บทที่ 473 ความเข้าใจจากครอบครัว

จงยู่สวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ กางเกงยีนรัดรูป พร้อมกับ รองเท้าออกกำลังกายสีดำ ก็คือเด็กสาวมหาลัยที่สวมชุด แฟชั่น

เธอรอฉินหลั่งกลับมาอยู่ตลอด เสื้อผ้ายังเป็นเหมือนตอน ที่เข้าห้องเมื่อกี้ ขนาดเสื้อนอกก็ยังไม่ทันได้ถอด

ฉินหลั่งรู้สึกว่าตัวเองอยู่ต่อหน้าจงยู่ ก็เหมือนเป็นชาย หนุ่มที่ยังอยู่ในมหาลัยจีนหลิงใช้ชีวิตโดยไม่ต้องคิดมาก และยังไร้เดียงสาอีก เพราะจงยู่เรียกชื่อเขาเสี่ยวหลั่งอย่าง เป็นธรรมชาติ ค่าเรียกปรมาจารย์หรือประมุขก็ไม่พิเศษเท่า คำว่าเสี่ยวหลั่งเลย

และตอนนี้ตัวเองก็ค่อนข้างที่จะหิวมาก เมื่อกี้ทำกิจกรรม ในหอการค้าเทียนอิงเหนื่อยไปหน่อย ท้องหิวจนร้องออกมา หลายครั้งแล้ว

“ยู่เอ๋อ เธอต้มบะหมี่เหรอ?” ฉินหลั่งสูดจมูก เหมือนได้ กลิ่นบะหมี่

ใบหน้าของจงยู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข กัดปาก ตัวเองเบาๆพูดว่า: “ทำอาหารให้นายนะ”

“ยู่เอ๋อ เธอต้องดูแลตัวเองหน่อยสิ ปกติเรียนก็ยุ่งมากอยู่ แล้ว ดึกขนาดนี้แล้วยังเก็บกวาดทำอะไรอีก ทำเยอะขนาดนี้ เธอไม่เหนื่อยเหรอ?”

ฉินหลั่งมองจงยู่ เขาไม่อยากให้จงยู่ทำแบบนี้: “ถ้าแผล ของครั้งก่อนยังไม่หายดีจะทำอะไรยังล่ะ?”

จงยู่บิตขี้เกียจและยิ้มอย่างอ่อนโยน จากนั้นแตะไปที่จมูก ฉินหลั่งเบาๆ: “เสี่ยวหลั่ง นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันหายดีตั้ง นานแล้ว เสี่ยวหลั่งของฉันรักษาให้ฉันเองกับมือ จะมีอะไร ผิดพลาดได้ล่ะ?”

ฉินหลั่งอึ้ง หันกลับไป ตัวเองทำท่าน่ากลัวขนาดนั้น จงยู่ ไม่มีความเกรงกลัวเลย แต่กลับท่าเอาเขาไปต่อไปถูกเสีย เอง

“กินข้าวเถอะ” เสียงของจงยู่ไพเราะมาก มันคือเสียงที่น่า

ฟังสุดๆ

ที่จริงจงยู่กับฉินหลั่งวันที่อยู่ห้องด้วยกันมีไม่มาก จน กระทั่งตอนนี้พวกเขายังไม่ถึงขั้นชายหญิงร่วมเตียงเดียวกัน เลย

พูดแล้วจงยู่ก็ยิ้ม จากนั้นดึงมือฉินหลั่งไปโต๊ะอาหาร ต่อมาก็ยกอาหารร้อนๆไว้ตรงหน้าฉินหลั่ง

อาหารสื่อย่างมีซุปหนึ่งถ้วย ปลาดาบผัดซอสแดง ผัดสาม เซียน เห็ดผัดหมู ไข่ตาวสองฟอง ยังมีซุปเห็ดหูหนูอีกหนึ่ง ถ้วย

เป็นอาหารประจำบ้านทั่วไป แต่ดูแล้วก็น่ากินมาก และยัง มีกลิ่นหอมลอยฟุ้งขึ้นมาอีก ทำเอาฉินหลั่งน้ำลายสอเลยที เดียว

ทันใดนั้นฉินหลั่งอยากจะดื่มเหล้ามาก คิดแล้วก็พูดว่า: “ในตู้เย็นฉันมีเบียร์อยู่หนึ่งขวด ฉันอยากดื่ม ได้ไหมยู่เอ๋อ?”

จงยู่ยิ้มหวาน รีบวิ่งไปห้องครัวหยิบเบียร์มาให้ทันที ใน ตอนที่ฉินหลั่งแตะโดนมือ ก็เห็นว่าขวดของเบียร์ไม่เย็นมาก แต่เป็นอุณหภูมิธรรมดา ไม่เย็นมาก ดังนั้นก็จึงถามว่า: “แช่ ในตู้เย็นไม่ใช่เหรอ? ไอหยา ยู่เอ๋อเอาออกมาแล้วก็อุ่นเลย? ช่วงนี้เธอฝึกกำลังภายในอะไรอยู่หรือเปล่านะ?”

“ไม่ใช่นะ” จงยู่ยิ้มและพูดว่า: “อากาศหนาวแบบนี้ ฉันไม่ อยากให้นายดื่มของเย็น ต้องดูแลร่างกายตัวเองให้ดีสิ ไม่ งั้นตอนแก่มาอาจจะป่วยเอาก็ได้นะ”

ฉินหลั่งแอบยิ้ม จงยู่ยังคิดว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาเหรอ ทั้งชีวิตนี้เขาคงไม่มีทางรู้ว่าอาการเจ็บป่วยคืออะไร เกรงว่าน อกจากแผลบาดเจ็บ พวกการควบคุมอาหารไม่เป็นผลกับ เขาเลยสักนิด

ตอนแก่ จงยู่คิดไปจนถึงตอนแก่ของพวกเขาแล้วเหรอ จะ วางแผนอนาคตให้ตัวเองแล้วเหรอ? “ซุปยังร้อนมาก.. ฉินหลั่งกลัวว่าตัวเองตื่นเต้น ดังนั้นก็ จึงเปลี่ยนเรื่อง จงยู่คงกลัวว่าซุปจะเย็น เพิ่มความร้อนให้ ตลอดเวลาไม่หยุด

“อะไรนะ? จริงเหรอ?” จงยู่รู้สึกผิด: “เสี่ยวหลั่ง ฉันเป่าให้ นายแล้วกัน”

พูดแล้วจงยู่เปิดปากเล็กน้อย หยิบเอาซ้อนมาไว้ใกล้ปาก ตัวเอง น้ำซุปก็กระเพื่อมตามไปด้วยปากอมชมพูและน่า ดึงดูดของจงยู่ มีความชื้นเล็กน้อย

สายตาของฉินหลั่งแสดงความอ่อนโยนที่คนนอกไม่มีทาง ได้เห็นออกมา จากนั้นเสียงหวานของจงยู่ก็ดังขึ้น: “เสี่ยว หลั่ง ดื่มได้แล้วล่ะ”

ฉินหลั่งนึกถึงแม่ของตัวเองจ้าวหมิงหมิงขึ้นมาทันที อาจ เป็นเพราะนิสัยของแม่ค่อนข้างร้าย อาจเป็นเพราะตัวเองอยู่ ในตระกูลใหญ่ ภาพแบบนี้แม้จะอยู่ในตัวแม่ เขาก็ยังไม่เคย เห็นมาก่อน

ผู้หญิงที่เป่าซุปให้ตัวเอง คงมีแต่ผู้หญิงตรงหน้าเท่านั้น ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีความเสแสร้งเลย

ฉินหลั่งรับซุปมา ดื่มคำโตๆ และกินค่าใหญ่ๆ คล้ายกับ พายุกระหน่ำ ก็กินอาหารบนโต๊ะจนหมดแล้ว

พอวางตะเกียบลง ทันใดนั้นฉินหลั่งก็สะอื่น และพูดอย่าง รู้สึกผิดว่า: “ขอโทษนะยู่เอ๋อ ฉันกินหมดแล้ว ไม่ได้เหลือให้

เธอเลย….”

ช่าๆ

จงยู่หัวเราะ หัวเราะอย่างพอใจ สุดท้ายแล้วก็ยังเท้าคาง และมองฉินหลั่งอย่างมีความสุข

“เจ้านาย เดี่ยวดิฉันไปอุ่นเตียงให้นะคะ” จงยู่เก็บโต๊ะ “เสี่ยวหลั่ง เห็นนายกินแล้ว ดีใจมากกว่าถูกฉันกินอีก ดีใจ จัง”

“อุ่น..เตียง?” ฉินหลั่งอึ้ง: “จริงเหรอ ยู่เอ๋อ เธอไม่ได้ หลอกฉันนะ”

“ทำไม? นายไม่เชื่อเหรอ? มีอะไรไม่ถูกงั้นเหรอ?”

ฉินหลั่งนึกถึงภาพที่พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่มในยาวเย่ วกง ทันใดนั้นก็ตกฮวบอยู่ในความฝัน

นี่เป็นหญิงสาวที่เอาอกเอาใจจริงๆ พวกเขาอยู่ด้วยกัน ภายใต้โลกที่เต็มไปด้วยความโหดร้าย พึ่งพากันจนถึงตอน นี้

“นี่ เธอคงจะไม่รู้ว่าความหมายของอุ่นเตียงคืออะไร อึม ยัยโง่ยู่เอ๋อ ฉันว่าเธอคงไม่รู้จริงๆ”

ฉินหลังรู้สึกว่าให้มือที่เรียวเล็กขาวใสเนียนนุ่มไปล้างจาน เป็นความผิดมาก แต่จงยู่กลับไม่สนใจเลย “อุ่นเตียง? ฉันเป็นนักเรียนของมหาลัยเป็นจีน จะเข้าใจได้ ยังไง ก็ทำให้เตียงอุ่นไม่ใช่เหรอ?” จงยู่ยังคงสงสัยอยู่

“ความหมายพื้นๆก็คือแบบนั้น แต่ความเป็นจริงแล้ว ก็ * ฉินหลั่งหยุดพูดกะทันหัน ไม่อยากจะแกล้งจงยู่เล่น คือ..๑๑๑๑ แล้ว

ในห้องครัวเงียบลง ตอนนี้จงยู่คงจะหน้าแดงไปถึงหูแล้ว จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก

ตกดึก จงยู่ไม่ได้อุ่นเตียงให้ฉินหลั่ง แต่หยิบผ้าขนหนู ปู บนพื้นนอนไปทันที

หรือว่า….ไม่ได้นอนด้วยกันเหรอ? ฉินหลั่งมีนงง ได้ยิน เสียงหายใจปกติของจง ยู่เหมือนจะเหนื่อยมาก ใบหน้าที่มี เสน่ห์นั้น ดูน่าดึงดูดและน่าหลงไหลเป็นที่สุด

วันก่อนบอกว่าจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ ฉินหลั่งกลืนน้ำลาย เธอนอนไปแล้วจริงเหรอ เธอดูไร้เดียงสาขนาดนั้น ไม่เหมือน เขาที่คิดฟุ้งซ่าน

จงยู่ในตอนนี้ ยังเป็นเด็กสาวนักศึกษาที่อ่อนเยาว์ ฉินหลั่ง คิดแล้ว จากนั้นก็อุ้มจงวางบนเตียงเบาๆ ต่อมาตัวเองก็ลง ไปนอนพื้น

เข้าวันที่สอง จงยู่ทำอาหารเข้าให้กับฉินหลั่ง จากนั้นก็ไป มหาลัยเป็นจีนเลย ฉินหลั่งเดินในโรงเรียนรอบๆ พวกเด็ก นักเรียนโรงเรียนมัธยมหัวเจี้ยตอนนี้เอาฉินหลั่งเป็นครูใหญ่ ไปแล้ว พอเห็นเขาก็โค้งคำนับอย่างมีมารยาท สายตาเต็ม ไปด้วยความนับถือ

บางครั้งฉินหลั่งก็คิดว่า เด็กพวกนี้อย่านับถือตัวเองในวัย เยาว์แบบนี้เลย เอาแต่ตามดาราจะทำให้เสียการเรียนได้ และยังเป็นการตามแบบไร้ความคิดอีก

โทรศัพท์ของฉินหลั่งดังขึ้น: “ฉินหลั่ง ฉันหวงเกอเอง นาย ยุ่งอะไรอยู่น่ะ ทำไมไม่ติดต่อเพื่อนมาบ้างเลย?”

ฉินหลั่งรู้สึกแปลกใจ: “หวงเกอ เป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือ

เปล่า?”

“ไอหยา เพื่อนบอกนายแล้วไง ฉันซื้อคฤหาสน์มาหนึ่งหลัง นายต้องมาดูนะรู้ไหม?”