บทที่ 454 มฤตยูปรากฏตัวอีกครั้ง

ลูกหลานตระกูลเสี้ยงเมื่อกี้กร่างพูดจาใหญ่โตกับฉิน หลั่ง ฉินหลั่งเลยลงมือจัดหนัก จะต้องให้ตระกูลเสี้ยงรู้ว่า การท้าทายฉินหลั่งจะมีจุดจบยังไง! ไม่งั้นตระกูลเสี้ยงจะ เข้าใจว่าเขาน่ะอ่อนแอ และจะมาหาเรื่องไม่เลิก!

“พลัก! พลัก!”

ทุบไปหลายรอบ จนพื้นแตกเป็นเสี่ยง และคนนั้น กลายสภาพเป็นก้อนเลือดไปเลย

“คนนี้น่ากลัวมากเกินไปแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ”

ตระกูลเลี้ยงไม่คิดเลยว่าฉินหลั่งจะลงมือแบบนั้น พวก เขาต่างเป็นจอมยุทธ์ห้าวหาญที่ตระกูลเสี้ยงคัดสรรมา ฝีมือของแต่ละคนเรียกได้ว่าเข้าขั้นสุดยอด เดิมตั้งใจว่า ต้องฆ่าสำเร็จแน่ ไม่คิดว่าพอคนสิบกว่าคนล้อมกรอบ ความน่ากลัวของอีกฝ่ายกลับเหนือความคาดหมายไปมาก ตอนนี้พวกเขาสองขาสั่นเทา สีหน้าดำมืด

ฉินหลั่งไม่ได้กระบวนท่าอะไรเลย แค่หนึ่งถีบ หนึ่ง หมัด หนึ่งฝ่ามือ แต่กลับฆ่าจอมยุทธ์ไปหลายคนในพริบ ตา

จอมยุทธ์พวกนี้เป็นอัจฉริยะของตระกูลเสียงทั้งนั้น ปกติเรียกลมได้ลม เรียกฝนได้ฝน สบายๆอยู่ในตำแหน่ง ของตัวเอง ทรัพย์สินก็มีไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน แต่หลังจาก พวกเขาได้เจอกับฉินหลั่ง พวกเขาไม่ใช่อะไรทั้งนั้น ฉิน หลังประหนึ่งลมพายุพัดพาพวกเขาให้กระเด็นระเนระนาดไปตามๆกัน

“ฉันเอง!” ตอนนี้มีคนหนึ่งโผเข้ามา มีแววไม่ยอมแพ้ใน น้ำเสียง

ชายคนนี้พึ่งกระโดดออกมาจากพงหญ้าด้านข้าง รังสี อำมหิตรุนแรง จู่ๆทั่วทั้งร่างเขาเหมือนสูงขึ้นไปครึ่งเมตร ขอแค่ยกมือขึ้นก็ถึงไหล่ฉินหลั่ง

“วิชาของเจ้าสาม เสี้ยงเถ่ นี่เหลือเชื่อจริงๆ!”

ผู้ชายวัยกลางคนที่โพกผ้าสีแดงที่หัวถอนหายใจยาว มีแววรอคอยอยู่ในแววตาเขา

จอมยุทธ์ที่ชื่อเสี้ยงเท่นีมีวิชาล็อคกระดูกที่คล้ายกับ

ซ่าหมี่เทอของพุทธ สามารถทำให้ร่างกายเปลี่ยนขนาด

ขึ้นในพริบตา แถมยังแกร่งราวเหล็กกล้า เรียกได้ว่าฟัน แทงไม่เข้า เลี้ยงเท่ขับเคลื่อนลมปราณ ฉินหลั่งกลับไม่ได้ไยดี เขา เขากำลังไล่ตามจับจอมยุทธ์อีกคนหนึ่ง พอจับได้ก็

โยนออกไป ทำเอาอีกฝ่ายตกจากที่สูงกระอักเลือดคำโต

ออกมา ตายคาที่เลย

เป็นเวลาราวสามนาที ลูกหลานตระกูลเสี้ยงที่ตามชาย ผ้าแดงมา เหลือแค่เขากับเสี้ยงเท่ และก็เสี้ยงหย่งที่ใจฝ่อ เตรียมตัวหนี

“ฮะฮะ! ฉินหลั่ง! เอาชีวิตมา!” เสี้ยงเก่ตะคอกเสียงดัง ร้องกร้าวประดุจสัตว์ป่า พุ่งเข้าหาฉินหลั่ง ทุกย่างก้าวของเสี้ยงเก่ที่เหยียบลงบนพื้น เต็มไปด้วยรอยฝ่าเท้าฝั่งแน่นบนพื้น เขาเป็นสายแข็งของตระกูลเสี้ ยง วิธีการต่อสู้ของฉินหลั่งที่เป็นแข็งชนแข็งแบบนี้ของ ชอบเขาเลย

“เสี้ยงเถ่ ยกให้นายแล้วนะ!” ชายผ้าแดงกัดฟันพูด วัน นี้สาหัสมากจริงๆ ได้แต่หวังว่าเสี้ยงเถ่จะกู้หน้าตระกูลเสี้ ยงกลับมาได้ ตอนนั้นเขาก็ไม่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนแล้ว จับ ตัวฉินหลั่งได้เสร็จ จะต้องใช้วิธีการที่ทรมานที่สุด ให้เขา ตายอย่างทรมานที่สุด!

แต่หลังจากนั้นหัวใจชายผ้าแดงก็กระตุก เพราะเห็น ภาพที่ทำให้คนตัวสั่น

ฉินหลั่งประหนึ่งเทพสงคราม เขาเล่นยกร่างใหญ่ของ เลี้ยงเถ่ขึ้นมาดื้อๆ และจับบิดด้วยสองมือ ได้ยินแต่เสียง พล้อกพลั่ก สองขาของเสี้ยงที่ฉีกขาด กระดูกแหลก ละเอียดเป็นผุยผง

แต่ฉินหลั่งยังไม่คิดหยุด เขาฟาดฝ่ามือลงไปในตอนที่ เสี้ยงเถล้มลงพื้น กะโหลกของเสี้ยงเถ่เลยกระเด็นลอยไป ไกลเหมือนลูกบอลกระดาษก็ไม่ปาน

วิชาแกร่งอะไรกัน มันก็แค่เรื่องขำๆเมื่ออยู่ต่อหน้าฉิน หลั่งเท่านั้นแหละ

ตอนนี้ คนตระกูลเสี้ยงที่คุยกันหลายนาทีก่อนหน้านี้ว่า จะฆ่าฉินหลั่งยังไง พริบตาเดียวก็ตายไปเกือบหมดแล้ว เหลือก็เพียงแต่ชายผมแดงวัยกลางคนยืนตัวสั่นอยู่คน เดียว

ผู้ชายวัยกลางคนที่โพกผ้าแดงมีชื่อว่าเสี้ยงซ่าวโปเป็นผู้บงการการฆ่าฉินหลั่งในครั้งนี้ เขาไม่ใช่ไม่อยากหนี แต่เขากลัวจนร่างกายไม่ฟังคำสั่ง สองขาทำยังไงก็ไม่ ยอมขยับ

น่ากลัวเกินไปแล้ว ฉินหลั่งน่ากลัวเกินไปแล้ว…

รอบด้านเงียบสนิท

ถึงแม้ว่าหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ก็เป็นคนฝึกยุทธ์ แต่เมื่อ เห็นสภาพการณ์สู้กันแบบนี้ก็ยังสีหน้าเปลี่ยน ตระกูลเสี้ยง ฝีมือพวกแกเลวร้ายมาก ถ้าไม่ใช่เพราะฉินหลั่งเก่งกว่า และยังร้ายกว่าพวกแกมาก วันนี้ฉันกับต้าไห่คงไม่แคล้ว โดนพวกแกเหยียดหยามและหลั่งเลือดลงที่นี่แน่

พวกแกดันมาเจอยมทูตที่ไม่ควรตอแยด้วยเลยตลอด

ชาติ!

ทั้งคู่ราวกับอยู่ในความฝัน

“พลัก!”

เลี้ยงซ่าวโปคุกเข่าลงอย่างแรง ผงกหัวขอโทษไม่ หยุด: “คุณฉิน คุณฉิน! ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าอีกแล้ว เมื่อกี้ผมพูดจาไม่สุภาพ ขอให้คุณลงโทษด้วย! แต่ช่วยไว้ ชีวิตผมด้วย ต่อไปผมยอมเป็นทาสรับใช้คุณทุกอย่าง ละเว้นผมด้วย คุณฉิน ละเว้นผมด้วยเถอะ…

เสี้ยงข่าวโปกัมหัวลงทุกที ก็จะเกิดเสียงกระแทกลง กับพื้นขึ้นทุกที สุดท้ายหน้าผากเขาเต็มไปด้วยเลือด แต่ กลับยังโขกหัวไม่หยุด เขาแน่ใจแล้วว่าฉินหลั่งเป็นยมทูต กลับชาติมาเกิด ราชาปีศาจแน่ๆ!
มีเสียงฝีเท้าหนึ่งเข้าใกล้เสี้ยงซ่าวโป เสี้ยงซ่าวโป ตกใจจนชาไปทั้งตัว ยิ่งโขกหัวเร็วยิ่งขึ้น จนพื้นแทบจะ เป็นรอยแตก

“เมื่อก่อนฉันบอกพวกนายแล้วว่า ถ้ารีบถอยไป จะไม่ เกิดเรื่องเลวร้ายอย่างวันนี้ขึ้น พวกนายกลับดื้อด้าน และ ยังเสียมารยาทกับเพื่อนของฉัน ตอนนี้นายรู้ตัวว่าผิดหรือ ยัง?”

“คุณฉิน ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว…” เสี้ยงซ่าวโป เอาแต่โขกหัวแรงยิ่งขึ้น มีหรือจะจับผิดคำพูดที่ได้ยินได้

“อืม ท่าที่รับผิดของนายดูดีไม่น้อย และมีประโยชน์ อยู่บ้างนะ…ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป

เสี้ยงซ่าวโปรู้สึกว่ามีทางรอดแล้ว และมีความหวัง ส่วนหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ก็คิดว่าฉินหลั่งคิดจะปล่อยเสี้ยง ซ่าวโปไป

ตอนนี้ฉินหลั่งกลับบอกว่า: “แต่ว่าฆ่าเลยดีกว่า กล้าหลู่ เกียรติฉันกับเพื่อน แถมยังคิดฆ่าฉัน ต้องชดใช้ด้วยชีวิต” “อะไรนะ?!” เสี้ยงซ่าวโปตะลึงอึ้ง เขาผุดลุกขึ้นเหมือน

ธนูจะหนีไป แต่โดนหยุดไว้ด้วยฝ่ามือหนึ่งตีลงกลางกะ

หม่อม

ไม่มีเสียงใดๆอีก เสี้ยงซ่าวโปเลือดไหลทะลัก ล้มลง กระตุกบนพื้นหลายที และตายไป

ถนนเส้นเล็กข้างต้นไม้ตอนนี้เลือดนองเต็มพื้น ดูไม่ เหมือนที่อยู่ของมนุษย์เลย
ลมหนาวพัดมา หลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่อดกดแขนตัว เองแน่นไม่ได้ ความหนาวเหน็บในใจกลับปัดมันไม่ออก ที่ จริงพวกเขาเคยเห็นภาพสงครามจริงมานับไม่ถ้วน แต่ ตอนนี้ร่างกายกลับนิ่งงงเป็นตอไม้ซะงั้น

อย่าได้คิดแหยมกับปรมาจารย์ นี่เป็นคำพูดที่พวกเขาคิดได้พร้อมกัน

ส่วนฉินหลั่งยืนอยู่ใต้แสงไฟ เขาทำแค่ปัดมือข้าๆ ประหนึ่งอีกฝ่ายเป็นแค่มดตัวน้อยที่เผลอไปตบเข้า

การที่ฉินหลั่งลงมือฆ่าล้างบาง เพื่อเป็นการเตือนให้ พวกที่คิดทำร้ายเขา ไม่กล้าคิดอะไรเกินตัวอีก

“ฮุ!

ต้นไม้สองข้างทางค่อยๆห่างออกไปด้านหลัง เสี้ยง หย่งใช้พลังทั้งร่างในการหลบหนี ฉากที่เขาเห็นเมื่อกี้ ทั้งหมด ตอนนี้เขาแค่อยากหนีเท่านั้น ขอเพียงหนีจาก ยมทูตคนนั้นได้ ลมหายใจของเขาถึงจะสงบ

“น่ากลัวมากเกินไป ทำไมโลกเราถึงมียมทูตที่น่ากลัว แบบนี้อยู่ด้วย?”

เลี้ยงหย่งยังใจสั่นไม่หาย

จอมยุทธ์ดีเด่นของตระกูลเสี้ยง มีคนไหนบ้างไม่ได้ มีชื่อเสียงโด่งดังในยุทธภพ แต่พอมาอยู่ในมือฉินหลั่งนั่น กลับกลายเป็นเหมือนของเล่นให้บีบขยำซะงั้น

ทุกฉากที่เขาเห็นตอนยืนอยู่หลังต้นไม้เมื่อกี้ แทบจะ ทำเขากระตุกไม่หยุด
ตระกูลเสี้ยงเป็นศัตรูกับคนแบบนี้ เรียกว่าโง่มากจริงๆ เลี้ยงหย่งถอนหายใจยาว อีกฝ่ายไม่ได้ตามมา ดูท่าเขาจะ ยังพอมีบุญอยู่ เรียกได้ว่าแคล้วคลาดไปหนหนึ่ง