บทที่ 20 พี่ตบฉันทำไม

“เหรอครับ?” ฉินหลั่งมองตนเองจากใน ดวงตาของหยางซือฉี ก็ยังคงเห็นความหมา ยอื่นๆเพียงเล็กน้อยอยู่ดี

“ฉันรับรอง ต่อหน้าของคุณ ฉันไม่กล้าโกหก แม้แต่คำเดียว ถ้าฉันโกหกแล้วล่ะก็ ขอให้ฉันไม่ ตายดี!” เพื่อแลกกับความเชื่อมั่นของฉินหลั่ง หยางซื่อฉีถึงกับกล้าพูดคำสาบานที่เป็นภัยต่อ ตนเอง

“เอ่อ…” ในสายตาของฉินหลั่งมีการสำรวจที่ ไม่สามารถสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดายเพิ่มขึ้น อยู่เล็กน้อย: “แต่ว่า คุณรู้ตัวตนของผม ผมอาจ จะไม่เหมาะสมกับคุณนะครับ”

ฉินหลั่งยังคงรู้สึกว่าหยางซือฉียังมีความคิด อื่นอยู่ดี ควรถือโอกาสตีตัวออกห่างจากเธอสัก

หน่อยดีกว่า

แต่ หยางซื้อฉีกลับไม่ยอมทิ้งโอกาสที่ดี ขนาดนี้แน่นอน ต่อให้ฉินหลั่งจะปฏิเสธเธออีก ยังไงก็ตามหยางซื่อฉีตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนแล้ว จะต้องครอบครองฉินหลั่งให้ได้

“คุณชายฉิน จริงๆครั้งนี้ที่ฉันรีบร้อนหาแฟน ขนาดนี้ ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งค่ะ ครอบครัวเราจัดการเรื่องการแต่งงานให้ฉัน แต่ผู้ชายที่ชื่อ “จ้าวเหว่ย” คนนั้น ฉันไม่ชอบเขาแม้แต่นิดเดียว เลยจริงๆ ดังนั้น ตอนนี้ฉันจึงจำเป็นต้องหาแฟน มาทำให้ผู้ชายคนนั้นเลิกตามจีบฉัน คุณชายฉิน ฉันขอร้องคุณช่วยฉันเถอะนะคะ!”

ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หยางซือฉียังคิดจะทำให้ จ้าวเหว่ยรีบมาขอตนเองแต่งงานอยู่เลย แต่ตอน นี้พอรู้ว่าฉินหลั่งมีเงินเยอะกว่าจ้าวเหว่ย ก็ “ไม่ ชอบเขาแม้แต่นิดเดียว” ทันที

หยางซื้อฉีเห็นหน้าของฉินหลั่งค่อนข้างลังเล จึงตั้งใจบีบน้ำตาออกมา ในน้ำเสียงแทรกไปด้วย เสียงสะอื้น: “คุณชายฉิน ตอนนี้ฉันโดนบีบบังคับ จนหมดหนทางแล้ว ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่มีเมตตา คุณโปรดช่วยฉันเถอะนะคะ!”

หยางซื่อฉีแสดงออกมาราวกับเป็นเรื่องจริง ด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ น้ำตาที่ไหลออก มาจากเบ้าตา ยิ่งทำให้คนสงสารเอ็นดูอย่าง ชัดเจน

“อย่างนี้เอง…งั้นก็ได้ครับ” ฉินหลั่งแค่ใจอ่อน สุดท้ายก็ตอบตกลงไปแล้ว

“ขอบคุณนะคะคุณชายฉิน” หยางซือฉียิ้ม ทั้งน้ำตาขึ้นมาทันที

“แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ” ฉินหลั่งคิดๆ แล้วพูดขึ้น: “ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ตัวตนของผม รวมถึงเสี้ยฉึงด้วย”

ฉินหลั่งไม่อยากเปิดเผยตัวตน ตัวตนของเขา

ถ้าโดนทุกคนรู้เข้า ก็คงไม่ใช่ปัญหาเล็กๆ

“ไม่มีปัญหาค่ะ!” หยางซื่อฉีเอ่ยปากตอบ ตกลง

จริงๆตั้งแต่แรก หยางซือฉีก็ไม่คิดจะบอก เสี่ยจึงอยู่แล้ว เธอชัดเจนเรื่องนิสัยที่ชอบคนรวย รังเกียจคนจนของลูกพี่ลูกน้องเธออยู่แล้ว ถ้าให้ เธอรู้ว่าจริงๆฉินหลั่งเป็นคนรวยสุดๆ เธอต้องเป็น เหมือนตนเองแน่ๆ คงจะไม่ยอมแพ้จากฉินหลั่ง เสี้ยฉึงกับฉินหลั่งอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ต้องมี โอกาสมากกว่าตนเองอยู่แล้ว

หยางซื่อฉีจึงไม่อยากหาศัตรูหัวใจให้ตนเอง แม้ว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง

ในเวลาเดียวกัน หยางซื่อฉียังมีความรู้สึก ยินดีในความโชคร้ายของคนอื่นอยู่เล็กน้อย น้อง สาวเธออยู่ใกล้กับคนรวยอย่างฉินหลั่งขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้ ยังคงโง่ที่คิดว่าฉินหลั่งเป็นคนธรรม ดาจนๆคนหนึ่ง

ตกลงกันดีแล้ว หยางซือฉีกับฉินหลั่งก็เดิน ตามกันมาติดๆกลับมาที่นั่งของตนเอง

“นายมันไม่มีประโยชน์ ให้นายไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น นายก็เลยถามนานขนาดนี้?” เสี้ยฉีงม องฉินหลั่งอย่างไม่พอใจ “เสี้ยฉึง พูดอะไรน่ะ!” หยางซือฉีขมวดคิ้ว

จ้องไปที่เลี้ยง แล้วยิ้มให้ฉินหลั่งอย่างอ่อนโยน: “รีบนั่งลงเถอะ ผลไม้กับของหวานพวกนี้อร่อย

ใช้ได้เลย คุณลองชิมดูสิคะ”

พูดเสร็จ หยางซือฉียังใช้ตะเกียบคีบขนม หวานเชอรี่สีชมพู ส่งไปไว้ในจานด้านหน้าของ ฉินหลั่งด้วย

“โอ้ว พี่คะ นี่เริ่มปกป้องกันแล้วเหรอ ฮ่าๆ” เสี้ยฉึงมองหยางซื่อฉีแล้วพูดหยอกล้อ

แน่นอน เธอไม่รู้อยู่แล้ว ว่าหยางซือฉีทำดีกับ ฉินหลั่งด้วยความจริงใจ ยังคงคิดว่าหยางซือฉี ทำเพื่อหลอกฉินหลั่ง ดังนั้นจึงตั้งใจทำดีกับเขา ขนาดนี้

สายตาของเสี้ยฉันกำลังมองหยางซื่อฉือย่าง ซุกซน ราวกับกำลังพูดว่า: “พี่คะ พี่หลอกคนอื่น ยังคงมีลูกไม้ซะด้วยนะ!”

ทั้งสามคนเริ่มกินขนมหวาน ดื่มเครื่องดื่ม เสี้ยงใช้ให้ฉินหลั่งทำนู่นทำนี่ให้จนติดเป็นนิสัย ไปแล้ว ไม่ให้ฉินหลั่งหยิบกระดาษ ก็ให้ไปหยิบ น้ำตาล สรุปแล้วแค่ไม่อยากให้ฉินหลั่งอยู่ว่างๆ นั่นเอง
หยางซื้อฉีเห็นเจตนาอย่างนี้ของน้องสาว ก็ ไม่สบายใจเป็นพิเศษ เสีย ฉัน เธอรู้ไหมว่าเธอ กำลังทำอะไรอยู่? คนที่เธอกำลังชี้นิ้วสั่งตอนนี้ มี ทรัพย์สินเพียงพอที่จะให้เธอใช้ไปอีกกี่สิบปีก็ยัง ใช้ไม่หมด คนอย่างนี้เธอวางอำนาจรังแกได้เห รอ?

ตอนนี้เธอกำลังเล่นไฟอยู่นะ ถ้าไม่ระวัง ทำให้ฉินหลั่งโมโหขึ้นมาจริงๆ ถึงตอนนั้นเธอจะ เสียใจก็คงไม่ทันแล้ว!

หลังจากกินเสร็จดื่มเสร็จ เสี้ยฉิ่งใช้ทิชชู่ เช็ดๆปาก แล้วถามขึ้น: “ฉินหลั่ง นายคิดว่าพี่สาว ฉันเป็นยังไงบ้าง?”

“ดีทีเดียว” ฉินหลั่งพูดเรียบๆ

ในใจของหยางซื่อฉีรู้สึกได้ถึงความอ่อน หวาน ไม่นึกว่าในร่างกายจะมีความตื่นเต้นอยู่ เล็กน้อย ความรู้สึกที่ฉินหลั่งมีต่อตนเองไม่เลว เลย ความหวังที่ตนเองจะได้ครอบครองฉินหลั่ง ไม่ใช่ว่าใหญ่มากขึ้นอีกหน่อยแล้วเหรอ?

“บื้อจริงๆ พี่สาวฉันสวยขนาดนี้ ให้นายมา เป็นแฟน ทำให้นายสบายจริงๆ” เสี้ยฉีงหัวเราะ เหยียดหยาม แม้เธอกับหยางซือฉีกกำลังใช้ฉิน หลั่งเป็นเครื่องมือ แต่ ฉินหลั่งได้เป็นแฟนพี่สาว เธอสักกี่วัน ก็ไม่ขาดทุน แถมยังได้เปรียบอีกด้วย!

“นายก็คงจะมองออกว่าพี่ฉันเป็นสาวสวย สมบูรณ์แบบ ครั้งนี้คงต้องพูดจาไม่น่าฟังสัก หน่อยนะ นายมันก็แค่คางคกที่อยากจะกระตาย หมายจันทร์ นายคงจะรู้ตัวเองดีใช่ไหม?” เสี้ยฉึง พูดด้วยท่าทางที่อยู่เหนือกว่า

พูดจบ ยังมองไปที่หยางซื่อฉีด้วยความ ภูมิใจ!

พี่คะ ดูที่ฉันเชิดชูพี่เอาไว้สูงๆนะ ตอนนี้ฉันจะ แสดงให้เห็นถึงช่องว่างระหว่างพี่กับฉินหลั่งออก มา ถึงเวลานั้นที่ทิ้งเขาจะได้ง่ายขึ้นมากเลย นี่ฉัน ก็กำลังช่วยพี่อยู่นะ ทำไมพี่ยังไม่ชื่นชมฉันอีก ล่ะ?

เธอจะรู้ไหม หยางซือฉีคิดจะชื่นชมเธอ ที่ไหนกัน แต่อยากจะตีเธอที่หุนหันพลันแล่นน่ะ

สิ

เสี้ยฉึงพูดขนาดนี้ ไม่ใช่กำลังพังเรื่องดีๆของ

เธอเหรอ?

อะไรที่เรียกฉินหลั่งว่าเป็นคางคกอยากกิน เนื้อห่านฟ้า ถ้าคางคก ก็คือฉันหยางซือฉีต่าง หากที่เป็นคางคก! ฉินหลั่งไม่เพียงแต่ไม่ใช่ คางคก แต่เป็นนกยักษ์ในตำนานที่บินฉวัดเฉวียน อยู่บนท้องฟ้าน่ะสิ!
ไม่อย่างนั้น คนธรรมดาจนๆอย่างฉินหลั่งที่ ไม่ค่อยได้เจอสาวสวยสักเท่าไหร่ จะคิดว่าได้คบ กับพี่สาวเธอแล้ว ก็จะเริ่มแตะต้องตัวได้ยังงั้นพี่ สาวเธอไม่เสียหายแย่เหรอ?

แต่หยางซื่อฉีได้ยินคำนี้ ก็โมโหจนเลือดใน ร่างกายพลุ่งพล่านไปหมด อดกลั้นจนหน้าแดง ไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งจับมือก็ไม่ได้ อย่างนั้นฉันกับฉิน หลั่งจะมีการพัฒนาได้ยังไง? ถึงเวลานั้นหยางซือ ฉีกับฉินหลั่งก็ช้าเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้วล่ะ สินี่เสี้ยฉันไม่ได้ตั้งใจสร้างความวุ่นวายใช่ไหม?

“พอแล้ว เสี้ยฉิง เธอเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว พี่มาหาแฟนนะ ไม่ได้มาหาคนรับใช้ มันร้ายแรง อย่างที่เธอพูดที่ไหนกัน?” น้ำเสียงของหยาง ซื้อฉีไม่พอใจมากๆแล้ว

เสี้ยฉึงกลับยังไม่รู้สึกถึงว่า ตอนนี้หยางซือฉี โมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ ยังคงพูดต่อไปไม่ยอม หยุด: “แม้ว่านายจะเป็นแฟนของพี่ แต่ทั้งสองคน ยังต้องมีเวลาส่วนตัวเป็นของตนเอง และสิทธิใน การเลือกความสุขใหม่อีกครั้ง!”

“หมายความว่ายังไง?” ฉินหลั่งถามเรียบๆ

“นายนี่โง่จริงๆเลยนะ ฉันก็บอกนายไปแล้ว

ไง”
ไม่อย่างนั้น คนธรรมดาจนๆอย่างฉินหลั่งที่ ไม่ค่อยได้เจอสาวสวยสักเท่าไหร่ จะคิดว่าได้คบ กับพี่สาวเธอแล้ว ก็จะเริ่มแตะต้องตัวได้ยังงั้นพี่ สาวเธอไม่เสียหายแย่เหรอ?

แต่หยางซื้อฉีได้ยินคำนี้ ก็โมโหจนเลือดใน ร่างกายพลุ่งพล่านไปหมด อดกลั้นจนหน้าแดง ไปหมดแล้ว

แม้กระทั่งจับมือก็ไม่ได้ อย่างนั้นฉันกับฉิน หลั่งจะมีการพัฒนาได้ยังไง? ถึงเวลานั้นหยางซื่อ ฉีกับฉินหลั่งก็ช้าเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้แล้วล่ะ สินี่เสื้อฉันไม่ได้ตั้งใจสร้างความวุ่นวายใช่ไหม?

“พอแล้ว เสี้ยฉิง เธอเลิกพูดเหลวไหลได้แล้ว พี่มาหาแฟนนะ ไม่ได้มาหาคนรับใช้ มันร้ายแรง อย่างที่เธอพูดที่ไหนกัน?” น้ำเสียงของหยาง ซื้อฉีไม่พอใจมากๆแล้ว

เสี้ยฉึงกลับยังไม่รู้สึกถึงว่า ตอนนี้หยางซือฉี โมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ ยังคงพูดต่อไปไม่ยอม หยุด: “แม้ว่านายจะเป็นแฟนของพี่ แต่ทั้งสองคน ยังต้องมีเวลาส่วนตัวเป็นของตนเอง และสิทธิใน การเลือกความสุขใหม่อีกครั้ง!”

“หมายความว่ายังไง?” ฉินหลั่งถามเรียบๆ

“นายนี่โง่จริงๆเลยนะ ฉันก็บอกนายไปแล้ว

ไง”
เสี้ยจึงใช้น้ำเสียงเหยียดหยามด่าขึ้นมา แล้ว พูดอย่างสบายใจ: “ตอนที่พี่ฉันคบกับนาย พี่ก็มี อิสระของตนเอง ถ้าพี่เจอผู้ชายที่น่าสนใจ ก็ สามารถลองคบกันดูได้ ถึงกับบางครั้ง ต่อหน้า นาย พี่ก็จับมือ กอด จูบกับผู้ชายอื่นได้ แล้วนาย ก็ห้ามพูดอะไรด้วย แม้ว่าต่อไปจะเลิกกับนาย นายก็ต้องตกลงอย่างว่าง่าย”

เสี่ยจึงเข้าใจอย่างชัดเจน ถึงเหตุผลที่พี่สาว เธอให้ฉินหลั่งมาแกล้งเป็นแฟน ต่อไปพี่ก็ต้องเด ตกับจ้าวเหว่ย เรื่องนี้รีบพูดกับฉินหลั่งให้ชัดเจน คงดีกว่า ทั้งนี้ตอนที่นายคนจนสูญเสียแฟนที่ สวยขนาดนี้อย่างพี่สาวเธอไปจะได้ไม่เสียใจจน ทนไม่ได้ แล้วทำเรื่องอะไรที่เกินไปออกมา!

“ความหมายของเธอคือ ฉันคบกับพี่เธอ แต่ ห้ามฉันแตะต้องพี่เธอแม้แต่นิดเดียว แต่ผู้ชายคน อื่นกลับกอด หรือถึงขั้นจูบพี่เธอได้ ต่อให้ฉันเห็น แล้ว ก็ห้ามพูดอะไร” ฉินหลั่งหรี่ตาขึ้นมาเล็กน้อย

“นายเริ่มเข้าใจแล้วสินะ ถูกต้อง ฉันก็

หมายความอย่างนี้แหละ” เสี้ยฉิ่งพูดขึ้นยิ้มโดย ไม่ถือถ้าจะเป็นเช่นนั้น

“เพี้ยะ ”

หยางซื้อฉีทนไม่ไหวอีกแล้ว ฝ่ามือตบลงไป บนหน้ารูปไข่ของเสีย ฉึ่ง
คนอื่นๆ ในร้าน ก็ส่งสายตามาที่โต๊ะของหยาง

ซื้อฉี

ใช่ หยางซื่อฉีใจร้อนจริงๆ

อันที่จริงหยางซือฉีทนไม่ไหวแล้ว ตอนที่เธอ ได้ยินน้องสาวยิ่งพูดก็ยิ่งทำเหมือนฉินหลั่งไม่ใช่ คน ท่าทางแย่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นสบประมาทฉิน หลั่งตอนที่พูดเหมือนให้เขาเป็นแค่ชู้ ในใจของ หยางซื่อฉีก็เครียดจะแย่แล้ว