บทที่ 213 แค่ได้เห็นเขาครั้งเดียวฉันก็พอใจแล้ว

ฉินหลั่งยิ้มให้เล็กน้อย “คุณชายซุน คำถามของ ฉันคุณยังไม่ได้ตอบเลย ถ้าฉันสตาร์ทรถเฟอร์รารี่ได้ จริงๆ คุณจะทำยังไง?”

ซุนเจี้ยนส่งเสียงฮัมฮัมในลำคอ พร้อมทั้งตะโกน เสียงดัง “ถ้ามึงสตาร์ทรถได้จริง กูจะเขียนชื่อกลับหัว กู จะคลานออกไปจากที่นี่ แล้วให้ถึงจัดการได้อย่าง สบายใจ! ถ้าคนอย่างถึงสตาร์รถไม่ได้ เหอะ ๆ ฉันก็ไม่ ได้ต้องการให้ถึงทำห่าอะไร แต่ไปนั่งคุกเข่ากลางสนาม แล้วมุดหัวร้องเพลงชาติ แล้วก็ด่าตัวเองไปว่า “กูมันโง่ ฉิบหาย” สุดท้ายถึงก็ต้องอยู่ให้ห่างจากคุณหลง เข้าใจ ไหม!”

ฉินหลั่งพยักหน้าให้ “ได้”

เจียงฮุ่ยและอีกหลายคนต่างหัวเราะกันยกใหญ่ พวกเขารู้สึกว่าฉินหลั่งตกหลุมพรางของคุณชายซุนเข้า ให้แล้ว รถเฟอร์รารี่หรูหราระดับนี้แล้วจะให้ไอ้คนขี้แพ้ อย่างฉินหลั่งมันสตาร์ทรถติดได้อย่างไรกัน

“ไอ้นี่มันโง่ฉิบหาย”

“ไม่ ฉันเชื่อว่าฉันสตาร์ทได้ ได้แน่ ฮ่าๆ”

“ฉินหลั่ง เมื่อครู่เจ้าของรถเป็นหญิงสาวรูปร่าง อ้อนแอ้น ถ้าแกอยากจะสตาร์ทรถ งั้นแกก็ทำเสียงให้ เป็นผู้หญิงก่อนถึงจะใช้ได้”
หลงเย็นได้แต่เป็นห่วงฉินหลั่งอยู่ในใจ เลยโอบ เอวของฉินหลั่งอย่างแผ่วเบา พร้อมทั้งพูดกระซิบกับ เขา “ไม่จำเป็นต้องไปพนันกับเขา เรากลับกันดีไหม?”

“ไม่ต้อง คุณก็ยืนรอดูอยู่ข้างๆ ฉันก็แล้วกัน ฉันไม่ เป็นไร” ฉินหลั่งยิ้มให้แล้วยิ้มไปด้วย จากนั้นก็เดินไปที่ ด้านหน้าของรถเฟอร์รารี่ พร้อมทั้งสัมผัสกระโปรงรถ พร้อมทั้งหันกลับมาพูดกับซุน เจี้ยน แล้วยิ้มให้เล็กน้อย “คุณชายซุนจำคำพูดเมื่อครู่ของคุณไว้ให้ดี”

ฉินหลั่งหันกลับไป พร้อมทั้งพูดอย่างคล่อง ไซโคลนสตาร์ทรถ”

เมื่อสิ้นเสียงฉินหลั่ง ไฟด้านรถเฟอร์รารี่ก็กระ พริบให้! จนทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นตกใจกันหมด พวก เขาต่างหยุดการกระทำทั้งหมดที่อยู่ในมือ พร้อมทั้งหัน ไปมองรถเฟอร์รารี่อย่างสงสัย หรือว่ารถเฟอร์รารี่มัน สตาร์ทติดแล้วจริงๆ?

ตอนที่ทุกคนได้แต่สงสัยอยู่ในใจ เสียง “ฮิ่ม” เสียงตัวเครื่องยนต์ก็เริ่มส่งเสียงร้องเหมือนเสียงเด็ก น้อย!

คนที่อยู่ใกล้รถเฟอร์รารี่ต่างตกใจจนล้มนั่งจมปุก กับพื้น

“ฮิ่ม ฮิม ฮิม!” เสียงดังคำรามของรถเฟอร์รารี่ดัง ขึ้นมาอย่างกับสายฟ้าฟาด ไฟหน้ารถก็กะพริบไปมา!

ทุกคนที่เข้ามามุงดูต่างตกใจกันยกใหญ่ พร้อมทั้งแววตาที่ตกใจและอิจฉามองมาทางฉินหลั่ง

“รถเฟอร์รารี่มันสตาร์ทติดแล้ว!”

“แม่ง คนคนนี้มันทำให้รถเฟอร์รารี่สตาร์ทติด”

“มันโชคดีจริงๆ”

ฉินหลังมองไปทางซุนเจี๊ยน เมื่อเห็นซุนเจี้ย นกับพวกๆ ของเจียงฮุ่ยแล้ว ทำคนต่างทำหน้าตกใจ ไม่ อยากจะเชื่อสายตา เมื่อมองมาทางฉินหลั่งได้แต่ตัวสั่น เล็กน้อย ส่วนซุนเจี้ยนอาการหนักกว่าทุกคนเพราะเขา ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฉินหลั่งได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อย “คุณชายซุน ฉันสตาร์ทรถติดแล้ว คุณก็น่าจะทำสิ่งที่คุณ สัญญาออกมาได้แล้วสิ?”

“อะไรนะ…” ซุนเจี้ยนเริ่มออกอาการ กระวนกระวายใจขึ้นมาทันที พร้อมทั้งพยายามบังคับ อารมณ์ให้นิ่งสนิท เขาได้แต่หัวเราะแบบขอไปที่ “ไอ้ข แพ้มันก็แค่ระบบรถเฟอร์รารี่มันรวนเท่านั้นแหละ แกถึง ได้สตาร์ทระติด ยังต้องการให้ฉันมารักษาสัญญาที่พูด ไว้ฉันล่ะอยากจะถามแกจริงๆ แกมันสมควรไหม?”

หลงเย็นเดินมาทางด้านข้างฉินหลั่ง พร้อมทั้งชี้ นิ้วด่าซุนเจี้ยน “ซุนเจี้ยน แกนี้มันหน้าด้านจริงๆ ไม่สนใจ เรื่องสัญญา แกมันไม่ใช่ผู้ชาย” หลงเย็นเดินจูงมือฉิน หลั่งออกไป แล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ ไม่ต้องไปสนใจ พวกคนอันธพาล”

ฉินหลั่งยังไม่ยอมขยับ แล้วพูดขึ้นมา “รอฉันจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก็ก่อนแล้วค่อยไปก็ยังไม่สาย” จาก นั้นก็หันมาทางซุนเจี้ยน สีหน้าเย็นยะเยือก พร้อมทำ หน้าเหมือนจะยิ้มให้แต่ไม่ยิ้ม “คุณชายซุน เตรียมตัว เสียใจหรือยัง?”

ซุนเจี้ยนได้แต่หัวเราะร่า “ฮ่า ฉันเตรียมตัวเสียใจ ไว้แล้ว แกจะจัดการฉันยังไง? ไอ้ขี้แพ้ กูจะเหยียบและ ขยี้ถึงให้จมดินเหมือนเหยียบมด ถึงยังกล้ามาต่อปากต่อ คำกับก!”

“ได้ งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน” ฉินหลั่งพูดจบ ก็ หันไปหาเฟอร์รารี่ พร้อมทั้งตะโกนเสียงดัง “เปิดประตู!”

“ฟิ้วเสียงเครื่องจักรดังขึ้น ประตูทั้งสองข้าง ของรถเฟอร์รารี่ก็ค่อยๆ เปิดออกมา! ทุกคนที่มุงอยู่รอบๆ ต่างตกใจกันเป็นแถว พวกเขามองไปที่แววตาของฉิน หลั่งยิ่งแสดงความนับถือเข้าไปให้ เด็กอายุน้อยคนนี้ไม่ ได้ใช้โชคช่วยในการสตาร์ทรถเฟอร์รารี่ หรือว่าเขาเป็น เจ้าของรถเฟอร์รารี่คันนี้?

ฉินหลั่งดึงมือหลงเย็น เพื่อให้ขึ้นรถ ส่วนมือของ ฉินหลั่งก็จับพวงมาลัย เพื่อขยับรถสปอร์ต แล้วขับพุ่งมา ทางซุนเจียน

“ทำไมมัน…เดี๋ยวนะ มันจะทำอะไร!” ซุนเจี้ยนเห็น แล้วว่า ฉินหลั่งขับรถทะยานมาทางตนเอง สติก็หลุด ลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เจียงฮุ่ยและพวกต่างตกใจ กันจนตัวชา พร้อมทั้งแยกย้ายกันวิ่งหนี เพราะกลัวว่ารถ เฟอร์รารี่จะมาชนตนเอง
“โอ๊ย!” ซุนเจี้ยนเห็นรถเฟอร์รารี่วิ่งมาทางตนเอง ด้วยความเร็ว เขาก็ยังคงยืนตะลึงอยู่ที่เดิม แล้วก็หลับตา ลง ตัวแข็ง ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง พร้อมทั้งรู้สึกว่าอีก อึดใจเดียวก็จะโดนรถเฟอร์รารี่ชนจนปลิวขึ้นท้องฟ้า ทุก คนที่อยู่โดยรอบต่างก็ตะโกนกู่ร้องดังลั่น พร้อมทั้งเอา มือปิดตาอย่างตกใจกัน

ซุนเจี้ยนไม่ได้รู้สึกว่าตนเองถูกรถชน เขาค่อย ลืมตาอย่างระมัดระวัง ก็เห็นว่าท้ายรถเฟอร์รารี่ห่างจาก ตัวเขาไป ประมาณสิบเซนติเมตรได้ เมื่อครู่ฉินหลังแค่ เลี้ยวรถเข้าโค้งแค่ 180 องศา ซุนเจี้ยนตื่นเต้นเกิน ขนาด เลยไม่ได้ยินเสียง

ซุนเจี้ยนเห็นฉินหลังที่นั่งอยู่ในรถสปอร์ตแล้วส่ง ยิ้มให้ตัวเองอย่างเย็นชา หัวใจของเขาเต้นโครมคราม แล้วรู้สึกว่าบนเท้ามีสิ่งของบางอย่างมาทับอยู่ พอกัม ศีรษะลงมามอง ก็เห็นเส้นเอ็นสีเงินสองเส้นที่ออกมา จากใต้ท้องรถ กำลังมัดเท้าของตนเองอยู่

คนที่อยู่โดยรอบต่างกระซิบกระซาบกันไม่หยุด

ปาก

“แม่ง รถเฟอร์รารี่คันนี้มันโคตรเจ๋งสุดๆ มีเทคนิค โคตรล้ำสมัยเลย”

“เท่ฉิบหาย ถ้าฉันมีเงิน แค่สิบล้านยี่สิบล้าน ก็จะ ซื้อรถสักคันเอามาให้เท่!”

ฉินหลั่งขับรถเฟอร์รารี่ไปทางด้านหน้า ซุนเจี้ย นก็ถูกเส้นเอ็นดึงไปด้วย หลังจากเสียการทรงตัว ก็มีเสียง “โครม” ดังอยู่ที่พื้น ฉินหลั่งขับวันรอบสนามอยู่ สองรอบ ซุนเจี้ยนก็นอนอยู่ที่พื้น ทั้งแสบร้อน แผ่นหลังก็ ถูกลากถูลู่ถูกังไปกับพื้นถนน มันเจ็บแสบเป็นระยะ

หลังจากที่ฉินหลังจอดรถแล้ว ความเจ็บปวดของ ซุนเจี้ยนถึงได้คลายลง เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวเขาขาดวิ่นเป็น รูไปทั่ว เหมือนกับขอทานเลยทีเดียว

เมื่อเห็นสภาพของซุนเจี้ยนที่แสนเวทนา ผู้คน รอบๆ ต่างอดใจมองไม่ได้ ส่วนเจียงฮุ่ยกับพวกได้แต่ ตกใจจนยืนตะลึง เพราะเกรงว่าฉินหลั่งจะใช้วิธีจัดการ แบบนี้กับตนเอง

ซุนเจี้ยนลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างโซซัดโซเซ แผ่น หลังของเขาโผล่ออกมาด้านนอก จนมันขูดกับพื้นถนน จนไม่ถลอกไม่เหลือชิ้นดี แถมยังมีเลือดสดไหลซึมออก มาอยู่หลายรอบ!

หลังจากที่ฉินหลั่งมองกระจกหลังแล้วเห็นว่าซุน เจี้ยนลุกขึ้นมาได้แล้ว จากนั้นกดใช้มือที่อยู่บนปุ่มกดเร่ง เครื่อง เครื่องสูบสี่เครื่องของรถเฟอร์รารี่ ก็ส่งเสียง “ฮั่ม อั้ม” และก็พ่นไฟออกมาทั้งสี่ท่อ พ่นลงบนตัวซุนเจี้ยน ผมของซุนเจี้ยนมีเสียง “ฉี่” ดังขึ้น รอยแผลหลายรอยที่ ยังมีเลือดไหลซึมอยู่บน ตัวเขา การถูกลมไฟเป่า ตอน แรกก็เป็นความเจ็บแสบลดน้อยลงไปมาแล้วมันยิ่งเจ็บ ซ้ำหนักกว่าเก่า! ซุนเจี้ยนได้แต่ปิดตาลง พร้อมทั้ง ตะโกนแหกปากด้วยความทรมานแต่ไม่มีเสียงออกมา เสียงที่ได้ยินเสียงนึกว่าเหมือนเวลากำลังเชือดหมูอยู่

ไฟที่ปะทุออกมาเริ่มลดระดับลง แต่มันก็ไม่ได้ทำร้ายคนจริงๆ

เมื่อเห็นสภาพซุนเจี้ยนที่โดนตนเองทรมานแทบ ตายแบบนั้น ฉินหลังได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อย จากนั้นก็เปิด ประตูรถแล้วก้าวเท้าลงจากรถพร้อมกับหลงเย็น

ในเวลานั้นคนที่มามุงดูอยู่มีทั้งเคารพและยำเกรง ฉินหลั่ง พร้อมทั้งพูดกระซิบกระซาบอยู่ข้างๆ

“ที่แท้เขาก็เป็นเจ้าของรถเฟอร์รารี่”

“ใช่ เขาช่างถ่อมตัวจริงๆ”

“เมื่อครู่คนที่โดนเผาอยู่นั้นยังชี้นิ้วด่าทอคนเขา อยู่เลย ตอนนี้สถานการณ์ดีขึ้นแล้ว มาโดนไฮโซตัวจริง จัดการให้ การเป็นมนุษย์รู้จักถ่อมตัวลงบ้างก็ถือว่า เป็นการดี”

เจียงฮุ่ยและพวกมองฉินหลังที่ก้าวลงจากรถ พวกเขาไม่กล้าวิ่ง ฉินหลั่งขับรถประเภทนี้ได้ เห็นได้ชัด ว่ามีความสามารถมากมายจนสามารถไปตามตัวพวกเขา ได้แน่ มีหลายคนที่ยืนอยู่ทางด้านหน้าฉินหลั่งแล้วขา สั่นมือไม้อ่อนทีเดียว เมื่อคิดได้ว่าขนาดคุณชายซุนที่ เป็นคุณชายลูกไฮโซยังถูกฉินหลังจัดการได้แสบสัน ขนาดนี้ ขาของเจียงฮุ่ยถึงกับอ่อนระทวย จากนั้นก็ คุกเข่าลงด้านหน้าฉินหลั่ง “คุณชายฉิน ขอโทษจริงๆ ฉันผิดไปแล้ว ฉันมีตาหามีแววไม่ ปล่อยฉันไปสักครั้ง

เถอะ”

เพื่อนๆ ของเจียงฮุ่ยก็คุกเข่าตาม และทำท่าคำนับโขกหัวอยู่ที่พื้น

“คุณชายฉิน ฉันผิดไปแล้ว”

“จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”

“ฉันไม่ใช่คน ขอร้องให้คุณยอมใจกว้างกับพวก เรา ปล่อยพวกผู้น้อยอย่างเราไปเถอะ”

เมื่อคิดถึงคำพูดของคนเหล่านี้ก่อนหน้านี้ ฉิน หลังก็อยากให้พวกเขาได้ลิ้มลองรสชาติเดียวกันเหมือน ซุนเจี้ยน

หลงเย็นดึงแขนของฉินหลั่งเอาไว้ พร้อมทั้งพูด และมองด้วยแววตาอ่อนโยน “ฉินหลั่ง ปล่อยเธอไป เถอะ ถึงอย่างไรเธอก็เป็นเพื่อนของฉัน”

ฉินหลั่งพ่นลมออกจากปาก จากนั้นก็พยักหน้าให้ เจียงฮุ่ยและพวกต่างดีใจกันยกใหญ่ พร้อมทั้งโขกหัว คำนับขอบคุณไม่เลิก

“ขอบคุณมาก” ใบหน้าหลงเย็นดีใจ พร้อมทั้งมอง ไปทางเจียงฮุ่ยที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น พร้อมทั้งพูดเสียงดัง ฟังชัด “เจียงฮุ่ย ฉันรู้ว่าแกชอบเงิน แต่ว่าต่อจากนี้ต่อไป อย่าไปช่วยใครบางคนในการทำวิธีให้ฉันสนใจเลย ไม่ งั้น พวกเราก็คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้”

“ได้ ได้ ฉันเข้าใจแล้ว หลงเย็น ขอบคุณแกนะที่ ช่วยพูดแทนฉัน” เจียงฮุ่ยรีบพูด คนอื่นๆ ก็ส่งเสียง “ขอบคุณ” “ขอบคุณที่ช่วยพูดให้พวกเรา…”
“ได้ พวกแกไสหัวไปซะ!” ฉินหลั่งพูดอย่างเย็น

ช่า

เจียงฮุ่ยและพวกได้ยินน้ำเสียงดูถูกจากปากฉิน หลั่ง ก็เหมือนได้ยินเทวดาที่กำลังมีความสุขจากนั้น พวกเขาก็ลุกขึ้นจากพื้น แล้วหันไปหาฉินหลั่งและโค้ง คำนับทันเพื่อเป็นการขอบคุณ จากนั้นก็วิ่งหายวับไป ทันที

หลงเย็นมองมาทางฉินหลั่ง แววตาที่มองมาทาง ฉินหลั่งก็เพื่อจะวิเคราะห์อยู่หลายครั้ง แล้วยิ้มให้เล็ก น้อย “ที่แท้นายก็มีเงินทองมากมาย ทำไมนายต้องทำตัว แกล้งจนด้วยล่ะ”

คำพูดของหลงเย็นเน้นย้ำให้ฉินหลั่งทันที ว่ารถ เฟอร์รารี่คันนี้ยังเป็นของเผิงเมิ่ง เธอจะได้ยินเสียง เครื่องยนต์แล้วฉุกคิดได้แล้วเดินออกมาหรือเปล่า หมดกัน ตอนเองอยู่ในสภาพนี้ แล้วจะไปเจอเธอได้ อย่างไรกัน?

“เอ่อ…ความจริงแล้วฉันเป็นเพื่อนกับเจ้าของรถ คันนี้แค่นั้นเอง เรารีบไปกันเถอะ” ฉินหลั่งพยายามดึง หลงเย็นให้ออกไปจากที่นี่ พลันก็ได้ยินเสียงเรียกอัน อ่อนโยนทางด้านหลัง “ฉินหลั่ง!”

ฉินหลั่งตัวสั่น เขาจดจำเสียงของเผิงเมิ่งได้ ไมรู้ ว่าเพราะอะไร ความสับสนที่อยู่ใจ เมื่อได้ยินเสียงเธอใน วินาทีนั้น พลันนิ่งสงบลงทันที

ฉินหลั่งหันหลังกลับไปอย่างช้าๆ ก็เห็นว่าเผิงเมิ่งยืนห่างจากเขาห้าเมตรได้ สายตาจับจ้องมองแต่ตนเอง แววตาเปล่งประกาย สีหน้าของเธอแสดงความตื่นเต้น ออกมาสามเปอร์เซ็นต์ มีความเขินอายอยู่สาม เปอร์เซ็นต์ และมีความยินดีอยู่อีกสามเปอร์เซ็นต์ และยัง มีความรู้สึกที่ตนเองพยายามปกปิดไว้ตลอดมานั่นคือ อาการหลงรัก แววตาที่สื่อออกมานั้นมีทั้งความอ่อนโยน ปนความรัก คนอื่นๆ ต่างไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกนี้ได้ แต่ว่าฉันหลั่งสัมผัสความรู้สึกนี้ได้เป็นอย่างดี

เผิงเมิ่งเดินมาด้านหน้าของฉินหลั่ง อารมณ์ที่ กำลังตื่นเต้นของเธอ แต่ตัวเธอเองก็พยายามข่มใจเอา ไว้ พลันเอ่ยปากถาม “คุณสบายดีไหม?”

“สบายดี! แล้วคุณล่ะ?” ฉินหลั่งพยายามเก็บ อาการเอาไว้ พร้อมทั้งยิ้มให้เล็กน้อย

“ฉันก็สบายดีครั้งนี้ฉันมาดูการแข่งขันกีฬาเอเชีย นเกมที่หลินอาน ไม่คิดเลยว่าจะมาคุณด้วย” เผิงเมิ่ง หน้าแดง พร้อมทั้งถามกลับ “คุณเกิดเรื่องอะไรหรือ เปล่าถึงได้ให้ผู้จัดการชื่อของธนาคารซิตี้แบงก์เอารถ เฟอร์รารี่คันนี้มาให้ฉัน”

“มีปัญหาบางอย่างนิดหน่อย แต่ว่าก็สามารถ จัดการได้อย่างรวดเร็ว” ฉินหลั่งก็ไม่อยากให้เผิงเมิ่งมา คอยเป็นกังวลกับตนเอง ถ้าให้เธอรู้ว่าตนเองตกอยู่ใน สภาพไอ้ขี้แพ้ข้างถนนอยู่อย่างนี้ เธอคงต้องลดตัวลงมา ช่วยเหลือตนเองอยู่ข้างกายตนเองเป็นแน่

ฉินหลั่งคิดอยู่ในใจ “รถเฟอร์รารี่คันนี้ก่อนหน้านี้ ฉันได้อัดเสียงเผิงเมิ่งเอาไว้ และจัดการโอนชื่อให้เป็นชื่อของเธอไปแล้ว เจ้าของรถยนต์คันนี้คือเผิงเมิ่ง ดังนั้น ชื่อฮุยที่เป็นผู้จัดการทางธนาคารซิตี้แบงก์เลยเอารถไป ให้เธอตามนั้นมั้ง?”

“งั้นหาจงยู่เจอหรือยัง? เผิงเมิ่งถามอีกครั้ง

“อืม หาเจอแล้ว แต่ตอนนี้เราสองคนมีเรื่องเข้าใจ ผิดกันเล็กน้อยยังไม่ได้กลับมาคืนดีกัน แต่ไม่นานก็จะ กลับมาดีกันแล้ว! ฉินหลั่งยิ้มเล็กน้อย

“งั้นดีเลย ฉันกับกู่ชาจะกลับแล้ว ต่อไปเมื่อคุณ กับจงยู่กลับไปที่เมืองจีนหลิงมาหาฉันได้นะ” เผิงเมิ่ง พูดด้วยน้ำเสียงปกติ

พูดจบ เผิงเมิ่ง ฉินหลั่ง และหลงเย็นก็พยักหน้า ให้กันอย่างเป็นมิตรจากนั้นก็ขับรถเฟอร์รารี่ แล้วออกไป จากสนามกีฬา

บนรถ กุซ่าเอ่ยปากถาม เผิงเมิ่ง ที่แกมายังหลิน อานไม่ใช่ว่ามาหาฉินหลั่งหรอกเหรอ? ทำไมพอเจอกับ เขาแล้ว ไม่กินข้าวกันสักมือล่ะ?”

สีหน้าอันขมขื่นของเผิงเมิ่งยิ้มเล็กน้อยพร้อมทั้ง ตอบกลับไป “เห็นหน้าเขาสักครั้ง ฉันก็พอใจแล้ว เขากับ จงยู่ถือว่าเป็นคนที่เหมาะสมกันที่สุดแล้ว ฉันอวยพรให้ พวกเขา”