บทที่ 76 การทะเลาะวิวาทในห้องซ้อม

เย็นนี้ไปจับบที่จงยู่กำลังดูอยู่ ดึงมาทางตัวเอง ช้าๆ จงยู่ถึงจะสังเกตเห็นว่าพวกเธอเดินมาถึงตรงหน้า ตัวเองแล้ว นี่กำลังซ้อมอยู่นะทำไมต้องเอาเนื้อเพลง ของตัวเองไป?จงยู่อึ้งไปสักแป๊บเย็นนี้ร้องเสียงดัง “ปล่อย”

จงยู่สะดุ้งและปล่อยมือ เธอมองไปทางเย็นนี้ด้วย สีหน้าที่น่าสงสาร ทำไมดขนาดนี้?วินาทีนี้จงยู่รู้สึกไม่ สบายอย่างมาก เธอรู้สึกว่าเธอเหมือนเข้ามาอยู่ในบริษัท ั่ว

จงยู่รู้ว่าพวกของเฉินจิ้งอี้ดีมาก แค่พวกเย็นนี้ไม่ พอใจในตัวเองเท่านั้นเอง

“เห็นตัวเองสำคัญมากเลยหรอ ? “เจนนี่พูดอย่าง ประชด จากนั้นก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้อย่าไม่สนโลก ก่อง เจียวและจางเสี่ยวหย่า นั่งอยู่ที่พักมือของเก้าอี้หนึ่งคน อีกคนยืนอยู่ข้างๆของเย็นนี้แล้วมองไปทางจงยู่ด้วย ลอยยิ้มที่อ่อนๆ

“คนที่มาใหม่ ไหนๆ ก็เข้าร่วมDream girlsของ พวกเราแล้ว ก็ควรจะทำตามกติกาของพวกเรา”เย้็นนี้ มองไปทางจงย่อย่างเย็นชา “ต่อไปพวกเราก็คือศิษย์พี่ ของคุณ ฉันคือคนโตและนี่คือคนที่สองแล้วคนนี้คือคนที่ สาม แล้วคนที่อยู่ทั้งนั้นคือคนที่สี่ คุณคือคนที่น้อยที่สุด มาเรียกพี่สิ”
“พี่สาวใหญ่ พี่สาวรอง พี่สาวสาม” ถึงแม้จงยู่รู้ว่า พวกเธอตั้งใจแกล้งตัวเอง แต่ก็ทำตามที่พวกเธอพูดจงยู่ มองไปทางกัวย่าหนานที่อยู่ข้างๆ “พี่สาวสี่”

“ไม่ต้อง ไม่มีกฏกติกาแบบนี้”กัวย่าหนานพูด

เย็นนีมองไปทางกัวย่าหนาน เธอก็ยังรู้สึกมีความ สุขอยู่ จงยู่ก็เชื่อฟังมากเลย เธอกับก่องเจียวและจาง เสี่ยวหย่าต่างก็ยิ้มบาน ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีระดับ สูงกว่าจงยู่

จงยู่ไม่สนใจคำพูดที่เยอะแย่ของพวกเธอ ตอนนี้ สิ่งที่เธอสนใจมากที่สุดคือจะพัฒนาความสามารถของ ตัวเองยังไง แล้วจะได้ไปฝึกซ้อม

“เฮ้ย คนที่มาใหม่ พวกเราให้คุณไปแล้วหรอ?”เย้ นนี้พูดอย่างไม่พอใจ ทีแรกหน้าที่ดูสวยงามตอนนี้กลับ ทำให้ดูไม่น่าดูเลยแม้แต่น้อย

“มีเรื่องอะไรอีก ? “จงยู่ก็เริ่มไม่พอใจแล้ว ก่อน หน้านี้ก็ได้แนะนำชื่อไปแล้ว แต่พวกเธอก็ยังเรียกคน ที่มาใหม่คนมาใหม่เรื่อย ไม่มีการเคารพตัวเองแม้แต่ น้อยเดียว

“ไม่เห็นเหรอว่าห้องซ้อมรกมาก ? คนที่มาใหม่ ทุกคนจะต้องทำความสะอาดหนึ่งรอบ ตอนนี้คุณเริ่ม ทำความสะอาดเลย อย่าลืมเก็บของที่บนโต๊ะด้วยล่ะ และถูพื้นให้สะอาดด้วย”เย็นนี้สั่ง

กัวย่าหนานที่อยู่ข้างๆหยุดเล่นกีตาร์แล้วถอน หายใจ จากนั้นมองไปทางจงยู่ ที่ฟังคำพูดของเย็นนี้แล้วเริ่มทำความสะอาด กัวย่าหนานส่ายหัวแล้วเล่น กีตาร์ต่อ

จงยู่เอาของที่บนโต๊ะปัดลงมาบนพื้น จากนั้นก็ ทำความสะอาดพื้นและถูกพื้น เธอทำสิ่งพวกนี้อย่าง รวดเร็ว ก่อนที่จะเรียนมหาลัยได้ช่วยแม่ทำงานที่บ้าน มากมาย และเธอก็รู้สึกชอบในสิ่งที่กำลังทำอยู่นี้ด้วย

อีกนิดก็ทำความสะอาดพื้นเสร็จแล้วจางเสี่ยว หย่าและก่องเจียว เดินไปทางประตู พื้นที่เพิ่งถูเสร็จก็มี รอยเท้าเพิ่มขึ้น

จงยู่มองไปทางทั้งสองอย่างไม่พอใจ ทั้งสองพูด

คุยกันอย่างมีความสุขแล้วเดินออกไปจงยู่เองก็ไม่ได้พูด อะไรและเช็ดรอยเท้าของทั้งสองออก

เธอทำความสะอาดพื้นเสร็จแล้วกำลังจะไปเก็บ ไม่ถูกพื้นก่องเจียวและจางเสี่ยวหย่าซื้อขนมกลับมาแล้ว

“พวกคุณรออีกสักแป๊บค่อยไป อากาศร้อน อีก 5นาทีพื้นก็แห้งแล้ว”จงยู่ยิ้มแล้วพูดกับทั้งสอง

“จะรีบกินขนม”ก่องเจียวพูดแล้วเดินเข้าไปใน ห้องพร้อมกับจางเสี่ยวหย่าและด้านหลังของพวกเขามี รอยเท้าเต็มไปหมด

จงยู่มองไปทางทั้งสองอย่างโมโหแต่สุดท้ายก็ เอาไม้ถูพื้นและไปเช็ดพื้นให้สะอาด

“พวกคุณไม่ต้องเดิน อีก 5-6นาทีพื้นก็แห้งแล้ว ถ้าพื้นสกปรกอีกฉันก็จะไม่..”จงยู่พูดกับพวก เธอรู้ว่า

ทั้งสามคนไม่พอใจกับตัวเอง
จงยู่ยังพูดไม่จบก็เห็นเย็นนี้ยิ้มและมองมาทาง เธอ ถุงขนมที่อยู่บนมือเริ่มพลิกลงบนพื้นช้าๆ ทำให้ฝรั่ง ทอดหล่นเต็มพื้นไปหมด พื้นสกปรกไปหมด

“ขอโทษนะคนที่มาใหม่ ทำความสะอาดตรงอีก สักแป๊บ”เย็นนี้ยิ้มและพูด

ถึงแม้จงยู่จะนิสัยดีมากๆ แต่ตอนนี้ก็ทนไม่ไหว แล้ว มองไปทางเย็นนี้ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็เอาผ้าถู พื้นเดินไปทางประตู

“หยุด ! “เย็นนี้ตะกอนยังไม่พอใจอีก เสียง สะท้อนในห้องซ้อม ทำให้แสบแก้วหูมาก

จงยู่ไม่ได้หยุด

“เก่งแล้วใช่ไหม”และในเวลาเดียวกัน ด้านหลัง ของจงยู่ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น จงยู่หันกลับไปก็มีมือมาบีบ ที่ขอของเธอ

“อยากตายใช่มั้ย ? “เย็นนี้บีบพี่ขอของจงยู่แล้ว ดันตัวเธอไปชิดกับกำแพง “เมื่อกี้ใครให้หน้าคุณ?ก็แค่ มาจากบ้านนอก แต่กล้ามาทำสีหน้าใส่ฉัน?คุณอยาก ตายแล้วใช่ไหม ?”

“อีชั่ว คนอย่างคุณหรอกก็เหมาะสมที่จะอยู่กลุ่ม กับพวกเรา ไม่ไปสองกระจกดูว่าหน้าตาตัวเองเป็นยัง ไง”ก่องเจียวยืนพูดข้างๆด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“กูเห็นถึงทำสีหน้าน่าสงสารต่อหน้าพี่เฉิน ก็ อยากจะอ้วก อยากเป็นหัวหน้าใช่ไหมหรืออยากจะเป็น คนนำร้องเพลง?”จางเสี่ยวหย่าพูดอย่างประชดประชัน
จงยู่มองไปทางพวกเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วย ความกลัว

“ดูนางนี่สิ ถูกพวกเราหรอกแค่นี้ก็ตกใจขนาดนี้ แล้ว ฉันคิดว่าคุณเก่งมากนัก” เย็นนีพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชา ไปกระชากจงยู่แรงแรงจนจงยู่สะดุด “ไป ! ทำความ สะอาดพื้น

จงยู่ทั้งโกรธทั้งกลัว เธอจับไม้ถูพื้นเตรียมตัวจะ ไปทำความสะอาด “เฮอะ ให้ทำอะไรเธอก็ทำหมด เหี้ยยิ่งกว่าหมา

ข้างถนนเย็น นี้ ดูแล้วนางนี้ควบคุมง่ายอยู่” “ใช่ จะร้องเพราะแล้วมีประโยชน์อะไร ถ้ากล้าไป

บอกให้พี่เฉินให้ตัวเองเป็นหัวหน้า จะตบให้ตายเลย” ฟังคำโอ้อวดที่จางเสี่ยวหย่าและก่องเจียวพูด ใน

ใจของเย็นนี้มีความสุขมาก เธอกอดอกแล้วมองไปทาง

จงย่อย่างเย็นชา พูดพึมพำว่า

“อีสลิดนี้บอกว่าที่บ้านมีแค่แม่กับตัวเองไม่ใช่หรอ เป็นแม่บ้านจากบ้านนอก แต่สามารถมีเงินส่งเรียนมหา ลัยได้ อัศจรรย์จริงๆ ฉันว่าแม่ของหลอนจะต้องไปทำ อะไรแน่แน่ พวกคุณลองคิดดูสิ แม่หม้ายใช้ชีวิตคนเดียว จะไม่เหงาได้ยังไง แถมมีความสุขและมีเงินรายได้เสริม อีก ทำไมจะไม่ทำหล่ะ…?”

“หุบปาก ! ” วินาทีนี้จงยู่หันกลับมาและจิกตาไป ทางเย็นนี้

“โอ้ยอีสลิดเก่งแล้วใช่ไหม?”เย็นนี่พูดออกมาที่ละถ้อยคำ จากนั้นก็เดินไปทางจงยู่ด้วยสีหน้าที่ดุร้าย “ทำไม แม่ของแกคือจุดอ่อนของแกหรอ?กูจะด่าว่าแม่ ของถึงคือกะหรี่นอนกับผู้ชายทั้งหมู่บ้าน.

ระหว่างที่เย็นนี้พูดอยู่ก็ติไปทางหน้าท้องของจง ยู่

“ห้ามใส่ร้ายแม่ -“จงยู่กรีดอย่างเสียงดัง ไป

เกาะที่ขาของเย็น นี้ และเขี้ยวเย็นนีล้มลงบนพื้น จนหัว ของเย็นนี้สัมผัสกับพื้น ตั้งแต่เด็กจนโต จงยู่ก็ใช้ชีวิตอยู่กับแม่ เธอรู้ว่า

เพื่อที่จะเลี้ยงตัวเอง แม่เหนื่อยและลำบากขนาดไหน

แม่คือเขตห่วงห้ามของเธอ

จางเสี่ยวหย่าและก่องเจียวเห็นเย็นนี้ล้มลงบน พื้น ก็รีบพุ่งไปผลักจงยู่

“อีสลิด กล้าตีฉันหรอ ! คุณอยากตายใช่ไหม? ตบมัน”เย็นนี้ถูกก่องเจียวและจางเสียวหย่า พยุงเธอ เอา มือไปนวดที่ศีรษะและพูดด้วยอารมณ์ที่โกรธ จากนั้นก็ ไปตบจงยู่

ไม่มีกำลังและไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ เธอทำได้ เพียงนั่งอยู่บนพื้นและเอามือกอดหัวป้องกันศีรษะ

กำหมัดของพวกเธอตกลงมาเหมือนหยุดน้ำฝน บางทีก็ไปตกที่มือ ที่ไหล่ ก่องเจียวไปเตะให้จงยู่ล้มลง ไป จากนั้นทั้งสามคนก็เริ่มใช้เท้าเตะที่ศีรษะ หลังและ หน้าท้อง

“พอแล้ว”แล้วหน่อยตอนนี้ก็มีคนมาดักพวกของเย็นนีออกไปจากตัวจงยู่

“กัวย่าหนาน ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพวกเรา ! ” เย็นนี้จิกตาไปทางกัวย่าหนานแล้วพูด คนที่ผลักพวก ของเย็นนีออกไปก็คือกัวย่าหนานที่อยู่ข้างๆ

“พวกคุณเสียงดังเกินไปฉันแค่อยากจะอยู่ เงียบๆ”กัวย่าหนานมองดูเย็นนี้พูด

“ใส่หัวไป ! ถ้ารำคาญก็ไปจากห้องซ้อมสิ” เย็นนี้ พูดด้วยความโมโห

“อยากให้ฉันโทรหาพี่เฉินไหม? “กัวย่าหนานไม่ ได้สนใจเย็นนี้ แต่เอาโทรศัพท์ออกมาแล้วโชว์ให้ดู

“คุ…”เย็นนี้ มองไปทางกัวย่าหนานด้วยความ โมโห กลัวจนหายใจแรง ถ้าเฉินจิ้งอี้รู้เรื่องนี้พวกของตัว เองจบแน่ เย็นนี้มองไปทางจงยู่ ตะคอกด้วยความไม่ พอใจ “อีสลิด ถ้ากลับไปฟ้องพี่เฉินก็รอดูเลย”

“พวกเราไป ! ” เย็นนี้จิกตาไปทางกัวย่าหนานไป จากที่นี่พร้อมกับเพื่อนๆ เห็นพวกเย็นนี้เดินออกจากประตู กัวย่าหนานถอน

หายใจเบาๆ จากนั้นมองไปทางจง ยู่เห็นแต่จงยู่เอามือ

กอดศีรษะ งอตัวอยู่บนพื้น ตัวสั่นเบาๆ

น่าสงสารจริงๆ กัวย่าหนาน เริ่มรู้สึกสงสารจงยู่

“ลุกขึ้นมาเถอะ” กัวย่าหนาน นั่งย่อและพยุงตัวจง ยู่ขึ้น เห็นแต่บนใบหน้าของเธอมีที่ฟกช้ำ ทรงผม ยุ่งเหยิง แถมยังรอยเท้ามากมายที่เสื้อ
“ขอบคุณ”จงยู่น้ำตาคลอเบ้า พูดกับกัวย่าหนาน

เบาๆ

มองไปทางสภาพที่อ่อนแอของจงยู่ เหมือนมี

อะไรมาเกี่ยวที่หัวใจของกัวย่าหนานเบาๆ ไม่ต้องขอบคุณฉัน”กัวย่าหนานเอาสายตาออก จากตัวจงยู่ “เมื่อกี้ฉันบอกแล้ว ฉันแค่รำคาญที่พวกคุณ

เสียงดัง”

“ไม่ว่ายังไงก็ขอบคุณคุณนะ”คำพูดของกัวย่า หนานทำให้จงยู่รู้สึกเสียใจนะนิด

“ถ้าไม่อยากจะถูกรังแก ก็ไปหาแฟนมาปกป้อง คุณซะ”กัวย่าหนาน ฮัลหลังแล้วพูดกับจงยู่ จากนั้นเธอก็ เดินออกไปทางประตู ในตอนนี้ฉันหลั่งก็มาถึงแล้ว เขาพุ่งเข้ามาใน

ห้องซ้อม หลังจากที่เห็น สภาพของจงยู่ก็ตกตะลึงไป

หมด : “จงยู่ ! ”

ฉินหลั่งเดินสวนทางกับกัวย่าหนาน กัวย่าหนาน วันจะผิดหวังนิดนิด ดูจากสภาพการแต่งตัวของฉินหลั่ง แล้ว เขาไม่สามารถปกป้องจงยู่ได้

“ฉินหลั่ง”พอเห็นฉินหลั่ง จงยู่ก็ทนไม่ไหวอีกต่อ ไป น้ำตาไหลออกมาทันทีและไปกอดฉินหลั่งแน่นๆ

“ใครตบคุณ ? “ฉินหลั่ง มองไปทางหน้าที่เต็มไป

ด้วยบาดแผลของจง ยู่เหมือนมีมีดมากรีดที่หัวใจของ

เขา เขาอยากจะหาคนทำเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดจะได้แก้แค้น

ให้จงยู่ เขามองไปทางกัวย่าหนานด้วยสีหน้าที่ไม่ดี”เธอใช่ไหม ! ฉันจะไปดีให้ตายเลย”

“ไม่ใช่เธอ คนที่ดีฉันไปแล้ว”จงยู่ดึงฉินหลั่งที่ อยากจะไปตีกัวย่าหนาน

กัวย่าหนานไม่รู้จะพูดอะไรแล้วยิ้มอย่างขมขื่น เธอสายหัว โชคชะตาของจงยู่ก็แย่พอแล้ว แต่พระเจ้า ยังลิขิตแฟนโง่แบบนี้ให้ นี่คงจะเป็นโชคชะตามั้ง ? กัว ย่าหนานเดินออกไปดันนอกพร้อมความคิดแบบนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ