บทที่ 259 วันแต่งงาน

ในห้องห้องหนึ่งของวัดถานโท่ จงเส่นซานและผู้ คายนั่งที่โต๊ะน้ำชาสองฝั่ง บนโต๊ะมีน้ำชาวางอยู่หนึ่ง ถ้วย และเหล้าเหมาไถอีกหนึ่งจอก

“ผมอยากจะให้คุณไปฆ่าคนที่หลินอานให้ผมคน

หนึ่ง คนนั้นมีชื่อว่าหลง เถิง เป็นเจ้าบ้านของตระกูลหลง เป็นพ่อค้าธรรมดาทั่วไป” จงเล่นซานกล่าว “ที่หลินอานหรือ? พ่อค้าด้วยหรือ?” ผฝู้คายยิ้มออก

มา แล้วก็ดื่มเหล้าเหมาไถ พร้อมยิ้มพูดว่า “ประธานจง

ผมคิดว่า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ สามารถให้คนอื่นจัดการ

ก็ได้นะ”

ตามที่ผู้คายทราบนั้น ที่หลินอานไม่มียอดฝีมือใน วงการการต่อสู้เลย สั่งให้เขาไปฆ่าพ่อค้าคนหนึ่ง เขา คิดว่า “เป็นการขี่ช้างจับตักแตน”

“หลงเถิงคนนี้ ทำผิดกฎบ้านตระกูลจง พ่อของ ผมโกรธมาก แล้วอีกอย่าง ที่หลินอานอาจจะมีกำลังของ ยอดฝีมืออยู่ เพื่อป้องกันอะไรเปลี่ยนแปลง พ่อของผมก็ เลยตัดสินใจให้มาเชิญคุณไป” จงเส่นซานกล่าว

“ยอดฝีมืออย่างนั้นหรือ? เก่งแค่ไหน?” ผู้คายเริ่ม สนใจ

“นักพรตขู่เสวียน ของโรงเตาไทเก็กแห่งเขา ปู่ตั้ง ยังแพ้ให้กับเขาเลย ! “จงเส่นซานเล่าเรื่อง นี่ก็ เป็นข่าวที่เขาเพิ่งได้รับมาเมื่อคืนนี้
คายอึ้งเล็กน้อย นักพรตเต๋ขู่เสวียนเป็นลูก ศิษย์เอกของจ้าวไห่โย่วเจ้าโรงเตาไทเก็กแห่งเขาบูตึ้ง ในวงการการต่อสู้ก็พอมีผลงานไม่น้อย ในวงการนี้ มีแต่ คนเคารพนักพรตเตาขู่เสวียน ที่หลินอานมีคนชนะเขา ด้วยหรือนี่? ฝู้คายรู้สึกคิดไม่ถึง

“ที่หลินอานมียอดฝีมือจริงๆ หรือ ทำไมไม่มีข่าว คราวในวงการการต่อสู้เลย?” ฝู้คายพูดอย่างแปลกใจ ถึงแม้ตัวเขาจะอยู่ที่วัดถานโท่ แต่ก็ยังติดตามข่าวสาร จากวงการการต่อสู้อยู่ ถ้ามีคนเอาชนะนักพรตเตาขู่ เสวียนได้จริง ในวงการก็ต้องมีข่าวคราวบ้าง แต่เขาไม่ ได้ข่าวอะไรเลย

“มีตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง ปกปิดข่าวนี้ไว้” จง เส้นซานบอก แล้วพูดต่อว่า “อาจารย์ผู้คาย คุณกับ นักพรตเตาขู่เสวียน ใครมีฝีมือมากกว่ากัน”

ผู้คายหันมามอง แล้วก็อมยิ้มมองจงเส่นซาน พูด ว่า “ถึงแม้ผมจะไม่เคยประมือกับนักพรตเต๋าขู่เสวียน แต่ สองผัวเมียกัวเฟิงเมื่อครู่นี้ ปีที่แล้วไปปะลองฝีมือกับ นักพรตเตาขู่เสวียน นักพรตขู่เสวียนใช้เวลาครึ่ง ชั่วโมง ถึงจะเอาชนะได้ ส่วนผม คุณก็ได้เห็นแล้ว”

ผู้คายยิ้มเล็กๆ แล้วก็กระดกเหล้า

จงเล่นซานดีใจ เมื่อครู่เขาเห็นแล้วตั้งแต่ผู้คาย เริ่มออกกระบวนท่า จนสองตัวเมียนั้นตกหน้าผาไปใช้ เวลาไม่ถึง3นาที

นักพรตเตำขู่เสวียนใช้เวลาทั้งหมด เป็น10เท่าของคาย

ถึงแม้จะบอกไม่ได้ชัด คายก็ยังมีฝีมือสูงกว่า นักพรตขู่เสวียน10เท่า แต่ก็เป็นข้อสันนิษฐาน ฝีมือ ของผู้ชายน่าจะสูงกว่านักพรตขู่เสวียนเยอะมาก

“ผมเสียมารยาทไปหน่อย” จงเล่นซานยกถ้วยชา แล้วเอาไปชนแก้วกับฝู้คาย แล้วก็ดื่มลงไป

“ประธานจง ผมจะไปหลินอานกับคุณ” ฝู้คายวาง จอกเหล้า สายตาของเขาย้ายจากใบหน้าที่เต็มไปด้วย ความดีใจของจงเส้นซาน ไปมองแสงสว่างทางด้านนอก หน้าต่าง พูดอย่างล่องลอยว่า “ในเมื่อหลินอานมียอด ฝีมืออยู่ ผมก็เริ่มสนใจแล้วสิ”

“เช่นนั้นต้องรบกวนอาจารย์ผู้ชายด้วยแล้ว ส่วน เรื่องตัวตนของยอดฝีมือนั้น ผมยังไม่รู้แน่ชัด และไม่รู้ว่า มันจะเป็นมิตรหรือศัตรู ถ้าเป็นมิตร ก็ดีเลย แต่ถ้าจะยืน ฝั่งตรงข้ามกับเราละก็ ถึงเวลานั้น ก็ขอให้อาจารย์ผู้คาย ช่วยเปิดทางให้บ้านตระกูลจงด้วย !”จงเส่นซานกล่าว

“ประธานจงวางใจเถอะ ถ้าใครกล้ามาขวางทาง บ้านตระกูลจงละก็ ผมจะให้มันคนนั้นได้รับรู้ว่าทำไม ดอกไม้ถึงแดงเช่นนี้ ผมไม่กลัวที่จะให้พวกมันไปพบ สองผัวเมียกัวเฟิง” ผู้คายพูดอย่างสบายใจ

จงเล่นซานก็พยักหน้าเบาๆ พร้อมถามว่า “อาจาร ยา ผู้ชาย วันนี้คุณก็เตรียมตัวแล้วกัน วันพรุ่งนี้ผมจะมารับ ที่นี่ แล้วพวกเราก็ไปหลินอานด้วยกัน”

จงเล่นซานคิดว่าอยากจะให้คายอาบน้ำเสียหน่อย แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด

ได้ ประธานจงคิดว่าอย่างไร ก็ตามนั้น เราเดิน ทางกันพรุ่งนี้” ผู้คายพูดไปตามนั้น แล้วก็ดื่มเหล้าเหมา ไถอีกจอก วันรุ่งขึ้น 10โมงเช้า จงเล่นซานและผฝู้คาย ก็นั่ง

รถไปจากวัดถานโท่ขับไปทางสนามบินนานาชาติเย็น

จีน พวกเขานั่งเที่ยวบินG169 น่าจะถึงหลินอานเวลา

6โมงครึ่ง

ในขณะเดียวกัน บ้านส่วนตัวเนื้อที่2ไร่ ในเขต เซียวซาน เมืองหลินอาน ที่นี่คือบ้านเก่าของตระกูลหลง

ปกติแล้ว บ้านเก่าของตระกูลหลงจะมีคนมากมาย ก็ตอนช่วงปีใหม่ ถ้าวันปกติ คนตระกูลหลงก็จะไปอยู่ บ้านของตนเอง

หลงเถิงให้คนตระกูลหลงที่พักอยู่ที่นี่ออกไป ก่อน คืนนี้ เป็นวันแต่งงานของฉินหลั่งและจงยู่จะจัดขึ้น ที่นี่ เรื่องนี้ต้องให้คนรับรู้น้อยที่สุด

ภายนอก จะให้บ้านเก่าของตระกูลหลงเป็น เหมือนปกติมากที่สุด อาคารก่อสร้างเลียนแบบโบราณ ต้นไม้โบราณ มีสระน้ำสีเขียวมรกต ข้างสระก็มีต้นกกที่ แห้งเป็นสีเหลืองในฤดูร้อน

แต่ในความเป็นจริงนั้น ในห้องโถงของบ้าน กลับ เป็นบรรยากาศที่หรูหรา

พื้นบ้าน ปูด้วยพรมสีแดง บนผนังก็แขวนลูกโป่ง และพวกธงสีต่างๆ มีพวกดอกไม้ สองข้างยังแขวนโคมไฟสีแดง เป็นบรรยากาศมงคลไม่น้อย

เพื่อที่จะเก็บความลับ ของพวกนี้ ล้วนเป็นการ ตกแต่งของ “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” 4คน

เพื่อที่จะให้มั่นใจว่า งานวันนี้จะไม่มีใครรู้ หลงเถิง ยังให้บอดี้การ์ดและยาม10คนของเขา มาช่วยดูแลทาง เข้าประตูด้วย

หลังจากฉินหลั่งและจงยู่มาถึงในห้องโถง พวก เขาก็เข้าไปยังห้องที่เชื่อมกับห้องโถง เพื่อเปลี่ยน เสื้อผ้า

ในห้องโถงมีเพียง “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” 4สาว พร้อมด้วย หลงเถิง หลงเย็น 6คน

ในเวลานั้น เสียงประตูห้องโถงดังขึ้น หงจื้อ ห ยูหมิงมาถึงแล้ว ก่อนหน้านี้ ฉินหลั่งบอกกับหลงเถิงไว้ ว่าสองพ่อลูกตระกูลหยูจะมาด้วย คนอื่นๆ ก็ไม่ได้แปลก ใจอะไร

หยูจื้อและหลงเถิงก็ทักทายกันและกัน นอกจาก หลงเย็นแล้ว สีหน้าของคนอื่นๆ ก็ดูดีใจกันหมด

ไม่นาน ฉินหลั่งและจงยู่ก็ใส่ชุดแต่งงานเรียบร้อย แล้ว แล้วก็เดินออกมาจากห้องแต่ละฝั่ง

ทั้งสองคนมองตาฝั่งตรงข้าม

จงยู่เห็นฉินหลั่งใส่สูทสีดำ ตัวตรง ใบหน้าหล่อ เหลา สายตาก็จ้องมองตนเองไม่ขยับ

ฉินหลั่งก็เห็นจงยู่ที่ใส่ชุดแต่งงานสีขาว แววตาสว่างไสวดั่งสายน้ำ หน้ารูปไข่อมชมพู เส้นผมดำสนิท ปากสีชมพูเม้มปากอยู่ ในสายตาเผนให้เห็นถึงความเขิน อายออกมา

ตอนนี้ฉินหลั่งคิดว่าจงยู่นั้น สวยกว่านางฟ้าเป็น ร้อยเท่า

4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ก็มองฉินหลั่ง ก็เผยสีหน้าดีใจออกมา

หลงเย็นก็กำลังเก็บอารมณ์ของตนเอง แต่นางก็ ยังรู้สึกปวดใจ แต่วันนี้เป็นวันดีของฉินหลั่งและจงยู่ นาง พยายามบังให้ใบหน้าของตนเองยิ้มออกมา

ในใจหยูหมิงก็เจ็บใจไม่น้อย ภรรยาตนเองต้อง ไปแต่งกับชายอื่น หยูหมิงรู้สึกว่าขายหน้า สายตาก็เผย ความอิจฉาริษยาออกมา

“คุณชายฉิน ยินดีด้วยๆ ขอให้คุณและจงยู่ ถือไม้ เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร”

หยูจื้อเดินเข้าไปอวยพร แล้วพูดกับหลงเถิงว่า “ประธานหลงตระกูลหลงมีลูกเขยดีๆ อย่างคุณชายฉิน ถือว่าเป็นวาสนาของท่านและตระกูลหลง”

“ใช่ ใช่ ….” หลงเถิงถ่อมตัว แล้วก็มองนาฬิกาข้อ มือ ตอนนี้เวลา1ทุ่ม45นาทีแล้ว แล้วก็หันไปพูดกับฉิน หลั่งว่าจงยู่ “พวกเราจะเริ่มพิธีกันตอน2ทุ่ม เอาฤกษ์ เอาชัยเสียหน่อย ! ”

“อืม”
ฉินหลั่งและจงยู่ก็พยักหน้า อีก10นาที ทั้งสอง คนก็จะเป็นสามีภรรยากันแล้ว ในใจของพวกเขาก็ตื่น เต้น ฉินหลั่งและจงยู่นั่งคนละฝั่ง หลงเย็นนั่งกับจงยู่ สี สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” นั่งกับฉินหลั่ง

ส่วนที่มาที่ไปของ4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” นั้น เมื่อวานฉินหลั่งได้บอกกับจงยู่แล้ว จงยู่ก็ ไม่สงสัยในตัวฉินหลั่ง

4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” นั่งข้างๆ ฉิน หลัง ถึงแม้พวกเธอจะไร้เดียงสา แต่ก็รู้เรื่องอะไรดี ต่อ จากนี้จงยู่ก็จะเป็นนายหญิงของพวกเธอ มาปรนนิบัติ ดูแลฉินหลั่งต่อหน้านายหญิง ก็ต้องรู้จักระยะห่าง จุดนี้ พวกนางก็รู้ดี

พวกเธออยู่ยาวเย่วกงตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเห็นใคร แต่งงาน 4สาว “ลมดอกไม้หิมะ พระจันทร์” ตื่นเต้นดีใจ กับงานแต่งมาก แล้วก็ซุบซิบคุยกันข้างๆ ฉินหลั่ง

“คุณชายฉิน วันนี้ท่าแต่งตัวหล่อกว่าวันอื่นๆ นะ” “คุณจงก็สวยมาก เหมือนนางฟ้าเลย”

“ต่อไปมีคุณจงแล้ว พวกเราก็จะได้ปรนนิบัติ คุณชายฉินน้อยลงแล้ว ! ”

“เมื่อเทียบกับคุณจองแล้ว พวกเรา4คนเป็นยัย ขี้เหร่ไปเลย ! ”

ได้ยินคำของ4สาว ฉินหลั่งก็ยิ้มแหยๆ แล้วพูดกับ พวกเธอว่า “ใครบอกว่าพวกเธอว่าขี้เหร่ พวกเธอก็เป็น นางฟ้าเหมือนกัน ต่อไปก็จะมีคนมาขอพวกเธอแต่งงานเช่นเดียวกัน”

4สาวส่ายหัวพร้อมกัน ลมพูดกับฉินหลั่งว่า “คุณชายฉิน พวกเราไม่ต้องการให้ใครมาสู่ขอ ขอเพียง พวกเรา4คนได้อยู่คอยรับใช้ท่านและคุณจง ก็เป็นความ หวังของพวกเราทั้งหมดแล้ว”

ฉินหลั่งก็ซึ้งในใจ ในใจก็คิดว่า4สาวนี่ช่างโง่ จริงๆ เลย แต่เขาก็รู้ดี ว่าในใจของพวกเธอคิดเช่นนี้จริงๆ ในใจเขาก็คิดว่า ในอนาคตจะทำอย่างไรกับ4สาวพวกนี้ จะให้อยู่กับไปตลอดชีวิตเลยหรือ?

ในตอนที่พวกฉินหลั่งกำลังเฮฮามีความสุขอยู่นั้น

จงเล่นซานพาผู้คายนั่งรถเบ็นซ์มา ขับมาทาง บ้านเก่าตระกูลหลง !

รถหยุดที่หน้าบ้านของตระกูลหลง จงเส้นซาน และคายลงมาจากรถ ด้านหลังก็มีคนชุดดำตามมาด้วย

บอดี้การ์ดหน้าประตูบ้านของตระกูลหลงเห็นดัง นั้น ก็ทำหน้าที่ปกป้องตระกูลหลง เซอเว้ยบอดี้การ์ด ของหลงหลิงด้านหน้า เห็นชาย4คนเดินมาทางตระกูล หลง เซอเว้ยก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ดี แล้วก็พาลูก น้อง2คนเดินไปทางพวกจงเส่นซาน

“ช้าก่อนนายท่าน”

เซอเว้ยเดินมารงหน้าจงเส่นซาน แล้วพูดอย่างมี

มารยาท

จากรถที่จงเล่นซานขับมา และท่าทางของจงเส่นซาน เซเว่นก็รู้ได้ว่า คนนี้ไม่ธรรมดา เซอเวียก็ถามอีก ว่า

ไม่ทราบว่าท่านได้นัดกับประธานหลงไว้หรือ เปล่า? ประธานหลงบอกไว้ว่า วันนี้ไม่พบแขก ถ้าท่านมี เรื่องด่วนละก็ ท่านสามารถโทรศัพท์สอบถามประธาน หลงได้เลย”

เซอเว้ยพูดอย่างมีมารยาทจุดสนใจของเขาก็ เปลี่ยนไปสนใจผู้คายที่อยู่ข้างๆ จงเส่นซานเซอเวียก็ เป็นคนฝึกวิชา เขารู้สึกได้ถึงรัศมีการฆ่าฟันบนตัวผู้คาย

“ผมไม่ได้นัดไว้ แต่ผมจะเข้าไปพบหลงเถิงตอน นี้เลย พวกคุณหลบไป ! ”

จงเล่นซานกล่าว เขาไม่ชอบขี้หน้าหลงเถิง ที่ ทำให้น้องสาวตนเองต้องมาจบชีวิต ในสายตาเขา หลง เถิงก็เหมือนหนอนตัวหนึ่ง จะขยี้ให้ตายตอนไหนก็ได้ !

“ต้องขอโทษด้วย วันนี้ประธานหลงไม่รับแขก เชิญพวกคุณกลับไปเถอะ ! ”

เซอเว้ยพูดดังนั้น ฝ่ายตรงข้ามดูถูกหลงถึงเช่นนี้ ในฐานะที่เป็นบอดี้การ์ดของตระกูลหลง เซอเว้ยก็ควรจะ โกรธ จนถึงขั้นจะสั่งสอนพวกนั้น แต่ว่า เซอเวียเป็นก็พูด ด้วยความอดทนสูง

ในใจของเขามีเสียงหนึ่งว่า อย่าก่อเรื่องกับฝั่ง ตรงข้าม ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์ อาจจะเป็นภัยได้

แต่ท่าทางของเขาทำให้จงเล่นซานไม่พอใจแล้ว ถึงแม้ปกจงเส่นซานไม่ใช่คนที่ใจกว้างอะไร แต่อย่างน้อยก็ไม่โมโหง่าย แต่วันนี้เป็นเพราะว่าเซอเว๋ยเป็นคน ตระกูลหลง จงเส่นซานอดไม่ได้ ที่ให้คนตระกูลหลงมา ขัดคำสั่งของตนเอง

“อาชิง อาเฟิง ! ให้เวลา3นาที กูเจ้าเข้าประตู นี้ ! “จงเล่นซานจ้องมองเซอเว้ย แล้วพูดเสียงต่ำ

“รับทราบ ประธานจง ! ” วัยรุ่นชุดดำสองคนด้าน หลังจงเล่นซานออกมาด้านข้าง บุกเข้าไปตีเซอเว๋ย

เซเว่นก็ตกใจหน้าเปลี่ยนสี แล้วรีบถอยหลัง ไป1ก้าว ใจเต้นไม่เบา

วัยรุ่นชุดดำสองคนนี้ฝีมือไม่ธรรมดา แต่เมื่อครู่ ฝู้ คายสะบัดแขนเสื้อแผ่กระจายรัศมีการฆ่าออกกลบไว้

หมด

ท่าทางของวัยรุ่นชุดดำสองคน ทำให้เขาตั้งสติ

ได้ไม่ทัน

บอดี้การ์ดที่เหลือของตระกูลหลงเห็นฝั่งตรงข้าม ลงมือ 10กว่าคนก็บุกเข้ามา !

วัยรุ่นชุดดำสองคนเอามือล้วงที่เอว ควักมีดพก ออกมา ทั้งสองบุกเข้าไปเหมือนหมาป่าบุกเข้าเล้าไก่ ฟันไปทีละคนโดยไม่ลังเล

ตอนที่อยู่บนรถ จงเส่นซานบอกแล้วว่าวันนี้เป็น วันที่ตระกูลหลงต้องนองเลือด แต่ไม่เป็นไร เขาจะ

จัดการเอง !

บอดี้การ์ด10กว่าคน นอนเกลื่อนลงที่พื้นภายใน2นาที บ้างก็ถูกมีดปาดคอ บ้างก็ถูกแทงที่หัวใจ บ้างก็ถูกแทงที่หัว

คนเป็นๆ เมื่อครู่นี้ 10กว่าคน ในชั่วพริบตาเหลือ เพียงเซอเวียคนเดียวที่ยังมีลมหายใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ