บทที่ 166 ในใจมีได้แค่คนคนเดียว

“คืออย่างงี้ อีกสักครู่เพื่อนฉันจะมา เขาชอบฉัน เอามากๆแต่ไม่กล้าสารภาพรักกับฉัน ฉันจึงอยากให้คน ปลอมตัวเป็นโจรและแสร้งทำร้ายฉัน แล้วให้เขา”เป็น ฮีโร่มาช่วย “แบบนี้เขาอาจสารภาพรักกับฉัน”สังเส่นเอ๋อ นั่งพูดข้างเผิงเมิ่ง

“ห้…”เผิงเมิ่งและกู่ซาพากันอึ้ง

“พวกคุณอย่าตกใจแบบนี้สิ ? ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้ว คนคนนั้นชอบฉันมากๆ แต่หน้าไม่หนาพอ ไม่สารภาพ รักกับฉัน ฉันเป็นผู้หญิงไม่อาจสารภาพรักเขาได้ แต่ถึง ฉันจะสารภาพรัก ก็ควรอยู่ในบรรยากาศพิเศษๆ ดังนั้น ฉันเลยให้คนมาช่วยกันแสดงละครฉากนี้”สังเส่นเอ๋อไม่ อาย ฉินหลั่งเป็นถึงทายาทเศรษฐีที่รวยสุดๆ จีบคนแบบ นี้ ถึงต้องใช้วิธีน่าอายสังเส่นเอ๋อก็ยอม

“คุณไม่คิดว่าแบบนี้เป็นการหลอกเขาเห รอ ? “เผิงเมิ่งพูดด้วยสายตาอ่อนโยน

ไม่นะ ฉันไม่คิดแบบนั้น ฉันรู้ว่าเขาชอบฉันมา ตลอด ฉันก็ชอบเขา สุดท้ายยังไงเราก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน แต่ขั้นตอนพวกนี้ช้าเกินไป ฉันเลยใช้วิธีนี้เป็นตัวเร่ง ปฏิกิริยา ผลลัพธ์ล้วนเหมือนกัน ฉันไม่ได้หลอกเขาสัก หน่อย ? “สังเส่นเอ๋อครุ่นคิดพูด

“คนสวย เธอก็ออกจะสวย คงมีคนที่ตัวเองชอบ เหมือนกันใช่ไหม”สังเส่นเอ๋อถาม เธอเห็นว่าเผิงเมิ่งหน้าตาสะสวย แค่มองก็รู้ว่าเป็นคุณหนูของตระกูล คนรวย เลยถามขึ้น

เมื่อได้ยินที่สังเส่นเอ๋อพูด เผิงเมิ่งกลับตกใจเล็ก น้อย ใจลอยไปชั่วขณะ เธอก็มีคนที่เธอชอบ แต่เธอ เทียบคนนั้นไม่ติดแม้แต่น้อย อีกทั้งคนนั้นยังโน้มน้าวให้ เธอละทิ้งอยู่ตลอด

“แน่นอนว่าเธอก็มีคนที่ตัวเองชอบ อีกทั้งคนที่ ชอบยังเป็นคุณชายจากครอบครัวคนรวย แม้แต่เจ้าของ บริษัทเฟอร์รารี่เห็นเขาแล้วยังต้องเคารพ แต่คนคนนั้น ไม่…..กู่ซาเห็นเผิงเมิ่งไม่พูดจาเลยพูดแทน พูดถึงตรง นี้กว่าก็ไม่พูดต่อ จึงพูดแค่ว่า “วันนี้เผิงเมิ่งมาหาคนที่ เธอชอบ”

“แบบนี้นี่เอง..”สังเล่นเอ๋อเห็นสีหน้าเผิงเมิ่งและ คู่ ซ่า ก็เดาออกแล้วว่าเผิงเมิ่งกับคนที่เธอชอบต้องมี ปัญหาอะไรกันแน่ๆ เลยจับมือของเธอ”เผิงเมิ่ง ตาเธอ แดงหมดแล้ว เธอคงร้องไห้เพราะคนคนนั้นมาเยอะมาก เลยใช่ไหม ? ถ้าครั้งนี้เธอไม่ช่วยฉัน ฉันคงเจ็บปวดและ โศกเศร้าแบบเธอแน่ๆ เธอคงไม่อยากให้เป็นแบบนั้นใช่ ไหม ?”

“โอเค ฉันตกลง “คำพูดของสังเส่นเอ๋อสะเทือน ใจเผิงเมิ่ง เธอรู้ดีว่าความรู้สึกนั้นเจ็บปวดมากๆ เธอไม่ อยากให้ผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ต้องรู้สึกแบบนั้นอีก

“ดีจัง ขอบคุณนะเผิงเมิ่ง อีกเดี๋ยวถ้าฉันกับเขา ประสบความสำเร็จ ฉันจะให้รถราคา2.5ล้าน ! “สังเส่น เอ๋อพูดด้วยความพอใจ เผิงเมิ่งยิ้มอย่างไม่อะไร เธอไม่ได้สนใจรถอะไรนั่น เพียงแค่คนคนนั้นให้ความหวังแก่ สังเส่นเอ๋อ นับว่าเป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว

“มีอิทธิพลขนาดนนี้ แฟนของเธอคงเป็นทายาท เศรษฐีเหมือนกันใช่ไหม เขาชื่ออะไร ? “กุซ่าได้ยินที่สัง เส่นเอ๋อพูดถึงรถ ก็สนใจคนที่เธอชอบขึ้นมาทันที

“เขาเป็นทายาทเศรษฐีนั่นแหละ บอกพวกเธอคง ไม่เป็นไร เขาชื่อฉินหลั่ง”สังเส่นเอ๋อพูดอย่างยิ้มๆ

ฉินหลั่ง ! เผิงเมิ่งและกู่ซาตกใจมาก

“เธอบอกว่าฉินหลั่งชอบ….”กุซ่าถามสังเส่นเอ๋อ ว่าที่เธอพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่โดนเผิงเมิ่งขวาง ซะก่อน

“ว่าไง เธอจะพูดอะไรเหรอ ? พวกเธอคงไม่ได้ รู้จักฉินหลั่งเหมือนกันหรอกนะ ?”สังเส่นเอ๋อถามด้วย ความสงสัย

ไม่…พวกเราไม่รู้จักเขา”จู่ๆหัวใจของเผิงเมิ่งก็ ราวกับมีก้อนอะไรมากดทับไว้ เธอคิดว่าถ้าเธอยอมรับ วันนี้ก็ไม่ต้องเจอฉินหลั่งแล้ว แต่เธออยากถามแต่หน้า ฉินหลั่ง”คือ คนที่ฉันจะเจอใกล้มาแล้วล่ะ เธอไปเตรียม ตัวก่อนก็ได้”

“อืม งั้นฉันไม่รบกวนเธอแล้ว ขอให้เธอกับเขาได้ คบกันนะ ! “สังเส่นเอ๋อพูดจบก็จากไป

“เผิงเมิ่ง ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าฉันหลั่งชอบ หล่อน…”กุซ่ามองเผิงเมิ่งอย่างเป็นกังวล
“เขาเก่งขนาดนั้น มีคนชอบหลายคนก็เป็นเรื่อง ปกติไม่ใช่เหรอ? “เผิงเมิ่งกัดปากพูด มีแสงแวบเข้ามา ในดวงตา

กู่ซาถอนหายใจ ไม่รู้ควรพูดยังไง ไม่ว่าผลสรุปจะ เป็นยังไง วันนี้หลังจากได้เจอฉินหลั่งแล้ว เผิงเมิ่งควร ปล่อยวางได้แล้ว

“เขามาแล้ว”ทันใดนั้น กู่ซาเห็นฉินหลั่งเดินมา จากไกลๆ เธอพูดเบาๆข้างเผิงเมิ่ง

คนที่เผิงเมิ่งคิดถึงอยู่หลายวันมานี้มาถึงแล้ว เผิง เมิ่งไม่มองฉินหลั่งแม้แต่น้อย

ฉินหลั่งเดินชิดริมทะเลสาบ เดินไปยังเผิงเมิ่ง ช้าๆ ความรู้สึกเขาทั้งซับซ้อนและเคร่งขรึม

“เผิงเมิ่ง”ฉินหลั่งเรียก

เผิงเมิ่งค่อยๆหันไป เมื่อเห็นหน้าฉินหลั่ง เผิงเมี่ งก็เหม่อไปชั่วขณะ เธอมองฉินหลั่งอย่างเงียบๆ สายตา มีความคิดถึง เคียดแค้น ไม่สบายใจ ความจำใจ แต่ที่ มากไปกว่านั้นคือความรักที่ลึกซึ้ง

“ที่แท้คนที่สาวสวยคนนั้นชอบคือไอ้ขี้แพ้ นี่เอง”ตอนนี้ ชายร่างสูงที่อยู่ตรงพุ่มไม้มองเห็นฉินหลั่ง ก็พูดออกมาเบาๆ “คุณก็เป็นไอ้ขี้แพ้เหมือนกัน มีสิทธิ์อะไรว่าคน

อื่น”สังเส่นเอ๋อพูดกับชายร่างสูงอย่างเดือดดาล แล้ว

มองไปยังริมทะเลสาบเมื่อเห็นฉินหลั่ง เธอก็ตกตะลึง
เป็นเขาได้ยังไง ? เป็นเขาได้ยังไง ? สังเส่นเอ๋อ พึมพำในใจ และคิดถึงตอนที่ฉินหลั่งโกหกตนว่า เขาไม่ อยากนัดตอน9โมงเพราะกลัวไม่ตื่น สังเส่นเอ๋อเจ็บปวด อยู่ในใจ

ที่แท้เขาก็นัดกับเผิงเมิ่งนั่นตอน9โมง !

จู่ๆาสังเส่นเอ๋อก็เกิดข้อสงสัยในใจ คนที่ฉินหลังรัก นั้นเป็นฉันจริงไหม ?

ไม่ เป็นฉันอย่างแน่นอน เขาดีกับฉันขนาดนั้น ถ้า ไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร ? สั่งเส่นเอ๋อบอกตัวเองในใจ อย่างบ้าคลั่ง แต่เธอไม่อยากคิดว่าเผิงเมิ่งคนนี้เป็นอะไร กับฉินหลั่ง

“คุณมาแล้ว…”เผิงเมิ่งกลั้นน้ำตาที่เอ่อมาถึง เบ้าตากลับไป เธอยิ้มออกมา แต่น้ำเสียงที่พูดยังปนไป ด้วยเสียงร้องไห้

“ผมมาแล้ว คุณสบายดีไหม”ฉินหลั่งมองเผิงเมิ่ง ที่ซูบผอม ในใจก็รู้สึกใจอ่อนอย่างอดไม่ได้ แต่เขายังคง ฝืนมองเธอ

“สบายดี…”เผิงเมิ่งยิ้มและพูดสะอื้น”ขอบคุณนะ ที่มาพบฉัน พวกเราดู…ดูน้ำทะเลสาบตรงนี้กันก่อนนะ แล้วอีกสักพัก…อีกสักพักฉันจะพาคุณไปเลี้ยงข้าวด้าน นอก…

เผิงเมิ่งอยากจะบังคับเสียงตัวเองมากๆ แต่เมื่อ เห็นฉินหลั่ง เสียงของเธอก็เริ่มสะอื้นและสั่นเทา เมื่อ เห็นเธอเป็นเช่นนี้ ฉินหลั่งก็รู้สึกทั้งเจ็บปวดและเป็นห่วงเขากำมือแน่นอยู่ด้านหลัง

“ไม่ต้องหรอก ผมต้องขึ้นรถไฟความเร็วสูง ตอน11โมง หลังจากเจอคุณผมก็ต้องไปจากเมืองจีน หลิงแล้ว”ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบๆ

เผิงเมิ่งหุบยิ้มลง ถามอย่างกระตือรือร้น”ไป…ไป หาเธอเหรอ ?”

“ใช่”เสียงของฉินหลั่งทำให้เผิงเมิ่งแทบจะล้มลง กู่ซาพยุงเผิงเมิ่งไว้ และพูด”เผิงเมิ่ง…”

คนคนนั้น คนคนนั้นคือใคร ? เมื่อได้ยินบท สนทนาของฉินหลั่งกับเผิงเมิ่ง สังเส่นเอ๋อก็เกิคำถามใน ใจ ฉินหลั่งชอบตนไม่ใช่เหรอแล้วเขาจะไปหาใคร ?

ไม่ คนที่เขาชอบคือฉัน ! เขาไม่ได้ไปหาใคร แค่ เป็นข้ออ้างปฏิเสธเผิงเมิ่งก็แค่นั้น

“คุณชายฉิน ฉันอยากถามคุณหน่อย ในใจคุณ ปล่อยวางคนอื่นไม่ได้แล้วจริงๆเหรอ ? “เผิงเมิ่งรู้คำตอบ อยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ได้ยินจากปากฉินหลั่ง เธอก็ไม่อยาก ตัดใจ

“เผิงเมิ่ง บนโลกนี้มีเรื่องมากมายที่ไม่สมหวัง คุณ ปล่อยวางเถอะ”ฉินหลั่งถอนหายใจออกมายาวๆ และพูด อย่างเย็นชา

“ฮับ…”เผิงเมิ่งปิดปาก น้ำตาไหลออกมาจากตา

ทั้งสองข้าง เธอพูดสิ่งที่ฉันหลั่งพูดซ้ำๆ “มีเรื่องมากมาย

ที่ไม่สมหวัง…มีเรื่องมากมายที่ไม่สมหวัง….”
เผิงเมิ่งร้องไห้ เธอชำเลืองมองไปยังสังเส่นเอ๋อ ตรงพุ่มไม้ ผู้หญิงคนนี้ก็คงเข้าใจฉินหลั่งผิดไปเหมือน กัน จู่ๆเธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้

“ถ้ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่รักคุณมากๆ และเพื่อให้คุณ รักเธอ เลยตั้งใจแสดงละครฉากหนึ่ง เพื่อให้คุณเป็นฮีโร่ ไปช่วย แต่คุณดูไม่ออกจากนั้นเธอก็สารภาพรักกับคุณ คุณจะรับได้ไหม ? “เผิงเมิ่งถาม เธอถามให้สังเส้นเอ๋อ และถามให้ตัวเองเช่นกัน

“ไม่ ผมเคยบอกแล้ว ในใจผมมีได้แค่คนคน เดียว”ฉินหลั่งสายหน้า

“เหอะ..”เผิงเมิ่งมองไปยังสังเส่นเอ๋ออย่าง เฉยชา หวังว่าเธอจะได้ยินที่ฉินหลั่งพูด และไม่เสียแรง เปล่า และเจ็บปวดไปมากกว่าเดิม

สังเส่นเอ๋อสายหน้า เธอยังคงคิดว่าคนที่ฉินหลั่ง คือเธอ

“ถ้าคนที่คุณเจอก่อนคือฉัน ไม่ใช่จงยู่ คุณจะรัก ฉันไหม ? “ตอนฉินหลั่งพูด”มีเรื่องมากมายที่ไม่ สมหวัง”ใจของเผิงเมิ่งก็ไม่หวาดหวั่นอะไรแล้ว เธอแค่ ต้องการคำตอบของปัญหาที่อยู่ในใจ

“ผมไม่รู้”ฉินหลั่งนิ่งไป เขาไม่เคยคิดมาก่อน

“ถ้าโลกนี้ไม่มีจงยู่ คุณจะรักฉันไหม ? ”

“ผมไม่รู้ บนโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้า”ฉินหลั่งสับสน

มาก
“เหอะ…”เผิงเมิ่งกลั้นร้องและยิ้ม เธอเดินไปตรง หน้าฉินหลั่ง”ฉันรู้คำตอบจากสายตาคุณแล้ว ถ้าโลกนี้ ไม่มีจงยู่ คุณคงรักฉัน ถ้าคุณเจอฉันก่อน ก็คงไม่รักจงยู่ ฉันแค่มาผิดเวลาก็เท่านั้น”

ฉินหลั่งนิ่งอึ้งไม่ตอบ

“ขอบคุณนะ”เผิงเมิ่งยิ้มพลางร้องไห้”ขอบคุณที่ ทำให้ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนที่คุณชอบรองลงมาในใจคุณ นี่ ทำให้ฉันพอใจมากๆแล้วล่ะ”

จงยู่ ? เป็นไปไม่ได้ ฉินหลั่งชอบฉัน ! สังเส่นเอ๋อ ที่อยู่ตรงพุ่มไม้ หัวแทบจะระเบิดออกมาแล้ว เธอไม่ อยากเชื่อสิ่งที่เผิงเมิ่งและฉินหลั่งคุยกัน แต่ความร้อนรน

ได้แผ่ไปทั่วร่างกายของเธอ

ตอนนี้สังเส่นเอ๋ยต่อไปไม่ไหวแล้ว เธออยาก ถามฉินหลั่งให้ชัด

“ฉินหลั่ง-“สังเส่นเอ๋อเรียกเสียงดัง เดินออกมา จากพุ่มไม้

“เส้นเอ๋อ…คุณ…”ชายร่างสูงในพุ่มไม้กลัดกลุ้ม มาก ทำไมสังเส่นเอ๋อออกไปโดยไม่บอกตนสักคำ ชาย ร่างสูงรีบเอาถุงน่องคลุมศีรษะ เพื่อทำตามที่สังเส่นเอ๋

อมอบหมายงานให้เขา

“สังเล่นเอ๋อ…”เมื่อเห็นสังเส่นเอ๋อออกมาจากอีก ด้าน ฉินหลังตกใจเล็กน้อย

“ฉินหลั่ง คนที่คุณชอบ….”สังเส่นเอ๋ออยากถาม ฉินหลัง ว่าคนที่เขาชอบคือเธอหรือคนที่ชื่อจงยู่อะไรนั่นแต่ยังไม่ทันพูดจบเธอก็โดนปิดปากจากด้านหลัง

“ว้า น้องสาวคนสวย ไปhappyกับพี่ที่โรงแรมดี กว่า”ชายร่างสูงทำตามที่สังเส่นเอ๋อกำชับก่อนหน้านี้ จับ คอสองเส่นเอ๋อ และพูดไปเรื่อย

“ปล่อยเธอ-“ฉินหลั่งตกใจทันที เขาจะเข้าไป ช่วย แต่จู่ๆก็นึกถึงคำพูดที่เผิงเมิ่งพูดก่อนหน้านี้ได้”ถ้ามี ผู้หญิงคนหนึ่งที่รักคุณมากๆ และเพื่อให้คุณรักเธอ เลย ตั้งใจแสดงละครฉากหนึ่ง เพื่อให้คุณเป็นฮีโร่ไป ช่วย….”ฉินหลั่งมองสายตาเผิงเมิ่งก็รู้ว่า ที่เผิงเมิ่งพูด ถึงผู้หญิงแสดงละครตบตา ก็คือสังเส่นเอ๋อ

ฉินหลั่งมองสังเส่นเอ๋ออย่างดุดัน และพูดกับเผิง เมิ่ง”เรื่องระหว่างเราคงคลี่คลายแล้วนะ รถไฟจะมาแล้ว ผมขอตัวก่อน”พูดจบฉินหลังพยักหน้าให้เผิงเมิ่ง แล้ว จากไป