บทที่ 411 ตัวแข็งที่อ

“ฉินหลั่ง แกเป็นถึงครูพละ ขนาดเรื่องแบบนี้แกยังมอง ไม่ออกอีกเหรอ?” จูจี้เหวินจ้องมองฉินหลั่งอย่างได้ใจ

เขาคิดว่าเมื่อตนเองพูดเรื่องนี้ออกไปแล้ว ฉินหลั่งก็คง ตกใจจนขาอ่อน หน้าซีดขาวเป็นแน่ ทว่าฉินหลั่งแทบไม่ได้มองจูจี้เหวินเลย ราวกับคนคนนี้

ไม่ได้มีตัวตนอยู่เลย

“เตรียมตัวพร้อมแล้ว?” ฉินหลั่งเอ่ยปากถาม

“แก…ฉันจะดูว่าคนอย่างแกจะตายในสภาพไหนเมื่อ ตอนลงไปอยู่ในสนาม!” ใบหน้าของจูจี้เหวินเคร่งเครียด และน่ากลัว

นักเรียนทั้งหมดรวมตัวกัน มีเพียงจินหู่เท่านั้น ที่เอาใจ ช่วยอึ้งยังอย่างเดียว

คนมากมายจินหูยิ่งตื่นเต้นดีใจ เขาเหยียดขาตรงจาก นั้นก็ขีดวงกลมล้อมรอบตนเอง จากนั้นก็เริ่มขยับข้อมือ ของตนเอง

“แปดร้อยเมตรว่าไง? แกกล้าพอไหม?”

ในเวลานี้ก็มีเพื่อนห้องอื่นที่เรียนวิชาพละมารวมอยู่ ด้วยกันตั้งมากมาย

“ครูคนไหนหาเรื่องมาแข่งกับจินหูตั้งแปดร้อยเมตร นี่ มันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ?”
“น่าสงสารจริงๆ จินหู่คงเอาชนะอีกแน่.

“พอแล้ว เดี๋ยวไปดูผลในสนามกันดีกว่า พูดตอนนี้ อะไรก็โกหกทั้งนั้น!” จ้าวซิงหยิบอุปกรณ์จับความเร็วขึ้น มา “เตรียมตัว!”

จินหูรีบตั้งท่าเตรียมวิ่งอย่างเตรียมพร้อม

“3!”

“2!”

“1!”

จินหูเหมือนลูกธนูที่พุ่งไปข้างหน้า!

ถึงแม่ว่าจะเป็นท่าทางกระโดดโลดโผนดั่งเจ้ากระต่าย

น้อยก็ตาม! ความสามารถอยู่ตรงนั้นเอง โดยปกติแล้วครู สอนพละไม่อาจแข่งกับเขาได้ตามจริง

ทว่าเขามาเจอกับคนอย่างฉินหลั่ง ทั้งสองอย่างแทบ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ต่อเขาเลย

“ทำไมอาจารย์ไม่วิ่งล่ะ?”

“อาจารย์ตกใจไปแล้วใช่ไหมเนี่ย”

“เขาวิ่งช้ามาก” ฉินหลั่งขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะว่าใน สายตาของเขาแล้ว พฤติกรรมของฝ่ายตรงข้ามช่างเชื่อง ช้ามาก

“ชิ ปากแข็งจริงๆ เดี๋ยวก็รู้ผลแล้ว” ทุกคนต่างมองพายุ ไซโคลนที่วิ่งอยู่ในสนาม – จินหู เป็นคนพูด

“ฉันให้เขาวิ่งเอาแรงก่อนหนึ่งรอบ ไม่งั้นเดี่ยวหาว่ารังแกเขา” ฉินหลั่งยักไหล่ขึ้น ท่าทางเริ่มขยับตัวแล้ว รอเวลาที่จินฟูวิ่งทบรอบไปแล้ว ฉินหลั่งถึงได้เริ่ม ออกตัว!

ทุกคนตาพร่า ราวกับไม่เห็นว่าฉินหลั่งวิ่งออกไปตอน ไหนกัน แค่รู้ว่ามีเงาดำตะคุ่มวิ่งฝ่านตาไปเท่านั้นเอง

จินหูกำลังพยายามเร่งฝีเท้าให้ไปด้านหน้าอย่าง รวดเร็ว ทันใดนั้นด้านหลังก็รู้สึกว่ามีลมแรงๆ เงาดำตะคุ่ม พัดผ่านตนเองไปเท่านั้น

จินหูไม่ได้สนใจ เพราะว่าเหลือแค่รอบสุดท้ายแล้ว ถึง แม้ว่าแกเป็นกวางซีก้าก็ตาม ก็ไม่สามารถวิ่งชนะเขาได้

ทว่าเขารู้สึกว่าวิ่งไปได้สักร้อยเมตร ด้านหลังก็มีเงา

ดำๆ วิ่งผ่านมาอีกครั้ง แถมครั้งนี้เงาดำๆ นั่นยังโบกมือให้

เขาอีก จากนั้นพริบตาเดียวก็ไม่เห็นตัวแล้ว

“สู้ๆ นะจินหู…” ตอนที่เงานั้นวิ่งผ่านเขาไป ก็รีบจำอ้าว อย่างเร่งรีบ ทว่าไม่ว่าจินหู่จะรีบวิ่งตามขนาดไหน ก็ไม่ อาจวิ่งตามทัน…

เมื่อเห็นกับตาว่าฉินหลั่งอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงเส้นชัยแล้ว จินหูก็ยอมปล่อยวางแล้ว จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่จ้าวซิงตรง นั้นแทน แล้วก็แย่งเอาเครื่องจับเวลามาดู

“หือ?”

“เห็นผีจริงๆ แล้วหรือไง?”

“59 วินาทีเหรอ?”

“พระเจ้า เป็นไปได้ยังไง!”
“ไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ ไปเข้าแข่งขันระดับนานาชาติ ได้เลยนะ อีกอย่างบันทึกเป็นสถิติโลกได้เลยนะ!”

“หรือว่าพวกเราเจอกับซูเปอร์แมนแล้ว?”

ไม่ได้มีแต่จินหู่ที่ยืนเช่อซ่าอยู่กับที่ในสนาม คนอื่นๆ ต่างก็ยืนนิ่งโง่ๆ ตัวแข็งที่อกันทั้งสิ้น

ราวกับทุกคนกำลังฝันอยู่

จูจี้เหวินรู้สึกว่ามันช่างเหลือเชื่อ หรือว่าไอ้ฉินหลั่งคนนี้ มันเป็นปีศาจ?

ทั้งๆ ที่วิชาพละดูเหมือนจะไม่ผ่านอยู่แล้ว เขาทำได้แค่ขยี้ตาไปมา ขยี้ตาซ้ำแล้วหลายรอบ เพราะว่าตอนนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเหมือนว่ามันไม่ใช่ ความจริง

“พอแล้ว อย่ายืนเอ่ออยู่ รายการต่อไป” ฉินหลั่งเดิน เข้ามาด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมทั้งตบป่าจินหู่ด้วย

“ได้ ถือว่าคุณเก่ง รายการต่อไปคือ กระโดดไกล!” จิน หู่เริ่มพูดรายการแข่งขันอีกครั้ง!

มันวิ่งได้เร็วมาก งั้นกระโดดไกลมันไม่มีทางชนะฉันได้

แน่?!

จินหูรู้สึกไม่ถูกใจเอามาก เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขา พ่ายแพ้ในสนามในมหาวิทยาลัยในเย็นจีน

ครั้งนี้ต้องเอาคะแนนกลับมาให้ได้ เพราะว่าเมื่อครู่จิน หูยอมแพ้ท่าทางดูปล่อยไปตามสบาย ฉินหลั่งวิ่งไปตาม นั้น แต่วิ่งได้เกินความสามารถของจินหู่ทั้งชีวิต ถึงแม้ว่าจินฟูรู้ว่าชั่วชีวิตนี้เขาไม่มีทางที่จะวิ่งชนะได้เวลาตามนี้เลย!

เขาย่อมไม่รู้ว่า ฉินหลั่งสามารถกระโดดขึ้นไปบนตึก ได้หลายสิบชั้นโดยที่ไม่ต้องมีอุปกรณ์ใดๆ เลย ขนาดลูก กระสุนกับระเบิดก็เคยวิ่งแข่งมาแล้ว

การแข่งครั้งนี้จินหู่ไม่กล้าดูถูกฝ่ายตรงข้าม แต่ว่าเดิน ไปยังตำแหน่งกระโดดไกลกับคนอื่นๆ พร้อมกัน

“ครั้งนี้ คุณเอาก่อนเลยไหม?” จินหูขมวดคิ้วถาม มี อาการเตือนไว้มาก แต่ว่าไม่ได้เครียด

“นายกระโดดได้ไกลเท่าไหร่ฉันรู้ดี นายเอาก่อนเลยดี กว่า ไม่งั้นเดี๋ยวจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของนายไปด้วย” ฉินหลั่งพูดตามปกติ

นี่มันคือความจริง ทว่าเมื่อเข้าหูคนอื่นแล้ว กลับกลาย เป็นคำพูดที่ดูโอ้อวดอย่างไม่เกรงใจใครเลยสักนิด จนไม่ อาจจะโอ้อวดต่อได้อีกแล้ว

“คุณกำลังยั่วโมโหฉัน? คุณยังเห็นหัวฉันอีกเหรอ?” จิ นหูหันศีรษะกลับไปถาม

“นายจะคิดยังไงก็ได้” ฉินหลั่งตอบแบบขอไปที

“ได้! อย่าบ้านัก! ฉันจะคอยดูแก!” จินหูเดินไปที่ ตำแหน่งกระโดดไกลด้วยอารมณ์โกรธเคือง พร้อมทั้งเริ่ม คลายเส้นอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อจะทำให้ประสาทข้อต่อ ของร่างกายได้สมดุลให้ดีที่สุด

หลังจากที่ตะโกนเสียงดังลั่น จินหู่ก็ใช้พละกำลัง ทั้งหมดในการกระโจนตัวขึ้น
ทะยานขึ้นไป จากนั้นก็เท้าเหยียบดิน!

“แปดเมตรสามเซนติเมตร! พระเจ้าช่วย!” ทุกคนต่างตื่นตกใจ! พร้อมทั้งทำเสียงเซ็งแซ่!

“จินหูแกทุบทำลายสถิติโลกได้แล้ว! แม่ง แกถูกบันทึก ลงสถิติโลกแล้ว!” เฉินเหมิงเลี่ยงกระโดดโลดเต้น!

แปะ!

เสียงปรบมือดังลั่นสนาม!

จินหูลุกขึ้นยืนจากพื้น แต่ไม่ได้ปัดทรายที่เกาะอยู่บน ร่างกายของตนเองเลย ท่ามกลางเสียงโห่ร้องอย่างยินดี เขาทำหน้าโอ้อวดมองมาทางฉินหลั่ง จากนั้นก็ทำสีหน้าว่า ตนเองเก่งแบบนั้นกลับมาอีกครั้ง

ฉินหลั่งยังคงทำหน้าปกติ จากนั้นก็เอามือไพล่หลัง มองไปที่ตำแหน่งกระโดดไกล อุปกรณ์แปลกๆ นั่นมัน ทำให้เขาอยากจะหัวเราะออกมา

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ตำแหน่งกระโดดสูง มือทั้งสอง ข้างที่ไพล่หลังนั้นก็ไม่ได้แกะออกมา

“คุณอย่าบอกฉันนะว่าคุณไม่อย่าแกล้งฉัน เลยจงใจ เอามือไพล่หลังแล้วกระโดดใช่ไหม?!” จินหู่ตาค้างมองมา ทางฉินหลั่ง

“นายเดาถูกแล้ว แต่ว่าฉันจะเพิ่มให้อีกอย่าง..” ฉิน หลั่งเอ่ยขึ้น

“อะไรอีก?!” จินหูเริ่มออกอาการบ้าคลั่ง พร้อมทั้งเปล่งเสียงตะโกนมาจากลำคอ
“อืม ฉันเอามือไพล่หลัง แล้วกระโดดขาเดียว..ตำพูด ของฉินหลั่งทำให้ทุกคนใจเต้นโครมคราม

“เอ่อ..”

ครั้งนี้ทุกคนต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ฉินหลั่งพูดออกมา เพราะว่ามาตรฐานกระโดดแปดร้อยเมตรของฉินหลั่งทุก คนอยากจะเห็นจริงๆ

“ปีศาจหรือเปล่าเนี่ย??”

“คุณใช้ขาเดียว เอามือไพล่หลัง แถมยังกระโดดขึ้น ไปเนี่ยนะ?!” จินหู่หัวเราะให้ฉินหลั่งแทน

จากนั้นทุกคนก็หัวเราะตาม ทว่าจากนั้น ฉินหลั่งก็ยังกระโดดตามนั้น

อีกอย่างแค่กระโดดตามสบาย ปลายเท้าขยับเล็กน้อย ตัวของเขาที่อยู่บนอากาศก็ลงไปอยู่ตำแหน่งอีกฝั่ง บริเวณถาดทราบฝ่ายตรงข้าม

“แม่ง เทพเซียนลอยเหนือฟ้า?!”

“แม่เจ้า เขาสามารถกระโดดไปไกลไปถึงต่างประเทศ เลยนะ?”

เฉินเหมิงเลี่ยงกลืนน้ำลายลงคอ ก็เห็นว่าฉินหลั่งก็ กระโดดห่างจากบ่อทรายออกไปไกลแสนไกลนู่นแล้ว

ความจริงแล้วก็กลัวว่าจะทำให้คนเหล่านี้ตกอกตกใจ เดิมที่เขาสามารถกระโดดออกไปยังด้านนอก มหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ
ทุกคนต่างยืนตาค้างกันเป็นแถว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจินหู เพราะเขายืนตัวแข็งที่อไปแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ