บทที่ 436 อันตราย

“กรีน อย่าประมาทศัตรูไป เอมี่กับเจมส์เป็นทหารที่ เก่ง แต่แค่การต่อสู้ในคืนนั้น ศัตรูคิดว่าพวกเราในเวลาสั้น นี้คงไม่มา ดังนั้นพวกเราถึงได้โอกาสนี้ รีบไปเถอะ!” ปี เตอร์พูดเสียงเบา

“นี่ ปล่อยเธอลงเดี๋ยวนี้เลยนะ” เสียงเข้มดังขึ้น คืออู่เจิ้

นกั่ว

คนยืนยืดเส้นสายต่อหน้าคนกลุ่มนั้น และยิ้มเล็กน้อย

ต่อมาอธิบดีเฉินก็วิ่งเข้ามา

“ไอโง่นั่นพูดอะไรอยู่น่ะ?” คนพวกนั้นมองค้อน พวก เขาไม่เข้าใจภาษาจีน คนที่รู้ภาษาจีนมากที่สุดก็ถูกฉิน หลั่งฆ่าตายไปแล้ว

“ปีเตอร์ นายไปฆ่ามัน!” หัวหน้าด้านหลังออกคำสั่ง

ปีเตอร์เดินออกจากกลุ่มคน แค่กวาดมองอู่เจิ้นกั๋วบน

ลงล่าง ก็รู้ว่าชายที่รูปลักษณ์กำยำไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา เขายัง

ขี้เกียจถือปืนด้วยซ้ำ โยนปืนออกไปข้างๆ และโจมตีด้วย มือเปล่าทันที อู่เจิ้นกั๋วยังกังวลว่าพวกนั้นจะเข้ามาพร้อมกัน เห็นอีก

ฝ่ายส่งมาแค่คนเดียว ก็วางใจทันที เรื่องกล้วยๆแค่นี้ สอง สามครั้งก็จบเรื่องแล้ว

อธิบดีเฉินมองดูอยู่รอบๆ คนพวกนั้นห่างเขาแค่ระยะ เดียว พอเห็นอีกฝ่ายเข้ามา ก็พูดว่า: “เจิ้นกั่ว อย่าประมาทศัตรู!”

พวกเขาไม่ได้แจ้งความ และไม่ได้บอกคนอื่นๆ เพราะ อธิบดีเฉินมั่นใจในตัวอู่เจิ้นกั๋วมาก และอู่เจิ้นกั๋วก็ยังมั่นใจ ในตัวเองมากอีก

อีกฝ่ายมีปืน แต่หากจับคนที่มาด้วยมือเปล่า อีกฝ่ายก็ จะกลัวโดนตัวประกัน ต่อมาเป็นขั้นๆ ในที่สุดก็ช่วยอึ้งย้ง ไว้ได้

ให้อู่เจิ้นกั๋วคนที่มั่นใจในตัวเองทำภารกิจสำคัญแบบนี้ ฉินหลั่งที่เป็นมือสมัครเล่นยังกำจัดทหารสองคนได้เลย งั้นเขาจะไม่ได้เหรอ?!

แม้จะมาอีกสอง ฉันก็จับได้ทั้งหมดเหมือนกัน อู่เจิ้นกั๋ว พูดอย่างมั่นใจ

แต่เขาพึ่งยืดเส้นสายเสร็จ ยังไม่ทันได้ออกหมัด ก็มี แรงหนึ่งโจมตีเข้ามา ต่อมาก็ได้ยินเสียงกึก คอของอู่เจิ้ ตะกั่วถูกบีบจนหักทันที จากนั้นกุมคอไว้หมุนอยู่หลายรอบ และล้มลงพื้นไป ปากเต็มไปด้วยเลือดและตาเบิกกว้าง ตาย

“คนแบบนี้นะเหรอ มาสักร้อยคนก็ต้องตายเหมือนกัน” ปีเตอร์ตบมือ และพูดเหมือนเป็นเรื่องกล้วยๆ

จากนั้นหกเจ็ดคนก็เดินทางต่อ ตลอดทางไม่มีอะไรมา ขัดขวาง และเดินออกจากโรงเรียนอย่างง่ายดาย

“ไอหยา ยังไงก็ควรเอาคนที่สู้เก่งๆมาสิ!” หน่วยรบ พิเศษพวกนี้พูดคุยหัวเราะกันทั้งทาง ชูนี้วโป้งให้กล้อง เรื่อยๆ
จนกระทั่งผู้คนหายไป อธิบดีเฉินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้น มาตัวสั่น เมื่อกี้เขาเห็นทุกอย่าง แต่ไม่กล้าออกไปขัดขวาง เลยด้วยซ้ำ จนกระทั่งตอนนี้ถึงโทรแจ้งความและติดต่อ เบื้องบน

เขตเฟิงโจวทั้งหมดต่างสั่นสะเทือนไปหมด !

ข่าวนี้เหมือนลมพายุที่พัดไปถึงพวกคนใหญ่คนโต ทุก คนก็รู้ว่าตอนนี้เขตเฟิังโจวไม่ปลอดภัย มีพวกทหารรับจ้าง ต่างประเทศออกมาก่อกวนเป็นกลุ่มหน่วยรบพิเศษ

และคนของกระทรวงรักษาความปลอดภัยก็ต่าง วุ่นวายกันไปหมด รีบส่งตัวคนออกไปติดๆกัน แต่ที่โชค ร้ายคือ คนพวกนั้นต่างพลีชีพกันหมด

อธิบดีเฉินช่วงนี้อยู่ไม่เป็นสุข เบื้องบนโทรมาเร่งติดๆ มักถูกด่าบ่อยๆ

“ปกป้อง? นายปกป้องอะไรกัน? นายปกป้องคนอื่น หรือคนอื่นปกป้องนายกันแน่? ทำไมคนของนายพลีชีพ หมดแล้วล่ะ?! คนระยำ!” ความโกรธของเบื้องบน ตะโกน ดังสุดเสียงจากโทรศัพท์ เพราะเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของคน ใหญ่คนโตบางคนในเมืองเย็นจีน

อธิบดีเฉินไม่กล้าพูดตอบกลับเลยสักคำ ในใจรู้สึก เจ็บปวดมาก อีกฝ่ายด่าคำหยาบมาเท่าที่จะด่าได้ คนที่ เขาสั่งออกไปไม่กลับมาสักคน ยังไม่ทันลงมือก็ถูกอีกฝ่าย ฆ่าแล้ว ส่วนใหญ่ต่างตายในหมัดเดียว

สุดท้าย เขตเฟิงโจวมีคำสั่งให้กองกำลังพิเศษออกไป พวกทหารรับจ้างถูกบีบบังคับให้ไปอยู่ในโรงงานร้างแห่งหนึ่งของเฟิงโจว แต่ไม่สามารถกำจัดพวกมันได้หมด พวก มันเจ้าเล่ห์เกินไป พวกเขากระจายรอบด้าน ยังฝังระเบิด ไว้ในโรงงานแต่ละจุดอีก กับดัก บวกกับในมือพวกเขามี ปืนกล ไม่ระวังก็จะมีการเสียชีวิตจำนวนมาก

เบื้องบนของเฟิงโจวเหมือนนั่งเบาะเข็มอยู่ นี่ไม่ใช่ เรื่องเล็กเลย ทำไม่ดีทุกคนอาจจะต้องตายกันหมด ยัง ต้องเดิมพันชีวิตครอบครัวตัวเองอีก

จะใช้ระเบิดเลยก็ไม่ได้

และหน่วยรบพิเศษต่างชาติพวกนี้ก็ดูไม่กังวลว่าตัวเอง จะถูกจับ ในมือพวกเขามีตัวประกันสำคัญอึ้งย้ง และยัง เตรียมของมามาก แม้จะอยู่ไปถึงตรุษจีนก็ยังไหว ที่ สำคัญคือ ภายนอกจะขับเครื่องบินมารับช่วงต่อ ถึงตอน นั้นพวกเขาคงออกมาอย่างปลอดภัยไม่ได้

ในตอนนั้น พวกเขาก็เคยทำแบบนี้ในตะวันออกกลาง หลบหนีภายใต้การปิดล้อมอย่างหนักโดยกองกำลังของ รัฐบาล พวกเขาฝึกซ้อมรบจริงมาหลายครั้ง ดังนั้นไม่มี ใครคิดว่าตัวเองจะถูกจับได้

ตัวประกัน ที่สำคัญคือตัวประกัน ขอแค่อึ้งย้งอยู่ในมือ พวกเขา พวกเขาก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

แต่ว่าแน่นอนประเทศจีนของพวกเราจะยืดเวลาการ ปิดล้อมได้ไม่นาน ยิ่งไปกว่านั้นถ้าพวกเขาหนีไป นี่เป็นคำ สั่งของเบื้องบน! ถ้ายืดเวลาได้ อีกฝ่ายจะหลอกใช้อึ้งย้ งบีบบังคับพ่อของอึ้งย้ง ถึงตอนนั้นพ่อของอึ้งย้งอาจจะทน ไม่ไหว! และเรื่องนี้ส่งผลกระทบอย่างรุนแรง ถ้าพวกหน่วยรบพิเศษพวกนี้หนีไปได้ ก็คือการดูถูกครั้งใหญ่ เป็น ภารกิจที่จะยอมแพ้ไม่ได้

สิบชั่วโมง สุดท้ายเบื้องบนให้เวลาเฟิงโจวสิบชั่วโมง นี่ เป็นการเปิดโอกาสครั้งใหญ่

นี่เป็นความลับระดับสูง ฉินหลั่งก็ต้องไม่รู้อยู่แล้ว เขา ยังตกอยู่ในความรักกับจงยู่ในมหาลัยเย็นจีนอยู่เลย เหมือนทุกอย่างดูน่าสนุก และยังดูสวยงามไปหมดอีก

“ฉินหลั่ง” จงยู่กัดริมฝีปากอมชมพูของตัวเองพูดว่า: “พวกเรา…แต่งงานกันเถอะ?”

“อะไรนะ? ได้สิ แต่เธอยังเรียนอยู่เลย” ฉินหลั่งกับจงยู่ จับมือกันแน่น และยิ้มหวานให้กัน

“ไม่เรียนแล้ว ฉันไม่อยากไปเรียนแล้ว” จงยู่พูดอย่าง อ่อนโยน และเบา

“คำพูดเด็ก ฉันจะรอเธอ” มือของฉินหลั่งลูบไปที่ เส้นผมเงาดำของจงยู่ รู้สึกได้ถึงความหอมหวานละมุน ของเธอ ทำเอาเขาหลงใหลเข้าไปอีก

แต่โทรศัพท์กลับดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮ่าๆ” จงยู่ปิดปากหัวเราะ: “รับเถอะ คนยุ่ง” ทางนั้นพูดอย่างรีบเร่ง คือจางต้าไห่:

“คุณฉิน โจรพวกนั้นจับตัวอึ้งย้งไปแล้วครับ” ฉินหลั่งไม่รู้สึกแปลกเลย เพราะวันนั้นเขาถูกกับจาง

ต้าไห่สองคนนั้นแล้ว คนมาใหม่ไม่มีทางปกป้องอึ้งย้งได้
นี่เป็นข้อสรุปที่หลังจากที่เขาต่อสู้มาวันนั้น คนต่าง ประเทศพวกนี้ไม่ใช่หน่วยรบพิเศษธรรมดา

“เรื่องนี้ตอนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับฉันแล้ว” ฉินหลั่ง พูด แต่อึ้งย้งเด็กคนนั้นคงจะต้องทรมานหน่อย

“หัวหน้าของกระทรวงรักษาความปลอดภัยตอนนี้รู้สึก เสียใจมาที่ปล่อยคุณไป ตอนนี้เขาอยากจะเชิญคุณฉิน ลงมือ แก้ปัญหาตอนนี้ให้หน่อยครับ”

ฉินหลั่งครุ่นคิดสามวินาที แต่สุดท้ายก็วางสายไป “ขอโทษด้วย ฉันไม่ว่าง”

ตลกแล้ว เขาฉินหลั่งจะเรียกไปไหนมาไหนก็ได้งั้นเห

รอ!

หมายความยังไงกัน?!

เตะคนอื่นออกแล้ว มาเรียกคนอื่น ให้ไปตามเช็ดตูดให้ อีก?!

แต่ฉินหลั่งวางสายไปยังไม่ถึงสิบนาที ก็เห็นจางต้าไห่ หลี่เสี่ยนยังมีอธิบดีเฉินอะไรนั่นอีก พวกเขากำลังเข้ามา หาอย่างรีบร้อน