บทที่ 406 ทรยศ

ได้ยินจ้าวซิงพูดแบบนี้ นักเรียนมอหกห้องหกก็ต้องทำ ตามที่จ้าวซิงบอก

จ้าวซิงที่ถอดกางเกงออกด้านนอกใส่แค่กางเกงขนอยู่ ตัวเดียว นั่งในห้องเรียนดูแล้วก็น่าขามาก

เฉินเหมิงเลี่ยงเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

แม้จ้าวซิงจะใช้สายตาถามความคิดเห็นจากตัวเอง แต่ เขาเห็นด้วยกับการยกเลิกแผนการโดดเรียนเป็นเพียง สถานการณ์ที่บีบบังคับ เพื่อให้หน้าอึ้งย้งและจ้าวซิง

ที่จริงในใจเขาไม่พอใจอย่างมาก

ต้องยอมรับว่า ครูประจำชั้นคนใหม่เก่งจริง อยู่หน้าชั้น เรียนไม่เกินห้านาที ก็ทำมอหกห้องหกที่แน่นหนาวุ่นวาย กันไปหมด

จนทำให้แผนการต้องไปต้องยกเลิกไปก่อน

ความสามัคคีล่ะ? ไม่มีแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีคนเริ่มทรยศ

แล้ว

สมมุติว่ามอหกห้องหกเป็นทรายกระจัดกระจายไปทั่ว ครูประจำชั้นก็สามารถพังได้ในครั้งเดียว ถึงเวลาคนใน ทะเลาะกันเอง ทุกอย่างก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

อึ้งยังทรยศอย่างสมบูรณ์แบบ เธอวิ่งออกไปทันทีงั้น งั้นพวกผู้ชายที่รู้สึกดีต่ออึ้งย้ง อีกไม่นานก็คงจะรวมตัว กันทรยศกันทีละคนสองคน?
ตอนนี้ภายในห้องพักครูโรงเรียนหัวเจี่ย หลิวซูเชิงทำ สีหน้าได้ใจมาก “เจ้าหมอนั่นเข้าไปไม่ถึงห้านาทีก็เดินออกจากมอหก

ห้องหกแล้ว เกรงว่าคงจะโดนมามากสินะ”

“ดี ต่อไปห้องหกก็จะเริ่มโดดเรียนกัน ถึงตอนนั้นฉิน หลั่งยังจะอยู่โรงเรียนนี้ได้อีกเหรอ เขาบอกแล้วนี่ว่าถ้าวัน นี้ ถ้าห้องหกเกิดเรื่อง ก็จะลาออกไปทันที?!” จูจี้เหวินยิ้ม อย่างพอใจ

ครูทั้งโรงเรียนต่างก็รอดูฉินหลั่งหอบข้าวของออกจาก โรงเรียนไป ต่างก็คิดว่า ฉินหลั่งหยิ่งยโสนักไม่ใช่เหรอ ก็ ให้เขาได้สัมผัสพลังระเบิดของห้องนั้นดู

“ฉินหลั่งเข้าไปห้านาที ก็เดินออกมาแล้ว ฉันจะดูสิว่า จะมีหน้าเข้ามาทำตัวสูงส่งในห้องพักครูอีกไหม?”

“เป็นแค่คนที่พึ่งจบใหม่ ไม่เจออุปสรรคหน่อยจะรู้จัก

ความโหดร้ายของโลกนี้ได้ยังไง?”

“นักเรียนห้องหกก็เป็นเหมือนสัตว์ร้าย เจ้าหมอนั่น อย่างมากก็เป็นแค่แกะ เกรงว่าจะมีที่เก่งกว่านี้ เดี๋ยวก็คง ร้องไห้นอนเข้าโรงพยาบาล.”

“เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน เขาเป็นแค่หนึ่งในครู ประจำชั้นห้องหกที่โดนแกล้งเท่านั้น ฉันว่านะเขาคงจะ โดนแกล้งหนักสุดแน่….”

“ฉันว่านะ เจ้าหมอนี่ไม่นานก็คงไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงจะหนีออกไป”
ฉินหลั่งที่ออกมาจากห้องก็รู้สึกความผิดปกติของ โรงเรียนมัธยมหัวเจี้ย นั่นก็คือเหมือนมีสายตามากมาย จ้องมาที่เขา สังเกตการกระทำของเขาทุกอย่าง

ฉินหลั่งแสยะยิ้ม เป้าหมายในวันนี้ของเขามีแค่หนึ่ง เดียว นั่นก็คือมาดูคนที่ตัวเองเคยปกป้องอึ้งยัง อย่างอื่น ตอนนี้ไม่สำคัญอะไร

อึ้งยังรู้จักเขานี่ แต่ก็นั่งและจ้องเขาอยู่อย่างนั้น สายตาไม่ละออกจากตัวเขาเลยสักนิด แต่ไม่ยอมพูดอะไร แปลกมากจริงๆ

กำลังคิดอยู่นั้น ด้านหลังก็มีเด็กสาววิ่งตามมา “ฉิน ครูฉิน? รอฉันด้วย!” อึ้งย้งตะโกนวิ่งเสียงหอบ

ฉินหลั่งหยุดลง

“เป็นเธอเองเหรอ?”

“ใช่ ไม่คิดว่าพวกเราจะเจอกันอีก ครูฉิน? ตีให้ตายฉัน ก็ไม่เชื่อว่านายจะมาเป็นครู!” อึ้งย้งเป็นเด็กพูดตรง มาถึง หน้าฉินหลั่งก็พูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปทันที

ต้องยอมรับเลยว่า อึ้งย้งเป็นเด็กโตเร็ว หุ่นร่างกาย เหมือนคนเต็มวัยแล้ว หุ่นดีกว่าผู้หญิงที่โตแล้วบางคนเป็น ร้อยเท่า บวกกับใบหน้าเด็ก และยังมีรอยยิ้มที่กระแทกใจ ใครเห็นก็ต่างต้องหลงรัก และคงมีผู้ชายมากมายที่มาหลง รักได้ง่าย

แต่ว่าฉินหลั่งเคยเจอผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน เขาไม่ สนใจเรื่องพวกนี้หรอก แค่ยิ้มและพูดว่า:
“ชีวิตมีความเป็นไปได้มากมาย มีบางเรื่องก็เกิดขึ้นได้ โดยไม่รู้ตัว”

เขาคิด ดูจากสีหน้าของอึ้งย้ง ต้องไม่รู้แน่ว่ามีคน ปกป้องเธอมาตลอด ยิ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เขาบอกได้ว่าเป็น บอดี้การ์ดของอึ้งย้งโดยเฉพาะ “วันนั้นนายปกป้องฉันในช่วงเวลาสำคัญแล้วสองครั้ง

เป็นเพื่อนที่น้ำใจมาก และน้ำใจครั้งนี้ฉันจำไว้ไม่มีวันลืม

หรอกนะ” อึ้งย้งพูดด้วยรอยยิ้ม วันนั้นซึ้งใจมากจริงๆ

“ปกติเธอกลับมาพูดคุยกับพ่อแม่บ้างไหม?” ฉินหลั่ง ตั้งใจเปลี่ยนประเด็น เพราะเขาเห็นว่าสายตาของหญิง สาวมีความเปล่งประกายวิบวับ และแสงแบบนี้เขาเหมือน เคยเห็นมาก่อน

“พ่อของฉันอึ้งเอี๊ยะซือ….” สีหน้าของอึ้งย้งมืดหม่นลง ทันที คงจะรู้สึกไม่ค่อยดี ทั้งวันเขาเอาแค่ยุ่งอยู่กับยาของ เขา ฉันไม่เจอเขามาเดือนกว่าแล้วล่ะ โทรศัพท์ไปก็ไม่รับ เลย

ฉินหลั่งรู้แล้วว่า ข่าวที่อึ้งเอี๊ยะซือถูกคนร้ายลักพาตัว ไป ญาติสนิทของเขาไม่รู้กันเลย ยังคิดว่าเขาทำงานอยู่อีก

ฉินหลั่งคิดในใจว่า เธอน่าสงสารมากจริงๆ

“ต่อไปจะเป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้ฉันเป็นครู ของเธอ อย่าเรียกตามอำเภอใจสิ ไม่งั้นนักเรียนคนอื่นจะ

คิดยังไง?” ฉินหลั่งพูด

“รู้แล้วน่า คุณครู งั้นลับๆฉันเรียกนายว่าพี่ใหญ่ได้ไหม? เรียกครูไม่สามารถอธิบายความเกี่ยวข้องของพวก เราได้นี่นา” อึ้งยังพูดอ้อน น้ำเสียงและคำพูดหวานจนคน ได้ยินแล้วยังต้องใจสั่น

“ไม่ได้ ครูก็คือครู อย่าเรียกแบบนี้อีก” สีหน้าตอนนี้ ของฉินหลั่งไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไป

เด็กคนนี้ จะให้ช่องว่างเธอเยอะไม่ได้ ไม่งั้นจะทำให้

เธอคิดไปไกลได้

“ขี้งกจัง….” อึ้งยังเบะปาก แต่ไม่นานก็หัวเราะออกมา:

“คือว่า ครูคะ ครูเป็นฉินตงหรือฉินหลั่งกันแน่ อีกอย่าง พี่นางฟ้าไม่มาด้วยเหรอคะ?”

“ฉินตงเป็นชื่อที่ไหนกัน ฉันชื่อฉินหลั่ง! แล้วใครคือพี่ นางฟ้า? สมองเธอจำแต่เรื่องไร้สาระอะไรมาเนี้ย?” ฉิน

หลั่งคว้าโอกาสสั่งสอนเด็กคนนี้

“ก็คือสาวสวยที่อยู่กับครูในวันนั้นไง พี่นางฟ้าไงล่ะ?” อึ้งยังพูดและหัวเราะ ไม่ปกปิดเลยสักนิด และไม่เอาตัวเอง เป็นคนนอกด้วย

“ตั้งใจเรียน! อย่างอื่นไม่ต้องถามมาก!” ฉินหลั่งสั่งสอน ด้วยหน้าจริงจัง จากนั้นก็โบกมือ ถ้าไม่ใช่เพราะมีหน้าที่ ต้องรับผิดชอบ เขาไม่อยากพูดกับอึ้งย้งเลยด้วยซ้ำ เพราะสายตาของอึ้งยังมีสีสันที่ฉินหลั่งไม่อยากเห็นปนอยู่

“รับทราบค่ะ ครูฉิน” อึ้งยังพูดต่อว่า “จะดุทำไมเนี้ย?!”

“ฉันจะบอกอย่างจริงจังนะ ต่อไปกินอยู่ก็ต้องอยู่กับ ฉัน ในสามเดือนนี้ต้องอยู่ในสายตาฉันตลอด เข้าใจไหม?”ฉินหลั่งลังเลสักพัก สุดท้ายก็พูดจนจบ

น้ำเสียงที่เขาพูดดูเด็ดขาดมาก และยังเหมือนบังคับ อีกด้วย เหมือนเป็นคำสั่งที่ห้ามขัดขืน

“อะไรนะ? ทำไม….เร็ว?” อึ้งยังเหมือนจะยังงงอยู่ ใบหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นเร็วรัวเป็นกลอง

“อืม ไม่ส….ครูแบบนี้ได้เหรอ….” อึ้งยังอยากจะตอบ ตกลงไปทันที แต่มาคิดแล้วรู้สึกว่าแปลกๆ เธอควรจะรัก นวลสงวนตัวหน่อยดีกว่า

“พ่อเธอสั่งให้ฉันมาดูแลเธอ” ฉินหลั่งคิดแล้ว ก็บอกให้ ละเอียดก่อนจะดีกว่า

“งั้นเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอก อึ้งเอี๊ยะซือไม่เคยสนใจ ลูกสาวตัวเองมาก่อน ในใจเขามีแต่พวกยาป้อบอพวกนั้น ต่างหาก” อึ้งยังรีบค้านกับคำพูดของฉินหลั่ง น้ำเสียงของ เธอเต็มไปด้วยความน้อยใจ