บทที่ 446 ม.6 สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้

บทที่ 446 สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้

“ทุกคนก็เรียนกันเครียดแล้ว สู้ลองมาจุดไฟเล่น เพื่อ ให้ทุกคนผ่อนคลายดีกว่า” จ้าวซิงยิ้มกรึ่มพลางพูดกับจูจี้ เหวิน

“พวกแกรีบไปเอาชุดข้อสอบคณิตศาสตร์มาเร็วๆ แม่ง นั่งทำข้อสอบมาทั้งวัน จนคนจะโง่อยู่แล้ว” จ้าวซิงพลาง พูดสบถด่าไปที่นักเรียนคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้าม

และนักเรียนคนนั้นไม่เพียงไม่โกรธ แต่ยังไปยกกอง ข้อสอบหนาเตอะมาอย่างเชื่อฟัง

แล้วโยนเข้าไปในกองไฟโดยตรง!

เขาเคยฝันถึงภาพที่โยนแบบทดสอบเข้าไปในกองไฟ แบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน ปกติก็ได้แต่คิด ไม่คิดว่าความฝันนี้ จะกลายเป็นความจริงแล้ว

หลังจากที่จ้าวซิงออกมือแล้ว จึงหมุนตัวและพูดด่าว่า “นี่จูจี้เหวิน คุณอย่ายืนแหกปากอยู่ไกลๆ สิ แม่งเอ้ยเข้ามา สิมาห้ามพวกเราสิ ไหนบอกว่าอยากเป็นอาจารย์ประจำ ชั้นของพวกเราไม่ใช่เหรอ? มาสิ?”

“หยุดนะ ฉันขอสั่งให้พวกนายหยุด พวกนายรู้ไหมว่า ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?” จูจี้เหวินตะโกนด้วยความโกรธ

ไปพลาง

“ผมบอกให้คุณเดินเข้ามาห้ามพวกเราไง?! คนขี้ขลาด!” จ้าวซิงพลางถือท่อเหล็กขึ้นมา แล้วแผดเสียงพูด ด้วยความโหดเหี้ยมสุดๆ

เฉินหลิงเลี่ยงก็ถือท่อเหล็กขึ้นมาเหมือนกัน แล้วจ้องจู จี้เหวินตาเป็นมัน

จูจี้เหวินเงียบไม่พูดอะไร เขาอยู่ห่างจากเหตุเกิดไฟ ไหม้ไกลมาก จึงมองเห็นแค่ไกลๆ และตกใจจนไม่กล้าทำ อะไรด้วยซ้ำ

ควรทราบว่านักเรียนห้อง 6 ไม่ได้แค่พูดเฉยๆ จูจี้เหวิน รู้ว่าถ้าหากตัวเองเข้าไปใกล้ ก็จะต้องนอนอยู่บนรถ พยาบาลทันที

เดิมที่คิดว่าไล่ฉินหลั่งออกไปได้แล้ว เขาก็จะเลื่อนขั้น ได้อย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เหรอ? เฮ้อ แม่งเอ้ยขายหน้า หมดแล้ว ได้ยินว่าผู้อำนวยการก็ชอบเขาเป็นอย่างมาก

ส่วนอาจารย์คนอื่นๆ ถึงแม้จะตกอับยับเยินเหมือนกัน แต่เมื่อเห็นจูจี้เหวินกับหลิวซูเชิงที่มีท่าทางดูไม่ได้แล้ว ก็ อดกลั้นหัวเราะไม่อยู่เช่นกัน

สองคนนี้เป็นตัวอะไร ไม่เหมาะเป็นอาจารย์เลยสักนิด

ตอนนี้เรื่องก็บานปลายใหญ่โต จะจัดการอย่างไรเล่า ดูเหมือนจะไม่มีแววที่จะหยุดอะไรได้ ตรงกันข้ามกลับ ทำให้เกิดการกบฏของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ทั้งหมด ดังนั้นอาจารย์คนอื่นจึงไม่พอใจการทำงานที่ไม่ ได้เรื่องของจูจี้เหวินเป็นอย่างมาก

ดูท่าทางแล้ว นักเรียนห้อง 6 ถ้าไม่เผาโรงเรียนให้ได้ก็ คงไม่หยุด
“จู้จี้เหวิน เป็นใบ้แล้วเหรอ? แม่งเอ้ยถ้าไม่หุบปากอีก นะ ผมจะจับคุณโยนเข้าไปในกองไฟเป็นเนื้อแดดเดียวไป เลย!” เฉินหมิงเลี่ยงชี้นิ้วด่าไปที่จูจี้เหวินโดยตรง

จูจี้เหวินก็ยิ่งไม่พูดอะไร และอาจารย์เกือบทุกชั้นของ โรงเรียนมัธยมหัวเจี้ยต่างก็มองอยู่ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดมาก เฉินหมิงเลี่ยง จูจี้เหวินจะหาเรื่องเขาไม่ได้เด็ดขาด

แต่ อาจารย์ใหญ่กลับโมโหขึ้นมาอีกครั้ง

“จูจี้เหวิน คุณอยากเป็นอาจารย์ประจำชั้นของ นักเรียนห้อง 6 มาตลอดไม่ใช่เหรอ ผมตกลงคำขอของ คุณแล้ว ให้คุณเป็นอาจารย์ประจำชั้นของห้องนี้ แต่คุณ ลองเป็นให้ผมดูหน่อยสิ ลองจัดการให้ผมดูหน่อยสิ!”

“แม่งเอ้ยดูสิ โรงเรียนมัธยมหัวเจี้ย ที่มีชื่อเสียงนับร้อย ปีตอนนี้มีสภาพเป็นยังไงแล้ว!” อาจารย์ใหญ่ชี้ด่าไปที่จูจี้ เหวิน พร้อมกับเบื้องหลังที่มีเปลวไฟลุกโชนสว่างไปทั่ว นี่เป็นการด่าครั้งที่สองแล้ว อาจารย์ใหญ่ที่ไม่เคยพูด

คำหยาบมาก่อน กลับนำมาใช้กับจูจี้เหวิน แสดงว่าในใจ

ของอาจารย์ใหญ่มีความโกรธเคืองมากแค่ไหน

แต่จูจี้เหวินกลับหน้าแดงและขาวสลับกันไปมา เขาถูก ด่าจนอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ทั้งโรงเรียน เขาจึงได้แต่กำ

หมัดแน่น และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

เพราะตำแหน่งของเขาสำหรับนักเรียนห้อง 6 นั้นทุก คนก็เห็นแล้ว พวกนักเรียนไม่ปฏิบัติตัวกับเขาเหมือน กับ คนด้วยซ้ำ
นักเรียนห้อง 6 ได้ยินอาจารย์ใหญ่พูดแบบนี้ จึงรีบด่า จูอี้เหวินกันเสียงดังจ๊อกแจ๊ก

“จูจี้เหวินแม่งไม่รู้จักประมาณตัวเองเลย เพราะเป็น ความอิจฉาของคุณถึงทำให้โรงเรียนมัธยมหัวเจียมีสภาพ เป็นแบบนี้”

ตอนที่อาจารย์ฉินอยู่ นักเรียนห้อง ม.6/6 เกือบจะเป็น แบบอย่างของนักเรียนที่ดีแล้ว แต่แม่งเอยคุณกลับแทรก เข้ามา พอมาอยู่ในมือคุณพวกเราถึงกลายเป็นแบบนี้ จูจี้ เหวิน คุณทำตัวเหมือนเป็นลูกผู้ชายสักครั้งจะได้ไหม รีบ ไสหัวออกไปจากประตูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี่ย เดี๋ยวนี้?!”

“อาจารย์ จู คุณรีบจัดการนักเรียนห้องของคุณเร็วๆ สิ คุณเห็นไหมหนังสือเรียนของชั้นเรียนพวกเราจะถูก นักเรียนห้อง 6 ของพวกคุณย้ายไปหมดแล้ว” อาจารย์คน หนึ่งออกมาพูดตำหนิจู้จี้เหวิน

“อาจารย์ จู ผมจำเป็นต้องพูดแล้ว นักเรียนของพวกเรา ถูกต่อยตีบาดเจ็บห้าคน ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมคุณไม่ไปเยี่ยมบ้าง?” อาจารย์อีกคนหนึ่งก็ไม่พอใจจู จี้เหวินมากเหมือนกัน

“ที่สำคัญตอนนี้คือไฟกองนี้จะถูกเผาไปถึงเมื่อไร อาจารย์ จู คุณต้องห้ามนะครับ จะอยู่เฉยๆ โดยไ ทำอะไร และมองดูโรงเรียนถูกทำลายแบบนี้ไม่ได้!”

เสียงตำหนิติเตียนต่างก็ชี้มาที่จูอี้เหวิน เขาถูกด่า เหมือนกับสุนัขไร้บ้าน ในหูมีแต่เสียงก่นด่าเขาทั้งหมด
แล้วเขาจะทำอะไรได้? เหตุผลพวกนี้เขาเข้าใจ แต่ เขาจะทำอะไรได้?

เฮ้อ ห้อง 6 ใช่ว่าจูจี้เหวินจะแตะต้องได้ แต่เขากลับ อยากจะรับมัน คิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมกว่าฉินหลั่ง..

เขาทำไม่ได้!

“หมิงเลี่ยง ห้องสมุดของโรงเรียนมีตำราหนังสือนับ หมื่นไม่ใช่เรอะ? พวกเราไปขนออกมา แล้วเผาไปพร้อม กันดีไหม?”

“งั้นก็ไปสิ” เฉินหมิงเลี่ยงก็ทำสีหน้าไม่แคร์ ถึงอย่างไร ตอนนี้เรื่องก็บานปลายใหญ่โตแล้ว เช่นนั้นก็ทำให้สุดฤทธิ์ ไปเลย ตอนนี้จูจี้เหวินเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเขา ทุกคนทำอะไรจูจี้เหวินก็ต้องซวยไปด้วย แบบนี้มันสุด ยอดมากจริงๆ

อาจารย์ใหญ่ เมื่อได้ยินว่าจะไปขนหนังสือที่ห้องสมุด อาจ จึงตกใจเหม่อทันที

ถ้าพวกเขาจะเผาจริงๆ อาจารย์ใหญ่ก็ห้ามไม่อยู่ ตอน นี้นอกจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแก่ๆ สองคนที่ หน้าประตูโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยคนอื่นต่างก็ถูกนักเรียนห้อง 6 ชกต่อยบาดเจ็บ หนักทั้งหมด และนอนรักษาตัวอยู่ในห้องพยาบาล

ส่วนเรื่องการแจ้งความนั้น ตอนนี้ทุกคนไม่อยากจะ สนใจ ขอเพียงตำรวจเข้ามาในรั้วโรงเรียน นักเรียนพวก นั้นก็จะวิ่งไปที่ห้องเรียนและนั่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พอหลังจากตำรวจก้าวขาออกไป พวกเขาก็ก่อความรุ่นวายอีก สุดท้ายตำรวจก็มาจนเบื่อแล้ว

อีกอย่างถ้าจะหาความรับผิดชอบจากนักเรียนจริงๆ อาจารย์เหล่านี้ในฐานะผู้ใหญ่ก็ยากจะหนีความผิด พลาด ไปได้ ดังนั้นเรื่องนี้จึงจัดการยากมากจริงๆ

และคนอย่างเฉินหมิงเลี่ยงก็ยังมีนักเรียนห้อง 6 อีก หลายคนที่ไม่กลัวตำรวจ ตรงกันข้ามอาจารย์ของพวกเขา กลับค่อนข้างกล้วตำรวจเสียเอง สุดท้ายก็ผลักภาระ ทั้งหมดไปที่พวกเขา

ดังนั้นอาจารย์ใหญ่และอาจารย์กลุ่มนี้ พอได้ยินว่า ห้อง 6 จะเอาหนังสือที่ห้องสมุดมาเผา จึงตกใจทันที และ จะห้ามก็ห้ามไม่อยู่ หลังจากก่อเรื่องไปแล้ว ตำแหน่งของ อาจารย์ใหญ่คงต้องหลุดไปแน่นอน

ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวก็คือไล่จูจี้เหวินคนหน้าด้านออก ไป ถึงอย่างไรเขาก็จะถูกไล่ออกอยู่แล้ว ก็ให้เขารับผิดไป ก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นใครจะคอยสะสางเรื่องไม่ดีให้เขา?

“จูอี้เหวิน!” อาจารย์ใหญ่ตวาดเสียงดังก้องไปทั่วสนาม

กีฬา!

“คุณมัวยืนทำอะไรอยู่!” อาจารย์ใหญ่พูดเสียงดัง

จูจี้เหวินตกใจตัวสั่น จึงรีบเดินเข้าไปห้าม เวลานี้เฉินห มิงเลี่ยงจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “จูจี้เหวิน ถ้าคุณกล้ามาห้าม ผม ผมจะโยนคุณออกไป”

จูจี้เหวินแค่อ้าปาก แต่ก็ต้องรีบหุบปากทันที ต่อหน้า คนมากมาย บวกกับการเร่งรัดของอาจารย์ใหญ่ จูจี้ เหวิน ยังคงเป็นไอ้ขี้ขลาดเหมือนเดิม
“แม่งเอ้ย! อาจารย์ จู คุณไม่มีแม้แต่ความหยิ่งใน ศักดิ์ศรีเหมือนอาจารย์ฉินเลยสักนิด!”

“อาจารย์จูคนนี้แม่งเป็นไอ้ขี้ขลาดจริงๆ รีบไปผูกคอ ตายเสียไป!”

“เศษสวะ ยังกล้ามาเบียดเบียนอาจารย์ฉิน อยากจะ เป็นอาจารย์ประจำชั้นห้อง 6 แม่งคนอย่างคุณไม่รู้ว่าตอน แรกคิดยังไง!”

“ไม่กล้าควบคุมนักเรียน ฉันว่าฉันดูคนนี้ออกหมด แล้ว”

มีเสียงตำหนิติโทษจูจี้เหวินไปทุกทิศ พร้อมกับสายตา

ที่เต็มไปด้วยการถูกและไม่พอใจ และจูจี้เหวินก็อดกลั้นจนหน้าแดง เหมือนกับหัวหมูที่ ถูกลวก

และในตอนนี้ เฉินหมิงเลี่ยงเป็นคนนำทีม พานักเรียน ห้อง 6 เดินเข้าไปในห้องสมุดแล้ว