บทที่ 158 เธอมีจดหมายฝากถึงนาย

ฉินหลั่งตกตะลึงจนพูดไม่ออก แต่เขารู้สึก สะเทือนใจเล็กน้อย

“ในสองหรือสามเดือนที่เส้เหวินจิ้งจากนายไป นายก็เห็นแต่ว่าเธอยโสโอหังต่อหน้านาย แต่นายรู้มั้ย ตอนที่เธอหลับก็ยังละเมอเรียกหาแต่ชื่อของนาย ต่อ หน้าผู้คนเธอก็แสรังเป็นสบายดี แต่ว่าฉันเข้าใจเธอ ที่สุด ตั้งแต่ที่เธอเลิกกับนายจนถึงลาออกจากการเรียน กลางคันและออกจากมหาวิทยาลัยไป เธอไม่เคยลืมนาย ไปจากใจได้เลย”

“ก่อนหนึ่งวันที่เธอจะไปจากมหาวิทยาลัย วันนั้น เธอบอกกับฉันว่าเธอเลิกกับเผิงหนานแล้ว เธอก็ยัง ตระหนักได้ว่า คนที่ใจเธอรักจริงๆคือนาย เธอบอกกับฉัน ว่าเธอจะคืนดีกับนาย เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ มาชดเชย กับความเจ็บปวดไม่กี่เดือนของนาย อยู่ต่อหน้าฉัน เธอ โทรหานายห้าถึงหกสาย แต่นายล่ะ แม้แต่รับสายยังไม่ รับเลย เส้เหวินจึงพิงไหล่ของฉันร้องไห้คร่ำครวญ ปาก ของเธอก็พึมพำแต่ว่าฉันหลังไม่เอาฉันแล้ว ฉันไม่เอา ฉันแล้ว…”

“จากนั้น เธอบอกกับฉัน เพื่อที่จะทำให้นายกลับ มารัก เธอก็จะต้องสู้ จากนั้นเธอก็วิ่งออกไป ฉันคิดว่าเธอ ไปหานาย แต่นายกลับพูดอะไรกับเธอ ถึงทำให้เธอกลับ มาในสภาพที่วิญญาณล่องลอย วันที่สองถึงขอลาจาก มหาวิทยาลัย วันที่สามก็ลาออกเรียนจากกลางคัน”
ฉินหลั่งนึกถึงวันนั้นที่อยู่ที่CHIU-SHUI เหตุการณ์ที่เจอกับเส้เหวินจึ้งเป็นครั้งสุดท้าย นึกถึง ท่าทางที่อดกลั้นจะร้องไห้ก่อนจากไป ฉินหลั่งก็อดไม่ ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ

“นึกออกแล้วใช่มั้ย? ตอนนี้นายรู้แล้ว นายเป็นคน ทำลายเส้เหวินจิ้ง นายทำให้เด็กสาวที่มีอนาคตที่ งดงามกลับต้องร่วงลงไป นายเข้าใจหรือยังว่าตัวเอง เป็นผู้ชายห่วยแตกที่ไร้ยางอายขนาดไหน?”ดวงตาของ จางเจียซินยิ่งอยู่ยิ่งคมขึ้น”ถึงตอนนี้ นายมันก็แค่ผู้ชาย ห่วยแตกที่ทำลายผู้หญิงที่บริสุทธิ์มีสิทธิ์อะไรมาพูด เรื่องศีลธรรมกับฉัน นายถามตัวเองดู ว่านายแม่งเหมาะ เหรอ?”

“ฉันไม่เหมาะ แต่ก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เธอต้องมาบอก ฉันเหนื่อยแล้ว เชิญพวกนายออกไป”ฉินหลั่งเหนื่อย มาก เขาไม่อยากเห็นจางเจียซินคุยโอ้อวดตรงหน้าเขา ถ้าเขามีความผิด เขามีวิธีของตัวเองที่จะไปชดใช้ เขา อยากจะคิดดูดีๆก่อน ฉินหลั่งดันจางเจียซินออกไปข้าง นอกประตู

“ไอ้ผู้ชายเหี้ย นายผลักอะไรของนาย?”จางเจีย ซินตะโกนเสียงดัง: “นายอยากจะรู้ว่าที่จากไปวันนั้น สภาพที่โศกเศร้าของเส้เหวินจึงฝากให้ฉันมาบอกอะไร กับนาย?”

ฉินหลั่งหยุดนิ่ง เขาไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่อง สำคัญสำหรับเขา และอยากจะรู้สถานการณ์ตอนนั้นของ เส้เหวินจึ้ง เนื่องจากเธอมีเรื่องฝากบอกมาถึงตัวเอง ถ้าตัวเองไม่รู้ ก็เป็นสิ่งที่เสียใจที่สุด และก็เท่ากับว่าไม่ให้ เกียรติเส้เหวินจึง

“เธอบอกว่าอะไร?”ฉินหลั่งจ้องมองไปที่จางเจีย

ซินแล้วถาม

“เธอฝากจดไว้ให้นายหนึ่งฉบับ ให้ฉันเอามาให้ นาย คำพูดที่เธออยากบอกอยู่ในจดหมาย”แววตาของ

จางเจียซินดูมีชีวิตชีวาขึ้น นี่เป็นไม้ตายของเธอ

“เอาจดหมายมาให้ฉัน”

“อยากได้จดหมายก็ได้ เพียงแต่ว่านายต้องไป ร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับฉันที่เซี่ยงไฮ้ ฉันก็จะให้นาย”

“เธออย่ามาบังคับฉันนะ”แววตาของฉินหลั่งคม ชัดขึ้น จางเจียซินก็ตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้ เธอบังคับใจ ตัวเองให้สงบลง
เจียซินข่มขู่ฉินหลั่ง

ฉินหลั่งถอนหายใจหนักๆ และเขาก็หลับตาลง อย่างแน่นๆ

ได้ ฉันจะไปกับเธอ”หลังจากที่ถามตัวเอง ใน ที่สุดฉินหลั่งก็ตอบรับปากกับจางเจียซินไป เขาก็ค่อยๆ ปล่อยจากจางเจียซิน

“ดี นี่คือสิ่งที่นายพูดเองนะ”จางเจียซินดีใจมาก ก็ รู้สึกโล่งใจ ในที่สุดเธอก็จะไม่ถูกHuya TVปิดกั้น

“จดอยู่ที่ไหน?”ฉินหลั่งถามอย่างเย็นชา

“ถามทำไม ผ่านพรุ่งนี้ไป ฉันก็เอาจดหมายมาให้ นายเอง ถึงยังไงอยู่ที่ฉันก็ไม่มีประโยชน์อะไร”จางเจียซิ นก็คืนกลับมาดูถูกฉินหลั่งเหมือนเดิม

“เอาล่ะ นี่ก็ดีกมากแล้ว นายก็รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ ต้องตื่นแต่เช้า พวกเราจะนั่งรถไฟฟ้าไปที่เซี่ยงไฮ้”จาง

เจียซินสั่งฉินหลั่งเสร็จ ก็ลากฮวนฮวนออกจากห้องฉิน

หลั่ง

ฉินหลั่งค่อยๆเดินกลับไปที่เตียง แล้วเขาก็นอน ตะแคงอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าของเส้เห วินจิ้ง ใบหน้าของเธอดูแปลกมาก เสียงฟ้าร้อง”เปรี้ยง เปรี้ยง”จากนอกหน้าต่างก็ดังขึ้น ถึงขัดจังหวะความคิด ของฉินหลั่ง ฉินหลั่งดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มบนตัว แล้วก็หลับ ไป

วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฉินหลั่งตื่นขึ้นมา ข้างนอกดู มืดมน ทั้งๆที่ก็แปดโมงแล้ว แต่เหมือนกับหนึ่งทุ่มตอนกลางคืนเลย

ฉินหลั่งเรียกหญิงสาวสองคนที่กำลังนอนไม่ อยากตื่นอยู่บนเตียง รอพวกเธอแต่งหน้าแต่งตัวไปหนึ่ง ชั่วโมง ทั้งสามคนถึงค่อยเดินออกจากคฤหาสน์

กินอาหารเช้าที่ข้างนอก ในระหว่างนั้นจางเจียซิ นก็ลากตัวฮวนฮวนไปที่บ้านเช่าของตัวเอง ทั้งสามคน ถึงค่อยนั่งรถแท็กซี่รีบไปที่สถานีรถไฟฟ้าของจีนหลั่ง

ซื้อตั๋วเสร็จก็รีบขึ้นรถ ท้องฟ้าข้างนอกมีดมาก และในรถไฟไฟก็เปิดไฟ ฉินหลั่งและจางเจียซินทั้งสอง คนนั่งด้วยกัน หญิงสาวทั้งสองคนก็เอาแต่กินของกิน เล่นแล้วพูดคุยกัน ไม่เหลือบมองฉินหลั่งแม้แต่น้อย

“จดหมายเอามาหรือยัง?”ฉินหลั่งคิด ก่อนหน้านี้ จางเจียซินกลับไปที่บ้านเช่าก็เพื่อไปเอาจดหมาย

“ไม่มี”จางเจียซินกอดกำชับกระเป๋าแน่นขึ้นโดย ไม่รู้ตัว ฉินหลั่งรู้ว่า จดหมายอยู่ในกระเป๋า เพียงแต่เธอ กลัวว่าตัวเองจะแย่งจดหมายไป แล้วก็จะไม่ไปเซี่ยงไฮ้ กับพวกเธอ ฉินหลั่งยิ้มบางๆ แล้วไม่ถาม ในเมื่อเขา รับปากพวกเธอว่าจะไป ก็จะไม่เปลี่ยนใจกลางคัน

ฉินหลั่งหลับตาลงอย่างสบายๆ เขาต้องการเห็น เมืองที่จงยู่อาศัยอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ มันเป็น ประสบการณ์ที่ดีเช่นกัน

หนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา ฉินหลั่งพวกเขาก็มาถึง เซี่ยงไฮ้ และเรียกรถแท็กซี่มาหนึ่งคัน ฉินหลั่งไป งาน”ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100″กับจางเจียซินที่จัดขึ้นที่ท่าเรือหยางซาน

งานเลี้ยงสังสรรค์ครั้งนี้จัดขึ้นที่บนเรือสำราญ ส่วนตัวสุดหรู ตอนนี้เรือสำราญหรูหราจอดเทียบท่าที่ ท่าเรือดูเด่นเป็นสง่า เพียงแต่ว่าในเวลานี้ไม่ให้คนที่มา ร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ขึ้นไป ต้องรอให้ถึงก่อนงานเลี้ยง เริ่มหนึ่งชั่วโมงครึ่งถึงจะขึ้นไปได้

เน็ตไอดอลทั้งหมดที่เหมือนกันจางเจียซินก็แต่ง หน้าพักผ่อนและทำความคุ้นเคยกับขั้นตอนของงาน เลี้ยงในโรงแรมที่อยู่ติดกับท่าเรือ

ฉินหลั่งไม่สามารถทนอยู่ในโรงแรมได้ เขาเดิน

ไปตามทางท่าเรือเพียงลำพัง เขายืนอยู่บนแนวโขดหิน ริมทะเล หันหน้าไปทางทะเล ตะโกนเสียงดังร้องเรียก “จงยู่ เธออยู่ที่ไหน รีบกลับมาเถอะ”

เขาได้ยินคนอื่นพูดว่า ถ้าตะโกนร้องเรียกคนรัก ไปในทะเล คนรักก็จะได้ยิน ก็รีบกลับมาที่ข้างๆกายของ เขา

แต่สิ่งที่ตอบกลับเขาก็มาก็มีแต่เสียงสะท้อนของ ตัวเขาเองเสียงคลื่นซัดและนกนางนวลที่อยู่ห่างไกล เพียงไม่กี่เสียง

ลมทะเลทำให้ฉันหลั่งหนาวขึ้นเล็กน้อย เขา กระชับเสื้อผ้าให้แน่น และเดินกลับไปที่โรงแรม

ตอนเย็นหกโมงครึ่ง ฉินหลั่งเดินตามจางเจียชิน และฮวนฮวนพวกเธอเริ่มได้รับการตรวจสอบ และเดิน บนเรือสำราญ ผู้คนหลายร้อยคนเดินขึ้นไปบนเรือสำราญ จางเจียซินฮวนฮวนและไอดอลคนอื่นๆ ดวงตา ของพวกเธอเบิกกว้าง และอุทานเป็นครั้งคราว

เรือสำราญลำนี้มีสามชั้น ตัวเรือทำจากวัสดุคอม โพสิตโลหะ ซึ่งสะท้อนแสงของโลหะ เสาสูงของเรือ สำราญแขวนธงหลากสีหลายแถวตั้งแต่หัวเรือไปจนถึง ท้ายเรือ

ดาดฟ้าบนสุดมีพื้นที่สองพันตารางเมตร มีสระ ว่ายน้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้ผ้า หลายตัวอยู่ข้างๆ ส่วนของหัวเรือสร้างด้วยโครงเหล็ก เพื่อตั้งเวที ด้านหลังเวทีมีผ้าม่านแขวนอยู่ข้างบนมีเน็ต ไอดอลสวยๆหนึ่งร้อยคน เขียนด้วยตัวหนังสือ ศิลปะ”ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100″

มีเครื่องเสียงทั้งสองข้างเวที และมีที่นั่งรอบ ๆ

ในขณะนี้เน็ตไอดอลผู้ชมและแขกที่มาร่วมชมพิธี กำลังเดินเล่นไปรอบๆ มองดูทิวทัศน์บนเรือสำราญและ ในทะเล

ยืนอยู่บนเรือและมองไปทะเลที่ห่างไกลสุดลูกหู ลูกตา ทะเลและท้องฟ้าเชื่อมถึงกัน น้ำทะเลมีความคลื่น ซัดขึ้นลงตลอด และได้ยินเสียง”ซูซู” ของน้ำทะเลที่ข้าง หู เป็นประสบการณ์ที่สบายจริงๆ

ฉินหลั่งมองไประยะไกล คิดในใจถ้าเกิดวันนี้มี ท้องฟ้ามีพระอาทิตย์ที่สวยงามขึ้น คงจะสวยงามมาก อย่างแน่นอน น่าเสียดายที่ท้องฟ้ามืดครึ้มจนถึงตอนนี้

“เรือสำราญนี้เป็นของคุณชายเห้อ ว่ากันว่าเรือสำราญลำนี้มีมูลค่าถึงแปดร้อยล้านหยวน เขาและพ่อ ของเขาร่วมแรงร่วมใจกันซื้อ ดูไปแล้วทายาทเศรษฐีที่ ร่ำรวยในประเทศ จะมีใครที่กล้าหาญดังเช่นคุณชายเห้ อบ้างล่ะ?”

“อ๋อ ฉันได้ยินมาว่าคุณชายเห้อเพิ่งจะเลิกกับ แฟน ตอนนี้เป็นโสดอยู่ พวกเธอว่าฉันมีโอกาสหรือ เปล่า”

“ฉันว่าโอกาสของเธอคือหวังลมๆแล้งๆ เนื่องจาก ว่ายังมีคนสวยอย่างฉันอยู่ที่นี่ ฮ่าฮ่า”

“เธอเป็นของเธอ ได้ยินมาว่า คืนนี้คุณชายเห้อก็จะ มาที่นี่ด้วย ตอนที่ขึ้นเวทีฉันต้องทำตัวดีๆ ไม่แน่คุณชาย เห้ออาจจะชอบ”

เน็ตไอดอลไม่กี่คนรวมตัวกันแล้วพูดคุยหัวเราะ เมื่อเห็นว่างานเลี้ยงเริ่มแล้ว ก็หยุดพูดคุย และเดินไปยัน บริเวณที่เน็ตไอดอลนั่งอยู่

จางเจียซินและฮวนฮวนก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วย เมื่อ ได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของคนพวกนั้นพูดคุยกัน ในใจของ จางเจียซินก็มีความคิด

“ฮวนฮวน เธอคิดว่าคุณชายเห้อจะชอบฉัน มั้ย?”จางเจียซินสบตาฮวนฮวนแล้วถาม แววตาของเธอ แสดงถึงการมีความหวังและความมั่นใจ

เมื่อเห็นท่าทางที่แน่วแน่ของจางเจียซิน ฮวนฮวน ยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ “เจียซิน เธออย่าล้อเล่นนะ งานเลี้ยงก็จะเริ่มแล้วพวกเราไปกันเถอะ”ฮวนฮวนก็ดึงตัวจางเจียซินกลับไป แต่จางเจียซินยังคงจ้องมองเธออยู่”เธอยังไม่ตอบ คำถามของฉันเลยนะ”

ฮวนฮวนพูดไม่ออก คิดแล้วคิดอีกถึงพูด

“เจียซิน ฉันพูดความจริงเธออย่าโกรธนะ เธอก็ เห็นแล้ว งานเลี้ยงคืนนี้มีสาวสวยมากมายแค่ไหน อย่า ว่าแต่คุณชายเห้อเลย ฉันเองก็มองจนตาลาย เรามีจุดที่ โดดเด่นตรงไหน ที่ทำให้คุณชายเห้อชอบพอเราได้ นอกจากนี้นอกจากนี้มีคนไลฟ์สดระดับพรีเมียม ไม่กี่ คนที่สวยกว่าเราอีก คุณชายเห้อจะเลือกก็ต้องเลือกคน สวย แล้วจะมาชอบพวกเราได้ยังไงล่ะ”

หลังจากที่ฮวนฮวนพูดจบ จางเจียซินก็คิดมันก็ใช่ ในใจก็รู้สึกหดหู ในใจก็คิดว่าการก้าวเข้าสู่ครอบครัวที่ ร่ำรวยนั้นเป็นเพียงฝันกลางวันที่ล้มๆแล้งๆและไม่มีตัว ตน ดังนั้นตัวเองควรทำตามเส้นทางการไลน์สดอย่างดีๆ

“ฉินหลั่ง อย่ามัวแต่มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย งาน เลี้ยงคืนนี้กำลังจะเริ่มแล้ว นายมานี่นะ!”จางเจียซิน ตะโกนบอกฉินหลั่งที่ยืนมองทะเลอยู่ห่างๆ
“เหอะ ถ้านายไม่ไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับฉัน ฉันก็ไม่ให้นาย ดูซิว่านายจะทำอะไรฉันได้”จางเจียซิน ต้องใช้สิ่งนี้เพื่อข่มขู่ฉินหลั่ง ไม่อย่างนั้นฉินหลั่งไม่มี ทางที่จะไปกับตัวเองแน่

“เธอ”คว้าคอเสือของจางเจียซิน ม่านตาของ เขาก็หดลงเหมือนรูเข็มที่อันตราย จางเจียซินรู้สึกกดดัน อย่างมาก แต่ตอนนี้ จางเจียซินไม่สามารถขี้ขลาดได้ มิ ฉะนั้นเส้นทางการไลน์สดของเธอจะพังพินาศ

“ฉันทำไม? ฉันจะบอกนายนะ ถ้าผ่านพรุ่งนี้ไป นายทำให้ฉันถูกHuya TVปิดกั้น ฉันก็จะแอบที่เผา จดหมาย ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นความลับตลอดไป!”จาง