บทที่ 510 ฉันจ่ายเอง3แสน

“น้าเสถียร”

ดินหลั่งเห็นสายตาของเถียนเสี่ยวเอ๋อมาหยุดที่ตัวเขา ก็

เลยเรียกเป็นมารยาท

ในใจฉินหลั่งติดกับเธอเช่นนี้ แต่จริงๆ แล้วก็เย็นชาอยู่

มาก

จริงๆ แล้วเขาอยากจะพูดว่า ให้เธอทำใจกับการจากไป ของสามีด้วย แต่ในหัวเขาก็คิดถึงรูปภาพนั้นที่เห็น ในใจก็ ยิ่งเย็นชากว่าเติม

บนใบหน้าของเถียนเสี่ยวเอ๋อไม่มีความเสียใจเลยแม้แต่ น้อย พอเห็นฉินหลั่งก็อึ้ง แล้วก็พูดว่า

“เด็กคนนี้ ฉันรู้จัก เอาเถอะ พวกคุณก็อย่าทะเลาะกันเลย เงิน3แสน เดี๋ยวฉันจ่ายเอง”

เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดไป แล้วก็เขียนเช็คเงินสด ยื่นให้หญิงวัย กลางคนคนนั้น “เอาไป แล้วไปเสีย”

หญิงวัยกลางคนก็เสียไม่มี “เถ้าแก่รวยจริงๆ ขอบคุณมาก

จริงๆ”

เถียนเสี่ยวเอ๋อพยักหน้าสายตานิ่งๆ แล้วหันไปพูดกับฉินหลั่งว่า “พวกนายบ้าไปแล้วหรือเปล่า? ของสำคัญแพงขนาด นี้ ยังกล้ามาแตะต้อง? อย่าพูดว่าจะโกงอะไรเลย กิเลนหยก นี้ฉันเห็นเธอมาซื้อเอง ตอนบ่ายฉันอยู่

“พวกคุณก็เป็นคนมีการศึกแล้ว จะทำอะไรก็อย่าสะเพร่า แล้วอีกอย่าง ในเมื่อทำของของคนอื่นเสียหาย จะเท่าไรก็ ต้องชดใช้ ต่อให้ไม่มีปัญญาชดใช้ ก็กัดฟันค่อยๆ คืนเขาไป ถึงจะเป็นหลักการการเป็นมนุษย์”

“มีหรือจะเหมือนพวกคุณ ชดใช้ไม่ไหวก็แล้วไป ยังจะบอก ว่าเขาขี้โกงอีก แบบนี้มันข้ออ้าง มันขายหน้า เข้าใจไหม?”

พูดไป เถียนเสี่ยวเอ๋อก็เบะปากไป ท่าทางดูถูก

“แบบนี้มันเรียกว่าไม่มีคุณธรรม ไม่ได้รับการสั่งสอน ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้เป็นแบบนี้นะ?” เถียนเสี่ยวเอ๋อยื่นิ้วเล็กๆ ออกมาชี้ สั่งสอนฉินหลั่งและจงยู่ พร้อมด้วยสีหน้าดูถูก

“พี่คะ ฉันไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ นะ..” จงยู่ร้อนรน เพราะมันเงินตั้ง3แสน เรื่องเงินก็ส่วนเงิน แต่ไม่อาจจะเสีย เปรียบแล้วไม่ได้พูดอะไรเลย

“คุณจะให้เงินเธอไปไม่ได้นะ เรื่องนี้มัน….เอ๊ะไม่สิ. ใบหน้าจงยู่เริ่มกังวล แล้วรีบพูด

“ช่างเถอะเงิน3แสนในสายตาของพวกเรา ไม่เหมือนกับ พวกคุณ เงินแค่นี้ พวกเราจ่ายได้ไม่เหมือนพวกคุณ.”เถียนเสี่ยวเอ๋อมองขวางจงยู่ เสื้อผ้าของจงยู่ดูธรรมดาจริงๆ เป็นชุดไปรเวทที่เด็กวัยรุ่นสาวๆ ใส่กัน ส่วนเถียนเสี่ยวเอ๋อ เต็มไปด้วยเครื่องประดับ นิ้วมือยังสวมแหวนตั้ง2วง

“ถือว่าฉันช่วยหวงเกอออกหน้าแทนพวกคุณก็แล้วกัน ฉัน เป็นแม่คน ไม่อยากจะเห็นคนตรงหน้าลูกชายมีพวกทำผิด แล้วไม่ยอมรับผิด โมเมไปเรื่อย” เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดเสียดสี จนทำให้ดูแย่ จนเกือบจะทำให้ฉินหลั่งและจงยู่ กลายเป็น พวกเดนคนที่ไม่เอาไหน

“เงิน3แสน ก็ไม่ได้ให้พวกคุณจ่ายเสียหน่อย จะร้อนรน ทำไม? เรื่องนี้ก็พอเท่านี้ อย่าร่ำรี้ร่ำไรต่อหน้าฉัน ทำให้ ลูกชายฉันขายหน้า” เถียนเสี่ยวเอ๋อมองฉินหลั่งและจงยู่นิ่งๆ

“จะว่าไป นายเองก็เหมือนกัน ฉินหลั่ง ตั้งแต่ที่นายเข้า มหาลัย ฉันก็มองออกว่านายจะไม่มีงานการเป็นหลักแหล่ง ได้ยินมาว่าหลอกลวงว่าเป็นผู้อำนวยการอะไรสักอย่าง เหอะ ไหวเหรอ ดูนายแต่งตัวสิ เหมือนผู้อำนวยการเหรอ?”

เถียนเสี่ยวเอ๋อชี้หน้าดุด่าฉินหลั่งอย่างไม่กลัว ก็จริง เสื้อผ้าของฉินหลั่งยังไม่ดีเท่าของจงยู่เลย ซื้อตามร้าน แผงลอยทั่วไป แล้วยังเก่าแล้วด้วย

“ฉันจะบอกให้ว่า3แสน มันมากเท่าไร? ฉินหลั่ง เงิน3แสน ในสายตาคนรวยอย่างพวกเรา ก็แค่30หยวน!

“แค่เงิน3แสน นายก็ไม่มี!
“อายุขนาดนี้แล้ว วันๆ เอาแต่เที่ยวผู้หญิง ผลาญเงินหมด แต่ควรจะขยันหาเงินได้แล้ว ต่อให้ต้องไปเปิดร้านแผงลอย ก็ยังดี ดีกว่าขี้เกียจอยู่อย่างนี้”

เหมือนเถียนเสี่ยวเอ๋อกินยาผิดมา หรือว่าจะเป็นวัยทอง มาทะเลาะกับฉินหลั่งต่อหน้าคนอื่น ถากถางกันไม่ใช่เล่น

ในใจฉินหลั่งก็เซ็ง เห็นแก่หวงเกอ เลยเรียกเธอว่า น้า ลืม ไปเลยหรือว่ายังเป็นคนนอก ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ต่อว่าเช่นนี้ มันสมควรงั้นหรือ? พูด

แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หักห้ามจงยู่ที่กำลังโกรธ

“ฉินหลั่งใช่ไหม เช้าวันพรุ่งนี้ นายและแผนของนายมาดื่ม ชากันที่ร้านชาหย่าผิ่นสิ”

“เดี๋ยวฉันจะให้เป็นพยานอะไรสักหน่อย” เถียนเสี่ยวเอ๋อม องดูถูกฉินหลั่งอยู่ตั้งนาน แล้วก็เอ่ยคำถามแปลกๆ ออกมา

น่าจะมีเรื่องอะไร ถึงได้เรียกหาเขา น่าจะเกี่ยวข้องกับหวง เกอแน่ๆ เถียนเสี่ยวเอ๋อน่าจะรู้ว่า เพื่อนสมัยเรียนมหาลัยที่ สนิทสนมกับหวงเกอ ก็คือพวกเขาแล้วละ

เช่าวันที่สอง ฉินหลั่งมาที่ร้านชาหย่าผิ่นคนเดียว

เขาก็อยากจะรู้ว่าผู้หญิงใจกว้าง ที่มีผู้ชายคนใหม่คนนี้ อยากจะทำอะไรกันแน่

ร้านชาหย่าผื่นเป็นร้านนั่งชิลดื่มชาคุยกัน ขนาดใหญ่ของเมืองเย็นจีน ผู้คนพลุกพล่าน ครึกครื้นมาก

จริงๆ แล้วหวงเกอได้แชร์ข้อมูลในวีแซทแล้ว บอกให้ทุก คนไปงานฝั่งศพของหวงฮ่านโจวด้วย แต่แม่ของหวงเกอมา นัดพบกับฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็ต้องมาที่นี่ จะดูสิว่าผู้หญิงที่ดู เหมือนจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ นี้ คิดจะทำอะไร

จริงด้วย เพราะว่าเป็นรูมเมทของลูกชาย ยอมควัก เงิน3แสน เพื่อให้ได้นัดเจอ ฉินหลั่งเพิ่งเคยประสบเป็นครั้ง แรก

มาถึงชั้น2 ฉินหลั่งก็ถูกเชิญไปยังห้องหรู พอเข้าไปก็เห็น เถียนเสี่ยวเอ๋อ ไม่ใช่เธอคนเดียว รอบข้างมีคนแต่งตัวจัด จ้านเต็มไปหมด พวกเธอคุยกันสนุกสนาน ครึกครื้นรื่นเริง มาก

เถียนเสี่ยวเอ๋อใบหน้ามีราศี อารมณ์สุนทรีย์ เต็มไปด้วย อารมณ์คุณนาย

เถ้าแก่ของร้านหยกเฟยหลงก็อยู่ด้วย นั่งอยู่ข้างเถียน เสี่ยวเอ๋อ บางทีก็เอามือลูบขาอ่อนของเธอ ด้วยอารมณ์ เคลิบเคลิ้ม

หวงเกอก็นั่งดื่มชาเงียบๆ ข้างๆ เถียนเสี่ยวเอ๋อ สีหน้า กังวล ครุ่นคิด

หวงเกอผอมลงมาก ไม่ใช่ชายหนุ่มร่างกายล่ำสันกำย่าต่อไปแล้ว ขอบตาดำมาก บนตัวใด้รับบาดเจ็บ ไม่ค่อยมีสติ อาจจะไม่ได้นอนหลับดี

มองออกชัดเจน การตายของหวงข่านโจว มีผลต่อหวงเก

อมาก

การตายของหวงฮ่านโจวนั้น ได้ข้อสรุปแล้ว ก็คือเฉียวปุ่น เห้าเอ้อเข้าห้องไปบุกยิง หวงฮ่านโจวก็ต่อสู้ สุดท้ายก็ตาย จบชีวิตเพื่อปกป้องคนในครอบครัว

ทางตำรวจยังน่ารูปแบบการบริจาคต่างๆ มาใช้เพื่อการนี้ บริจาคให้หวงฮ่านโจวที่จากไปหนึ่งล้าน ทดแทนการจากไป และการเสียใจของทุกคน

“ฉินหลั่ง มาแล้วหรือ?” พอเห็นฉินหลั่ง เถียนเสี่ยวเอ๋อก็ หัวเราะ แล้วลุกขึ้นพูดว่า “พ่อหนุ่ม นั่งลงคุยกัน นั่งลง”

หวงเกอก็เพิ่งเห็นฉินหลั่ง ใบหน้ามองไม่ออกว่ารู้สึก อย่างไร พยักหน้าให้ฉินหลั่งอย่างเดียว แล้วก็พยายามยิ้ม ออกมา แล้วก็ก้มหน้าดื่มชาต่อไป สีหน้ากลับไปกังวล ครุ่นคิดดังเดิม

“คุณน้าครับ วันนี้ไม่ไปงานฝังศพหรือครับ?” ฉินหลั่งถาม

การหัวเราะของคนในนั้น ทำให้ฉินหลั่งสับสน ก็เลยถาม ว่า “วันนี้ไม่ใช่วันที่ส่งคุณน้าฮ่านโจวเป็นครั้งสุดท้ายหรอก หรือ?”
หวงเกอก็รออยู่ที่นี่ ทำให้ฉินหลั่งสับสนไม่เข้าใจ

“จัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนตี4 ฉันให้คนเผาเขาไปแล้ว พวกเราอยากให้เขาจากไปในตอนกลางคืน เช่นนี้ ชีวิตใหม่ ของพวกเราจะได้เริ่มใหม่ได้เสียที”

“น้าเถียน มันดูไม่เหมาะละมั่งครับ หวงเกอได้ประกาศใน วีแชทแล้ว เช่นนี้ คนอื่นๆ ก็ไม่ได้มาส่งคุณอาฮ่านโจวเป็น ครั้งสุดท้ายสิครับ คุณจะรีบทำไมหรือ?” น้ำเสียงของฉินหลั่ง ก็พูดนิ่งๆ แต่พูดออกมา เพราะทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว