บทที่ 590 ความเชื่อที่ผิด

ครอบครัวนี้เป็นที่ดึงดูดสายตามาก ถึงแม้ว่าผู้คนจะไม่ชอบการก ระทำของพวกเขาแต่การที่จะเข้ายุ่งมันก็ดูไม่ดีมากนะ จึงทำได้ แต่สงสารหญิงผู้เป็นแม่อยู่ในใจ

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ในขณะ ที่พวกเขากำลังจะเดินผ่านตรงหน้าฉันหลัง จู่ๆฉินหลั่ง ก็ก้าวออกมาข้างหน้าขวางทางของพวกเขาเอาไว้

เมื่อเห็นฉันหลังก้าวออกมา ครอบครัวคุณตาหัวโล้นสะดุ้ง ตกใจหลังจากนั้นก็ตะคอกด้วยความโกรธ “ประสาทหรือเปล่า แก มาขวางทางของพวกเราทําไม?”

ผมไม่ได้ประสาท แต่พวกคุณต่างหากที่ประสาท

ในแววตาของฉินหลั่งเต็มไปด้วยความเย็นชา “ที่สำคัญล้วน แต่เป็นโรคประสาททางจิตใจ

คุณตาหัวโล้นรู้สึกโกรธมาก “ไอ้เวรแกกล้าด่าพวกเราเหรอ เชื่อหรือเปล่าฉันจะกระทืบแกให้ตาย?”

ชายผู้เป็นพ่อก็จ้องฉันหลังแล้วตะคอกเช่นกัน “รีบขอโทษ เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นจบไม่สวยแน่

“ด่าพวกคุณ?”

“พวกคุณรู้สึกว่าเป็นการดำเหรอ”
“นี่คือความจริง”

ฉินหลั่งพูดโต้แย้ง “ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะพวกคุณประสาท ทำไมต้องลงมือกับเด็กหนักขนาดนี้ด้วยจนทำให้คนเป็นแม่ ร้องไห้จนแทบจะขาดใจ ”

“ลงมือหนัก?”

หมายความว่ายังไง?

“หรือว่าครอบครัวนี้ทําร้ายเด็ก?

มีความเป็นไปได้ แค่ดูก็รู้ว่าน่าจะให้ความสำคัญกับเด็ก ผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ยิ่งไปกว่านั้นเด็กร้องไห้หนักมากจนอ่อนยัง ไงก็ไม่หยุดร้อง”

หลังจากที่ฉินหลั่งพูดจบ นักท่องเที่ยวหลายสิบคนก็เข้ามา ล้อมรอบเริ่มวิพากษ์วิจารณ์พร้อมกับถ่ายรูป

สีหน้าของคุณยายสวมเสื้อน้ำเงินเปลี่ยนไปในทันที หลังจาก นั้นก็ตะคอกเสียงดัง “ลงมือหนัก ลงมือหนักอะไร?”

“แกอย่ามาพูดจาใส่ร้ายคนอื่น

“พวกเราไม่ได้ทําร้ายเด็ก เด็กจะร้องไห้จะงอแงเป็นเพราะว่า เด็กหัวเด็กเหนื่อย เป็นปัญหาของเด็กเกี่ยวอะไรกับพวกเรา?”

เธอเตือนฉินหลั่ง “เด็กน้อยเรื่องที่ไม่รู้เรื่องก็อย่าพูดส่งเดช ยุ่ง เรื่องของชาวบ้านอาจจะมีคนตายได้นะ”

คุณตาหัวโล้นและผู้เป็นพ่อก็จ้องมองฉินหลั่งด้วยสายตาที่ดุร้ายเช่นกัน

หญิงผู้เป็นแม่ก็เอ่ยปากพูดกับฉินหลั่งเช่นกัน “น้องชาย พวก เราไม่ได้ทำร้ายเด็กจริงๆนะ ไม่ได้แตะแม้แต่ปลายนิ้วด้วยซ้ำ

“ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้แตะต้องและก็เชื่อว่าพวกเขาไม่ทำ แต่นั้น ก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาไม่เคยทําร้ายเด็ก”

ฉินหลังยื่นมือไปหาเธอ “มา ผมเป็นหมอขอร้านยาในอ่าว เด็กเป็นอะไรหรือเปล่าผมแค่ตรวจก็รู้แล้ว

“ไม่ได้ ห้ามให้เขาเด็ดขาด!”

คุณยายสวมเสื้อสีน้ำเงินคัดค้าน “แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คน ดี เอาเด็กให้เขา เขาต้องอุ้มเด็กหนีอย่างแน่นอน”

“ไปๆ ไม่ต้องสนใจ เขาเป็นพวกค้ามนุษย์ ”

เธอผลักหัวไหล่ของลูกสะใภ้ด้วยเพื่อให้เธอรู้ว่ารีบตามมา

ในแววตาของหญิงผู้เป็นแม่ลังเลอยู่สัก ไม่ได้ส่งเด็ก ให้กับฉัน หลังและไม่ได้เดินจากไป

“มีคนล้อมรอบมากมายขนาดนี้ ลำพังผมแค่คนเดียวก็ยังหนี เอาตัวไม่รอดเลย ไม่ต้องพูดถึงแย่งลูกของคุณไปด้วย

ฉินหลั่งพูดเตือนสติ “คุณทนเห็นลูกของตัวเองร้องไห้แบบนี้ต่อ ไปเรื่อยๆได้เหรอ หรือว่าจะปล่อยให้เด็กร้องไห้จนมีเลือดไหล ออก?

” คุณแม่ของลูก ให้หมอเขาดูหน่อยเถอะ เด็กร้องไห้ขนาดนี้ต้องมีปัญหาแน่”

“ใช่แล้วให้เขาดูหน่อย สบายใจได้ คนเยอะขนาดนี้เขาเอา เด็กไปไหนไม่ได้หรอก”

“ที่สำคัญหมอของร้านยา อ่าวคุณเชื่อถือได้

นักท่องเที่ยวที่อยู่รอบๆพูดเกลี้ยกล่อมผู้เป็นแม่ เสียงร้องไห้ ของเด็กทําให้พวกเขารู้สึกสงสารมาก

คุณตาหัวโล้นตะโกนเสียงดัง “ห้ามให้เขา

พวกเขาอยากจะเดินจากไปแต่ทางข้างหน้าถูกนักท่องเที่ยว ขวางเอาไว้หมด ทุกคนต่างอยากให้พิสูจน์ความจริง

ฉินหลั่งพูดกดดันจิตใจของ ผู้เป็นแม่ “คุณจะไม่ปกป้องตัวเอง ก็ได้แต่แม้แต่ลูกของตัวเองคุณก็ไม่อยากปกป้องเหรอ?”

ผู้เป็นแม่กัดฟันแน่นแล้วส่งเด็กทารกให้กับฉันหลั่ง “ท่านหมอ

น้อย ช่วยตรวจดูให้ฉันหน่อย “สวะ เธอส่งเด็ก ให้คนนอกจริงๆ ……. “ฉันจะฆ่าเธอ……..

“เอาเด็กคืนมาให้ฉัน!”

พวกคุณยายสวมเสื้อสีน้ำเงินดูตกใจมาก รีบยื่นมือออกไป แย่งเด็กแต่ปรากฏว่าถูกฉินหลั่งสะบัดจนล้มลงกับพื้น

หลังจากนั้นเขาก็ยืมรถเข็นเด็กและถุงพลาสติกมาอย่างละอัน แล้ววางเด็กทารกลงบนรถเข็นเด็กต่อหน้าผู้คนทุกคน นิ้วมือสวม ถุงพลาสติกแล้วลูบไปตามลำตัวของเด็ก
พวกคุณยายสวมเสื้อสีน้ำเงินยังไม่ทันได้พุ่งเข้ามาฉินหลินก็ บีบตรงรักแร้ของเด็กทารก

เข็มเย็บผ้าถูกดึงออกมาพร้อมกับดึงดูดสายตาของผู้คน

เข็มที่เปื้อนเลือดมีปลายที่แหลมคม

“หา….” ผู้คนที่ล้อมรอบอยู่เมื่อเห็นก็ถึงกับอุทาน อดไม่ได้ที่

จะสูดอากาศที่เย็นวาบ

ไม่น่าแปลกใจเลยทำไมเด็กน้อยถึงร้องไห้หนักขนาดนี้ ที่แท้

เป็นเพราะใต้รักแร้มีเข็มเสียบอยู่

สายตาของผู้คนหลายสิบคนจ้องมองทั้งครอบครัวด้วยความ

โกรธ

ผู้เป็นแม่ดูตกใจมากพร้อมกับหันหน้าไปมองคุณยายเสื้อ

สีน้ำเงิน

“เข็มปักผ้านี้มาจากไหน?

“พวกเราไม่รู้จัก ไม่รู้”

คุณยายเสื้อสีน้ำเงินร่างกายสั่นสะท้านไปชั่วขณะ หลังจากนั้น ก็จ้องแล้วตะคอกใส่ผู้เป็นแม่ “หมู่ต้น เธอเป็นคนแทงเด็กใช่หรือ เปล่า?”

คุณตาหัวโล้นและผู้เป็นสามีสีน่าดูน่าเกลียดแต่ว่าพวกเขาไม่

ได้พูดจาเอะอะโวยวาย
“ไม่ต้องมาใส่ร้ายแม่เด็กแล้ว

ฉินหลังหยิบถุงพลาสติกมาใส่เข็มปักผ้า “เข็มนี้แต่ดูก็รู้ว่าคุณ เป็นคนแทง

คุณยายเสื้อสีน้ำเงินรักษาความสงบไว้ “เด็กน้อยอย่ามาใส่ ร้ายกันแบบนี้นะ ฉันเป็นยายของเธอแล้วจะทำร้ายเธอได้ยังไง?”

“ทําร้ายเธอได้ยังไง?”

ฉินหลั่งมองคุณยายเสื้อสีน้ำเงินแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “เด็ก อายุน้อยขนาดนี้และแม่ก็ฟังพักฟื้น พวกคุณก็พาพวกเธอมา ถวายธูป…………

“ถ้าหากผมเดาไม่ผิด ที่พวกคุณมา ในวันนี้ก็เพื่อที่จะขอพรจาก พระเจ้าหวังว่าจะช่วยให้พวกคุณมีลูกชายเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน

“ที่พวกคุณพาแม่และเด็กมา หนึ่งก็เพื่อหวังจะให้พระพุทธเจ้า ให้พรกับแม่เด็ก สองก็เพื่อจะให้เด็กทารกเรียกหาน้องชาย

“ที่คุณแทงเข็มปักผ้าเข้าไป เป้าหมายคืออยากจะให้เด็ก ร้องไห้ตั้งแต่วัดไปจนถึงบ้าน ให้เสียงร้องไห้ของเธอดึงดูดความ สนใจของวิญญาณเด็กทารกผู้ชายมาจุติที่บ้านของพวกคุณ

น้ำเสียงของเขาเคร่งขรึมลง “พวกคุณมันเป็นคนที่มีจิตใจโหด

ร้ายมาก”

“ใช่ๆ เคยมีความเชื่อที่น่าขยะแขยง ใช้แทงเข็มเพื่อดึงดูดเพศขาย

“เมื่อหลายปีก่อนเคยออกข่าว มีเด็กน้อยคนหนึ่งอายุเพิ่งจะ สิบแปดเดือน ถูกเข็มปักผ้าแทงไปยี่สิบเข็มจนร้องไห้ทั้งวัน ก็พ่อ เขานี่แหละที่เป็นคนใช้เธอมาดึงดูดวิญญาณเด็กเพศชาย

“นี่มันยุคสมัยใหม่แล้วทำไมถึงยังมีคนเชื่อเรื่องแบบนี้อีก?

“ไม่น่าแปลกใจเลยทำไมเด็กทารกถึงร้องไห้หนักขนาดนี้ ที่แท้ ก็เป็นเพราะว่าถูกคุณยายใจร้ายใช้เข็มปักผ้าแทง

“ไม่เพียงแต่คุณยาย ใจร้าย ฉันว่าคุณตาและสามีก็มี ส่วน……. หลังจากที่ฉินหลั่งพูดจบทุกอย่างตกอยู่ในความ โกลาหลทันที ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์คุณยายเสื้อ สีนํ้าเงิน

และยังมีคนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรแจ้งตำารวจ

หญิงผู้เป็นแม่อุ้มเด็กทารกไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าที่เต็มไป ด้วยน้ำตาของเธอหันไปมองพวกคุณยายเสื้อสีน้ำเงิน “พวกคุณ มันสัตว์เดรัจฉาน สัตว์เดรัจฉาน……..” เธอคิดไม่ถึงว่าแม่ยายจะ ทํากับเด็กทารกแบบนี้

คุณยายเสื้อสีน้ำเงินยังคงโต้เถียงด้วยความโกรธ “ไอ้สาระ เลว ไม่มีหลักฐานพยานแต่แกมาใส่ร้ายฉัน ฉันจะฟ้องแกข้อหา ใส่ร้ายฉัน”

“เข็มปักผ้าเล่มนี้ก็คือหลักฐาน

ฉินหลังหยิบถุงพลาสติกขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมา “ใครเป็นคนแทงก็มีลายนิ้วมือของคนคนนั้น ตำรวจระบุตัวตนได้ง่ายมาก

สีหน้าของคุณยายเสื้อสีน้ำเงินถึงกับซีดขาว……

“แม่ แม่ทำแบบนี้ได้ยังไง?

หญิงผู้เป็นแม่ตะโกนใส่คุณยายเสื้อสีน้ำเงิน “เธออายุน้อย ขนาดนี้ ไปเอาเข็มมาแทงมั่วได้ยังไง?

“หุบปาก!”

ความอับอายของคุณยายเสื้อสีน้ำเงินเปลี่ยนเป็นความโกรธ “ก็เพราะเธอมันไม่มีประโยชน์?”

“เป็นแค่แม่ไก่ที่ออกไข่ไม่เป็น หลายปีที่ผ่านมาพวกเราคาด หวังที่จะให้เธอคลอดลูกชายสักคน แต่ใครจะไปรู้เธอมันไม่เอา ไหนเลยแม้แต่นิดเดียว!!

“ถ้าหากเธอไม่สามารถคลอดลูกชาย เราไม่มีผู้สืบทอดตระกูล แล้วจะไปอธิบายให้กับบรรพบุรุษยังไง?”

คุณยายเสื้อสีน้ำเงินดูเสียใจอย่างไร้เหตุผล “บ้านของเราก็ใช้ ว่าไม่มีปัญญาคลอดลูก ทรัพย์สินหลายล้านถ้าไม่ให้หลานแล้ว จะเอาไปฝังในโลงศพหรือยังไง?

“แล้วก็แก! ยุ่งเรื่องชาวบ้าน!” คุณยายเสื้อสีน้ำเงินเบิกตาก ว้างพร้อมกับฉินหลั่ง

“เรื่องภายในครอบครัวของเราเกี่ยวอะไรกับแก ตอนนี้แกดึง เข็มออกมาเรื่องการคลอดลูกชายของเรามันก็ไม่เป็นผลแล้ว แกต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ