บทที่ 221 ยังกล้าพูดว่าตัวเองบริสุทธิ์อีกเหรอ

เมื่อผู้คนรอบๆได้ยินเหลียงกั๋วเฉียงประกาศชื่อ ด้วยตนเอง หลายคนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็ ตกใจ

“เขาคือเหลียงกั๋วเฉียงเองเหรอ เขาเคยเป็นบอดี้ การ์ดของฟ่านลี่เฉิงคนที่รวยที่สุดในภาคตะวันออกเฉียง เหนือ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาได้เปิดสำนักศิลปะการ ต่อสู้หลายแห่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและคนเต็ม ทุกที่”

“ตอนนี้เขาเป็นหนึ่งในนักศิลปะการต่อสู้ชั้นนำใน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน เขายังเป็นกรรมการ ตัดสินในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับชาติเมื่อปีที่แล้ว ด้วย!”

“ในความเป็นจริง ตอนที่เขายังเด็ก เขาได้รับ รางวัลชนะเลิศการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับชาติ เขา ยังเคยเซ็นสัญญาชีวิตและความตายกับผู้คนในสังเวียน ตบคนจนตายมาแล้วสองสามคน”

“หรือว่าคราวนี้ เด็กคนนี้จะถูกท่านเหลียงตบตาย

สินะ”

…

ขณะที่คนรอบข้างกระซิบกระซาบกันอยู่ เหลียง กั๋วเฉียงก็ตั้งท่าขึ้น แล้วปล่อยฝ่ามือไปที่หน้าฉินหลั่ง

หนึ่งที่รูปร่างและทักษะฝ่ามือของเขาเร็วมาก ฉินหลั่ง รู้สึกได้ถึงลมแรง ที่ทำให้หายใจลำบากเล็กน้อย

เขายกมือขึ้นบนฝ่ามือของเหลียงกั๋วเฉียงทันที จากนั้นใช้ “แกล้งยินดี” ผลักฝ่ามือของเขาออกไป เหลียงกั๋วเฉียงคำรามหนึ่งครั้ง ขาทั้งสองข้าง ของเขาราวกับฝังอยู่บนพื้น เขาตบฉินหลั่งครั้งแล้วครั้ง เล่า ฝ่ามือแต่ละข้างนั้นแข็งแกร่งและดุร้ายแฝงไปด้วย

พลังภายใน

การเคลื่อนไหวของฉินหลั่งไม่ด้อยไปกว่าเหลียง กั๋วเฉียง ถ้าแพ้ก็เพราะเขาไม่มีพลังภายใน จึงไม่ สามารถดึงผลสูงสุดจากการเคลื่อนไหวของเขาได้

ตอนที่ใช้ท่า “เทียนหนานเทียนเป่ย”กับเหลียงกั๋ว เฉียง เหลียงกั๋วเฉียงไม่ได้ขยับเขยื้อน แต่เขาเองกลับ ก้าวถอยหลัง

หลังจากฉินหลั่งเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้วันนี้ถือเป็น ครั้งแรกที่จะต่อสู้กับผู้คน เมื่อกี้เพิ่งชนะฉื่อเส้าอี้ไป เขามี ความสุขมาก ตอนนี้ต่อสู้กับเหลียงกั๋วเฉียง ดูเหมือนว่า เขาจะเจอปัญหาใหญ่ เขาระดมความคิดว่าจะเอาชนะ เขาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร

เขาจำได้ว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา จูชุยส่วยเคย กล่าวว่า ถ้าเจอศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า ไม่ควรโหดเหี้ยมกับ คู่ต่อสู้เขาต้องเข้าใจหลักการ “ข้ามแม่น้ำครึ่งทาง และดี น้ำไหลนั้น” ซึ่งหมายถึงการรอจนกว่าการโจมตีของฝ่าย ตรงข้ามจะผ่านไปครึ่งทาง ตนเองค่อยโจมตี เช่นนี้จะได้รับผลลัพธ์สองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว

ฉินหลั่งเปลี่ยนความคิดทันที เขาออกแรงผลัก ตัดกับฝ่ามือของเหลียงกั๋วเฉียง เป็นฉินหลั่งที่ผลักเหลี ยงกั่วเฉียง เหลียงกั๋วเฉียงก็ไม่สะทกสะท้าน แต่ฉินหลั่ง เองกลับถูกผลักกลับด้วยแรงผลักของตัวเอง

ดวงตาของเหลียงกั่วเฉียงเป็นประกาย และเขา ตระหนักดีว่านี่เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเอาชนะฉินหลั่ง ในบัดดลร่างกายของเขา “เตะเอียง” เตะเท้าของเขาไป ที่หน้าอกของฉินหลั่ง

ฉินหลั่งวางแขนของเขาไว้ที่หน้าอกและกลั้น หายใจเพื่อต้านทานแรงที่ท่วมท้นของเหลียงกั๋วเฉียง และเท้าของเขาก็ขยับถอยหลัง 10 เซนติเมตร

ในที่สุดความแข็งแกร่งของเหลียงกั๋วเฉียงก็ อ่อนแอลง ฉินหลั่งใช้โอกาสนี้ส่ง “แกล้งยินดี” เหลียง กั่วเฉียงไม่สามารถยืมพลังใด ๆ ได้เลย เมื่อเขาอยู่ใน อากาศ ในเวลานี้เขากลายเป็นปลาบนเขียง

ฉินหลั่งใช้กลอุบายที่รุนแรงซ้ำ ๆ เช่น “หยิบดอก บินใบ” “พันมือและพันฟุต” “ลงจากท้องฟ้า” จู่โจมเหลี ยงกั่วเฉียง ในที่สุดเหลียงกั๋วเฉียงก็ “ปั๊ง”เหมือนปลา โดนน้ำมันกระเด็นออกจากกระทะตกลงบนพื้น

ทุกคนตกตะลึง และมองไปที่เหลียงกั๋วเฉียงบน พื้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉินหลั่งจะเอาชนะบุคคลที่มีชื่อ เสียงในโลกศิลปะการต่อสู้ทางตะวันออกเฉียงเหนือได้ “ผู้อาวุโส ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” ฉินหลั่งเดินพยุงเหลียงกั่วเฉียงและพูดกับเขา

ตอนนั้นเหลียงกั๋วเฉียงใช้วิธีปลิดชีพใส่เขา เขา ไม่ทันได้ยั้งคิด จึงใช้กลอุบายที่ทรงพลังแต่ละท่วงท่า กับเหลียงกั๋วเฉียง

“ไม่เป็นไรคุณฉิน ศิลปะการต่อสู้ของคุณ แข็งแกร่งมาก ผมแสดงความอัปลักษณ์ต่อหน้าคุณ” เห ลียงกั๋วเฉียงกล่าว เขาพูดและพยักหน้าให้หยูหมิง “คุณ ชายหยู ผมขอโทษศิลปะการต่อสู้ของคุณฉินคนนี้เหนือ กว่าผม ผมทำอะไรไม่ได้ ผมทำให้คุณผิดหวัง โปรดยก โทษให้ผมด้วย”

หลังจากพูดจบ เหลียงกั๋วเฉียงก็คารวะฉินหลั่ง และเดินจากไป

ฉินหลังมองไปที่หยูหมิง เขาตกใจและถอยหลัง ไปโดยไม่รู้ตัว คนของหยูหมิงหลายคนรีบไปยืนหน้าหยู หมิงทันที แต่ดวงตาของพวกเขาก็สั่น โดยเฉพาะเมื่อ พวกเขามองฉินหลั่ง

ฉินหลั่งกำลังจะเดินไปหาหยูหมิงและหลงหลิง เพื่ออธิบายสถานการณ์ของตัวเองกับจูชุยส่วย ในขณะนี้ มีเสียงไซเรนดังขึ้นด้านนอกประตูโรงแรม จากนั้นเจ้า หน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา!

ก่อนมาที่โรงแรมเทียนสิ้น หยูหมิงได้โทรไปที่ สถานีตำรวจหลินอาน แจ้งว่ามีคนค้าประเวณีในโรงแรม เทียนสิ้น และขอให้หัวหน้าสถานีตำรวจนำทีมไปจับกุม คนเป็นการส่วนตัว
เดิมที เขาคิดว่าจะให้ฉือเส้าอี้และเหลียงกั๋วเฉียง ตีเขาสักรอบ แล้วค่อยให้ตำรวจมาจับเขาไป ใครจะคิดว่า จอมตะกละฉือเส้าอี้และเหลียงกั๋วเฉียงกลับทำไม่สำเร็จ!

แต่ตำรวจมาก็ดี จะได้จับฉินหลั่งเข้าคุกไป

ในช่วงเวลาที่ฉินหลั่งถูกขังอยู่ในกรงเล็ก ๆ หยูห มิงจะได้คิดหาวิธีแก้ไขฉินหลั่งได้มากขึ้น

ในกลุ่มตำรวจคนที่อยู่ข้างหน้าคือเย่เถิง ผู้ บัญชาการตำรวจหลินอาน เนื่องจากคุณชายหยูเป็นคน ขอให้เขามา เย่เถิงจึงไม่กล้าที่จะละเลย

“ผู้บังคับบัญชาเย่! เขาเป็นคนที่เที่ยวโสเภณี! รีบ ไปจับเขา!” หยูหมิงเดินไปพูดข้างๆเย่เถึง

เย่เถิงเดินไปหาฉินหลังด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและ กล่าวว่า “คุณครับ เราต้องขอตรวจสอบห้องของคุณ เดี๋ยวนี้ ช่วยพาเราไปที่นั่นด้วย!”

ฉินหลังสายหัวและพูดว่า “ผมไม่ได้เที่ยวโสเภณี เธอกับผมไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” หยูหมิงหัวเราะเยาะ “ไม่มีเหรอ แล้วผู้หญิงใน

ห้องของคุณเป็นใคร เท่าที่ผมรู้คุณยังไม่ได้แต่งงานและ

ไม่มีแฟน”

“นั่น…” ฉินหลั่งอยากจะบอกความจริงกับพวก เขา แต่จริงๆเขาแค่ฝึกศิลปะการต่อสู้กับ จูชุยส่วยใน ห้อง และไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น แต่คิดว่าพวกเขาอาจไม่ เชื่อเรื่องนี้
ฉินหลังมองไปที่หลงหลิง และเห็นว่าเธอมีแวว ตาดูถูก ฉินหลังรู้สึกเจ็บปวดในใจ โดยคิดว่าตอนนี้มี เพียงท่านจูเท่านั้นที่สามารถอธิบาย และล้างคำครหา ของเขาออกไปได้ จึงพูดว่า “โอเค พวกคุณไปตรวจสอบ เถอะครับ”

“ตอนนี้คุณพร้อมที่จะสารภาพผิดแล้วหรือยัง?” ห ยูหมิงยิ้มและพูดกับหลงหลิง “ไปดูเพื่อนนักเรียนที่ สกปรกของคุณ ว่าเขาซ่อนผู้หญิงแบบไหนไว้ในห้องกัน เถอะ!”

ฉินหลั่ง ผู้บังคับบัญชาเย่เถิงและคนอื่น ๆ มาที่

หน้าห้องของฉินหลั่ง คนในห้องอื่น ๆ ได้ยินเสียงคน กลุ่มใหญ่เดินมา แขกในห้องหลายคนเปิดประตูเพื่อดูว่า เกิดอะไรขึ้นที่ทางเดิน

หยูหมิงถามอย่างจงใจ “คุณได้ยินเสียงรบกวนใน ห้อง 403 ตอนกลางคืนไหม”

เมื่อผู้พักหลายคนเห็นตำรวจจำนวนมากที่นี่ พวก เขาไม่กล้าปิดบังอะไร พวกเขาต่างพูด

“ตอนกลางคืนบางครั้งฉันได้ยินเสียงเตียงดัง”

“ฉันได้ยินเสียงผู้ชายกรีดร้อง เป็นเสียงร้องด้วย ความเจ็บปวด”

“ใช่ ผมก็ได้ยินเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ตอนกลางคืน แต่บางครั้งในตอนกลางวันด้วย”
หยูหมิงฟังดังนั้นก็หัวเราะเยาะ มองไปที่ฉินหลัง และพูดว่า “คุณมีพลังงานมากนะ ผู้หญิงคนนั้นแส้เฆี่ยน คุณรึเปล่า ไม่คิดว่าหนุ่มน้อยอย่างคุณจะชอบอะไรซาดิ สๆแบบนั้น”

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด! คุณชายหยูก่อนที่สิ่ง ต่างๆจะชัดเจน คุณช่วยระวังคำพูดหน่อย” ฉินหลั่งดุด้วย ใบหน้าแดงก่ำ

เขารู้ดีที่สุดว่าเตียงนั้นมีเสียงดังเพราะจูชุยส่วย ซ้อมอยู่บนเตียง และเสียงร้องของผู้ชายเจ็บปวดจาก การประลองกับจูชุยส่วยก็ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด

เย่เถิงและคนอื่น ๆ เดินไปที่ห้องของฉินหลัง ฉิน หลังกล่าวว่า “คุณตำรวจครับ ผมขอเข้าไปก่อนได้ไหม” เขาคิดว่าตอนนี้จชุยส่วยอาจอยู่ในชุดนอน ซึ่งถ้า

ตำรวจเห็น มันไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

หยูหมิงพูดอย่างเย็นชา “นายต้องการเข้าไป นัดแนะกับผู้หญิงคนนั้นก่อนใช่ไหม ผู้บังคับบัญชาเย่ เข้าไปเลยไม่ต้องห่วงเขา!”

เย่เถิงพูดกับฉินหลั่ง “เปิดประตูแล้วเข้าไปด้วย

กัน!”

ฉินหลั่งไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้กุญแจเปิด ประตูห้องของเขา และกลุ่มคนก็เดินเข้ามา ทันทีที่เข้ามาในห้อง ก็เห็นจูชุยส่วยนั่งอยู่บน

เตียง
จูชุยส่วยในชุดนอนสีม่วง นั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง ก้มหน้าเล็กน้อยและหลับตา ถึงจะมองไม่เห็นใบหน้า ทั้งหมด แต่ทุกคนก็เห็นชัดว่านี่คือคนสวยคนนึง

การฝึกฝนของจูชุยส่วยมาถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ แม้ว่าเธอจะได้ยินผู้คนมากมายเข้ามา แต่เธอก็รู้ว่าไม่ใช่ ยาย ปีหว้อยู่ที่นี่ และจะไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตของเธอ เธอไม่ได้รีบเก็บ ชี่กง แต่รวบรวมชี่กงตามวิธีปกติ ซึ่งจะ ใช้เวลาสองสามนาที

เมื่อเห็นสภาพของจูชุยส่วยเย่เถิงก็ผงะเล็กน้อย มองไปที่เธอด้วยความสงสัย เหมือนกับว่ากำลังคิดอะไร บางอย่าง

หยูหมิงยิ้มเยาะและพูดว่า “ไอ้เด็กเหม็น ตอนนี้ คุณมีอะไรต้องพูดอีกล่ะ นายเอาสาวสวยมาไว้บนเตียง แล้ว! แถมยังอยู่ในชุดนอน ต่อให้เป็นคนโง่ก็รู้ว่าพวกคุณ ทำอะไรกันทุกคืนที่นี่

คนของหยูหมิงรีบเพิ่มเติมทันที

“เด็กคนนี้เล่นเป็นนะ ไม่รู้ว่าหาเงินซื้อผู้หญิงสวย ๆ แบบนี้มาจากไหน”

“คุณกระหายขนาดไหนจองครั้งหนึ่งเป็น สัปดาห์”

“สาวคนนี้สวยขนาดนี้ ดูไม่เหมือนโสเภณีนะ หรือ จะถูกเด็กคนนี้หลอกมา มีคนโดนหลอกมากมายใน อินเตอร์เน็ต”
“พวกคุณหยุดหยาบคายได้แล้ว! ท่านจูแค่สอน บางสิ่งให้กับผมในห้อง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา!” ฉินหลั่งมองไปที่ดวงตาของหลงหลิง มีแววตาเยาะเย้ย ในสายตาของเธอ เขาจึงรีบอธิบาย

หยูหมิงหัวเราะเยาะ “ฉันเชื่อว่าเธอสอนอะไรบาง อย่างบาง อย่างนั่นที่ “อาโออิโซลา” ไม่ได้สอนคุณใช่ ไหม?”

คนของหยูหมิงทุกคนหัวเราะ

“ใช่ สิ่งที่อาโออิโซลาสอน”

“คุณชายหยูพูดถูก ดูเหมือนเด็กคนนี้ยังบริสุทธิ์ จึงจำเป็นต้องให้ผู้หญิงที่ช่ำชองสอน”

“ถ้าอยากเรียนรู้อะไร ก็แค่ค้นหาอาโออิโซลาทาง ออนไลน์ ทำไมต้องซื้อโสเภณีด้วย ผู้บังคับบัญชาเย่พา เขาไป!”

ฉินหลั่งไม่ได้สนใจคำพูดของคนอื่น สิ่งเดียวที่ เขาแคร์คือทัศนคติของหลงหลิงที่มีต่อเขา

เมื่อหลงหลิงได้ยินสิ่งที่คนอื่นพูด เธอดูเหมือนจะ เชื่อเช่นกัน เธอมองไปที่ฉินหลั่ง ยิ้มเย้ยหยันที่มุมปาก ฉินหลั่งเหมือนจะได้ยินเธอพูดว่า “ฉันคิดว่าคุณมีความ รักที่ลึกซึ้งต่อจงยู่ ไม่คิดว่าจะทำอะไรแบบนี้!”

ทันใดนั้นหัวใจของฉันหลั่งก็เจ็บปวด ราวกับ เลือดกำลังหยด มองไปที่หลงหลิงแล้วพูดเสียงดัง“พวกคุณจะพูดอะไรก็พูด ผมรู้ว่าความจริงคืออะไร หลัง จากท่าฝึกเสร็จสถานการณ์จะเปลี่ยนเองตาม ธรรมชาติ ถึงตอนนั้นก็ยังไม่สายที่พวกคุณจะด่าว่าผม”

หลงหลิงสะดุ้งเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังพูดถึง ตัวเองคนเดียว เมื่อเห็นการแสดงออกที่เด็ดเดี่ยวของ ฉินหลั่ง หัวใจของหลงหลิงก็หวั่นไหว หรือเขาจะถูก เข้าใจผิดจริงๆ

หลงหลิงก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาของฉินหลั่ง

สายตาของคนอื่นจับจ้องไปที่จูชุยส่วยที่กำลังนั่ง อยู่บนเตียง หยูหมิงถามอย่างสงสัย “เธอกำลังทำอะไร อยู่เธอกำลังฝึกอะไรอยู่หรือเปล่า ทำไมเธอถึงไม่ เคลื่อนไหว?”

เขาพูดพลางยื่นมือออกไปผลักชนส่วย

ขณะที่มือของเขากำลังจะสัมผัสร่างกายของจูชุย ส่วยจูชุยส่วยก็ฝึกเสร็จพอดี ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้น จับมือ ที่ยื่นออกมาของหยูหมิง สะบัดร่างของเขา หยูหมิงเด้ง ขึ้นไปในอากาศ “แผละ” ล้มหัวฟาดพื้น

ร่างของจูชุยส่วยเหาะขึ้นไป คว้าเสื้อผ้าบนไม้ แขวนเสื้อ และเมื่อเธอลงถึงพื้น เสื้อผ้าโบราณสีขาว ราวกับหิมะก็สวมอยู่บนร่างกายของเธอ จูชุยส่วยมองไป ที่ เย่เถิงและคนอื่น ๆ และพูดอย่าเกรี้ยวกราด “พวกคุณ กล้ามากที่บุกเข้ามาในห้องฉัน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ