน้าเหมือนตัวเองไม่ผิด: “ใช่ มีรถเฉพาะเป็นเรื่องที่ แปลกมากเหรอ?”

“นี่ เสี่ยวหวัง นายรับมารับฉันที่วิลล่าจื่อจวู้นหน่อย ฉันจะ รอนาย” พูดแล้วฉินหลั่งก็กดวางสาย รอเงียบๆ

“ดี หวงเกอ นายดูเพื่อนของนายนะจบมาได้ไม่นาน เขาก็ เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมที่ดังที่สุด พวกเราจะคอยดู ว่าเดี๋ยวจะมีรถเฉพาะมารับไหม”

“ใช่ พวกเราจะคอยดู ฉินหลั่งนายกล้าให้พวกเรารอ ใหม?!” ลู่เสี่ยวม่านพูดเสียงดัง

หวงเกอตอนนี้ก็รู้สึกฉินหลั่งพูดโม้แล้ว ตอนแรกฉินหลั่ง เป็นคนไม่ชอบโม้มาก แต่หลังจากที่จบไปก็เจอโลกภายนอก มาเยอะ อาจจะอยากโม้สักหน่อย นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ว่าป้าลู่ทำไมต้องพูดแทงใจดำคนอื่นแบบนี้ด้วย เป็นคนก็ ช่วยถอยหน่อยไม่ได้เหรอ?

“ฉินหลั่ง วันนี้ก็ไม่ต้องกลับแล้ว นอนกับฉันที่นี่เถอะ ” หวง เกอออกมาพูดให้ทุกคนแยกย้ายกันสักที “ไม่แล้ว เดี๋ยวรถก็ถึงแล้วล่ะ” ฉินหลั่งรู้สึกโกรธขึ้นมา เรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่คนพวกนี้เอาแต่ท้าทายเขา เขาหนีกลับไป นานแล้ว ยังต้องเรียกรถอีกเหรอ?

“พวกเราจะรอ ดูสิว่านายมีรถเฉพาะไหม อายุยังน้อย นาย เป็นแค่ยามยังเรียกรถเฉพาะมาได้อีกเหรอ” เฉินเมิ่งลู่ไม่ ยอมหยุด อยากจะดูว่าฉินหลั่งจะออกจากที่นี่ยังไง

“ใช่ๆๆ พวกเราจะดูรถเฉพาะของครูใหญ่ฉิน” ทุกคนต่าง กระตือรือร้นขึ้นมา ใจคิดว่ายังไงทุกคนก็กินอิ่มแล้ว เล่นอีก เดี๋ยวคงไม่เป็นไร

“รอฉัน? ไม่ต้องแล้วล่ะ? รถคันเดียวมีอะไรน่าดูกัน ทุกคน ก็แยกย้ายกันเถอะ นะ?” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย รู้สึกน่า ขำสิ้นดี

“ก็ต้องจำเป็นอยู่แล้ว พวกเราเห็นรถเฉพาะมาเยอะ ก็ยัง ไม่เคยเห็นว่ายามจะมีรถกับเขาด้วย ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะเป็น ข่าวใหญ่ของเมืองเย็นจีนก็ได้ พวกเราจะต้องเห็นเป็นพยาน” คนพวกนั้นต่างมองฉินหลั่งอย่างคิดไม่ดี

คืนนี้เพราะฉินหลั่งเห็นเพื่อนๆ ก็จึงไม่ได้ระเบิดความโกรธ ออกมา เมื่อก่อนเขาเป็นคนอ่อนโยน ดังนั้นก็จึงยักไหล่ ดูไม่ สนใจอะไร

และสีหน้าของหวงฮ่านโจวก็เย็นชาลงเรื่อยๆ เขาไม่เคย ดูถูกคนจนมาก่อน ตอนเด็กเขาก็เคยลำบากมาก่อน แต่ถ้า ไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองแบบนี้เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้มากที่สุด ตอนนี้เขารู้สึกว่าลูกชายตัวเองหวงเกอคบเพื่อนผิดแล้วล่ะ

โจวซินที่อยู่ข้างๆ ที่เห็นสีหน้าของทุกคน ทุกคนต่างกลัวว่า จะเกิดเรื่องไม่ดีกันหมด โกรธจนกระทืบเท้าแรงๆ: “ฉินหลั่ง! นายอยากจะจะได้หน้ามากหรือไงกัน?!”

“นายอายุแค่ยี่สิบกว่า จะเป็นครูใหญ่ได้ยังไง นายโกหก ให้เหมือนความจริงหน่อยไม่ได้หรือไงกัน?!”

โจวซินพูดแบบนี้ออกไป ที่จริงก็เจ็บปวดใจเหมือนกัน ฉิน หลั่งเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่เด็กผู้ชายที่ไร้เดียงสาคนนั้นอีกต่อ

ไป

พูดตรงๆ ฉินหลั่งพูดแบบนี้ คนที่เสียหน้าคือเพื่อนๆของ เขา ถูกเปิดเผยแล้วก็ยังจะอดทนอยู่อีก ความจริงเป็นยังไง ทุกคนต่างรู้กันดีไหม?

เธอโกรธมาก ต้อยต่ำหน่อยไม่เป็นไร ทุกคนก็เป็นเพื่อน กันหมด ลำบากหน่อยมีผลดีกับอนาคตข้างหน้า แต่เป็นคน ทระนงตัวแบบนี้ แล้วยังตีหน้าใหญ่อีก อยากจะเป็นตัวตลก ของทุกคนหรือไง?

“ตอนนี้โรงเรียนมัธยมหัวเจี้ยฉันเป็นคนควบคุมอยู่ ทำไม มีปัญหาเหรอ? หัวหน้ากระทรวงการศึกษาเป็นคนจัดการเอง ตอนนี้ฉันใช้ห้องทำงานของครูใหญ่ ครูใหญ่ในตอนนี้ยัง ต้องมารายงานกับฉันก่อน ไม่มีปัญหาอะไรนะ?” ฉินหลั่งพูด ตามความจริง

“นาย. โจวซินโกรธจนหันหน้าไปทางอื่น

และคนอื่นก็หัวเราะกันเสียงดัง หัวเราะจนแทบหงายหลัง

“โกหก เป็นคนโกหกที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดเลย ถ้านายพูด แบบนี้ นายกเทศมนตรีก็มาพูดกับนายด้วยตัวเองเลยนะสิ พูดคุยเรื่องที่นายอู่ในโรงเรียนมัธยมหัวเจี้ย จากนั้นก็ฝืน ตกลงตามคำขอของนายเหรอ?”

หวงฮ่านโจวมีสีหน้าที่เย็นชาขึ้น เขามองฉินหลั่งด้วย สายตาที่เริ่มจะไม่พอใจ

“คงงั้น เป็นอย่างที่ว่าเลย” ฉินหลั่งครุ่นคิด และพูดตอบ ตอนนี้ก็ยิ่งท่าเอาทุกคนหัวเราะเสี่ยงดังขึ้นอีก หวงฮ่านโจ วชี้หน้าเขาโดยที่พูดไม่ออก: “นาย..เฮ้อ ช่วยไม่ได้แล้ว จริงๆ..”

ทุกคนต่างหัวเราะเขากันใหญ่ ทำไมเขาโม้ได้ขนาดนะ คน อื่นประชดก็ยังดูไม่ออกอีกเหรอ?

“ไร้ยางอาย.. เฉินเมิ่งลู่เบะปาก ไร้ยางอายจนเกิน ความคาดหมายของทุกคนแล้ว ทุกคนต่างหัวเราะกันไหญ่ ไม่รู้แล้วว่าคำว่าไม่มีหน้าเขียนยังไง

“คือว่า ทุกคนกลับไปก่อนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังมี งานต้องทำต่อ…” หวงซานโจวรู้สึกผิดหวังถึงขั้นสุด ยังคง ปกป้องศักดิ์ศรีสุดท้ายของฉินหลั่งอยู่ ตอนนี้เขาสงสัย มากกว่าฉินหลั่งได้รับบาดเจ็บด้านจิตใจหรือเปล่า ถึงได้ใช้ คำโกหกมาปกป้องศักดิ์ศรีตัวเองไว้

“กลับอะไรกัน”

“พวกเรารอรถเฉพาะของฉินหลั่งอยู่ จะรอชม มีอะไรไม่ดี

กัน?”

“ใช่แล้ว โรงเรียนที่ลูกชายหัวหน้าพวกเราอยากจะเรียน ครูใหญ่ฉินก็ใจดี จัดการเรื่องนี้ให้ด้วยสิ?” เฉินเมิ่งลู่พูด ประชด

ฉินหลั่งไม่อยากสนใจเธออีก ฉันมีความสามารถนี้ก็จริง แต่อย่าคิดจะเดินประตูหลังเลย

“อายุเท่าไหร่แล้ว? ยังมาทะเลาะกับเด็กอีก?” หวงฮ่านโจ วตะโกนขึ้นกะทันหัน

เขารู้สึกโกรธแล้ว: “พวกเธอก็เป็นภรรยาคนอื่นกันหมด แล้ว ว่างมากจนถึงขนาดมารังแกยามเลยงั้นเหรอ? เป็นยาม ต่ำต้อยกว่าพวกเธอหรือไง? ยามไม่ใช่คนหรือไง?”

“จี้ๆ พี่หวงอย่าโกรธไปเลย เขาอยากบอกเองวางตัวเองมี รถเฉพาะ งั้นพวกเราก็รอดูสิ” เฉินเมิ่งลู่เกือบจะหัวเราะออก

“พี่หวง เรื่องนี้โทษเมิ่งสู่ไม่ได้นะ จินหลั่งเขาพูดแบบนี้เอง” “นั่นสิ เขาอยากจะโกหกเอง พวกเราแค่รอดูเราเท่านั้น ต่างก็ยอมกันทั้งนั้น พี่หวงอย่าโกรธไปเลย”

ฉินหลั่งหัวเราะ อาฮ่านโจวดูแล้วก็ไม่เชื่อเขาเหมือนกัน สินะ งั้นก็รอดูเถอะ อยากรอก็รอไป

ห้านาที หกนาที สิบนาที สิบห้านาทีแล้ว…

ในขณะที่ทุกคนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ก็ยังไม่มีรถขับเข้ามา

ในวิลล่าจื่อจวิ้นสักที

“เหอะ ทำไมยังไม่มาล่ะ รถเสียกลางทางหรือเปล่านะ?”

“ไม่ใช่หรอก ฉันว่ารถไม่เสียหรอก คนขับน่าจะเจอผู้หญิง คลอดลูกอยู่ รีบลงไปช่วยส่งไปโรงพยาบาล ถึงได้มาช้า แหละ”

“พวกเธอผิดแล้วล่ะ ฉันคิดว่าคนขับดื่มเหล้า ถูกคุณ ตำรวจยึดรถไว้ ดังนั้นคืนนี้อยู่ในคุกไปแล้ว เกรงว่าฟ้าสว่าง ถึงจะมีรถเฉพาะขับมารับล่ะ”

พูดประชดเสร็จแล้ว หวงฮ่านโจวก็ถอนหายใจ: “ฉินหลั่ง

ยอมรับผิดเถอะ”

เขารู้สึกว่าฉินหลั่งควรจะจริงใจหน่อย บางทีอาจจะมีภาพ ลักษณ์ที่ดีต่อทุกคนได้เหมือนเดิม ทำตัวหน้าใหญ่แบบนี้ยิ่ง ทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี ติดๆ

ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงแตรรถดังขึ้น จากนั้นไฟหน้ารถ ก็สว่างขึ้นมา สว่างไปทั่วประตูคฤหาสน์เลยทีเดียว

“อะไรนะ? เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?” ทุกคนต่างตกใจกัน

หมด รีบวิ่งไปออกไปดูว่ารถนั่นเป็นของใคร

“ฉันว่าสามีฉันมารับฉันมากกว่า” เฉินเมิ่งลู่เดินออกไป และพูดไปด้วย “นี่เป็นเสียงรถออดี้ ฉันคุ้นเคยดี”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ