บทที่ 285 เป็นการประกาศศึกและการท้าทาย

“อย่าลงมือหนัก” ฉินหลั่งพูด

“ครับ!”

“ลมดอกไม้หิมะดวงจันทร์” ผู้หญิงสี่คนตอบ

ลมคนเดียวถีบล้มไป2คน ดอกไม้ หิมะ และ พระจันทร์เตะตรงอกของคนหนึ่ง แค่พริบตาเดียว ผู้ชาย ที่เมื่อกี้ยืนอยู่5คน ตอนนี้ก็นอนอยู่บนพื้น จับหน้าอกไว้ จุดที่ถูกเตะเจ็บมาก

พวกเขาตกใจเล็กน้อย ที่แท้แล้วสาวงามทั้ง4เป็น ปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้

ลมมองชายหนุ่มที่ล้มลงกับพื้น ที่ร้องเจ็บ

“พวกเราเนี่ยนะจะชอบผู้ชายแบบพวกนาย? ที่ พวกนายนี้หน้าด้านจริงๆ เลย ผู้ชายสูง180ยังแต่งหน้า อีก ทาแป้งบนหน้าเหมือนผู้หญิง เห็นพวกนายก็กินข้าว ไม่ลงแล้ว…”

“ใช่แล้ว กินไม่ลง”

“ถึงแม้ว่าผู้ชายบนโลกนี้จะเหลือแค่พวกนาย พวกฉันก็ไม่เอาพวกนายหรอก”

“ไอพวกตุ๊ด!”

พวกม่ายหย่งถูกลมพูดจนอายจะเถียงกลับก็กลัวโดนต่อย

“ลม ไปเถอะ ขึ้นรถพวกพวกเธอนั่งรถเล่น!” ฉิน หลั่งเรียกพวกเธอ

“ค่ะ มาแล้ว!” ลมมองพวกเขาอย่างไม่พอใจ แล้ว ก็วิ่งขึ้นรถของฉินหลั่ง

“นั่งดีๆ นะ” ฉินหลั่งสตาร์ทรถ พาสาวสวยสี่คนไป นั่งรถเล่นรอบๆ มหาลัย

เห็นฉินหลังได้ครอบครองสาวๆ และได้ทั้งสี่คน ในใจของพวกเขาก็อิจฉา และโมโห พวกเขามองหน้า กัน ต่างก็รู้สึกว่าตัวเองไม่กล้าพอ ครั้งนี้คือแพ้ให้รปภ อย่างราบคาบเลย

“คุณชายฉิน เราเหมือนคุณหนูจง เข้าคณะดนตรี อยู่ที่พักของบ้านพนักงาน แบบนี้เราก็สามารถดูแลคุณ หนูจงได้ทุกวันเลย! ลมที่นั่งข้างคนขับพูด

พวกเธอให้มหาลัยจัดให้ เพราะว่าเสียเงิน4ล้าน เข้ามา เรื่องแค่นี้เองทางมหาลัยตัดการให้ได้

“อืม แบบนี้ยิ่งดี มีพวกเธออยู่ ฉันก็ยิ่งวางใจ แต่ว่า พวกเธอต้องจำไว้ ห้ามให้ประวัติของจงยู่เผยออกไป ไม่ อย่างนั้นจะไม่ดีต่อตัวเธอ ฉินหลังขับรถไปด้วย พูดไป ด้วย

“คุณชายฉินวางใจได้ พวกเราจะทำอย่าง ระมัดระวัง!” ลมพูด

“ใช่สิ คุณชาย คุณพักที่ไหนหรอ? พวกเราจะได้ไปดูแลคุณ!”

“ฉันก็อยู่ที่ข้างๆ บ้านพักพนักงานแหละ แต่ว่า พวกเธอดูจงยู่ให้ดีก็พอ ไม่ต้องสนใจฉัน เพราะว่าตอนนี้ ฉันก็เป็นแค่รปภ พวกเธอมาหาฉัน จะทำให้คนอื่นจับตา มอง

“พวกเราเองก็เคยคิด อยู่ในนี้ก็จะดูแลคุณเหมือน เมื่อก่อนไม่ได้ แต่ว่าเหมือนทุบหลัง แช่เท้า นวดไหล่ แบบนี้ก็ได้ พวกเราเด็กมหาลัย ก็ชอบรปภแล้วจะทำไม? คนอื่นจะพูดอะไรก็ช่าง” ลมพูด

“ใช่แล้ว ตอนนี้เด็กมหาลัยเป็นแฟนกับรูปภูมีเยอะ แยะไป ไม่เป็นที่จับตามองของคนอื่นหรอ”

“รปภดูแลความปลอดภัยของพวกเรา พวกเราดู แลรูปหน่อยก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว”

อีก3คนก็เห็นด้วย

“ก็ได้ แล้วแต่พวกเธอเลย” ฉินหลั่งรู้สึกถึงความ จริงใจที่สาวๆ มีต่อเธอ ในใจก็รู้สึกอบอุ่น แต่ต้องระวัง หน่อย คงไม่มีปัญหาอะไร

“โอเค วันนี้ฉันจะไปที่บ้านตระกูลจง พวกเธอมา พอดีเลยงั้นพวกเธออยู่ดูแลจงยู่!” ฉินหลั่งพูด

“ค่ะ!” สี่สาวตอบพร้อมกัน แค่เป็นเรื่องที่ฉินหลั่ง

สั่งไว้ พวกเธอก็จะทำงานให้สำเร็จ

“มีพวกเธออยู่ฉันก็สบายใจขึ้น ตอนนี้พวกเธอจะ ไปที่พักไหม? ฉันจะส่งไป!” ฉินหลั่งยิ้ม
“คุณชายฉิน พวกเราจะไปซื้อของใช้ด้านนอก”

“โอเค งั้นฉันจะส่งพวกเธอไปนอกมหาลัย นั่งดีๆ ล่ะ!” พูดเสร็จ ฉินหลั่งก็รีบเร่งขึ้น สี่สาว “ยังไม่ทันได้ตั้ง ตัว” ก็ออกมาอย่างตกใจ จากนั้นในรถก็มีเสียงหัวเราะ ตลอดทางในมหาลัยมหาวิทยาลัยเย็นจีน

กลางคืนเวลา7โมง ฉินหลังเห็นลมและดอกไม้ ออกจากที่พักไปกับจงยู่ “ลมดอกไม่หิมะพระจันทร์” สาว สี่คนก็อยู่ในห้องเดียวกับจงยู่ ฉินหลั่งกับว่าสาวสวยห้า คนอยู่ด้วยกันจะเป็นที่น่าสนใจเกินไป เลยให้ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์แบ่งเป็นสองกลุ่มสลับกันดูแลจงยู่

จากการสังเกตมหาวิทยาลัยเย็นจีนของฉินหลั่ง “ลมดอกไม้หิมะพระจันทร์” ไม่ว่าจะเป็นสองคนไหน ไม่ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จัดการได้อยู่แล้ว

ตอนเย็นฉินหลั่งก็ลากับเหยาจวี้นเจี้ยเสร็จแล้ว เขากลับไปที่หอของตน เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกไปทาง ตะวันออกเฉียงเหนือของมหาลัยมหาวิทยาลัยเย็นจีน อยู่ห่างจากประตูมหาลัย100เมตร ก็มีรถคันหนึ่ง จอดรอเขาไว้ นี่เป็นรถที่ตระกูลจงสั่งมารับเขา

นั่งอยู่บนรถบีเอ็ม จากการนั่ง20นาที บีเอ็มก็ขับ มาถึงบ้านตระกูลจง คนขับรถวนไปมา แล้วจอดลงที่ ประตูด้านหนึ่ง ให้ฉินหลั่งลง

ฉินหลั่งลงจากรถ

เห็นว่าจงเสว่ซางมารับเขาที่หน้าประตูโดยเฉพาะ
“คุณจง” ฉินหลั่งกล่าวทักทาย

“คุณฉิน คุณมาแล้วก็ดีแล้ว พ่อของผมรอคุณอยู่ ในห้อง เชิญเข้าไปคุยด้านใน” จงเซิ่นซานทำท่าเชิญ แล้วเดินนำทางฉินหลั่ง

เขาและพ่อของเขาเชิญฉินหลั่งมาช่วย ข่าวนี้ มี

แค่เขาสองพ่อลูกที่รู้เท่านั้น แม้แต่หลานคนอื่นของ

ตระกูลจง จงจิ๋วเจินก็ไม่ให้รู้

เพราะว่าฉินหลั่งมีความเกี่ยวข้องกับความ ปลอดภัยของจงยู่ และมีผลต่ออันตรายกับจงยู่ ความลับ ของหลายปีนี้ คนรู้น้อยมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

“เชิญ”

จงเล่นซานผลักประตูห้องของจงจิ๋วเจินออก ให้ ฉินหลั่งเข้าไป

ในห้องวางอาหารไว้อย่างยิ่งใหญ่ จงจิ๋วเจินนั่งที่ โต๊ะไว้ เห็นฉินหลั่งมาก็ลุกขึ้น : “คุณฉินมาแล้วหรอ!”

“ท่านจงเกรงใจเกินไปแล้ว” ฉินหลั่งพูดอย่าง เคารพ

หลังจากทักทายเสร็จ ทั้งสามคนก็นั่งลง อาหาร บนโต๊ะยังอุ่นๆ อยู่ และมีกลิ่นหอมๆ แต่ฉินหลั่งเห็น ท่าทางที่ไม่อยากอาหารของสองพ่อลูก ทำให้เห็นว่ามี เรื่องหนักใจ

“ท่านจง ท่านกำลังเป็นห่วงเรื่องของจงยู่หรอ? ตอนนี้เธอดีมาก… ฉินหลั่งยิ้มแล้วพูด
“คุณฉินมีเรื่องในใจหรอ”

จงจิ๋วเจินค่อยยิ้มออกมา แต่ว่าในรอยยิ้มมีความ ทุกข์ใจเขานิ่งไปสักพัก แล้วก็พูดขึ้น: “จริงๆ ครั้งนี้ที่ เชิญคุณมา ไม่ใช่จะถามเรื่องของจงยู่ แต่ว่ามีเรื่องนึงให้ คุณช่วย…”

“อ๋อ?” ฉินหลั่งคิดไม่ถึง เขาก็เลยถาม: “ไม่ทราบ ว่าคือเรื่องอะไร? ถ้าผมทำได้ ผมไม่ปัดแน่นอน!”

ตระกูลจงคือบ้านของจงยู่ ฉินหลังที่เป็นหลาน เขย ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว

ได้ยินฉินหลั่งพูดแบบนี้ จงเสว่ชางก็ดีใจก็ยิ่ง ชอบฉินหลั่ง แล้วก็พยักหน้า

“มีคำนี้ของนาย ฉันก็อุ่นใจแล้ว คุณฉิน ผมขอชน กับคุณ1แก้ว!”

ยกแก้วขึ้น แล้วดื่มกับฉินหลัง

“เชิญท่านพูดเลยว่ารื่องอะไร” ฉินหลั่งถาม ตระกูลจงจัดการไม่ได้ ทำให้ฉันหลั่งแปลกใจมาก ตกลง ตระกูลจงเจอเรื่องอะไรกันแน่

“คืออย่างนี้ …” จงจิ๋วเจินกำลังอธิบายให้ฉินหลั่ง

ในตอนนี้ มือถือของจงเสว่ซางสั่น เขาดู หมายเลขที่โทรมา แล้วก็ดูจงจิ๋วเจิน สายตาดูมีเรื่องราว มากมาย แล้วจงเสวซางก็กดรับสาย:

“อืม….ฉันรู้แล้ว…ให้เขาเข้ามาเลย…” พูดจบ จง เส้นซานก็วางสาย มองจงจิ๋วเจินแล้วพูด: “เขามาแล้ว!”
“มาแล้ว….จงจิ๋วเจินมองออกไปไกลอีก เขาจับ แก้วในมือไว้แน่น จนมือขาวซีด

“คุณฉิน เชิญมาที่ห้องหนังสือ” จงเสว่ซางลุกขึ้น พูดกับฉินหลั่งอย่างมีมารยาท

ดูท่าแล้วคนที่มาต่อจากนี้ ก็คือคนที่ทำให้ตระกูล จงลำบาก ฉินหลั่งยืนขึ้น อยู่ด้านหลังของจงเส่นซาน

เดินเข้าไปในห้องหนังสือ

“คุณอยู่ไว้ที่นี่ก่อน ห้ามออกเสียงอะไร!” พอบอก กับฉินหลั่งเสร็จจงเสว่ซางก็เดินออกไป ฉินหลั่งอยู่ตรง หลังประตู ฟังเสียงในห้องรับแขกเงียบๆ

บ้านใหญ่ของตระกูลจง คนใช้ของตระกูลพาคน สามคน เดินมาทางห้องของจงเสว่ซาง

ในสามคนคนที่เดินด้านสุดคือซ่งอวี่ อีสองคน ด้านหลังคือบอดี้การ์ดของเขา

ในตอนนี้ ในใจของซ่งอวี่เองก็ยังคงกลัว แต่ว่าใน อนาคตต้องดูแลงานในเย็นจีน เขาต้องบังคับให้ตัวเอง โตขึ้น

“คุณท่าน คุณชายซ่งขอเข้าพบ” คนใช้เคาะประตู ห้องจงจิ๋วเจิน แล้วพูดให้ด้านใน

ซ่งอวี่ปรับเสียงหายใจ แล้วค่อยๆ เดินเข้ามา

“ให้เขาเข้ามาเถอะ!” เป็นเสียงของจงเซิ่นซาน จากด้านใน

“ครับ” คนใช้ตอบ เขาเปิดประตู แล้วทำมือเชิญซ่งอวี่: “เชิญ”

ซึ่งอวี่ คือเขา!

ฉินหลั่งที่อยู่ในห้องหนังสือ ได้ยินคนใช้เรียกชื่อ ซึ่งอวี่ ก็ตกใจเล็กน้อย หรือว่าครั้งนี้มีปัญหากับตระกูล

ซ่ง

ซ่งอวี่เดินเข้ามา จงจิ๋วเจินนั่งบนโต๊ะอาหาร ไม่ มองเขาเลย ถึงกับจับตะเกียบขึ้นกินข้าว

10ปีมานี้จงจิ๋วเจินเป็นใหญ่ในเมืองเย็นจีนมาโดย ตลอด ถึงแม้ว่าจะเป็นซ่งจงผิงพ่อของซ่งอวี่อยู่ต่อหน้า เขาก็ต้องนับแบบรุ่น จงจิ๋วเจินไม่จำเป็นต้องไว้หน้าเขา ดูท่าทางที่หยิ่งของจงจิ๋วเจิน ในใจของซ่งอวี่ก็

โมโหเล็กน้อย “สวัสดีท่านประธานจง ท่านจง!” ซ่งอวี่กล่าว ทักทายจงเส่นซานและจงจิ๋วเจิน เพราะว่าตอนนี้อยู่ใน

บ้านของตระกูลจง ก็ต้องไว้หน้ากันบ้าง!

“สวัสดี! คุณชายซ่ง!” จงเล่นซานมองซ่งอวี่แล้ว พูด แสดงสีหน้าที่ตั้งใจกับซ่งอวี่

ส่วนจงจิ๋วเจินก็ยังไม่สนใจซ่งอวี่

ซึ่งอวี่คิดในใจ ไอ่แก่นี้หยิ่งมากนัก ตอนนี้ตระกูล ซ่งมาประกาศศึกกับตระกูลจงของแก แกยังไม่คิดจะมอง ฉันสักครั้ง ช่างไม่ไว้หน้าตระกูลซ่งจริงๆ เลย!

“ท่านจงและคุณจงกินดีจังเลย อาหารหนึ่งมื้อกิน เยอะขนาดนี้! ผมเองก็ยังไม่ได้กินข้าวเลย ไม่ทราบว่าตระกูลจะยอมให้ผมกินด้วยได้ไหม?” ซ่งอวี่พูดแล้วยิ้ม เขาพูดไปด้วย ไม่ได้รับคำตอบรับจากจงจิ๋วเจิน ก็นั่งลง เลย

ยังหยิบตะเกียบขึ้น คีบผักกิน เคี้ยวเบาๆ จากนั้นก็ วางตะเกียบลงแล้วขมวดคิ้ว: “ใส่เกลือเยอะไป ผมไม่ ชอบเลย ให้ท่านจงกินเองดีกว่า”

ซ่งอวี่นั่งลงโดยไม่ได้รับเชิญ แล้วก็กินข้าว การก ระทำแบบนี้ที่เสียมารยาทแล้ว และยังไร้มารยาทอีก และ ตอนนี้เขายังพูดวิเคราะห์อาหารของตระกูลจง ให้จงจิ๋ว เงินกินอาหารที่ไม่อร่อย นี้เป็นเรื่องที่ไม่มีมารยาทมาก ก็ แสดงว่ามาหาเรื่องหนิ

จงจิ๋วเจินวางตะเกียบลง มองชายหนุ่มที่ มีอายุ20กว่าๆ ในแววตาของเขามีแววพลังของเสือ แต่ซ่ งอวี่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา กลับยิ้มแล้วมองเขา

จงจิ๋วเจินยิ่งโมโห ซ่งอวี่ก็ยิ่งดีใจ

“คุณซ่ง คุณจะอธิบายหน่อยไหมว่าเมื่อคืนเกิด อะไรขึ้น?” จงเส่นซานถามด้วยท่าทางเคร่งเครียด วันนี้ ซึ่งอวี่มาก็เพื่อมาท้าทาย มาประกาศศึก ชักช้ากับเขา ก็ จะยิ่งทำให้ตัวเองโมโห คุยเรื่องหลักเลยทีเดียวดีกว่า!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ