บทที่ 437 เรื่องด่วนรอบด้าน

จงยู่เห็นมีแขกมา ก็รีบลาฉินหลั่งและเดินออกไปทันที จางต้าไห่เห็นจงยู่ ก็อึ้งสักพัก ในใจคิดว่าฉินหลั่งโชค ดีจริงๆ แต่ไม่นานเขาก็กลับมาที่ประเด็กสำคัญ พูดอย่าง เศร้าใจว่า: “คุณฉิน ไม่มีทางแล้วจริงๆ ต้องขอโทษด้วย ครับ”

หลี่เสี่ยนก็รู้สึกผิดเช่นกัน เธอคิดมาตลอดว่าฉินหลั่ง เป็นคนที่คู่ควรมากที่สุดในการปกป้องอึ้งย้ง แต่อธิบดีเฉิ นท่านนี้กลับจะรับช่วงต่อ สุดท้ายก็พังไม่เป็นท่า ก็ต้องมา เชิญฉินหลั่งอีก รู้สึกผิดมากจริงๆ

อธิบดีเฉินเห็นฉินหลั่งครั้งแรก ที่เหมือนกับจางต้าไห่ คือ เขาเห็นฉินหลั่งสวมชุดยาม กลับต้องหัวเราะ พวกเขา รีบมาก็เพื่อเชิญยามไปจัดการเรื่องใหญ่ของเฟิงโจวงั้นเห รอ?

รีบกลับไปที่สีหน้าจริงจัง: “คุณฉิน ตอนนี้ผมให้โอกาส ที่จะได้ทำภารกิจให้กับกระทรวงรักษาความปลอดภัย คุณรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเอง รีบไปดูสถานการณ์จริงตอนนี้ กับผม!” อธิบดีเฉินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ยื่นมือไปชี้ๆ ท่าที ดูไม่ให้เกียรติกันมาก

ตลกแล้ว เขาหัวหน้ากระทรวงรักษาความปลอดภัย จะมาก้มหน้าให้กับยามได้ยังไง? เรื่องไม่ตลกไปหน่อยเหรอ

“ขอโทษด้วย ฉันไม่มีอารมณ์” ฉินหลั่งหน้าตึง พูดกับเขาเสร็จ ก็เดินออกไปทันที

“นายพูดว่าอะไรนะ? นายรู้ไหมกระทรวงรักษาความ ปลอดภัยน่ะ นายรู้ไหมมีคนมากมายที่อยากทำประโยชน์ ให้ที่นั่น?”

อธิบดีเฉินพูดมาก็จริง คนพเนจรพวกนี้เขาเห็นมามาก แล้ว พอได้ยินว่าต้องทำประโยชน์ให้กระทรวงรักษาความ ปลอดภัย ก็ต่างวิ่งแจ้นกันเข้ามา มีคนมากมายที่ต้องการ โอกาสนี้ พูดได้ว่าทั้งคุกเข่าและเลียแข้งเลียขาเลยก็ได้

พออธิบดีเฉินพูดแบบนี้ ฉินหลั่งก็เดินออกไปทันที นี่ เขาพยายามอดทนมากแล้วนะ และหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ ที่อยู่ข้างๆ สีหน้าแข็งที่อทันที

ให้ตายสิ เขาเป็นคนมาขอร้องคนอื่นนะ กลับทำท่าที แบบนี้ได้ยังไง? ถ้ารู้อย่างนี้ไม่น่าพามาด้วยเลย

พวกเรากว่าจะเชิญคุณฉินมาได้ ต้องให้ของขวัญชิ้น หนาๆ นายล่ะ ให้โอกาสคนอื่นงั้นเหรอ นายไม่รู้เหรอคน อื่นดังไปทั่วแล้ว พอเห็นคนอื่นใส่เสื้อยามก็ดูถูกงั้นเหรอ? รู้บ้างไหมว่าคนในโลกนี้เก็บฝีมือไว้ลึกแค่ไหน?

โดยเฉพาะจางต้าไห่ โกรธจนอยากจะด่า วิดีโอตอนที่ ฉินหลั่งอยู่แม่น้ำหวงก็เคยให้อธิบดีเฉินดูแล้ว ก็เพื่อเตือน สติเขา แต่ทำไมเขายังทำแบบนี้นะ?!

จางต้าไห่โกรธจัด แต่กลับลืมไปแล้วว่าตอนแรกที่เขา มาเชิญฉินหลั่ง เขาก็ไม่พอใจเหมือนกัน เกือบจะพลาดไป แล้ว

ตอนนี้ฉินหลั่งก็รับโทรศัพท์หนึ่ง
“ใคร?”

“ครูฉิน คุณกลับมาทำหน้าที่ครูประจำชั้นต่อได้ไหม ตอนนี้ห้องหกก่อเรื่องกันใหญ่แล้ว พวกเขาอยากให้คุณ กลับมาครับ….”

นี่เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี่ย ในน้ำเสียงยัง มีเสียงสะอื้นร้องไห้อีก เพราะเฉินเหมิงเลี่ยงของห้องหก วางยาถ่ายลงในอาหารของโรงอาหาร ตอนนี้ห้องน้ำเต็ม ไปด้วยนักเรียน

และอีกอย่าง กระจกของห้องทำงานครูใหญ่ก็ถูกเด็ก ห้องหกทุบแตกแล้ว เรื่องราวควบคุมไม่ได้เลย และยัง ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอีก บวกกับเรื่องที่อึ้งยังถูกจับตัวไป ตอนนี้ ครูใหญ่อยากจะร้องไห้จนจะบ้าตายอยู่แล้ว

เรื่องนี้ใหญ่มาก คนของสำนักการศึกษาก็เข้ามาตรวจ สอบ ถ้าสงบเรื่องนี้ไม่ได้ ทุกคนก็ต้องซวยไปด้วย “ขอโทษด้วย ครูใหญ่ ผมไม่ว่าง” ฉินหลั่งตัดสายทิ้ง

ทันที

“ฉินหลั่ง อย่าไปสิ เชื่อว่านายจะเข้าใจความสำคัญ ของโอกาสนี้” อธิบดีเฉินรีบตามไปพูด

หลี่เสี่ยนอยู่ข้างๆอยากจะเข้าไปตบอธิบดีเฉินเหลือ เกิน ทำไมเขาโง่แบบนี้นะ ไม่เห็นเหรอว่าคนอื่นไม่สนใจ น่ะ?!

เป็นไปตามคาด ฉินหลั่งหัวเราะ ทันใดนั้นก็ตบไปที่ หน้าของอธิบดีเฉินอย่างแรง: “นายมันเป็นใครกัน? ฉัน ต้องการโอกาสของนายเหรอ?”
“นาย…..นาย…นาย…..” อธิบดีเฉินกุมหน้าไว้ พูดติด อ้างจนพูดคำที่สมบูรณ์ออกมาไม่ได้ เป็นแค่ยาม กลับกล้า ต่อยเขางั้นเหรอ?

และอีกด้าน ครูใหญ่ยืนอยู่ในห้องทำงานที่ถูกพัง พินาศ ครูในโรงเรียนเกือบทุกคนก็รวมอยู่ในนี้กันหมด

“จูจี้เหวิน หลิวซูเชิง พวกนายแอบพีมพำตอนครูฉินพึ่ง มาในโรงเรียน วางแผนร้ายไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง คิดว่าฉัน มองไม่ออกเหรอไง ตอนนี้ฉินหลั่งไปแล้ว พวกนายดีใจ ไหมล่ะ พวกนายดีใจมากใช่ไหม งั้นดีนายครูประจำชั้นจูก็ รีบไปจัดการเด็กห้องหกให้เงียบที่สิ ไปสิ รออะไรอยู่ล่ะ!”

สีหน้าของครูใหญ่ไม่เคยเย็นชาแบบนี้ก่อน และยัง ตะโกนออกมาอย่างโมโหอีกด้วย

จูจี้เหวินทำหน้าขอร้อง บนใบหน้าทั้งซ้ำทั้งเขียว นี่เป็น แผลจากเมื่อคืน หลังจากที่เขาออกจากโรงเรียนก็ไม่รู้มี พวกจากไหน ต่อยเขาเสร็จก็หนีหายไปทันที

ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าครูใหญ่เลย คนของ สำนักการศึกษาบอกมาแล้ว จูจี้เหวินเป็นครูประจำชั้นของ ห้องหก เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบเขาเต็มๆ ตอนนี้ยังไม่ ได้หารือกันว่าจะไล่จูจี้เหวินออกเมื่อไหร่

“เตรียมรถ!” ครูใหญ่ด่าเสร็จก็ตะโกนเสียงดัง

เขาจะไปเชิญครูฉินกลับมาเอง จะรอไม่ได้แล้ว อธิบดีเฉินกุมหน้าไว้ ไม่อยากจะเชื่อเลย เขาเป็นถึง อธิบดีของฝ่ายสำคัญ จะถูกฉินหลั่งตบได้
“อธิบดีเฉิน ฉันว่านะนายมันโง่มากเลย นายพูดแบบ นั้นได้ยังไงกัน? อย่าลืมสิว่านายมาทำอะไรน่ะ! นายมา ขอร้องคนอื่นให้ไปช่วยนะ เข้าใจไหม!” จางต้าไห่พูดตรง ไปมา เขาทนไม่ไหวแล้ว จึงตะโกนออกไปสุดเสียง

“นายช่วยเขาเหรอ?!” อธิบดีเฉินตกใจอย่างมาก แรง ฝ่ามือเขาแรงเยอะมาก ยังเจ็บแสบไม่หายเลย อธิบดีเฉิน โกรธจัดมากแล้ว

“อธิบดีเฉิน หวังว่าตบนี้เตือนนายได้อย่าง! ฉันคิดว่าน่า จะปลุกนายได้นะ ที่ภารกิจครั้งนี้ต้องพังก็เป็นเพราะนายที่ มั่นใจและหยิ่งยโสเกินเหตุ จนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น!” หลี่ เสี่ยนพูดด่าอธิบดีเฉินอย่างไม่เกรงใจ

“ได้ได้ ได้ พวกนายกลุ่มกันมา ต่อว่าฉัน….” อธิบดี เฉินโกรธจนตัวสั่น

“ภารกิจของฉันคือพานายมาพบคุณฉิน ตอนนี้พวกเรา ทำได้แล้ว ต้าไห่ พวกเราไป!” หลี่เสี่ยนไม่อยากอยู่กับคน โง่แบบนี้แม้แต่วินาทีเดียวเลย หันหลังกลับออกไปทันที

เหลือแต่อธิบดีเฉินที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ตอนนี้เขาตื่น แล้ว เชิญฉินหลั่งเป็นความหมายของเบื้องบน ตอนนี้เขาก็ ทำพังไปแล้วอีก จางต้าไห่พูดมาไม่มีผิด ตัวเองมันโง่เอง

ผ่านไปแค่สิบนาที เวลาพักผ่อนของฉินหลั่งก็ถูก รบกวนอีกครั้ง ครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยเดินทาง มาหา

“ครูฉิน เรื่องนี้พวกเราผิดเอง โดยเฉพาะจูจี้เหวินนั่น ต้องลงโทษสถานหนัก เชิญคุณกลับไปสอนพวกนักเรียนต่อได้ไหมครับ” ครูใหญ่ก้มตัวลง เชิญครูฉินไปสอนอีก ครั้ง

“สอนหนังสือเป็นแค่งานอดิเรกฉัน และเป็นพรหมลิขิต อย่างหนึ่ง เท่านั้น ตอนนี้ฉันไม่อยากกลับไปแล้ว ที่ทำใน โรงเรียนที่จริงก็พอแล้วนะ” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย

ขอร้องอยู่ครึ่งวัน ครูใหญ่ก็ต้องออกไปอย่างช่วยไม่ ได้ ฉินหลั่งไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ

ครูใหญ่พึ่งออกไป โทรศัพท์ของฉินหลั่งกีสั่น

อีกฝ่ายส่งข้อความมา:

“ครูฉิน ช่วยฉันด้วยค่ะ!”

เบอร์โทรศัพท์คืออึ้งย้ง ฉินหลั่งมองข้อความนั้น ถอน หายใจ ลุกขึ้นเดินทางไปเฟิงโจว

เขาไม่ไว้หน้าใครก็ได้ แต่นักเรียนของเขาขอความ ช่วยเหลือ เขาก็ยังใจอ่อนอยู่ดี

เพื่อนที่ดีต้องมีน้ำใจ