บทที่ 4 ความคาดหวังของพวกผู้หญิง

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” หลี่เสี้ยเดินไปข้างตัวฉัน หลั่ง แล้วมองเขาอย่างกังวลใจ “ที่จริงก็ไม่มี อะไรน่าเสียดายหรอก ตอนนี้นายก็ได้เห็น โฉมหน้าที่แท้จริงของเส้เหวินจึ้งแล้ว เสียใจเพื่อ ผู้หญิงแบบนี้ ไม่คุ้มค่าหรอก”

“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ฉิน หลั่งพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม ได้เห็นสีหน้าของเส้ เหวินจึ้งเมื่อครู่แล้ว ใจเขาก็ยิ่งปล่อยวางได้ยิ่ง กว่าเดิม

“ไปกันเถอะ ไปฉลองให้กับการจากไปของผู้ หญิงเลวๆคนนั้น ฉันเลี้ยงนายเอง อย่างเกรงใจพี่ สาวเลย เซียนหย่าจุนนอกมหาวิทยาลัยเป็นไง” หลี่เสี้ยก็วางใจบ้างแล้ว พูดออกมาด้วยสีหน้า สดใส

เซียนหย่าจุนเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่ อยู่นอกรั้วมหาวิทยาลัย ต้องเป็นนักเรียนที่มี ฐานะของมหาวิทยาลัยจีนหลิงถึงจะไปที่นั่น บ่อยๆ

“วันนี้ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเจอหน้าเส้เหวินจึ้ง” ฉินหลั่งจำได้ว่า เส้เหวินจึงกับจูจี้เหวินกำลังจะไปร้านนั้น “วันหลังฉันพาเธอไปเลี้ยงที่ Sofitel Galaxy Hotel”

Sofitel Galaxy Hotel ถือว่าเป็นหนึ่งใน โรงแรมที่มีระดับที่สุดในเมืองจีนหลิง สำหรับ นักศึกษาแล้ว เป็นแค่สถานที่ที่เคยได้ยินผ่านหู แต่ไม่เคยได้ไปเยือนเท่านั้น

หลี่เสี้ยกลับชะงักไปครู่หนึ่ง ปกติแล้วฉินหลั่ง ไม่ใช่คนชอบคุยโม้ วันนี้เขาเป็นอะไรไป โม้ทีก็ โม้เสียใหญ่โตขนาดนี้ หรือว่าเป็นเพราะอกหัก ก็ เลยติดนิสัยชอบคุยโม้แบบนี้ไปเสียแล้ว ผ่านไป สักพักก็คงหายเองได้ล่ะมั้ง

หลี่เสี้ยหัวเราะเบาๆ แล้วช่วยแสดงตามน้ำฉิน หลั่งต่อไป “ได้สิ ฉันจะรอนะ พูดตามจริง ฉันยัง ไม่เคยเข้าไปข้างในSofitelเลย”

หลี่เสี้ยหาได้รู้ไม่ อย่าว่าแต่โรงแรมเล็กๆ อย่างSofitelเลย ถึงจะเป็นโรงแรมที่แพงที่สุดใน โลกนี้ แล้วฉินหลั่งกินข้าวในนั้นทุกวันวันละสาม มื้อ ทั้งชีวิตก็คงใช้ไม่ถึง1/100ของทรัพย์สินที่ เขามีด้วยซ้ำ

หลี่เสี้ยถูกเพื่อนสนิทสองคนเรียกตัวไปแล้ว

เพื่อนร่วมหอสองคนของฉินหลั่งก็เดินเข้ามา แล้วลากตัวเขาไปกินข้าวที่โรงอาหาร

ตอนที่เกือบจะถึงประตูโรงอาหาร จู่ๆหยินห้าวก็หยุดเดิน จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วพูด ออกมาเสียงดังว่า “พระเจ้า หวงเกอเจ้าหมอนี่มี แฟนแล้วเว้ย พวกนายรีบดูในกลุ่มของหอพักเรา สิ !”

“จริงหรือเล่นเนี่ย ?” ฉินหลั่งกับยินถึงรีบล้วง โทรศัพท์ออกมา เปิดเข้ากลุ่มหอพัก เมื่อครู่หวง เกอเพิ่งส่งข้อความเข้ามาว่า “พี่น้อง พี่น้องฉันขอ ประกาศอย่างเป็นทางการ ฉันสละโสดแล้ว ! รีบ กลับหอพักด่วน มื้อเที่ยงวันนี้ฉันเลี้ยงเอง !”

“ในที่สุดหมอนี่ก็มีแฟน ยังไงก็คงทนความ เหงาไม่ไหวสินะ”

“ไปกันเถอะ พวกเรารีบกลับหอพักกัน มื้อ เที่ยงวันนี้ต้องกินให้เจ้าหมอนี่ตายไปข้างหนึ่ง เลย”

ขณะพูด ทั้งสามคนก็หันหลังแล้วเดินกลับไป

ทางหอพัก

พวกฉินหลั่งทั้งสามคนกลับไปถึงหอพัก อย่างรวดเร็ว พอเปิดประตูปุ๊บ ก็เจอชายหญิงคู่ หนึ่งนั่งอยู่บนเตียง จับมือกัน

“พวกนายกลับมาแล้วเหรอ” หวงเกอปล่อย มือจากแฟนสาว ลุกขึ้นยืน มองดูพวกฉินหลั่งทั้ง สามคนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

หวงเกอเป็นนักกีฬา รูปร่างทั้งสูงทั้งผอมกล้ามเนื้อแขนก็แน่นอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก นี่คือโจวซิน เป็นแฟนฉันเอง อยู่คณะดนตรี” พอหวงเกอ แนะนำเสร็จ ก็เริ่มแนะนำพวกฉินหลั่ง “นี่เป็น เพื่อนร่วมหอของฉัน ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึง”

โจวซินลุกขึ้นมาพยักหน้ายิ้มๆ

พอหยินห้าวได้เห็นโจวซิน ในใจก็ร้องว้าว ทันที ผู้หญิงคนนี้เป๊ะมาก ผิวขาวนวล คิ้วตรง สัดส่วนของร่างกายก็ดี สมแล้วที่เป็นสาวน้อย สายดนตรี

“เดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวที่เซียวเซียงหุ้นกัน เพื่อนร่วมหอของโจวซินก็จะมาด้วย พวกนายดู ก่อนว่าต้องเตรียมตัวหรือเปล่า”

หวงเกอหันไปมองฉินหลั่งก่อนจะพูดว่า “ฉิน หลั่ง นายก็พาเหวินจึ้งไปด้วยสิ”

สถานการณ์ของฉินหลั่ง ทุกคนในหอต่างก็รู้ ปกติฉินหลั่งแทบไม่เคยพาเหวินจึ้งร้านอาหารดีๆ ที่ไหนเลย หวงเกออยากจะใช้โอกาสนี้ช่วยเหลือ พี่น้องสักครั้ง

“ฉันเลิกกับเธอแล้ว” ฉินหลั่งพูดออกเรียบๆ

“เลิกแล้ว ? เกิดอะไรขึ้น ?” หวงเหอ ตกตะลึง

“ยังต้องพูดอีกเหรอ” หยินห้าวชำเลืองมองหวงเกอที่หนึ่ง หวงเกอก็เข้าใจทันที ยังไงก็ต้อง เป็นสาเหตุที่เห็นได้ง่ายดายอยู่แล้ว เพราะจนไง

“พวกนายรีบหน่อยแล้วกัน” โจวซินมองดู โทรศัพท์ แล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมพูดว่า “เพื่อนที่ หอของฉันส่งข้อความมา ตอนนี้พวกเธอออกไป กันแล้ว พวกเพื่อนๆของฉันต่างก็เป็นพวกใจร้อน อย่าให้พวกเธอต้องรอนานดีกว่า”

“อย่างนั้นเหรอ งั้นฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึง พวกนายรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าแล้วไปกัน เถอะ” หวงเกอรีบเร่งพวกฉินหลั่งทันที แล้วลาก มือโจวซิน “พวกเราออกไปรอพวกเขาข้างนอก”

หวงเกอกับโจวซินยืนอยู่หน้าประตูหอพัก หวงเกอเห็นโจวซินกอดอกดูท่าทางไม่ค่อยพอใจ หวงเกอเลยถามว่า “เป็นอะไรไปเหรอ”

โจวซินขมวดคิ้ว “เพื่อนในหอพักของนาย พวกนี้ธรรมดาเกินไปหรือเปล่า คนที่ชื่อหยินห้าว หน้าตา พูดจริงๆก็คือไม่ค่อยน่าดู ยินถึงถือว่า กลางๆ ส่วนฉินหลั่งถือว่าหน้าตาโอเค แต่ดูจาก การแต่งตัว ต้องไม่ค่อยมีตั้งค์แน่ๆ แบบนี้จะให้ไป เจอเพื่อนๆที่หอพักฉันได้ยังไง”

ในใจของหวงเกอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนจะ พูดยิ้มๆ “ก็แค่ไปกินข้าวมื้อเดียวเอง ไม่ใช่ไปงาน ดูตัวสักหน่อย จะไปใส่ใจภาพลักษณ์ขนาดนั้นทำไม”

“นายคิดว่าพวกเธอมาเพื่อกินข้าวจริงๆเหรอ ถึงแม้พวกเธอจะไม่ได้พูดออกมา แต่ฉันก็รู้จัก พวกเธอดี ก่อนหน้านี้พวกเธอคะยั้นคะยอให้ฉัน จัดเลี้ยงอะไรพวกนี้กับเพื่อนในหอนาย ก็เพราะ อยากจะหาแฟนดีๆสักคน ฉันเคยให้พวกเธอดูรูป ของนาย พวกเธอจะต้องคิดว่า เพื่อนที่หอนาย ต้องเป็นแบบเดียวกับนายแน่ๆ” โจวซินขมวดคิ้ว แล้วพูดอธิบาย

“ฉันผิดเอง ที่ไม่ได้บอกเธอก่อนว่าพวกเขา เรียนคณะชีววิทยา” หวงเกอยิ้มแห้งๆ เดิมทีเป็น เพราะหอคณะกีฬาเต็ม ถึงได้ถูกจัดให้มาอยู่กับ พวกฉินหลั่ง

โจวซินยื่นข้อเสนอ “หรือนายไปบอกเพื่อน หอนายดีไหม ว่างานเลี้ยงนี้ยกเลิกแล้ว ให้พวก เขาไม่ต้องไปแล้วดีกว่า ถึงไปก็มีแต่จะอึดอัด”

“ยกเลิก ? ไม่ดีมั้ง ไปเถอะๆ” หวงเกอไม่ ยอมรับ บอกให้พวกฉินหลั่งไปล้างหน้าเปลี่ยน เสื้อผ้าแล้ว สุดท้ายไปบอกว่าไม่ไปแล้ว ก็ยิ่ง เหมือนจงใจแกล้งกันไม่ใช่หรือไง

“นายพูดเองนะ ถึงเวลาถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่ รับผิดชอบนะ” โจวซินเบ้ปาก

ตอนนั้นเอง เพื่อนร่วมหอก็โทรเข้ามา โจวซินเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ แล้วไปทาบข้างหู “เล่นเอ๋ อ.พวกเธอไปถึงแล้วเหรอ….เป็นยังไงบ้างงั้นเห รอ เอ่อ.. ถึงเวลาพวกเธอก็ดูกันเองแล้วกัน ฉันก็ พูดไม่ถูก…ได้สิ ฉันจะไปเร่งพวกเขาเอง พวกเธอ รอก่อนนะ”

ขณะกำลังพูด ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึงก็เดิน ออกมาจากหอพัก

“หวงเกอ นายดูสิว่าฉันใส่แบบนี้เป็นไง” หยิน ห้าวดึงเสื้อแขนสั้นยี่ห้อเพลย์บอยราคาสามร้อย หยวน แล้วมองหวงเกอด้วยสายตาคาดหวัง

“หล่อ !” หวงเกอยิ้มพร้อมตบบ่าหยินห้าว ใน ใจรู้สึกโชคดี โชคดีที่เมื่อกี้ไม่ได้ฟังโจวซินแล้ว บอกว่าจะยกเลิกงานเลี้ยงครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นคง ทำร้ายจิตใจกันมาก !

พอหวงเกอหันไปมองฉินหลั่งที่เดินตามมา ด้านหลัง ก็ขมวดคิ้ว “ฉินหลั่ง ทำไมนายยังใส่ชุด นี้อยู่ล่ะ จะไปเจอสาวนะ จะไม่เปลี่ยนหน่อยหรือ ไง”

“ที่ฉินหลั่งใส่อยู่นี่ก็ดีสุดแล้ว นายจะให้เขา ไปเปลี่ยนชุดไหนอีก” ยินถึงพูดเรียบๆ หวงเกอ เรียนคณะนักกีฬา เวลาเรียนเลยต่างจากคณะ ชีววิทยาของพวกเขา กับสถานการณ์ของฉิน หลั่ง ก็ต้องไม่มีทางรู้ดีเท่าเขากับหยินห้าว
โจวซินแอบส่ายหน้า งานเลี้ยงวันนี้ เกรงว่า เพื่อนร่วมหอของเธอคงต้องผิดหวังมากแน่ๆ

“เลิกคุยกันเถอะ รีบไปได้แล้ว” โจวซินเร่ง หวงเกอกับพวกฉินหลั่ง เดินออกมาจากประตู หอพัก

ในขณะเดียวกัน ในร้านอาหารเสี่ยวเซียงหยุ นนอกมหาวิทยาลัย

หญิงสาวหน้าตาน่ารักสามคน นั่งอยู่ที่โต๊ะตัว หนึ่ง ทุกคนต่างหน้าตาดูดี แค่เห็นก็รู้ว่าฐานะทาง บ้านคงพอใช้ได้

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงผมยาวคลุมไหล่ สวมเสื้อ ชีฟองแบบปิดไหล่ บนใบหน้าเล็กๆ แต่งแต้มด้วย ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางฉ่ำน้ำ ผิวขาวอมชมพู และใบหูบางๆ และตามด้วยจมูกที่โด่งและเล็กจิ๋ว ราวกับสาวน้อยที่หลุดออกมาจากโลกการ์ตูน

เธอคือหนึ่งในคนที่สวยกว่าใครในทั้งสามคน คาดว่าฐานะทางบ้านก็คงดีที่สุดด้วย หัวข้อ สนทนาส่วนมากก็วนรอบตัวเธอ

“เส้นเอ๋อ บนหน้าผากเธอมีสิวเม็ดหนึ่งโผล่ ขึ้นมานะ สองวันที่ผ่านมาเธอร้อนในหรือเปล่า” ผู้ หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเส่นเอ๋อ บังเอิญเห็นเข้า ว่าบนหน้าผากของสังเส่นเอ่อ มีตุ่มเล็กๆตุ่มหนึ่ง นูนขึ้นมา
“เหรอ” สังเส่นเอ่อเอามือลูบตุ่มเล็กๆที่อยู่บน หน้าผาก บนใบหน้าหวานมีแววโกรธนิดๆ “อย่า พูดถึงเลย เมื่อเช้าฉันไปทำธุระกับคุณพ่อที่ ธนาคารซิตี้แบงก์ไม่ใช่หรือไง แล้วก็ถูกคน เฮงซวยชนเข้าน่ะสิ”

“เหรอ ถูกชนเหรอ แล้วหลังจากนั้นเขา ขอโทษเธอหรือเปล่า”

“นั่นสิ ก็ลูกค้าของธนาคารซิตี้แบงก์มีแต่พวก มีระดับทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ”

สังเส่นเอ๋อส่องโทรศัพท์ดู พบว่าก็ไม่ได้เห็น ชัดเท่าไหร่ เลยวางโทรศัพท์ลง แล้วรอยยิ้มก็ ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง “เขาก็ขอโทษ แล้วแหละ แต่พวกเธอก็รู้ว่าธนาคารซิตี้แบงก์มีไว้ บริการคนประเภทไหนใช่ไหม พวกเธอเดาสิว่า เขาสวมเสื้อผ้าแบบไหน ของจากร้านแผงลอยทั้ง ตัว ตอนที่ฉันเห็นเขาฉันก็รู้สึกอึ้งไปเลย”

“ของจากร้านแผงลอย ? เธอกำลังจะบอกว่า เขาเป็นพวกติดดิน ?”

“นั่นสิ ธนาคารซิตี้แบงก์ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำ หนึ่งล้านขึ้นไปถึงจะทำบัตรได้ ดูอย่างในละคร คนที่ยิ่งติดดินก็ยิ่งรวยไม่ใช่เหรอ งั้นเขาจะต้อง เป็นมหาเศรษฐีที่ติดดินแน่ๆ เส่นเอ๋อ เธอรีบบอก พวกเราสองคนเร็วๆสิ”
สังเส่นเอ๋อตบปากเบาๆอย่างหมดคำพูด “อะไรกันยะ สุดท้ายผู้จัดการในห้องโถงเดินมา ถึงได้รู้ว่าเขาไม่มีแม้แต่บัตร ฉันว่าเขาก็แค่คนที่ ยังไม่เคยออกมามองโลก และเดินไปที่ธนาคาร ซิตี้แบงก์เพราะความสับสนเท่านั้นแหละ”

“ฉันว่าเขาจะต้องคิดว่าบัตรของธนาคารไอซี บีซี หรือCCB ก็ไปใช้ที่ธนาคารซิตี้แบงก์ได้ด้วย แน่ๆเลย”

“ฉันว่าตอนนั้นเขาคงอายแย่เลย”

“ตอนหลังฉันก็ไม่ได้ดูเขาแล้ว ฉันเดินออกมา พร้อมกับคุณพ่อ ครั้งนี้คงได้รับบทเรียนแล้ว ดูสิ ว่าต่อไปเขาจะกล้าทำอีกไหม กล้ามุดหัวเข้าไป ไม่ดูสถานที่แบบนั้น”

“ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้เด็กแล้วนะ สามัญสำนึก แค่นี้ก็ไม่มีเลยหรือไง เฮ้อ ฉันว่าต่อไปเขาจะต้อง ขึ้นคานแน่ๆ ใครกล้าคบผู้ชายแบบนี้คงต้องตา บอดแน่ๆ”

“เลิกพูดถึงเขาเถอะ ยังไงพวกเราก็คงไม่เจอ หรอก เฮ้อ ทำไมพวกโจวซินยังไม่มากันอีกนะ จริงๆเลย” สังเส่นเอ่อจับโทรศัพท์ ขมวดคิ้วเล็ก น้อย มองดูหน้าจอ ที่แสดงข้อความที่คุยกับโจว ซิน

“แฟนของโจวซินค่อนข้างหล่อเลยนะ ทั้งสูงทั้งผอม ฉันค่อนข้างชอบแนวนั้นนะ ถ้าเพื่อนที่ หอของเขาเป็นแนวนั้นเหมือนกัน พวกเธอก็อย่า มาแย่งกับฉันนะ”

“ดูเธอพูดเข้าสิ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นพร้อม กับหัวเราะเบาๆ “โจวซินก็บอกแล้วนี่ ว่าแฟนของ เขาเรียนสายกีฬา คุณภาพก็น่าจะไม่เลวนะ อีก เดี๋ยวรอดูกันดีกว่า พวกเราถูกใจคนไหน ก็อย่า เพิ่งพูดต่อหน้าล่ะ พวกเราค่อยไปแบ่งกันแบบ ส่วนตัว”

หญิงสาวทั้งสามคนคุยกันพร้อมเสียงหัวเราะ ช่วยดูกันเอง เพื่อช่วยอีกฝ่ายตรวจดูความ เรียบร้อย

ตอนนั้นเอง โจวซินก็พาพวกฉินหลั่ง เดินเข้า มาในเสียวเซียงหยุ่นแล้ว