บทที่185 แม่และลูกพูดคุยกลางคืน

“เป็นไปไม่ได้ เขาจะเป็น..”หลี่ย่าวเวยพูด แล้ว มองไปที่โข่งลิ่งเสียนอย่างตื่นตระหนก เห็นแต่เพียง โข่งลิ่งเสียนเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มมองมาที่เขา เขาอดไม่ ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว สมองก็ “เวิง”ดังขึ้นมา

บุคลิกลักษณะนี้ไม่ใช่ว่าจะเสแสร้งออกได้อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น เจ้านายตู้มีเหตุผลอะไรที่ต้องโกหกตัวเอง

เขาแน่ใจได้ทันทีว่า คนคนนี้ก็คือโข่งลิ่งเสียน!

“คุณโข่ง ขอโทษด้วยครับ! ทำให้คุณไม่ พอใจ…”หลี่ย่าวเวยคุกเข่าลงด้วยความตกใจ

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นตัวจริงของโข่งลิ่งเสียน แต่ว่าเรื่องราวที่เคยทำมาของโข่งลิ่งเสียนเขาก็เคย ได้ยินมามากมาย คนใหญ่คนโตของภาคหัวดงท่านนี้ที่ โผล่หน้ามาอยู่แวบๆพริบตาเดียวก็หายตัวไป นอกจากนี้ คนใหญ่คนโตเจอเขายังต้องนอบน้อม หมัดของเขา ทำให้คนหวาดกลัว ได้ยินมาว่าตายมาสิบกว่าชีวิตในน้ำ เงื้อมมือของเขา เมื่อกี้ตัวเองไม่มีมารยาทกับเขาขนาด นั้น ถ้าเกิดว่าโข่งลิ่งเสียนจะจัดการกับตัวเอง ผลที่จะ ตามมาอาจคาดไม่ถึง หลี่ย่าวเวยต้องรีบทำลายความ โกรธของโข่งลิ่งเสียนอย่างรวดเร็ว คุกเข่าลงเป็นวิธีที่ดี ที่สุดที่เขาสามารถคิดออกมาได้

“หา….”คนอื่นๆได้แต่มองดูกันไปมา ประธานหลี่ ไม่ใช่ว่าเคยเจอโข่งลิ่งเสียนเหรอ? จู่ๆทำไมคุกเข่าลง ให้กับคนปลอมๆคนนี้ด้วยล่ะ? หรือว่าชายตรงหน้าจะเป็นโข่งลิ่งเสียนจริงๆเหรอ?

เมื่อนึกถึงเช่นนี้ ในใจของคนอื่นๆก็เต้นแรง ขา พวกเขาก็อ่อนลง “ว้าว”ขึ้นมาหนึ่งคำ หนึ่งร้อยคนใน ห้องวีไอพี ทั้งหมดคุกเข่าลง กลัวสุดขีด

“คุณโข่ง ขอโทษด้วย ผมมีตาหามีแววไม่ ทำให้ คุณไม่พอใจอย่างใหญ่หลวง ฉันมันยิ่งกว่าหมู หมา….”หลี่ย่าวเวยคุกเข่าลงกับพื้น จิตใจก็ว้าวุ่น

โข่งลิ่งเสียนเตะไปที่หัวของหลี่ย่าวเวยหนึ่งที่ หลี่ย่าวเวยร้องโอดโอย ล้มลงบนพื้น แล้วก็รีบลุกขึ้นมา อย่างรวดเร็ว แล้วคุกเข่าต่อแล้วพูด: “เตะได้ดี เตะได้ดี ผมสมควรตาย ผมสมควรตาย…”

โข่งลิ่งเสียนตะคอกออกมา แล้วเดินกลับไปที่ ข้างๆจ้าวหมิงหมิง”คุณว่าจะจัดกับเขายังไงดีครับ?”

ตอนนี้อารมณ์ของจ้าวหมิงหมิงก็นิ่งสงบลงเช่น กัน เธอยืนขึ้นมา เดินไปที่หลี่ย่าวเวยทีละก้าว

หัวใจของหลี่ย่าวเวยก็เต้นแรงขึ้นมาก โข่งลิ่งเสีย นยังให้ความเคารพให้กับสาวสวยวัยกลางคนนี้ ราวกับ ว่าเป็นลูกน้อง อย่างนั้นฐานะตัวตนของสาวสวยวัยกลาง คนนี้เป็นใคร?

หลี่ย่าวเวยคุกเข่าลงกับพื้น เขามองไปที่รองเท้า ส้นสูงที่เดินมาที่ตัวเอง เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า “ถึงๆ” ราวกับเสียงที่ต้องการเอาชีวิต ทำให้เขาหวาดกลัว

“เงยหน้าขึ้นมา!”เมื่อได้ยินเสียงสั่งการของจ้าวห มิงหมิง หัวใจของหลี่ย่าวเวยเกือบจะกระเด็นออกมาจากลำคอออกมา: “ครับ”หลี่ย่าวเวยตอบด้วยน้ำเสียง ตกใจ ค่อยๆเงยหน้าขึ้น และตอนที่เห็นรอยยิ้มเยือกเย็น บนใบหน้าของจ้าวหมิงหมิง หลี่ย่าวเวยยิ้มแหะแหะ ราวกับทาสยิ้มให้เจ้านาย

จ้าวหมิงหมิงจับผมของหลี่ย่าวเวย มองไปที่หน้า ของเขา และตบที่หน้าห้าถึงหกครั้งอย่างไร้ปรานี ค่อย ปล่อยหลี่ย่าวเวย หลี่ย่าวเวยรู้สึกว่าหน้าแสบร้อน เท่านั้น แก้วหูกำลังจะแตก เขารู้สึกว่าใบหน้าของตัวเอง พองออกมาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นกระแสความร้อนก็ ไหลออกมาจากรูจมูก หลี่ย่าวเวยเช็ดมัน และเลือดก็ เปื้อนมือ

“คุณได้โปรดยกโทษให้ด้วย คุณได้โปรดยกโทษ ให้ด้วย….”หลี่ย่าวเวยถูกตบจนกลายเป็นหัวหมู แต่ก็ไม่ กล้าแสดงความไม่พอใจใดๆกับจ้าวหมิงหมิง เขาก็ยังยิ้ม พูดดีด้วย ขอร้องให้จ้าวหมิงหมิงอภัยให้เขา

จิตใจของคนอื่นๆก็หวาดระแวงกังวลใจเหมือนกับ หลี่ย่าวเวย พวกเขาก็พูดเบาๆ: “ให้อภัย” “ให้อภัย..

“พวกคนโง่ แม้แต่ควรจะขอโทษใครก็ยังไม่รู้อีก ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกเลยสักคนใช่มั้ย?”จ้าวหมิงหมิง พูดอย่างเย็นชา เธอไม่ได้แค่จะข่มขู่พวกเขา ด้วยความ สามารถของตระกูลฉิน ถ้าจะทำให้คนหนึ่งร้อยคนหาย สาบสูญไปพร้อมกัน จัดการขึ้นแม้ว่าจะยากหน่อย แต่ เพียงแค่ตระกูลฉินต้องการ ก็ไม่มีทางที่เป็นไปไม่ได้

หลี่ย่าวเวยเป็นคนแรกที่ตอบสนอง และเขาก็หัน หน้าไปที่ฉินหลั่งทันที: “คุณชายฉิน ขอโทษด้วยขอโทษ ผมเป็นคนโง่ เมื่อกี้ที่ผมด่าคุณอย่าถือสาเลย ผมด่าตัวเองทั้งนั้น ผมอยู่ต่อหน้าคุณก็ไม่ค่าอะไรเลย ขอให้คุณกรุณา โปรดยกโทษให้คนต่ำๆอย่างผม ด้วย….”

“ใช่ พวกเราก็เป็นคนต่ำๆ”

“คุณชายฉินให้อภัยพวกเราด้วย”

“คุณชายฉิน ผมผิดไปแล้ว ใช่พวกเราตาต่ำดูถูก

คน”

“น้องชาย นายว่าจะจัดการกับกลุ่มสุนัขพวกนี้ยัง ไงดี?”จ้าวหมิงหมิงมองไปที่ฉินหลังแล้วถาม

“พวกเขาก็ด่าตัวเองจนน่าสมเพชพอแล้ว เพียง หลังจากนี้อย่ามาหาเรื่องฉันอีก นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไร แล้ว”ฉินหลั่งกล่าว

คนกลุ่มนี้ก่อนหน้านั้นเพียงแค่ดูถูกเยาะเย้ยเขา พูดจาเสียดสีเขาไปไม่กี่คำ ตอนนี้พวกเขาเอาคำที่ด่า เขามาด่าตัวเองหนึ่งรอบ ที่สำคัญยังด่าว่าตัวเองอย่าง โหดร้าย บวกกับคนที่ปลุกปั่นอย่างหลี่ย่าวเวยและเถียน ซิงก็ถูกตบหน้าอย่างรุนแรง ฉินหลั่งรู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขา ติดค้างตัวเองนั้นได้คืนกลับมาพร้อมกับดอกเบี้ย ก็ไม่ จำเป็นต้องถือสาพวกเขาต่อไป

“อย่างนั้นก็ได้!”จ้าวหมิงหมิงถอนหายใจ เจ็ดปีที่ ไม่เจอกัน ลูกชายของตัวเองยังคงใจกว้างขนาดนี้ พวก เขาดูถูกต่อว่าให้ลูกชายตัวเอง ฉินหลั่งปล่อยผ่านพวกเขาไป แต่เธอผู้เป็นแม่คงไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ จ้าวห มิงหมิงเหลือบมองไปที่จานอาหารบนโต๊ะในห้องวีไอพี ใจก็เกิดความคิด หันกลับไปพูดกับคนกลุ่มนั้น: “พวกแก ยืมขึ้นมาให้หมด เอาอาหารวางลงบนพื้น!”

“รับทราบ….”หลี่ย่าวเวยตอบซ้ำๆ กลุ่มคนลุกขึ้น ยืน และใช้เวลาสองนาที ในการวางจานทั้งหมดลงบน พื้นทีล่ะจาน ทุกคนก้มศีรษะด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าจ้าวห มิงหมิงกำลังจะทำอะไร

เพียงแค่ฟังคำพูดของจ้าวหมิงหมิง: “พวกแกมัน ก็มีนิสัยเหมือนกันถึงได้มาร่วมงานเลี้ยงหมู่บ้านด้วยกัน ได้ไม่ใช่เหรอ? พวกแกกินอาหารบนพื้นพวกนี้ให้หมดก็ สามารถไปได้ แต่ว่าไม่สามารถใช้ตะเกียบกับช้อนได้

“หา…”มีหลายคนถอนหายใจเบาๆ และบางคนก็ กระซิบพึมพำว่า: “ไม่ใช้ตะเกียบและช้อนจะกินยังไง ล่ะ?”

จ้าวหมิงหมิงยิ้มอย่างมีชัยแล้วพูด: “ฉันไม่สนใจ ว่าพวกแกจะกินยังไง ไม่ว่าแกจะยกจานขึ้นมากินก็ดี ใช้ มือจับขึ้นมาก็ดี หรือว่าก้มลงเลียก็ดี เพียงแค่กินอาหาร ทั้งหมดให้มันหมดไป พวกแกก็สามารถไปได้!”

“คุณเอาตะเกียบบนโต๊ะ และช้อนเก็บไปให้หมด ถ้าเกิดพวกเขากินไม่หมด ก็ห้ามใครปล่อยพวกเขาไป ทั้งหมด”จ้าวหมิงหมิงบอกกับเจ้านายตู้

“ครับ”เจ้านายตูตอบอย่างเคารพ และให้คนเข้า มา เก็บตะเกียบช้อนบนโต๊ะไปทันที
“พวกเราไปกันเถอะ”เมื่อเห็นว่าทุกอย่างได้รับ การจัดการเรียบร้อยแล้ว จ้าวหมิงหมิงจึงพูดกับฉินหลั่ง และเสิ่นวันเชียน เจ้านายตู้ตามอยู่ด้านหลัง และทั้งสี่ก็ เดินไปที่ประตู

ฉินหลังมองไปที่ผู้โยวที่ยืนอยู่ในกลุ่มคน ด้วย ท่าทางที่ขมวดคิ้ว ฉินหลั่งยิ้มบางๆ เดินไปที่กลุ่มคน ดึง ผู้โยวออกไป พูดกับจ้าวหมิงหมิงว่า: “ให้เด็กผู้หญิงคนนี้ ออกไปเถอะ?”

“ได้ ฟังที่นายพูด”จ้าวหมิงหมิงคิดว่าฉันหลั่งสน ใจผู้โยว และมองไปที่ผู้โยวตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็ไม่พอใจ มากนัก แต่เนื่องจากฉินหลั่งพูดมาเช่นนี้ ยังไงเธอก็ไม่ คัดค้าน

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ….”ผู้โยวพูดขอบคุณซ้ำๆ กับจ้าวหมิงหมิง ในใจก็มีความสุขมากเหลือเกิน เธอ แอบมองไปที่ฉินหลั่ง เห็นแค่ว่าเขากำลังยิ้มให้ตัวเอง จู่ๆผู้โยวก็รู้สึกว่า ฉินหลั่งในตอนนี้หล่อมาก ก็อดไม่ได้ที่ จะยิ้ม

เมื่อคนอื่นเห็นว่าผู้โยวได้รับการยกเว้นจากการ ลงโทษ ในใจก็เต็มไปด้วยความสำนึกผิด ถ้ารู้ก่อนหน้า นี้ตัวเองก็คงไม่หัวเราะเยาะฉินหลั่ง พูดกับเขาดีๆไม่กี่ ประโยค ถ้าเป็นเช่นนั้น ตอนนี้ก็ไม่ต้องถูกสาวสวยวัย กลางคนคนนี้ลงโทษ

ฉินหลั่งพวกเขาเดินออกจากห้องวีไอพี จ้าวห มิงหมิงให้ผู้โยวกลับไปแล้ว และให้เจ้านายตู้ดูแลกำกับ พวกกลุ่มคนในห้องวีไอพี เธอกับฉันหลั่งและเสิ่นวั่นเชียนเดินไปที่ห้องวีไอพีv888

ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องวีไอพี จ้าวหมิงหมิงก็ กอดฉินหลั่งไว้แน่นๆ ฉินหลั่งก็กอดจ้าวหมิงหมิงเช่นกัน จ้าวหมิงหมิงก็เรียก “ลูกของแม่” ฉินหลั่งก็เรียก “แม่” น้ำตาในดวงตาของทั้งสองคนก็หลั่งไหลออกมา

พูดสองประโยคนี้อย่างซ้ำๆซากๆ ก็ไม่พบคำใดที่ สามารถอธิบายความรู้สึกภายในได้ในตอนนี้

แม่ลูกที่เจ็ดปีไม่ได้พบกัน เมื่อได้พบกัน พบกัน แล้วก็ยังไม่สามารถยอมรับกันได้จนถึงตอนนี้ตอนที่ไม่มี คนนอกอยู่ด้วย ถึงจะสามารถพูดความในใจได้ ทำให้ คนหดหูใจ

โข่งลิ่งเสียนที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็อดไม่ได้ที่จะหัน ไปมองด้านข้าง และใช้มือเช็ดน้ำตาอย่างเบามือ

“เอาล่ะ หลั่งเอ๋อ เราสองคนแม่ลูกไม่ต้องร้องไห้

แล้ว อย่าให้คุณโข่งมองดูแล้วหัวเราะเยาะได้ “หลังจาก

นั้น จ้าวหมิงหมิงถึงค่อยปล่อยตัวฉินหลั่ง เช็ดน้ำตา ยิ้ม

แล้วพูดกับฉินหลั่ง “คุณก็พูดเป็นเล่นได้ ผู้น้อยเห็นคุณกับคุณชาย สองแม่ลูกได้พบกัน ก็ปลื้มใจมาก….”โข่งลิ่งเสียนยิ้ม

จางๆ

“คุณโข่ง ไม่เจอกันนานเลยนะ”ฉินหลั่งทักทาย กับโข่งลิ่งเสียน

“คุณชายใหญ่สบายดีนะ ก่อนหน้านั้นที่คุณโทร มาหาผู้น้อยแล้วไม่ได้รับ ความจริงเป็นเพราะตระกูลไม่อนุญาตให้ผู้น้อยรับสาย หวังว่าคุณชายคุณจะยกโทษ

ให้นะครับ “เมื่อนึกถึงก่อนหน้านั้นที่ฉินหลั่งโทรเข้า โทรศัพท์ตัวเองหลายครั้ง และตัวเองก็ไม่ได้รับสาย โข่ง ลิ่งเสียนเจอท่าทางที่ “สิ้นเนื้อประดาตัว”ของฉินหลั่ง ตอนนี้ ในใจก็รู้สึกผิดมาก

ไม่เป็นไร ถ้านายรับสายฉันยังจะต้องโทษ นาย”ฉินหลั่งยิ้มบางๆแล้วพูด

จ้าวหมิงหมิงให้ฉินหลั่งและโข่งลิ่งเสียนนั่งลง กินข้าวด้วยกัน หลายวันมานี้ฉินหลั่งยังไม่ได้กินของ อะไรดีๆเลย เผชิญหน้ากับอาหารที่อร่อยเต็มโต๊ะ นิ้วชี้ก็ ขยับ ก็กินข้าวเปล่าหนึ่งถ้วยอย่างรวดเร็ว

“ช้าหน่อย ไม่มีใครแย่งกับลูกหรอก”เมื่อเห็น ท่าทางทานข้าวของฉินหลั่ง จ้าวหมิงหมิงก็อดไม่ได้ที่จะ รู้สึกเศร้า

“หลั่งเอ๋อ ลูกฟังแม่นะ เลิกตามหาจงยู่เถอะ?”จ้าว หมิงหมิงพูด เพียงแค่ฉินหลั่งเลิกตามหาจงอยู่ เขาก็ สามารถฟื้นตัวคืนกลับมาในฐานะของตระกูลฉิน ก็ไม่ ต้องทนลำบากอีกต่อไป

ฉินหลั่งส่ายหัวช้าๆและพูดว่า: “ไม่ ผมหาเธอเจอ แล้ว เพียงว่าเธอไม่ยอมรับผม ผมอยากอยู่กับเธอ แม่ ครับ ถ้าไม่มีเธอผมก็อยู่ต่อไปไม่ได้”

เมื่อได้ยินว่าฉินหลั่งหาจงยู่เจอแล้ว โข่งลิ่งเสีย นกตกใจ ตั้งแต่ที่ตระกูลสั่งให้เขาหยุดตามหาจงยู่ เขาก็ ไม่ได้ดำเนินการทำอะไรต่อ คิดไม่ถึงว่าคุณชายจะใช้ความสามารถ หาคุณจงอยู่จนเจอ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะ ต้องรายงานให้กับตระกูลแล้วล่ะ

“เด็กโง่ แม่ได้ยินมาว่าหล่อนเป็นแค่เพียงเด็กผู้ หญิงจากหมู่บ้านบนดอยเอง ลูกก็น่าจะรู้ ครอบครัวของ เราจะยอมรับคนจากครอบครัวแบบนี้ ได้ยากกว่าการปีน ขึ้นบนฟ้าซักอีก ลูกไม่อยากสืบทอด…”จ้าวหมิงหมิงพูด ด้วยสีหน้าที่จริงจัง เดิมที่เธออยากจะพูดว่า “ลูกไม่อยาก สืบทอดกิจการเหรอ?”

เมื่อตระหนักว่าโข่งวิ่งเสียนอยู่ด้วย ก็เลยปิดปาก ไป เพียงแค่มองไปที่ฉินหลั่งทั้งลังเลทั้งกังวล

ฉินหลั่งสามารถยอมรับการฝึกทดสอบความ ยากจนมาได้เจ็ดปี สุดท้ายก็เพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้นำ ตระกูล แต่ตอนนี้ฉันหลั่งเอาแต่แสวงหาหญิงสาวที่ชื่อ ว่า”จงยู่”อย่างไม่สนใจอะไร นี่เท่ากับว่าตัวเองสร้าง อุปสรรคให้กับตัวเอง? มันอาจหมดสิทธิ์ในการเป็นผู้นำ ของตระกูล

“แม่ครับ แม่ก็มาจากครอบครัวคนธรรมดาไม่ใช่ เหรอ? ก็เข้าตระกูลฉินได้ แม่สบายใจได้ จงยู่ผมก็จะเอา ของที่เป็นของผมผมก็จะพยายามให้ได้มันมา! ตอนเด็กๆ แม่ก็บอกกับผมตลอดว่า ถ้าพบเจอกับของที่ชอบก็ต้อง ใช้ความพยายามทั้งหมดเพื่อให้ได้มันมาไม่ใช่เหรอ ครับ? จงยู่ก็คือคนที่ผมชอบ แม่ไม่ได้โกหกผมใช่มั้ย ครับ?”ฉินหลั่งกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ

“เด็กไร้เดียงสา!”จ้าวหมิงหมิงด่าแล้วยิ้ม เมื่อ เห็นท่าทางของลูกชายที่ไม่ต้องการอะไร ในใจของข้าวหมิงก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย จ้องมองไปที่ฉินหลังไม่ก่ วินาที ถอนหายใจเบาๆ และหันไปมองที่โข่งลิ่งเสียน : “คุณโข่ง คุณก็เห็นว่าฉินหลั่งเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ฉันรู้ว่า ก่อนหน้านั้นอยู่ที่เกาะป่ายฮัว หลั่งเอ๋อก็เคยช่วยคุณ คุณ จะไม่พิจารณาสิ่งที่ฉันบอกกับคุณจริงๆเหรอ?”

ก่อนหน้านี้จ้าวหมิงหมิงอยากให้โข่งลิ่งเสียน แอบช่วยเหลือฉินหลั่งอย่างลับๆ แบบนี้ตัวเองก็สบายใจ ขึ้นมาหน่อย แต่โข่งลิ่งเสียนก็เป็นเหมือนเหล็กยังไงก็ ไม่ยอมรับปาก เธอมองออกว่าโข่งลิ่งเสียนกังวล สถานการณ์ของฉินหลั่งเป็นพิเศษ ดังนั้นจึง “ใช้ความ รู้สึกมากระตุ้นใจ”

“นี่…”โข่งลิ่งเสียนรู้สึกละอาย ต่อให้จ้าวหมิงหมิง ไม่ขอร้องเขา แต่เมื่อเห็นคุณชายเป็นแบบนี้ ในใจก็รู้สึก เจ็บปวด แต่คำสั่งของตระกูลคือตาย ในฐานะผู้รับผิด ชอบภาคหัวดง เขาก็ไม่สามารถท้าทายได้

“แม่ครับ แม่ก็ไม่ต้องไปทำให้คุณโข่งลำบากใจ ตอนนี้ชีวิตของผมก็ค่อนข้างดีมาก แม่สบายใจได้ ผมจะ รีบหลุดพ้นจากความยากลำบากนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อให้แม่ มีลูกสะใภ้เร็วที่สุด”ฉินหลั่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม ความหมาย ก็คือ เขาจะทำให้ตระกูลฉินยอมรับจงยู่ หลังจากนี้ทุก อย่างจะดีขึ้น