บทที่ 314 ขยับความสัมพันธ์

เย็นนีโทรไปหาซ่งอวี่

“คุณชายซ่ง ตอนนี้ฉันเข้าใกล้กับฉินหลั่งได้แล้ว ในตอนต้น ให้เวลาฉันสักหน่อย ฉันอยากจะทำให้เขา ไม่มีอคติในใจต่อฉันเลย” เย็นนี่พูด

“อือ ดีมาก” ซ่งอวี่พยักหน้า ผลลัพธ์ของเย็นนี้นั้น ออกมาทั้งดีและเร็วมาก หมากแต่ละก้าวนั้น เขาไม่ได้ เดินเกมผิดเลย

“คุณชายซ่ง คุณไม่สงสัยฉินหลั่งเหรอว่าทำไม ถึงได้มาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยอยู่ที่มหาวิทยาลัย เย็นจีน ? ฉันรู้แล้ว อันที่จริงเพราะว่าแฟนของเขาอยู่ที่นี่ ไง” เย็นนี้พูดขึ้นเอง

“หะ”

ซ่งอวี่ตกใจเล็กน้อย แต่ว่าเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจ เท่าไหร่ ก่อนจะพูดว่า : “คุณรีบไปสนิทกับฉินหลั่ง เมื่อ ถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะรีบลงมือกับเขา เดี๋ยวตอนนั้น ฉันก็จะแต่งงานกับคุณได้ และคุณก็จะเป็นคุณนายน้อย ของตระกูลซ่ง”

“อือ คุณชายซ่ง ฉันจะทำให้ได้ เพื่ออนาคตของ พวกเราทั้งสองคน ! ” เย็นนี่พูดเบาๆ

วันที่สอง เย็นนี้ตื่นเช้ามา ก่อนจะเดินลงไปข้าง ล่าง เธอพบว่าฉินหลั่งเพิ่งกลับมาจากโรงอาหาร
“ฉินหลัง คุณตื่นเช้าเหลือเกิน” เย็นนี้ยิ้มเบาๆ

พลางพูด

“คุณมานี่หน่อย”

ฉินหลั่งกับเย็นนี้เดินไปทางต้นไม้ต้นหนึ่ง ฉิน หลั่งปรับอารมณ์ตัวเอง ก่อนจะพูดด้วยความจริงจัง

“ก่อนหน้านี้เรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณกับฉันที่จีนหลิง ฉันไม่อยากให้จงยู่รู้ คุณเองก็รู้น่าจะรู้ ว่าในใจของฉันมี เพียงจงยู่คนเดียวเท่านั้น ดังนั้น…”

เย็นนี้รู้ ว่าฉันหลั่งกลัวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ของเขากับตัวเองจะถูกจงยู่รู้เข้า อันที่จริงเรื่องนี้มัน เป็นการสร้างเรื่องขึ้นมาของเธอทั้งนั้น เพื่อให้ได้เป็น ภรรยาของฉินหลั่ง เพื่อให้ได้เงินกับอำนาจ แต่ตอนนี้ ฉินหลั่งมาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยตำแหน่งเล็กๆ แล้ว ในตอนนี้ ฉินหลั่งอยากจีบเย็น นี้ เย็นนีก็ไม่ทิ้งเขาแล้ว

“ถ้าเกิดคุณรู้สึกไม่พอใจล่ะก็ ฉันสามารถชดใช้ให้ คุณได้นะ” ฉินหลั่งพูด เขาคิดว่าตัวเองจะเอาเงินจำนวน สิบล้านจากบ้านตระกูลจงได้ และชดเชยให้เย็นนี้ ถือ เป็นการชดใช้ให้เธอ

“ไม่ต้อง ! เรื่องนั้นน่ะ ฉันลืมไปหมดแล้ว ฉันรู้ว่า คุณกับจงยู่คู่ควรกัน ฉันยินดีกับพวกคุณด้วย คุณมาเป็น ผู้รักษาความปลอดภัยเองก็คงไม่ง่ายเลย เก็บเงินไว้ใช้

เองเถอะ ! ” เย็นนี้ยิ้มพลางพูด

จากที่เธอมอง การชดเชยที่ฉินหลั่งพูด มันก็แค่ ไม่เท่าไหร่เอง เย็นนี้ไม่สนใจจำนวนเงินพวกนั้นหรอกเมื่อเธอแต่งงานกับซ่งอวี่ ตัวเองยังจะขาดเงินอีกเห รอ ? แถมยังมีสามีหล่อๆ อีก เย็นนี้แยกจากฉินหลั่ง พลางเดินไปที่ดึกเรียน

เธอรู้ ว่าถ้าอยากจะเข้าหาฉินหลั่งเร็วขึ้นจงยู่ ถือว่าสำคัญมาก ขอเพียงแค่เอาจงยู่ลงไป ฉินหลั่งก็ไม่ ยากแล้ว

เย็นนีหาห้องที่จงยู่อยู่ จากนั้นก็แอบเข้าไป ก่อน จะนั่งข้างๆ จงยู่ “เป็นคุณนี่เอง ! ” คนที่อยู่กับจงยู่ในวันนี้คือหิมะ

กับดวงจันทร์ เมื่อเห็นเย็นนี้ ทั้งสองคนก็มีสีหน้ารังเกียจ

ขึ้นมา หิมะพูดด้วยความไม่เกรงใจ : “คุณจะมานั่งข้างๆ

พวกเราทำไมออกไป !

เย็นนี้อึ้งเล็กน้อย ผู้หญิงสองคนนี้ รู้จักกับฉินหลั่ง และจงยู่ ถ้าเกิดว่าไม่ได้อยู่ต่อหน้าจงยู่ เธอคงจะด่ากับ พวกเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้จงยู่อยู่ เย็นนีเลยทำได้แค่เก็บ ความโกรธเอาไว้

“หิมะ คุณทำอะไร?”จงยู่มองไปทางหิมะพลาง พูด และมองไปทางเย็นนีพลางขอโทษ : “เย้นนี่ ฉัน ขอโทษแทนหิมะด้วยนะ เธอใจร้อนไปหน่อยนะ”

“จงยู่ ฉันเปล่านะ เธอเป็นคนปากคอเราะราย ถ้า ไม่เชื่อคุณก็ถามดวงจันทร์….” หิมะเรียกร้องความจริง ให้ตัวเอง

“หิมะเพื่อนรัก เมื่อวานฉันผิดเอง ฉันต้องขอโทษ คุณด้วย จงยู่เป็นพี่น้องที่ดีของฉัน ขอให้คุณอย่ามาทำลายความเป็นพี่น้องที่ดีของพวกเราเลย” เย้นนีพูด

เบาๆ

“จงยู่ เป็นพี่น้องกับเธอเหรอ ? ไม่ คนแบบเธอไม่ คุ้มจะไปยุ่งด้วย ฉันว่าเธอกับคุณและคุณชายฉินเป็น เพื่อนกัน ต้องมีจุดประสงค์อื่น ! ” หิมะมองเย็นนี พลาง คิดว่าเย็นนี้ไม่น่าจะเป็นคนดี

“อะแฮ่ม! ”

ในตอนนั้นเอง ตรงเวทีการสอนหน้าห้องมีเสียง กระแอมดังขึ้น พวกจงยู่เพิ่งจะเห็นว่าเมื่อครู่พวกเธอคุย กันเสียงดังเกินไปแล้ว ในตอนนั้นเอง นักเรียนในห้อง ทั้งหมด ต่างจับจ้องมาที่พวกเธอ

“นักเรียนพวกนั้นน่ะ ห้องเรียนไม่ใช่บ้านของพวก คุณนะ พวกคุณคุยกันเสียงดังขนาดนี้ เข้าใจเนื้อหาที่ฉัน สอนทั้งหมดแล้วเหรอ ! งั้นฉันจะถามพวกคุณ ถ้าเกิดว่า ตอบไม่ได้ วิชานี้พวกคุณเอาไปศูนย์คะแนน ! ” บนที่ สอนหน้าห้องนั้น อาจารย์ที่ใส่แว่นบนจมูกโด่งๆ พูดขึ้น

จงยู่ หิมะดวงจันทร์ และเย็นนี้ลุกขึ้นมาทั้งหมด ไม่มีอาจารย์มหาลัยจำนักเรียนของห้องตัวเองได้ อาจารย์คนนี้เองก็ไม่รู้ว่าเย็นนี้เป็นนักเรียนห้องอื่น

จงยู่ตื่นกลัวเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เล็กเธอไม่เคย ถูกอาจารย์ว่าต่อหน้าทุกคนขนาดนี้ แต่ตอนนี้เธอกลับ ถูกอาจารย์เรียกขึ้นมาแล้ว

หิมะดวงจันทร์ยังแอบบ่นเย็นนี้อยู่ในใจ

ได้ยินหรือยัง ถามหน่อยว่าความหมายของโน้ตคืออะไร ? ” อาจารย์ถามพวกจงยู่ มันเป็นเนื้อหาที่เขา เพิ่งจะสอนไป ผู้หญิงพวกนั้นเองแต่คุยกัน ตอบไม่ได้ แน่นอน

โน้ตเหรอ ?

จงยู่เคยอ่านอะไรพวกนี้มาก่อน เพียงแต่เธอไม่ ได้จำได้ทั้งหมด

หิมะกับดวงจันทร์ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย วันๆ พวก เธอไม่ได้ฟังการสอนอะไรเลยด้วยซ้ำ นักเรียนคนอื่นๆ เริ่มเปิดหนังสือไปมา การสอน

เรื่องนี้ขนาดคนที่ฟังการสอนอย่างพวกเขา เองยังไม่มี

ทางจะท่องจำได้เลย

“ไม่รู้ยังจะคุยกันตอนเรียนอีก ดูสิว่าพวกคุณตอบ ได้ไหม นั่งลง เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วมาหาฉันเพื่อจดชื่อนะ วิชานี้พวกคุณต้องได้ศูนย์คะแนนนะ” อาจารย์มองจงยู่ พลางพูดด้วยความไม่ปรานี

“ตามความสอดคล้องกันของโน้ตต่างๆ นั้น (ปกติจะไม่เกินเจ็ดตัว) เอามารวมกันเป็นหนึ่งเดียว จากนั้นก็ใช้ดนตรีมาเป็นหลักสำคัญ (เสียงหลัก) มัน เรียกว่าแบบโน้ต” ในตอนนั้นเอง เย็นนี้เปิดปากพูด ด้วย ความเร็วและแม่นยำ

เธอเรียนเกี่ยวกับดนตรีมา เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับ ดนตรีอย่างรอบรู้ทั้งหมด

ตอบได้อย่างถูกต้องทั้งหมด
อาจารย์กับนักเรียนคนอื่นต่างมองเย็นนี้ด้วยความ ตกใจ

“โน้ตหลักคืออะไร ?” อาจารย์ถามคำถามที่ เจาะจงลงไปอีก เขาทำงานมา20กว่าปี มีนักเรียนเพียง แค่ไม่กี่คนที่สามารถตอบได้อย่างถูกต้องครบถ้วน

“ว่ากันตามระบบโน้ตทั้งสิบสอง พวกเราสามารถ แบ่งมันออกเป็นครึ่งหนึ่ง (DO, # D0, RE, #REง MI, FA, #FA, SOL, #SOL, LA, #LA, SI) ว่ากันตามเสียงตามลำดับของโน้ตหลัก มาเปลี่ยนเป็น โน้ตหลักทั้งหมดแบบใหม่ เช่นโน้ตC ฉันคิดว่าอาจารย์ ควรจะเขียนอยู่บนกระดานดำสักหน่อย”

เย็นนี้ตอบโดยที่ไม่ผิดสักคำ

เธอยังเดินไปที่ที่อาจารย์สอนอยู่อย่างมั่นใจ พลางเขียนการลำดับโน้ตCออกมาทั้งหมด

“อาจารย์ ฉันตอบคำถามของคุณหมดแล้ว คุณไม่ ต้องลงโทษพวกเราแล้วใช่ไหม ?” เย็นนี้เอาชอล์กทิ้ง ลงบนโต๊ะสอน ก่อนจะพูดกับอาจารย์ด้วยความทระนง

“โอเค คุณกลับไปปนั่งที่เดิมได้แล้ว จำเอาไว้ว่า ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” อาจารย์ถูกทำให้ตกใจ นักเรียนไม่ กี่คนพูด ก็เรียนจนรู้เรื่องแล้ว เขาไม่กล้าพูดอะไรออกมา แล้วจริงๆ

“แปะๆ”

ท่ามกลางเสียงปรบมือนั้น เย็นนึกลับไปนั่งข้างๆ

จงยู่
เลิกเรียนแล้ว จงยู่ขอบคุณเย็นนี้ : “เยันนี ต้อง ขอบคุณคุณมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คะแนนวิชา ทฤษฎีดนตรีของฉันจะต้องเหลือศูนย์อย่างแน่นอน ! ”

“ขอบคุณอะไรกัน พวกเราเป็นพี่น้องกันนี่หน่า” เย็นนีโอบจงยู่พลางยิ้มแล้วพูด

“ใครเป็นพี่น้องกับคุณกัน จง อยู่ ฉันว่าที่เธอเข้า ใกล้คุณก็เพราะมีจุดประสงค์อื่น ! ”

หิมะจ้องเย็นนีพลางพูด เย็นนีเป็นคนปากร้าย แท้ๆ แต่ต่อหน้าฉันหลั่งกับจงยู่ กลับเปลี่ยนเป็นอีกคน แถมยังพยายามไปสนิทสนมกับจงยู่เองด้วย เซ้นส์ของ หิมะบอกเธอ ว่าทั้งหมดนี้มันไม่ปกติ

“หิมะ ! วันนี้คุณเป็นอะไรเหรอ ?” จงยู่เริ่มโกรธ ขึ้นมานิดหน่อยแล้ว เย็นนีช่วยพวกเธอเอาไว้แท้ๆ แต่ ปากของหิมะนั้นยังเอาแต่พูดอะไรแย่ๆ ออกมา

“ช่างมันเถอะ หิมะเข้าใจฉันผิดไปนิดหน่อย ฉัน เข้าใจได้ หลังจากนี้ฉันเชื่อว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้นเอง” เย็นนีพูดอย่าง “เข้าอกเข้าใจและมีเหตุผล”

เมื่อมองท่าทีปลอมๆ ที่เย็นนี้ทำต่อหน้าจงยู่ มุม ปากของหิมะก็กัดอย่างหนัก อยากจะตบเข้าที่หน้าของ เย็นนี้สักสองที