บทที่ 398 ภารกิจลับ

“เฮ้ มองอะไรอยู่นะ?”นักเรียนชายหลายคนมองใบหน้า สวยราวตุ๊กตาของอึ้งยัง

“เขาไปแล้วเหรอ?”อึ้งย้งถามโดยที่ไม่ได้ตอบ มองหาเงา ของจงยู่และฉินหลั่งท่ามกลางผู้คน

“พี่สาวคนนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกแล้วจริงๆ “แววตาของอึ้งยังฉายความอิจฉา เธอเอ่ยชื่นชมด้วย ความจริงใจ

ในตอนที่ฝูงชนกู่ร้องในชัยชนะ ฉินหลั่งกับจงยู่ก็จากไป พร้อมกันแล้ว ทิ้งให้อึ้งยังครุ่นคิดอยู่อย่างนั้น

การถูกทำลายล้างของแก๊งม้าภายในเวลาสั้น ๆ นั้น สั่น

สะเทือนไปทั้งเมืองเย็นจีน บางคนถึงกับรัวกระทู้ในอินเตอร์เน็ตตลอดทั้งคืน

ผู้คนพูดกันว่าเป็นเพราะหนิวไห่หลงแห่งแก๊งม้าไปทำให้ ปรมาจารย์ฉินผู้ลึกลับไม่พอใจเข้า ปรมาจารย์ฉินดั่งเทพ มังกรที่ไม่อาจพบตัว เก็บเงียบอำพรางตัว ไม่มีใครเคยเห็น ผู้ที่ทรงอำนาจขนาดนี้มาก่อน

ตำรวจอาชญากรรมหวังเฉินที่รับผิดชอบในกรณีนี้ให้ สัมภาษณ์ทั้งทีวี อธิบายการก่ออาชญากรรมของแก๊งม้า เมื่อเร็ว ๆ นี้ จนเป็นที่น่าสยองขวัญ

เนื่องจากหวังเฉินบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลางและ พร้อมเสียสละ ทั้งยังทำได้ยอดเยี่ยมในคดีของแก๊งม้า เธอ บทที่ 398 ภารกิจลับ

“เฮ้ มองอะไรอยู่นะ?”นักเรียนชายหลายคนมองใบหน้า สวยราวตุ๊กตาของอึ้งยัง

“เขาไปแล้วเหรอ?”อึ้งย้งถามโดยที่ไม่ได้ตอบ มองหาเงา ของจงยู่และฉินหลั่งท่ามกลางผู้คน

“พี่สาวคนนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกแล้วจริงๆ “แววตาของอึ้งยังฉายความอิจฉา เธอเอ่ยชื่นชมด้วย ความจริงใจ

ในตอนที่ฝูงชนกู่ร้องในชัยชนะ ฉินหลั่งกับจงยู่ก็จากไป พร้อมกันแล้ว ทิ้งให้อึ้งยังครุ่นคิดอยู่อย่างนั้น

การถูกทำลายล้างของแก๊งม้าภายในเวลาสั้น ๆ นั้น สั่น

สะเทือนไปทั้งเมืองเย็นจีน บางคนถึงกับรัวกระทู้ในอินเตอร์เน็ตตลอดทั้งคืน

ผู้คนพูดกันว่าเป็นเพราะหนิวไห่หลงแห่งแก๊งม้าไปทำให้ ปรมาจารย์ฉินผู้ลึกลับไม่พอใจเข้า ปรมาจารย์ฉินดั่งเทพ มังกรที่ไม่อาจพบตัว เก็บเงียบอำพรางตัว ไม่มีใครเคยเห็น ผู้ที่ทรงอำนาจขนาดนี้มาก่อน

ตำรวจอาชญากรรมหวังเฉินที่รับผิดชอบในกรณีนี้ให้ สัมภาษณ์ทั้งทีวี อธิบายการก่ออาชญากรรมของแก๊งม้า เมื่อเร็ว ๆ นี้ จนเป็นที่น่าสยองขวัญ

เนื่องจากหวังเฉินบังคับใช้กฎหมายอย่างเป็นกลางและ พร้อมเสียสละ ทั้งยังทำได้ยอดเยี่ยมในคดีของแก๊งม้า เธอ ให้พวกเขามาหาผมโดยตรง”ฉินหลั่งเอ่ย ก็ไม่ได้ไม่ไว้หน้า ท่านจง แต่เขาก็ไม่ให้ใครมานัดตามใจด้วย ขอแค่เขาไม่ ยินดี ไม่ว่าจะเป็นคนของเบื้องบนเบื้องล่าง ต่อให้เป็นคน จากสวรรค์ เขาก็คร้านจะสนใจด้วย

เพราะความจริงเขาชอบชีวิตสงบสุขแบบนี้มาก ผ่าน อุปสรรคล้มลุกคลุกคลานมาตั้งมากมาย ในที่สุดฉินหลั่งก็ ตระหนักได้ว่าความเรียบง่ายนั้นคือความโชคดี เร็ว ๆ นี้เขา ได้เข้าใจเรื่องอะไรมากมาย เหตุใดนักดาบผู้มีชื่อเสียง จำนวนมากจึงยอมจบชีวิตบนภูเขา มันมีปรัชญาอันล้ำลึก อยู่ในนั้น

ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นประมาณสิบนาที ด้านนอกก็มีชาย หนึ่งหญิงหนึ่งมุ่งตรงเข้ามา พวกเขามองไปรอบ ๆ ร้าน อาหารเล็ก ๆ ที่ครึกครื้นแห่งนี้ สุดท้ายก็เดินตรงเข้าไปหา ฉินหลั่ง

ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกและเสื้อผ้าสไตล์ของสองคนนี้ ไม่เข้ากันกับร้านอาหารแห่งนี้เลย ผู้ชายทรงผมเรียบแปล้ ร่างยืดตรง ดูองอาจห้าวหาญ ส่วนผู้หญิงใบหน้าเคร่งขรึม ประดับรอยยิ้มจาง ๆ ผิวขาวผ่อง

ในขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปหาฉินหลั่ง จงจิ๋วเจินก็เดิน เข้ามาเช่นกัน รัสมีอันน่าเกรงขามนั้นทำให้คนที่กำลังกิน ข้าวอยู่ต้องเบนสายตาหันไปมอง

“น้องฉัน ขอโทษด้วย ฉันเข้าใจอารมณ์ของนาย แต่สอง ท่านนี้ต้องรีบมาให้ได้ พวกเขามีเรื่องด่วน …”จงจิ๋วเจินแย้ม ยิ้ม พยายามโน้มน้าวฉินหลั่งอย่างมีชั้นเชิง คนที่ทำให้จงจิ๋วเจินต้องเคลื่อนไหวได้นั้น ต้องไม่ใช่คน ทั่วไปแน่อยู่แล้ว พี่น้องที่ทำงานรักษาความปลอดภัยหลาย คนค่อย ๆ หันมองฉินหลั่ง ตกตะลึงที่ฉินหลั่งรู้จักกับบุคคล ระดับสูงมากอย่างดี

พี่น้องเหล่านี้ไม่ชอบดูข่าวนัก ดังนั้นจึงไม่รู้จักตัวตนที่แท้ จริงของฉินหลั่งมาโดยตลอด

เหล่าพี่น้องตบไหล่ของฉินหลั่ง ความหมายว่าไม่ต้องการ รบกวนการสนทนา จากนั้นก็แยกตัวไปก่อน

“วางมาดยิ่งใหญ่จังนะ!”ชายที่ไม่เคยพบกันมาก่อนคน นั้นถือวิสาสะดึงเก้าอี้ เอ่ยอย่างไม่พอใจ บรรยากาศกดดัน อย่างรุนแรง

เมื่อฉินหลั่งได้ยินดังนั้น สีหน้าเย่อหยิ่งก็ปรากฏขึ้นบน ใบหน้า ในมือถือหมี่ผัดชามหนึ่ง เคี้ยวอย่างช้า ๆ เพียงชั่ว ขณะก็ราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคน น่ากลัวอย่างไม่อาจล่วง เกินได้

หญิงสาวคนนั้นรีบเอ่ยเกลี้ยกล่อม “ต้าไห่ งานของเราใน ครั้งคือเชิญเขาไปทำเรื่องบางอย่าง นายสุภาพกว่านี้หน่อย จะดีกว่า”

“สุภาพไม่สุภาพอะไรกัน! ฉันจางต้าไห่รู้จักแค่กำปั้นไม่รู้ จักคน! ฉันคิดว่าจะมาเชิญใครที่ไหนได้ ที่แท้ก็ยาม! พวก คุณไม่คิดว่ามันน่าตลกรีไง?!”

ชายที่ชื่อว่าจางต้าไห่นั้นพูดอย่างเย็นชา สีหน้าเหยียด หยามและไม่เข้าใจ หญิงสาวที่มาด้วยกันได้แต่ยิ้มให้ฉินหลั่งแทนคำขอโทษ

“เสี่ยวเสี่ยน ฉันว่าเรามาหาผิดคนแล้วล่ะ พวกเราไปกัน เถอะ!”จางต้าไห่เห็นฉินหลั่งไม่สนใจเขา ก็รู้สึกว่าตัวเองลด ตัวลงไปต่อล้อต่อเถียงกับยามคนหนึ่ง จึงลุกขึ้นแล้วเดินไป

“ต้าไห่ ทำแบบนั้นไม่ได้ หน้าที่ของเรายังไม่เสร็จสิ้นนะ นายอยากจะต่อต้านเจตนาของเบื้องบนงั้นเหรอ?”คนที่ชื่อ เสี่ยวเสี่ยนหยุดการกระทำเลินเล่อของจางต้าไห่ได้อย่าง รวดเร็ว

จงจิ๋วเจินนั่งลงข้างฉินหลั่ง เขาจิบชาพลางหัวเราะร่า ไม่ ได้แสดงท่าทีจะยุดยื้อจางต้าไห่จากไปแต่อย่างใด

“ขอหมีผัดให้ฉันอีกชาม กลิ่นหอมดีจัง”จงจิ๋วเจินวางแก้ว ชาลง จากนั้นก็เริ่มแกะกลีบกระเทียม

เมื่อเห็นฉากนั้น จางต้าไห่ก็หยุดฝีเท้า และยิ่งโกรธ มากกว่าเดิม ส่วนเสี่ยวเสี่ยนก็คิดอย่างรอบคอบแล้วกลับ มานั่งลงอย่างระมัดระวัง ก่อนสั่งหมีชามหนึ่งกับร้าน

“ไม่รู้ด้วยแล้ว”จางต้าไห่ส่งเสียงฮีขึ้นจมูก ในใจคิดว่าเจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยจะสุดยอดขนาดไหนกัน?

เมื่อฉินหลั่งกินอาหารเสร็จแล้ว ก็ออกจากร้านไปพร้อม กับจงจิ๋วเจินและชายหญิงทั้งคู่ ด้านนอกมีรถคันหนึ่งจอด อยู่ จางต้าไห่พิงรถด้วยสีหน้าแห้งเหี่ยวและคับอกคับใจ

“คุณชายใหญ่ทานเสร็จแล้วเหรอครับ?” จางต้าไห่ถาม ด้วยน้ำเสียงยั่วยุ

“ต้าไห่ พวกเราต้องสุภาพกับคุณฉินหลั่งให้ดี”เสี่ยวเสี่ย นรีบเข้าไปปรามจางต้าไห่

“ก็แค่ยามที่เด็กกว่าฉันคนนึง มีอะไรที่ต้องเคารพรี ไง?”จางต้าไห่เชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นคนหลอกลวงที่อวดดี เขา สบประมาทฉินหลั่งอย่างมาก

หญิงสาววัยรุ่นที่ชื่อหลี่เสี่ยน เป็นคนที่สื่อสารเก่ง แต่ใน เวลานี้ได้แต่ปิดปากเงียบ ถึงยังไงฉินหลั่งจะเป็นเสือเป็น หมาป่าก็ไม่รู้แน่ชัด แต่จางต้าไห่ถึงจะบ้าไปหน่อย แต่ก็มี บ้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

จางต้าไห่เป็นปรมาจารย์มวยไทย ร่างกายปกคลุกไป ด้วยกล้ามเนื้อ เคยร่วมศึกมานานแล้ว บรรดายอดฝีมือที่มา อยู่ต่อหน้าเขาก็ถูกสอยร่วงไปหมด คนที่ติดต่อด้วยก็ล้วน เป็นคนใหญ่คนโต คนใหญ่คนโตเหล่านั้นยังเคารพเขา…

เมื่อเห็นท่าทีไม่แยแสของฉินหลั่ง กับการแต่งกาย จาง ต้าไห่ก็ย่อมไม่เชื่อเป็นธรรมดา

“ฉันจะโทรหาหัวหน้าอีกรอบ ดูว่ามีอะไรผิดพลาดรี เปล่า?”ในตอนนี้หลี่เสี่ยนเองก็เริ่มสับสนเช่นกัน หัวหน้าสั่ง ให้พวกเขามาคุยกับฉินหลั่ง พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบใน การตรวจสอบและตอนนี้สถานการณ์การตรวจสอบก็ไม่ ค่อยดีนัก

หลังจากโทรไปยืนยันเสร็จ ฉินหลั่งและจงจิ๋วเจินก็เข้าไป ในมหาวิทยาลัยเย็นจีนแล้ว