บทที่ 18 แผนการร้ายของเส้เหวินจึง

วันที่สองไม่มีเรียนตอนบ่าย ฉินหลั่งก็เหมือน แต่ก่อน ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด

ฉินหลั่งกำลังเดินขึ้นบันไดทีละขั้นๆไปที่ห้อง สมุด ก็ได้ยินเสียงเรียกเขามาจากด้านหลัง

เสียงนี้ฉินหลั่งคุ้นเคยเป็นอย่างดี แค่ฉินหลั่ง

หันไป ก็เห็นเส้เหวินจึงอยู่ที่บันไดชั้นล่าง เส้เหวินจึ้งสวมชุดสีขาวเรียบง่าย เป็นชุดที่ ฉินหลั่งซื้อให้เธอเมื่อปีที่แล้ว

ในทันที ฉินหลั่งรู้สึกอย่างฉับพลันเล็กน้อย

เห็นสีหน้านี้ของฉินหลั่ง ในใจของเส้เหวินจี้ งก็หัวเราะเยาะแล้ว นี่เหมือนกับสิ่งที่เธอคิดเอาไว้

เส้เหวินจึ้งยิ้มหวานเดินไปข้างกายฉินหลั่ง: “ฉันใส่ชุดนี้สวยไหม?”

“เธอมีอะไรไหม?” ฉินหลั่งเหม่อลอยไปแค่ชั่ว ครู่ จากนั้นก็ตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว

น้ำเสียงที่เส้เหวินจึงพูดกับฉินหลั่งค่อนข้าง ไม่พอใจ เบะปากเล็กๆ: “ทำไมล่ะ จะยังไง ระหว่างเราสองคนก็เคยมีความทรงจำดีๆด้วยกัน นายจะใจร้าย จะเย็นชากับฉันอย่างนี้เหรอ?”

เส้เหวินจึงกำลังมองตาของฉินหลั่ง พูดอย่างน่าสงสาร พูดๆอยู่ ก็ยื่นมือไปดึงเสื้อของฉินหลั่ง

แต่ก่อนนี่เป็นไม้ตายที่เธอใช้กับฉินหลั่ง เพียงแค่เธอแสดงท่าทางอย่างนี้ออกมา จะยังไง

ฉินหลั่งก็ต้องยอมตนเอง

แต่ว่า มือของเส้เหวินจึงกลับโดนฉินหลั่งปัด ออก สีหน้าที่เย็นชาของฉินหลั่งกำลังมองเส้เห วินจึ้ง: “ถ้าไม่มีอะไร ฉันไปก่อนนะ”

พูดจบ ฉินหลั่งก็เดินต่อไป

เส้เหวินจึงโดนปล่อยทิ้งอยู่ที่เดิม แต่ก่อนฉิน หลั่งยกให้เธอเป็นสิ่งล้ำค่า แต่ตอนนี้ กลับปฏิบัติ กับเธออย่างเย็นชา ความแตกต่างที่มากมายนี้ ทำให้เธออารมณ์เสีย!

ในใจโมโหเหลือเกิน ฉินหลั่ง ฉันไม่เชื่อหรอก ว่านายจะไม่มีความรู้สึกกับฉันอย่างรวดเร็ว

ขนาดนี้

“ฉินหลั่ง!”

เส้เหวินจึงตะโกนไปทางฉินหลั่งอย่างโมโห

เสียงแหลมๆ ดึงดูดความสนใจจากคนรอบ

ข้างล้วนแต่มองไปที่เส้เหวินจึ้งเป็นตาเดียว

“ฉินหลั่งนายไม่ละอายใจต่อฉันเหรอ? ปีที่ แล้วคนมากมายมาจีบฉัน ฉันทิ้งลูกข้าราชการ ลูกคนรวย ทิ้งทุกคนที่เงื่อนไขดีกว่านาย แล้วสุดท้ายก็เลือกนาย คบกับนายทำได้เพียงกินข้าว โรงอาหาร ร้านข้างทาง แม้กระทั่งเปิดห้อง ทุก ครั้งที่เปิดห้องก็เป็นห้องเตียงใหญ่ที่ราคา 50 หยวน พวกนี้ฉันไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยกับนายสัก นิด มีสักครั้งไหมที่ทำให้นายไม่มีความสุข? ความเอาใจใส่ที่ฉันให้นายขนาดนี้ ต้องแลกกับ การโดนทิ้งในตอนที่นายหมดรักแล้วใช่ไหม? นายไม่ละอายใจต่อฉันบ้างเหรอ?”

เส้เหวินจึ้งยืนอยู่ที่บันไดด้านล่าง กำลัง ตะโกนไปทางฉินหลั่ง พูดเสร็จ ตาก็เริ่มแดง ราวกับเป็นหญิงสาวที่จงรักภักดีต่อความรัก อย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย แต่กลับโดนทิ้งอย่างไร้ เยื่อใย

พวกนักศึกษาที่หน้าห้องสมุด ต่างก็โดนเสียง ตะโกนของเส้เหวินจึ้งดึงดูดเข้ามา และโจมตีไป ที่ฉินหลั่งกันทั้งนั้น

“สารเลว!”

“เธอดีกับนายขนาดนี้ นายยังจะทิ้งเธอลงอีก เลวจริงๆ!”

ผู้ชายหลายๆคนเดินไปที่ข้างกายของเส้เห

วินจึ้ง เพื่อปลอบเธอ

“คนสวย เธอยังจะคบกับผู้ชายอย่างนี้ทำไม!เธอดูสิเธอควรจะทิ้งเขาไปได้แล้วนะ!”

“เงื่อนไขเธอดีขนาดนี้ คบกับเขาไม่เหมาะสม กันเลย! เสียใจเพราะเขา ไม่คุ้มค่าหรอก!”

ตอนนี้ฉินหลั่งไม่เข้าใจ ว่าเส้เหวินจึ้งจะทำ

อะไร

เมื่อกี้ที่เส้เหวินจึงพูดไม่ใช่ความจริงทั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรก่อนหน้านี้ก็ไม่มีลูกข้าราชการ ลูก คนรวยที่ไหนมาจีบเธอเลย

ตนเองเป็นคนจน แต่ไปเช่าห้อง ก็เป็นห้อง ร้อยหยวนมาโดยตลอด ตอนที่อยู่ในห้อง ก็ไม่ เหมือนอย่างที่เส้เหวินจึ้งพูด ทุกครั้งเธอก็ทำให้ ตนเอง “มีความสุข” ตนเองไม่เคยแตะต้องเธอมา ก่อนด้วยซ้ำ

ฉินหลั่งโดนผู้หญิงสักกี่คนจับเอาไว้แล้ว “แฟนดีขนาดนี้ นายยังไม่พอใจอีกเหรอ?”

“ต่อไปนายจะเสียใจ! ต้องคว้าผู้หญิงคนนี้ เอาไว้ให้ดีสิ ไม่อย่างนั้น พวกเราจะทำให้นายก ลายเป็นคนดังบนบอร์ดของมหาวิทยาลัยแน่ๆ!”

เส้เหวินจึงเดินไปถึงข้างกายของฉินหลั่ง กอดแขนของฉินหลั่งเอาไว้ ออกแรงไม่น้อยเลย ราวกับกลัวว่าฉินหลั่งจะวิ่งหนีไปอีก
“ขอบคุณพวกเธอมากนะ ต่อไปพวกเราจะ ทำให้ดี” เส้เหวินจึ้งขอบคุณนักศึกษาคนอื่นๆ เพียงครู่เดียวนักศึกษาพวกนั้นก็แยกย้ายกันไป หมดแล้ว

“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?” ฉินหลั่งโดนเส้เห วินจึ้งกอดเอาไว้ เดินอยู่ในมหาวิทยาลัยระยะ หนึ่ง

“นายถูกรางวัลแสนห้าจริงๆเหรอ?” เส้เหวินจี้ งเพ่งมองฉินหลั่ง

“ใช่สิ ฉันได้รางวัลมาแสนห้า แต่เหมือนว่าจะ ไม่เกี่ยวกับเธอนะ?” ฉินหลั่งกำลังมองเส้เหวินจี้ งอย่างใจเย็นพูดขึ้น

เส้เหวินจึ้งมาหาฉัน เป็นเพราะเรื่องนี้นี่เอง ใน ใจของฉินหลั่งฝืนหัวเราะเล็กน้อย

เส้เหวินจึงตกตะลึง ตอนนี้ฉินหลั่งราวกับ เปลี่ยนไปไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“นายไม่ต้องพูดอย่างนี้ก็ได้นะ อันที่จริง ระหว่างพวกเราก็มีความทรงจำดีๆมากมาย” เส้เห วินจึงยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก

“เธอรู้จักนิสัยของฉันดี ถ้าเป็นเมื่อก่อน แสน ห้านี้ แม้ว่าฉันจะให้เธอเอาไปใช้จ่ายทั้งหมด ก็ไม่ เจ็บปวดสักนิด แต่ตอนนี้ฉันคงไม่โง่ขนาดนั้น เหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว ก็ขอบคุณเธอนะที่ทำให้ฉันเข้าใจ ไม่ว่าฉันจะให้เธอไปเท่าไหร่ ก็คงไม่ สำคัญเท่าจูจี้เหวินที่เป็นลูกคนรวย!”

ฉินหลั่งเห็นสีหน้าของเส้เหวินจึ้ง หลังจากที่ เขาพูดคำนี้จบ ก็เปลี่ยนไปแย่ขึ้นเรื่อยๆ สายตาก็ ซับซ้อนเซื่องซึม อ้าปากอยากจะพูดตั้งกี่ครั้ง แต่

ก็ไม่พูดออกมา

ในใจของฉันหลั่งกลับสบายใจ

ฉินหลั่งเห็นเส้เหวินจึงตกตะลึงอยู่ จึงเอามือ ของเธอที่กอดแขนตนเองออกไป แล้วเดินไป ข้างหน้า

เวลานี้ ในใจของเส้เหวินจึ้ง รู้สึกเสียใจมาก เป็นพิเศษ หากว่าตนเองเลิกกับฉินหลั่งให้ช้ากว่า นี้สักกี่วัน ตอนนี้ แสนห้านั้นก็คงเป็นของตนเอง ทั้งหมดแล้ว

เห็นฉินหลั่งที่ใกล้จะออกไปไกลแล้ว ในใจ ของเส้เหวินจึงก็รีบร้อนอย่างมาก ถ้าพลาดวันนี้ ต่อไปก็คงไม่มีโอกาสแล้ว! นี่ก็แฝงไว้ด้วยความ หมายที่ว่า แสนห้าของฉินหลั่ง ไม่มีโอกาสเป็น ของตนเองอย่างสิ้นเชิงแล้ว!

“ฉินหลั่ง!” เส้เหวินจึ้งเรียกเสียงดัง ไม่ว่ายัง ไง ก็ควรทำเพื่อแสนห้านั้นอย่างเต็มที่สิ!

เห็นฉินหลั่งหยุดลงแล้ว เส้เหวินจิ้งจึงรีบเดิน ตามเข้าไป กอดด้านหลังของฉินหลั่งเอาไว้ เอาใบหน้าแนบไปบนหลังของฉินหลั่ง

“ฉินหลั่ง นายเปลี่ยนไป แต่ก่อนนายไม่เย็น ชากับฉันอย่างนี้” เส้เหวินจึ้งพูดอย่างแผ่วเบา “ฉันไม่สบายใจมาก ตอนนี้ทำได้เพียงสารภาพ ตรงๆเลยแล้วกัน จริงๆ ฉันเลือกที่จะเลิกกับนาย ก็เพื่อนาย!”

“เพื่อฉัน?” ฉินหลั่งพูดไม่ออกจนอยากจะ หัวเราะ พระเจ้าทำเพื่อฉัน!

“แน่นอนว่าทำเพื่อนาย” เส้เหวินจึ้งเปลี่ยนมา ยืนด้านหน้าของฉินหลั่งแทน แววตาปรากฏ ท่าทางแน่วแน่: “ก่อนหน้านี้ที่พวกเราคบกัน นาย ซื้อเครื่องสำอางให้ฉัน พาไปกินข้าว ทุกวันหลัง เลิกเรียน ยังต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ต้อง เหนื่อยมากแน่ๆ! เรื่องพวกนี้อยู่ในสายตาของฉัน ทั้งหมด! ฉันสงสารนายมาก! หลังจากครุ่นคิด ผ่านความยุ่งเหยิงภายในใจ ฉันจึงตัดสินใจเลิก กับนาย!”

“จริงเหรอ?” ใจของฉินหลั่งคิดว่า เหตุผลที่ เลิกกันนี้เลิศล้ำจริงๆ

“นายยังไม่เชื่อฉันใช่ไหม?” เส้เหวินจึ้งจริงจัง อย่างแน่ชัด เห็นฉินหลั่งไม่พูดไม่จา แววตาของ เธอเป็นประกายเล็กน้อย: “แต่ตอนนี้ไม่เหมือน กันแล้ว ตอนนี้นายมีเงินแล้ว แม้ว่าจะไม่ทำงานพวกเราก็ไม่ขาดเงินแล้ว”

“ฉินหลั่ง ตอนนี้นายเข้าใจหัวใจของฉันแล้ว ใช่ไหม นายคงไม่ได้แค่มีเงินก็ไม่ต้องการฉันแล้ว ใช่ไหม?” เส้เหวินจึ้งกำลังมองฉินหลั่งอย่างน่า

สงสาร

“เธอยังคงเป็นเพราะเงินของฉันจริงๆ ถึงจะ คืนดีกับฉัน?” ฉินหลั่งจ้องตาเส้เหวินจึง

“เงินสำคัญอะไรล่ะ ฉันสนใจแค่นายคนเดียว เท่านั้น!” ในสายตาของเส้เหวินจึ้งปรากฏความ จริงใจออกมา: “ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว การเลิกกับ นายเพียงทำให้ใจของฉันทนไม่ไหวกว่าเดิม ตั้งแต่วันนี้ ต่อให้นายจะไม่เหลืออะไรเลย จน เหมือนกับแต่ก่อน ฉันก็จะไม่แยกจากนาย!”

“ฉินหลั่ง ต่อไปให้ฉันอยู่ข้างๆนายนะ!” เส้เห วินจึงมุดเข้าไปในอ้อมอกของฉินหลั่ง

เวลานี้ฉินหลั่งค่อนข้างเคลิบเคลิ้ม ทั้งสอง คนในตอนนี้ ก็เหมือนกับกลับไปในตอนแรกเริ่ม ฉินหลั่งค่อยๆใช้มือโอบกอดเส้เหวินจึงเอาไว้

รู้สึกได้ถึงฉินหลั่งที่กำลังกอดตนเอง ใบหน้า ของเส้เหวินจึงก็ปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะสังเกต เห็นออกมาเล็กน้อย

“ฉันคิดว่านายไม่ต้องการฉันจริงๆแล้วซะ อีก!” เส้เหวินจึงออกจากอ้อมกอดของฉินหลั่ง ใช้กำปั้นทุบลงไปบนหน้าอกเขาเบาๆ

เห็นใบหน้าแสนสวยของเส้เหวินจึง ฉินหลั่งก็ มีความฮึกเหิมที่จะได้อยู่กับเธอตลอดไป! เพียง แค่เส้เหวินจึงกลับตัวเป็นคนใหม่อย่างจริงใจ เท่านั้น ฉินหลั่งก็ยังคงทำเพื่อเธอเหมือนกับแต่ ก่อน!

“เหวินจึ้ง งั้นตอนนี้ให้ฉันโอนเงินให้เธอสักกี่ หยวนไหม?” ฉินหลั่งหยิบมือถือออกมา ราวกับว่า เพียงแค่เส้เหวินจึงเอ่ยปาก เขาก็จะไม่รีรอ โอน เงินไปให้เธอทันที

“ไม่ต้อง” เส้เหวินจึงยิ้ม: “เมื่อกี้ฉันก็บอกไป แล้วไง ไม่ได้คืนดีกับนายเพื่อเงินของนาย เงิน พวกนี้นายเก็บไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันมีความจำเป็น เมื่อไหร่ ฉันจะบอกนายเอง!”

ดูแล้ว ฉินหลั่งคงเชื่อตนเองโดยสิ้นเชิงสินะ เอาเงินของเขาจะรีบร้อนในเวลานี้ทำไมกัน ต่อ ไปก็ยังมีโอกาส! !

เส้เหวินจึ้งกอดแขนของฉินหลั่งอยู่ เดินเล่น อยู่ในมหาวิทยาลัย ทั้งสองคนเดินมาจนถึงลาน เล็กๆที่อยู่ด้านหน้าโรงอาหาร ตรงนั้นกางเต็นท์สี แดงเอาไว้ กำลังจัดกิจกรรมอะไรกันอยู่

“นักศึกษา พวกเราเป็นกลุ่มสมาคมของ มหาวิทยาลัย สองวันนี้ได้จัดกิจกรรมเพื่อรับบริจาคเงินให้เด็กกำพร้าในหมู่บ้านบนภูเขาค่ะ เด็กๆในหมู่บ้านบนภูเขาไม่ง่ายเลย ไปโรงเรียน ยังต้องเดินเท้าบนภูเขากว่าห้ากิโล … มอบ ความรักของตนเองกันเถอะนะคะ”

สาวหางม้าเดินมาที่ข้างกายของฉินหลั่ง พูด กับเขา

“ได้ ฉันจะบริจาค ใช้อาลีเพย์ได้ไหม?” ฉิน หลั่งพยักหน้าตกลง

“ได้ค่ะ คุณสแกนคิวอาร์โค้ดก็ได้ คุณวางใจ ได้เลยค่ะ เงินพวกนี้มีมหาวิทยาลัยเป็นผู้ร่วมกัน จัดการ สุดท้ายก็จะโอนเงินไปให้นักเรียนใน หมู่บ้านบนภูเขาค่ะ….” สาวหางม้าส่งคิวอาร์โค้ด

ไปด้านหน้าฉินหลั่ง

ฉินหลั่งสแกนคิวอาร์โค้ด ใส่จำนวนเงินบนมือ ถือ ตอนที่เส้เหวินจึงอยากจะดูว่าฉินหลั่งบริจาค เท่าไหร่ ฉินหลั่งก็ใส่รหัสเสียแล้ว

“อาลีเพย์เข้าบัญชีแสนสามหมื่นหยวน”

เสียงดังขึ้นภายใต้เต็นท์สีแดง เสียงผู้หญิงที่ น่าฟังเปล่งออกมา

ได้ยินจำนวนเงินนี้ คนรอบด้านเงียบกันหมด

ทันที

จำนวนเงินบริจาคนี้มากมายเกินไปจริงๆโกศึกษาคนอื่นๆ ล้วนแต่บริจาค 20 50 100 กัน ทั้งนั้น

แสนสามหมื่นเยอะกว่าเงินบริจาคก่อนหน้า ตั้งไม่รู้กี่เท่า

ในใจของทุกคนอยากรู้จะแย่แล้ว สรุปว่าใคร กันที่บริจาคเงินเยอะขนาดนี้! แสนสามหมื่นก็ พียงพอที่จะให้พวกเขาเรียนมหาวิทยาลัยได้ถึง สามครั้งเลยนะ!

“สุดหล่อ คุณบริจาคแสนสามหมื่น!” สาวหาง ข้าเพิ่งจะรู้สึกตัวว่า ฉินหลั่งที่อยู่ด้านหน้าเป็นคน บริจาคแสนสามหมื่นนี่เอง จึงพูดจาตะกุกตะกัก ขึ้นเล็กน้อย

“ใช่ ฉันก็อยากจะเสียสละเพื่อเด็กในหมู่บ้าน บนภูเขาบ้าง” ฉินหลั่งพูดสบายๆ

คนที่อยู่รอบๆด้านทั้งหมดก็ล้อมเข้ามาแล้ว หมือนกำลังมองฉินหลั่งที่เป็นดาราอย่างนั้น

“สุดหล่อ คุณชื่ออะไรคะ ฉันจะนำเรื่องของ

คุณไปแจ้งหัวหน้า เพื่อยื่นหนังสือเป็นเกียรติ

อ่างๆ…” สาวหางม้ากำลังถือกระดาษกับปากกา ตรียมจดชื่อของฉินหลั่ง “ช่างเถอะ ฉันแค่อยากจะช่วยเหลือเด็กๆ อย่างเดียว นี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากมาย!” ฉิน

หลั่งพูดจบ นักศึกษารอบๆข้างก็ถอดทอนใจออกมาเบาๆ

ผู้ชายคนนี้สง่างามดีจัง!

เขาเป็นคนรวยที่ปิดบังตัวตนใช่ไหมนะ? แสนสามหมื่นไม่ใช่เรื่องใหญ่ของเขา ถ้าตนเอง บริจาคเงินเยอะขนาดนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะให้ทุกคน ได้รับรู้

นี่ก็เป็นความแตกต่างของคนทั่วไปที่เหมือน ตนเองกับคนมีเงินสินะ!

“เหวินจิ้ง พวกเราไปกัน” ฉินหลั่งมองไปที่เส้ เหวินจึ้งพูดขึ้น

“นายบริจาคแสนสามหมื่นไปหมดแล้ว?” สีหน้าของเส้เหวินจึ้งแย่มาก

เมื่อกี้ที่ได้ยินเสียงที่ออกมานั้น ใจของเส้เห วินจึ้งก็หล่นหายไป ตัวแข็งชะงักงันทันที

“ใช่” ฉินหลั่งเดินเข้าไปใกล้ๆเส้เหวินจึ้ง ดึง มือของเธอ ยิ้มเล็กน้อยพูด: “เมื่อกี้เธอไม่ได้บอก เหรอ ไม่ว่าฉันจะมีเงินหรือไม่มี ก็จะอยู่กับฉัน ฉัน ก็เลยอยากจะใช้เงินพวกนี้ไปทำเรื่องที่มีความ หมายบ้าง ฉันคิดว่าเธอก็คงจะมีความสุขกับฉัน ใช่ไหม เหวินจึ้ง เธออย่ากังวล ตอนนี้ทั้งตัวฉันยัง มีอีกพันกว่าหยวน ฉันจะพาเธอไปกิน แฮมเบอร์เกอร์ที่โรงอาหารนะ!”
“ไสหัวไป” เส้เหวินจึ้งสะบัดมือของฉินหลั่ง ออกไป พูดอย่างโมโหมาก

“เหวินจึ้ง เป็นอะไรไป!” ฉินหลั่งมองเส้เหวินจี้ งอย่างแปลกใจ

“ฉินหลั่ง แม่นายสิสมน้ำหน้าจริงๆที่จะเป็น คนโง่จนๆไปตลอดชีวิต!” เส้เหวินจึ้งเบิกตาโพลง จ้องฉินหลั่งอย่างโหดร้าย ถอยหลังไปทีละก้าวๆ แล้วก็หมุนตัวจากไป

แววตาของฉินหลั่งค่อยๆสงบลง เขาหวังว่าเส้ เหวินจึ้งจะไม่แสดงท่าทางอย่างเมื่อครู่แต่เส้เหวิน จึ้งยังคงทำให้เขาผิดหวังอย่างที่คิดเอาไว้

เส้เหวินจึ้ง เธอไม่รู้หรอก ถึงแม้ฉันจะบริจาค ไปแสนสามหมื่นแล้ว แต่ว่า ในมือของฉันยังมี แสนสามหมื่นอีกนับไม่ถ้วนเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ