บทที่ 483 หนีไปไกลๆ

แต่ต่อมาเฉินเมิ่งลู่ก็ต้องเบิกตาโพลงโต เสียงตึก ดาบ ซามูไรในมือแหลกละเอียดตกลงพื้น ปลายก็ตกลงพื้น ไปพร้อมๆกัน

โชคดีที่เธอกังวลว่าฉินหลั่งจะลอบโจมตี เธอจึงรีบถอย ออกมาเสียก่อน ไม่งั้นฉินหลั่งใช้โอกาสนี้ โจมตี ผลที่ตามมา อาจเป็นภัยที่คาดไม่ถึงเลยก็ได้

ทั้งที่ฟันไปที่แขนซ้ายของฉินหลั่งแล้ว แต่เขากลับไม่เป็น อะไรเลย และดาบซามูไรยังหักเป็นสามท่อนอีก อีกฝ่ายเหมือนเป็นหุ่นเหล็ก ต้องรู้ว่าดาบซามูไรเล่มนี้ฟัน

ทองและเงินได้

ในขณะที่เฉินเมิ่งลู่กำลังอึ้งอยู่นั้น ฝ่ามือของฉินหลั่งก็ กำลังพุ่งมาตรงหน้าอีกฝ่าย เฉินเมิ่งลู่รู้สึกตัวเองเหมือนถูก ของหนักหลายล้านตันทับตัว ไม่สามารถถอยหลังไปเองได้

แต่ว่าเธอเคยได้รับการฝึกที่แสนทรหดมานานหลายปี ใน ตอนที่อันตราย ยังคงสามารถตั้งสติได้อยู่ ดาบไป ด้วย อีกด้านก็ใช้แรงดันไปที่ประตู เตรียมตัววิ่งหนี

” ฉินหลั่งกระโดดไปตรงหน้า สองมือประกบกัน แสง สว่างวาบกลายเป็นรูปทรงของดาบ บินไปทางเฉินเมิ่งทันที
“อ้าก” เฉินเมิ่งลู่ร้องอย่างเจ็บปวด เลือดไหลออกมาจาก แขน เธอกัดฟันแน่น ไม่ลดความเร็วของขาเลย เตะประตู ออก ทะลุออกไปเหมือนดั่งธนู

คู่ต่อสู้เก่งเกินไป ตัวเองแพ้นั่นเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว ตอน นี้มีเพียงวิ่งหนีเท่านั้น ไม่มีทางเลือกอื่น

ฉินหลั่งหัวเราะ ต่อมาก็ตามออกไปด้วย ดึกขนาดนี้แล้ว เขาไม่อยากให้เสียงดังเกินไป ไม่งั้นตึกนี้คงถูกเขาทำพัง ทลายไปด้วย ในอพาร์ทเมนต์ยังมีครูคนอื่นอยู่ด้วย ทางที่ดี อย่าทำให้พวกเขาตื่นดีกว่า

สนามในโรงเรียน เฉินเมิ่งลู่กดไหล่ที่มีบาดแผลไว้และวิ่ง หนีไปอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายน่ากลัวเกินไปแล้ว เธอเห็นเขา ทำให้ลมกลายเป็นดาบได้ นี่เป็นระดับของปรมาจารย์แดน สุขาวดี ทั้งชีวิตนี้ของตัวเอง ลอบฆ่าล้มเหลวครั้งแรก และจะ หนีรอดหรือเปล่ายังเป็นอีกปัญหาหนึ่ง

ฉินหลั่งวิ่งตามเฉินเมิ่งลู่ไม่หยุด ห่างจากเฉินเมิ่งลู่อีกห้า สิบกว่าก้าว แต่ในตอนนี้ก็เกิดเหตุการณ์คาดไม่ถึงกะทันหัน

ตรงหน้าของเฉินเมิ่งลู่มีเงาสองคนที่กำลังจู่จี้กันอยู่ แสง ไฟสลัวบนถนนมองออกได้ว่าเป็นนักเรียนหนุ่มสาว น่าจะพึ่ง เดทกลับมากัน

เฉินเมิ่งลู่รู้สึกดีใจอย่างมาก จับเด็กนักเรียนคนหนึ่งไว้ ทันที จากนั้นก็เอาตานไปที่คอของนักเรียน แสยะยิ้มเย็นชาพูดว่า”ฉินหลั่ง นายเป็นปรมาจารย์ฉินในตำนานหรือเปล่า?”

เรื่องนี้เกินคาดฉินหลั่งมาก คู่รักสองคนนี้โชคไม่ตีหน่อย พบเจอกับนักฆ่าเลือดเย็น เขารับดึงนักเรียนอีกคนมาไว้ด้าน หลัง พูดอย่างหนักแน่นว่า”อย่าร้องไป ฉันจะช่วยแฟนหนุ่ม เธอออกมาเอง”

“ครูใหญ่….” เด็กนักเรียนหญิงคนนั้นพูดขึ้น แทบจะ ร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว แต่เห็นสายตาที่เด็ดเดี่ยวของฉินหลั่ง ทันใดนั้นก็เงียบลงและนั่งลง มองดูหญิงสาวที่ทำให้แฟน หนุ่มของเธอตกใจ รอฉินหลั่งจัดการอยู่เงียบๆ

“ฉันเป็นใครเธอก็สืบมาแล้วนี่” ฉินหลั่งใต้ความมืด ดวงตาของเขาสว่างไสว ตัวประกันอีกแล้วเหรอ นักฆ่าเลือด เย็นต่างก็ชอบจับตัวประกันจังเลยนะ แต่วิธีจับตัวประกัน แบบนี้ มีการพิสูจน์หลายครั้งแล้วว่าไม่เป็นผลกับฉินหลั่งเลย

“เหอะ ฉันคิดว่านายก็คือปรมาจารย์ฉินที่มีข่าวลือ มากมาย ถ้านายขยับแม้แต่น้อย ฉันจะฆ่านักเรียนของนาย ซะ” เฉินเมิ่งลู่พูดอย่างเย็นชา เหมือนนักเรียนคนนั้นเป็น เชือกฟางช่วยชีวิตสุดท้ายของตัวเอง

“กลางคืน นักฆ่าสาวคนหนึ่งฆ่าเด็กนักเรียนชายที่บริสุทธิ์ ไม่ได้ แบบนี้จะทำให้เมืองเย็นจีนแตกตื่น ฉันจะบอกเธอให้ นะ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน” ฉินหลั่งพูดอย่างเชื่องช้า เหมือนไม่รีบร้อนอะไรเลย
“เหอะๆ นายลองได้นะ ดูสิว่าตาบของฉันเร็วกว่า หรือมือ นายเร็วกว่า? ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ นักสู้ที่เก่งกาจแบบนี้ กลับคิดมาเป็นครูในโรงเรียนมัธยมเนี่ยนะ ประเทศจีนของ พวกนายมีคำหนึ่งที่กล่าวไว้ว่าคนเก่งที่หลบซ่อนตัว นายอาจ จะเป็นแบบนั้นก็ได้? ในเมื่อนายเป็นครูใหญ่ ก็ควรจะปกป้อง นักเรียนตัวเองให้ดี ขอแค่ปล่อยฉันไป รับรองว่าฉันไม่ ทำร้ายเขาแน่” เฉินเมิ่งลู่พูด

นักเรียนชายในอ้อมแขนเขาตัวสั่นเทา คงจะถูกเฉินเมิ่งลู่ ทำอะไรใส่ ถึงได้อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก

“ฉันว่าวันนี้เธอต้องมีภัยพิบัตินองเลือดเป็นจริงแล้วใช่ ไหมล่ะ?” ฉินหลั่งสองมือไพล่หลัง พูดอย่างเรียบเฉย

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ถอยไปเลยนะ!” เฉินเมิ่งลู่ตะโกน เธอไม่เชื่อว่าฉินหลั่งจะเร็วถึงขนาดช่วยตัวประกันจากมือ ของเธอได้ ดังนั้นการข่มขู่แบบนี้ได้ผลที่สุดแล้ว

ฉินหลั่งมือไพล่หลัง ไม่เพียงแต่ไม่ถอยหลัง แต่กลับเดินไป ข้างหน้าเรื่อยๆ สีหน้าดูใจเย็นมาก

“อีกครึ่งนาทีเธอก็จะล้มลง ตัวสั่น มีฟองขาวออกจากปาก เหมือนกับโรคลมบ้าหมู และตั้งแต่นี้ไป ทุกๆสิบวันครึ่งเดือน เธอก็จะเป็นแบบนี้หนึ่งครั้ง นักสู้ที่เก่งอย่างเธอ เสียดาย จัง…” ฉินหลั่งพูดขึ้น

เฉินเมิ่งลู่หัวเราะ”เหอะๆ! ฉินหลั่ง นายจะใช้วิธีหลอกงั้นเหรอ? เสียดายฉันไม่เชื่อคำโกหกของนาย ถอยหลังไปเลยนะ

ฉันให้เวลานายอีกหนึ่งวินาที” เห็นฉินหลั่งยังคงไม่ขยับ เฉินเมิ่งลู่กัดฟัน ขยับดาบในมือ แทงไปที่คอของเด็กหนุ่ม เธอไม่ใช่นักสู้ธรรมดา พูดแล้วก็

ทำได้ และไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรด้วย

ในเมื่อนายไม่ยอมปล่อยฉันไป งั้นฉันก็ทำให้นักเรียนนาย ต้องนายเพราะนายแล้วกัน นายจะต้องอยู่ในความเสียใจ ตลอดไป..

แต่ว่า ในตอนที่เธอขยับดาบนั้น ทันใดนั้นตัวก็แข็งที่อ ดาบห่างจากคอของตัวประกันไม่กี่เซน หยุดอยู่ที่เดิมอย่าง นั้น ในปากก็มีฟองขาวออกมา

ฉินหลั่งปัดมือตรงหน้าชายหนุ่ม เด็กชายรีบนั่งลง จากนั้น กลิ้งตัวไปหาหญิงสาวรอดออกมาได้

เป็นเหมือนกับที่ฉินหลั่งพูดไม่มีผิด เฉินเมิ่งลู่ล้มลงไปกอง อยู่บนพื้น มือขาสั่นไม่หยุด เหมือนแมลงที่ถูกฉีดยาใส่ ดิ้นรนอย่างทรมาน

สู่เสี่ยวม่านที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ปรากฏตัวตอนนี้คงจะเป็น เหมือนกัน และลู่เสี่ยวม่านคงจะทรมานจนช่วนตัวของตัวเอง ภัยพิบัตินองเลือดได้เป็นไปตามคำทำนายแล้ว

ฉินหลังยืนอยู่ข้างเฉินเมิ่งสู่ มองดูเฉินเมิ่งลู่ทรมานนิ่งๆคิดว่า สมมุติถ้าเฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านกำลังทำภารกิจอยู่ ทันใดนั้นก็เกิดเป็นลมบ้าหมูขึ้นมาอีก งั้นพวกเธอคงมีแต่ ตายกับตาย

ผู้หญิงสวยกลายเป็นแบบนี้ ฉินหลั่งอดไม่ได้ต้องส่ายหน้า

“ฉันรอเธอก็ได้ ยังไงเตียงก็ถูกเธอฟันจนหักแล้ว” ฉินหลั่ง เก็บก้อนหินบนทรายออกมา โยนขึ้นลงภายใต้แสงจันทร์ อย่างน่าสนุก

ผ่านไปน่าจะสามนาที่ได้ ร่างกายที่กระตุกไม่หยุดของเฉิน เมิ่งลู่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

น้ำตาไหลอาบแก้มสองข้างของเฉินเมิ่งลู่ ตัวเองถูก ทำลายแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในหน้าตาของตัวเองมาก แต่ถ้ามีโรคลมบ้าหมูแบบนี้ จะมีชายคนไหนกล้าจีบเธอล่ะ?

และอาชีพของตัวเองก็คงจบลงไปด้วย ต่อไปคงต้องเข้า ออกโรงพยาบาลบ่อยๆแน่

“นาย..โหดร้ายเกินไปแล้ว!” เฉินเมิ่งลู่นั่งขึ้นมา เหมือน อยู่ในความฝันก็มีปาน

ทันใดนั้น เธอก็ยกมือขึ้นตบไปที่หัวตัวเองอย่างแรง ถ้า เป็นแบบนี้ ตายไปซะยังจะดีกว่า