บทที่ 316 กินยาพิษไปแล้ว

วันที่สองวันนี้ฉินหลั่งพักผ่อน เขามาเดินเล่นที่ บริเวณโรงเรียน

เมื่อเขาเดินมาที่สนามออกกำลัง สนามนั้นเต็มไป ด้วยผู้คนมากมาย มีทั้งคนที่เล่นบาสเกตบอล คนที่ดี แบดมินตัน บนลู่วิ่งของสนาม มีนักเรียนหลายห้องมา เรียนวิชาพละกันอยู่

ฉินหลั่งเห็นว่ามีห้องหนึ่งที่จงยู่อยู่ด้วย

ในตอนนี้ จงยู่กับ “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้ง สี่คนยืนอยู่ด้วยกัน เป็นอาหารตาที่ดี เลยทำให้ผู้ชายคน อื่นแอบมองพวกเธอ ผู้หญิงเองก็อิจฉาตาร้อน

มีผู้ชายใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้ามาเกี่ยวพาราสี แต่

ก็ถูก “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทำให้เผ่นไปหมด

ฉินหลั่งอดไม่ได้ที่จะขำ หญิงสาวทั้งสิ่นะ อย่าได้ ไปดูถูกพวกนี้เชียวล่ะ

เพียงไม่นาน พวกจงยู่ก็เริ่มวิ่ง ฉินหลั่งนั่งอยู่ตรง เครื่องออกกำลังกาย พลางมองพวกเธอ เมื่อเห็นว่าพวก จงยู่วิ่งเข้ามา ฉินหลั่งก็โบกมือให้ พวกจงยู่ยิ้มให้ฉินหลัง

เล็กน้อย จนทำให้ผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ฉินหลัง ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่นี่เอง !

” ในตอนนั้น

เอง ข้างๆ หูของฉินหลั่งมีเสียงดังขึ้น แค่ฉินหลังได้เห็น ก็รู้ว่าเป็นเย็นนี้ที่เอากระติกเก็บความร้อนมาด้วย
“คุณมาที่นี่เพื่อหาใครเหรอ ? ” ฉินหลั่งหยอกล้อ ในใจเขาเห็นเย็นนี้เป็นเพื่อนแล้ว

“ดๆ ไปแล้ว ช่วงนี้อากาศมันเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ เลย ฉันเลยทำซุปเต้าหูเห็ดหอม แต่กินคนเดียวไม่หมด เลยเอามาให้คุณด้วย ! ” เย็นนี้ยิ้มเบาๆ แต่รอยยิ้มนั้นดู ไม่ค่อยธรรมชาติเท่าไหร่

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง ไหนๆ คุณก็เอามาแล้ว งั้นฉัน “ดีเลย ฉันจะเทให้คุณถ้วยหนึ่งนะ ! ฉันเอามาส องถ้วย กินด้วยกันนะ !” เย็นนี้รู้สึกดีขึ้นในใจ เลยเอา

เองก็ไม่เกรงใจละนะ ! ” ฉินหลั่งพูดพลางยิ้มไปด้วย

กระติกเก็บความร้อนมาวางอยู่บนโต๊ะปิงปองข้างๆ เมื่อ

เอาถ้วยวางลงสองถ้วยแล้ว ก็หันหลังให้ฉินหลั่ง พลาง

เทออกมาสองถ้วย เย็นนี้แอบเหลียวมองฉินหลั่ง ก็พบว่าเขากำลัง มองไปทางสนามกีฬา โดยที่ไม่ได้สนใจตัวเองเลย เย็น นีแอบเอาน้ำเสียนจิวออกมา ก่อนจะเทใส่แก้วหนึ่ง

“ฉินหลั่ง ดื่มเถอะ !” เย้นนี้เอาถ้วยที่มียาพิษอยู่ ก่อนจะส่งให้มือของฉินหลั่ง

“อือ หอมจัง ต่อไปใครที่ได้แต่งงานกับคุณ คงจะ มีโชคดีมีความสุขมากเลยนะ ! ” ฉินหลั่งสัมผัสได้ถึง ความอบอุ่นนั้น ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ พูดไปพลาง ก็เอาถัวยมาใกล้ปากมากขึ้น

แววตาของเย็นนี้มีความตื่นเต้นรอคอยแสดงออก มา เพียงแค่ฉินหลั่งดื่มยาพิษเข้าไป ทุกอย่างก็จะสำเร็จ !

ในตอนนั้นเอง ที่สนามมีเสียงลอยมา เมื่อฉินหลั่ง ดู ก็พบว่าจงยู่ที่กำลังวิ่งอยู่นั้นล้มลงแล้ว เขาวางถ้วยลง ก่อนจะรีบวิ่งไปดูจงยู่

“ฉันโกรธมากเลย ไอจงยู่ เมื่อกี้ไม่ล้ม อีกสักพัก

ค่อยล้มก็ไม่ได้ ต้องมาล้มเอาตอนนี้ ตั้งใจทำฉันนี้

หน่า ! ” เย็นนี้ลุกขึ้นอยู่ที่เดิม ก่อนจะด่าออกมาอย่าง

ร้ายกาจ

ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับฉินหลั่งและจงยู่ จงยู่ ล้มลงไป เธอเองก็ควรจะวิ่งไปดูด้วยเหมือนกัน

เย็นนี้เอาถ้วยของตัวเองกับถ้วยของฉินหลั่งวาง เอาไว้บนโต๊ะปิงปอง ก่อนจะวิ่งไปทางจงยู่

“เป็นอย่างไรบ้าง ?” ฉินหลั่งเดินมาข้างหน้าจงยู่ จงยู่ก็ถูกลมกับดอกไม้พยุงขึ้นมาแล้ว

ไม่เป็นไร ฉันโง่เอง สะดุดนิดเดียวก็ล้มแล้ว ! ”

จงยู่พูดด้วยความเขินอาย “ไปกันเถอะ ไปนั่งอยู่ตรงนั้นกัน ! ” ฉินหลั่ง

ขมวดคิ้วพลางมองจงยู่ พลางรู้สึกเจ็บปวดในใจ

“จงยู่ ขาของคุณเป็นอย่างไรบ้าง ? หักหรือเปล่า ให้ฉันไปส่งคุณที่ห้องพยาบาลไหม ? ” เยันนี้วิ่งมาหาจง ยู่ ก่อนจะถามจงยู่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ด้วยท่าที่เป็น ห่วงอย่างมาก

“ออกไปจงยู่มีพวกเราก็พอแล้ว ไม่ต้องการความหวังดีของคุณอีก” หิมะพูดด้วยความปากร้าย

เอาเรื่องที่เย็นนี้แซงแถวที่โรงอาหารไปบอกกับ ลมและดอกไม้แล้ว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ทั้งสี่เลย คิดว่า เย็นนี้เป็นคนประหลาด

แต่จงยู่กับฉินหลั่งยังเห็นเธอเป็นเพื่อน มันทำให้

พวกเธอเองก็รู้สึกลำบากใจ

“หิมะ !” ฉินหลั่งพูดเสียงเบาๆ ด้วยน้ำเสียงไม่ พอใจ เย็นนี้เป็นห่วงเพื่อน หิมะหาเรื่องไม่เข้าท่า แบบนี้ มันดูไม่ดีเลย

เมื่อหิมะถูกฉินหลั่งว่า ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่ใน ใจของเธอนั้นยังคงไม่ชอบเย็นนี้อยู่

“ฉันไม่เป็นไร ! คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน” จงยู่พูด กับเย็นนี้ด้วยความอ่อนโยน

จงยู่ถูกพยุงมาที่ที่ฉินหลั่งนั่งพักเมื่อสักครู่ หิมะ

กำลังช่วยนวดแผลให้จงยู่ เมื่อมองอารมณ์ของจงยู่ ก็ เห็นว่าคงจะไม่ได้บาดเจ็บมาก “ฉินหลัง จงยู่ไม่เป็นไร จริงสิ เมื่อครู่คุณยังไม่ได้

ดื่มซุปเลยนะ ! ฉันไปเอามาให้นะ !” เย็นนี่พูดด้วย

ความตั้งใจ

เมื่อเย็นนีมองบนโต๊ะปิงปอง ก็เห็นว่ามีนักเรียน สองคนกำลังตีปิงปองกันอยู่ กระติกเก็บความร้อนกับ ถ้วยของตัวเองนั้นก็ไม่อยู่แล้ว

“กระติกเก็บความร้อนของฉันล่ะ ? ” เย็นนี้ถามด้วยความร้อนรน

“เย็น นี้ อยู่นี่ไง ! ” ฉินหลังเรียกเจนนี่ ที่แท้

นักเรียนก็เอากระติกเก็บความร้อนมาวางอยู่ด้านข้าง ฉิน หลั่งตาไว เลยมองเห็นก่อน

“ตกใจหมดเลย” เย็นนี้เดินไปทางฉินหลั่ง

“ถ้วยนี้ให้คุณ” ฉินหลั่งเลือกถือถ้วยขึ้นมา ก่อนจะ ส่งให้เย็นนี้ ส่วนตัวเองก็หยิบอีกถ้วย

เย็นนึ่งไปในทันที เพราะว่าสองถ้วยนั้นมัน เหมือนกันเลย กลับถูกคนมาเปลี่ยนที่ เธอแยกไม่ออก ด้วยซ้ำ ว่าถ้วยไหนมียาพิษ ถ้วยไหนไม่มี

ถ้าเกิดว่าตัวเองดื่มถ้วยที่มียาเข้าไป งั้นตัวเองก็ คงต้องนอนเป็นผักปลาล่ะสิ แค่คิดเย็นนี้ก็กลัวตัวสั่นแล้ว

“อือ อร่อยจังเลย” ขณะที่เธอกำลังร้อนรนนั้น ฉิน

หลั่งก็ดื่มไปครึ่งหนึ่งแล้ว

“อ๋อ ฉันคิดออกแล้ว จงยู่เจ็บแบบนี้ ตอนนี้เธอ คงจะต้องการน้ำซุปนี้เป็นที่สุด ! ” เย็นนี้รีบพูดกลบ เกลื่อน พูดไปพลาง เธอก็หยิบถ้วยขึ้นมาส่งให้จงยู่ ก่อน จะพูดว่า : “จงยู่ นี่เป็นซุปเต้าหู้เห็นหอมที่ฉันทำมา อร่อยสดชื่นมากเลย คุณลองชิมดูสิ !

“ฉันดื่มแล้ว มันอร่อยมากจริงๆ ! ” ฉินหลั่งเดิน เข้ามา ถ้วยของเขาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว

“โอเค…”จงยู่พูดพลางรับถ้วยซุปมา “จงยู่อย่าดื่มของคนอื่นเลย ไม่รู้ว่าเธอแฝงอะไรร้ายๆ ไว้ในใจหรือเปล่า ! ” หิมะจับมือของจงยู่พลางพูด

“หิมะ ถ้าคุณยังพูดจาแบบนี้อีก ฉันจะโกรธจริงๆ นะ เย็นนี้เป็นน้องสาวของฉัน เธอไม่มีทางทำร้ายฉัน ! ” จงยู่พูดกับหิมะ

เมื่อพูดจบ จงยู่ก็รับถ้วยมาจากเย็น นี้ และดื่ม เข้าไป

“เย็นนี้ คุณทำซุปมาได้อร่อยมากจริงๆ ! ถ้าเกิด ว่าเปิดร้านอาหาร ร้านอื่นจะต้องเจ๊งแน่นอน ! “จงยู่พูด หยอกล้อพลางยิ้มไปด้วย

“อือ” เย็นนี้ยิ้มให้จงยู่ ก่อนจะมองจงยู่ และมอง ฉินหลั่งอีก ใบหน้าของเธอที่มีรอยยิ้มมันไม่ธรรมชาติ ใน ใจเหมือนกับหัวใจเต้นรัว มือที่ไพล่หลังทั้งสองข้าง กำลังพยายามถอยู่ จากนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

เมื่อกลับมาที่หอพัก เย็นนี้ก็เก็บของของตัวเอง จากนั้นก็ออกไปจากมหาวิทยาลัยเย็นจีน

เธอนัดซ่งอวี่เอาไว้ที่โรงแรมฮิลตัน

เมื่อเห็นซึ่งอวี่เข้ามา เย็นนี้ก็รีบปรี่เข้าไปในอ้อม กอดของซ่งอวี่ ก่อนจะพูดเสียงเบาๆ ว่า : “คุณชายซ่ง ฉันกลัวจังเลย คุณชายซ่ง ฉันกลัวจังเลย

“เป็นอย่างไรบ้าง เอายาพิษให้ฉินหลั่งกินไปแล้ว ใช่ไหม ? ” ซึ่งอยู่ไม่ได้สนใจว่าตอนนี้เย็นนึกลัวหรือ เปล่า สิ่งที่เขาสนใจก็คือฉันหลั่งจะตายหรือเปล่า

“อือ ฉันเอายาพิษให้เขาแล้ว ไม่สิ ฉันไม่รู้ว่าเขากินหรือเธอกินเข้าไป แต่อย่างไร ก็มีคนกินยาพิษเข้าไป แล้ว ! ” เย็นนี้ในตอนนั้นกลัวเป็นอย่างมาก จนทำให้ สมองไม่ได้สติมาก

“คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ? ตกลงฉินหลั่งได้กินยา พิษเข้าไปหรือเปล่า ? ” ซ่งอวี่จับไหล่ทั้งสองข้างของเย้ นนีพลางถาม สีหน้าของเขานั้นมืดมน ทำให้ดูแล้ว เหมือนเย็นชามาก

“อาจจะเป็นเขาที่กินเข้าไป หรือไม่ก็เป็นแฟน ของเขาที่กินเข้าไป คุณชายซ่ง ถึงแฟนสาวจะกินเข้าไป ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการที่ฉินหลั่งกินหรอก เพราะเท่าที่ ฉันรู้จักเขา ถ้าเกิดว่าแฟนสาวของเขาตาย เขาเองก็ไม่มี ทางอยู่ต่อได้แน่นอน” เย็นนี้ถูกหน้าตาที่น่ากลัวของซ่ งอวี่ทำให้กลัวจนเงียบลง