บทที่ 133 ไม่ต้องไปมอบตัวจริงๆเหรอ

“ฉันฆ่าเจ้านายตาย ฉันฆ่าเจ้านายตายแล้ว” ใน ขณะนั้น อาศัยเริ่มทำตัวไม่ถูก เขาเองก็ไม่เคยคิดเลย ว่าตัวเองจะฆ่าเหลียงฮุยได้

“ฟังฉันนะเสี่ยวฝาน”ฉินหลั่งยกสองมือจับไหล่ ของอาสัวยที่กำลังตื่นกลัวไว้ แล้วมองเข้าไปในดวงตา ของเขา “เขาตายไปแล้ว นายไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ ปล่อยให้นายเป็นอะไรแน่นอน”

“แต่ว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน ถ้าไม่มีเขาก็ ไม่มีฉัน เขาให้อาหารฉันกินทุกวัน ทุกอย่างที่ฉันมีล้วน แต่ได้มาจากเขา แต่ฉันกลับฆ่าเขาตาย” อาสัวยเกิด ความขัดแย้งในใจ และโทษตัวเองอย่างหนัก

“เขาไม่เคยทำเหมือนนายเป็นคน แค่คิดว่านาย เป็นแค่สุนัขรับใช้ นายไม่ต้องโทษตัวเองขนาดนี้ นาย ลืมไปแล้วเหรอ ว่าเมื่อตะกี้เขาเตะเขาถีบนายยังไงบ้าง ถ้าหากนายไม่ทำตามคำสั่งของเขา ความชั่วร้ายของ เขาก็จะถูกเปิดเผยออกมา…”ฉินหลังพยายามพูดเกลี้ย กล่อมอาสัวย จนอาสวยสงบสติอารมณ์ลงมาเล็กน้อย

“ตอนนี้เหลียงฮันตายไปแล้ว ต่อไปนายก็จะมี ชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ต้องฟังคำสั่งของใครอีกต่อ ไป”ฉินหลั่งมองไปทางอาสัวยแล้วพูด “ฝันร้ายของ นายได้จบลงไปแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะมีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ นายเชื่อที่ฉันพูดไหม”

“ฉันเชื่อนาย เพระนายเป็นเพื่อนของฉัน” อาศัย ค่อยๆยิ้มออกมา

“อืม ดีมากเพื่อนรัก” ฉินหลั่งตบบ่าของอาสัวย ใน ที่สุดความกังวลใจที่เก็บไว้ก็คลายลงสักที ทั้งสองคนลุก ขึ้นยืน แล้วมองไปทางพวกคางตี้ พวกคางตี้ต่างพากัน หวาดกลัวจนตัวสั่น

“คุณชายคางครับ เป็นอะไรไปครับ”ในขณะนั้น เอง ลูกน้องรูปร่างบึกบึนของคางตื้ประมาณเจ็ดแปดคน ก็เดินทางมาถึง

“จัดการพวกมันซะ” คางดี้ชี้ไปทางพวกฉินหลั่ง บรรดาลูกน้องที่มาใหม่พุ่งตัวเข้าหาฉินหลั่ง ส่วนพวก คาง ที่เคยเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ จึงไม่กล้าอยู่ที่ ร้านอาหารนี้ต่อ ทุกคนเริ่มหาโอกาสวิ่งหนีออกไปจาก ร้าน

“อาศัย สู้ไปกับฉัน” ฉินหลั่งตะโกนเรียก ก่อนจะ หยิบขวดเหล้าขึ้นมา แล้วพุ่งตัวเข้าไปสู้

“ฉินหลั่ง ฉันจะช่วยนายเอง”อาศัยไม่มีทาง ปล่อยให้เพื่อนรักของตัวเองถูกทำร้ายแน่นอน เขารีบ เข้าไปร่วมวงด้วยทันที

“บ้าเอ๊ย วันนี้มาสู้กันให้สะใจกัน”เหรินห้าวเองก็ ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพุ่งเข้าไปร่วมวงด้วย โดยที่เหรินซิน ห้ามไม่ทัน เหรินซินมองตามเหรินห้าวอย่างเป็นห่วง กลัวว่าเขาจะถูกทำร้ายอีก
“จะขาดฉันไปอีกคนได้ยังไงกัน ฉันเอาด้วย” ใน เมื่อเพื่อนๆต่างก็สู้ยินถึงจะยืนมองอยู่ข้างๆได้ยังไงกัน ถึงแม้จะได้รับบาดเจ็บ ถึงแม้จะไม่มีฝีมือเท่าไหร่ แต่เขา ก็จะสู้เคียงข้างเพื่อนๆ

แค่พริบตาเดียว ฉินหลั่งและเพื่อนอีกสี่คนก็ ทำการต่อสู้กับกลุ่มชายฉกรรจ์เจ็ดแปดคน โดยมีเหรินซิ นกับหวางเหยายืนมองอยู่ด้านข้างอย่างกังวลใจ

ฝีมือการต่อสู้ของอาสัวยไม่ใช่แค่พูดเอาหน้า พอ เขาแสดงฝีมือออกมา ชายฉกรรจ์ทั้งเจ็ดแปดคนก็ไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของเขา แค่เขาคนเดียวก็สู้กับชายฉกรรจ์ทั้งเจ็ด แปดคนได้

“แค่นี้ก็คิดจะหนีแล้วเหรอ มานี่เลย”ฉินหลั่งวิ่งไป ขวางประตู ปิดทางหนีของพวกคางไว้ “ปีง”พอเสียงนี้ ดังขึ้นมา ประตูก็ถูกปิดลง ทำให้พวกเขาหนีออกไปไม่

ได้แล้ว

“โอ๊ย”

“แม่จำ”

“เฮ้ย”

อีกฝั่ง ถึงแม้อาสัวยจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ ทำให้กลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งเด็ดแปดคนล้มลงไปนอนทับ ซ้อนกันอยู่บนพื้นจนหมด อาส่วยยกขาข้างหนึ่งเหยียบ บนเก้าอี้ ส่วนอีกข้างเหยียบบนหน้าท้องของที่อยู่บนสุด

เขาลงน้ำหนักที่ขา ทำให้ชายฉกรรจ์ทั้งเจ็ดแปด คนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
“คุกเข่าลงไป” ฉินหลั่งตะเบ็งเสียงสั่ง ก่อนจะนั่ง ลงบนเก้าอี้ เหรินหั้าวกับยินถึงเองก็นั่งลงเช่นกัน อีกทั้ง พวกเขาสองคนยังสบายกว่า เพราะมีสาวสวยนั่งดูแลอยู่ เคียงข้างสองคน

“ได้ ได้ คุกเข่าแล้ว พวกเรายอมคุกเข่าแล้ว”ใน ตอนนี้คางที่ไม่พะวงถึงตำแหน่งลูกชายหัวหน้าแก๊งฉี ของตนเองแล้ว ถ้าไม่ฟังคำสั่งของฉินหลั่ง วันนี้เขาคง ต้องตายอยู่ที่นี่แน่ๆเลย

“จะทำยังไงกับพวกเขาดี พวกนายสองคนว่ายัง ไง”ฉินหลั่งมองไปทางเหรินห้าวกับยินถึง คนที่คางตี้หา เรื่องวันนี้คือพวกเขา

“นายยังคุณชายคางอีกไหม ยังวางตัวเป็นใหญ่ อีกไหม” ในขณะที่พูดเหรินห้าวกับยินถึงก็กดหน้าคางดี้ ลงกับพื้น ตอนนี้ทั้งเหรินห้าวและยินถึงต่างก็อารมณ์ขึ้น ไม่มีท่าทางอ่อนแอเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เหรินห้าวพูด อย่างวางกล้าม

“พี่หลงอะไรกัน ยังจะกล้าดีตัวเป็นลูกพี่คนอื่นอีก ไหม”ยินถึงเองก็ทำเหมือนกับเหรินห้าว “เพี้ยะเพี้ยะ”ทั้ง สองคนทำการตบหน้าลูกน้องสองคนที่พูดแซวหวาง เหยากับเหรินซินที่สนามบินคนละที

“ครับ คุณพูดถูกทุกอย่าง พวกเราสมควรโดน ตบ…”ในเวลานี้ พวกคางที่ถูกตบตีได้แต่พูดว่าพวกเขา สมควรโดนแล้ว

“เหรินซิน หวางเหยา พวกน้องอยาดให้จัดการเจ้าพวกนี้ยังไงดี”เหรินห้าวหันไปถามเหรินซินกับหวาง เหยา

“ถูกต้อง หรือว่าพวกน้องจะตบหน้าพวกเขาสัก

สองสามที่เพื่อระบายอารมณ์ดี”ยินถึงเองก็พูด “ช่างมันเถอะค่ะ พวกเขาเละเทะมากพอแล้ว”ถึง ยังไงพวกเหรินซินก็เป็นเด็กผู้หญิง จึงใจอ่อนและขี้

สงสารเป็นธรรมดา

“ไม่ได้ นี่ยังเบาเกินไปด้วยซ้ำ” เหรินห้าวรีบพูด พวกเขายังไม่หายโมโหเลย เหรินห้าวถลึงตามองไป ทางคางต่ำอย่างแค้นเคือง “ตบหน้าตัวเอง ตบให้มีเสีย งดังๆ เริ่มได้”

พวกคางตี้ไม่กล้าไม่ทำตามคำสั่ง ทั้งกลุ่มเริ่มตบ หน้าตัวเองอย่างแรงทันที พวกเขาไม่กล้าโกง เพราะ กลัวว่าถ้าเหรินห้าวโมโหขึ้นมา จะฆ่าพวกเขา ศพที่นอน แผ่หราอยู่ด้านข้างทำให้พวกเขากลัวมากจริงๆ ดังนั้น ทุกคนจึงตบหน้าตัวเองสุดแรง และเพราะตบสุดแรง ทำให้ใบหน้าของคางตื้นบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว บนหน้า ผากนูนออกมา

เกาหยวนเองก็ทำตามด้วย เขาใช้แรงตบหนัก กว่าคนอื่นมาก

“ใครสั่งให้นายตบหน้า” ในขณะนั้นเอง เสียงของ เหรินห้าวก็ดังขึ้นมา เกาหยวนสะดุ้งตกใจ ก่อนจะมองไป ทางเหรินห้าวอย่างหวาดกลัว พอเห็นสีหน้าดุร้ายของ เหรินห้าวกับยินถึงเกาหยวนก็แทบจะหัวใจวาย
“พี่เหรินห้าวไว้ชีวิตผมด้วย พี่ยินถึงไว้ชีวิตผม ด้วย ผมผิดไปแล้วครับ ผมผิดไปแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้ผม ไม่ควรจะทำแบบนั้นกับพวกพี่ เห็นแก่ที่ผมเป็นเพื่อนร่วม ชั้น ยกโทษให้ผมเถอะ ขอร้องล่ะครับ”เกาหยวนคำนับ โดยการโขกศีรษะกับพื้น แล้วพูดขอร้องอย่างหวาดกลัว

“ตอนนี้รู้แล้วเหรอว่าเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน หะ” พอได้ยินเกาหยวนพูดว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันเหรินห้าว กับยินถึงยิ่งโมโห

ทั้งสองคนเตะเกาหยวนพร้อมกัน เกาหยวนล้มลง ไปบนพื้นเหรินห้าวกับยินถึงเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเกา หยวน ทั้งสองคนไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นอะไร ทั้งนั้น

เหรินห้าวตบด้านซ้าย ยินถึงตบด้านขวา ทั้งสอง คนตบประมาณสิบกว่าครั้ง พอตบเสร็จ เกาหยวนก็แทบ จะสลบเหมือด แต่เขาก็ไม่กล้าแสร้งเป็นสลบไป พอเห รินห้าวกับยินถึงตบเสร็จก็ลุกขึ้นยืน ส่วนเกาหยวนก็รีบ ลุกขึ้นนั่งโขกศีรษะตามเดิม

“พี่เหรินหาว พี่ยินถึง ผมไม่กล้าอีกแล้วครับ ผม ไม่คู่ควรจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับพวกพี่เรื่องในวันนี้เป็น ผมที่หาเรื่องใส่ตัวเองครับ”

จนสุดท้าย เหรินห้าวก็ให้เกาหยวนกับคนอื่นตบ หน้าตัวเองต่อ จนทำให้ทั่วทั้งร้านอาหารต่างก็ได้ยิน เสียงตบหน้าดังเพี้ยะ พร้อมกับเสียงโขกศีรษะลงพื้นดัง โป๊ก
ตอนที่ฉินหลั่งสั่งให้พวกเขาหยุด แต่ละคนก็หน้า บวมเหมือนหมูไปแล้ว

“ไปซะ” ฉินหลั่งพูดออกมา คางตี้กับพวกลูกน้อง รวมถึงเกาหยวนต่างก็รีบวิ่งออกจากร้านอาหารอย่าง รวดเร็ว

แล้วพวกฉินหลั่งก็ถอนหายใจออกมา

“ฉินหลั่ง นายกับอาสวยจะทำยังไงต่อไป” เหริน ห้าวถามออกมาอย่างกังวลใจ เมื่อตะกี้มีพวกคางตื้อยู่ ด้วย เขายังอยู่ในอารมณ์โมโห จึงลืมไปหมดเลย ว่าฉิน หลั่งกับอาสัตว์ต่างก็ฆ่าคนตายไปหนึ่งคน

“จริงด้วย ไม่น่าปล่อยพวกนั้นไปเลย พวกเขาจะ ต้องไปแจ้งความแล้วแน่ๆเลย”ยินถึงเองก็พูดอย่าง เจ็บใจ

“ถือโอกาสที่พวกตำรวจยังไม่มา พวกนายสองคน รีบหนีไปเถอะ หนีไปอยู่นอกด่าน ยังมีโอกาสรอด”หวาง เหยารีบคิดแผนให้ฉันหลั่ง เธอไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้น กับฉินหลั่งจริงๆ ถ้าไม่มีฉินหลั่งในวันนี้ พวกเธอคงจะ ตายไปแล้ว

“เหยาเหยา อย่าพูดบ้าๆ ถ้าหนีไปเรื่องนี้ก็ยิ่งร้าย แนงน่ะสิ” เหรินซินขมวดคิ้วพูด เธอมองไปทางฉินหลั่ง ด้วยแววตากังวลใจ ก่อนจะพูด “ฟังที่ฉันพูดนะ ตอนนี้เรา รีบไปมอบตัวที่สถานีตำรวจ จะต้องถือโอกาสไปถึงก่อน พวกนั้น แบบนี้ถึงจะถือว่ามอบตัว โทษหนักจะได้กลาย เป็นเบา อีกอย่างก็เป็นพวกเขาที่ทำร้ายเราก่อน บทลงโทษอาจจะเบาขึ้นอีกก็ได้”

“ตอนนี้เราคงทำได้แค่นี้แล้วล่ะ”

“ไปกันเถอะ”

“ติดคุกยังดีกว่าต้องโทษประหารชีวิตนั่นแหละ “เหรินห้าวเห็นด้วยกับความคิดเห็นของเหรินซิน จึง เตรียมตัวไปที่สถานีตำรวจพร้อมกับฉินหลั่งและอาสัวย

“ไม่ต้องหรอก”ฉินหลั่งไม่ขยับ เขามองไปทาง คนอื่นที่กำลังทำสีหน้าสงสัย ก่อนจะพูด “ฉันกับอาสัวย ไปต้องไปมอบตัวหรอก พวกเราสองคนไม่เป็นอะไร เดี๋ยวก็มีคนมาจัดการเรื่องนี้เอง”

“ไม่เป็นไรอย่างนั้นเหรอ ฉินหลั่ง อย่าพูดบ้าๆ ถ้า เราไม่ไปตอนนี้ แล้วคนพวกนั้นอาจจะไปแจ้งความก่อน ก็ได้ พวกเรารีบไปกันเถอะ ไม่อย่างนั้นโทษมันจะหนัก ขึ้นนะ”

พวกเหรินห้าวไม่เชื่อในสิ่งที่ฉินหล้างพูดเลย นี่ มันสองชีวิตเลยนะ ถึงจะเป็นประธานบริษัทเทียนซีกรุ๊ป อย่างคุณหม่าวันถังก็คงจะกลบเกลื่อนเรื่องนี้ไม่ได้ ฉิน หลั่งมีฐานะยังไงพวกเขารู้ดี เขาจะมีคนมาช่วยจัดการ เรื่องนี้ได้ยังไงกัน

“ไม่ต้องจริงๆ ถ้าเราไปที่สถานีตำรวจตอนนี้สิ ถึง จะมีปัญหา” ฉินหลั่งรีบบอกปัดพวกเหรินห้าว เขาจะบอก ให้พวกเขาเข้าใจก็ลำบาก “พวกนายรอเดี๋ยวนะ ฉันขอ คุยโทรศัพท์ก่อน”

พอพูดจบ ฉินหลั่งก็เดินไปตรงมุมห้อง แล้วกดโทรหาเสิ่นวันเชียน

“ฟังที่ผมพูดก่อน ตอนนี้ที่หย่งเหอหยวนมีคน ตายสองคน คนหนึ่งเป็นลูกน้องของคนที่ชื่อคุณชาย คางแห่งแก๊งฉี ส่วนอีกคนมีชื่อว่าเหลียงฮุย เป็นคุณชาย ในเมืองจีนหลิง พวกคุณรีบส่งคนมาจัดการด้วย ที่นี่ยังมี พวกเพื่อนๆของผมอยู่ด้วย ต้องรับประกันความปลอดภัย ของพวกเขา ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่มีอะไรมากแล้ว”

ฉินหลั่งเองก็รู้สึกผิด ที่ช่วงนี้ตนเองคอยแต่สร้าง ปัญหาให้เสิ่นวันเชียน แต่เขารู้ว่าการจะจัดการคนสอง คน สำหนับเงินวันเชียนหรือตระกูลแล้วเป็นแค่เรื่องเล็ก มาก

“คุณชายใหญ่ครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม ครับ”เสิ้นวันเชียนรีบถามเข้าประเด็น พอได้ยินฉินหลั่ง บอกว่าไม่เป็นอะไร เขาถึงได้วางใจ “ได้ครับ เดี๋ยวผมจะ ส่งคนไปจัดการ คุณชายกับเพื่อนจะต้องไม่มีปัญหา แน่นอนครับ”

“ดีมาก” ฉินหลังพยักหน้าอย่างพึ่งพอใจ “คู่แม่ ลูกสองคนนั้นเป็นยังไงบ้าง รับพวกเธอไปอยู่ในที่ ปลอดภัยหรือยัง”

“ผมกำลังจะโทรไปรายงานคุณชายพอดีเลย ครับ” เสิ้นวันเชียนพูดเสียงเคร่งเครียด “ตอนที่คนของ เราเดินทางไปถึงโรงแรม พวกเธอก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้วครับ”

“ไม่อยู่แล้ว แล้วพวกเธอจะไปไหนได้ “พอฉิน หลังได้ยินก็มีสีหน้าเคร่งขรึมทันที
“พนักงานในโรงแรมบอกว่ามีกลุ่มผู้ชายพาตัว พวกเธอไป พวกเราตรวจดูกล้องวงจรปิดแล้ว ถ้าเดาไว้ ไม่ผิด คงจะเป็นคนของแก็งฉีจับตัวพวกเธอไป ตอนนี้ พวกเรากำลังเตรียมคนไปขอรับพวกเธอมาจากแก๊งฉี ครับ”เสิ่นวันเชียนรีบรายงานเรื่องทั้งหมดออกมา

“พวกนายรอก่อน ครั้งนี้ฉันจะไปขอคนคืนมา เอง”ฉินหลั่งพูดเสียงมั่นคง สองแม่ลูกอู่ยี่หยวนตกอยู่ใน มือของแก๊งฉี จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมาก ฉิน หลั่งทนรอต่อไปไม่ไหว เขาจะไปด้วยตัวเอง แล้วรีบรับ พวกเธอกลับมา

พอพูดจบ ฉินหลั่งก็กดวางสาย ส่วนคนอื่นพอได้ ยินฉินหลังพูดถึง คุณเสิ่น แก๊งฉี แม่ลูก ก็พากันสงสัย ว่า ฉินหลั่งคุยโทรศัพท์กับใครอยู่ ในใจเป็นห่วงฉินหลั่งกับ อาสวยมาก

“พวกนายอยู่ที่นี่กันก่อนนะ อย่าไปไหนทั้งนั้น เดี๋ยวจะมีคนมาจัดการที่นี่เอง พวกเขาจะส่งพวกนายไป อยู่ในที่ปลอดภัย”ฉินหลั่งพูดเน้นย้ำ ก่อนจะเดินออกไป ถึงแม้คนอื่นจะไม่เชื่อว่าฉินหลั่งจะหาคนมาจัดการเรื่องนี้ ได้ แต่ตอนนี้ ฉินหลั่งไม่มีเวลามาอธิบายแล้ว

ฉินหลังรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามหลังมา พอหัน กลับไปมองจึงเห็นว่าเป็นอา สวย

“นายมีปัญหา ฉันจะไปช่วยนายด้วย” อาสัวยไม่ ค่อยสนใจเรื่องที่เขาฆ่าคนตาย ถึงแม้จะต้องถูกโทษ ประหารชีวิต เขาก็ไม่รู้สึกเสียใจ เขาไม่อยากให้เพื่อน

ต้องเสียใจ
“นายอยู่ที่นี่ ปกป้องพวกเขาให้ปลอดภัย พวกเขา เป็นเพื่อนของฉัน และเป็นเพื่อนของนายด้วยเช่นกัน” ฉินหลั่งมองไปทางอาซวยแล้วพูด อาสัวยพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินกลับไปยืนด้านข้างพวกเหรินห้าวตามเดิม

ในขณะนั้นเอง ฉินหลั่งก็รีบเดินออกจากร้านไป เขากลัวว่าถ้าช้าไปแม้แต่นิดเดียว จะเกิดเรื่องขึ้นกับอู่ยี่ หยวนสองแม่ลูกได้