บทที่ 281 การตายของเฉิงเหมิ่ง

ยายแก่เข้าไปในห้องผู้ป่วย ปิดประตูลง สายตา ของเธอมองไปยังเฉิงเหมิ่งที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย สายตาที่บริสุทธิ์ก็เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์

เธอเอาเข็ดฉีดยาแบบใช้ครั้งเดียวออกมาจากเสื้อ ข้อมือ ในนั้นเต็มไปด้วยของเหลวที่เป็นสีเหลืองๆ

นี่คือยาเสพติดจากตะวันออกกลาง สารประกอบ ที่มีคือพิษของงูในทะเลทรายแห่งนี้

ในบริเวณรอบโลกในตอนนี้ ความเข้าใจของพิษ ตัวนี้สามารถใช้คำว่า “รู้น้อยไป ” มาอธิบาย แต่สิ่งที่ มหัศจรรย์กว่านั้นคือ ถ้าโดนยาพิษนี้เข้าไป 3วันก่อน หน้านั้น ผู้ที่ถูกยาตัวนี้จะไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าคือ สารอะไร ต้องหลังจากนั้น3วันอาการถึงจะค่อยๆ แสดงออกมา

ยายแก่เอาเข็มฉีดยา เดินเข้าไปตรงหน้าเตียง ของเฉิงเหมิ่ง

บนเตียงเฉิงเหมิ่งยังหลับอยู่ บนมือขวาของเขา ให้น้ำเกลือไว้ มือซ้ายถูกกุญแจมือล็อกไว้กับเตียงผู้ป่วย

ยายแก่ค่อยๆ ก้มตัวลง ดึงหัวเข็มฉีดยาออก หัว

หัวเข็มเล็กไปที่ที่เส้นเลือดหลังมือของเฉิงเหมิ่ง ค่อยๆ

แทงเข้าไป
ความเจ็บที่มือ ตาของเฉิงเหมิ่งเริ่มรู้สึกขยับ เขา ค่อยๆ ลืมตาขึ้น รูปร่างของยายแก่คนหนึ่งที่ยืนต่อหน้า เขาค่อยๆ ดับลง และยายแก่คนนั้นก็ได้ฉีดยาเข้าสู่ เส้นเลือดของเฉิงเหมิ่งแล้ว

“คือแก….เฉิงเหมิ่งจำคนแก่ได้

เธอเองก็เป็นลูกน้องคนหนึ่งของซ่งอวี่ ก่อนหน้า นี้ เฉิงเหมิ่งเคยเห็นมาก่อน ยายแก่คนนี้เคยช่วยซ่งอวี่ จัดการผู้ชายคนหนึ่งในวงการบันเทิง ในตอนนั้น ผู้ชาย ถูกคุณหนูมอมเหล้า ยายแก่เข้าไปด้านในในฐานะคน ทำความสะอาด ใช้ผ้าปิดจมูกของผู้ชาย ให้ขาดอากาศ หายใจจนตาย

เขาเพิ่งส่งเสียง ยายแก่ก็รีบปิดปากเขาไว้

“ใช่แล้ว ฉันคือยายไป๋ ฉันคิดว่าตอนนี้นายก็คงจะ เข้าใจแล้วว่าใครสั่งให้ฉันมาฆ่านาย! นายคิดดูนายเองก็ เป็นคนของคุณชายซ่ง แต่ทำไมถึงหักหลังคุณชาย ดูสิ นายกล้าหักหลังเจ้านาย นายก็ต้องตาย”

ดูก้อนเนื้อบนหน้าของเฉิงเหมิ่ง สายตาที่ค่อยๆ พร่ามัว ลมหายใจที่ค่อยๆ อ่อนลง ยายไปรู้ว่านี้คือฤทธิ์ ยาออกแล้ว เธอก็ค่อยๆ ปล่อยเฉิงเหมิ่ง

เฉิงเหมิ่งที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีเรี่ยวแรง เขารู้สึก ว่าจะหายใจไม่ออกแล้ว เขาอยากสูดอากาศที่มากกว่านี้ แต่ทันใดนั้นก็รู้ว่า การหายใจแบบพื้นฐาน ก็ทำไม่ได้แล้ว

จากนั้นค่อยๆ สติของเขาก็ค่อยๆ หายไป เหมือน ว่าเห็นสวรรค์แสดงสีทอง วิญญาณของเขากลายเป็นบางเบา ค่อยๆ ลอยขึ้น

ตาของเฉิงเหมิ่งไม่ตอบสนองแล้ว กลายเป็นตา ของปลาที่ตายแล้ว ชีวิตของเขาได้จบลงไปแล้ว

ยายไป๋มองดูผลงานของจนบนเตียง ยิ้มออกมา จากนั้นก็ทำความสะอาดห้องผู้ป่วยเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น พอเสร็จแล้ว ยายไปก็เดินออกจากห้องผู้ป่วย

“ยาย ทำความสะอาดเสร็จแล้วหรอ!” ตำรวจสอง

นายลืมตาขึ้นแล้วถาม “แคร่กๆ เสร็จแล้ว ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณนะคุณ ตำรวจ” ยายไป่ยิ้มแล้วพูดให้ตำรวจสองนายนั้น พอพูด

เสร็จ ก็เดินมาทางรถอุปกรณ์ทำความสะอาด แล้วหาย

ไปตรงบันได

หลังจากนั้นชั่วโมง พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้าไป ตรวจห้องของเฉิงเหมิ่ง

“กร็ด!” เธอเพิ่งเข้าไป จากนั้นก็ตายด้วยเสียง กรีดร้อง ตำรวจ2นายรีบพุ่งเข้าไป

พวกเขาเห็น เฉิงเหมิ่งที่อยู่บนเตียงตายแล้ว

ตำรวจทั้ง2ต่างตกใจ

“รีบไปเชิญหมอมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!” ตำรวจนายหนึ่งพูด

“ค่ะ ฉันจะไปเรียนหมอกัวเดี๋ยวนี้เลย!” พยาบาล

พูดเสร็จ ก็รีบวิ่งออกไป หมอที่รักษาเฉิงเหมิ่งก็เข้ามาใน

ห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่หมอกำลังตรวจสอบร่างกายของเฉิงเห มิ่ง ตำรวจนายหนึ่งโทรหาหวังเฉิน

“หัวหน้าหวัง เฉิงเหมิ่ง…ตายแล้วครับ!” ตำรวจ พูดอย่างรู้สึกผิด

“ตายแล้ว!”

หวังเฉิงกำลังนั่งรถไปสถานีตำรวจ พอได้ฟังข่าว นี้ เธอก็เกือบจะชนเข้ากับถนนข้างทาง: “ทำไมถึงตาย? เมื่อวานพวกนายเพิ่งบอกว่ายังดีๆ อยู่เลย อีกไม่กี่วันก็ สอบปากคำได้แล้วไม่ใช่หรอ!”

“ใช่ครับ เมื่อวานหมอบอกแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าทำไม วันนี้เฉิงเหมิ่งถึงตายอย่างกะทันหัน …” ถึงตอนนี้ตำรวจ เองก็ยังไม่รู้ ทำไมเฉิงเหมิ่งถึงตายอย่างกะทันหันแบบนี้

ในขณะนี้ ตำรวจตรวจร่างกายเสร็จ ก็เดินมา ตำรวจก็รีบถามถึงสาเหตุการตายของเฉิงเหมิ่ง

“สภาพร่างกายของคุณเฉิงปกติดีทุกอย่าง แต่ว่า สามารถแน่ใจได้เลยว่าการตายของเขาไม่มีส่วน เกี่ยวข้องกับแผลที่ถูกยิง อาจจะเป็นเพราะว่าร่างกาย ของเขาอาจจะมีโรคแทรกซ้อนอย่างอื่น และกำเริบวันนี้ พอดี ตอนนี้ก็มีแค่การคาดเดาเท่านี้ ยังหาสาเหตุอื่นไม่ เจอ แต่ว่าโอกาสที่จะเป็นแบบนี้ได้ก็น้อย ผมเองก็คิดไม่ ออก ว่าโรคอะไรที่กำเริบแล้วจะรุนแรงได้ขนาดนี้ และ แม้แต่ไม่มีเสียงอะไรเลย…หมอพูดแล้วส่ายหน้า

“เป็นไปไม่ได้ คงไม่บังเอิญขนาดนี้…”

ในสาย หวังเฉินได้ยินที่หมอพูด แต่เธอก็ไม่เชื่อเธอยังคงเชื่อว่า การตายของเฉิงเหมิ่งนั้นซ่งอวี่เองก็ ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เธอถาม: “มีคนเคยเข้าไปใน ห้องผู้ป่วยของเฉิงเหมิ่งไหม?”

“ไม่มีไม่ มีอยู่คนนึง แต่ว่านั้นเป็นยายแก่ที่ ทำความสะอาดในโรงพยาบาล” ตำรวจพูด

“เดี๋ยวก่อน คุณตำรวจ คุณบอกว่าคนที่ทำความ สะอาดคือ ยายแก่?” หมอถาม

“ใช่ ร่างกายของเธออีกอัก มีรอยย่นเต็มหน้า ดู แล้วคงจะ60ปี ไม่ใช่ยายแก่แล้วคืออะไร?” ตำรวจพูด

“ไม่ใช่สิ! คนทำความสะอาดของโรงพยาบาลเรา เป็นหญิงสาวอายุ20กว่าๆ เธอเป็นญาติของพนักงานใน โรงพยาบาลของเรา เพราะว่ามีปัญหาทางสมอง ไม่เคย เรียนหนังสือ เพราะฉะนั้นผู้ใหญ่ในโรงพยาบาลตกลง ให้เธอมาทำความสะอาดในโรงพยาบาล!” คุณพยาบาล พูด

“แย่แล้ว!”

ตอนนี้ตำรวจทั้ง2ก็เข้าใจแล้ว น่าจะตอนที่ยายแก่ คนนั้นเข้ามา แล้วทำอะไรกับเฉิงเหมิ่ง พวกเขารีบ ขอโทษหวังเฉิน: “หัวหน้าหวัง ขอโทษครับ พวกผม พลาดไปแล้ว”

“ขอโทษตอนนี้มันจะไปมีประโยชน์อะไร!”

หวังเฉินกล่าวโทษ ตอนนี้เธอรู้สึกแย่มาก พูดสั่ง “นายทั้ง2รีบไปดูกล้องวงจรปิดของทางโรงพยาบาล หา ยายแก่คนนั้นออกมาให้ได้! อีกอย่าง ต้องดูแลศพของเฉิงเหมิ่งให้ดี ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

“ครับ!” ตำรวจทั้ง2นายตอบ

พอวางสาย หวังเฉินก็ขับรถ ก็มุ่งไปสู่สถานี ตำรวจ ในสมองของเธอกำลังคิด เฉิงเหมิ่งต้องตายเพ ราะซ่งอวี่แน่เลย

พอกลับมาถึงสถานีตำรวจ หวังเฉินรีบเรียกตัว ตำรวจ2ราย เตรียมตัวขับรถตำรวจไปที่โรงพยาบาลอี เคอต้าสาขาที่สามในเย็นเคอกับเธอ ไปตรวจสอบการ ตายของเฉิงเหมิ่ง

“หัวหน้าหวัง ได้รับสารว่า ที่อำเภออี้ซ่วนเกิดเหตุ การชิงทรัพย์ ผู้ร้ายถูกตำรวจทางสน.อี้ซ่วนจับกุมตัวแล้ว จากอินเทอร์เน็ตแล้วเราทราบว่าว่าผู้คนนี้เคยก่อคดีใน เขตพื้นที่ของเรา 3ครั้ง เป็นเงิน3ล้าน ทั้ง3คดีนี้ก็เป็น ท่านที่ดำเนินคดี ทางนั้นเลยเชิญคนของเราไปช่วย สอบสวน ทางผู้ใหญ่ได้สั่งการลงมาแล้ว สั่งให้ท่านรีบ ไปช่วยตรวจสอบทางนั้น”

ตำรวจนายหนึ่งพูดต่อหน้าหวังเฉิน

หวังเฉินรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ ผ่านการวิเคราะห์

โดยใช้เวลาสั้นๆ หวังเฉินก็เปลี่ยนความคิดที่จะไปโรง พยาบาล พาตำรวจทั้ง2นาย ขับรถไปทางสถานีตำรวจอื้ ช่วน

ดูหวังเฉินที่ขับรถออกไปไกล ฝานเฟิงที่นั่งใน ห้องทำงาน ก็ยิ้มออกมา แล้วกดโทรศัพท์โทรออกไป…

ครั้งแรกคิดว่าใช้แค่2,3ชั่วโมง ก็จบการสอบปากคำได้แล้ว แต่คิดไม่ถึง เพราะการไม่ให้ความร่วมมือ ของผู้ร้าย จนถึงเวลา7โมงกลางคืน ฟ้าก็มีดแล้ว คดีก็ คืบหน้าแค่นิดเดียว

ในใจของหวังเฉินก็คิดแต่ การตายของเฉิงเหมิ่ง เธอบอกลากับหัวหน้าของอี้ซ่วน ขับรถตำรวจกับ ตำรวจ2นาย มุ่งไปสู่โรงพยาบาลอีเคอต้าสาขาที่สาม

วนไปตามถนนของเย็นจีนอย่างรวดเร็ว ไฟสี เหลืองส่งบนหน้าของหวังเฉินเป็นช่วงๆ ใบหน้าที่กล้า หาญของเธอกลับไม่ตกใจเลย นอกจากสายตาของเธอ ที่ดูทางแล้ว ก็คือคิดเรื่องการตายของเฉิงเหมิ่ง

หวังเฉินไม่เชื่อ ว่าการตายของเฉิงเหมิ่งเป็นแค่ เรื่องบังเอิญ เป็นแค่เหตุสุดวิสัย ต้องมีคนทำแน่นอน และคนที่ทำนั้น ที่เธอคิดไว้ก็มีแค่คนเดียว ก็คือซ่งอวี่!

พอถึงโรงพยาบาลสาขาที่สาย หวังเฉินเปิดประตู รถ แล้วก็วิ่งไปด้านในโรงพยาบาลเลย

เธอวิ่งไปที่ห้องผู้ป่วยของเฉิงเหมิ่ง บนเตียงของ เฉิงเหมิ่งไม่มีอะไรเลย บนเตียงสีขาวไม่มีรอยยับอะไร เลย

“ไม่ทราบว่าผู้ป่วยบนเตียงนี้ไปไหนแล้ว?” หวัง

เฉินเดินออกไปนอนห้อง ดึงพยาบาลคนหนึ่งที่เดินผ่าน ไว้ แล้วถามอย่างเป็นห่วง

พยาบาลสาวที่เดินไปด้วยจดบันทึกการตรวจ ห้องผู้ป่วยอยู่ ตกใจที่ถูกหวังเฉินถามอย่างกะทันหัน แล้วพูด: “ผู้ป่วยท่านนี้ได้เสียชีวิตตั้งแต่เช้านี้แล้ว ตอนนี้ถูกส่งไปยังห้องดับจิตแล้ว”

“โอเค ขอบคุณค่ะ” หวังเฉินค่อยโล่งอก พอเธอ คิดว่าตัวเองคิดมากไปเอง คนตายแล้ว ก็ต้องถูกส่งไป ยังห้องดับจิตสิ จะอยู่ในห้องผู้ป่วยได้ยังไง?

“เราไปเดี๋ยวนี้เลย” หวังเฉินพูดกับลูกน้องทั้งสอง

คน

หวังเฉินพวกเขามาถึงชั้นล่างของโรงพยาบาล อย่างรวดเร็ว ที่นี่คือห้องดับจิต เย็นมาก รู้สึกถึงอากาศ เย็นๆ

“สวัสดีค่ะ เราเป็นตำรวจของสถานีตำรวจเฉาไว่ เราอยากจะแน่ใจว่า ศพของเฉิงเหมิ่งอยู่ที่นี่ไหม? เดี๋ยว ฉันจะบอกให้หมอมาชันสูตรศพ กับร่างกายของเฉิงเห มิ่ง!” หวังเฉินเดินไปพูดกับลุงแก่รูปร่างผอมบางคนหนึ่ง ตรงหน้าประตูห้องดับจิต

เฉิงเหมิ่ง คนที่ฆ่าคนตายหรอ?”

ลุงแก่เงยหน้าขึ้นมองหวังเฉินแล้วพูด: “เช้านี้ เวลาประมาณ8โมงเช้า เขาถูกส่งมาที่ห้องดับจิต แต่ว่า วันนี้ตอนบ่ายโมงครึ่ง ก็มีเพื่อนของเขามารับศพไปแล้ว”

“อะไรนะ!”

หวังเฉินกับตำรวจทั้งสองนายเองก็ตกใจ: “ทำไม เขาถึงถูกเอาศพไปได้? ทางตำรวจไม่ได้บอกลุงไว้หรอ เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีการฆ่าคน เขาเป็นคนสำคัญใน การตามคดี พวกคุณก็ปล่อยให้คนอื่นมาเอาศพไปง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ!
“ไม่เกี่ยวกับปม พวกเขาเอาใบรับรองของทาง โรงพยาบาลมา ผมก็แค่คนดูแลห้องดับจิต พวกคุณก็ อย่ามาถามหาการรับผิดชอบจากผมเลย…”

พอลงแก่ถูกหวังเฉินพูดแบบนี้ ก็ทำท่าทางที่กลัว ออกมา

หวังเฉินรู้สึกถึงความประมาทของตน ก็กล่าว ขอโทษลุงแกจากนั้นก็เดินไปข้างๆ โทรหาตำรวจสอง นายที่เฝ้าเฉิงเหมิ่ง ให้พวกเขามาหาเธอที่ห้องดับจิต

พอผ่านไปไม่นาน ตำรวจทั้งสองนายก็มาถึง

“หัวหน้าหวัง…”

“ศพของเฉิงเหมิ่งถูกคนเอาไปแล้ว พวกนายทำ อะไรกันแน่? ฉันกำชับแล้ว ว่าอย่าให้ใครมายุ่งกับศพ ของเฉิงเหมิ่งโดนเด็ดขาด?”

หวังเฉินกล่าวโทษ สำหรับข้อผิดพลาดของลูก น้อง ในใจเธอโมโหมาก การตายของเฉิงเหมิ่งเป็นผล เสียต่อทางตำรวจมาก ตอนนี้แม้แต่ศพก็ถูกเอาไปแล้ว นี้ แสดงว่า หลักฐานทั้งหมดที่เกี่ยวกับซ่งอวี่ ก็ไม่มีแล้ว

“หะ ถูกเอาไปแล้ว!”

ตำรวจทั้งสองนายก็ทำท่าทางตกใจ พวกเขามอง หวังเฉินแล้วรีบอธิบาย: “หวังหน้าหวังหลังจากที่เราสอง คนดูศพของเฉิงเหมิ่งถูกส่งมาที่ห้องดับจิตแล้ว ก็ไปดู กล้องวงจรปิดของทางโรงพยาบาล และยังติดต่อกับคน ของทางสำนักขนส่ง ตามหายายแก่ที่ปลอมตัวเป็นคน ทำความสะอาด เราคิดว่าศพของเฉิงเหมิ่งมาถึงห้องดับจิตก็ปลอดภัยแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลย…คิดไม่ถึงว่าจะถูก คนมารับไป…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ