บทที่ 44 เฝ้ารอวันที่จะได้พบกัน

ในใจของฉันหลั่งโทษตัวเองอย่างมาก ตอนนี้ใน หัวเขามีแค่ภาพเดียวคือ –จงยู่

ตอนนี้เขาอยากหาจงยู่เจอทันที แค่ได้เจอเธอ ใน

ใจของฉันหลั่งก็จะสบายใจขึ้นมา

เขารู้ จงยู่เป็นไปได้ที่จะอยู่ในสองที่ หอพักกับทา วน์เฮาส์ชุยเต่าหัวถึง

เมื่อวานเธอผิดหวังตัวเองขนาดนั้น ความหวังที่จะ ย้ายกลับไปที่ทาวน์เฮาส์ริบหรี่

แต่ฉินหลั่งก็ยังเลือกไปที่ชุยเต่าหัวถึง

น่าจะเป็นเพราะในใจเขาขี้ขลาดไป ยังไม่กล้า เผชิญหน้ากับจงยู่ เขาน่าจะคาดหวังปาฏิหาริย์อยู่หนึ่ง อย่าง ก็คือจงยู่ยกโทษให้ตัวเองแล้ว ตอนนี้กำลังรอตัว เองในทาวน์เฮาส์

ฉินหลั่งมาที่หมู่บ้านชุยเต่าหัวถึงด้วยอารมณ์ที่ ยุ่งเหยิง เดินเข้าไปที่ทาวน์เฮาส์ทีละก้าว

เขาเปิดประตูทาวน์เฮาส์อย่างเต็มไปด้วยความหวัง แต่ไม่มีปาฏิหาริย์

ทาวน์เฮาส์ไม่มีใครสักคน

ในใจของฉินหลั่งจมดิ่ง ตอนนี้จงยู่มีท่าทีอย่างไร กับตัวเองกันแน่ ฉินหลังคิดแล้วก็รู้สึกกลัว

เขามาถึงมหาวิทยาลัยจีนหลิงอีกครั้ง จงยู่ไม่อยู่ทา วน์เฮาส์ ต้องอยู่ที่หอพักแน่นอน
ถึงแม้เขาจะกลัวท่าทีของจงยู่มาก แต่ไม่เจอจงยู่ ในใจเขาก็ทรมานสุดๆ ถึงจะถูกจงยู่ด่าสักหน่อย หรือ กระทั่งทุบตีตัวเอง ในใจของฉันหลั่งก็ดีกว่าตอนนี้

ถือโอกาสตอนที่ป้าคุมหอไม่ทันสังเกต ฉินหลั่งรีบ เข้าไปในหอพักหญิง

เขาหาหอพักของจงยู่เจอแล้ว ดันประตูเข้าไป

“จงยู่…”ฉินหลังเรียกอย่างร้อนใจ แต่ในห้องก็ไม่มี จงยู่ มีแค่พวกเจิ้งเย่นสามคน

“ไสหัวไป ไอ้คนลามก ! “เจิ้งเย่นชี้แล้วว่าฉินหลั่ง ไปด้วยความโกรธ

“จงยู่อยู่ไหน ? “ฉินหลั่งเป็นห่วงอาการตอนนี้ของ จงยู่มาก ยัยโง่นี่หายไปไหนกันนะ ?

“จงยู่ไอ้หมาตัวนั้นอ่ะนะ ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าหมานั่น ไปหาไรกินที่ไหนอีก ? “เจิ้งเย่นพูดชิลๆ พูดจบ ผู้หญิงอีก สองคนก็มองตากัน หัวเราะอย่างมีนัย

“รีบบอกผมมาจงยู่ไปที่ไหน ! “ฉินหลั่งพูดเสียงดัง เขาจะมองไม่ออกได้ไง พวกเธอรู้เบาะแสของจงยู่ แต่ กำลังแกล้งตัวเองอยู่

“บอกคุณแล้วไงยัยหมานั่นไปทำอะไรที่ไหนพวก เราไม่รู้ คุณหูหนวก หรือว่ามีปัญหากับความ เข้าใจ? “เจิ้งเย่นพูดกับฉินหลั่งด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นแล้ว มองไป ผู้หญิงอีกสองคนก็หัวเราะหนักขึ้น

“รีบไสหัวไป แค่คุณมาที่หอพักพวกเราก็รู้สึกเหม็น สุดๆ กี่ปีแล้วที่ไม่อาบน้ำน่ะ ? “เจิ้งเย่นเริ่มดันฉินหลั่งออก ไปด้านนอก ผู้หญิงอีกสองคนก็ยืนขึ้น เตรียมดันฉินหลั่ง
ตอนนี้เอง ฉินหลั่งโกรธพวกเธอสุดๆ เขาจึงจับผม เจิ้งเย็น ออกแรงดึง จนเจิ้งเย็นร้องอวดโอยออกมา ผู้หญิง อีกสองคนก็อยากเข้ามาทุบตีฉินหลั่ง แต่ขาของฉินหลั่ง เตะพวกเธอไปที่ประตู จนตัวล็อกของประตูหอพังหมด

เจิ้งเย่นก็กลัวขึ้นมา

“พูดมา ตอนนี้จงยู่อยู่ไหนกันแน่ ! “ฉินหลังถาม อย่างโหด ตอนนี้ถ้าเจิ้งเย่นยังกวนเขาอีกละก็ จะเกิดอะไร ขึ้น ฉินหลังก็ควบคุมไม่อยู่แล้ว

“เธอลาออกไปแล้ว”เจิ้งเย่นพูดอย่างตื่นตระหนก

ฉินหลั่งตะลึง เขาไม่เคยคิดถึงความเป็นไปได้นี้เลย คนอย่างจงยู่ จะลาออกได้ไง ?

“ไร้สาระ เธออยู่ที่ไหนกันแน่ ! ไม่บอกผมจะตีคุณ

ตายแน่ ! “ฉินหลั่งร้องอาละวาดออกมา “เธอลาออกแล้วจริงๆ ตอนเช้าที่เข้าเรียน อาจารย์ ของพวกเราบอกกับพวกเราเอง ไม่เชื่อ คุณก็ไปถามพวก

เธอดู”ตอนนี้เจิ้งเย่นกลัวมาก กลัวฉินหลั่งทำเรื่องเกิน

ขอบเขต

สายตาของฉินหลั่งมองไปที่หญิงสาวสองคนที่ล้ม ไปที่พื้น

“ใช่ใช่…. อาจารย์พวกเราบอก”หญิงสาวสองคน ม้วนคอ รีบพูดออกไป

เธอลาออกแล้วจริงเหรอ ? ทำไม ? ที่จีนหลิงเธอ ไม่มีคนสนิทเลย ตอนนี้จงยู่อยู่ไหน ?

“เธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ? “ฉินหลั่งถามอย่างเย็นชา
“เมื่อคืนนะ ประมาณห้าทุ่มเที่ยงคืน เธอเก็บเสื้อผ้า ของตัวเอง พวกเราก็ไม่สนใจ ไม่คิดว่าเธอจะลาออก”ผู้ หญิงอีกคนที่อยู่ตรงพื้นพูดอย่างระวัง

ฉินหลั่งปล่อยเจิ้งเย่นเจิ้งเย่นรีบหลบไปอีกฝั่งมอง ฉินหลั่งอย่างกลัวๆ

และฉินหลั่งในตอนนี้หมุนตัวออกไปด้านนอก เหมือนเสียสติ

ไอ้หนุ่ม ไม่ละอายใจหน่อยเหรอเข้ามาหอพัก หญิง ? “เวลานี้ ป้าคุมหอพักก็มา เธอมองเจิ้งเย่นแวบหนึ่ง ที่อยู่หอพักพวกเธอ : “สาวน้อย หอพวกคุณโดนตาหนุ่มนี่ ทำใช่ไหม ? ตอนนี้ฉันจะแจ้งโรงเรียน ให้บันทึกเขาสัก หน่อย ! ”

“ไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกับเขา”เจิ้งเย่นพูดพร้อมจัดการผม ที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง

“ไม่ใช่จริงเหรอ? งั้นก็ไม่ยุ่งกับพวกคุณแล้ว”ป๋าคุม หอพักพูดอย่างสงสัย แล้วก็ผลักฉินหลั่งไปอย่าง แรง : “รีบไป ! พวกแฟนหนุ่มมาหาแฟนสาวยังต้องขอ อนุญาต คุณมันคนโสด มาหอพักหญิงทำไมกัน ? หน้าไม่ อาย”

“เจิ้งเย่ ทำไมคุณไม่ให้ป่าคุมหอจดบันทึกฉินหลั่ง ไปล่ะ ? ตานี่เพิ่งจะถูกแจ้งข้อหาลักทรัพย์อาจารย์ซูไป สองล้าน พวกเราก็เพิ่มความผิดให้เขาอีกอย่างหนึ่ง ตานี่ ได้กลิ้งกลับบ้านไปแน่ ! “ผู้หญิงอีกคนนวดเอวที่ปวด ถาม อย่างไม่เข้าใจ

“ปล่อยไอ้คนระยำฉินหลั่งไปแล้วเราจะแก้แค้นกันยังไง? “ใบหน้าเจิ้งเย่นมีรอยยิ้มเยือกเย็นปรากฏ เสียง ของเธอก็ยิ่งเย็นยะเยือกมากขึ้น : “อีกอย่าง คนของแก๊ง ชิงหลงพวกเรามีเรื่อง ถ้ายังฟ้องโรงเรียนไป เรื่องเผยแพร่ ไปจะทำให้คนอื่นขำได้”

ฉินหลั่งโทรหาจงยู่ ไม่มีคนรับ

เขาหาทุกซอกทุกมุมของโทรเรียนและละแวก รอบๆเหมือนคนบ้า ก็ไม่มีแม้แต่เงาของจงยู่

เที่ยงคืนตรง ฉินหลั่งไปที่ทะเลสาบยุ่นซีอย่างเสีย สติ นั่งอยู่บนก้อนหินก้อนนั้นที่เขากับจงยู่เคยนั่งกินอาหาร ทะเลด้วยกัน มองไปที่แสงจันทร์เต็มดวงบนผืนน้ำอย่างไร้ สีหน้าใดๆ

แสงจันทร์ขาวนวล ค่ำคืนที่เยือกเย็นเงียบเหงา โดดเดี่ยวอยู่คนเดียว

จงยู่ยิ้ม เสียใจเขินอาย เดินเรียน …ทุกๆท่าทาง เหมือนกับว่าแวบเข้ามาในหัวฉินหลั่ง แต่เขาจินตนาการ สภาพจงยู่ตอนนี้ไม่ออก

เขาไม่กล้าคิด จงยู่ที่โดดเดี่ยว ตอนนี้จะหวาดกลัว หรือว่าอยู่ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ถูก

น้ำตาข้างหนึ่งไหลลงมาจากเบ้าตาฉินหลั่ง จากนั้น ก็เป็นทั้งสองข้าง

ฉินหลั่งหามาสามวันติดแล้ว ก็ไม่มีข่าวคราวจงยู่สัก นิด เหมือนว่าบนโลกนี้ไม่เคยมีคนอย่างจงยู่อยู่

จนวันที่สี่ฉินหลั่งหมดหวังแล้ว จิตใต้สำนึกของ เขาก็เริ่มยอมรับว่า จงยู่ไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว
สองสามวันจากนั้น ฉินหลั่งก็เหมือนกับคนป่วย โรคประสาท ไม่ไปเรียน ทั้งวันเอาแต่หมกตัวอยู่บนเตียง เวลาส่วนมากก็มีใบหน้าไร้อารมณ์ บางครั้งก็เสียใจจน ร้องไห้อย่างเจ็บปวด ใครโน้มน้าวยังไงก็ช่วยไม่ได้

เหรินห้าวเป็นห่วงฉินหลั่ง แต่ถามฉินหลั่งว่าเกิด อะไรขึ้น ฉินหลังก็ไม่พูดอีก พวกเขาคิดว่าฉินหลั่งปวดใจ เรื่องที่ต้องหาเงินคืนสองล้านนั่น ทำให้พวกเขาช่วยไม่ได้ จริงๆ

ช่วงนี้ถ้าไม่ใช่พวกเหรินห้าวส่งข้าว ส่งน้ำให้ฉิน หลั่ง ฉินหลั่งจะมีชีวิตอยู่ไหมนะนั่นคือคำถาม

ในที่สุด พวกเหรินห้าวก็ทนไม่ไหว ฉินหลั่งเป็น แบบนี้ต่อไปก็จะแย่แล้ว วันนี้ พวกเขาสามคน ก็พาฉินหลั่ง ลงจากเตียง พาเขาไปห้องน้ำ อาบน้ำให้สะอาด

“ฉินหลั่งวันนี้คุณจะอยู่ในหออีกไม่ได้แล้วนะ ก่อน สี่ทุ่ม คุณกลับมาหอไม่ได้ทั้งนั้น ตอนนี้ไปในที่ๆตัวเอง อยากไปเถอะ ! “เหรินห้าว พวกเขาพูดอย่าง”ใจร้าย”เสร็จ ก็ปิดประตูหอพักดัง”โครม”

พวกเขาสามคนเป็นห่วงฉินหลังมาก 5นาทีต่อมา เปิดประตูดู ฉินหลั่งก็ไม่อยู่แล้ว

ฉินหลั่งออกไปจากหอพัก แล้วมาที่ข้างทะเลสาบ ยุ่นซีอีกครั้ง นั่งเงียบๆอยู่ข้างทะเลสาบยุ่นซึมาหนึ่งชั่วโมง แล้ว เขาก็คิดออกว่า ถ้าให้จงยู่มาเห็นสภาพแย่ๆของตัว เองตอนนี้ เธอจะยิ่งผิดหวังแน่ ตัวเองควรจะมีสภาพดีๆมา รอการปรากฏตัวของเธอใหม่อีกครั้ง

ฉินหลั่งสุดหายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้น เขามาที่นอกประตูโรงเรียน เหมารถแท็กซี่ ให้คนขับพาตัวเองวนไปมา รอบๆเมืองจีนหลิง เพื่อพักใจ

มองวิวนอกหน้าต่างรถ ในใจของฉินหลั่งยังคิดถึง จงยู่ หวังมากว่าจะเห็นเงาของจงยู่บ้าง

4ชั่วโมงถัดมา คนขับรถต้องเปลี่ยนกะ ก็เลยปล่อย ฉินหลั่งลง

ตอนนี้บ่ายโมงครึ่งพอดี ฉินหลั่งเข้าไปในร้าน อาหารตะวันตกสุดหรู นั่งลงไป ฉินหลั่งคิดถึงเมื่อก่อนที่ตัว เองเคยคิดว่า จะพาจงยู่มากินอาหารแบบนี้ที่จีนหลิงสักมื้อ และตอนนี้ไม่ต้องรอให้เขาทำตามคำสัญญานี้ ก็ไม่รู้ว่าจง ยู่ไปอยู่ไหนแล้ว

“คุณผู้ชายครับ คุณจะสั่งอาหารไหม ? “พนักงาน ข้างๆถามไปด้วยรอยยิ้ม ลูกค้าคนนี้แปลกจริงๆ ทำไมแค่ กินข้าวยังดูเศร้าขนาดนี้ ?

ฉินหลั่งจึงได้สติคืนมา

“กุ้งมังกรอบเนย ซุปปลาไหล ต้มซุปทะเล ซุปไก่ ตุ้นยาจีน สเต๊กพริกไทยดำ ซุปเนื้อตุ้น ซุปฟักทอง”ฉิน หลังสั่งไปทั้งหมด10อย่าง

“คุณผู้ชาย คุณคนเดียวกินอาหารมากมายขนาดนี้ หมดเหรอ ? “พนักงานบริการอ้าปากถาม

“คุณเอามาเสิร์ฟเถอะ”ฉินหลังพูดไปนิ่งๆ

พนักงานยังไม่วางใจ จนกระทั่งฉินหลังจ่ายเงิน ก่อน ที่ตัวเขายังมีเงินสด พนักงานจึงไม่พูดอะไร แล้วก็ รับปากฉินหลังว่าจะนำอาหารเสิร์ฟทันที
จงยู่ เมื่อไหร่กันที่ผมจะพาคุณมากินข้าวที่นี่สักมื้อ ได้นะ เพื่อชดเชยที่หลายวันนี้ ผมทำให้คุณเจ็บปวด ?

แล้วอาหารก็ถูกวางไว้ที่โต๊ะเรื่อยๆ

“เอาภาชนะมาสองชุดนะครับ”ฉินหลั่งพูดกับ พนักงาน

“ที่แท้คุณก็นัดเพื่อนนี่เอง”พนักงานยิ้ม บอกว่ากิน สองคน อาหารพวกนี้ก็เยอะเหมือนกัน เขารีบเอาภาชนะ มาให้ฉินหลั่ง2ชุด

ฉินหลั่งมองที่นั่งตรงข้ามที่ว่างเปล่า ในใจก็เศร้า

โศก

“จงยู่”

ฉินหลั่งหนีบกุ้งมังกร วางใส่จานที่อยู่ตรง

ข้าม : “คุณชิมนะ กุ้งนี้เป็นไงบ้าง ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ คุณเคยพูด คุณชอบกินกุ้งมากที่สุด”

ฉินหลั่งหยิบไวน์แดงมาอีกครั้ง เทไวน์ใส่แก้วตรง ข้าม : “นี่คือไวน์แดงของโรงแรมที่ฝรั่งเศส เป็นไวน์ที่มีชื่อ เสียงที่สุดในโลก คุณลองชิมดู”

พนักงานบริการตะลึงไป เขาอ้าปาก มองฉินหลั่ง

อย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็ขยี้ตา มองไปที่ตรงข้ามของ

ฉินหลั่งอย่างตั้งใจ ก็ไม่มีคนนี่ ?

เขาลองเรียกสติฉินหลั่ง แต่เหมือนฉินหลั่งไม่ ได้ยิน ยังคงพูดกับสิ่งว่างเปล่าตรงข้าม เหมือนว่าเขานั่ง กับคนจริงๆอย่างนั้น

พนักงานคนนั้นตะลึงสุดขีด เขามองฉินหลั่งด้วยความหวาดกลัว เขาผีเข้าเหรอ ? ที่นั่งตรงข้ามเขาคือผี ผม มองไม่เห็น ส่วนเขามองเห็น และยังไม่ได้ยินที่ผมพูด

ผีที่ไหนล่ะ ก็แค่ฉินหลังหลอกตัวเองกับคนอื่นอยู่

“ผู้ชายคนนี้มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งจริงๆเลยนะ

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่ควรนั่งตรงข้าม หนีไป หรือ ว่าตายจากไปแล้ว”

“น่าปวดใจจัง”

แขกผู้หญิงรอบๆคิดอย่างละเอียดลออ แค่ดูก็รู้แล้ว ฉินหลั่งกำลังคิดถึงผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ

“โห เพื่อนๆมาดูกันแล้ว ทางนั้นมีคนโง่อยู่นะ พูด กับอากาศแหละ ! “เวลานี้เอง เสียงที่อยู่ไม่ไกลก็พูดขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ