บทที่ 494 วิชาแปรร่าง

ฉินหลั่งหาสถานที่นั่งลงพักหนึ่ง และสมองก็เปลี่ยนเป็นมีสติ ขึ้น เมื่อครู่เขานึกถึงปัญหาที่ลอยอยู่ในหัวใจของเขา

หวงเกอถูกพิษทั้งบ้าน ทำไมถึงมาหาเขาให้รักษา? ควร ทราบว่าหวงเกอรู้ว่าเขามีศิลปะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอดเป็นหนึ่ง ไม่เป็นสองรองใคร เขาควรจะโทรไปที่โรงพยาบาลก่อนเป็น อันดับแรก

เห็นได้ชัดว่า มีคนกำลังข่มขู่เขา หรือไม่ก็ชี้นำเขา และ อย่างหลังมีความเป็นไปได้สูงกว่า

ฉินหลั่งเข้าใจในทันที ในบ้านหลังนี้มีคนอื่นอยู่ และกำลัง แอบจ้องมองเขา แต่เขากลับไม่รู้ตัว ถือว่าเป็นเรื่องที่แปลก มากจริงๆ!

อีกฝ่ายกำลังรอคอยโอกาสที่ดีที่สุด แล้วจึงเริ่มลงมือฆ่า ฉินหลั่ง

เพราะว่าหูของฉินหลั่งพลันได้ยินเสียงที่แหบพร่า

พรีบ!

ขณะที่ฉินหลั่งก้มหน้าดื่มน้ำชานั้น ก็มีร่างเงาหนึ่งแวบผ่าน อยู่ตรงที่มืด ยื่นมือขวาออกมาทันใด แล้วตีไปที่หัวของฉิน หลั่งทันที
ฉินหลั่งยิ้มเย็นขาเล็กน้อย มือขวายังคงถือถ้วยน้ำชาอยู่ มือซ้ายก็สะบัดออกเบาๆ อีกฝ่ายล้มลงไปอย่างแรง ร่างกาย ที่อุ้ยอ้ายพุ่งชนไปที่กำแพง แล้วกำแพงนั่นก็ทลายลงมา

อีกฝ่ายคิดว่าตัวเองช่วยรักษาไปเจ็ดแปดคนแล้ว พลัง ภายในคงหายไป ความสามารถลดลง ซึ่งก็เป็นความจริง แต่เขาฉินหลั่งเป็นใคร ปรมาจารย์แดนฟ้า!

ปรมาจารย์ที่สามารถเข้าสู่แดนนี้ได้ จะมีความสามารถ เชื่อมต่อกับพิภพและสวรรค์ แม้ว่าจะเสียพลังไปเจ็ดแปด ส่วน ที่เหลืออีกสองส่วน ก็คือพลังที่สะเทือนฟ้าดิน

คนที่มาคือเฉียวปุ่น คนใจเหี้ยมรอบคอบร่างเตี้ยดำ อุ้ยอ้ายนี้ ได้แอบสำรวจฉินหลั่งมานานแล้ว เขาคิดว่าหลัง จากฉินหลั่งรักษาคนแล้วพลังจะลดลงเป็นอย่างมาก และเขา ก็จะลอบโจมตีในเวลานี้ได้สำเร็จ น่าเสียดายที่เขาพลาดไป

เพราะว่าเมื่อเผชิญหน้าต่อพลังที่สุดยอดเช่นนี้ แผนการกล ลวงทั้งหมดก็ล้มเหลว…

เฉียวปุ่นเห้าเอ้อเป็นมือดีของสำนักหมอผี ถึงจะกระแทก ไปโดนกำแพงก็ไม่บาดเจ็บเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับเด้ง ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ร่างกายที่เตี้ยแต่แข็งแรง พลางใช้มือ สาตกลุ่มหมอกควันออกมาไร้กลิ่นไร้เสียง แล้วจึงพุ่งมาหา ฉินหลั่งโดยตรง

ฉินหลั่งยังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจ จิบน้ำชาเล็กน้อยเสื้อผ้าบนร่างกายพลันกระพือขึ้นมา ร่างกายเปล่งแสง ละเอียดแน่นหนา และเห็นเพียงกลุ่มหมอกควันนั้นถูกแสง จำนวนนับไม่ถ้วนห่อหุ้มโดยพลัน แสงรวมตัวกัน เหมือนกับ ถุงผ้าที่กลับหัว แล้วดูดหมอกควันนั่นเข้าไปในถุง

หมอกควันที่เฉียวปุ่นปล่อยออกมานั้นคือพิษที่ตัวเองปรุง ขึ้นมาเป็นพิเศษเฉพาะ แค่ร่างกายของคนสัมผัสเข้าไป ผิวหนังก็จะเน่าเปื่อย เจ็บปวดแสนทรมาน แต่ใบหน้าของฉิน หลั่งไม่ขยับเลยสักนิด เพียงแต่สะบัดมือแล้วจึงเก็บกลุ่ม หมอกควันนี้อย่างง่ายดาย

ถุงของแสงที่รวมกันนั่นลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ลอย ออกไปจากวิลล่า แล้วกระจายออกเองกลางอากาศ

“ที่แท้ก็ไม่ธรรมดาจริงๆ ข้อมูลของอู่หย่งมีความผิดพลาด คุณไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมือ แต่ยังเป็นปรมาจารย์แดน สุขาวดี ผมเฉียวปุ่นดูถูกคุณเกินไปแล้ว” เฉียวปุ่นไม่ลนลาน แต่กลับยิ้ม

“และมีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถแก้พิษร้ายที่ผมได้ใส่ เข้าไปในร่างของคนตระกูลหวงได้ในระยะเวลาเพียงสอง สามชั่วโมง”

“คุณชายเมิ่งประเมินคุณต่ำไป ผมก็ประเมินคุณต่ำไป ู๋ หย่งก็ประเมินคุณต่ำไปเช่นกัน”

ฉินหลั่งไม่ชายตามองเขาแม้แต่น้อย “คุณแข็งแกร่งกว่าอิงจึงหลิงมาก น่าเสียดายไม่ว่าศิลปะการป้องกันตัวใดๆ ก็ ทำไมอะไรผมไม่ได้”

“หมายความว่าอะไร?” เฉียวปุ่นยิ้มอย่างน่านะพรึงกลัว พร้อมกับสีหน้าที่เงียบสงบ

“สำนักหมอผี? เหอะๆ เหมือนกับผีที่คอยตามรังควาน ผู้คน?” ฉินหลั่งทำสีหน้าดูถูก และระหว่างสีหน้านั้นก็มอง เฉียวปุ่นเหมือนกับผีตนหนึ่งจริงๆ

“สิ่งที่พวกคุณตามหาก็คือผม ทำไมต้องทำร้ายหวงฮ่าน โจว? เขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่เป็นแม้แต่ศิลปะป้องกันตัว ขันพื้นฐาน คุณเอาพวกเขาเป็นหมากเดินของคุณ มันไม่มี ประโยชน์อะไรกับคุณสักนิด”

“คุณผิดแล้ว นอกจากครอบครัวของหวงฮ่านโจว แฟน คลับคนนั้นของคุณพวกเราก็จับได้แล้ว” เฉียวปุ่นยิ้มหน้าตา อัปลักษณ์

ยามนี้เกิดแสงแวบผ่านหน้าจอภายในห้องโถงใหญ่ ปรากฏสายน้ำแห่งหนึ่ง ทุกคนที่อยู่บนเรือจ้องมองด้วย สายตาที่ระแวดระวัง มีผู้หญิงที่คุ้นเคยคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ข้าง กายของอู่หย่งกับอี้แร้ง

สังเล่นเอ๋อ

สังเส่นเอ๋อสวมชุดกี่เพ้าสีขาวถูกเชือกมัดเป็นลูกบะจ่างยัดของไว้ในปาก พลางตะโกนร้องไห้ซื้อๆ มาที่หน้าจอ แต่ ถูกชายร่างสูงใหญ่สองคนดึงไว้ไม่ให้ขยับ

“ปล่อยเธอ” ฉินหลั่งวางถ้วยน้ำชาลง “จับสังเส่นเอ๋อไป สนุกนักใช่ไหม?”

“ท่านเป็นบุรุษที่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี คงไม่อยาก เห็นแฟนคลับของคุณต้องตายเพื่อคุณหรอกใช่ไหม?” เฉียว ปุ่นยิ้มพูด

“แล้วยังไง ตายก็ตายสิ นี่คือโชคชะตาของสังเส่นเอ๋อ ปล่อยไปตามกรรมเถอะ!” ฉินหลั่งสีหน้านิ่ง

จับตัวสังเส่นเอ๋อ? ไม่รู้่ว่าคนโง่พวกนี้คิดอย่างไรจริงๆ เฉียวปุ่นสีหน้าเปลี่ยนไป “คุณอยากเห็นเธอตายไปต่อ

หน้าต่อตา? ท่านไม่มีความเป็นคนจริงๆ!”

“เธอตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?” ฉินหลั่งยังคงทำ สีหน้าไร้อารมณ์

แต่ในใจกลับคิดว่าสงสัยจงยู่ต้องการการปกป้องแล้ว หอการค้าเทียนอิงเกิดพลาดปล่อยความลับหรืออย่างไร ถึง ไม่ได้ลงมือกับจงยู่ มีเพียงจงยู่เท่านั้นที่เป็นจุดอ่อนของเขา ฉินหลั่ง คนอื่นก็เป็นแค่สาวงามคนหนึ่งเท่านั้นเอง

“คุณยังมีศีลธรรมใหม?” เฉียวปุ่นพูดด้วยความน่าเกลียด

ขยะแขยง
“รีบๆ ฆ่าเถอะ ผมจะได้หมดความร่ำคาญ” ฉินหลั่งพูด

เร่งรัด

ยามนี้มีเสียงร้องไห้โฮดังมาจากหน้าจอใหญ่ “ฉินหลั่ง ทั้ง ชีวิตนี้ของฉันจะไม่ให้อภัยคุณ ไม่ ชาติหน้าก็จะไม่ให้อภัย! ที่ คุณพูดเมื่อครู่ฉันได้ยินหมดแล้ว เกิดเป็นคนจะหน้าด้านไร้ ยางอายแบบนี้ไม่ได้! ฮือๆๆ… สังเส่นเอ๋อร้องไห้โฮอยู่บน หน้าจอ เสียใจสุดขีด น่าสงสารเป็นที่สุด

“รีบฆ่าเธอซะเธอร้องไห้แล้วน่าเกลียดจริงๆ..” ขณะที่พูด ฉินหลั่งพลางหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาให้ แล้วสาดน้ำชาที่อยู่ใน ถ้วยน้ำชาออกไป กระเด็นถูกหน้าจอ เสียงดังปัง สายน้ำไหล ที่อ่อนโยนกลับทุบหน้าจอให้เป็นหลุมโดยตรง เกิดเสียงช็อต แล้วควันกลุ่มหนึ่งก็ลอยขึ้นมา หน้าจอดับมีดแล้ว

เฉียวปุ่นยิ้ม ฉินหลั่งไม่สนใจความเป็นความตายของผู้ หญิงคนนี้เลย แต่ไม่เป็นไร มีเขาเฉียวปุ่นอยู่ทั้งคน ฉินหลั่งก็ อย่าคิดว่าจะมีชีวิตรอด

เขารู้สึกว่าถึงแม้ฉินหลั่งจะเกินความคาดหมายของเขา มี ศิลปะการต่อสู้ที่สูงส่ง แต่สำนักหมอผีก็ไม่ได้โง่

ฟีบ!

ขณะที่ฉินหลั่งเผลอ เฉียวปุ่นเห้าเอ้อจึงระเบิดพลังที่ทรง คุณภาพภายในพริบตา แล้วพุ่งยิงออกไปทั้งตัว
เมื่อครู่เขาโจมตีพลาดเป็นความประมาทของเขาเอง กัน บึงหัวใจของเฉียวปุ่นไม่มีความหวั่นไหวเลยสักนิด

ลมขนาดใหญ่กลุ่มหนึ่งแวบผ่านไป ทันใดนั้นก็เกิดแสง

เงาที่หนักหน่วงโผล่ออกมาจากในมือของเฉียวปุ่น มือจับ

ตาบที่แหลมคมเล่มหนึ่ง แล้วพุ่งแทงไปที่ฉินหลั่งอย่าง รวดเร็ว “ฆ่า!” ในมือของเฉียวปุ่นมีดาบสั้นแสงแวววับเพิ่มขึ้นมา

แล้วจึงมุดตัวเองเข้าไปอยู่ในแสงเงานั่น “วิชาแปรร่าง?” ใบหน้าของฉินหลั่งมีความเปลี่ยนแปลง

เล็กน้อย

แสงเงาจำนวนนับไม่ถ้วนแยกกันเข้าโจมตีแต่ละมุม แยก ไม่ออกว่าอันไหนคือเฉียวปุ่นตัวจริง อันไหนคือเฉียวปุ่นตัว ปลอม บรรยากาศอยู่ในความตึงเครียดสุดขีด แรงอาฆาตที่ อัดแน่น ปกคลุมไปทั่วฉินหลั่ง

แสงเงานับสิบสายยกดาบสั้นขึ้นมาแล้วพุ่งแทงไปที่ฉิน หลั่ง ทำให้ฉินหลั่งไม่มีพื้นที่หลบหลีกใดๆ

ภายใต้การโจมตีที่ต่อเนื่อง ฉินหลั่งค่อยๆ ลุกขึ้น แต่กลับ ไม่ได้หลบหลีกเลยสักนิด แล้วจึงเห็นดาบสั้นนับสิบเล่มนั้น แทงมาที่ร่างกายขอฉินหลั่งติดต่อกัน จากนั้นก็เกิดเสียงดัง ติงๆๆๆ
ดาบสั้นพวกนั้นอยู่บนร่างของฉินหลั่ง พลันกระพริบแสง เย็นวาบสายไปมา

“ฮ่าๆๆๆ” เฉียวปุ่นหัวเราะดังลั่น “ปรมาจารย์แดนสุขาวดี ก็เก่งแต่นี้เอง ถ้ารู้ว่าง่ายขนาดนี้ ก็ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมอง แล้ว”

“ภายใต้วิชาแปรร่างของผม ไม่มีใครสามารถหนีรอด ความตายไปได้ คุณก็เหมือนกัน”

ตอนนี้เฉียวปุ่นโจมตีสำเร็จ แล้วจึงพูดด้วยความได้ใจไม่ หยุด “ต่อให้ตอนนี้คุณสามารถอดกลั้นไม่ให้เลือดไหลได้ แต่พิษก็จะกำเริบภายในสามวัน และอวัยวะทั้งห้าของคุณก็ จะเน่าเปื่อยแล้วตาย”

“ยาพิษที่ผมปรุงขึ้นมา เป็นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร” เฉียว ปุ่นยิ้มด้วยใบหน้าดูร้ายอัปลักษณ์