บทที่ 45 ชาตินี้ฉันก็จะตามติดคุณไป

เสียงโต๊ะที่พูดมาอยู่ห่างจากฉินหลั่ง10กว่าเมตร พวกลูกค้าผู้หญิงรอบๆต่างมองไปที่โต๊ะนั้นอย่างไม่พอใจ “ดูท่าทางซื่อบื้อ ไม่รู้ว่าหนีออกมาจากโรงพยาบาล

บ้าที่ไหนนะ”

“พวกคุณเดาผิดแล้ว เขากำลังคิดถึงแฟนสาวอยู่ ผู้ชายคนนี้ดูไร้น้ำยาไป ผมว่าแฟนเขาไม่ได้ตายหรอก ต้องหนีไปกับชายอื่นแน่”

เดิมที่ฉินหลั่งทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินคนพวกนี้พูด ใส่ ตอนนี้เอง พวกเขาทำให้จงยู่มีความละอาย ความโกรธ ในใจของฉันหลั่งก็พรั่งพรูออกมา

เขาตบโต๊ะลุกขึ้นมามองไปที่โต๊ะนั้นด้วยความ โกรธ เห็นโต๊ะนั้นนั่งอยู่ประมาณ 6-7คนได้ แต่ละคนแต่ง ตัวเข้าสังคม หัวโล้น มีสร้อยทอง เชิตลายดอก และสักกัน หมดทั้งแก๊ง

“โทนี่ ไอ้หนุ่ม หมายความว่าไง จะมาหาเรื่องกับ แก๊งพวกเราใช่ไหม มีอะไรก็มาพูดตรงหน้าพวกเรา”คน อ้วนที่ดูเหมือนเป็นลูกพี่ในนั้น พูดด้วยสายตาผ่อนคลาย

จงยู่คือแก้วตาดวงใจของฉันหลั่ง ใครกล้ากล่าวหา เธอ ไม่ว่าคุณคือใคร ฉินหลั่งก็จะทำให้เขาหุบปาก ฉินหลั่ง ยกไวน์แดงขึ้นมา เตรียมจะเดินออกไป

“ฉินหลั่ง”

เวลานี้เอง เสียงเคลื่อนไหวก็ผ่านเข้าหูฉินหลังมา เป็นจงยู่ ! ฉินหลั่งตะลึงไป เขารีบมองไปที่ที่นั่งตรงข้าม
จงยู่ก็นั่งลงที่โต๊ะ เธอเงียบอยู่ตรงนั้น ความโกรธ บนใบหน้าฉินหลั่งหายไป ค่อยๆมีรอยยิ้มปรากฏออกมา

“นั่งลงสิ กินข้าวกับฉัน”จงยู่ยิ้มบางๆพูดกับฉินหลั่ง

“โอเค”ฉินหลั่งจ้องหน้าจอ ยู่ ตอบไปอย่างบื้อๆ วาง ขวดเหล้าลง แล้วนั่งลงไปใหม่

คนรอบๆต่างตะลึงไป อะไรกันเนี่ย ? ฉินหลั่งกำลัง พูดกับใคร ? ตรงข้ามกับฉินหลั่งก็ไม่มีใครนี่ ? เขาบ้าไป แล้วหรือไง ?

“ไอ้รูปปั้นนี่คิดว่าจะเจ๋งแค่ไหน ? กลัวถูกทำร้าย สินะ เสแสร้งจริงๆ ! ”

“ถ้ามันกล้าเข้ามาผมจะทำให้แม้แต่แม่ยังจำเขาไม่ ได้เลย !”

“อย่าสนรูปปั้นนี่เลย ไม่แน่อาจจะวิ่งหนีออกมาจาก โรงพยาบาลจริงๆก็ได้”

ฉินหลังในตอนนี้ “มองเห็น”แค่จงยู่ จงยู่ยิ้มให้เขา เหมือนว่าจะยกโทษให้เขาแล้ว

ฉินหลั่งในตอนนี้มีความสุขมาก

“แม่ง คุณมาแหย็มกับผมเข้าให้แล้ว ไอ้คนง่ เง่า ! “จู่ๆ ในร้านอาหารก็มีเสียงร้องเสียงดัง แล้วจากนั้นก็ มีเสียงเก้าอี้ตกไปที่พื้น : “ไอ้ห่าเอ๊ย ! ”

“โอ๊ย…”ฉินหลั่งยิ้มพร้อมกับคีบอาหารให้จงยู่ จ่ๆจง ยู่ก็ร้องออกมาเสียงดัง เหมือนถูกอะไรตีเข้า แล้วจึงล้มลง ไปที่พื้น
“จงยู่ เป็นอะไรไป….”ฉินหลั่งรีบไปประคองจงยู่ จง ยู่กลับ”ฟู”แล้วก็หายไปไม่เจออีก

“จงยู่ จงยู่ ….”ฉินหลั่งเรียกหาจงยู่อย่างทำอะไรไม่

ถูก

“คุณผู้ชาย ใจเย็นก่อน….”แล้วตอนนี้พนักงานก็รีบ ไปประคองฉินหลั่ง ฉินหลั่งดึงพนักงาน ถามอย่าง ร้อนรน : “คุณเห็นแฟนผมไหม เมื่อกี้เธอนั่งตรงนี้ แล้วก็ หายไปเลย หรือว่าโรงแรมพวกคุณเอาเธอไปซ่อน….”

“คุณผู้ชายครับ เดิมทีแฟนคุณก็ไม่อยู่นี่อยู่แล้ว ทุก อย่างเป็นจินตนาการของคุณเอง ไม่เชื่อคุณก็ดู”พนักงาน รีบอธิบายกับฉินหลั่ง เขาชี้ไปที่โต๊ะตรงข้ามฉินหลั่ง

ฉินหลั่งมอง ที่นั่งตรงข้าม เต็มไปด้วยอาหาร มีกุ้ง มังกร ปลาไหล ตับห่าน ปลาคาเวียร์…พวกนั้นที่จงยู่เคย กิน ทำไม.

“ขอโทษ …”ฉินหลั่งจึงเข้าใจ ทุกอย่างเป็นตัวเอง คิดไปเอง เขาพูดกับพนักงานเสียงเบา ในหัวสับสนเตรียม จะออกไป

“คุณคิดว่าขอโทษก็จบหรือไง แม่เอ๊ย คุณไม่ถาม คนรอบๆบ้างละ ว่าผมสวีกาวเป็นใคร ผมไม่ให้คุณคืนเงิน หรอก คุณตามผมไป ซักเสื้อตัวนี้ด้วยมือให้ผมสะอาดๆ ผมก็จะไม่คิดบัญชีกับคุณ”สวีกาวพูดเสียงดัง

ทันใดนั้นก็มีเสียงผ้าฉีกขาด

“แคว่ก ”

ในตอนนี้ ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องออกมาอย่าง ทำอะไรไม่ได้ : “อย่าลากฉัน ! ”
ฉินหลั่งที่กำลังไปที่หน้าประตูฝีเท้าก็หยุดลง

เสียงร้องของหญิงสาวเหมือนกับฟ้าผ่าไปที่สมอง ของฉินหลั่ง

นี่คือเสียงของจงยู่ !

ในใจของฉินหลั่งสั่น เขากลัวว่าตัวเองจะ ประสาทหลอนอีก ค่อยๆหมุนไป เดินไปที่โต๊ะของสวีกาว นั่น

โต๊ะนั้นล้อมรอบไปด้วยคนที่ดูคึกคัก ฉินหลั่งมอง ไม่เห็นหญิงสาว

คนในวงล้อมตอนนี้ ผู้จัดการร้านอาหารก็รีบเข้ามา มองเห็นจงยู่กับสวีกาวปะทะกัน คิ้วของเขาขมวดขึ้น

ถึงไม่ถาม ผู้จัดการก็รู้ จะต้องเป็นสวีกาวที่จงใจหา เรื่องแน่นอน

ครั้งที่แล้วสวีกาวก็ใช้วิธีแบบนี้ หลอกพนักงานสาว

ในร้านไปที่บ้าน ขึนใจหล่อน ดังนั้น ทางร้านอาหารจึงต้อง

ชดเชยไปให้ครอบครัวของพนักงานกว่า 2แสนกว่า หยวน ! ส่วนสวีกาวกลับไม่มีปัญหาใดๆ เขาอยู่ในสังคมมือ มีอำนาจมากมายในละแวกนี้

“คุณมันคนไร้ประโยชน์ ไปยุ่งกับท่านสวี แล้วยังไม่ รีบไสหัวไปอีก ! “ผู้จัดการด่าแล้วจ้องพนักงาน

พนักงานที่ถูกด่าก็คือจงยู่

จงยู่น้อยใจมาก ถูกสวีกาวฉีกเสื้อ ต่อหน้าคนตั้ง มากมาย ก็กลัวสุดๆ แต่เธอรู้ ที่จริงผู้จัดการกำลังช่วยเธอเธอปิดหน้าที่ร้องไห้วิ่งไปที่ครัวของร้านอาหาร

ตอนที่ฉินหลั่งเข้ามา เหลือบเห็นแค่แผ่นหลังของ

จงยู่

ฉินหลั่งเบียดฝูงชน ตามเข้าไป ผู้จัดการยังขอโทษ สวีกาวต่อ ไม่หยุดพูดคำพูดดีๆใส่

พื้นที่ในครัวแคบมาก ฉินหลั่งได้แต่ค่อยๆเข้าไป ข้างใน หากเดินไวก็จะไปชนพวกชั้นวางจานรอบๆได้

ตอนนี้ในครัวกำลังยุ่งอยู่ พ่อครัว พนักงานปรุง พนักงานเสิร์ฟ ต่างไม่มีใครต่างสนใจฉินหลั่ง

“ยัยนั่นทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้ ? ”

“เห้อ สวีกาวไอ้ห่านั่นมาอีกแล้ว แล้วก็ เล็งไปที่เธอ อีกแล้ว ตอนนี้ผู้จัดการกำลังจัดการกับสวีกาว !”

“ยัยนี่น่าสงสารมาก ทำงานทุกวันไม่ขัดอะไรเลย กระเช้า กะดึกวนไปหมด ถ้าไม่ใช่ว่าเธอยังวัยรุ่นอยู่ คง ต้องตายแน่ๆ ก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำงานหนักเท่าชีวิตขนาดนี้ไป ทำไมกัน”

“ฉันได้ยินว่าเหมือนเธอช่วยแฟนคืนเงินนะ คุณไม่ เห็นเหรอ ยัยนั่นทำงานหาเงิน ไม่กล้าใช้สักนิดเลย ?”

“ฮะ ? แฟนเธอเป็นไอ้ขยะขนาดนี้เชียวเหรอ ? ยัยนี่ ชีวิตลำบากมากจริงๆ พูดก็พูดนะหน้าตาเธอนี่ ไปหาแฟน สักคนก็ได้ ไม่ต้องน่าเวทนาอย่างนี้เลยนะใช่ไหม ?”

คุณป้าสองคนที่ทำหน้าที่เลือกผักพูดกันเบาๆ จู่ๆป้า

อีกคนก็รู้สึกว่าหัวหน้าพ่อครัวจ้อง จึงหันไปมองรอบๆ ถึง

เห็นว่าเป็นฉินหลั่งที่ฟังจนนิ่งตะลึงไป : “ลูกค้าคนนี้ นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรมานะ ตอนนี้รีบออกไปจากที่นี่ด่วนค่ะ”

“ป๋าครับ หญิงสาวที่พวกคุณพูดถึงอยู่ที่ไหน ครับ ? “ฉินหลั่งใช้แรงมาก กว่าจะพูดคำนี้ออกมาได้

“คุณหาจงยู่ทำไม ? “คุณป้าถามอย่างสงสัย ได้ยินชื่อของจงยู่ออกมาจากคุณป้า สติของฉิน

หลังกระเจิง ในหัวเหมือนถูกไฟช็อต

“ผมก็คือไอ้ขยะที่พวกคุณพูดถึงเนี่ยแหละครับ”ฉิน หลั่งพูดอย่างเสียสติ

“คุณคือแฟนจงยู่นี่เอง ! คุณมันไร้ประโยชน์จริง จง ยู่ที่จิตใจดีขนาดนี้ ทำไมคุณให้เธอออกมาทำงานล่ะ ให้ เธอคืนเงินแทนคุณ คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม? “คุณป้าคน หนึ่งด่าฉินหลั่งไปยกใหญ่ทันที

“เจ้าหนุ่ม ตามฉันมา ! “ป๋าอีกคนที่ระวังตัว มอง หน้าฉินหลังที่ไม่ได้ดูเหมือนคนร้ายอะไร ก็ได้แต่ถอน หายใจ พาฉินหลั่งไปด้านในสุด

เข้าไปในช่องว่างข้างๆห้องครัว ฉินหลั่งมองเห็นจง ยู่กอดเข่าตัวเองที่พื้นทันที

เวลานี้ ฝีเท้าของเขาหยุดลง

ใจที่เต้นแรงสงบลงมา

ในช่องว่างนั้นมีเสียงสะอื้นของจงยู่ เสื้อที่ไหล่ขวา ของเธอถูกฉีกขาด เผยให้เห็นผิวขาวใส เธอเอาหน้าซุก ไปที่เข่า

ในตาของฉินหลั่งน้ำตาไหลออกมา เขาค่อยๆเดินไปที่จงยู่ ในใจเต็มไปด้วยความอับอาย สำนึกผิดอารมณ์ไม่ดี และขอโทษ

ตรงหน้าจงยู่ เขาค่อยๆคุกเข่าลงไป ยื่นมือไปลูบผม

จงยู่

“ขอโทษค่ะ ผู้จัดการ ท่านอย่าไล่ออก..”ตอนที่ ฉินหลั่งสัมผัสไปที่จงยู่ เธอคิดว่าผู้จัดการจะไล่เธอออก ข้างในใจเธอกลัวมาก รีบเงยหน้าขอร้องทันที

จากนั้น ตอนจงยู่เห็นเป็นหน้าฉินหลั่ง เสียงของเธอ หยุดลงทันที เธอมองฉินหลังอย่างตกตะลึง แล้วก็หวาด กลัวเล็กน้อย ก้มหน้าลง มีท่าทางอึดอัดชัดเจน

“จงยู่ คุณไม่รู้จักผมแล้วเหรอ ผมฉิน หลังไง! “ฉิน หลั่งนั่งยองไปตรงหน้าจงยู่ พูดกับเธอเสียงดัง : “คุณยัง ไม่พอใจผมใช่ไหม่ ? ผมไม่ใช่คน ! ผมสมควรตาย

ฉินหลั่งอยู่ตรงหน้าจงยู่ ดึงปากของตัวเองมา ไม่ ออมแรงสักนิด ดีไปที่หน้าตัวเองแรงๆ ทำให้จงยู่ลำบาก ขนาดนี้ เขาฉินหลั่งสมควรทุบตี !

ไม่ต้องตีแล้ว ! “จงยู่รีบจับมือของฉินหลั่งไว้

“จงยู่”ฉินหลั่งเรียกออกมาอย่างทำซื่อๆ กอดจงยู่ แน่นๆไว้ในอ้อมแขน เขาจะไม่ให้จงยู่จากไปอีก

จงยู่ก็ถูกฉินหลังกอดล้อมไว้ เดิมทีเธออยากทำ งานเงียบๆ คืนเงินแทนฉินหลั่ง ต่อไปไม่เจอฉินหลั่งแล้ว ก็ แค่วันพวกนั้นที่จากฉินหลั่งไป เสียงและรอยยิ้มของฉิน หลั่งไม่อยู่ในหัวเธอตลอดเวลา

หลายวันมานี้ ฉินหลั่งไม่กินอะไรเพราะจงยู่ จงยู่จะ ไม่เหมือนกันได้ไงล่ะ ?
ตอนนี้ คนนั้นที่คิดถึงตลอดก็มาปรากฏอยู่ข้างกาย จริงๆ จงยู่รู้สึกเหมือนตัวเองใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน

จงยู่ก็ค่อยๆโอบกอดฉินหลั่ง รู้สึกถึงความอบอุ่น จากตัวฉินหลั่ง จงยู่ก็รู้สึกปลอดภัย

ฉินหลังค่อยๆปล่อยจงยู่

“ขอโทษ ผม…”ฉินหลั่งอยากอธิบายเหตุการณ์วัน นั้นให้จงยู่ ตัวเองไม่ได้หลอกเธอ รู้สึกต่อเธอจริงๆ ก็แค่ สถานการณ์บังคับจึงพูดไป เขายังพูดไม่จบจงยู่ก็ใช้มือ ปิดปากฉินหลั่งไว้

“ไม่ต้องพูดแล้ว คุณหลอกฉันก็ดี ไม่ได้หลอกก็ช่าง ยังไงซะฉันก็รักคุณอย่างช่วยไม่ได้แล้ว ชาตินี้ฉันก็จะตาม ติดคุณไปจนถึงวันหนึ่งที่คุณรำคาญไล่ฉันไป”จงยู่มองตา ของฉินหลั่งแล้วพูดไป หลายวันมานี้เธอคิดอะไรหลาย อย่าง

สุดท้ายก็สรุปออกมา ไม่มีฉินหลั่ง เธออยู่ต่อไปไม่ ได้ คิดแบบนี้ อย่างอื่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

ฉินหลั่งสะเทือนใจมาก ถึงแม้ตัวเองจะหลอกเธอ จริง เธอก็ไม่สนแล้ว

“คุณพูดแล้วนะ แต่ผมค่อนข้างรักเดียวใจเดียว เลือกคุณมาแล้ว ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไป”ฉินหลั่งยิ้มและพูด เบาๆ

จงยู่ยิ้มอย่างอายๆที่ถูกฉินหลั่งหยอก

“คุณดู ช่วงนี้ฉันทำงานได้800หยวน รอคุณเรียนจบ พวกเราค่อยช่วยกันหาเงิน จะต้องคืนได้แน่นอน ! “จงยู่ หยิบแบงก์แดงๆไม่กี่ใบออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับพูด
มองจงยู่ที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสา ใจของฉันหลั่งปั่น ป่วนอีกครั้ง รู้สึกสงสารอีก

“พวกคุณคู่รักสองคนนี้อยากทำให้พวกเราคุณป้า สองคนนี้ปวดใจตายหรือไงกันนะ ? “คุณป้าสองคนเห็นฉิน หลั่งกับจงยู่ดีกันแล้ว ใบหน้าก็มีรอยยิ้มปีติยินดีปรากฏ

“ไม่ได้ ถ้าคุณยังหาข้ออ้างอีก ผมจะทำร้านคุณพัง แน่! “ด้านนอกมีเสียงคำรามของสวีกาว

“จงยู่ คุณรออยู่นี่ก่อน เดี๋ยวผมกลับมา”ฉินหลั่งยิ้ม

ให้จงยู่ หมุนตัวออกไปข้างนอก ไม่ใช่ว่าคุณจะหาจงยู่เหรอ ? ผมอยากรู้เสียจริงว่า

คุณจะเจ๋งแค่ไหนเชี่ยว !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ