บทที่ 57 คนที่ฉันชอบก็คือคนไงล่ะ

จูจี้เหวินเงิบเล็กน้อย ยิ้มพูดอย่างประชด:”ยัย ดอกทอง แผนแกนี่จะฉลาดดีจริงๆ เมื่อก่อนยังกินดี อยู่ดีอยู่กับผม ตอนนี้ผมลำบาก แกกลับทิ้งไปอย่าง ง่ายดายในแบบนี้ใช่ไหม”

เส้เหวินจึงหัวเราะเบาๆ 1 ที่ ไม่พูดอะไร เธอก็ หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ

ทีแรกยังคิดว่าเมื่อวานเพิ่งออกมาจากโรงพัก เธอยังจะอยู่เคียงข้างเขาอีกหลายวันเป็นการ ตอบแทน ก็คิดไม่ถึงว่าพอจจี้เหวินไม่มีเงินแล้ว ก็ กลายเป็นเหมือนสุนัขบ้าเลย ขนาดเงินนั่งรถ แค่100หยวนยังไม่กล้าใช้ ไอ้ขยะที่ขี้เหนียวแบบนี้ จะตอบแทนไปเพื่ออะไรกัน?

“ฉันพูดกับคุณชัดเจนแล้วนะ ต่อไปไม่ต้อง มากวนฉันอีก” พูดจบ เส้เหวินจึงลุกขึ้น กะว่าจะเดิน จากไป แต่ยังไม่ทันได้เดินไป จูจีเหวินก็คว้ามือเธอ ไว้จะจนมือเธอรู้สึกเจ็บ

“นังแรด กูดูออกตั้งแต่แรกแล้วก็เธอเป็นคน แบบนี้ ยังไงเธอเป็นแบบไหน คนอย่างพี่ก็เล่นจน เบื่อแล้ว”จูจีเหวินมองจ้องเส้เหวินจิ้งจากหัวจรด เท้า :”อยากไปจากผมนั้นเหรอ ได้ งั้นเธอก็ช่วยเอา เงินที่ผมให้คุณใช้คืนผมมา ห้ามขาดแม้แต่สตางค์เดียว”

“จูจี้เหวิน นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม? มาขอ ตังค์กับผู้หญิงอย่างฉัน แกหน้าไม่อายหรือยัง ไง?”เส้เหวินจึงได้ยินจูจีเหวินบอกจะให้ตนคืนเงิน ก็ โมโหจะตายอยู่แล้ว แล้วรู้สึกอับอายขายขี้หน้าคน อีกด้วย:”ฉันอยู่กับคุณตั้งหลายเดือน ฉันให้คุณฟรี งั้นเหรอ? ฉันยังไม่บอกให้คุณชดใช้เลย แต่นายก ลับมาขอกับฉัน จิตใจนายถูกสุนัขกลืนกินหมดแล้ว หรือไงหะ?”

“ผมให้เธอใช้เงินผมไปตั้ง6 7แสน เธอเป็น ฟ่านปิงปิง หรือว่าanglebabyหรือไง? มีค่าตัวสูง ขนาดนั้นเลยเหรอ? ” ตอนนี้จู้จี้เหวินเป็นหนี้ทั้ง 2 ร้าน เส้เหวินจึงอยากหนีไปแบบนี้ ใจของเขายังไงก็ ไม่ยอมอยู่แล้ว”ได้ ในเมื่อคุณพูดถึงปัญหานี้ งั้นผม จะไว้หน้าคุณในส่วนนี้ ไม่ว่ายังไงคุณกับผมก็เคยมี ความสุขด้วยกันในโรงแรมตั้งหลายครั้ง คุณคืนผม แค่ 300 บาทก็พอ ผมก็จะไม่พูดอะไรอีก”

“ประสาท!” เส้เหวินจึงใช้สายตามองจูจี้เหวินที นึ่ง และทำท่าที่เหมือนคนโกงไร้สัจจะ”คนบอกว่า เท่าไหร่ก็เท่านั้น จะให้ฉันคืนทั้ง 2 ล้านเลยก็ไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน ยังไงๆ เมื่อถึงเวลาแล้วกยังไม่ คืนเงินคนที่จะถูกตำรวจจับก็ไม่ใช่ฉันอยู่แล้ว”

“อีเวร นี่คุณจะหลอกผมงั้นหรอ?” จูจีเหวินสายตาดุ ตบหน้าเส้เหวินจึง “เฟียะ”แรงๆหนึ่งที่ บน ใบหน้าของเส้เหวินจึงมีรอยนิ้วมือทั้ง 5 นิ้วบน ใบหน้า ผมยุ่งหญิงไปหมด ราวกับคนบ้าเลย”คุณก็รู้ ว่าผมรู้จักคนในสังคมเยอะ ถ้าคุณไม่รวบรวมเงินตาม จำนวนให้ครบมาให้ผม คุณก็คอยรอให้พวกเขาพา ตัวคุณให้ในป่าได้เลย”

“ถ้าไม่มีปัญญาคืนเงิน คนอย่างผมจูจีเหวินขอ พูดไว้ก่อนเลยว่า ถ้าผมได้เข้าไปอยู่ในคุก ก็ต้องให้ เอาคุณไปเป็นเพื่อนด้วย!” จูจี้เหวินเข้าใกล้พูดข้างหู เส้เหวินจิ้ง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและประชด ประชัน เส้เหวินจึ้งเมื่อได้ยินก็รู้สึกชาไปทั้งตัว

“ไปให้พ้นซะ!”จูจี้เหวินผลักเส้เหวินจึงแรงๆ

จูจี้เหวินมีเส้นสายทางสังคม เส้เหวินจึงก็รู้ ปฏิกิริยาที่โมโหร้อนของเขาแบบนี้ นี่แสดงว่าจะต้อง กลืนกินตนเองให้ได้แล้วสิ สามแสนห้า ตนจะไป หาเงินตั้งเยอะขนาดนี้มาให้เขาได้จากที่ไหน?

เส้เหวินจึงเดินผ่านฉินหลั่ง อย่างใจลอย ตอน นี้สมองเธอคิดแต่เรื่องเงินสามแสนห้า ถึงกลับ ไม่ทันสนใจถึงฉินหลั่งที่นั่งข้างๆ

ฉินหลั่งถอนหายใจ ในใจก็รู้สึกเสียใจแทนเส้ เหวินจึ้งเหมือนกัน ทีแรกตอนที่เธอเพิ่งจะไปคบกับจู จีเหวิน ฉินหลั่งก็พยากรณ์แล้วว่าผลมันต้องเป็นแบบ นี้ แค่คิดไม่ถึงว่า สภาพในวันนี้น่าเศร้ากว่าที่เขาคิดไว้ตั้งเยอะ

นี่ขอโทษใครไม่ได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวเส้ เหวินจึ้งที่โลภมากเกินไป ฉินหลั่งส่ายศีรษะ และ ทานข้าวต่อ

เส้เหวินจึงใจลอยเดินไปถึงถนนทางเดินเล็กๆ ของมหาลัย เดินได้เร็วแรงอยู่อย่างนั้น ดูไม่มีพลัง เหมือนที่ผ่านมา

เงินตั้งสามแสนห้า กดดันทอจนเกือบจะ หายใจไม่ออก

เส้เหวินจึงนั่งลงบนถนน ไม่สนว่าจะทำให้ กางเกงสกปรก แล้วคนอื่นจะหัวเราะเยาะเอา เธอนั่ง กอดเข่า และน้ำตาคลอลงมาจากดวงตา

เธอเกลียดตนเอง ทั้งๆที่รู้ว่าจู้จี้เหวินนิสัยเสีย แบบนั้น ทำไมยังออกตัวเข้าหาเขาก่อน ผลลัพธ์ที่ แลกมาในตอนนี้เป็นยังไงล่ะ?ไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็น ภรรยาของลูกเศรษฐี กลับต้องเป็นหนี้มหาศาลบ้าน นี้

แล้วในตอนนี้เธอก็คิดถึงฉินหลั่งโดย ธรรมชาติ ตอนที่คบกับฉินหลั่ง ฉินหลั่งจะเอาของที่ ดีที่สุดให้ตน โดยไม่คาดหวังอะไร ถึงแม้เธอจะใช้วิธี ที่เยาะเย้ยดูถูก เพื่อเลิกกับฉินหลั่ง แต่เขาก็ไม่ เหมือนจู้จีเหวิน ที่คิดบัญชีกับตนอย่างละเอียดแบบนี้
เมื่อคิดแบบนี้แล้ว ฉินหลังดีกว่าจู้จีเหวินเยอะ

เลย

ถ้าหากฉินหลั่งเป็นลูกเศรษฐี เส้เหวินจึงก็

คงจะรักเดียวใจเดียวกับเขา ตอนนี้ฉินหลั่งยังแคร์ฉันอยู่ไหม? ใจเส้เหวินจ

งอดที่จะคิดไม่ได้

เงิน 2 ล้านได้ถูกพิสูจน์แล้วว่าจู้จี้เหวินเป็นคน เอาไป งั้นก็แสดงว่า เงินจำนวนหนึ่งล้านกว่าที่ฉิน หลั่งบริจาคนั้นเป็นของตัวเขาเอง นี่ก็แสดงว่า ฉิน หลั่งก็เป็นคนรวย อีกอย่าง ตอนที่อยู่งานเลี้ยงกู เจี๊ยนหมิง ฉินหลั่งถูกรางวัลสร้อยคอเพชรมูลค่า แปดแสนแปดหมื่นหยวน ตอนนี้เขาไม่ได้บกพร่อง ทางด้านการเงินเลย

ถ้าฉินหลั่งยอมช่วยเส้เหวินจิ้ง งั้นปัญหาทุก อย่างก็จะหมดไป!

คิดถึงตรงนี้ ใจของเส้เหวินจิ้งก็ค่อยอุ่นขึ้นมา หน่อย ราวกับว่าเธอค้นพบแสงสว่างแล้ว ปัญหา หนักในตอนนี้ก็คือ ฉินหลั่งจะยอมช่วยเธอไหม?

ยังไงเธอก็เป็นอดีตแฟนของฉินหลั่ง เมื่อก่อน ตอนที่ยังคบอยู่กับเขา ไม่ว่าเธอจะขออะไร เขาก็จะ ยอมฉันทั้งนั้น ตอนนี้ถึงแม้ฉันจะทิ้งเขาไปแล้ว แต่ ในใจเขายังมีฉันอยู่แน่ๆ ครั้งนั้นตอนอยู่ห้องสมุด ฉัน ก็สามารถหลอกเขาได้อย่างง่ายดายไม่ใช่หรอ?
ผู้หญิงเชยอย่างจงยู่เพิ่งจะคบกับฉินหลังเวลา ไม่นานเท่าไหร่ ฉินหลั่งก็แค่เหงา เลยหาเธอมาเป็น ตัวแทนของฉัน เมื่อเทียบกับเรื่องความงาม รสนิยม ความทันสมัย การศึกษา มีเรื่องไหนบ้างที่ฉันจะชนะ เธอไม่ได้? เพียงแค่ฉันกระดิกนิ้ว ฉินหลั่งก็จะกลับ มาหาฉัน เหมือนหมาปักไงล่ะ

เมื่อคิดอย่างนี้แล้ว เส้เหวินจึงก็อารมณ์ดีขึ้น มา เธอลุกยืนขึ้นจากถนนเห็นผู้ชายไปคนกำลังมอง ตน

“คนสวย อย่าเสียใจไปเลย จูจีเหวินมันเลว ของมันอย่างนั้นแหละ ไป พวกเราเลี้ยงคุณดื่มชานม ไข่มุกกัน” ชายหนุ่มหลายคนเห็นเหตุการณ์ที่เส้เห วินจิ้งกับจูจีเหวินทะเลาะกันที่โรงอาหาร ก็เลยมา ปลอบใจเธอโดยเฉพาะ

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ พวกคุณก็แค่อยากจีบ ฉัน” เส้เหวินจึ้งเยาะเย้ยชายหนุ่มพวกนั้น ไม่มีความ รู้สึกเสียใจของเมื่อกี้แล้ว :” ไปให้พ้นเลย น้ำหน้า อย่างพวกคุณเนี่ยนะ ช่างกล้ามาจีบฉันอีก! ไม่ ชะโงกดูเงาตัวเองบ้างเลย”

พูดจบ เส้เหวินจึงเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็น ชาทีนึ่ง และเดินไปยังหอพัก เธอต้องคิดดีๆว่าจะใช้ วิธีไหนทำให้ฉินหลั่งกลับตัวกลับใจมาเธอ จะได้ให้ เขาช่วยตนได้ในเรื่องนี้
ฉินหลังกลับไปหอพักแล้วแลดูเหรินห้าวพวก เขา เหรินห้าวพวกเขาดีใจใหญ่เลย ถามโน่นถามนี้ ฉินหลั่ง ฉินหลั่งไม่ได้บอกเรื่องเกาะป่ายฮัวกับพวก เขา เพียงแค่ว่าตอนไปเที่ยวพักผ่อนในเดือนนี้ ได้ ข่าวว่าจับตัวคนร้ายตัวจริงที่ขโมยเงินสองล้านไปได้ แล้ว จึงกลับมา

ถ้านำเรื่องที่ตนเป็นลูกมหาเศรษฐีมาบอกให้ เหรินห้าวพวกเขา ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ก็ คงไม่บริสุทธิ์จริงใจเหมือนเช่นตอนนี้

นี่เป็นสิ่งที่ฉินหลั่งไม่อยากเห็นที่สุด เพราะ ฉะนั้น ปิดบังได้ก็ปิดบังไว้ก่อนเถอะ

ตอนกลางวันไปทานข้าวกับด้วยกันหยินห้าว พวกเขา เขาถึงยอมปล่อยฉินหลั่ง

คาบเรียนตอนบ่าย เส้เหวินจึงไม่ได้เข้าเรียน ฉินหลังกลัวว่าเธอจะถูกจูจีเหวินทำให้หวาดระแวง ทนกับการกระทบกระเทือนจิตใจไม่ได้แล้วจะทำให้ เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นกับเธอ

พอถึงตอนกลางคืน ฉินหลั่งอยากออกไป ทานข้าวด้านนอกกับจงยู่ แต่จงยู่จะอยู่เรียนเพิ่มเติม เองในห้อง ไปไม่ได้ ฉินหลั่งก็ไม่กล้ารบกวนเธอ ด้วย

ขณะที่ กำลังคิดว่าจะออกไปทานเอง เส้เหวิน จึ้งก็โทรมาหา ฉินหลั่งลังเลอยู่พักนึง สุดท้ายก็รับสาย

“ฉินหลัง”เส้เหวินจิ้งน้ำเสียงท่าที่เหมือนไม่น่า เชื่อ แต่ในใจกลับคิดมาก ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณยังไม่ลืม ฉัน พอฉันโทรหา คุณถึงรีบรับสายทันที

“มีอะไร?”ฉินหลั่งกล่าวถามอย่างเบาๆ เขา กลัวว่าเส้เหวินจึ้งจะทำอะไรโง่ๆกับตนเอง

เส้เหวินจึงร้องไห้คร่ำครวญเบาๆ

“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่อยากนัดเจอคุณ ได้ไหม คะ?” เส้เหวินจึงพูดด้วยน้ำเสียงต่ำที่ดูเสียใจมาก เพื่อทำให้ฉินหลั่งรู้สึกสงสาร

ฉินหลั่งลังเลแล้ว

“ฉันก็แค่อยากเจอหน้าคุณสักครั้งก็ไม่ได้ หรอ? ตอนนั้นเวลาเที่ยงคืนตีสอง คุณยังมาเจอฉัน อยู่เลย หรือว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคน มันได้เจือจางถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?” เส้เหวินจึงรู้สึก ขมขึ่น”โอเค ในเมื่อคุณไม่อยากมาพบฉัน งั้นก็คิด ซะว่าตลอดระยะเวลา1 ปีที่ผ่านมาที่คุณกับฉันคบกัน นั้นก็แค่เรื่องที่สูญเปล่า…”

เส้เหวินจึงพูดเหมือนผิดหวังมาก แต่ก็ไม่วาง สายสักที

“ได้ ผมจะไปพบคุณ” เวลานั้นเอง ฉินหลัง กล่าวอย่างเบาๆ
“คุณพูดเองนะ งันก็ออกมาตอนนี้เลย เจอกัน ที่ ผับโอวโล่ด้านนอกมหาลัยนะ ไม่เจอกันข้ามแยก ย้ายล่ะ”พอพูดจบ เส้เหวินจึงก็รีบวางสายอย่าง รวดเร็ว เหมือนกลัวว่าฉันหลั่งจะคืนคำซะอย่างนั้น

ในขณะนี้เส้เหวินจิ้งที่อยู่ในผับโอวโล่ ได้ยึด กระจกออกมาแต่งหน้าเพิ่มเติม กำลังมองดวงตา ของตนเองในกระจก เส้เหวินจึงยิ้มอยากได้ใจ

ฉินหลั่งนะฉินหลั่ง ไม่นึกเลยว่าผ่านไปนาน ขนาดนี้แล้ว คุณยังไม่เคยลืมฉันได้ลง ศักดิ์ศรีของ ลูกผู้ชายก็ไม่เอาเลย

แต่ก็โทษคุณไม่ได้หรอก ไม่ว่าผู้ชายที่ไม่ ตาบอดคนไหน มาเจอกับเส้เหวินจิ้งคนสวยอย่างฉัน ใครจะไม่ตกหลุมรักบ้างล่ะ?

ถ้าฉันหลังอยู่ตรงนี้ คงต้องพูดว่า ถ้าไม่ใช่ เพราะว่าคุณพูดไม่ยอมจบ คนบ้าที่ไหนจะยอมมาพบ คุณเล่า

ผับโอวโล่เป็นหนึ่งในผับที่มีน้อยที่อยู่นอก มหาวิทยาลัยจีนหลิง เป็นที่ที่ยอดฮิตของนักศึกษา ในมหาวิทยาลัยเป็นอย่างมาก เป็นสถานที่ที่คู่รัก

และคนโสดล้วนชอบไปกัน

ฉินหลั่งเดินเข้าไปในผับ พอเข้าไป ก็เห็นเส้ เหวินจึงกำลังโบกมือเรียกเขาอยู่ตรงมุมที่แสงไม่ ค่อยดีนัก”อยู่ตรงนี้”
ฉินหลังนั่งลงบนที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามกับเส้เห วินจึง เส้เหวินจึงเรียกพนักงานเข้ามา:”ฉันขอมาร์การิ ต้าแก้วนึ่ง และเฮนเนสซี่voxให้เขาแก้วนึ่ง” แค่เหล้า 2 แก้วนี้ราคาก็ประมาณ 200 หยวนแล้ว แต่เส้เหวิน งคิดว่ายังไงฉินหลั่งก็เป็นคนจ่ายเงิน ก็ไม่จำเป็นต้อง ไปคิดอะไรมาก

เสิร์ฟเหล้าได้รวดเร็วมาก เส้เหวินจึงกับฉิน หลังนั่งบนโต๊ะเหล้าเล็กๆ ช่างได้บรรยากาศจริงๆ

“ฉันเลิกกับจูจี้เหวินแล้วล่ะ”เส้เหวินจึงดื่มเหล้า 1คำ จู่ๆก็พูดกับฉินหลั่งว่า:”เมื่อวานฉันถึงรู้ว่าที่แท้ เขาก็คือหัวขโมย และยังใส่ร้ายป้ายสีให้คน เขาช่าง เร็วจริงๆ ฉันไม่มีทางใช้ชีวิตร่วมกับคนอย่างเขา เพราะฉะนั้น เมื่อวาน ตอนที่ตำรวจพิสูจน์ความจริง ได้ว่าจี้เหวินเป็นคนขโมยเงินสองล้านนั้น ฉันก็ได้ รีบบอกเลิกเขาทันทีเลย”

พวกคุณเพิ่งบอกเลิกกันตอนเช้านี้ไม่ใช่เหรอ ฉินหลั่งทำแค่เพียงยิ้มเบาๆ และมองเส้เหวินจึ้ง แววตาของเส้เหวินจึงแสดงท่าทีที่เหมือนดู

ลึกซึ้งมาก

“ฉินหลั่ง เมื่อคืนตอนนอนราบอยู่บนเตียง ฉัน ได้คิดอะไรๆเยอะแยะ จูจี้เหวินไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่ ฉันชอบ ฉันถามตนเองว่า คนที่ฉันชอบนั้นเป็นคน แบบไหนกันแน่ ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่า คนที่ฉันชอบคือคนที่ซื่อสัตย์ คนดีมีเมตตา และรักฉัน…ไม่ได้เกี่ยว

ว่าเขาจะร่ำรวยหรือไม่ ฉันเริ่มคิดแล้วว่า ข้างๆฉันมี คนแบบนี้อยู่ไหม ก็มีภาพใบหน้าของคนคนหนึ่งเริ่ม ลอยอยู่ในสมองของฉันอย่างชัดเจนมาก คุณรู้ไหม ว่าคนคนนั้นคือใคร?”

“ใครล่ะ?”ฉินหลั่งให้ความร่วมมือในการพูดไป คำนึง

แล้วตาที่ลึกซึ้งของเส้เหวินจึงก็ประกายความ อ่อนโยน มือของเธอค่อยไปเลื้อยไปที่มือของฉิน หลั่ง :”คนๆนั้นก็คือคนไงล่ะคะ….”