บทที่ 53 ฉินหลังฉันชื่อหลี่ชิงเฉิน

“ออ? ครั้งนี้นายเกือบจะเสียชีวิตเลยนะ นาย ไม่มีความโกรธเขาเลยแม้แต่น้อย?” ฉินป๋อสงพูด

“ไม่มีครับ” ฉินหลั่งส่ายหัว “ครั้งนี้ถึงแม้ว่าผม จะเสียชีวิตขึ้นมาจริงๆ ผมก็จะมีท่าทีเหมือนตอนนี้ เพราะว่าความปลอดภัยของผมไม่ใช่คุณโข่งที่จะมา รับผิดชอบ หน้าที่ของเขาคือช่วยตระกูลฉินดูแล ธุรกิจจัดการงานของเขตตงฮัว ถ้าหากไม่ใช่ความ หน้าที่ของเขาแล้วไปลงโทษเขา นี่ไม่เพียงแต่ไม่ ยุติธรรมกับคุณโข่ง จะทำให้คนอื่นๆ ที่ทำงานให้ ตระกูลฉินรู้สึกเสียใจด้วยครับ”

ฉินหลั่งมองฉินป้อสงแล้วพูดด้วยความตั้งใจ

นี่ทำให้ฉินป๋อสงอึ้งเล็กน้อย เขาเริ่มย้อนกลับ มาคิด ตัวเองแก่เกินไปแล้วหรือเปล่า? เริ่มไม่ใช่ สมองแล้ว ไม่ได้มีความรู่วามเหมือนสมัยวัยรุ่นแล้ว?

“ได้! งั้นก็ฟังนาย ไม่ลงโทษแล้ว” ฉินป๋อสง หัวเราะแล้วพูด

“ขอบคุณเจ้าบ้านครับ ขอบคุณเจ้าบ้านครับ…ผ่านไปไม่กี่วินาทีโข่งลิ่งเสียนจึงจะดึงสติกลับมาได้ กัมโค้งขอบคุณฉินป๋อสงไม่หยุด จากนั้นก็หันไปทาง ฉินหลั่ง “ขอบคุณคุณชายใหญ่ครับ ขอบคุณคุณชาย ใหญ่ครับ”
จัดการเรื่องโข่งลิ่งเสียนแล้ว ฉินป้อสูงจึงให้ เขาออกไปก่อน

“หลานที่ดี สูงขนาดนี้แล้ว ตอนที่จากบ้านไป นายพุ่งสูงถึงหน้าอกฉันเอง” ฉินป๋อสงพยุงฉินหลั่ง ขึ้นมา แววตาเต็มไปด้วยความปลื้มใจและความดีใจ

“คุณปู…” ขณะนี้ฉินหลั่งมีความรู้สึกมากมาย เขามองคุณปู่อย่างละเอียด ชายชรานี้แก่แล้ว ตีนกา บนหน้าเพิ่มขึ้นแล้ว แววตาก็ไม่ได้แหลมคมเหมือน ตอนเด็กๆ แล้ว

“จำ….ได้ยินเสียงนี้ของคุณปู่ ไม่ต้องพูด แล้วว่าในใจของเขาดีใจเพียงไหน

เขาและฉินหลั่งนั่งไปยังข้างโต๊ะ แล้วไถ่ถาม อาการกับสถานการณ์ในช่วงนี้ของฉินหลัง

“ตอนนี้นายผ่านบดทดสอบแล้ว และไม่ต้อง ไปเรียนมหาวิทยาลัยจินหลิงแล้ว ฉันจะส่งนายไปยัง มหาลัยระดับประเทศที่ชื่อดังไปเรียนเกี่ยวกับการ จัดการ พูดเลย มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด อ๊อกคริ สทัลฟอร์ดนายอยากเรียนมหาวิทยาลัยไหน?”

ฉินหลังยิ้มแล้วส่ายหัว

“ผมว่าหาวิทยาลัยจินหลิงก็ดีครับ ผมยังอยาก เรียนที่นั่นต่อ”

“ที่นั่น? เด็กน้อย นายต้องเข้าใจ ในอนาคตนายอาจจะต้องควบคุมทรัพย์สมบัติที่นายคิดไม่ถึง และพี่น้องของนายต่างก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย เก่งๆ ต่างประเทศ นายอยากจะอยู่ที่มหาวิทยาลัยจิน หลิงเล็กๆ จริงๆ หรอ?”

“ใครบอกว่ามหาวิทยาลัยต่างประเทศอันดับ หนึ่งจะต้องเก่งกว่ามหาวิทยาลัยจินหลิงล่ะครับ? อย่างน้อยผมก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น” ฉินหลั่งยักไหล่ แล้วพูด

ได้ มีเสน่ห์ สมแล้วที่เป็นหลานของฉัน ฉิน ป๋อสง” ฉินป๋อสงพอใจในคำตอบของฉินหลั่งมาก

ปู่หลานทั้งสองพูดคุยกันอยู่ที่ตึกชิงเฟิงไป หนึ่งชั่วโมงกว่า ฉินหลั่งก็ขอจากไปก่อนแล้ว เขารู้ว่า ครั้งนี้ฉินป๋อสงหาเวลาว่างมาเยี่ยมตัวเอง คุณปู่ดูแล จัดการการงานของวงศ์ตระกูล ยุ่งมาก

ฉินป้อทรงยืนอยู่ข้างหน้าหน้าต่าง มองดูวิว ไกลๆ รู้สึกดีใจและพอใจมาก

“ท่านเหมือนจะพอใจคุณชายใหญ่เป็นพิเศษ เทียบกับคุณชายท่านอื่นแล้ว ท่านจะโปรดปราน

คุณชายใหญ่มากกว่า” ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังฉินป๋อสง

พูดด้วยความเคารพ

ฉินป๋อสงอึ้งไปเลย แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ สังเกต เขาค่อยๆ หันไปทางผู้ชายคนนั้น “อะเฟย นายอยู่ข้างหายฉันก็จะใกล้สิบปีแล้ว นายรู้สึกว่าคุณชายใหญ่เป็นยังไงบ้าง?”

“คุณชายใหญ่ถ่อมตน ไม่ตามหาชื่อเสียง กล้า หาญเด็ดขาดครับ นี่คือสิ่งที่เขาไม่เหมือนกับคุณชาย ท่านอื่นๆ และก็คือจุดเด่นของเขา….” อะเฟยโค้งตัว เล็กน้อยแล้วพูด

“จุดเด่น?” ฉินป๋อสงยิ้มอย่างเย็นชาแล้วถาม

“กระผมพูดมากเกินไปแล้วครับ” อะเฟยพูด ด้วยความเกรงกลัว

“ฮ่าฮ่า นายไม่ต้องกลัว นี่ไม่มีอะไรที่ไม่ สามารถพูดได้” สายตาของฉินป้อวงหันไปทางนอก หน้าต่าง “สภาพอาการร่างกายของฉัน ฉันรู้ดี ช่วง สองสามปีนี้จะมีการเลือกเจ้าบ้านตระกูลฉินใหม่ ตามนิสัยบุคลิกและคุณภาพของเจ้าบ้านแล้วฉิน หลั่งถือว่าได้เปรียบ แต่ว่ายังมีเวลา สุดท้ายแล้วจะ เป็นยังไง ใครก็ไม่สามารถคาดคิดได้…

ออกจากตึกชิงเฟิงไป ฉินหลั่งตรงไปที่ห้องผู้ ป่วยของจงยู่ ขณะนี้ ฉินเทียนและจงยู่สนิทกันแล้ว ฉินเทียนที่ร่าเริงรู้สึกดีต่อจงยู่ ภายใต้การหยอกเล่น ของเขา จงยู่หัวเราะไม่หยุด

เห็นว่าจงยูตื่นแล้ว ฉินหลั่งก็ดีใจใหญ่

“พี่ใหญ่ นายไปหาพี่สะใภ้ที่ดีขนาดนี้จากไหน เนี่ย บอกฉันหน่อยสิ ฉันก็จะไปหาคนหนึ่ง!” ฉินเทียนยิ้มแล้วถามฉินหลั่ง จงยู่นั้นเขินอายจนยิ้มแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะจงยู่คือแฟนของฉินหลั่งแล้ว ฉินเทียนอยากจะนำจงยู่แย่งมาในมือของตัวเอง จริงๆ ผ่านไป 20 กว่าวัน อาการบาดเจ็บของฉินหลั่ง

และจงยู่ดีหมดแล้ว ฉินเทียนแค่อยู่เป็นเพื่อนบนเกาะ

กับพวกเขาหนึ่งสัปดาห์ ก็รู้สึกโดดเดี่ยวอยู่ไม่ไหว

ออกไปเล่นนอกเกาะแล้ว

วันนี้ฉินหลั่งและจงยู่ปรึกษากัน ออกจากเกาะ กลับไปที่มหาลัย โดยใช้เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวบน เกาะ พาทั้งสองผ่านทะเล แล้วบินตรงไปทางจิน หลิง

“เดือนนี้เป็นเหมือนกับความฝันเลย คิดไม่ถึง เลยว่าบ้านของนายจะใหญ่ขนาดนี้” จงยู่หันไปทาง นอกหน้าต่างแล้วพูดกับก้อนเมฆ

“ฉันบอกเธอตั้งนานแล้ว แค่เธอไม่เชื่อเอง” ฉินหลั่งยิ้มอ่อนแล้วพูด

จงยู่ในขณะนี้ ผ่านมาแล้วหนึ่งเดือน การพัก ผ่อนรักษาสุขภาพบนเกาะ สีหน้าดูมีสีสันกว่าก่อน หน้านี้เยอะขึ้นมาก และดูเต็มอิ่มกว่าเมื่อก่อนเล็ก น้อย ขณะนี้เขายังสวมชุดเดรสสีขาวตัวนั้นอยู่ ดูแล้ว สวยกว่าเดิม
ตอนเย็น 6 โมง เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ จอด ลงพื้นดิน

ฉินหลั่งดึงจงยู่มาถึงข้างถนน เตรียมตัวต่อรถ กลับบ้าน ขณะนี้สายของท่านหวงได้โทรมาแล้ว “คุณชายใหญ่ ได้ข่าวว่าคุณออกจากเกาะป่าย

ฮัวแล้ว ตอนนี้คุณมาถึงจินหลิงหรือยังครับ?”

“ถึงแล้ว”

“ออ คืออย่างนี้ครับ หัวหน้าเขตตงฮัวต่อผู้รับ ผิดชอบการค้าต่างประเทศ กูเจี้ยนหมิง อยากจะเชิญ คุณทานอาหารร่วมกันที่โรงแรมจิงซวนในคืนนี้ครับ ครั้งที่แล้วในตอนที่คุณโข่งเชิญคุณ เขากำลังออก ไปเยี่ยมชมที่ประเทศอเมริกา เมื่อวานพึ่งกลับมา คุณจะตกลงเขาไหมครับ?” ท่านหวงถามด้วยความ เคารพ

“เออ…” ฉินหลั่งคิดไปสองสามนาที “งั้นก็ได้ ครั้งนี้เลย เรื่องต่อจากนี้เลื่อนออกให้ฉันทั้งหมด”

ในอนาคตหากตัวเองอยากจะเข้าร่วมชั้นของ การดูแลวงศ์ตระกูลละก็ การออกงานแบบนี้คงมีไม่ น้อย แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นนั้น เขาไม่ได้อยากจะ เสียเวลามากมายบนเรื่องแบบนี้

“ครับ งั้นผมแจ้งให้เขาทราบตอนนี้ แล้วเดี๋ยว ผมจะส่งเบอร์โทรศัพท์ให้คุณนะครับ”
วางสาย ฉินหลั่งจับจงยู่ไว้ แล้วเรียกรถแท็กซี่ คันหนึ่ง มุ่งตรงไปทางโรงแรมจิงซวน

รถแท็กซี่จอดอยู่หน้าประตูโรงแรมจิงชวน ฉิน หลั่งและจงยู่เดินออกมา หน้าประตูในขณะนี้ มีรถหรูไม่น้อย คนเฝ้า

ประตูที่สวมชุดสูทได้เปิดประตูรถให้แขกรับเชิญที่

ขับรถหรู ได้ยินจากแขกไม่กี่คนที่เดินผ่านไปว่า ต่าง

ก็เป็นคนที่กูเจี้ยนหมิงเชิญมา

ฉินหลั่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่า แค่ทานข้าวกับกูเจี้ยนหมิง ไม่ได้คิดว่าจะมีคนมา มากมายขนาดนี้

ฉินหลั่งเดินไปยังข้างๆ โทรหากูเจี้ยนหมิง ให้ เขารีบมาพบตัวเอง

ผ่านไปไม่นาน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่สวม ชุดสูทเดิมออกมาจากประตูโรงแรม มองเห็นฉินหลั่ง เดินมาพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เขาเคยเห็นรูปของฉิน หลัง

“คุณชายใหญ่ คุณมาแล้ว เชิญครับ ผมจัดไว้ หมดแล้วครับ อีกอย่าง ผมยังเชิญเศรษฐีส่วนหนึ่ง ในจินหลิงมาด้วยครับ มาต้อนรับท่านพร้อมกัน” กู เจี้ยนหมิงพูดด้วยความเขินอาย แล้วยังยิ้มไปทางจง ยู่ที่อยู่ข้างๆ ฉินหลังด้วย ทำให้จงยู่ขนลุกไปหมด
กูเจี้ยนหมิงยังคิดว่าการกระทำของตัวเองนั้น ถือว่าไม่เลว เขาไม่เคยติดต่อใกล้ชิดกับหลานๆ ใน ตระกูลฉิน ฉะนั้นวันนี้ฉินหลั่งมาพบเขา เขาดีใจมาก เขาคิดว่าฉันหลั่งที่เป็นมหาเศรษฐีนั้น ต้องชอบความ หรูหราแน่นอน จึงเชิญคนพวกนี้มามากมายด้วยตัว เอง

เขายังกลัวว่าความหรูหราจะน้อยไปด้วย ใน ใจมีความกังวลเล็กน้อย

“ประธานก” ผู้ชายที่พึ่งลงจากรถหรูคนหนึ่ง เห็นว่ากูเจี้ยนหมิงอยู่ที่นี่ จึงรีบวิ่งมา “โชคดีมากๆ ประธานกที่ท่านเชิญผมมาร่วมงานครั้งนี้ ท่านนี้คือ?”

ผู้ชายเห็นแล้ว กูเจี้ยนหมิงหยักหน้าและโค้ง คำนับกับฉินหลั่ง ต้อนรับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ในจิน หลิงยังมีคนที่ประธานกูต้อนรับแบบนี้ด้วย? ผู้ชาย คนนั้นคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าคือใคร

“ท่านนี้คือ…” กูเจี้ยนหมิงกระแอมคอ กำลัง จะแนะนำชื่อของฉินหลั่งดีๆ คิดไม่ถึงว่ากลับถูกฉิน หลังแย่งไปก่อนแล้ว

“หลี่ชิงเฉิน สวัสดีครับ” ฉินหลั่งยื่นมือไปทาง ผู้ชายคนนั้น ถ้าหากชื่อของตัวเองทำให้คนในจินหลิงรู้กัน

ไปทั่ว งั้นคงจะไปปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้แค่คนใน

วงศ์ตระกูลแล้ว เขาก็ถูก “รบกวน ” ขนาดนี้แล้ว ถ้าหากทุกคนต่างก็รู้แล้ว งั้นโทรศัพท์จะยังไม่ถูกโทร จนระเบิดหรอ?

“หลี่ชิงเฉิน?” ผู้ชายมีความสงสัย เหมือนว่าจะ ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย “คุณทำอะไรครับเนี่ย?”

“สิ่งที่ไม่ควรถามก็ไม่ต้องถาม แขกต่างก็อยู่ ข้างบนแล้ว นายก็รีบขึ้นไปเถอะ” กูเจินหมิงนั้นก็มี ความสามารถในด้านการสังเกตอยู่ พอได้ยินฉินหลั่ง ไม่พูดชื่อจริง ก็รีบช่วยแก้สถานการณ์ให้

ผู้ชายยิ้มแล้วจากไป

“คุณชายใหญ่ ครั้งนี้คนที่ผมรับเชิญมามากไป หรือเปล่าครับ”

“นายว่าล่ะ?” ฉินหลั่งถามกลับประโยคหนึ่ง

“กระผมสมควรตาย ผมก็ไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่ จะชอบการถ่อมตัว ผมจะให้พวกเขากลับไปตอนนี้ เลยครับ” พูดจบ กูเจี้ยนหมิงก็เตรียมตัวจะไป “ไล่” คนแล้ว

“กลับมา!” ฉินหลั่งคำเดียวเรียนกูเจี้ยนหมิงไว้ ทุกคนต่างก็มาถึงแล้ว ไล่กลับไปอีก นี่เป็นการหา เรื่องชัดๆ ไม่ใช่หรอ “เอาอย่างนี้ก่อนละกัน ครั้งหน้า อย่าทำแบบนี้อีก”

“ครับ ครับ คุณชายใหญ่” กูเจี้ยนหมิงพูด พูด จบก็พาฉินหลั่งและจงยู่เข้าไปในโรงแรม
กูเจี้ยนหมิงเหมาห้องงานเลี้ยง 300 ตาราง เมตร ขณะนี้ ข้างในมีแขกเต็มไปหมด ฉินหลั่งให้ก เจี้ยนหมิงไปทักทายแขกคนอื่นๆ ตัวเองเดินดูรอบๆ เองก็ได้แล้ว

ฉินหลั่งและจงยู่กินของเล็กน้อยในมุมอาหาร บุฟเฟต์

ได้ข่าวว่าประธานกูเรียกพวกเราคนมาก มากมายขนาดนี้กะทันหัน เพราะว่าจะทำงานเลี้ยง ต้อนรับนายหนุ่มรวยท่านหนึ่ง! พวกนายว่านายหนุ่ม รวยท่านไหนถึงได้รับความสำคัญจากประธานก ขนาดนี้?”

“คงจะไม่ใช่หวางซือชงหรอกมั้ง?”

“เป็นไปไม่ได้ ในข่าวพูดว่า ขณะนี้หวางซื่อช งกำลังจีบสาวอยู่ที่ฮาวาย”

ไม่ว่าจะเป็นใคร ตำแหน่งคงไม่แย่กว่าหวา งซื้อชงแน่นอน เดี๋ยวจะต้องรอดูดีๆแล้ว สิ่งที่มีคือ โอกาส ได้รู้จักกับมหาเศรษฐีแบบนี้ก็ไม่เลวนะ”

จงยู่มองฉินหลั่งแล้วแอบยิ้ม นายยังอยากจะ ปกปิดสถานะ ยัยกูเจี้ยนหมิงนี้ได้ปล่อยข่าวออกไป แล้ว

ฉินหลั่งได้แต่ยิ้มฝืน

“พอแล้ว ทุกคนนั่งเถอะ” ในตอนที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น กูเจี้ยนหมิงเดินไปยังหน้าเวที แล้วพูดกับไมค์

ทุกคนเริ่มหาโต๊ะนั่ง เพราะว่าจัดได้เร่งรีบเกิน ไม่ได้มีที่นั่งเจาะจง ฉินหลั่งดึงจงยู่ไว้ นั่งลงยังโต๊ะที่อยู่ใกล้จาก

เวทีที่สุด

ข้างๆ ของฉินหลั่ง ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งลง

แล้ว

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเส้เหวินจึง ดีใจมากที่ได้

รู้จัก…สาวสวยข้างกายของฉินหลั่งพูดด้วยความ หวานกับฉินหลั่ง ในตอนที่เห็นฉินหลังอย่างชัดเจน แล้ว เสียงของเส้เหวินจึงหยุดชะงักลงทันที “คือ นาย! แล้วก็ยัยผู้หญิงบ้านนอก!”

วันนี้เส้เหวินจึงมากับจูจีเหวิน เธอรู้ว่าคนใน งานเลี้ยงนี้ต่างก็เป็นคนรวย ฉะนั้นพอเข้ามา ก็หาคน ทักทายไปทั่ว รู้จักกับคนรวยไม่ว่ายังไงแล้วก็เป็น เรื่องที่ดี ในตอนที่เธอนั่งลงแล้ว จึงกันข้างทักทาย กับผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คิดไม่ถึงว่าคนคนนี้กลับเป็นฉิน หลั่ง มองดูอีกที ฉินหลั่งก็พายัยผู้หญิงบ้านนอกจงยู่ นี่มาด้วย

พวกเขาคู่ที่ยากจนขนาดนี้มีสิทธิ์มาร่วมงาน เลี้ยงนี้ได้อย่างไร!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ