บทที่ 217 แกกับยาย ปี้หวู้เป็นอะไรกัน

เมื่อเห็นสภาพอันแสนทรมานของเฝิงหรุง คนที่ อยู่ในเหตุการณ์ต่างตะลึง หลงเย็นยิ่งตกใจจนกระโดด เข้าอ้อมกอดของฉินหลั่งทันที พร้อมทั้งตัวสั่นเทาไม่ หยุด

หญิงงามชุดขาวท่าทางยังคงปกติตามเดิม เธอ มองมาที่เฝิงหรุงที่กองอยู่กับพื้น พร้อมทั้งพูดว่า “เดิมที ฉันแค่ต้องการที่จะตัดนิ้วแกแค่นิ้วเดียวเท่านั้น แต่แกเอง ยังไม่รู้ที่ต่ำที่สูงหาเรื่องใส่ตัว ตอนนี้ก็ดีแล้ว เดิมทีเป็น คนหนุ่มที่รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา ตอนนี้กลาย สภาพเป็นคนพิการที่ขาสั้นข้างยาวข้างไปแทน เฮ้อ แก นี่มันกลายสภาพเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

เฝิงหรุงที่นั่งกองอยู่ที่พื้นได้แต่หลับตาลง พร้อม ทั้งเม้มปากอดกลั้นความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาอย่าง หนัก แค่ได้แต่หวังว่าเหตุการณ์งดงามที่ร้ายแรงแบบนี้ เพื่อจะทำให้หญิงงามชุดขาวที่จิตใจร้ายกาจหยาบช้าดั่ง งูพิษรีบไปให้ไกลๆ เพื่อเขาจะได้รับไปรักษาตัวที่โรง พยาบาลทันที

“ฉันถามแก แกยอมแพ้หรือยัง?” หญิงงามชุด ขาวเอ่ยปากถาม

เฝิงหรุงที่กำลังอดทนกับความเจ็บปวดอันแสน สาหัส รีบตอบทันที “ยอม..ยอมแพ้แล้ว”
“แกยังคิดจะล้างแค้นกับวัยรุ่นคู่แฟนสาวคู่นี้ ไหม?” หญิงงามชุดขาวรีบถามกลับ

“ไม่…ไม่กล้าแล้ว” เฝิงหรุงรีบตอบทันที

หญิงงามชุดขาวยิ้มให้พร้อมพูดว่า “ดีมาก ฉันยัง มีคำขอร้องอีกอย่างหนึ่ง อย่าได้เอ่ยเรื่องที่เกิดขึ้นในคืน นี้อีกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าตาและร่องรอยเบาะแส ของฉัน ถ้าให้ฉันรู้ว่ามีข่าวหลุดออกไปเพียงนิดเดียว พวกแกทุกคนในที่นี้ ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรในใจพวกแก ต่างรู้ดี”

“ครับ…” เฝิงหรุงตอบ

ลูกน้องคนอื่นๆ ของเฝิงหรุง พร้อมทั้งเถ้าแก่ที่ใส่ ชุดสูทที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร รวมถึงพนักงานของร้าน ต่างไม่กล้ารีรอ พร้อมทั้งตอบตกลงทันที “ครับ ครับ…”

ได้ ไม่มีทางแพร่งพรายออกไปข้างนอกอย่าง แน่นอน”

“ใช้ความกล้าบ้าบินของพวกเราหลายคนมารวม กัน พวกเราก็ไม่กล้าแพร่งพรายเรื่องนี้”

“ท่านวางใจได้เลย”

หญิงงามชุดขาวพยักหน้าให้อย่างปกติ

เธอเดินไปด้านหน้าของฉินหลั่งและหลงเย็น หลงเย็นยังคงหวาดกลัวอยู่ในใจในเวลานี้ พร้อมทั้งแวว ตาที่หวาดกลัวมองไปทางเธอ หญิงงามชุดขาวยิ้มให้อย่างเย็นชา “ฉันเป็นคนช่วยพวกคุณ คุณยังใช้สายตานี้ มองมาทางฉันอีก รู้สึกว่าฉันช่างโหดร้ายทารุณงั้นเห รอ?”

หลงเย็นตกใจจนน้ำตาไหลคลอเบ้า ทั้งกลัวทั้ง น้อยใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมา

“ไม่เป็นไร อย่ากลัวเลย พี่สาวเขาแค่ล้อเล่นกับ

คุณแค่นั้นเอง” ฉินหลั่งปาดน้ำตาของหลงเย็นพร้อมทั้ง คอยปลอบโยน “ฮื่อ ฮือ” หลงเย็นเอาใบหน้าซุกหน้าอกฉินหลั่ง

พร้อมทั้งเสียงร้องไห้คร่ำครวญดังไม่หยุด

ฉินหลั่งได้แต่คอยตบแผ่นหลังหลงเย็นอย่าง แผ่วเบา พร้อมทั้งพูดกับหญิงงามชุดขาวด้วย “ท่านครับ ขออภัยกับคุณเป็นอย่างสูง เธอก็แค่หวาดกลัวเกินไป เท่านั้น ไม่ได้มีความรู้สึกไม่เคารพคุณเลย”

หญิงงามชุดขาวยิ้มให้เล็กน้อยพร้อมทั้งพูดว่า “นายปกป้องเธอปกป้องอย่างสุดกำลังจริงๆ ฉันชอบมาก ได้ พวกคุณเดินตามฉันออกไปเถอะ”

พูดไป หญิงงามชุดขาวก็เดินออก ฉินหลั่ง ประคองหลงเย็นแล้วเดินตามหลังไป

บรรดาลูกน้องและเฝิงหรุงที่นอนกองอยู่กับพื้น รีบหลีกทางให้หญิงงามชุดขาวและฉินหลั่งทันที ใบหน้าแสดงอาการหวาดหวั่นพรั่นพรึงออกมา เกรงว่า ตนเองจะทำให้หญิงงามชุดขาวเกิดสนใจตนเองขึ้นมา

หลังจากที่เดินออกมาจากร้านอาหารแล้ว เดิมที่ฉินหลังอยากพาหลงเย็นเดินไปจากที่นี่เลย แต่เขาก็

กลัวว่าหญิงงามชุดขาวจะโกรธเอา ถ้าเธอเกิดโมโหขึ้น

มาอาศัยกำลังภายในอันสูงส่งของเธอ งั้นไม่ใช่เรื่องล้อ เล่นแล้ว ดังนั้นเขาจึงเดินตามหลังหญิงงามชุดขาวไป

พอเดินถึงจุดที่ไม่มีคนแล้ว หญิงงามชุดขาวก็หัน กลับมา พร้อมทั้งพูดว่า “พอแล้ว คุณไปได้แล้ว”

“ครับ ลาก่อนครับท่าน งั้นพวกเราสองคนขอตัว ก่อน” ฉินหลังพูดด้วยความเคารพ พูดไปก็เตรียมตัวที่จะ พาหลงเย็นออกไปจากที่นี่

“เดี๋ยว ฉันพูดถึงเด็กสาวคนนั้นว่าไปได้แล้ว ส่วน แกอยู่กับฉันก่อน!” หญิงงามชุดขาวพูด

ฉินหลั่งตะลึง พร้อมทั้งถามกลับ “ท่านครับ ท่าน ให้ผมตามท่านไปด้วยมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

“ฉันเพิ่งมาถึงประเทศจีน มีเรื่องราวต่างๆ มากมายที่ยังไม่คุ้นชิน สาวใช้ของฉันไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว ฉันรู้สึกว่าแกเหมาะสมที่จะอยู่ข้างกายฉัน รอให้ฉันทำ เรื่องนั้นให้เสร็จสิ้นเสียก่อน แกถึงมีสิทธิไปได้” หญิง งามชุดขาวพูดขึ้น

หลงเย็นตะลึง พลันนึกถึงเรื่องของหญิงงามชุด ขาวที่ก่อเรื่องขึ้นอย่างโหดร้ายในร้านอาหาร การที่ฉิน หลั่งไปกับเธอนั้นจะได้รับอันตรายหรือเปล่า? เธอยืนอยู่ ด้านหน้าของหญิงงามชุดขาว พร้อมทั้งพูดว่า “ฉันไปกับ คุณเอง คุณให้เขากลับไปเถอะ!”

หญิงงามชุดขาวส่ายหน้าไปมา “เมื่อครู่ทำให้คุณต้องตกใจจนน่ากลัวพอแล้ว คุณไม่เหมาะหรอก”

หลงเย็นรีบพูดต่อ “งั้นฉันไปอยู่กับคุณพร้อมเขา ด้วย!”

หญิงงามชุดขาวได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อยแล้วพูดต่อ “สาวน้อย การอยู่ข้างกายฉัน ย่อมเห็นถึงเลือดไหลนอง การทะเลาะกัน ถึงขั้นฆ่าคนนะ” หญิงงามชุดขาวจงใจ พูดเน้นด้วยเสียงต่ำ พร้อมทั้งแยกให้เห็นว่ามีแต่ความ อันตรายและฟังดูน่าขนลุกไปด้วย

หลงเย็นตัวสั่นเทา สายตาพลันพูดด้วยอาการ ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว “ฉัน..ฉันไม่กลัว คุณพาฉันไปด้วย เถอะ”

หญิงงามชุดขาวได้แต่ยิ้มกริ่ม พร้อมทั้งถอน หายใจไปด้วย “ความรักทำให้คนเราคอยกังวลจนเป็น ทุกข์ ความรักทำให้หวาดกลัว ดูแล้วเหมือนว่าพูดผิดไป เด็กสาวเช่นเธอ ความรักทำให้ไม่หวาดกลัวสิ่งใดเลย! เหอะๆ ช่างน่าสนใจเสียจริง”

เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงงามชุดขาวที่เข้าใจ ความหมายของตนเองแล้ว หลงเย็นใจสั่น แต่ว่ายังคง จ้องมองหญิงงามชุดขาวอย่างแน่วแน่

“คุณไปเถอะ! ฉันแค่ต้องการเด็กชายคนนี้เท่านั้น เอง!” หญิงงามชุดขาวยิ้มให้แล้วค่อยพูดเสริม

“ฉันไปได้..หลงเย็นยังพูดไม่ทันจบ

หญิงงามชุดขาวทำเสียงขรึมใส่ “ถ้าคุณไม่ไป ฉันจะตัดขาเขาเดี๋ยวนี้ เมื่อครู่ตอนที่อยู่ในร้านอาหารเจ้าก็เห็นสภาพทรมานของคนคนนั้นแล้ว หรือว่าเจ้าอยาก ให้แฟนหนุ่มของคุณลิ้มลองรสชาตินี้ไปด้วย?”

“ฉัน…ฉัน.” หลงเย็นตกใจจนถอยหลังไปหนึ่ง ก้าว แววตามีแต่ความตะลึงและหวาดกลัว “คุณกลับไปเถอะ ฉันไม่เป็นไรหรอก ความรู้สึก

ของคุณที่มีต่อฉัน ฉันทราบดีวางใจเถอะ ฉันจะดูแล ตนเองให้ดึงมือหลงเย็นเอาไว้พร้อมทั้งพูดไปด้วย มือ ของเธอมีแต่เหงื่อไหลชุ่ม”

“ฉินหลั่ง ฉันกลัวว่านาย…” หลงเย็นน้ำตาอาบ แก้มตอนที่พูดออกมา

“ฉันจะนับถึงสามถ้าเจ้ายังอยู่ที่นี่ ถ้าผลลัพธ์ที่เกิด ขึ้นหลังจากนี้อย่าโทษฉันแล้วกัน!” หญิงงามชุดขาวพูด “3…”

หลงเย็นใจเต้นรัว กลัวว่าหญิงงามชุดขาวนั้นจะ ลงมือทำร้ายฉินหลั่ง ในเวลานั้นเลยพูดกับฉินหลั่งด้วย ความกังวลอย่างรีบร้อน “ดูแลตัวเองดีๆ โทรศัพท์หาฉัน ด้วย”

พูดจบ ก็มองมาหาฉินหลังอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็ หันศีรษะกลับไปพร้อมทั้งวิ่งหนีไปให้ไกลๆ

ฉินหลั่งถอนหายใจลึกๆ การแสดงออกของหลง เย็นแบบนี้ คือการแสดงออกความรู้สึกอันลึกซึ้งกับ ต้นเอง

หญิงงามชุดขาวได้แต่ยิ้มให้อย่างเย็นชา “จะมอง ต่อไปอีกเดี๋ยวดวงตาก็คงลอยออกมาแล้ว! ตามฉันมา”
ฉินหลังหน้าแดง แล้วเดินตามหลังหญิงงามชุด ขาวไป ทั้งสองคนเดินไปถนนทางเดิน เมื่อคิดถึงวิทยา ยุทธ์ของหญิงงามชุดขาวเมื่อครู่นี้ ฉินหลั่งเลยถามกลับ “ท่านครับ เมื่อครู่ท่านเป็นคนคนชี้แนะผมหรือครับ? นั่น เป็นวิชาวิทยายุทธ์อะไรกัน ทำไมคนอื่นๆ ไม่มีใครได้ยิน สักคน มีเพียงผมเท่านั้นที่ได้ยินท่านพูด?”

หญิงงามชุดขาวไม่มองมาที่ฉินหลั่งสักนิด เดิน ไปก็พูดไปด้วย “นั่นเป็นวิชาเฉพาะของสำนักฉันเอง “วิชาการกระจายคลื่นเสียงแบบลับๆ” คนธรรมดาทั่วไป อย่างพวกเจ้า จะรู้เรื่องอะไร? เจ้ามาทำธุระกับฉัน รอจน งานเสร็จสิ้นแล้ว ฉันจะถ่ายทอดวิชานี้ให้เจ้า!”

ฉินหลั่งได้ยินแล้วดีใจยกใหญ่ เขารู้สึกว่า สามารถเรียนวิชากังฟูนี้ได้ มันน่าสนุกมากทีเดียว เลย เอ่ยปากพูด “ขอบคุณ..” พลันถามกลับ “ใช่สิครับท่าน ท่านให้ผมช่วยงานท่านเรื่องอะไรหรือครับ?”

หญิงงามชุดขาวแววตาตึงเครียด พร้อมทั้งพูดว่า “ฉันต้องการฆ่าคนคนหนึ่ง การที่ฉันจะตามหาตัวเขานั้น ต้องใช้เวลามากโขอยู่ ฉันเพิ่งมาถึงประเทศจีน เลยไม่ เข้าใจสถานการณ์ของประเทศจีนมากนัก จึงเลยต้องการ คนมาอยู่ข้างกายฉันด้วย ฉันเห็นว่าแกนิสัยดีมาก เป็น เด็กหนุ่มที่นิสัยสุขุม มาอยู่ข้างกายฉันแล้วมันดูมากที เดียว”

“ฆ่าคน!” ฉินหลั่งตกใจยกใหญ่ พร้อมทั้งถาม กลับ “ฆ่าใครกัน? เขาไปทำผิดอะไรไว้กับคุณ แล้วคุณ เลยต้องมาฆ่าเขาใช่ไหม?”
“ฆ่าเขาย่อมมีเหตุผลในการฆ่าอยู่แล้ว น้องชาย เอ๊ย เรื่องนี้ฉันไม่จำเป็นที่ต้องรายงานเจ้าใช่หรือไม่?” หญิงงามชุดขาวยิ้มตอบ

ฉินหลังมองมาที่หญิงงามชุดขาวอยู่หลายวินาที จากนั้นก็ถอนหายใจ แล้วเอ่ยว่า “ครับ นี่เป็นเรื่องความ โกรธแค้นระหว่างพวกท่าน ไม่จำเป็นที่ต้องบอกผม ท่าน ครับ เรื่องนี้ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงสามารถจัดการ ได้เสร็จสิ้น ผมเป็นนักศึกษา ยังมีเรื่องของตนเองที่ต้อง ไปทำเช่นกัน”

หญิงงามชุดขาวพูดต่อ “ไม่รู้ คนคนนั้นไม่ใช่เทพ ไม่ใช่ผีหาตัวยาก อาจจะหลายวัน หรือหลายเดือน ดูไป ตามสภาพ เรื่องของเจ้าก็ปล่อยวางไปก่อน รอให้ธุระ ของฉันจัดการเสร็จธุระก่อน ฉันจะไม่ทำให้แกเสียผล ประโยชน์ไปก็พอแล้ว”

ฉินหลังยังจะพูดอะไรได้อีก หญิงงามชุดขาวยิ้ม ให้ “แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรื่องนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ไม่มี ทางปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆ! ถ้าเจ้าอยากจะไป ชนะฉัน ให้ได้แล้วเจ้าถึงมีสิทธิจะไปได้”

ฉินหลั่งทำได้แต่เดินตามหลังหญิงงามชุดขาวไป ก่อน

ฉินหลั่งเรียกรถหนึ่งคัน จากนั้นก็นั่งรถไปที่ โรงแรมเทียนสิ้นที่อยู่ในเมือง หญิงงามชุดขาวพักอยู่ที่นี่ หญิงงามชุดขาวให้พนักงานหน้าเคาน์เตอร์เปิดห้องให้ ฉินหลั่งห้องหนึ่ง อยู่ด้านข้างห้องของหญิงงามชุดขาว จากนั้นเธอก็เดินกลับไปที่ห้องของตนเอง
ตอนที่ฉินหลั่งกำลังรอการ์ดเข้าห้อง บรรดา พนักงานที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์พร้อมทั้งพนักงานผู้ชายที่ อยู่ในห้องโถงโรงแรมต่างล้อมรอบฉินหลั่ง เพื่อจะได้ สอบถามรายละเอียดเรื่องของหญิงงามชุดขาวนั้น

“หนุ่มหล่อ หญิงงามชุดขาวคนที่คลุมหน้าทั้งวัน คนนั้น มองไม่เห็นหน้าตาของเธอชัดๆ เลย ตอนที่เธอ เอาบัตรประชาชนออกมาทำเรื่องเข้าพักก็ไม่ใช่เธอเลย ด้วยซ้ำ แต่ว่าเธอยินดีจ่ายเงินสูงลิบลิ่ว ทางผู้จัดการของ พวกเราเลยตกลงให้เธอได้เข้าพักได้ คุณมีรูปตัวจริงเธอ ไหม? เอามาให้พวกเราดูหน่อยสิ1”

“ใช่ ทุกวันนี้พวกเราต่างฝันถึงเธอกันทั้งนั้น”

“คุณเป็นอะไรกับเธอกัน เอาWechatของเธอมา ให้ฉันได้ไหม?”

ฉินหลั่งกระแอมเสียงจากนั้นก็ยิ้มให้อย่างเก้อ เขิน “พวกเราเป็นแขกที่เข้ามาพัก การกระทำของพวก คุณเช่นนี้ไม่ใช่การละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวของ พวกเราเหรอ?”

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์และพนักงานทั่วไปเลย รู้ตัวถึงฐานะของตนเองทันที พร้อมทั้งขอโทษฉินหลั่ง แล้วรบกวนขอให้เขาอย่าเอาเรื่องด้วย

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์หยิบคีย์การ์ดห้องพักใบ หนึ่งขึ้นมา “คุณฉิน คุณเป็นเพื่อนกับหญิงงามชุดขาวนั่น ใช่หรือไม่ เมื่อวานนี้หญิงงามชุดงามนั่นบอกว่าคีย์การ์ดห้องพักของเธอใช้งานไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทางโรงแรม ของเราเลยจัดการเปลี่ยนใบใหม่ให้เธอ นี่เป็นใบใหม่ ถ้า คุณสะดวก รบกวนเอาขึ้นไปด้วยกันเลย พรุ่งนี้รบกวน คุณผู้หญิงท่านนั้นเอาใบคีย์การ์ดห้องพักเดิมมาคืนให้ ทางเราก็พอแล้ว”

“ไม่มีปัญหา” ฉินหลั่งยิ้มตอบ จากนั้นก็หยิบคีย์ การ์ดห้องพักในมือพนักงานหน้าเคาน์เตอร์มาด้วย พร้อมทั้งเดินขึ้นไปยังห้องพักของตนเองชั้นสี่ทันที ฉิน หลังอาบน้ำอยู่ในห้องพัก จากนั้นก็พักสายตาไปสักครู่ เลยนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้เอาคีย์การ์ดให้หญิงงามชุด ขาวเลย เมื่อใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็เดินไปทางด้านหน้า ห้องพักของหญิงงามชุดขาวทันที

ฉินหลั่งเคาะประตูห้อง แล้วเรียกอย่างนอบน้อม ไปสองครั้ง ทว่าในห้องไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เลย ฉิน หลั่งตกใจ หรือว่าเธอเกิดเรื่องขึ้น? ไม่คิดมาก ฉินหลั่ง เลยถือวิสาสะใช้คีย์การ์ดใบใหม่ เปิดประตูห้องพักทันที

ฉินหลั่งใช้ความรวดเร็วพุ่งทะยานเข้าไปด้านใน ห้องพัก เมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้นกลางห้องพัก เขาถึงกับ ตกใจยกใหญ่

ก็เห็นว่าร่างกายหญิงงามชุดขาวในเวลานี้เปล่า เปลือย พร้อมทั้งหลับตา นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ราวกับ กำลังฝึกวิทยายุทธ์อะไรอยู่ รูปร่างร่างกายของเธอนูน งอนดังก้อนหยกขาว เส้นผมดำขลับลื่นไหล ยาวประบ่า พร้อมทั้งกลิ่นครีมอาบน้ำอันหอมกรุ่นที่ติดกายมาด้วย

ฉินหลั่งจะไปคิดได้ยังไงว่าจะเห็นภาพนี้ ในเวลานั้นหัวใจถึงกับเต้นโครมครามทันที

เขาเห็นบริเวณรอบๆ เตียง มีผ้าคลุมสีม่วงที่มัด กันไว้จนเป็นชั้นบางๆ ฉินหลั่งใช้มือลูบคลำใบมีด จนมัน สะท้อนแสบตา ฉับพลันเชือกที่มัดผ้าคลุมสีม่วงเอาไว้ก็ ขาดสะบั้น จนผ้าคลุมบางๆ สีม่วงถูกเปิดออก เลยทำ คลุมเตียงใหญ่ทั้งเตียง ฉินหลั่งหันกลับมาในเวลานั้น พร้อมทั้งพูดว่า “ท่านครับ ขอโทษด้วย ผมเผลอชนเข้า ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้”

หญิงงามชุดขาวลืมตาทันที สายตาจ้องมาที่ฉิน หลั่ง แล้วลุกขึ้นยืน แล้วลอยมาหาเขา จากนั้นก็คว้า ต้นคอด้านหลังของฉินหลั่งเอาไว้ พร้อมทั้งผลักเขาให้ ล้มลงที่พื้น แล้วใช้มือบีบคอฉินหลั่งเอาไว้ พร้อมทั้งพูด เสียงแข็ง “แกเป็นอะไรกับยาย ปีหมู?”

ฉินหลั่งถูกบีบจนหายใจไม่ออก เลยพูดว่า “ท่าน…ท่านพูดเรื่องอะไร….ผมไม่รู้…”

หญิงงามชุดขาวปล่อยต้นคอฉินหลั่ง จากนั้นก็จับ เสื้อผ้าของฉินหลั่งขึ้นมาพร้อมทั้งโยนออกไป ฉินหลั่ง ลอยไปบนอากาศจากนั้นก็มีเสียง “ปีก” หล่นลงบนเตียง

หญิงงามชุดขาวกวักมือของตนเอง ชุดโบราณสี ขาวที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าก็ลอยออกมา ลอยมาที่ตัวของหญิง งามชุดขาว เธออ้าแขนกว้าง ชุดโบราณสีขาวก็อยู่บนตัว เธอทันที

หญิงงามชุดขาวมองฉินหลั่งทำกำลังหายใจเข้า อย่างถนัดแล้ว จากนั้นก็พูดว่า “เมื่อครู่แกใช้มีดยิง แล้วทำลายด่านผ้าม่านสีม่วง วิชาวิทยายุทธ์ เก็บดอกไม้

ใครเป็นสอนเจ้า?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ